1ο Λύκειο Βύρωνα Θέμα Εργασίας: Η τέχνη στη καθημερινή μας ζωή

Παρουσίαση με θέμα: "1ο Λύκειο Βύρωνα Θέμα Εργασίας: Η τέχνη στη καθημερινή μας ζωή"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Υπεύθυνος καθηγητής: Σύλβια Κασσώ Ομάδα 5: Έρρικα Ευσταθίου, Λιάνα Κόλλια, Νεφέλη Καντιώτη.
1ο Λύκειο Βύρωνα Θέμα Εργασίας: Η τέχνη στη καθημερινή μας ζωή Υπόθεμα:Χορός

2 Η ομάδα μας επέλεξε αυτό το θέμα με κίνητρο την αγάπη μας για την Τέχνη, η οποία παίζει ένα κυρίαρχο ρόλο στη καθημερινή μας ζωή. Πιο συγκεκριμένα, όλες μας από πολύ μικρή ηλικία έχουμε διάφορες μορφές τέχνης που εναλλάσσονται στην ζωή μας, είτε ως διασκέδαση είτε ως εξωσχολικές δραστηριότητες ή χόμπι. Ξεκινάμε την παρουσίασή μας με μια χρονική αναδρομή στην ιστορία του χορού από την αρχαία Ελλάδα, περνώντας από το Βυζάντιο και τον Μεσαίωνα φτάνοντας στις μέρες μας.

3 Ο χορός στην Αρχαία Ελλάδα: Τo τραγούδι και ο χορός χρησιμοποιούνταν στη μουσική εκπαίδευση της πρώιμης Ελλάδας. Τούτη τη λειτουργία τους την έχασαν στον νέο, διανοητικό κόσμο, και επεβίωσαν (ιδιαίτερα στην Αθήνα) μόνο ως υψηλά εκλεπτυσμένες μορφές τέχνης. Ωστόσο, όταν ο Πλάτων ασχολήθηκε με τη διαμόρφωση του ήθους στη διάρκεια της πρώτης νεότητας, διαισθάνθηκε πως δεν υπήρχε τίποτα στη σύγχρονη εκπαίδευση που μπορούσε να τα αντικαταστήσει. Στους Νόμους του, λοιπόν, διακήρυξε πως ο αρχαίος ελληνικός κυκλικός χορός έπρεπε να αναγεννηθεί και να καταστεί ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της εκπαίδευσης». Πιο συγκεκριμένα έγραψε τα εξής: «Οφείλουμε να περάσουμε όλη τη ζωή μας «παίζοντας» ορισμένα παιχνίδια -θυσία, τραγούδι και χορό- για να κερδίσουμε την εύνοια των θεών, να προστατευτούμε από τους εχθρούς μας και να τους νικήσουμε στη μάχη». Με αυτόν τον τρόπο ο Πλάτωνας επικεντρώνεται στα κύρια τελετουργικά καθήκοντα του ευσεβούς πολίτη. Οι κατηγορίες που χωρίζονται οι χοροί: Ανάλογα με το χαρακτήρα του κάθε χορού, ο Πλάτων τους διαιρεί σε τρεις κατηγορίες: οι πολεμικοί ,οι θρησκευτικοί και οι ειρηνικοί. Οι πολεμικοί χοροί είχαν σαν σκοπό την προπαρασκευή των ανδρών για τον πόλεμο και τους αγώνες. Ο αρχαιότερος πολεμικός χορός είναι ο χορός των «Κουρητών». Σύμφωνα με τη μυθολογία οι ίδιοι οι θεοί δίδαξαν το χορό στους ανθρώπους.

4 Ο χορός στο Μεσαίωνα και το Βυζάντιο: Βυζαντινοί Χοροί αποκαλούνται οι χοροί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας και του Μεσαίωνα και ήταν επικεντρωμένοι στην τέχνη του Βυζαντίου. Ο Βυζαντινός πολιτισμός ήταν προσανατολισμένος προς τον Ελληνικό Πολιτισμό και τη θρησκεία του Χριστιανισμού. Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός είχε σταδιακά κατακτήσει την ευρύτερη περιοχή, και με την επιρροή του Χριστιανισμού δεν άργησε να εξαπλωθεί και να αφομoιωθεί από όλους. Ορισμένες εικόνες από τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χορούς, έχουν αποτυπωθεί σε πολλές μινιατούρες, γλυπτά, χειρόγραφα και σε τοιχογραφίες Εκκλησιών, μεταξύ θρησκευτικών θεμάτων. Ο βυζαντινός λόγιος και κληρικός Ευστάθιος Θεσσαλονίκης αναφέρει έναν βυζαντινό χορό που άρχιζε κυκλικά και τέλειωνε με τους χορευτές να είναι μεταξύ τους αντιμέτωποι, κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Όταν δεν χόρευαν κυκλικά, οι χορευτές σήκωναν ψηλά τα χέρια και χορεύοντας σε αυτή την στάση τραγουδούσαν. Στην Κωνσταντινούπολη πολλές βυζαντινές εκδηλώσεις γινόντουσαν δημόσια με τους στρατιώτες να ζητωκραυγάζουν σε περιόδους όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα με την άδεια του Πατριάρχη Θεοφύλακτου. Άλλες φορές τραγουδούσαν με αυτοσχεδιασμό διασκεδάζοντας τον Αυτοκράτορα.

5 Εκμοντερνισμένοι χοροί:
Τα τελευταία χρόνια ο χορός έχει αρχίσει να ταυτίζεται ακόμα περισσότερο με τις ζωές των ανθρώπων, αφού έχει γίνει τρόπος διασκέδασης αλλά και ζωής! Ο χορός πλέον δεν περιορίζεται σε μια σχολή χορού αλλά πλημμυρίζει τα σπίτια ή ακόμα και τα πεζοδρόμια στις γειτονίες γεμίζοντας το χώρο ενέργεια, κίνηση και ζωή… Το βασικό χαρακτηριστικό του χορού σε σχέση με την καθημερινή μας ζωή είναι ο επαναστατικός του χαρακτήρας. Στην εποχή που ζούμε η επανάσταση αρχίζει και κυλάει με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς στη ζωή μας, ο άνθρωπος λοιπόν έχει συσχετίσει τον χορό του με την εξέγερσή του. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολλές χώρες παγκοσμίως αυτήν την χρονική στιγμή που μιλάμε... Αυτή είναι η μαγεία του χορού στη καθημερινή μας ζωή σήμερα!

6 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ Οι γνώσεις μας για το αρχαίο θέατρο στηρίζονται σε τρεις πηγές: α)    Αρχαιολογικά ευρήματα από ανασκαφές στα αρχαία θέατρα και παραστάσεις από αγγειογραφίες, β)     Μεταγενέστερη παράδοση όπως πραμάτειες για θεάματα θεάτρου και αναφορές ρητόρων και ιστορικών και γ)    Σωζόμενα δραματικά κείμενα.

7 ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
·  Το κυρίως θέατρον ή κοίλον, το μέρος που προοριζόταν για τους θεατές. ·  Η ορχήστρα , ο κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος όπου ώρχείτο , ο χορός.   Η σκηνή , ο χώρος των υποκριτών.

8 ΤΑ ΜΕΡΗ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Tο κοίλον:Το κυρίως θέατρο περιλαμβάνει τα εδώλια (καθίσματα) των θεατών τα οποία περιβάλλουν την ορχήστρα. Τα τμήματα των εδωλίων ανάμεσα στις κλίμακες ονομάζονταν κερκίδες. Η χωρητικότητα των αρχαίων θεάτρων ήταν πολύ μεγάλη. Το θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα χωρούσε θεατές, της Εφέσου , της Επιδαύρου Η σκηνή:Η σκηνή, το τρίτο αρχιτεκτονικό μέλος του θεάτρου, εκτεινόταν πίσω από την ορχήστρα. Ήταν ένα απλό επίμηκες οικοδόμημα. Προοριζόταν, στην αρχή τουλάχιστον , για να φυλάγουν οι υποκριτές τα σκεύη και τα υλικά τους. Κατά μήκος του τοίχου της σκηνής, προς το μέρος των θεατών, κατασκευάστηκε ένα ξύλινο και αργότερα πέτρινο ή μαρμάρινο υπερυψωμένο δάπεδο, πάνω στο οποίο έπαιζαν οι ηθοποιοί. Ο χώρος αυτός ονομάστηκε λογείο. Η ορχήστρα:Ο κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος ανάμεσα στο κοίλο και την σκηνή αποτελούσε την ορχήστρα. Όπως φαίνεται από τα θέατρα που έχουν διασωθεί , η ορχήστρα βρισκόταν λίγο χαμηλότερα από τη σκηνή. Σε ορισμένα θεατρικά έργα φαίνεται ότι ο χορός αναμειγνυόταν με τους υποκριτές, ιδιαίτερα στις κωμωδίες και το πιθανότερο είναι ότι οι υποκριτές και χορευτές αρχικά κινούνταν στο ίδιο επίπεδο. Αργότερα οι  υποκριτές χωρίστηκαν από τον χορό και έπαιζαν σε υπερυψωμένο δάπεδο. Η είσοδος του χορού στην ορχήστρα γινόταν από δυο πλευρικές διόδους, τις παρόδους. Στο κέντρο της ορχήστρας βρισκόταν ο βωμός του Διονύσου, η θυμέλη. Πίσω από την θυμέλη έπαιρναν θέση ο αυλητής και ο υποβολέας.

9 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ:       Οι ιεροτελεστίες των αρχαίων ανθρώπων μετατράπηκαν σιγά σιγά ώσπου έγιναν αληθινές θεατρικές παραστάσεις. Το θέατρο δυτικού τύπου γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, με την τραγωδία. Φαίνεται πως αυτή η θεατρική μορφή ξεκίνησε από τις τελετές της λατρείας του Διονύσου, θεού της γονιμότητας και του μεθυσιού. Οι τελετές αυτές τόνιζαν τις έντονες και οδυνηρές πλευρές της ζωής οπότε η τραγωδία, στην ολοκληρωμένη της μορφή (5ος αιώνας π.Χ) πραγματεύονταν προβλήματα συνείδησης με κατάληξη βίαιη, πένθιμη και ένα ηθικό μήνυμα. Ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης υπήρξαν οι μεγαλύτεροι Έλληνες τραγικοί.

10 ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΡΑΓΙΚΟΙ
ΑΙΣΧΥΛΟΣ:  Ο Αισχύλος( πΧ), ο πρώτος από τους τρεις μεγαλύτερους τραγικούς ποιητές, μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια και μαραθωνομάχος, έγραψε 90 έργα, από τα οποία σώζονται τα επτά: η τριλογία Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες), κορυφαίο επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος, Πέρσαι, Ικέτιδες, Προμηθεύς Δεσμώτης και επτά επί Θήβας.  ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Ο Σοφοκλής( πΧ) ο «τελειότατος των τραγικών» θα αυξήσει τον αριθμό των υποκριτών από δύο σε τρεις όπως και των χορευτών από δώδεκα σε δεκαπέντε, και θα περιορίσει τα άσματα του χορού δίνοντας μεγαλύτερη έκταση στο διάλογο. Από τα έργα του έχουν διασωθεί ακέραια επτά: Τραχίνιαι, Αντιγόνη, Οιδίπους Τύραννος, Ηλέκτρα, Φιλοκτήτης, Αίας και Οιδίπους επί Κολωνώ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Ο Ευριπίδης(484 ή ) θα οργανώσει τις αναζητήσεις του με επίκεντρο τον άνθρωπο – οι θεοί συμβάλουν τεχνικά (από μηχανής θεός) στην έξοδο των ηρώων από την περιπέτεια. Θα δοκιμάσει τολμηρές ψυχογραφικές περιγραφές ενώ θα προετοιμάσει το νεότερο ψυχολογικό και κοινωνικό δράμα( ο διχασμός της Μήδειας ανάμεσα στο πάθος και τη λογική). Από τα έργα του έχουν σωθεί τέσσερις τραγωδίες εμπνευσμένες από τον Τρωικό πόλεμο: Τρωάδες, Εκάβη, Ανδρομάχη και Ρήσος, πέντε τραγωδίες από το μυθικό κύκλο των Ατρειδών: Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, Ιφιγένεια η εν Ταύροις, Ορέστης, Ηλέκτρα, Ελένη, και μια από τον οίκο των Λαβδακιδών: Φοίνισσαι.

11 ΛΑΙΚΟ ΚΑΙ ΕΝΤΕΧΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
Η θεατρική δημιουργία μπορεί να διακριθεί σε δυο βασικές κατηγορίες: στην έντεχνη και στη λαϊκή. Στο έντεχνο θέατρο ο επώνυμος συγγραφέας δημιουργεί αντλώντας υλικό από την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του ή από διαχρονικές αξίες. Τα κυριότερα είδη στα οποία έχουν διαπρέψει οι συγγραφείς του έντεχνου θεάτρου είναι: τραγωδία, κωμωδία, αστικό δράμα. Το λαϊκό θέατρο προέρχεται από ανώνυμο δημιουργό και στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Η διάδωσή του βασίζεται στην προφορικότητα, στη μετάδοσή του από στόμα σε στόμα. Στο λαϊκό θέατρο, που επιβιώνει στις μέρες μας με τα δρώμενα του καρναβαλιού δεν ισχύει η συμβατική σχέση πλατείας και σκηνής, αφού ο ένας μπορεί να περάσει στο χώρο του άλλου. Στην ίδια κατηγορία πρέπει να ενταχθεί και το θέατρο σκιών, ο Καραγκιόζης με πλούσια παράδοση, οικείο ύφος, ιδιαίτερη γλωσσική ταυτότητα και θεματογραφία, και τέλος τυποποιημένους ήρωες(Νιόνιος, Κολλητήρι). Μορφή λαϊκού θεάτρου, που ζει και ευδοκιμεί στις μέρες μας ως αυτοσχέδιο δρώμενο και όχι ως παράσταση έργου επώνυμου συγγραφέα, είναι το «θέατρο του δρόμου». Τέλος αξίζει να αναφέρουμε και το «χάπενινγκ» με την αυτοσχέδια δραματοποίηση γεγονότων της καθημερινής κοινωνικής ζωής, στα οποία ασκείται κριτική με σατυρική διάθεση.

12 ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ
Με τόπο συνάντησης τους την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και μετά από συζητήσεις για την επιλογή του έργου και των συμμετοχών, οι οικογενειακές συνήθως αυτές θεατρικές επιχειρήσεις, ξεκινούσαν την εξόρμηση τους στην επαρχεία, με έργα όπως η «Γκόλφο», «Ο Αγαπητικός της Βοσκόπουλας», «H ωραία του Πέραν», «Eσμέ η Τουρκοπούλα», «O κουρσάρος», «Tιμή και χρήμα», «H Κασσιανή», (ήσαν μερικά έργα που περιλάμβαναν στο ρεπερτόριο τους). Στήσανε τις παραστάσεις τους σε τσαντίρια ή πρόχειρα πατάρια, σε καφενεία και σε σχολεία και πρόσφεραν ομορφιά, συγκίνηση και χαμόγελα. Κοιμόντουσαν όπου έβρισκαν και όπου μπορούσαν, κάτω από άθλιες συχνά συνθήκες και ζούσαν βίο πλάνητα, αφού βρίσκονταν συνεχώς σε κίνηση. Κάθε βράδυ και μια εμπειρία, κάθε πόλη και χωριό και από ένα συμβάν. Κανείς δεν πλούτισε παίζοντας στα μπουλούκια. Τις περισσότερες φορές έπαιζαν μόνο για ένα πιάτο φαγητό στην ταβέρνα της πόλης όπου έπαιζαν και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι χωρικοί μην έχοντας χρήματα να τους πληρώσουν, ανταπέδιδαν το θέαμα σε είδος… Ένα καρβέλι ψωμί, αυγά, πατάτες, λάδι…. Παρ όλα αυτά τα μπουλούκια αποτέλεσαν με τις συχνές μετακινήσεις του στην ελληνική επαρχία την απαρχή της θεατρικής παιδείας και το κλασσικό πρότυπο της ελληνικής θεατρικής παράδοσης. Σε εποχές που τα πράγματα πήγαιναν καλά τα θεατρικά μπουλούκια, δεν έπαιζαν σε πανηγύρια γιατί το θεωρούσαν ξεπεσμό. Όμως μετά το τέλος του πολέμου και με την δημιουργία των πρώτων θεατρικών αιθουσών αλλά και την εμφάνιση του κινηματογράφου στο προσκήνιο, πολλά μπουλούκια αναγκάστηκαν για να επιβιώσουν να παίξουν και στα πανηγύρια. Οι πρώτοι θίασοι μπουλουκιών εμφανίστηκαν με τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Η ελληνική οικονομία στηριζόταν στην αγροτική παραγωγή, στην οικοτεχνία και τη μικρή βιοτεχνία. Η επαρχία έσφυζε από ζωή και αναζητούσε τη δική της πολιτιστική έκφραση. Το θέατρο αποτελούσε φυσική συνέχεια μιας πλούσιας λαϊκής παράδοσης. Η έλλειψη υποδομής δεν επέτρεπε την ίδρυση μόνιμων θιάσων με σταθερή έδρα.

13 Ετσι, εμφανίζεται το φαινόμενο των τσαντιριών
Ετσι, εμφανίζεται το φαινόμενο των τσαντιριών. Το μεσογειακό κλίμα επέτρεπε τη χρήση τους, τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Το μπουλούκι, από τη μια, και το ελληνικό πανηγύρι, από την άλλη, κυριαρχούν στην πολιτιστική πραγματικότητα. Πέρασαν απ’ αυτά ή γεννήθηκαν σ’ αυτά μεγάλα ονόματα του θεάτρου μας, όπως ο Βεάκης, η Κοτοπούλη, ο Φωτόπουλος, η Βασιλειάδου, η Βρανά, ο Νέζερ, κ.ά., αλλά και λιγότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό, όπως ο Χρέλιας, ο Θηβαίος, οι Παπαδόπουλοι, ο Φέρμας, ο Πλατής, οι Προβελλέγγιοι, ο Μυλωνάς, ο Ξύδης, οι Γακίδηδες, και πάρα πολλοί άλλοι..

14 Ευχαριστούμε πολύ!!! Ομάδα 3: Δήμητρα Μπόικου Ελένη Λιάκου Ευδοξία Κέλλε

15 Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Κατερίνα Νιώρα Ξανθούλα Δρακάκη Μαρία Ζάγκλαρη

16 Με αφορμή το αριστούργημα του Πόε μπήκαμε στη διαδικασία να δούμε πως επηρεάζει η λογοτεχνία, η ποίηση και η αρχιτεκτονική τη ζωή μας.

17 Λογοτεχνία Ένα βιβλίο έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο καλύτερος σύντροφος. Σου κρατάει συντροφιά όποτε το χρειάζεσαι, σε διασκεδάζει, σε ταξιδεύει σε μέρη γνωστά και άγνωστα και να σου γνωρίσει χαρακτήρες κάνοντάς σε να τα αγαπήσεις ή να τα μισήσεις με πάθος. Με πραγματικό ή φανταστικό περιεχόμενο έχει πάντα κάτι να σε διδάξει, μια ιστορία, ένα δίδαγμα, ένα μάθημα για την ίδια σου τη ζωή.

18 Ποίηση Η ποίηση είναι μια ‘’κονσέρβα συναισθημάτων’’. Οποιαδήποτε στιγμή, ανεξάρτητα με τη προσωπική ψυχική κατάσταση που βρίσκετε ο καθένας, μπορεί διαβάζοντας ένα ποίημα να μεταβάλλει τον ψυχικό και πνευματικό του κόσμο. Μπορεί να εκφράσει τον καθένα και να χρησιμοποιηθεί για κάθε λογής σκοπούς, από το να ευχηθείς χαρούμενα γενέθλια μέχρι να κάνεις πρόταση γάμου.

19 Αρχιτεκτονική Η αρχιτεκτονική είναι παρούσα σε όλες τις στιγμές της ζωής μας. Σιωπηλά επηρεάζει τη διάθεσή μας, συνεπώς και την ποιότητα της καθημερινότητας μας. Το χρώμα στους τοίχους, στα πατώματα, στα έπιπλα, τα υλικά με τα οποία είναι φτιαγμένα, οι θέσεις τους, η διακόσμηση –ανεξάρτητα από το αν αποτελείται από μερικά αγριολούλουδα σε ένα νεροπότηρο ή από κρίνους σε κρυστάλλινο βάζο- και το κατά πόσο έρχονται όλα σε αρμονία μεταξύ τους μπορούν να μετατρέψουν ένα κατσούφη σε χαχανούλη.

20 Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ
ΕΕ5 ΟΜΑΔΑ 1η

21 ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Στην Αρχαία Ελλάδα η Μουσική ήταν απόλυτα συνυφασμένη με την καθημερινότητα. Από τους αρχαϊκούς ήδη χρόνους διεξάγονταν Μουσικοί Αγώνες σε πολλές πόλεις.  Στην Αθήνα μετά τον 6ο αιώνα γίνονταν μεγάλοι διαγωνισμοί, αλλά αναπτύχθηκαν και τα σημαντικότερα μουσικά και ποιητικά είδη της εποχής. Καίριος ήταν και ο ρόλος της στις θλιβερές στιγμές της ζωής και λυτρωτική η ένταξή της στις καθημερινές σκληρές ώρες του μόχθου.

22 ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;
Στους ήχους κλήσης των κινητών τηλεφώνων Στο δρόμο από πλανόδιους μουσικούς Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο Στις διαφημίσεις Στα καταστήματα Στο ραδιόφωνο Στο διαδίκτυο Στις εκδηλώσεις

23 ΣΕ ΤΙ ΟΦΕΛΕΙ; Η μουσική είναι πηγή έμπνευσης, δημιουργεί σκέψεις και παράγει ιδέες. Διεγείρει τα συναισθήματα και ζωντανεύει αναμνήσεις. Μας βοηθά να χαμογελάμε και μας θυμίζει ευχάριστες εμπειρίες. Ακούγοντας και τραγουδώντας το αγαπημένο μας τραγούδι απογειώνεται η διάθεση. Η μουσική ενισχύει την θετική στάση και την αισιοδοξία μας. Βάζει ρυθμό στη ζωή μας και αυξάνει την αποτελεσματικότητά μας.

24 ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

25 Τα Κόκκινα Φανάρια( The Red Lanterns) είναι τίτλος δραματικής ταινίας Ελληνικής παραγωγής που απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το Πρωταγωνιστούν οι ,Τζένη Καρέζη, Γιώργος Φούντας και Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Σκηνοθεσία Βασίλης Γεωργιάδης και μουσική επιμέλεια Σταύρος Ξαρχάκος

26 Η Ζωή Είναι Ωραία (ιταλικά: La Vita è Bella, αγγλικά: Life is Beautiful) είναι ιταλική δραματική κωμωδία παραγωγής 1997 σε σκηνοθεσία Ρομπέρτο Μπενίνι και σε σενάριο του ίδιου μαζί με τον Βιντσέζο Τσέραμι. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου, τον Γκουίντο, που πρέπει να βάλει όλη του τη φαντασία σε λειτουργία για να βοηθήσει την οικογένειά του που κρατείται στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν.

27 Ο Νονός είναι μία ταινία του 1972 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μάριο Πούτζο. Σκηνοθέτης ήταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και πρωταγωνιστές τον Μάρλο Μπράντο και τον Αλ Πατσίνο.. Από την ταινία επίσης έχει μείνει η φράση που είχε πει ο Δον «I'm going to make him an offer he can't refuse» (Θα του κάνω μια προσφορά την οποία δε μπορεί να αρνηθεί), η οποία και ψηφίστηκε ως η δεύτερη πιο αξιομνημόνευτη φράση στην ιστορία του κινηματογράφου.