ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΡΟΔΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΙΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΑΙΣΩΠΙΩΝ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΡΟΔΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΙΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΑΙΣΩΠΙΩΝ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΡΟΔΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΙΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΑΙΣΩΠΙΩΝ ΜΥΘΩΝ 1ο ΕΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΩΝ:ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΑΔΩΡΟΣ ΡΟΔΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 Α.Μ:411/

2 Οι αισώπειοι μύθοι ,δεν είναι το πρώτο δείγμα μυθογραφίας στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Αν και δεν έχουμε στη διάθεσή μας σώματα μυθικών διηγήσεων προγενέστερα των "αισώπειων μύθων", ωστόσο έχουμε ενδιαφέρουσες μυθογραφικές μνείες σε προγενέστερη από τον Αίσωπο περίοδο.  Η μυθοπλασία είναι οπωσδήποτε μια πνευματική λειτουργία που ευδοκιμεί στο χώρο του λαϊκού πολιτισμού· οι ρίζες της χάνονται στο βάθος των αιώνων. Η μυθογραφία είναι, αντίστοιχα, μια λειτουργία του λόγιου λόγου, κάποιων επώνυμων δημιουργών που δίνουν έγγραφη διατύπωση σε υλικό της μυθοπλασίας ή εμπνέονται από αυτό, για να δημιουργήσουν δικούς τους μύθους.  Στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ ο Δημήτριος ο Φαληρεύς δημοσίευσε την πρώτη γνωστή συλλογή των μύθων με τον τίτλο Λόγων Αισωπείων Συναγωγή. Αργότερα ο λόγιος και μοναχός Μάξιμος Πλανούδης σημειώνει ότι ο Αίσωπος έπλαθε διδακτικούς μύθους για να προτρέψει τους ανθρώπους να εναρμονιστούν με τους φυσικούς νόμους.

3 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ
Η γέννησή του τοποθετείται τον 7ο αιώνα π.Χ, η δράση του όμως τον 6ο αιώνα π.Χ. και Όπως ακριβώς και με τον Όμηρο πολλές πόλεις και χώρες ερίζουν θέλοντάς τον δικό τους: τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Φρυγία, ενώ σύμφωνα μ' άλλους γεννήθηκε στη Σάμο ή τη Θράκη, τις Σάρδεις, την Αίγυπτο ή και άλλες περιοχές της Αφρικής, όπως την Αιθιοπία, στηριζόμενοι στο ότι στις ιστορίες του εμφανίζονται ζώα άγνωστα τότε στην Ευρώπη και την Αφρική. Ο μεγάλος αριθμός των τόπων αυτών δικαιολογείται και από τα πολλά ταξίδια που φέρεται να έκανε ο Αίσωπος. Μεταγενέστερες μαρτυρίες τον αναφέρουν να παίρνει μέρος στο συμπόσιο των Επτά σοφών και να ελέγχει με την ευφυολογία και τη σοφία του τους λόγους τους. Επίσης τον φέρουν στις Σάρδεις στην αυλή του βασιλιά Κροίσου, του οποίου ήταν ευνοούμενος και σύμβουλος. O Αίσωπος ήταν ταπεινής καταγωγής και πραγματικό τέρας ασχήμιας: μαυριδερός, καμπούρης, τραυλός, κοντόλαιμος, στραβοπόδης με μύτη πλακουτσωτή και κεφάλι τριγωνικό, αλλά παράλληλα ήταν ευφυέστατος. Παρ' ότι όσο ζούσε ήταν δούλος, οι Αθηναίοι του στήσανε αργότερα ανδριάντα, για να δείξουν έτσι ότι κάθε άνθρωπος αξίας, πρέπει, ανεξάρτητα από τη καταγωγή του να τιμάται. Ο Αίσωπος γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα, από οικογένεια δούλων, το 625 π.Χ., στο Αμόριο της Φρυγίας, ήταν δούλος του φιλόσοφου Ιάδμονα , έζησε στη Σάμο, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και την Ανατολή και πέθανε στους Δελφούς, όπου είχε σταλεί από το βασιλιά Κροίσο γα να λάβει χρησμό του μαντείου το 560 π.Χ. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία και καταδικάστηκε σε θάνατο από ιεροδικαστές. Γκρεμίστηκε δε από τη κορφή του Παρνασσού.

4 Σύμφωνα λοιπόν με μια εκδοχή, στάλθηκε από τον Κροίσο με προσφορές δώρων στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, όπου, βλέποντας τις απάτες των εκεί ιερέων και την απληστία τους, τους κατηγόρησε με σαρκαστικό τρόπο. Εκείνοι, τότε, αποφάσισαν να τον θανατώσουν με δόλο. Πήραν λοιπόν από το ιερό του ναού μια χρυσή φιάλη και την έκρυψαν μες στις αποσκευές του. Στη συνέχεια τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι με τη σκηνοθετημένη κατηγορία τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον σκότωσαν ρίχνοντας τον στον γκρεμό από την κορυφή του Παρνασσού. Αμέσως μετά τον θάνατό του έπεσε πείνα και δυστυχία στον τόπο. Με βάση μία άλλη εκδοχή, ο Αίσωπος ήταν δούλος κάποιου κτηματία που τον χρησιμοποιούσε σαν βοσκό. Μια μέρα, που είδε τον επιστάτη να χτυπά άδικα έναν άλλο δούλο, έτρεξε να τον βοηθήσει κι έτσι ο επιστάτης για να τον εκδικηθεί τον κατηγόρησε στον κτηματία, που τον πήγε στην αγορά της Εφέσσου για να τον πουλήσει. Εκεί, τον αγόρασε ο σοφός Ξάνθος από τη Σάμο, που εκτίμησε το έξυπνο βλέμμα του και τον πήρε μαζί του σα δούλο. Μαζί του άρχισε να ταξιδεύει και να γνωρίζει τον κόσμο. Στη συνέχεια ο Ξάνθος τον πούλησε στον επίσης Σάμιο σοφό Ιάδμονα. Αυτός εκτιμώντας τα πνευματικά χαρίσματά του και κυρίως την σοφία και την ευφυΐα του, τον απελευθέρωσε. Κάποτε έφτασε και στη περιοχή των Δελφών κι επισκέφθηκε το περίφημο Μαντείο. Ο Αίσωπος ειρωνεύτηκε τους ιερείς ότι μαντεύουν για να πλουτίζουν, και τους κατοίκους, ότι αντί να καλλιεργούν τα κτήματά τους και να φροντίζουν τα ζώα τους ζούσαν από τ' αφιερώματα των προσκυνητών. Αυτό του το θράσος εξόργισε τους ιερείς του Μαντείου οι οποίοι τον παγίδεψαν, βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι στις αποσκευές του και κατόπιν τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι τον δίκασαν άδικα και τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από τις κορυφές των Φαιδριάδων, κάποια απόκρημνα βράχια, στον Παρνασσό . Σύμφωνα με τη παράδοση, ο Απόλλωνας τιμώρησε την αδικία τους στέλνοντας στους κατοίκους των Δελφών μεγάλη πείνα και λιμό, που θέρισε πολλούς κατοίκους. Αυτοί τότε για να εξιλεωθούν, έστησαν μια μαρμάρινη στήλη προς τιμήν του Αισώπου.

5 Η ομορφιά δεν είναι το παν
Η ΙΣΤΟΡΙΑ

6 «Ένα μεγάλο ελάφι, που διψούσε το καλοκαίρι, φτάνει κοντά σε μια πηγή καθαρή και βαθιά, και αφού ήπιε όσο ήθελε, παρατηρούσε τη μορφή του σώματός του. Και κυρίως επαινούσε τη μορφή των κεράτων του, με την ιδέα ότι ήταν στολίδι για όλο το σώμα του. Κατηγορούσε τη λεπτότητα των ποδιών του, επειδή κατά τη γνώμη του δεν μπορούσαν να αντέξουν όλο το βάρος του. Ενώ λοιπόν ασχολιόταν με αυτά, ακούγεται ξαφνικά γαύγισμα σκυλιών και κυνηγοί να πλησιάζουν. Το ελάφι άρχισε να τρέχει ορμητικά για να ξεφύγει, και όσο έτρεχε σε ομαλό έδαφος, σωζόταν από την ταχύτητα των ποδιών του. Όταν όμως έπεσε σε πυκνό δάσος, μπλέχτηκαν τα κέρατά του και πιάστηκε, και έμαθε εξ ιδίας πείρας ότι ήταν άδικος κριτής των δικών του, επειδή κατηγορούσε αυτά που τον έσωσαν, ενώ επαινούσε αυτά που τον πρόδωσαν»

7 ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ Ο παραπάνω μύθος μας διδάσκει με αλληγορικό τρόπο ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία μόνο στο όμορφο , αλλά και στο χρήσιμο και ωφέλιμο.

8 MYΘΟΛΟΓΙΑ Αυτό το διαπιστώνουμε ακόμα και από τους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Ένας τέτοιος χαρακτηριστικός μύθος είναι η διαμάχη των θεών του Ολύμπου για το ποια ήταν η πιο όμορφη. Η Έριδα θυμωμένη που δεν την κάλεσαν στο γάμο του Πηλέα δίνοντας ένα χρυσό μήλο στον Πάρη του ανέθεσε να το δώσει στην πιο όμορφη. Αμέσως τρεις Μεγάλες θεές η ‘Ηρα , η Αθηνά και η Αφροδίτη το διεκδίκησαν. Έτσι η καθεμία για να το αποκτήσει του έδινε και από μία υπόσχεση. Η Ήρα να τον κάνει κυρίαρχο βασιλιά, η Αθηνά δυνατό πολεμιστή και η Αφροδίτη να του δώσει την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου , την ωραία Ελένη. Ο Πάρης προτίμησε να δώσει το μήλο στην Αφροδίτη, παίρνοντας έτσι το τελευταίο από τα δώρα και αδιαφορώντας για όλα τ’άλλα. Αποτέλεσμα ήταν ο Τρω’ι’κός Πόλεμος, στον οποίο οι Αχαιοί πολεμούσαν 10 χρόνια , για να πάρουν πίσω την Ωραία Ελένη. Η υπερβολική ομορφιά της οποίας υπήρξε καταστροφική για την ίδια τους Αχαιούς και τους Τρώες. Άλλος ένας χαρακτηριστικός μύθος από την αρχαιότητα που μας δείχνει ότι η ομορφιά δεν είναι το παν είναι και αυτός του Νάρκισσου. Λέγεται λοιπόν πως ο Νάρκισσος ,ένας ωραίος νέος από τη Βοιωτία, μία μέρα κοιτάζοντας το είδωλό του στην επιφάνεια μιας λίμνης το ερωτεύτηκε. Συνέχισε λοιπόν να το κοιτάει για πολλή ώρα, ώσπου ζαλίστηκε , έπεσε μέσα και πνίγηκε.

9

10 ΠΑΡΑΜΥΘΙ Επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το παραμύθι της Χιονάτης ,στο οποίο η κακιά μητριά της χρησιμοποιεί ακραία αθέμιτα μέσα για να διατηρήσει τη δικιά της ομορφιά , οδηγώντας ακόμη και στο θάνατο την ομορφότερή της Χιονάτη.

11 ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Από την αρχαιότητα λοιπόν μέχρι και σήμερα η όμορφη εξωτερική εμφάνιση είναι επιδίωξη των ανθρώπων. Η φροντίδα των αρχαίων Ελλήνων για το σώμα τους και η συστηματική ενασχόληση με τον αθλητισμό ενισχύουν αυτήν την αντίληψη. Σε ιδεολογικό επίπεδο δεν είναι τυχαίο ότι στη φράση με την οποία δηλώνεται ο χρηστός άνθρωπος << καλός καγαθός>>περιλαμβάνεται μία λέξη ηθικού και μία λέξη αισθητικού περιεχομένου. Στην εποχή μας άνδρες και γυναίκες δαπανούν ώρες αμέτρητες , αλλά και χρήματα για να καλλωπιστούν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα κέντρα αδυνατίσματος ,ομορφιάς καθώς και τα γυμναστήρια. Το πρότυπο της όμορφης γυναίκας ή του άνδρα κατακλύζει μέσω της διαφήμισης το σύγχρονο τρόπο ζωής. Με αποτέλεσμα γυναίκες αλλά και άνδρες όλο και πιο συχνά να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βελτιώσουν την εξωτερική τους εμφάνιση καταφεύγοντας ακόμα και σε παρεμβάσεις μέσω της αισθητικής χειρουργικής με αμφιλεγόμενα για την υγεία τους αποτελέσματα. Ωστόσο αυτή η μονομερής ενασχόλησή τους μόνο με την εξωτερική ομορφιά τους οδηγεί συχνά σε παραμέληση της πνευματικής και της ψυχικής τους καλλιέργειας και σε υποτίμηση όσων θετικών στοιχείων έχουν να επιδείξουν ως προσωπικότητες.

12

13 Ο ΜΥΡΜΗΓΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

14 Η ΙΣΤΟΡΙΑ “Κάποτε ήταν ένα τζιτζίκι και ένα μυρμήγκι. Το τζιτζίκι είχε φτιάξει την φωλιά του στα κλαδιά ενός δέντρου ενώ το μυρμήγκι στις ρίζες του. Ήταν καλοκαίρι και μόλις ανέτειλε ο ήλιος, το μυρμήγκι ξεκινούσε την εργασία του. Έβγαινε από την φωλιά του και έψαχνε να βρει διάφορους σπόρους. Όταν έβρισκε κάποιον, τον φορτωνόταν στην πλάτη και τον μετάφερε στην φωλιά του όπου τον αποθήκευε. Μερικές φορές οι σπόροι ήταν τόσο μεγάλοι που έπρεπε να τους κομματιάσει πριν τους μεταφέρει και αυτό σήμαινε διπλάσιο κόπο για το μυρμήγκι. Εργαζόταν από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου. Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι, ξυπνούσε αφού είχε σχεδόν μεσημεριάσει. Έβγαινε από την φωλιά του και αφού έτρωγε κάτι πρόχειρα, έπιανε το τραγούδι που μερικές φορές το συνέχιζε ακόμα και μετά τα μεσάνυκτα. Εκτός από το να τρώει και να τραγουδάει δεν έκανε τίποτα άλλο όλη μέρα. Τι όλη μέρα δηλαδή, την μισή μέρα αφού όπως είπαμε ξυπνούσε το μεσημεράκι. Έτσι περνούσαν οι μέρες η μία μετά την άλλη και ήρθε ο καιρός που έφυγε το καλοκαίρι και έδωσε την θέση του στο φθινόπωρο. Ο ουρανός συννέφιασε, ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει και τα φύλλα τον δέντρων ένα-ένα ξεράθηκαν και έπεσαν στην γη. Το μυρμήγκι έχοντας αρκετές προμήθειες για να περάσει μέχρι την άνοιξη, καθόταν και απολάμβανε τον ήχο που έκαναν οι σταγόνες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στα ξερά φύλλα. Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κάτι να φάει αλλά δεν υπήρχε τίποτα αφού όλα τα φύλλα, όπως είπαμε, είχαν ξεραθεί. Μην αντέχοντας άλλο την πείνα, πήγε στον γείτονα του, το μυρμήγκι, και του είπε: - Καλέ μου γείτονα, σε παρακαλώ, δώσε μου κάτι να φάω γιατί όλα τα φύλλα έχουν ξεραθεί και δεν υπάρχει τροφή πουθενά. - Καλά, όλο το καλοκαίρι τι έκανες; Ρώτησε το μυρμήγκι. - Α! Το καλοκαίρι δεν πρόλαβα να μαζέψω τροφές γιατί είχα πολύ κέφι και τραγούδαγα όλη μέρα. - Ε! Αφού τραγούδαγες το καλοκαίρι, ήρθε τώρα ο καιρός να χορέψεις. Είπε το μυρμήγκι και γύρισε να δει κάτι αργοπορημένα πουλιά που πετούσαν προς το νότο.” .

15 ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ Να φροντίζεις πάντα για το μέλλον, ειδικά όταν γνωρίζεις από πριν τις ανάγκες που θα προκύψουν.

16 Η σύγχρονη εκδοχή του μύθου μέσα από παροιμίες
<<Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν , μαγειρεύουν!>> <<Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!>> <<Γόνατα που δεν κοπιάζουν, κοιλιά δεν θεραπεύουν!>> <<Μην καμαρώνεις στην αρχή , προτού να δεις το τέλος!>

17 Μέσα από την ομώνυμη ελληνική ταινία
ΥΠΟΘΕΣΗ : Δύο φίλοι και συνιδιοκτήτες ανθοπωλείου, ο Ευδαίμων και ο Λούλης ζουν με εντελώς αντίθετες αρχές. Ο ένας γλεντάει και χαίρεται ανέμελα την κάθε στιγμή, ο άλλος εργάζεται σκληρά και φροντίζει για το μέλλον. Όταν ο «τζίτζικας» γλυκοκοιτάζει την αγαθή σπιτονοικοκυρά του, αποβλέποντας στα ελαιόδεντρά της, ο «μέρμηγκας» προσπαθεί να τον συνεφέρει. Όμως η κοπέλα, την οποία ο μέρμηγκας σχεδιάζει να γνωρίσει στον τζίτζικα, τελικά θα μαγέψει τον ίδιο. ΗΘΟΠΟΙΟΙ : Βασίλης Αυλωνίτης: (Λούλης), Νίκος Ρίζος: (Ευδαίμων), Θόδωρος Μορίδης: (Βρασίδας), Ρένα Ντορ: (Πίτσα), Αγγελική Καπελάρη: (Λουκία). ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ : <<Φασούλι , το φασούλι γεμίζει το σακούλι!>>

18 H ΤΑΙΝΙΑ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1958

19

20

21 O ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

22 Ένα ανοιξιάτικο πρωινό ένας λαγός είχε βγει έξω από την φωλιά του και έτρωγε φρέσκο χορταράκι. Καθώς έτρωγε, είδε μια χελώνα να περνάει λίγο πιο μακριά και του φάνηκε τόσο αστείο το περπάτημα της, που άρχισε να την κοροϊδεύει ότι ήταν πιο αργή και από τα σαλιγκάρια. Η χελώνα σταμάτησε, γύρισε προς τον λαγό και του είπε: Τι θα έλεγες να τρέξουμε σε ένα αγώνα δρόμου για να δούμε ποιος είναι πιο γρήγορος από τους δυο; Αυτό ήταν! Ο λαγός έπεσε κάτω και άρχισε να χτυπιέται από τα γέλια. Βλέποντας όμως ότι η χελώνα παρέμενε σοβαρή, κατάλαβε ότι δεν του το είπε για αστείο και έτσι δέχτηκε την πρόκληση. Η αλεπού ως καταλληλότερη, όρισε το σημείο που θα ξεκινούσαν, την διαδρομή και το σημείο τερματισμού. Ο αγώνας ορίστηκε για το επόμενο πρωινό και πράγματι, οι δύο διαγωνιζόμενοι καθώς και πολλά ζώα του δάσους βρίσκονταν πρωί πρωί στην αφετηρία. Η αλεπού έδωσε το σύνθημα και ο αγώνας ξεκίνησε. Η χελώνα χωρίς να χάσει χρόνο άρχισε να περπατάει, αργά βέβαια, και ήδη είχε καλύψει τα πρώτα εκατοστά της διαδρομής. Ο λαγός βλέποντας τον ρυθμό της αντιπάλου του, και νυστάζοντας μιας και ήταν πολύ πρωί, σκέφτηκε να κοιμηθεί λιγάκι και όταν ξυπνήσει θα έτρεχε όπως μόνο αυτός μπορεί και θα τερμάτιζε σίγουρα πρώτος. Έτσι η χελώνα συνέχισε να περπατάει, στην ορισμένη από την αλεπού διαδρομή, ενώ ο λαγός το έριξε στον ύπνο. Πέρασε αρκετή ώρα και κάποια στιγμή ο λαγός ξύπνησε. Καιρός για τρέξιμο είπε και ξεκίνησε. Παραξενεύτηκε πολύ που δεν συναντούσε την χελώνα και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι θα είχε εγκαταλείψει τον αγώνα αφού έτσι κι αλλιώς τον είχε χαμένο από χέρι. Περισσότερο όμως ξέρετε πότε παραξενεύτηκε; Όταν έφτασε στο σημείο τερματισμού και είδε την χελώνα να τον περιμένει μασώντας ένα φυλλαράκι και έχοντας μια έκφραση θριάμβου στο πρόσωπο της. Έτσι η χελώνα κέρδισε τον λαγό σε αγώνα δρόμου, όχι βέβαια γιατί τρέχει πιο γρήγορα από αυτόν, αλλά γιατί παρέμεινε πιστή στον σκοπό της και δεν έδειξε όπως ο λαγός αλαζονεία.

23 ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ Κανείς δεν πρέπει να υποτιμάει τον αντίπαλό του, να είναι υπερφίαλος και να αισθάνεται «σίγουρος» επειδή σε πρώτο επίπεδο φαίνεται να υπερέχει. Διότι η υπομονή, η επιμονή και η εξυπνάδα μπορούν να θριαμβεύσουν.

24 Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ ΤΗΣ DISNEY

25 Συνοψίζοντας , Λοιπόν, βλέπουμε ότι παραλλαγές των αισωπίων μύθων υπάρχουν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Είτε μέσα από σύγχρονες αναδιηγήσεις των μύθων ,είτε μέσα από ταινίες και τραγούδια , είτε μέσα από παροιμίες ,ακόμα και μέσα από το σύγχρονο τρόπο ζωής μας. Αυτό δείχνει την διαχρονικότητα που έχουν οι μύθοι του Αισώπου και τα διδάγματά τους μέσα στο χρόνο.

26 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Η ΤΑΙΝΙΑ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ,ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΣΤΟ YOU TUBE.ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ.Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΩΣΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ

27 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΑΙΣΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ…. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ……..YOU TUBE ΜΑΤΙΑ …… ΟΙ MYΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ