ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΥΔΑΤΟΣ, ΝΑΤΡΙΟΥ, ΚΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΦΡΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ Κ. Μαυροματίδης Νεφρολόγος.

Παρουσίαση με θέμα: "ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΥΔΑΤΟΣ, ΝΑΤΡΙΟΥ, ΚΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΦΡΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ Κ. Μαυροματίδης Νεφρολόγος."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΥΔΑΤΟΣ, ΝΑΤΡΙΟΥ, ΚΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΦΡΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ Κ. Μαυροματίδης Νεφρολόγος

2

3 Σύνολο: 75 mEq/KgΣΒ ΝΑΤΡΙΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΟΣΤΑ 40% ΕΔΥ 10% ΕΞΥ 50%

4

5 Η 2 Ο μετακινείται από τον χώρο χαμηλής στο χώρο υψηλής ΩΠ Η2ΟΗ2Ο

6 Πρωταρχική σημασία για τον οργανισμό έχει η αποκατάσταση του όγκου, έστω κι αν αυτό γίνεται σε βάρος: 1. οξεοβασικής διαταραχής 2. ηλεκτρολυτικής διαταραχής 3. τονικότητας ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ-ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

7 ΥΠΟΩΣΜΩΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

8 Ψευδοϋπονατριαιμία

9 Η υπονατριαιμία αποτελεί κυρίως διαταραχή του ισοζυγίου του H 2 O (αν και μπορεί να συμβεί και σε υπερβολική απώλεια ωσμωλίων) Επισήμανση

10 Η υπονατριαιμία μπορεί να προηγείται μήνες ή και χρόνια της διαγνώσεως της κακοήθειας ΥΠΟΩΣΜΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΟΣΩΝ

11 Κλινικές εκδηλώσεις εμφανίζονται μόνο όταν Na + ορού<125 mEq/L ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΥΠΟΩΣΜΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

12 Κύρια κλινική εμφάνιση 1.Σημειολογία εγκεφαλικού οιδήματος 2.Υπερυδάτωσης (σε κατακράτηση H 2 O) ή 3.Υποογκαιμίας (σε μεγάλη απώλεια ωσμωλίων με παράλληλη μικρότερη H 2 O) Υποωσμωτικότητα

13 Κλινική εικόνα

14 Σημασία της ηλικίας στην υπονατριαιμική εγκεφαλοπάθεια Νήπιο Ενήλικας Ηλικιωμένος Εγκέφαλος Κρανίο

15 Το περιφερικό οίδημα σε μία οιδηματική κατάσταση γίνεται εμφανές όταν αυξηθεί το H 2 O του οργανισμού κατά 10-12 L περίπου (2/3 ενδοκυττάρια και 1/3 εξωκυττάρια)

16 ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ 12 L Η 2 Ο ΕΔΥ 36 L (2/3) ΕΞΥ 18L (1/3) ΕΔΥ 28 L (2/3) ΕΞΥ 14L (1/3) +8+4 ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ (περιφερικό οίδημα)

17 Διάγνωση (κλινική εκτίμηση) 1. Υπόνοια κατάστασης 2. Ιστορικό 3. Εκδηλώσεις από ΚΝΣ 4. Φυσική εξέταση (κατάσταση όγκου) ΑΠ – Σφύξεις Φλέβες τραχήλου – ΚΦΠ Aκρόαση πνευμόνων Οιδήματα 5. Όγκος ούρων

18 Διαφορική διάγνωση Διαχωρισμός ασθενών-Ι 1.Υπερογκαιμικούς 2.Υποογκαιμικούς 3.Ισοογκαιμικούς ή ευογκαιμικούς Η γνώση της κατάστασης του όγκου είναι πολύ σημαντική για τη διάγνωση και θεραπεία της υπονατριαιμίας Διαχωρισμός ασθενών-ΙΙ 1.Οξεία (>48h) 2.Χρόνια

19 1.  ΩΠ πλάσματος 2. ΩΠ και ΕΒ ούρων - ΩΠ ούρων <100 mOsmol/L και ΕΒ ούρων <1003 (Πρωτοπαθής πολυδιψία) 3. Na + ούρων ( 40 σε SIADH) 4. Δοκιμασία χορήγησης NaCI 0,9% (ΔΔ υποογκαιμίας και SIADH) 5. Κλασματική απέκκριση Na + (δείκτης FENa + ) 6. Ουρικό πλάσματος - σχέση ουρίας/κρεατινίνης πλάσματος Διάγνωση και Διαφορική διάγνωση-ΙΙ

20 Θεραπεία-Ι Καθορίζεται από: 1.Την κατάσταση του όγκου κυκλοφορίας 2.Τον βαθμό της υπονατριαιμίας 3.Την σοβαρότητα των συμπτωμάτων 4.Την διάρκεια της υπονατριαιμίας 5.Την αιτία

21 Θεραπεία χρόνιων υποωσμωτικών καταστάσεων 1. Υπέρτονα διαλύματα NaCI χορηγούνται μόνο όταν Νa + ορού<110 mE/L 2. Ο περιορισμός λήψης ή χορήγησης Η 2 Ο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας των οιδηματικών καταστάσεων

22 Συστήνονται : 1.Βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας (μείωση της PaCO 2 ) 2.Αναστολείς της καρβονικής ανυδράσης Οίδημα δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας (ασθενείς με ΧΑΠ)

23 Θεραπεία-ΙΙΙ Η καθαρή επίδραση της χορήγησης του K + είναι ότι βοηθά στην αποκατάσταση της υπονατριαιμίας Κ+Κ+ Κ+Κ+ Κ+Κ+ Κ+Κ+ Na + Κ+Κ+ Κ+Κ+ CI - H+H+ + H + H2OH2O HCO 3 - H2OH2O +H2O+H2O CO 2 Κ+Κ+

24 ΥΠΕΡΩΣΜΩΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

25 Τονίζεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει υπερνατριαιμία σε φυσιολογικά άτομα διότι: 1.Η αύξηση της ΩΠ διεγείρει την απελευθέρωση ADH 2.Και ακόμη περισσότερο διεγείρει το αίσθημα της δίψας

26 ΥΠΕΡΩΣΜΩΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΥΠΕΡΝΑΤΡΙΑΙΜΙΑ ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΚΗΥΠΕΡΟΓΚΑΙΜΙΚΗ  ΚΝΣ 1. Ήπια: Κόπωση, λήθαργος, κεφαλαλγία 2. Μέτρια: Διαταραχές προσανατολισμού, σύγχυση 3. Σοβαρή: Κώμα, αποπληξία  ΚΝΣ 1. Ήπια: Κόπωση, λήθαργος, κεφαλαλγία 2. Μέτρια: Διαταραχές προσανατολισμού, σύγχυση 3. Σοβαρή: Κώμα, αποπληξία  Μικρή πτώση ΑΠ  Κενές τραχηλικές φλέβες  Ταχυκαρδία  Δέρμα υπεραιμικό  Πνευμονικό οίδημα  Αύξηση ΚΦΠ

27 Επίδραση της υπερνατριαιμίας στον εγκέφαλο και προσαρμοστικοί μηχανισμοί Lien et al, J Clin Invest 1990 Adrogué & Madias, NEJM 2000 Η απώλεια Η 2 Ο από τα εγκεφαλικά κύτταρα οδηγεί σε έλξη των εγκεφαλικών αγγείων και σε αποκόλλησή τους από τον θόλο

28 Θεραπεία χρόνιας υπερωσμωτικότητας από απώλεια Η 2 Ο Το έλλειμμα του H 2 O είναι φρόνιμο να αποκαθίσταται σταδιακά (κίνδυνος δηλητηρίασης H 2 O και εγκεφαλικό οίδημα)

29 Κατανομή χορηγούμενων υγρών Δ Ι Α Μ Ε Σ Ο Σ Χ Ω Ρ Ο Σ 4/5 Π Λ Α Σ Μ Α 1/5 ΕΔΧ 40% 2/3 ΕΞΧ 20% 1/3 1000 ml D/W 5% 666 ml 66,6 ml 266,6 1000 ml NaCI 0,9% 200 ml 800 ml

30 ΚΑΛΙΟ

31 98% ενδοκυττάρια (60-75% στα μυϊκά κύτταρα) 2% εξωκυττάρια Κατανομή καλίου (140-150 mEq/L) (3,5-5 mEq/L)

32 Κατανομή καλίου

33 ΥΠOΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Η ελάττωση του Κ + του ορού κάτω από 3,5 mEq/L Τα χαμηλά επίπεδα Κ + ορού (<3,5 mEq/L) σπάνια αποτελούν εργαστηριακό λάθος ή λαθεμένη λήψη δείγματος

34 ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Αίτια lΜειωμένη εξωγενής πρόσληψη Κ* lΑνακατανομή μεταξύ ενδοκυττάριου και εξωκυττάριου χώρου lΑυξημένη αποβολή δια των νεφρών, του γαστρεντερικού σωλήνα ή του δέρματος

35 έμετοι Η + Κ + CI - απώλεια υγρών υποογκαιμία HCO 3 - H 2 CO 3 H+H+ HCO 3 - ΕΕΣ  Na +  HCO 3 - ΑΕΣ (ALD  )  Na +  Κ +  HCO 3 - CI -

36 ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ –μυική αδυναμία ή παράλυση –ειλεός ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ –διαταραχές καρδιακού ρυθμού ΝΕΦΡΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ –διαταραχές συμπύκνωσης ούρων –αύξηση παραγωγής NH 3 ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ –παραισθήσεις –μείωση των τενοντίων αντανακλαστικών ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

37 ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Πρωταρχικός σκοπός είναι η αύξηση του Κ + του ορού ώστε, να αποφευχθούν οι επικίνδυνες για τη ζωή συνέπειες στην καρδιακή λειτουργία ΘΕΡΑΠΕΙΑ-Ι

38 ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ -Αντιμετώπιση της αιτίας -Άμεση χορήγηση Κ + σε περίπτωση καρδιολογικών διαταραχών 1. Ο ρυθμός χορήγησης να μην υπερβαίνει τα 40 mEq/h εκτός από βαριές περιπτώσεις 2. Κατά τη χορήγηση Κ + πρέπει να είναι εξασφαλισμένη η διούρηση και ο άρρωστος να παρακολουθείται ΗΚΓ/φικά και εργαστηριακά 3. Να αποφεύγεται η χορήγηση Κ + σε διαλύματα γλυκόζης, υδατανθράκων και η χρήση ινσουλίνης ΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΙΙ

39 ΥΠΕΡΚΑΛΙΑΙΜΙΑ

40 Συχνότερες αιτίες υπερκαλιαιμίας 1.Σοβαρού βαθμού ΧΝΑ (η συχνότερη εργαστηριακή διαταραχή) 2.Λήψη καλιοσυντηρητικών διουρητικών, α-ΜΕΑ, αναστολέων ΑΤ-1 υποδοχέων AG-II 3.Σακχαρώδης διαβήτης με υποαλδοστερονισμό

41 Υπάρχει κίνδυνος σημαντικής υπερκαλιαιμίας στους ασθενείς με:

42 Ιδιαιτερότητες υπερκαλιαιμίας 1.Το πρώτο σύμπτωμα της υπερκαλιαιμίας είναι ο θάνατος 2.Οι περισσότεροι γιατροί βλέπουν την υπερκαλιαιμία ως εργαστηριακό εύρημα 3.Δεν μπορεί να μιλά κανείς για υπερκαλιαιμία όταν δεν αναφέρεται στην οξεοβασική ισορροπία 4.Υπάρχουν κλασικά βιβλία που να περιλαμβάνουν σαφή οδηγό για τη θεραπεία της υπερκαλιαιμίας;

43 Μπορεί να παρουσιασθεί σ’ έναν περιπατητικό ασυμπτωματικό ασθενή, ο οποίος λέει χαρακτηριστικά «αισθάνομαι πολύ κουρασμένος» Κλινική εκτίμηση υπερκαλιαιμικού ασθενούς-Ι

44 Κλινική εκτίμηση υπερκαλιαιμικού ασθενούς-ΙΙ Στην προσταγή «σφίξε όσο δυνατά μπορείς τα δύο μου δάκτυλα» συνήθως σας λέει «δεν το πιστεύω, φυσιολογικά είμαι πολύ δυνατότερος, δεν μπορώ πράγματι να σας σφίξω δυνατά τα δάκτυλα» Συμπτώματα δεν υπάρχουν όταν Κ + <7,0 mEq/L (εκτός κι αν εγκαταστάθηκε γρήγορα)

45 Θεραπεία υπερκαλιαιμίας-Ι 1.Να θεραπεύετε την υπερκαλιαιμία κι όχι τις ΗΚΓ/κές διαταραχές 2. Οι ΗΚΓ/κές διαταραχές δεν συμβαδίζουν υποχρεωτικά με την τιμή K + του ορού 3. Θεραπεία χρειάζεται όταν:  Κ + >6,5-7 mEq/L, επί παρουσίας μυϊκής αδυναμίας και αξιόλογων ΗΚΓ/κών διαταραχών  Επί παρουσίας υπασβεστιαιμίας και μεταβολικής οξέωσης Επιβάλλεται αρχικά η διακοπή κάθε αιτίας που αυξάνει το Κ + (NSADs, α-ΜΕΑ κ.ά) Na + x K + Ca ++ x Mg ++

46 1. Ιονταλλακτικές ρητίνες 2. Ινσουλίνη+γλυκόζη 35-50% 3. NaHCO 3 4. Γλυκονικό ασβέστιο 5. Διουρητικά (φουροσεμίδη, ακεταζολαμίδη) 6. Αιμοκάθαρση 7. Περιτοναϊκή κάθαρση Θεραπεία υπερκαλιαιμίας-ΙΙ

47 ΝΕΦΡΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

48 Η ρύθμιση της οξεοβασικής ισορροπίας (ΟΙ) αποτελεί την δεύτερη βασική προτεραιότητα του οργανισμού

49 Είναι τόσο μεγάλη η σημασία των Η +, που παρά το ότι υπάρχουν σε απειροελάχιστες ποσότητες (40 nEq/L) σε σύγκριση με άλλα ιόντα (Na + =140.000.000 nEq/L, K + =4.000.000 nEq/L), αποτελεί για τον οργανισμό βασική προτεραιότητα η ρύθμισή της ισορροπίας τους

50 ΟΞΥΑΙΜΙΑ ΑΛΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Ασυστολία Καρδιοπνευμονικό Collapse Θάνατος Τετανία Αρρυθμίες Θάνατος 12030

51 ΠΟΣΟΤΗTΕΣ ΠΑΡΑΓΟΜΕΝΩΝ ΟΞΕΩΝ Πτητικά (CO 2 ) 22,4 Eq (22400 mEq/24h) Μη πτητικά οξέα 1-1,5 mEq H + /KgΣΒ/24h Παραγωγή οξέων Μεταβολισμός Επαναχρησιμοποιούμενα 1.Γαλακτικό: 1.500 mEq/24h 2.ADP: 80.000 mEq/24h 3.ATP:120.000 mEq/24h 4.Μιτοχόνδρια:360.000 mEq/24h 561.500 mEq/24h

52 Tα οξέα δεν απομακρύνονται από τους νεφρούς με διήθηση, αλλά διαμέσου σωληναριακής έκκρισης και κυρίως σε ανταλλαγή με Na + Pitts και συν. δεκαετία 1940

53 Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι ο ρόλος των νεφρών στην οξεοβασική ισορροπία είναι "να διατηρούν ένα ικανοποιητικό επίπεδο HCO 3 - στα υγρά του οργανισμού"

54 Οι νεφροί αποβάλλουν οξέα pH αίματος: 7,40  pH ούρων < 6,0

55 ΟΞΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΥΡΩΝ % απόσταση κατά μήκος του νεφρώνα pH ούρων Εγγύς σωληνάρια Αγκύλη Henle Αθροιστικά σωληνάρια [Η + ]=0,000040 mEq/L [Η + ]=0,09995=0,1 mEq/L [Η + ]=0,000158 mEq/L

56 ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO 3 -

57 ΕΓΓΥΣ ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 80-90% ΑΓΓΥΛΗ HENLE 2% ΑΠΩ ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 8% ΔΙΗΘΗΣΗ HCO 3 - ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO 3 - 4500 mEq/ημέρα (3,5 mEq/min) ΑΘΡ. ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 8-10%

58 H 2 O + CO 2 H 2 CO 3 HCO 3 - H+H+ ΕΣΚ Σωληναριακός αυλός Αθρ. ΣΚ Περισωληναριακός χώρος Περισωληναριακός χώρος H+H+ Na + 1 1.Na + -H + -αντιμεταφορέας 2.Na + -K + -ATPάση 3.Na + -HCO 3 - -συμμεταφορέας 4.H + -ATPάση 5.CI - -HCO 3 - -αντιμεταφορέας HCO 3 - H 2 CO 3 CO 2 + H 2 O 3Na + 2K + 2 3HCO 3 - Na + 3 CO 2 + H 2 O H 2 CO 3 HCO 3 - H+H+ 4 CI - 5 ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO 3 - 3Na +

59 Απομάκρυνση μη πτητικών οξέων ( Η + ) Οι νεφροί λοιπόν έχουν τη δυνατότητα να αποβάλλουν τα μη πτητικά οξέα Αυτό πετυχαίνεται με έκκριση : 1.Τιτλοποιήσιμης οξύτητας(1/3) 2.Αμμωνίου (ΝΗ 4 + )(2/3)

60 ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΙΜΗ ΟΞΥΤΗΤΑ

61 Η τιτλοποιήσιμη οξύτητα των ούρων εξαρτάται από τα ρυθμιστικά τους διαλύματα και τις pk τους Ρυθμιστικά διαλύματα (Τιτλοποιήσιμη οξύτητα) 1. Φωσφορικά (6,1) 2. Ουρικό (4,7) 3. Κρεατινίνη (4,97) 4. κ.ά.

62 H 2 O + CO 2 H 2 CO 3 HCO 3 - H+H+ ΕΣΚ Σωληναριακός αυλός Αθρ. ΣΚ Περισωληναριακός χώρος Περισωληναριακός χώρος H+H+ Na + 1 1.Na + -H + -αντιμεταφορέας 2.Na + -K + -ATPάση 3.Na + -HCO 3 - -συμμεταφορέας 4.H + -ATPάση 5.CI - -HCO 3 - -αντιμεταφορέας 3Na + 2K + 2 3HCO 3 - Na + 3 CO 2 + H 2 O H 2 CO 3 HCO 3 - H+H+ 4 CI - 5 ΕΚΚΡΙΣΗ ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΙΜΗΣ ΟΞΥΤΗΤΑΣ HPO 4 -- NaH 2 PO 4 3Na +

63 ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΜΜΩΝΙΟΥ

64 Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός χώρος Περισωληναριακός χώρος Γλουταμίνη Γλουταρικό οξύ 2-οξυγλουταρικό οξύ ΝH4+ΝH4+ ΝH4+ΝH4+ ΝH4+ΝH4+ Na + 1 1.Na + -H + -αντιμεταφορέας 2.Na + -HCO 3 - -συμμεταφορέας 3.Na + -K + -ATPάση 4.CI - -HCO 3 - -αντιμεταφορέας 5.H + -ATPάση 3HCO 3 - 3Na + 2K + 3 2 Na + ΕΣΚ Αθρ. ΣΚ CI - CO 2 + H 2 O H 2 CO 3 HCO 3 - H+H+ 4 ΝH3ΝH3 ΝH4+ΝH4+ 5 Na + ΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗΑΜΜΩΝΙΟΥΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗΑΜΜΩΝΙΟΥ H+H+ CO 2 +H 2 O HCO 3 - +H + NH 4 + + α-ΚΕΤΟΓΛΟΥΤΑΡΙΚΟΓΛΟΥΤΑΜΙΝΗ NADHPH+H + NADP + NADH+H + NAD + ΗΠΑΡ ΝH4+ΝH4+ Γλυκόζη +Η 2 Ο

65 Φυσιολογικά Ανώτερο φυσιολογικό όριο Μέγιστη διέγερση 50 100 200 300 400 500 mEq/ημέρα Τ.Ο. ΝΗ 4 + Τ.Ο. ΝΗ 4 + Τ.Ο. ΝΗ 4 +

66 Η υπερκαλιαιμία: 1.Μπορεί να οφείλεται σε ανακατανομή, αυξημένη πρόσληψη ή μειωμένη αποβολή 2.Είναι ύπουλη αφού δεν έχει σημαντικές κλινικές εκδηλώσεις παρά την βαρύτητά της 3.Αποτελεί τη συχνότερη εργαστηριακή διαταραχή της ΧΝΑ, η οποία είναι σημαντική και θανατηφόρος 4.Η θεραπεία της περιλαμβάνει την ανακατανομή, την αποβολή (νεφρική, εντερική ή τεχνητή) και την χορήγηση ανταγωνιστικών ουσιών της δράσης του Συμπεράσματα-ΙΙ (υπερκαλιαιμία)

67 Σε υποκαλιαιμία επιβάλλεται: 1.Εργαστηριακή επιβεβαίωση των χαμηλών επιπέδων Κ + του ορού 2.Άμεση αντιμετώπιση των περιπτώσεων με καρδιολογικές διαταραχές 3.Ο ρυθμός χορήγησης του Κ + να μην υπερβαίνει τα 40 mEq/h εκτός από βαριές περιπτώσεις που μπορεί να φθάσει τα 60 mEq/h 4.Κατά τη χορήγηση Κ + να είναι εξασφαλισμένη η διούρηση και ο ασθενής να παρακολουθείται ΗΚΓ/φικά και εργαστηριακά Συμπεράσματα-ΙΙΙ (υποκαλιαιμία)

68 Συμπεράσματα-ΙV (Ο.Ι.) 1.Η διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας: 1.Παίζει ρόλο στη λειτουργία των ενζύμων, κυττάρων και οργάνων 2.Αποτελεί σημαντική προτεραιότητα του οργανισμού 2.Οι νεφροί αποτελούν τα όργανα που συμβάλλουν ιδιαίτερα για τη ρύθμιση αυτή, διότι απομακρύνουν τα μη πτητικά οξέα που δεν μπορούν να απομακρυνθούν με άλλο τρόπο 1.Τα οξέα αποβάλλονται από τους νεφρούς υπό μορφή τιτλοποιήσιμης οξύτητας και αμμωνίου

69 Σας ευχαριστώ