Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα

Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα
Εσπερινό ΕΠΑΛ Χανίων Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα

Υπεύθυνοι Καθηγητές: Ιωαννίδου Μαρία Μαφούνη Μαρία
Υπεύθυνοι Καθηγητές: Ιωαννίδου Μαρία Μαφούνη Μαρία Μαθητές που συμμετείχαν αλφαβητικά: Αλιγιζάκη Μαρία Ασβεστά Έφη Βούτα Άννα Διακουλάκη Μαρία Καλατζάκη Ηλέκτρα Καρκομυτάκη Χρυσούλα Κβρηβισβίλι Ντζάμπα Κριμλιάδη Βικτόρια Κωστόπουλος Δημήτριος Μαλεκάκης Γιώργος Μέκσις Έυη Μουρτζανός Βασίλης Μπιτζανάκη Αικατερίνη Νεμπαυλάκης Γιάννης Ντίνεβα Παναγιώτα Ντόκα Κλωντιάν Ντοριάν Τσάμι Παλιούρα Γλυκερία

Περιεχόμενα: Μικρό ιστορικό των αφροδίσιων νοσημάτων…………….…(4-9)
Η Ιατρική κατά το Μεσαίωνα……………………………….….(10-15) Διάφορα μεσαιωνικά χειρουργικά εργαλεία………………. (15-16) Το πρώτο προφυλακτικό……………………………………….. (17) Κατηγορίες και θεραπεία………………………………….….. (18-60) Μέθοδοι αντισύλληψης……………………………….....……..(61-78) Συνέντευξη από ένα γιατρό……………………………………(79-80) Κοινωνική ζωή των νοσούντων και οικογενειακός προγραμματισμός. …………………………………...…….…..(81-85) Μια αληθινή ιστορία…..…………………….…………..……... (86-90) Μύθοι και αλήθειες………………………………….……….…. (91-95) Απλές συμβουλές για τα σεξουαλικά νοσήματα…….……..(95-96) Διάσημα πρόσωπα της ιστορίας……….….………………. (97-105) Βιβλιογραφία………………………………………..…………….(106)

Μικρό ιστορικό των αφροδίσιων νοσημάτων.
Αφροδίσια νοσήματα Πήραν το όνομά τους από τη θεά του έρωτα Αφροδίτη, αν και τελείως άστοχα. Πρόκειται για μεταδοτικές ασθένειες των γεννητικών οργάνων που μεταδίνονται κυρίως με τη συνουσία. Οι πιο γνωστές και πιο διαδομένες είναι η βλεννόρροια και η σύφιλη. Οποιαδήποτε ενόχληση έστω και φαινομενικά ασήμαντη πρέπει να μας βάζει σε υποψία και να καταφεύγουμε στο γιατρό. Αυτός μόνο μπορεί να καταλάβει αν πρόκειται για μιαν ανώδυνη φαγούρα ή για αφροδίσια ασθένεια. Κάθε αφροδίσια ασθένεια θεραπεύεται αρκεί να γίνει αντιληπτή στο πρώτο στάδιό της. Γι αυτό η ελάχιστη υπόνοια πρέπει να μας στέλνει στο γιατρό. Η απόκρυψη για λόγους σεμνοτυφίας ή ντροπής βάζει σε κίνδυνο την ίδια μας την υγεία για να μην πούμε και των άλλων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γιατροί είναι δεμένοι με όρκο που τους επιβάλλει την αυστηρότατη τήρηση της επαγγελματικής εχεμύθειας. Φυσικά και για τις αφροδίσιες ασθένειες ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης είναι η σχολαστική καθαριότητα. Όσες φορές και αν υπογραμμίσουμε αυτήν την ανάγκη, πάλι θα είναι λίγο. Είναι ίσως άδικο να κατηγορήσουμε αδιακρίτως όλες τις πόρνες για φορείς αφροδίσιων νοσημάτων, αλλά δυστυχώς αντιπροσωπεύουν τον ευκολότερο δρόμο μετάδοσής τους και είναι και τα πρώτα θύματά τους.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σε μια αναφορά του ανέφερε ότι σε 53 χώρες από τις 111 που ήταν επιλεγμένες σαν πρότυπα, παρουσιαζόταν μια σταθερή και προοδευτική αύξηση των αφροδίσιων νοσημάτων. Μερικά χρόνια μετά, το 1970, αναφέρονταν σ' όλο τον κόσμο 150 εκατομμύρια περιπτώσεις βλεννόρροιας και 40 εκατομμύρια περίπου συφιλιδικές προσβολές. Οι ελπίδες που ανέτειλαν το 1929 με την ανακάλυψη της πενικιλίνης άρχιζαν να δύουν. Οι πρώτες αναφορές ανάγονται στη Βίβλο, αλλά για να βρεθεί το πρώτο νομοθετικό μέτρο πρέπει να ανατρέξουμε στο 1610, όταν ένα διάταγμα που εκδόθηκε στο Λονδίνο εξόριζε από την πόλη όλες τις μολυσμένες πόρνες. Προς το τέλος του 15ου αιώνα η σύφιλη διαδόθηκε σ' όλη την Ευρώπη. Στην εμφάνισή της που είχε μορφή επιδημίας δόθηκαν διάφορα ονόματα: «γαλλική νόσος» στην Ιταλία, «ιταλική νόσος» στη Γαλλία, «γαλλική ευλογιά» στην Αγγλία. Η διαφορετική ονοματολογία της δικαιολογείται από την υποτιθέμενη γεωγραφική προέλευση της ασθένειας. Το μοναδικό σχήμα θεραπείας που αναγνωριζόταν τότε ήταν η απομόνωση και η πίστη στη θεία προστασία. Ο προστάτης του Παρισιού, Άγιος Διονύσιος, θεωρήθηκε σαν προστάτης των συφιλιδικών. Στις αρχές του 1700 ο γιατρός Hunter, που ασχολούνταν με τη βλεννόρροια, πίστευε πως η διαφορά που συναντούσε στα συμπτώματα, εξαρτιόταν από το σημείο του σώματος διαμέσου του οποίου μεταδιδόταν η λοίμωξη. Για να αποδείξει την ισχύ της διαίσθησής του μόλυνε τον εαυτό του με το πύο ενός μολυσμένου ασθενή. Αλλά ο άνθρωπος έπασχε και από σύφιλη, γι αυτό το πείραμα είχε τραγικό αποτέλεσμα. 0 γιατρός πράγματι κόλλησε τη λοίμωξη και σε μικρά χρονικό διάστημα πέθανε. Μόνο το μπόρεσαν να αποδείξουν την ύπαρξη των δύο ασθενειών, ξεχωρίζοντας τες.

Πρώτος ο Benjamin Bell μελέτησε τη διαφορετική επώαση
Πρώτος ο Benjamin Bell μελέτησε τη διαφορετική επώαση. Μετά από λίγα χρόνια, το 1879 εξακριβώθηκε ότι ο γονόκοκκος προκαλεί τη βλεννόρροια. Το 1905 οι Γερμανοί Schand/nn και Hoffman ανακάλυψαν το αίτιο της σύφιλης, την ωχρά σπειροχαίτη. Το 1906 ο Van Wassermann με μια καινούρια τεχνική εξέταση του αίματος έδωσε στην ιατρική επιστήμη τη δυνατότητα να διαγνώσει τη σύφιλη με μια ορισμένη σιγουριά. Ήταν δυνατόν έτσι να αρχίσουν να καταπολεμούνται με πολλές ελπίδες επιτυχίας οι αφροδίσιες λοιμώξεις και ταυτόχρονα να αναχαιτίζονται οι τόσες προκαταλήψεις που συνδέονταν μ' αυτήν την ασθένεια. Πράγματι, το 1800 στη σύφιλη και στη βλεννόρροια δινόταν μια θρησκευτική και ηθική σημασία. Το 1864 ο αγγλικός νόμος επέβαλλε στις γυναίκες, που ήταν ύποπτες ότι μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια, να φορούν ειδικά ενδύματα κίτρινου χρώματος και να παραμένουν απομονωμένες σε ειδικούς χώρους που γρήγορα βαπτίσθηκαν και έγιναν γνωστά με το όνομα «περίπτερα των καναρινιών». Υπενθυμίζονται πολλές ιστορικές προσωπικότητες που υπέφεραν από βλεννόρροια και σύφιλη. Μεταξύ αυτών ο Λουδοβίκος, ο ποιητής Μποντλαίρ, ο Μολιέρος και πιθανόν και ο Ναπολέοντας. Ίσως ακόμα και η κώφωση του Μπετόβεν να οφειλόταν σε συγγενή σύφιλη. Στην Εκκλησία πληγμένοι από αφροδίσια νοσήματα υπήρξαν οι καρδινάλιοι Ρισελιέ και Wolsey. Ένας πρόδρομος της μοντέρνας ζωγραφικής, ο Γκογκέν πέθανε στην Ταϊτή από συφιλιδική φρενοβλάβεια. Η ανακάλυψη ότι η σύφιλη μπορούσε να προξενήσει τρέλα, παράλυση και τύφλωση έκανε πιο έντονη την ιατρική έρευνα, αλλά μόνο στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στα στρατιωτικά νοσοκομεία οι γιατροί δοκίμασαν να χρησιμοποιήσουν την πενικιλίνη κατά των πάρα πολύ διαδομένων αφροδίσιων νοσημάτων και τ' αποτελέσματα υπήρξαν εκπληκτικά.

Δυστυχώς, οι ασθένειες που μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό παγκοσμίως. Επίσης, θεαματική είναι και η αύξηση ασθενειών όπως η σύφιλη και η βλεννόρροια, καθώς επίσης και η μόλυνση από χλαμύδια, τα οποία επιπλέον είναι υπεύθυνα για το 1/3 των περιπτώσεων στειρότητας στις γυναίκες. Εκτός από την εναλλαγή ερωτικών συντρόφων και το σεξ χωρίς προφυλάξεις, παράγοντες που ευνοούν τη μετάδοση των ασθενειών αυτών είναι και η μείωση της ηλικίας έναρξης των σεξουαλικών σχέσεων και η αύξηση του αριθμού των μη-ελεγχόμενων εκδιδομένων ατόμων. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, το πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία το ποσοστό των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ασθενειών έχει σχεδόν διπλασιαστεί κατά τα τελευταία 10 χρόνια. Στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1980 σημειώθηκε σημαντική κάμψη των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (εξαιτίας του φόβου του AIDS). Όμως, με την αρχή της νέας χιλιετίας, είχαμε ανατροπή των δεδομένων, αφού τα κρούσματα αυξήθηκαν ανησυχητικά. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στους ειδικούς η έξαρση των ιογενών σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων. Στο νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» το καταγράφονταν μόλις περιστατικά οξυτενών κονδυλωμάτων τον χρόνο, ενώ το 2002 έφθασαν τα Στο Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ) συνολικά, μέχρι τις 31/10/2008 είχαν δηλωθεί άτομα. Ο κύριος όγκος των ασθενών ήταν μεταξύ χρόνων. Η μεγάλη πλειοψηφία (80.3%) από αυτά ήταν άνδρες. Επιπλέον το 46,1% του συνόλου μολύνθηκε μέσω ομοφυλοφιλικής επαφής και το 22,9% με ετεροφυλική επαφή. Εν τούτοις, υψηλή αναλογία (23,3%) δηλώνονται ως «ακαθόριστης πηγής μόλυνσης». Η συχνότητα των θανάτων από AIDS και στη χώρα μας έχει σημαντικά μειωθεί μετά το και παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, ως αποτέλεσμα των σύγχρονων αντιρετροϊκών θεραπειών.

Στη δεκαετία του 1980, πρώτα ο έρπης των γεννητικών οργάνων και στη συνέχεια το AIDS εμφανίστηκαν στην συνείδηση του κοινού ως σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες που δεν θα μπορούσαν να θεραπευτούν από τη σύγχρονη ιατρική. Το AIDS συγκεκριμένα έχει μια μακρά ασυμπτωματική περίοδο -διάστημα κατά το οποίο ο HIV (ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας, ο οποίος προκαλεί το AIDS), μπορεί να αναπαράγεται και η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί σε άλλους, ακολουθούμενη από μια συμπτωματική περίοδο, η οποία οδηγεί γρήγορα στο θάνατο εάν δεν θεραπευθεί. Το HIV / AIDS άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου το 1969πιθανόν μέσω ενός ελεύθερου μολυσμένου μετανάστη από την Αϊτή. Η αναγνώριση ότι το AIDS απειλείται μια παγκόσμια πανδημία οδήγησε σε εκστρατείες ενημέρωσης του κοινού και στην ανάπτυξη θεραπειών που επιτρέπουν το AIDS να διαχειρίζεται με την καταστολή της αναπαραγωγής του HIV για όσο το δυνατόν περισσότερο. Η ανίχνευση των επαφών εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό μέτρο, ακόμα και όταν ασθένειες είναι ανίατες, καθώς βοηθά να περιορίζεται η μόλυνση. Το 1996, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτίμησε ότι πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι μολύνονταν καθημερινά. Περίπου το 60% των λοιμώξεων αυτών συμβαίνουν σε νέους ανθρώπους <25 ετών, και από αυτούς 30% είναι <20 ετών. Μεταξύ των ηλικιών 14 και 19, ΣΜΝ εμφανίζονται συχνότερα στα κορίτσια από τα αγόρια σε μια αναλογία σχεδόν 2:1.

Αυτό εξισώνεται στην ηλικία των 20
Αυτό εξισώνεται στην ηλικία των 20. Υπολογίζεται ότι 340 εκατομμύρια νέα κρούσματα σύφιλης, γονόρροιας, χλαμύδια και τριχομονάδες συνέβησαν σε όλο τον κόσμο το Συχνά αναφερόμενες επικρατήσεις των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων μεταξύ των σεξουαλικά ενεργών εφήβων κοριτσιών με και χωρίς συμπτώματα κατώτερου γεννητικού συστήματος περιλαμβάνουν τα χλαμύδια (10-25%), τη γονόρροια (3-18%), τη σύφιλη (0-3%), Trichomonasvaginalis (8-16% ), και τον ιό του απλού έρπητα (2-12%). Μεταξύ των εφήβων που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα της ουρηθρίτιδας, τα ποσοστά απομόνωσης περιλαμβάνουν τα χλαμύδια (9-11%) και τη βλεννόρροια (2-3%).Τουλάχιστον μια στις τέσσερις έφηβες στις ΗΠΑ έχει ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, βρήκε μια μελέτη CDC .Μεταξύ των κοριτσιών που παραδέχτηκαν ότι έκαναν σεξ, το ποσοστό ήταν 40%. Το AIDS είναι η κυριότερη αιτία θνησιμότητας στην σημερινή Αφρική νοτίως της Σαχάρας. Η πλειοψηφία των μολύνσεων από τον HIV έχουν αποκτηθεί μέσω απροστάτευτων σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ συντρόφων, ένας εκ των οποίων έχει τον ιό HIV. Περίπου 1,1 εκατομμύρια άτομα ζουν με HIV / AIDS στις Ηνωμένες Πολιτείες, και το AIDS παραμένει η κύρια αιτία θανάτου για τις αφρικανικές αμερικανικές γυναίκες μεταξύ των ηλικιών 25 και Β 34.Hepatitis έχει επίσης χαρακτηριστεί ως μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια, διότι μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά . Η νόσος βρίσκεται σε παγκόσμιο επίπεδο, με τα υψηλότερα ποσοστά στην Ασία και την Αφρική και τα χαμηλότερα ποσοστά στην Αμερική και Ευρώπη. Παγκοσμίως έχουν περίπου δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι μολυνθεί από τον ιό της ηπατίτιδας Β.

Η Ιατρική κατά το Μεσαίωνα
Η Ιατρική κατά το Μεσαίωνα είχε κατά ένα μέρος το κύρος μιας επιστήμης και κατά το υπόλοιπο ήταν, αφενός χειρονακτική ενασχόληση και αφετέρου εφαρμοσμένη θεολογία. Οι ασθένειες προέρχονταν από το θεό, ο οποίος είναι μεν εξ ορισμού πανάγαθος, αλλά οι αμαρτίες των ανθρώπων δεν του αφήνουν άλλη επιλογή... Οι λοιμοί, οι μεταδοτικές θανατηφόρες επιδημίες, για όσους τις έζησαν μέσα σε εποχές σκοτεινές, παραδομένες στην άγνοια και τη θρησκοληψία, αντιπροσώπευαν πάντα το «σημάδι» των έσχατων ημερών, το τέλος του κόσμου, τη δεύτερη παρουσία και όλες τις συναφείς ιδεοληψίες, με τις οποίες ελεγχόταν η κοινωνία. Κατά την εξέλιξη των επιδημιών επικρατούσε ατμόσφαιρα πανικού και παράνοιας, πολύ ευνοϊκή για την εκκόλαψη πλήθους άλλων αγριοτήτων, άσχετων με το φυσικό αποδεκατισμό των πληθυσμών από την αρρώστια. Βασανισμοί, εκτελέσεις, διώξεις, βίαιη αρπαγή περιουσιών και εξουσίας... Ο τρόμος του θανάτου, οι δεισιδαιμονίες και οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις προσέθεταν πάντα στα θύματα της αρρώστιας και πλήθος άλλες απώλειες, προξενούσαν τεράστιες αλλαγές. H πανώλη ή «μαύρος θάνατος», ο χειρότερος λοιμός της ιστορίας, που τον 6ο μ.X. αιώνα σκότωσε 100 εκατ. ανθρώπους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον 14ο, περνώντας από την Ασία στο Βυζάντιο και στη δυτική Ευρώπη, εξόντωσε το μισό ευρωπαϊκό πληθυσμό και το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού, άλλαξε ριζικά την κοινωνική ζωή.

Ευνόησε τη φυγή προς την ύπαιθρο και τα μοναστήρια (το διηγείται ο Βοκάκιος στο «Δεκαήμερο»), ενθάρρυνε ένα κύμα διωγμών κατά των Εβραίων και των μαγισσών. Στο Βυζάντιο επεκτάθηκε αυτή η επιδημία πανούκλας (λοιμού) περί το έτος 1347, όταν η κοινωνία εκεί βρισκόταν για άλλη μια φορά σε έντονες θρησκευτικές και εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις. Ο θάνατος σημαντικών παραγόντων της μιας ή της άλλης πλευράς προβαλλόταν από τους αντιπάλους ως «σαφές θεϊκό μήνυμα»... Προφανώς, μήνυμα μέσω των ψύλλων των αρουραίων, οι οποίοι είναι και οι φορείς αυτής της επιδημικής θανατηφόρου ασθένειας. H δεύτερη έκρηξη του «μαύρου θανάτου», το 17ο αιώνα, ήταν καθοριστική για την κυριαρχία νέων δυνάμεων, όπως η Γαλλία και η Αγγλία, στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και την παρακμή της Ισπανίας, που αποδεκατίστηκε από την αρρώστια. Όποτε ενέσκηπταν θανατηφόρες επιδημίες, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι υπενθύμιζαν τις αμαρτίες στις οποίες είχαν περιπέσει οι άνθρωποι και περίμεναν να παρέλθει ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να αρχίσει η τέλεση δοξολογιών, λιτανειών κλπ. Εκεί περίπου άρχιζε να υποχωρεί και η επιδημία, οπότε ήταν αυταπόδεικτο πλέον ότι οι μετάνοιες και οι προσευχές όσων επέζησαν είχαν εισακουστεί αρμοδίως και το μόνο που απέμενε ήταν να τοποθετηθούν σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις «στήλες της πανούκλας», ως δείγμα ευγνωμοσύνης των επιζώντων για τη θεϊκή εύνοια. Για τον επιστήμονα Alexandre Yersin (Υερσέν, Γερσέν, ), ο οποίος παρασκεύασε το εμβόλιο που εξαφάνισε αυτή τη φοβερή ασθένεια, ζήτημα είναι να υπάρχει έστω μία στήλη ευγνωμοσύνης σε όλη την Ευρώπη!

Νοσοκομεία υπάρχουν από τον 4ο αιώνα μ. Χ
Νοσοκομεία υπάρχουν από τον 4ο αιώνα μ.Χ. και μετά, προφανώς όχι με τη σημερινή έννοια, αφού ουσιαστικά δεν υπήρχε τότε συγκροτημένη ιατρική επιστήμη, αλλά ιδρύματα κυρίως εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας με προορισμό την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών και τη στέγαση και περιποίηση μακροχρόνια και ανίατα ασθενών. Στην ιστορία της Δυτικής Ευρώπης αναφέρονται διάφοροι μοναχοί και μοναχές που είχαν ιδρύσει χώρους περίθαλψης, όπου χορηγούνταν και διάφορα βότανα, σύμφωνα με τις ελληνορωμαϊκές (Ιπποκράτης, Γαληνός) και άλλες νεότερες εμπειρικές γνώσεις. Το πρώτο πανεπιστήμιο με ιατρική σχολή ήταν της Μπολόνιας το έτος 1111 και δεύτερο έρχεται ιστορικά το πανεπιστήμιο του Μονπελιέ το έτος Η φυσική φιλοσοφία που κυριάρχησε σε όλο τον Μεσαίωνα, κατά μεγάλο μέρος είχε κληρονομηθεί από την Αρχαιότητα. Η μέθοδος εξήγησης των φαινομένων ήταν μια καθαρά διανοητική διεργασία, στην οποία εκπονούνταν μια γενική θεωρία που ικανοποιούσε την λογική και η οποία δεν ερχόταν σε σημαντική αντίθεση με τα ίδια τα φαινόμενα. Χαρακτηριστικό σημείο της προσέγγισης του «σώζειν τα φαινόμενα» ήταν το Πτολεμαϊκό γεωκεντρικό σύστημα. Στηριζόμενο στον αφελή εμπειρισμό της άμεσης παρατήρησης, για την σωτηρία των φαινομένων επέβαλλε θεωρητικές και «επί τούτω» υποθέσεις επί των πραγματικών εμπειρικών δεδομένων. Η ιατρική κατά τον μεσαίωνα βασιζόταν κυρίως στην γνώση ενός συνόλου καθολικών νόμων, βασισμένων σε ένα πλαίσιο πρώτων αρχών όπως απέρρεαν από τις ιδέες του Αριστοτέλη, του Γαληνού και του Αβικέννα.

Την εποχή του Δυτικού Μεσαίωνα στην Ευρώπη η ερμηνεία του πόνου ήταν ευρέως διαδεδομένη ως θεία τιμωρία για αμαρτίες που είχαν διαπραχτεί ή ως δοκιμασία από το θεό. Η ψυχή θεωρήθηκε πολύ πιο σημαντική από το σώμα ενώ τα νοσοκομεία ήταν χώροι όπου οι ασθενείς παρέμεναν για να αναρρώσουν η για να πεθάνουν ανάλογα με το θέλημα του θεού. Εκείνη την περίοδο πέρα από την θρησκεία η μοίρα και τα άστρα θεωρούνταν επίσης πολύ σημαντικές. Εφόσον ο πόνος είχε υπερφυσικές αιτίες οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τον αντιμετωπίσουν με μάγια και προσευχές. Έτσι τα χρόνια του μεσαίωνα θεωρούνται ‘’σκοτεινοί χρόνοι’’ όσον αφορά την πρόοδο της ιατρικής. Ωστόσο η ιατρική αρχίζει να αναδεικνύεται ξανά ως επιστήμη στα πρώτα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια(12ος αιώνας) όπου έδρα του πόνου θεωρείται η καρδιά αν και στις αρχές του 14 ου αιώνα ο εγκέφαλος αρχίζει να θεωρείται ότι είναι το κέντρο της αίσθησης. Την εποχή αυτή εντύπωση προκαλεί το γεγονός της ύπαρξης αναλγητικών φαρμάκων ,υπνωτικών, καταπραϋντικών ουσιών ,αναισθητικά σφουγγάρια ,υπόθετα, ποτά και χάπια. Στο Μεσαίωνα Επανάσταση στην χειρουργική θεωρείτε πια ανεξάρτητη επιστήμη και στηρίζεται στην γνώση της ανατομίας. από το 16ο μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, οι χειρουργοί έκαναν τις εγχειρήσεις σε τραπέζια της κουζίνας, με βαριά κακότεχνα εργαλεία. Βαθμιαία, οι τεχνίτες των μετάλλων σιδήρου, χαλκού και αργύρου κατάφερναν να κατασκευάζουν λεπτότερα και καταλληλότερα εργαλεία, προορισμένα για ορισμένη χρήση στους ανθρώπινους ιστούς. Επίσης ανακαλύπτεται το CATGUT για εσωτερική συρραφή.

Με τέτοιο φτωχό ιατρικό εξοπλισμό κι εξ αιτίας της τέλειας κατάπτωσης της λαϊκής ιατρικής, το ιατρικό έργο αλλάζει φορέα και περιέρχεται στα χέρια μοναχών: είναι η ιατρική των μοναστηριών που καλύπτει τη μεγαλύτερη περίοδο τού Μεσαίωνα. Πρωτότυπες ιατρικές εργασίες έχομε: στο πεδίο της ανατομικής (μελέτες για σιελογόνους αδένες και μύτη), στο κλάδο της χειρουργικής (για αιμόσταση, επιδεσμολογία κι ανευρύσματα), στη μαιευτική (ανάπτυξη μεθόδων για τον μετασχηματισμό τού εμβρύου και την υποστήριξη τού περινέου στο τοκετό), στη γυναικολογία (εκτέλεση ενδομήτριων πλύσεων, χρήση μητροσκοπίου, εκτέλεση κολπικής υστερεκτομής), κι εργασίες στην οφθαλμολογία και την Ω.Ρ.Λ. Ωστόσο το 1960 το όπιο χρησιμοποιείτε ως υπνωτικό και παυσίπονο για της χρόνιες κεφαλαλγίες ,το όπιο έβλαπτε τις αισθήσεις του ανθρώπου. Ο μανδραγόρας(φυτό) και το κώνειο(φυτό) είναι δυο από τα ποιο δημοφιλή φάρμακα της εποχής. Ο μανδραγόρας χρησιμοποιούνταν ως υπνωτικό. Το κώνειο ήταν ανακουφιστικό όμως πιο συχνά χρησιμοποιούνταν σε θανατικές καταδίκες. Κατά της χειρουργικές επεμβάσεις που γίνονταν ο ασθενής έπρεπε να υπομένει τον πόνο καθώς δεν χρησιμοποιούνταν αναισθητικά, οι επεμβάσεις γίνονταν από ανθρώπους που δεν είχαν την ιδιότητα του ιατρού (πχ κουρείς). Ωστόσο η χρήση των αναισθητικών σφουγγαριών ήταν διαδεδομένη στην δύση(κυρίως Ιταλία, Γερμανία).

Τα αναισθητικά σφουγγάρια ήταν θαλασσινά σφουγγάρια που εμποτίζονταν με όπιο ,ινδική κάνναβη, μανδραγόρα, χυμό από κώνειο και άλλα φυτικά εκχυλίσματα που όμως μερικές φορές είχαν επώδυνα αποτελέσματα καθώς οδηγούσαν στον θάνατο. Αργότερα η ψύξη ήταν ακόμα μια μέθοδος αναισθησίας (1040 μ.Χ). Το 14ο αιώνα αναφορές σε ναρκωτικές και αναλγητικές ουσίες βρίσκουμε και σε λογοτεχνικά κείμενα. Διάφορα μεσαιωνικά χειρουργικά εργαλεία. Πτυσσόμενα Μαιευτικά εργαλεία Διαστολέας του Τραχήλου της Μήτρας (1800s)

Υστεροτομή (1860s-90s) Κολπικός διαστολέας (1600s) Χειρουργικά αραβικά εργαλεία παλιών εποχών.

Το πρώτο προφυλακτικό Οι πρώτες αναφορές σε προφυλακτικό που έχουμε προέρχονται από απεικονίσεις σε σπηλαιογραφίες στην Γαλλία πριν από χρόνια. Ήδη, δηλαδή, από τους προϊστορικούς χρόνους βλέπουμε να βρίσκεται σε χρήση. Η συνέχεια μας βρίσκει στην Αίγυπτο όπου έχουμε μια απεικόνιση προφυλακτικού ξανά. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ουροδόχους κύστες ζώων για την προστασία από τα αφροδίσια νοσήματα. Κάπως έτσι φτάνουμε στο 1564 στην Ιταλία πάλι όπου έχουμε την κατασκευή προφυλακτικών από λινό ύφασμα από τον Gabrielle Fallopius. Ο Fallopius έκανε έρευνες για την αντιμετώπισης τις σύφιλης που ήταν σε έξαρση εκείνη την περίοδο και δοκίμασε το προφυλακτικό του σε πάνω από 1000 άντρες. Λινά φημολογείται ότι ήταν και τα προφυλακτικά που χρησιμοποιούσε ο Καζανόβα, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Το παλιότερο προφυλακτικό που υπάρχει προέρχεται από την Αγγλία και βρέθηκε στο κάστρο του Dudley. Χρονολογείται από τα 1640 και είναι φτιαγμένο από έντερα ζώων.

Κατηγορίες και θεραπεία
Χλαμύδια Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν ασυνήθιστες εκκρίσεις, καύση κατά την ούρηση, πόνο στην περιοχή της πυέλου, αιμορραγία μεταξύ των περιόδων. Το 75% των γυναικών και το 50% των ανδρών δεν έχουν καθόλου συμπτώματα Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Τα χλαμύδια θεραπεύονται με αντιβιοτικά. Διάφορα είδη αντιβίωσης διατίθενται και η δοσολογία ποικίλλει από ένα έως επτά ή περισσότερα χάπια στην διάρκεια κάποιας δεδομένης χρονικής περιόδου. Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Οι γυναίκες ενδέχεται να αναπτύξουν φλεγμονή στην πύελο (περιοχή της λεκάνης). Μπορεί να προκληθεί επίμονος πόνος, να επηρεασθεί η λειτουργία σαλπίγγων και ωοθηκών και να υπάρξουν προβλήματα αναπαραγωγής. Οι άντρες μπορεί να εμφανίσουν μόλυνση στην ουρήθρα ή την επιδιδυμίδα.

Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό, αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης χλαμυδίων στο έμβρυο. Τρόποι μετάδοσης: Κολπικό, πρωκτικό και λιγότερο συχνά στοματικό σεξ, όταν δεν υπάρχει προφύλαξη! Γονόρροια (Βλενόρροια) Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν ασυνήθιστες εκκρίσεις, καύση κατά την ούρηση, πόνο στην περιοχή της πυέλου, διαταραχές στην περίοδο. Το 80% των γυναικών και το 10% των ανδρών δεν έχουν καθόλου συμπτώματα Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Η γονόρροια θεραπεύεται με την χρήση αντιβίωσης από το στόμα, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνεται λήψη φαρμάκων και από τον/ την σύντροφο. Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Μπορεί να προκαλέσει στείρωση, αρθρίτιδα ή καρδιακά προβλήματα αν παραμείνει χωρίς θεραπευτική αντιμετώπιση. Οι γυναίκες ενδέχεται να αναπτύξουν φλεγμονή στην περιοχή της λεκάνης (πύελος). Λόγω μόλυνσης των οργάνων αναπαραγωγής. Οι άντρες μπορεί να εμφανίσουν μόλυνση στην ουρήθρα ή την επιδιδυμίδα.

Σύφιλη Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό,
αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης γονόρροιας στο έμβρυο. Σύφιλη Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν ανώδυνα έλκη στα γεννητικά όργανα, στο στόμα ή στο πρωκτό, εξανθήματα στα πόδια και στα χέρια. Ενώ τα περισσότερα άτομα δεν εμφανίζουν συμπτώματα, όταν υπάρχουν συμπτώματα μπορεί να είναι σε διάφορες φάσεις της νόσου, που επικαλύπτονται Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Στα πρώτα στάδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιβιοτικά για την θεραπεία από την μόλυνση. Αν δεν ληφθεί θεραπεία, οι βλάβες που μπορούν να προκληθούν στα επόμενα στάδια είναι μη αναστρέψιμες.

Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Όταν η σύφιλη δεν θεραπευτεί, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο νευρικό σύστημα, στη καρδιά, στον εγκέφαλο και σε κάποιες περιπτώσεις να επιφέρει τον θάνατο. Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό, αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης σύφιλης στο έμβρυο Τρόποι μετάδοσης: Κολπικό, πρωκτικό και λιγότερο συχνά στοματικό σεξ, όταν δεν υπάρχει προφύλαξη. Μετάγγιση αίματος και από την μολυσμένη μητέρα στο έμβρυο.

Γενετήσιος Έρπης (HSV-2) Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν εξανθήματα, πόνο κατά την ούρηση, φυσαλίδες στα γεννητικά όργανα, τους γλουτούς, τον πρωκτό ή το στόμα που δημιουργούν κνησμό ή πόνο. Οι εξάρσεις μπορεί να σχετίζονται με σωματικό ή οργανικό stress. Περίπου τα 2/3 όσων έχουν μολυνθεί με τον ιό δεν το γνωρίζουν Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά υπάρχουν φάρμακα που μειώνουν τα συμπτώματα και τις εξάρσεις. Τα συμπτώματα και οι εξάρσεις μειώνονται με το πέρας του χρόνου. Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Επανεμφάνιση των συμπτωμάτων σε καταστάσεις στρες. Αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV όταν υπάρχει έκθεση στον ιό. Αυξάνει την πιθανότητα μετάδοσης έρπητα των γεννητικών οργάνων στο έμβρυο, στην περίπτωση που η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία

Τρόποι μετάδοσης: Με την άμεση επαφή με μολυσμένα γεννητικά όργανα ( σεξουαλική επαφή, τρίψιμο των γεννητικών οργάνων μεταξύ τους, επαφή στόματος και γεννητικών οργάνων, πρωκτικό σεξ ή επαφή στόματος- πρωκτού. Επίσης, άλλες περιοχές του δέρματος (στις οποίες μπορεί να υπάρχει κόψιμο, πληγή ή εξάνθημα) μπορούν να μολυνθούν αν έρθουν σε επαφή με μολυσμένα γεννητικά όργανα. Μπορεί να μεταδοθεί ακόμη και όταν ο φορέας δεν έχει εμφανή συμπτώματα. Human Papillomavirus (HPV) (ιός-60 διαφορετικοί τύποι) Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν κνησμό, μικρά εξογκώματα (μυρμηγκιές) στα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό ή την ουρήθρα. Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Τα συμπτώματα θεραπεύονται αλλά ο ιός παραμένει. Οι φουσκάλες στα γεννητικά όργανα επανεμφανίζονται στο 30% τουλάχιστον των περιπτώσεων. Η αντιμετώπιση ποικίλλει από αλοιφές για τοπική χρήση, σε κρυοπηξία και laser.

Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου, της μήτρας, του πέους ή πρωκτού, όταν παραμένει χωρίς αντιμετώπιση. Ευθύνεται για το 98% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό, αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης του ιού HPV στο έμβρυο. Τρόποι μετάδοσης: Με το κολπικό, πρωκτικό και στοματικό σεξ, όταν δεν υπάρχει προφύλαξη. Λοιμώξεις τριχομονάδων - Βακτηριακή κολπίτιδα Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν αφρώδεις εκκρίσεις, καύση κατά την ούρηση, πόνο και πρήξιμο στην βουβωνική χώρα. Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Η αντιβίωση αρκεί για να απομακρυνθεί το βακτήριο από τον οργανισμό.

Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Όταν η βακτηριακή κολπίτιδα δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή της πυέλου (μόλυνση των οργάνων αναπαραγωγής και πιθανά προβλήματα αναπαραγωγής) Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό, αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης τριχομονάδων ή βακτηριακής κολπίτιδας στο έμβρυο. Τρόποι μετάδοσης: Οι λοιμώξεις τριχομονάδων και η βακτηριακή κολπίτιδα είναι δύο από τις πολλές μορφές κολπικών λοιμώξεων. Οι κολπικές μπορούν να δημιουργηθούν από μόλυνση, από αλλεργικά αντίδραση, έλλειψη οιστρογόνων ή χημικό ερεθισμό. Οι λοιμώξεις τριχομονάδων μεταδίδονται συνήθως με την σεξουαλική επαφή.

Οι ηπατίτιδες: Αιτίες, συμπτώματα, μέτρα προστασίας και εμβόλια
Η ηπατίτιδα είναι ασθένεια του ήπατος που μπορεί να προκληθεί από διάφορους ιούς. Οι ιοί που επιτίθενται στο συκώτι προκαλώντας φλεγμονές και βλάβες, είναι οι ιοί της ηπατίτιδας Α, Β, C, D και Ε. Υπάρχουν και άλλοι ιοί που είναι δυνατόν να προκαλέσουν ηπατικές βλάβες όπως ο ιός CMV και EBV. Μερικές μορφές μόλυνσης του συκωτιού από τους ιούς της ηπατίτιδας μπορεί να περάσουν απαρατήρητες και υποχωρούν από μόνες τους. Υπάρχουν όμως άλλες μορφές ηπατίτιδας που προκαλούν σημαντική καταστροφή στο συκώτι. Κάποτε οι βλάβες μπορεί να πάρουν τέτοια έκταση που δυνατόν να προκαλέσουν ηπατική ανεπάρκεια η οποία επιβάλλει να γίνει στον ασθενή μεταμόσχευση ήπατος. Οι ιοί της ηπατίτιδας προσβάλλουν το συκώτι και έχουν τη δυνατότητα να αλλοιώνουν τη λειτουργία του. Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται όπως όταν παθαίνει γρίπη. Τα σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν: Κούραση, ανορεξία, αναγούλες, ναυτία, πυρετό, ενοχλήσεις ή πόνο στην κοιλιά, διάρροια, ίκτερο (κίτρινο χρώμα του δέρματος και του άσπρου μέρους των ματιών), ούρα με έντονα σκούρο κίτρινο χρώμα και κόπρανα με πιο ανοικτό χρώμα από ότι κανονικά ή άχρωμα. Όλοι οι ιοί της ηπατίτιδας είναι σε θέση να προκαλούν οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα.

Στην οξεία ηπατίτιδα οι βλάβες του συκωτιού υποχωρούν βραχυπρόθεσμα
Στην οξεία ηπατίτιδα οι βλάβες του συκωτιού υποχωρούν βραχυπρόθεσμα. Στη χρόνια ηπατίτιδα η μόλυνση διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάποτε για όλη τη ζωή. Η χρόνια ηπατίτιδα μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να προκαλέσει επιπρόσθετα προβλήματα. Το συκώτι δυνατόν να παρουσιάσει ίνωση λόγω της χρόνιας φλεγμονής και των βλαβών που παθαίνει εξαιτίας της χρόνιας μόλυνσης από τον ιό της ηπατίτιδας που ο οργανισμός του ασθενούς δεν κατάφερε να αποβάλει. Η ίνωση εάν προκληθεί σε μεγάλο βαθμό στο συκώτι μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση. Η κίρρωση είναι αιτία ηπατικής ανεπάρκειας και το σύνολο των εν λόγω καταστάσεων δυνατόν να προκαλέσουν καρκίνο του ήπατος. Οι διάφοροι ιοί της ηπατίτιδας μεταδίδονται με διαφορετικούς τρόπους. Ο ιός της ηπατίτιδας Α που είναι ο πλέον ευρέως διαδεδομένος, μεταφέρεται από τρόφιμα, φαγητά ή νερό που έχουν επιμολυνθεί από κόπρανα ανθρώπου που έχει τον ιό. Η ιός της ηπατίτιδας Β που είναι ο δεύτερος πιο διαδεδομένος, δυνατόν να μεταδοθεί μετά από επαφή με το αίμα, το σπέρμα ή άλλα σωματικά υγρά ατόμου που έχει μολυνθεί και έχει τον ιό. Οι ιοί της ηπατίτιδας C και D μεταδίδονται μετά από επαφή με αίμα ατόμου που είναι μολυσμένο. Ο ιός της ηπατίτιδας Ε μεταδίδεται με τον ίδιο τρόπο όπως ο ιός της ηπατίτιδας Α. Για την ηπατίτιδα Α υπάρχει εμβόλιο από το Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η χρήση του εμβολίου μείωσε κατά 89% τα περιστατικά της νόσου. Η σύσταση από το CDC (Centers for Disease Control and Prevention) είναι να εμβολιάζονται τα παιδιά ηλικίας από 12 έως 23 μηνών όπως επίσης και οι ενήλικες που έχουν ψηλό κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό της ηπατίτιδας Α.

Υπάρχει επίσης εμβόλιο για τον ιό της ηπατίτιδας Β
Υπάρχει επίσης εμβόλιο για τον ιό της ηπατίτιδας Β. Όλα τα βρέφη, παιδιά και έφηβοι που δεν έχουν εμβολιασθεί πρέπει να εμβολιασθούν. Το ίδιο ισχύει και για τους ενήλικες που έχουν, έχουν ψηλό κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό της ηπατίτιδας Β. Για τους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από ηπατίτιδα Β και C υπάρχουν μερικά φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι που προσβάλλονται από ηπατίτιδα Α γίνονται καλά από μόνοι τους μετά από μερικές εβδομάδες. Τα νεογνά που μολύνονται από τον ιό της ηπατίτιδας Β, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν χρόνια ηπατίτιδα. Για αυτό, όταν γεννώνται παιδιά με μητέρα που έχει ηπατίτιδα Β χρειάζονται ιδιαίτερες προφυλάξεις. Οι ηπατίτιδες παρά την πρόοδο της ιατρικής, παραμένουν επικίνδυνες παθήσεις. Για αυτό είναι απαραίτητο να λαμβάνονται μέτρα πρόληψης: Πάντοτε πλένετε τα χέρια σας μετά από το αποχωρητήριο και πριν αρχίζετε να ετοιμάζετε φαγητό ή να τρώτε. Η χρήση προφυλακτικών τύπου λατέξ, μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού κατά τη σεξουαλική επαφή. Αποφεύγετε το νερό της βρύσης όταν ταξιδεύετε σε ορισμένες χώρες ή περιοχές. Προτού ταξιδέψετε πληροφορηθείτε από τις αρμόδιες αρχές και το γιατρό σας για τους κινδύνους μεταδοτικών ασθενειών για εκεί που θα πάτε. Επίσης κάνετε τα εμβόλια που απαιτούνται. Μην μοιράζεστε με άλλους βελόνες ενέσεων. Μην κάνετε κοινή χρήση με άλλα άτομα που μπορεί να είναι μολυσμένα από ιό της ηπατίτιδας προσωπικά αντικείμενα όπως οδοντόβουρτσα, ξυραφάκια, νυχοκόπτες.

Το συκώτι καθαρίζει το αίμα από άχρηστες και βλαβερές ουσίες
Το συκώτι καθαρίζει το αίμα από άχρηστες και βλαβερές ουσίες. Παράγει πολλές βασικές πρωτεΐνες χωρίς τις οποίες η ζωή είναι αδύνατη. Βοηθά την άμυνα του οργανισμού και χάρις στη χολή συμβάλλει στην απορρόφηση από το έντερο των θρεπτικών ουσιών όπως τα λίπη και οι βιταμίνες. Έχει βασικό ρόλο στην πήξη του αίματος διότι συνθέτει τις πρωτεΐνες που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της αιμόστασης. Το συκώτι έχει δυνατότητες ανάκαμψης, επούλωσης και αυτοδιόρθωσης. Μπορεί να επιδιορθώνει βλάβες που παθαίνει έως ένα βαθμό. Ωστόσο εάν οι βλάβες είναι επαναλαμβανόμενες, συνεχείς και εκτεταμένες το συκώτι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Μην ξεχνάτε ότι: Η ζωή είναι αδύνατη χωρίς συκώτι. Για αυτό πρέπει να κάνετε οτιδήποτε χρειάζεται για να το προστατεύετε.

Ηπατίτιδα Β (HBV) Συνηθέστερα Συμπτώματα:
Συνηθέστερα Συμπτώματα: Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, ναυτία, πυρετό, απώλεια όρεξης, κοιλιακό πόνο, διάρροια, ίκτερο. Το 50% όσων μολύνονται δεν εμφανίζουν συμπτώματα Θεραπεία/ Αντιμετώπιση: Ο εμβολιασμός για ηπατίτιδα Β έχει υψηλή αποτελεσματικότητα. Δεν υπάρχει θεραπεία για την ηπατίτιδα Β αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, η μόλυνση απομακρύνεται σε διάστημα από 8 εβδομάδες έως 6 μήνες Το 5-10% των ανθρώπων που μολύνονται, θα αναπτύξει χρόνια ηπατίτιδα και θα φέρει τον ιό για όλη την διάρκεια της ζωής του. Για την χρόνια ηπατίτιδα Β, οι ενέσεις α-ιντερφερόνης αποτελούν την θεραπεία επιλογής και χορηγούνται συνήθως 3 φορές την εβδομάδα για τέσσερις μήνες. Συνέπειες αν δεν θεραπευτεί: Ο ιός επιτίθεται στο συκώτι και μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ηπατική ανεπάρκεια και σε καρκίνου του ήπατος. Όταν υπάρχει έκθεση στον ιό, αυξάνεται η πιθανότητα πρόσληψης και μετάδοσης του ιού HIV. Επίσης, αν η γυναίκα προσβληθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν λάβει θεραπεία, αυξάνεται η πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας Β στο έμβρυο. Τρόποι μετάδοσης: Μεταδίδεται συνήθως με το αίμα. Επίσης, με το κολπικό, πρωκτικό και στοματικό σεξ αφού μεταφέρεται μέσω του σάλιου και των εκκρίσεων του σώματος.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C Η ηπατίτιδα C είναι μία λοίμωξη που προσβάλλει κυρίως το ήπαρ. Αυτή η ασθένεια οφείλεται στον το ιό της ηπατίτιδας C (HCVΗ )ηπατίτιδα C συχνά δεν παρουσιάζει κάποια συμπτώματα, ωστόσο η χρόνια λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει ουλές στο ήπαρ και να οδηγήσει, μετά από χρόνια, σε κίρρωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που εμφανίζουν κίρρωση, παρουσιάζουν, επίσης, ηπατική ανεπάρκεια, καρκίνο του ήπατος ή πολύ διογκωμένες φλέβες στον οισοφάγο και στο στομάχι, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αιμορραγία, ή και στον θάνατο. Οι άνθρωποι κολλούν ηπατίτιδα C κυρίως, μέσω της έκθεσης σε αίμα και σε παράγωγα αίματος, εξαιτίας ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών, μη αποστειρωμένου ιατρικού εξοπλισμού και μεταγγίσεων αίματος. Υπολογίζεται ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχουν ηπατίτιδα C. Οι επιστήμονες άρχισαν να εξετάζουν τον ιό HCV τη δεκαετία του 1970, ενώ επιβεβαίωσαν την ύπαρξή του μόλις το Δεν έχει εξακριβωθεί εάν ο ιός μπορεί να προκαλέσει ασθένεια στα ζώα.

Ενδείξεις και συμπτώματα
Η αντιμετώπιση του ιού HCV γίνεται συνήθως με τις ουσίες πεγκιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη. Ένα ποσοστό 50-80% των ανθρώπων που ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή θεραπεύονται. Οι άνθρωποι που αναπτύσσουν κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος είναι πιθανό να χρειαστούν μεταμόσχευση ήπατος, ωστόσο ο ιός επανεμφανίζεται, συνήθως, μετά τη μεταμόσχευση. Για την ηπατίτιδα C δεν υπάρχει εμβόλιο. Ενδείξεις και συμπτώματα Η ηπατίτιδα C παρουσιάζει οξέα συμπτώματα μόλις στο 15% των περιπτώσεων. Τα συμπτώματα είναι τις περισσότερες φορές ήπια και ασαφή, συμπεριλαμβανομένων της μειωμένης όρεξης, της κούρασης, της ναυτίας, των πόνων στους μύες ή τις αρθρώσεις και της απώλειας βάρους. Μόνο ελάχιστες περιπτώσεις οξείας λοίμωξης συνδέονται με ίκτερο.] Η λοίμωξη υποχωρεί χωρίς θεραπεία στο % των ανθρώπων, ενώ στις νεαρές γυναίκες υποχωρεί συχνότερα από ότι σε άλλα άτομα. Χρόνια λοίμωξη. Το ογδόντα τοις εκατό των ανθρώπων που εκτίθενται στον ιό αναπτύσσει χρόνια λοίμωξη. Οι περισσότεροι βιώνουν ελάχιστα ή και καθόλου συμπτώματα, κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών της λοίμωξης αν και η χρόνια ηπατίτιδα C μπορεί να συνδεθεί με την κόπωση. Η ηπατίτιδα C είναι το κύριο αίτιο της κίρρωσης και του καρκίνου του ήπατος, όσον αφορά στα άτομα που πάσχουν πολλά χρόνια από την ασθένεια. Το 10-30% των ατόμων που εκτίθενται στον ιό για περισσότερα από 30 χρόνια αναπτύσσουν κίρρωση. Η κίρρωση είναι πιο συνηθισμένη στα άτομα που έχουν, επίσης, προσβληθεί από ηπατίτιδα B ή HIV, στους αλκοολικούς, και στους άνδρες.

Τα άτομα που αναπτύσσουν κίρρωση εκτίθενται σε είκοσι φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από καρκίνο του ήπατος, σε ποσοστό 1-3% ετησίως. Στους αλκοολικούς, ο κίνδυνος είναι 100 φορές μεγαλύτερος. Η ηπατίτιδα C αποτελεί αιτία για το 27% των περιπτώσεων κίρρωσης και για το 25% των περιπτώσεων καρκίνου του ήπατος. Η κίρρωση του ήπατος μπορεί να προκαλέσει υψηλή αρτηριακή πίεση στις φλέβες που συνδέονται με το ήπαρ, συσσώρευση υγρού στην κοιλιακή χώρα, εύκολο μωλωπισμό ή αιμορραγία, διευρυμένες φλέβες, ιδιαίτερα στο στομάχι και τον οισοφάγο, ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος), όπως και εγκεφαλική βλάβη. Επιπτώσεις εκτός του ήπατος Η ηπατίτιδα C συνδέεται, επίσης, σπάνια με το σύνδρομο του Sjögren (μία αυτοάνοση διαταραχή), με χαμηλότερο από το φυσιολογικό αριθμό αιμοπεταλίων, με χρόνιες παθήσεις του δέρματος, διαβήτη, και μη-Hodgkin λεμφώματα Αίτιο Ο ιός της ηπατίτιδας C είναι ένας μικρός, με περίβλημα, μονόκλωνος, θετικός ιός RNA ανήκει στο γένος hepacivirus στην οικογένεια Flaviviridae. Υπάρχουν επτά βασικοί γενότυποι του HCV. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο γενότυπος 1 προκαλεί το 70% των περιπτώσεων, ο γενότυπος 2 το 20%, ενώ κάθε ένας από τους υπόλοιπους γενοτύπους προκαλεί το 1%. Ο γενότυπος 1 είναι, επίσης, ο πιο συνηθισμένος στη Νότιο Αμερική και την Ευρώπη.

H μόλυνση με Ηπατίτιδα C στις ΗΠΑ ανά πηγή
Μετάδοση H μόλυνση με Ηπατίτιδα C στις ΗΠΑ ανά πηγή O κύριος τρόπος μετάδοσης στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών (ΧΕΝ). Στον αναπτυσσόμενο κόσμο η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως από μεταγγίσεις αίματος και μη ασφαλείς ιατρικές διαδικασίες. Το αίτιο της μετάδοσης παραμένει άγνωστο στο 20% των περιπτώσεων, ωστόσο πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οφείλονται πιθανότατα σε ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών.

Ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών Η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ηπατίτιδα C σε πολλά μέρη του κόσμου. Μία εξέταση 77 χωρών δείχνει ότι στις 25 από αυτές υπάρχουν ποσοστά ηπατίτιδας C μεταξύ 60% και 80% στον πληθυσμό χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Δώδεκα χώρες διαθέτουν ποσοστά άνω του 80%.Μέχρι και δέκα εκατομμύρια χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών προσβάλλονται από ηπατίτιδα C: η Κίνα (1,6 εκατομμύρια), οι Ηνωμένες Πολιτείες (1,5 εκατομμύριο) και η Ρωσία (1,3 εκατομμύρια) διαθέτουν τους υψηλότερους αριθμούς. Τα ποσοστά της ηπατίτιδας C μεταξύ των τροφίμων των φυλακών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δέκα έως είκοσι φορές υψηλότερα σε σχέση με τα ποσοστά του γενικού πληθυσμού, ενώ οι μελέτες αποδίδουν αυτά τα ποσοστά στην συμπεριφορά υψηλού κινδύνου, όπως στην ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών και στα τατουάζ που γίνονται χωρίς αποστειρωμένο εξοπλισμό. Έκθεση υγειονομικού προσωπικού Οι μεταγγίσεις αίματος, τα προϊόντα αίματος και οι μεταμοσχεύσεις οργάνων, χωρίς έλεγχο για HCV παρουσιάζουν σημαντικό κίνδυνο για μόλυνση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέσπισαν την καθολική εξέταση το Από τότε το ποσοστό μόλυνσης έχει μειωθεί από ένα ποσοστό ενός ανά 200 ανά μονάδα αίματος σε ένα ανά ή ανά μονάδα αίματος. Αυτός ο χαμηλός κίνδυνος παραμένει, επειδή υπάρχει μία περίοδος περίπου ημερών μεταξύ της ενδεχόμενης μόλυνσης του αιμοδότη από ηπατίτιδα C και του θετικού αποτελέσματος στις αιματολογικές εξετάσεις .Σε ορισμένες χώρες δεν πραγματοποιείται ακόμη η εξέταση για ηπατίτιδα C εξαιτίας του κόστους.

Ένα άτομο που φέρει τραύμα από βελόνα, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από άτομο με HCV, έχει περίπου 1,8% πιθανότητα να κολλήσει την ασθένεια. Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος εάν η χρησιμοποιούμενη βελόνα είναι κούφια και η πληγή είναι βαθιά. Υπάρχει κίνδυνος από έκθεση βλέννας στο αίμα, ωστόσο αυτός ο κίνδυνος είναι χαμηλός ενώ δεν υφίσταται, εφόσον η έκθεση στο αίμα αφορά σε ακέραια επιδερμίδα. Ο νοσοκομειακός εξοπλισμός συμβάλει, επίσης, στη μετάδοση της ηπατίτιδας C συμπεριλαμβανομένων: της επαναχρησιμοποίησης βελόνων και συριγγών, φιαλιδίων φαρμάκων πολλαπλών χρήσεων, σάκων έγχυσης και μη αποστειρωμένου χειρουργικού εξοπλισμού .Το χαμηλό επίπεδο ιατρικών και οδοντιατρικών εγκαταστάσεων αποτελεί το κύριο αίτιο της διάδοσης του ιού HCV στην Αίγυπτο, τη χώρα με το υψηλότερο ποσοστό μολύνσεων στον κόσμο. Σεξουαλική επαφή Το εάν η ηπατίτιδα C μπορεί να μεταδοθεί μέσω της σεξουαλικής επαφής δεν είναι γνωστό. Παρόλο που δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της υψηλού κινδύνου σεξουαλικής δραστηριότητας και της ηπατίτιδας C, δεν είναι ξεκάθαρο εάν η μετάδοση της ασθένειας οφείλεται στη χρήση ναρκωτικών, η οποία δεν αναφέρθηκε, ή στην ίδια τη σεξουαλική επαφή. Τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τα ετερόφυλα ζευγάρια που δεν έχουν άλλους σεξουαλικούς συντρόφους. Οι σεξουαλικές πρακτικές που περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα τραυμάτων στο εσωτερικό τοίχωμα του πρωκτικού καναλιού, όπως η πρωκτική διείσδυση, ή που λαμβάνουν χώρα όταν υπάρχει επίσης σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, συμπεριλαμβανομένου του HIV ή του έλκους των γεννητικών οργάνων, ενέχουν κίνδυνο. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνιστά τη χρήση προφυλακτικού για την πρόληψη της μετάδοσης της ηπατίτιδας C μόνο στα άτομα με πολλαπλούς συντρόφους.

Τρυπήματα στο σώμα Το τατουάζ συνδέεται με δύο ή τρεις φορές υψηλότερο κίνδυνο ηπατίτιδας C. Αυτό μπορεί να οφείλεται στον μη αποστειρωμένο εξοπλισμό ή στη μόλυνση από τις βαφές που χρησιμοποιούνται. Τα τατουάζ ή τα τρυπήματα στο σώμα που έγιναν πριν τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ή από μη επαγγελματίες προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς οι τεχνικές αποστείρωσης σε αυτά τα περιβάλλοντα ενδέχεται να ήταν επισφαλείς. Ο κίνδυνος φαίνεται, επίσης, να είναι υψηλότερος σε σχέση με τα μεγαλύτερα τατουάζ. Σχεδόν οι μισοί από τους τροφίμους των φυλακών μοιράζονται μη αποστειρωμένο εξοπλισμό για τατουάζ. Είναι σπάνιο να συνδεθούν άμεσα τα τατουάζ που έχουν γίνει σε νόμιμες εγκαταστάσεις με τη μόλυνση από HCV. Επαφή με αίμα Τα αντικείμενα προσωπικής φροντίδας, όπως τα ξυραφάκια, οι οδοντόβουρτσες και ο εξοπλισμός μανικιούρ ή πεντικιούρ μπορούν να έρθουν σε επαφή με το αίμα. Η κοινή τους χρήση ενέχει κινδύνους έκθεσης στον ιό HCV .Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί με τα κοψίματα και τις πληγές ή με άλλου τύπου αιμορραγίες. Ο ιός HCV δεν μεταδίδεται μέσω της συνήθους επαφής, όπως η αγκαλιά, τα φιλιά, η ανταλλαγή σκευών τροφίμων ή μαγειρέματος. Μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί Η μετάδοση της ηπατίτιδας C από τη μητέρα που έχει προσβληθεί στο παιδί της, συμβαίνει σε λιγότερο από το 10% των εγκυμοσύνων. Δεν υπάρχουν μετρήσεις που να μεταβάλλουν αυτόν τον κίνδυνο. Η μετάδοση μπορεί να λάβει χώρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή κατά τον τοκετό. Ένας τοκετός μεγάλης διάρκειας συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο θηλασμός μεταδίδει τον ιό HCV· ωστόσο, μία μητέρα που έχει προσβληθεί θα πρέπει να αποφεύγει το θηλασμό εάν οι θηλές της έχουν πληγές και αιμορραγούν, ή εάν τα ιικά της φορτία είναι υψηλά.

Ορολογικό προφίλ της μόλυνσης με Ηπατίτιδα C
Διάγνωση Ορολογικό προφίλ της μόλυνσης με Ηπατίτιδα C Οι διαγνωστικές εξετάσεις για την ηπατίτιδα C περιλαμβάνουν: τα αντισώματα HCV, την ELISA (ενζυμική δοκιμή ανοσοπροσρόφησης), τη μέθοδο ανοσοαποτύπωσης Western blot, και το ποσοτικό HCV RNA. Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) μπορεί να ανιχνεύσει το HCV RNA μία έως δύο εβδομάδες μετά τη μόλυνση, ενώ τα αντισώματα μπορεί να χρειαστούν σημαντικά μεγαλύτερο χρόνο για να σχηματιστούν και να αποκαλυφθούν. Η χρόνια ηπατίτιδα C είναι μία μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας C που διαρκεί για περισσότερους από έξι μήνες, βάσει της παρουσίας του RNA της. Επειδή οι χρόνιες λοιμώξεις, τυπικά, δεν παρουσιάζουν συμπτώματα για δεκαετίες, ενώ οι κλινικοί γιατροί τις ανακαλύπτουν συνήθως, μέσω των εξετάσεων ηπατικής λειτουργίας ή κατά τη διάρκεια εξετάσεων ρουτίνας των ατόμων υψηλού κινδύνου. Η εξέταση δεν μπορεί να κάνει διαχωρισμό μεταξύ οξέων και χρόνιων λοιμώξεων.

Αιματολογικές εξετάσεις Ο έλεγχος για την Ηπατίτιδα C ξεκινά συνήθως με εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση της παρουσίας αντισωμάτων στον ιό της ηπατίτιδας C (HCV), μέσω μιας ενζυμο-ανοσολογικής δοκιμής. Εφόσον αυτή η εξέταση είναι θετική, διεξάγεται μια δεύτερη εξέταση για την εξακρίβωση του ανοσοπροσδιορισμού και τον καθορισμό της σοβαρότητας της νόσου. Μια ανασυνδυασμένη εξέταση ανοσο-αποτυπώματος επαληθεύει την ανοσολογική δοκιμή και μια αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε ιό και ριβοζονουκλεϊνικό οξύ (HCV- RNA) προσδιορίζει τη σοβαρότητα της νόσου. Αν δεν υπάρχει RNA και το ανοσο-αποτύπωμα είναι θετικό, τότε το άτομο είχε παρουσιάσει μόλυνση στο παρελθόν, ωστόσο θεραπεύτηκε, είτε με θεραπεία είτε αυτόματα. Αν το ανοσο-αποτύπωμα είναι αρνητικό, τότε η ανοσολογική εξέταση ήταν λανθασμένη. Απαιτούνται έξι έως οκτώ εβδομάδες, μετά τη μόλυνση, για να εμφανιστεί θετικό αποτέλεσμα. Τα ηπατικά ένζυμα μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια του αρχικού διαστήματος της λοίμωξης ενώ, κατά μέσο όρο, αρχίζουν να αυξάνονται επτά εβδομάδες μετά τη λοίμωξη. Τα ηπατικά ένζυμα σχετίζονται ελάχιστα με τη σοβαρότητα της νόσου. Βιοψία Οι ηπατικές βιοψίες μπορούν να προσδιορίσουν το βαθμό βλάβης του ήπατος, ωστόσο η διαδικασία εγκυμονεί κινδύνους. Οι τυπικές αλλαγές, τις οποίες ανιχνεύει μια βιοψία, είναι στα λεμφοκύτταρα μέσα στον ιστό του ήπατος, στα λεμφοειδή θυλάκια στην πυλαία τριάδα, και τις αλλαγές στους χοληφόρους πόρους. Υπάρχει μια σειρά από διαθέσιμες εξετάσεις αίματος που αποσκοπούν στο να καθορίσουν το βαθμό της βλάβης και να μετριάσουν την ανάγκη βιοψίας.

Δοκιμή ανίχνευσης Ένα πολύ μικρό ποσοστό, της τάξεως του 5-50%, των ατόμων που έχουν προσβληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά έχουν επίγνωση της κατάστασής τους. Εξετάσεις συνιστώνται σε άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με δερματοστιξίες (τατουάζ). Συνιστάται, επίσης, ο έλεγχος σε άτομα με αυξημένα ηπατικά ένζυμα, διότι αυτό αποτελεί συχνά τη μόνη ένδειξη της χρόνιας ηπατίτιδας. Η δοκιμή ανίχνευσης δε συνιστάται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόληψη Μέχρι και το 2011, δεν υπάρχει κάποιο εμβόλιο για την ηπατίτιδα C. Τα εμβόλια είναι ακόμη υπό ανάπτυξη, ενώ ορισμένα από αυτά έχουν δείξει ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ένας συνδυασμός προληπτικών μέτρων, όπως τα προγράμματα ανταλλαγής βελόνων και οι θεραπείες της κατάχρησης ουσιών, μειώνουν τον κίνδυνο ηπατίτιδας C μεταξύ των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών, κατά περίπου 75%. Οι εξετάσεις των αιμοδοτών είναι σημαντικές σε εθνικό επίπεδο, ακολουθώντας τις Προφυλάξεις Γενικής Χρήσης που ισχύουν για το εσωτερικό των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης. Σε χώρες όπου υπάρχει ανεπαρκής παροχή αποστειρωμένων συριγγών, οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης οφείλουν να προτιμούν τη λήψη φαρμάκων από του στόματος, αντί ενέσιμων.

Θεραπεία Ο HCV προκαλεί χρόνια λοίμωξη στο 50-80% των μολυσμένων ατόμων. Περίπου το 40-80% των περιπτώσεων αυτών παρουσίασαν ίαση μετά από θεραπεία. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ενδέχεται να υπάρξει ίαση χωρίς θεραπεία. Οι άνθρωποι με χρόνια ηπατίτιδα C οφείλουν να αποφεύγουν το αλκοόλ και τα φάρμακα που είναι τοξικά για το συκώτι, ενώ θα πρέπει να εμβολιάζονται για την ηπατίτιδα Α και την ηπατίτιδα Β. Άτομα με κίρρωση οφείλουν να υποβάλλονται σε εξετάσεις υπερήχων για τον καρκίνο του ήπατος. Φαρμακευτική αγωγή Άτομα με αποδεδειγμένη λοίμωξη HCV και ηπατικές διαταραχές θα πρέπει να υποβληθούν σε θεραπεία. Η τρέχουσα θεραπεία περιλαμβάνει ένα συνδυασμό πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης και του αντιικού φάρμακου ριμπαβιρίνη για 24 ή 48 εβδομάδες, ανάλογα με τον τύπο του HCV. Βελτίωση αποτελεσμάτων υπάρχει σε ποσοστό 50-60% των ατόμων που υποβάλλονται σε θεραπεία. Ο συνδυασμός είτε μποσεπρεβίρης είτε τελαπρεβίρης με ριμπαβιρίνη και πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη άλφα, βελτιώνει την ιολογική ανταπόκριση στην ηπατίτιδα C με γονότυπο 1. Οι παρενέργειες της θεραπεία είναι κοινές. Το ήμισυ των ασθενών παρουσίασε συμπτώματα γρίπης, ενώ στο ένα τρίτο των ασθενών εμφανίστηκαν ψυχολογικές παρενέργειες από τη θεραπεία. Η θεραπεία κατά τη διάρκεια των πρώτων έξι μηνών είναι πιο αποτελεσματική από ότι μετά την πάροδο των έξι μηνών, όπου η ηπατίτιδα C γίνεται χρόνια. Εάν κάποιο άτομο αναπτύξει νέα λοίμωξη και μετά από οκτώ έως

δώδεκα εβδομάδες δεν έχει επιτευχθεί η πλήρης ίαση, τότε συνιστάται θεραπεία 24 εβδομάδων, με χορήγηση πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης . Σε άτομα με μεσογειακή αναιμία (μια διαταραχή του αίματος) η ριμπαβιρίνη φαίνεται αποτελεσματική, ωστόσο αυξάνει την ανάγκη μεταγγίσεων. Οι υπέρμαχοι υποστηρίζουν τη χρησιμότητα διαφόρων εναλλακτικών θεραπειών για την ηπατίτιδα C, όπως της χρήσης γαϊδουράγκαθου, τζίνσενγκ, και κολλοειδούς αργύρου. Ωστόσο, δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία που να έχει αποδειχθεί πως μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα της ηπατίτιδας C, ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι εναλλακτικές θεραπείες ασκούν οποιαδήποτε επίδραση στον ιό. Πρόγνωση Οι ανταποκρίσεις στη θεραπεία ποικίλλουν ανάλογα με το γονότυπο. Παρατεταμένη αντίδραση παρουσιάζεται σε ποσοστό περίπου 40-50% των ατόμων με HCV και γονότυπο 1, μετά από 48 εβδομάδες θεραπείας. Παρατεταμένη αντίδραση εμφανίζεται στο 70-80% των ατόμων με HCV και γονότυπους 2 και 3, μετά από 24 εβδομάδες θεραπείας. Παρατεταμένη αντίδραση εμφανίζεται σε ποσοστό περίπου 65%, σε άτομα με γονότυπο 4, μετά από 48 εβδομάδες θεραπείας. Τα σημερινά στοιχεία για τη θεραπεία της νόσου με γονότυπο 6 είναι ελλιπή, ενώ τα στοιχεία που διατίθενται αφορούν σε 48 εβδομάδες θεραπείας, με την ίδια δοσολογία, όπως και στη νόσο με γονότυπο 1.

AIDS: νόσος της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας
Απότομη , ανεξήγητη απώλεια βάρους Ξηρόβηχας Νυχτερινοί ιδρώτες με δεκατική πυρετική κίνηση Επίμονος πυρετός Διογκωμένοι λεμφαδένες Διάρροια επίμονη Πνευμονία Φλύκταινες στο δέρμα, στη μύτη, στο στόμα Απώλεια μνήμης, κατάθλιψη και νευρολογικές διαταραχές . Τα συμπτώματα του AIDS είναι όμοια με συμπτώματα άλλων ασθενειών. Ο μόνος τρόπος διάγνωσης, είναι να κάνει κανείς αιματολογικές εξετάσεις για τον ιό HIV.

Αντιρετροϊκή θεραπεία HAART
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αποτελεσματικό εμβόλιο ή θεραπεία που να προσφέρει πλήρη ίαση από τον HIV. Η αγωγή αποτελείται από την υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή θεραπεία HAART (Highly Active Antiretroviral Therapy) η οποία επιβραδύνει (αλλά δεν σταματά) την εξέλιξη της νόσου και την οποία το λάμβαναν περισσότεροι από 6,6 εκατομμύρια άνθρωποι σε χώρες με χαμηλό ή μεσαίο εισόδημα. Η αγωγή περιλαμβάνει προληπτική αλλά και ενεργό θεραπεία κατά των ευκαιριακών λοιμώξεων Αντιρετροϊκή θεραπεία HAART Οι σύγχρονες επιλογές της HAART περιλαμβάνουν συνδυασμούς (ή "κοκτέιλ") αποτελούμενους από τουλάχιστον 3 φάρμακα τα οποία ανήκουν σε τουλάχιστον 2 τύπους ή κατηγορίες αντιρετροϊκών παραγόντων. Αρχικά η θεραπεία αποτελείται τυπικά από δύο νουκλεοσιδικoύς-νουκλεοτιδικούς αναστολείς της αντίστροφης μεταγραφάσης (τρανσκριπτάσης) του ιού (νουκλεοσιδικά-νουκλεοτιδικά ανάλογα - NRTIs) και έναν μη-νουκλεοσιδικό αναστολέα της αντίστροφης μεταγραφάσης του ιού (NNRTIs).Στους τυπικούς νουκλεοσιδικούς αναστολείς αντίστροφης μεταγραφάσης (NRTIs) περιλαμβάνεται η ζιδοβουδίνη (AZT), η λαμιβουδίνη (3TC-Epivir), η εμτρισιταβίνη (FTC-Emtriva), η αμπακαβίρη (abacavir-Ziagen) και σε αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνεται και ο νουκλεοτιδικός αναστολέας τενοφοβίρη (TDF-Viread). Αυτά μπορούν να δοθούν -και συχνά δίνονται- σε συνδυασμό ως ένα φάρμακο (ένα χάπι μια φορά τη μέρα) όπως για παράδειγμα τα ζιδοβουδίνη/λαμιβουδίνη (Combivir), αμπακαβίρη/λαμιβουδίνη (Kivexa) και τενοφοβίρη/εμτρισιταβίνη (Truvada).

Στους μη νουκλεοσιδικούς αναστολείς της αντίστροφης μεταγραφάσης περιλαμβάνονται φάρμακα όπως η εφαβιρένζη (Efavirenz-Stocrin), η νεβιραπίνη (nevirapine-Viramune) και τα νεώτερα ετραβιρίνη (Intelence) και ριλπιβιρίνη (Edurant). Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται και συνδυασμοί δύο νουκλεοσιδικών-νουκλεοτιδικών αναστολέων με έναν μη-νουκλεοσιδικό αναστολέα σε ένα μόνο φάρμακο (ένα χάπι μια φορά τη μέρα) όπως τα: τενοφοβίρη/εμτρισιταβίνη + εφαβιρένζη (Atripla) και το πλέον πρόσφατο τενοφοβίρη/εμτρισιταβίνη + ριλπιβιρίνη (Complera, Eviplera). Αν κάποιο από τα παραπάνω συνδυαστικά σχήματα χάσει την αποτελεσματικότητά του, τότε χρησιμοποιούνται συνδυασμοί παραγόντων που περιλαμβάνουν τους αναστολείς πρωτεάσης του HIV. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται φάρμακα όπως η αταζαναβίρη (Atazanavir- Reyataz), η νταρουναβίρη (Darunavir-Prezista), η τιπραναβίρη (tipranavir-Aptivus), η φοζαμπρεναβίρη (Fosamprenavir-Telzir) και η ριτοναβίρη (ritonavir-Norvir) που χορηγείται πάντοτε σε χαμηλή δόση μαζί με κάθε ένα από τους παραπάνω αναστολείς πρωτεάσης. Επίσης ο συνδυασμός λοπιναβίρη/ριτοναβίρη δίνεται πλέον σε ένα φάρμακο (lopinavir/ritonavir-Kaletra) διευκολύνοντας έτσι τους ασθενείς που τον λαμβάνουν.

Οι νεώτερες κατηγορίες αντιρετροϊκών παραγόντων που χρησιμοποιούνται εναλλακτικά στους συνδυασμούς των φαρμάκων αυτών περιλαμβάνουν: τους αναστολείς ιντεγκράσης (integrase inhibitors) του HIV με κυριότερο εκπρόσωπο τη ραλτεγκραβίρη (raltegravir- Isentress) και τους αναστολείς του CCR5 συνυποδοχέα (πρωτεΐνη του CD4 κυττάρου με σημαντικό ρόλο στη σύνδεση του ιού με το κύτταρο) (Maraviroc-Selcentri). Μια ακόμη κατηγορία αντιρετροϊκών που χρησιμοποιείται λιγότερο και σε αποτυχία των παραπάνω συνδυασμών περιλαμβάνει τους αναστολείς σύντηξης (ένωσης του σωματιδίου του ιού με το σωματίδιο του κυττάρου) με εκπρόσωπο το ενέσιμο φάρμακο Fuzeon ή T-20. Το πότε πρέπει να ξεκινάει η αντιρετροϊκή θεραπεία αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι Ευρωπαϊκές οδηγίες και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνιστούν αντιρετροϊκή αγωγή σε όλους τους έφηβους, ενήλικες και έγκυες γυναίκες που έχουν αριθμό CD4<350 (λιγότερο από 350) κύτταρα ανά ml αίματος ή έχουν συμπτώματα ανεξαρτήτως του αριθμού των CD4.Η άποψη αυτή υποστηρίζεται από το γεγονός ότι η έναρξη της θεραπείας στο επίπεδο αυτό μειώνει τον κίνδυνο θανάτου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιπρόσθετα συνιστούν την αγωγή σε όλα τα HIV οροθετικά άτομα, ασχέτως αριθμού CD4 ή συμπτωμάτων αλλά πάραυτα κάνουν τη σύσταση αυτή με επιφύλαξη στα άτομα με υψηλότερους (των 350) αριθμούς CD4. Επίσης ο Π.Ο.Υ συνιστά θεραπεία σε όσους έχουν συλλοίμωξη με φυματίωση και στα άτομα που έχουν ταυτόχρονα χρόνια ενεργή ηπατίτιδα Β. Από τη στιγμή που η θεραπεία ξεκινήσει συνιστάται να συνεχίζεται χωρίς διαλείμματα ή "διακοπές". Πολλοί άνθρωποι διαγιγνώσκονται μόνο αφότου παρέλθει ο χρόνος που η θεραπεία θα έπρεπε ιδανικά να είχε ξεκινήσει.

Το επιθυμητό αποτέλεσμα της θεραπείας είναι μία μακροχρόνια τιμή HIV-RNA στο πλάσμα του αίματος μικρότερη από 50 αντίγραφα ανά ml. Επίπεδα τιμών HIV-RNA για να αποφασιστεί αν η θεραπεία έχει αποτέλεσμα συνιστάται να λαμβάνονται μετά 4 εβδομάδες (από την έναρξη) και μόλις πέσουν κάτω από τα 50 αντίγραφα είναι τυπικά επαρκείς οι έλεγχοι κάθε 3 έως 6 μήνες. Ανεπαρκής έλεγχος (του ιού) θεωρείται η τιμή (HIV-RNA) που είναι μεγαλύτερη από 400 αντίγραφα ανά ml. Με βάση αυτά τα κριτήρια η αγωγή είναι αποτελεσματική σε περισσότερους από το 95% των ανθρώπων που τη λαμβάνουν κατά τον πρώτο χρόνο. Τα πλεονεκτήματα της αγωγής περιλαμβάνουν μειωμένο κίνδυνο εξέλιξης της λοίμωξης σε AIDS και μειωμένο κίνδυνο θανάτου. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο η αγωγή βελτιώνει επίσης τη σωματική και πνευματική-ψυχική υγεία. Με τη θεραπεία επιτυγχάνεται ένας κατά 70% μειωμένος κίνδυνος απόκτησης φυματίωσης. Επιπρόσθετα οφέλη περιλαμβάνουν μειωμένο κίνδυνο μετάδοσης της ασθένειας στους σεξουαλικούς παρτενέρ και μείωση της μετάδοσης από μητέρα σε παιδί. Η αποτελεσματικότητα της αγωγής εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος στη συμμόρφωση. Οι λόγοι μη- συμμόρφωσης περιλαμβάνουν την φτωχή πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, την ανεπαρκή κοινωνική υποστήριξη, την ψυχική νόσο και την κατάχρηση ναρκωτικών. Επίσης η πολυπλοκότητα των θεραπευτικών σχημάτων (λόγω του αριθμού χαπιών και της συχνότητας των δόσεων), αλλά και οι παρενέργειες των φαρμάκων είναι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε σκόπιμη μη συμμόρφωση. Παρ' όλα αυτά η συμμόρφωση είναι το ίδιο καλή (ή κακή) στις χώρες χαμηλού εισοδήματος και σε αυτές υψηλού εισοδήματος.

Ιδιαίτερες ανεπιθύμητες ενέργειες (παρενέργειες) σχετίζονται κάθε φορά με τον φαρμακευτικό παράγοντα που λαμβάνεται. Μερικές σχετικά κοινές για τα διάφορα φάρμακα περιλαμβάνουν: σύνδρομο λιποδυστροφίας, δυσλιπιδαιμία και σακχαρώδη διαβήτη, ειδικά με τους αναστολείς πρωτεάσης. Άλλα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν διάρροια και αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, αλλά και άλλων σοβαρών καταστάσεων όπως εγκεφαλικών επεισοδίων, εξελισσόμενης - μη αναστρέψιμης ηπατικής νόσου (ίνωση-κίρρωση-καρκίνος ήπατος), τελικής νεφρικής νόσου, άλλων καρκίνων μη οφειλόμενων σε AIDS, οστεοπενίας- οστεοπόρωσης και καταγμάτων κλπ. Ο αυξημένος κίνδυνος για όλες αυτές τις σοβαρές καταστάσεις οφείλεται στη συνεργική δράση των φαρμάκων αλλά και της ίδιας της μακροχρόνιας HIV λοίμωξης και των βλαβών που προκαλεί στο ανοσοποιητικό σύστημα σε χρόνια βάση. Εντούτοις οι παρενέργειες είναι λιγότερες σε μερικές από τις νεότερες θεραπείες που συνιστώνται. Το κόστος μερικών, κυρίως νεώτερων, φαρμάκων μπορεί να αποτελεί ένα ζήτημα, καθώς μερικά από αυτά είναι ακριβά, παρ' όλα αυτά φαίνεται το 2010 ότι το 47% αυτών που τα χρειάζονταν τα έπαιρναν στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Μερικά φάρμακα μπορεί να σχετίζονται με ανωμαλίες κατά τη γέννηση γι’ αυτό και δεν είναι κατάλληλα για οροθετικές γυναίκες που σχεδιάζουν να αποκτήσουν παιδιά.

Στα οροθετικά παιδιά οι συνιστώμενες θεραπείας διαφέρουν σε κάποια πράγματα σε σχέση με τους ενήλικες. Για το 2010 στον αναπτυσσόμενο κόσμο, το 23% των παιδιών που βρίσκονταν σε ανάγκη για θεραπεία είχαν πρόσβαση σε αυτήν. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνιστούν θεραπεία για όλα τα παιδιά μικρότερα της ηλικίας των 12 μηνών. Για αυτά που έχουν ηλικία ανάμεσα στα 1 και 5 έτη οι Ηνωμένες πολιτείες συνιστούν θεραπεία σε όσα έχουν τιμές HIV-RNA μεγαλύτερες από αντίγραφα ανά ml, ενώ στα μεγαλύτερα από 5 ετών συνιστούν αγωγή σε όσα έχουν αριθμό CD4<500 Αντιρετροϊκά φάρμακα Η χρήση αντιρετροϊκών φαρμάκων έχει αλλάξει δραστικά την θεραπεία ανθρώπων, που έχουν μολυνθεί με HIV, ακόμη και πριν από το ξεκίνημα του AIDS και την εμφάνιση των ευκαιριακών μολύνσεων. Τα αντιρετροϊκά φάρμακα, δίνονται τόσο για την θεραπεία του HIV όσο και για τη μείωση της μετάδοσης από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της γέννας. Το πρώτο αντιρετροικό, το ΑΖΤ, εισήχθη στη θεραπεία του AIDS ΤΟ Σήμερα ποικίλοι αναστολείς της αντίστροφης και αντιπρωτείνες έχουν συνδυαστεί για να δημιουργήσουν φαρμακευτικά συνδυασμένες θεραπείες, γνωστές ως ΗΑΑΡΤ (υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή θεραπεία), οι οποίες παρά το ότι δεν εξαλείφουν τον ιό, έχει φανεί ότι είναι πολύ δραστικές στο να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Παρόλα αυτά η αντιρετροϊκή θεραπεία έχει έναν αριθμό από μειονεκτήματα, όπως το κόστος της και η υπολειπόμενη τοξικότητα. Διαγνωστικά και χειρισμός της ασθένειας Απέναντι σε αυτή την καταστροφική ασθένεια και το κόστος της αντιρετροϊκής θεραπείας, η έγκαιρη διάγνωση της ύπαρξης του HIV για τον περιορισμό της εξάπλωσης της ασθένειας, και αποδοτικός χειρισμός της θεραπείας για τη βελτίωση του ασθενούς είναι απαραίτητος.

Γι' αυτούς τους σκοπούς , ένα μεγάλο ποσό διαγνωστικών ελέγχων, μερικοί από τους οποίους συζητούνται παρακάτω παίζουν σημαντικότατο ρόλο σε όλες τις πτυχές της ασθένειας. Έγκαιρη διάγνωση Έγκαιρη διάγνωση της μόλυνσης με HIV, σημαίνει ότι οι ασθενείς μπορούν να ξεκινήσουν αντιρετροϊκή θεραπεία το γρηγορότερο δυνατόν, το οποίο μπορεί να βελτιώσει τη πορεία της ασθένειας. Οι αρχές της υγείας, συμβουλεύουν ότι η αντιρετροϊκή θεραπεία θα πρέπει να χορηγείται αμέσως σε ασθενείς που είναι στη φάση της αρχική μόλυνσης για παράδειγμα μόλυνση μερικών εβδομάδων ή μηνών. Σε αυτό το σημείο, κάθε μέρα μετράει. Μια δύο εβδομάδων πρόωρη εκκίνηση μπορεί να βελτιώσει την πορεία της θεραπείας. Αναπτύξεις στον εντοπισμό του HIV έχουν οδηγήσει σε υψηλής ευαισθησίας 4ης γενεάς ελέγχους οι οποίοι εντοπίζουν το ρ24 αντιγόνο του HIV, σε συνδυασμό με anti-HIV1 και anti-HIV2 αντισώματα. Από τη στιγμή που το ρ24 αντιγόνο, το οποίο αντιπροσωπεύει τη πρωτογενή μόλυνση, συνήθως εμφανίζεται σε υπολογίσιμες ποσότητες μια δυο εβδομάδες νωρίτερα από τα αντισώματα αυτοί οι 4ης γενεάς έλεγχοι οδήγησαν σε σημαντική μείωση του «ορολογικού παραθύρου». Η έγκαιρη διάγνωση επίσης περιορίζει τον κίνδυνο της μετάδοσης του ιού, ο οποίος είναι υψηλότερος κατά τη διάρκεια της αρχικής μόλυνσης από ότι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τη διάρκεια της χρόνιας μόλυνσης. Ο κίνδυνος είναι ειδικά μεγάλος όταν ο φορέας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του HIV σε αυτόν. Η πληροφόρηση των ασθενών για την κατάσταση τους το συντομότερο δυνατόν βοηθά στην μείωση της μετάδοσης, και αυτός ο παράγοντας είναι ο σημαντικότερος από τα κλινικά προτερήματα της έγκαιρης διάγνωσης.

Ανοσολογική Απάντηση Για μερικά χρόνια, ήταν δυνατό να υπολογίσουμε το ποσό του ιού στο αίμα. (το ποσό του ιού εκφράζεται ως ο αριθμός των αντιγραφέων του ιικού γενώματος ανά ml πλάσματος) Αρκετές μέθοδοι για τον υπολογισμό HIV 1RNA πλάσματος έχουν αναπτυχθεί, συμπεριλαμβανόμενης αντίστροφης αντιγραφής ακολουθούμενη από αλυσιδωτή αντίδραση πολυμερών(RT-pcR), πολλαπλασιασμός βασισμένος στην αλληλουχία των οξέων (ΝΑΣΒΑ) και σημαδιακός πολλαπλασιασμός διακλαδισμένου DNA(βDNA) υβριδισμός νουκλεικών οξέων. Η μέτρηση του ιού έχει γίνει ένα σημαντικό εργαλείο στον έλεγχο της πορείας της θεραπείας και μια πρόγνωση της ασθένειας είναι δυνατή. Σε μακράς διάρκειας μη εξελίξιμους ασθενείς, το ποσό του ιού είναι πολύ χαμηλό ή και μη μετρήσιμο και η πρόβλεψη ζωής μεγαλύτερη σε ταχέως αναπτυσσόμενους ασθενείς , παραμένει υψηλό και τέτοιοι ασθενείς γρήγορα μπαίνουν στη συμπτωματική φάση της ασθένειας. Για τους ασθενείς που παίρνουν αντιρετροϊκά , συχνός έλεγχος του ποσού του ιού είναι απαραίτητος για την εκτίμηση και τον χειρισμό της ασθένειας. Έλεγχος ανθεκτικότητας του φαρμάκου Πάρα ότι συνδυασμοί φαρμάκων χρησιμοποιούνται δραστικά για τη θεραπεία των μολυσμένων με HIV ασθενών, ένα μέγιστο εμπόδιο στην επιτυχία της θεραπείας είναι η εμφάνιση της ιικής ανθεκτικότητας. Πρόσφατα ο φαινοτυπικός και ο γενοτυπικός έλεγχος έχουν εισαχθεί και θα βρεθεί να βοηθήσουν στο να κάνουν την επιλογή του φαρμάκου λιγότερο τυχαία, ειδικά αφότου τα αρχικά φάρμακα έχουν αποτύχει. Αυτοί οι έλεγχοι «ανθεκτικότητας φαρμάκων» πραγματοποιούνται κυρίως σε ασθενείς στους οποίους η τρέχουσα θεραπεία φαίνεται να αποτυγχάνει, και χρειάζονται αλλαγή φαρμάκων. Οι έλεγχοι φαινοτύπου προσδιορίζουν τι ποσό που χρειάζεται για τη μη ανάπτυξη του ιού σε καλλιέργεια του ιστού.

Το αποτέλεσμα εκφράζεται ανάλογα με το πόσο πιο ανθεκτικός είναι ο ιός του ασθενούς σε σχέση με έναν πολύ ευαίσθητο ιό και δείχνει αν τα φάρμακα που χορηγούνται είναι ακόμη δραστικά στον έλεγχο του ιού. Οι γενοτυπικοί έλεγχοι δείχνουν κατά πόσο η δομή του ιού HIV του ασθενούς μπορεί να έχει αλλάξει από τον φυσιολογικό (άγριο τύπο) του ιού. Διαφορετικές αλλαγές συσχετίζονται με ανθεκτικότητα σε διαφορετικά φάρμακα. Τα αποτελέσματα των ελέγχων ανθεκτικότητας μπορούν να δείξουν σε ποια φάρμακα ο ασθενής έχει αναπτύξει ανθεκτικότητα, και ποια είναι γι' αυτόν τον λόγο λιγότερο πιθανό να δουλέψουν. Η αξία των ελέγχων ανθεκτικότητας επομένως, έγκειται στην πιθανότητα της αναμενόμενης θεραπευτικής απάντησης σε ασθενείς που αλλάζουν θεραπεία. Αυτή η ανεπτυγμένη διαγνωστική τεχνολογία σκοπεύετε να ξεπεράσει τη θεραπευτική αποτυχία και να προσφέρει βελτιωμένο χειρισμό της θεραπείας για ασθενείς μολυσμένους με HIV. Ευκαιριακές και άλλες λοιμώξεις Τα μέτρα για την πρόληψη των ευκαιριακών λοιμώξεων είναι αποτελεσματικά σε πολλά άτομα με HIV/AIDS. Η θεραπεία με αντιιικά φάρμακα συχνά βελτιώνει τις παρούσες ευκαιριακές λοιμώξεις και επίσης μειώνει τον κίνδυνο για μελλοντικές. Ο εμβολιασμός για ηπατίτιδες Α και Β συνιστάται σε όλους τους ανθρώπους που είναι ευάλωτοι στον HIV πριν μολυνθούν, παρόλα αυτά μπορεί να γίνει και μετά τη μόλυνση.

Σε βρέφη γεννημένα από οροθετικές μητέρες, συνιστάται προφύλαξη με τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη στην ηλικία ανάμεσα στις 4 έως 6 εβδομάδες ζωής και τη διακοπή του θηλασμού, όταν το περιβάλλον τους έχει περιορισμένους πόρους. Επίσης η προφύλαξη αυτή συνιστάται για την πρόληψη της PCP (πνευμονία από πνευμονοκύστη) στα άτομα με αριθμό CD4<200 κύτταρα καθώς και σε εκείνους που ήδη έχουν ή είχαν παλαιότερα PCP. Σε ανθρώπους με σημαντική ανοσοκαταστολή συνίσταται επίσης να λαμβάνουν προφυλακτική θεραπεία για τοξοπλάσμωση και κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα. Η λήψη των κατάλληλων προληπτικών μέτρων μείωσε τα ποσοστά αυτών των λοιμώξεων κατά 50% ανάμεσα στα έτη 1992 και Εναλλακτικές θεραπείες Στις ΗΠΑ περίπου το 60% των ανθρώπων με HIV χρησιμοποιούν διάφορες μορφές συμπληρωματικών ή εναλλακτικών θεραπειών. Εντούτοις η αποτελεσματικότητα των περισσότερων από αυτές τις θεραπείες δεν έχει εδραιωθεί. Αναφορικά με τις διατροφικές συμβουλές για τους πάσχοντες από AIDS, κάποιες μαρτυρίες έχουν δείξει ένα όφελος από τη λήψη ιχνοστοιχείων σε συμπληρώματα. Οι μαρτυρίες για συμπληρώματα με σελήνιο είναι ανάμεικτες με αβέβαιες αποδείξεις περί σχετικού οφέλους. Υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης Α σε παιδιά μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου και βελτιώνουν την ανάπτυξη. Στην Αφρική, σε περιπτώσεις διατροφικά στερημένων εγκύων αλλά και θηλαζουσών γυναικών μια συμπληρωματική δίαιτα με πολυβιταμίνες βελτίωσε την έκβαση και για τις μητέρες και για τα παιδιά. Η διατροφική λήψη ιχνοστοιχείων στη Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση από μολυσμένους με HIV ενήλικες συνιστάται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ο Π.Ο.Υ. επιπλέον δηλώνει ότι αρκετές μελέτες υποδεικνύουν ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης Α, ψευδαργύρου και σιδήρου μπορούν να προκαλέσουν παρενέργειες σε ενήλικες με HIV λοίμωξη. Επίσης δεν υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για την υποστήριξη της χρήσης βοτανολογικών θεραπειών Νέα ευρήματα γύρω από την θεραπεία. Παρίσι Πρόσφατα μια είδηση ότι ένα παιδάκι κατάφερε να νικήσει τον ιό του AIDS, γέμισε αισιοδοξία την παγκόσμια κοινότητα. Τόσο τους επιστήμονες όσο και τους απλούς ανθρώπους. Τώρα λίγες ημέρες μετά Γάλλοι γιατροί από το Ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι, ανακοίνωσαν ότι με ένας παρόμοιος τρόπος όμοιος με εκείνον του παιδιού μπορεί να λειτουργήσει και στους ενήλικες. Πρόκειται για μια όμοια (με του παιδιού στις ΗΠΑ) λειτουργική θεραπεία κατά την οποία ο ιός ναι μεν υπάρχει στον οργανισμό, αλλά ο άνθρωπος δεν νοσεί. Τα ποσοστά θεραπείας είναι ακόμη μικρά, περίπου ο 1 στους 10 θα θεραπευτεί.. Οι ερευνητές από το Παστέρ, ανέλυσαν τι ακριβώς συμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα ενός ασθενούς που έχει προσβληθεί από τον ιό και η ερευνητική ομάδα του καθηγητή Αζιέ Σαέζ-Σιριόν, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "PLoS Pathogens", ανέφερε ότι σε 14 ενήλικους ασθενείς που έχουν σταματήσει τη θεραπεία ο ιός παραμένει εν υπνώσει και δεν έχει ενεργοποιηθεί ξανά. Οι 14 ασθενείς πήραν την ονομασία “ομάδα Βισκόντι” και για να δουν τα εντυπωσιακά αυτά αποτελέσματα είχαν ξεκινήσει τη θεραπεία σχεδόν 35 ημέρες μετά την αρχική τους μόλυνση από τον ιό, δηλαδή πολύ πιο νωρίς από ότι συμβαίνει συνήθως με τον μέσο ασθενή του AIDS. Ακολούθησαν μια θεραπεία με φάρμακα επί τρία χρόνια κατά μέσο όρο και μετά τη σταμάτησαν.

Μέχρι σήμερα τα φάρμακα κατά του AIDS κρατούν απλώς υπό έλεγχο τον ιό, αλλά δεν μπορούν να τον «ξεριζώσουν» από τον οργανισμό. Και συνήθως, όταν σταματά η φαρμακευτική θεραπεία, ο ιός επανακάμπτει, ενεργοποιείται με τα γνωστά αποτελέσματα. Αυτό δεν συνέβη με τους 14, οι οποίοι έχουν μείνει δίχως φαρμακευτική θεραπεία από 7 μέχρι και 10 χρόνια και ο ιός δεν έχει ενεργοποιηθεί και βρίσκεται υπό έλεγχο και σε πολύ χαμηλά επίπεδα μέσα στο αίμα τους. Ταυτόχρονα ο οργανισμός τους έχει αποκτήσει εκ νέου ισχυρές φυσικές άμυνες κάτι που για να το κάνει πριν χρειαζόταν τα φάρμακα. «Οι περισσότεροι ασθενείς που ακολουθούν την ίδια θεραπεία, δεν θα θέσουν υπό έλεγχο τη λοίμωξη, όμως υπάρχουν λίγοι που θα το πετύχουν», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Σαέζ- Σιριόν και τόνισε ότι το 5% έως 15% των ασθενών ουσιαστικά μπορούν να θεραπευτούν και συνέχισε: «Οι ασθενείς έχουν ακόμα τον ιό HIV, δεν τον έχουν ξεριζώσει, αλλά έχουν απαλλαχτεί από την μόλυνση». Ένα φάρμακο που χορηγείται για μια σπάνια μορφή λεμφώματος δείχνει ότι μπορεί να «καθαρίσει» τον ιό HIV του AIDS από τον οργανισμό… ξετρυπώνοντας τα κρυμμένα κύτταρα- ρεζερβουάρ του. Τα νέα ευρήματα που ανήκουν σε ειδικούς του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ και τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature» μαρτυρούν ότι κάποια ημέρα μια οριστική θεραπεία για το AIDS ίσως δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο.

Ελπίδα για «εκρίζωση» του ιού Το φάρμακο Zolinza της εταιρείας Μerck δίνει ελπίδα για «εκρίζωση» του ιού του AIDS από τον οργανισμό. Παρότι τα υπάρχοντα κοκτέιλ φαρμάκων έχουν μετατρέψει το ΑΙDS σε μια χρόνια νόσο αποτρέποντας τον πολλαπλασιασμό του ιού HIV δεν μπορούν να προσφέρουν οριστική θεραπεία καθώς δεν σκοτώνουν τα ήδη μολυσμένα με τον ιό κύτταρα. Σήμερα η διακοπή των φαρμάκων μπορεί να αποτελέσει θανατική καταδίκη αφού επιτρέπει στον ιό ο οποίος κρύβεται μέσα σε εν υπνώσει κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να κυριεύσει και πάλι τον οργανισμό. Σε κάθε ασθενή υπάρχουν περί το 1 εκατομμύριο τέτοια μολυσμένα κύτταρα, σύμφωνα με τους ειδικούς. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας είδαν όμως ότι μια και μόνο δόση του Zolinza ήταν ικανή για να επανενεργοποιήσει τα κρυμμένα κύτταρα σε οκτώ ασθενείς. Το βήμα αυτό, αν και είναι ακόμη πρώιμο, δίνει ελπίδα στους ειδικούς ότι θα μπορούν μελλοντικά να εξαλείφουν όλα τα ίχνη του ιού από τον ανθρώπινο οργανισμό. «Εάν ποτέ αποκτήσουμε μια οριστική θεραπεία για το AIDS, αυτή σε μεγάλο βαθμό θα αφορά αυτού του τύπου τη στρατηγική» ανέφερε ο Στίβεν Ντικς, καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο που δεν συμμετείχε στη μελέτη και προσέθεσε: «Το ‘κλειδί’ είναι να βγάλουμε τον ιό από την κρυψώνα του και να βρούμε τρόπο να τον σκοτώσουμε». Στο πλαίσιο της νέας μελέτης ο Ντέιβιντ Μαργκόλις και οι συνεργάτες του είδαν ότι ένας τύπος αντικαρκινικού φαρμάκου που ονομάζεται αναστολέας της ιστονικής διακετυλάσης (HDAC) μπορεί να ενεργοποιήσει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που έχουν μολυνθεί με τον HIV και βρίσκονται σε ύπνωση. Συγκεκριμένα οι ειδικοί χρησιμοποίησαν έναν τέτοιον αναστολέα, το Zolinza.

Και οι οκτώ ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη λάμβαναν τη συμβατική θεραπεία τους ενώ έλαβαν και μια μόνο δόση του Zolinza. Στη συνέχεια οι ερευνητές αφαίρεσαν κύτταρα του αίματος από τον οργανισμό τους. Εργαστηριακές εξετάσεις έδειξαν ότι η έκφραση του ιού HIV στα εν υπνώσει κύτταρα πενταπλασιάστηκε, γεγονός που μαρτυρεί ότι ο ιός – ή τουλάχιστον ένα ποσοστό του – βγήκε από την κρυψώνα του. Αυτό που δεν προέκυψε από τη συγκεκριμένη μελέτη πάντως ήταν το εάν τα κύτταρα που έκρυβαν τον ιό πέθαναν, παραδέχθηκε ο δρ Μαργκόλις και προσέθεσε ότι παραμένει ασαφές και ποιο ακριβώς ποσοστό του κρυμμένου ιού ήλθε στην επιφάνεια. Συνδυασμός φαρμάκων Σε κάθε περίπτωση τα νέα ευρήματα θεωρούνται ως ένα σημαντικό βήμα προς την οριστική θεραπεία του AIDS. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι στο μέλλον θα χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός φαρμάκων προκειμένου να εξολοθρεύονται τα «κρησφύγετα» του ιού – για παράδειγμα ένα φάρμακο θα ξυπνά τα εν υπνώσει κύτταρα που «φιλοξενούν» τον ιό και κάποιο άλλο θα οδηγεί το ανοσοποιητικό σύστημα στο να σκοτώσει αυτά τα κύτταρα. Εκτιμούν επίσης ότι αυτού του είδους οι θεραπείες θα λαμβάνονται από έναν μήνα ως ένα έτος ανάλογα με τον ασθενή. Αναφέρουν πάντως ότι θα παρέλθουν αρκετά χρόνια προτού μια τέτοια οριστική θεραπεία του AIDS αποτελέσει γεγονός. Σημειώνεται ότι και άλλες εταιρείες όπως η Gilead Sciences και η Johnson & Johnson βρίσκονται στο κυνήγι της ίδιας στρατηγικής εξολόθρευσης των κρυμμένων μολυσμένων με τον HIV κυττάρων προκειμένου να αναπτύξουν μια θεραπεία για το AIDS.

Αυστραλοί επιστήμονες του Queensland Institute of Medical Research υποστηρίζουν ότι έχουν βρει έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν τον ίδιο τον ιό HIV, για την πρόληψη του AIDS, μια τεχνική που περιγράφεται ως "καταπολέμηση της φωτιάς με τη φωτιά". Ο ερευνητής David Harrich υποστηρίζει ότι έχει σχεδιάσει έναν τρόπο για να τροποποιήσει μια πρωτεΐνη του HIV και να μεταβάλλει τον ιό, έτσι ώστε να παρέχει μακράς διαρκείας και πιθανώς μόνιμη προστασία από το AIDS, τη νόσο που προκαλεί ο HIV, όπως αναφέρει η σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Human Gene Therapy". Στο πείραμά του ο Harrich μετέβαλε μια πρωτεΐνη που είναι ένα κρίσιμο συστατικό όλων των ζωντανών κυττάρων και περιλαμβάνει πολλές ουσίες, μεταξύ αυτών αντισώματα και ορμόνες, οι οποίες συνήθως βοηθούν τον ιό να αναπτυχθεί. Η τροποποιημένη πρωτεΐνη αντιθέτως, βοηθά στην πρόληψη της αναπαραγωγής και εξάπλωσης του ιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ασθενείς θα πάψουν να μολύνονται από τον ιό HIV, αλλά ότι ο εν λόγω ιός δεν θα αναπτυχθεί σε AIDS, επισημαίνουν οι επιστήμονες. "Αυτή η θεραπεία είναι πιθανώς μια θεραπεία για το AIDS. Δεν είναι μια θεραπεία για τη λοίμωξη από τον ιό HIV, αλλά δυνητικά θα μπορούσε να δώσει τέλος στη νόσο. Κι αυτό διότι είναι το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο προστατεύει από ευκαιριακές λοιμώξεις που συνήθως είναι η αιτία του AIDS. Στην πραγματικότητα η αιτία είναι η ευκαιριακή λοίμωξη, όχι ο HIV, επειδή το ανοσοποιητικό σας σύστημα έχει εξαντληθεί", εξήγησε ο Harrich.

"Αυτή η πρωτεΐνη, παρούσα σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, θα συμβάλει στη διατήρηση ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε οι ασθενείς να είναι σε θέση να χειριστούν τις κανονικές λοιμώξεις". Η θεραπεία που βασίζεται σε μια μόνο πρωτεΐνη θα μπορούσε να δώσει τέλος στις παρούσες θεραπείες με τους πολλαπλούς συνδυασμούς φαρμάκων, κάτι που σημαίνει καλύτερη ποιότητα ζωής για τους φορείς, αλλά και χαμηλότερο κόστος. Ωστόσο οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το να στρέψει κανείς τον ιό HIV ενάντια στον... εαυτό του, μπορεί να αποδειχθεί πρόκληση και οι Αυστραλιανοί ερευνητές παραδέχθηκαν ότι υπάρχουν ακόμη πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Η μέθοδος που ανακάλυψε ο Harrich δεν αποτελεί λοιπόν θεραπεία για τον HIV, αφού δεν μπορεί να "διορθώσει" τη μόλυνση από τον ιό. Αν όμως τελικά αποδειχθεί λειτουργική, ο ιός θα παραμένει στη λανθάνουσα φάση του, δε θα πολλαπλασιάζεται και ο φορέας δε θα αναπτύσσει AIDS, ενώ το ανοσοποιητικό του σύστημα θα παραμένει υγιές. Έτσι δε θα χρειάζεται αντιρετροϊκή θεραπεία. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Human Gene Therapy και είναι καρπός εργασίας τριών δεκαετιών από τον Harrich, ο οποίος μελετούσε τον ιό στο πανεπιστήμιο UCLA του Λος Άντζελες από την αρχή της έκρηξης του στα 80s. Σήμερα, οι φορείς του HIV ανέρχονται σε 32,2 εκατομμύρια παγκοσμίως

Μέθοδοι αντισύλληψης Χάπι ή σπιράλ; Προφυλακτικό, διάφραγμα ή κολπικός σπόγγος; Ποια είναι η καταλληλότερη αντισυλληπτική μέθοδος στην ηλικία των 20, των 30 ή των 40 και ποια πρέπει να αποφύγετε αν δεν έχετε αποκτήσει ακόμα παιδί ή είστε μανιώδης καπνίστρια; Η μέθοδοι της γυναικείας αντισύλληψης εξελίσσονται συνεχώς. Στις μέχρι τώρα κλασικές επιλογές, έχουν προστεθεί πολλές νέες, ενώ οι γυναίκες σήμερα έχουν πλέον και τη δυνατότητα να διορθώσουν το “λαθάκι” που έγινε κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής με το “χάπι” της επόμενης μέρας. Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης (30 Μαρτίου), ας ρίξουμε μια ματιά στις γνωστές αλλά και στις νεώτερες αντισυλληπτικές μεθόδους. Με τη βοήθεια της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μαιευτικής -Γυναικολογίας (FIGO), της Ελληνικής Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρίας και της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Αντισύλληψης( ESC) προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που συχνά θέλετε να κάνετε στον ειδικό. Ποια είναι η καταλληλότερη επιλογή ανάλογα την ηλικία , την κατάσταση της υγείας σας αλλά και τις σεξουαλικές σας δραστηριότητες. Αν είστε 18 μέχρι 35 ετών (και έχετε περιστασιακές σχέσεις)

Στις ηλικίες αυτές οι αντισυλληπτικές μέθοδοι που μπορείτε να επιλέξετε είναι πολλές : προφυλακτικό (αντρικό ή γυναικείο), αντισυλληπτικό “χάπι”, κολπικό “δακτυλίδι”, σπιράλ, σπόγγο κ.α. Αν όμως οι σχέσεις σας είναι περιστασιακές τότε καταλληλότερες μέθοδοι είναι: ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ Το αντρικό προφυλακτικό δεν χρειάζεται συστάσεις . Όσο για το γυναικείο είναι ένας μαλακός <σωλήνας> από πολυουρεθάνιο ή latex μήκους περίπου 15 εκατοστών, το οποίο , τοποθετείται στον κόλπο πριν από την επαφή και παρέχει την ίδια αντισυλληπτική ασφάλεια με τις άλλες κολπικές μεθόδους αντισύλληψης. Επιπλέον, τόσο το αντρικό όσο και το γυναικείο προφυλακτικό, εκτός από αντισύλληψη, προφυλάσσουν αποτελεσματικά και από τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, από τα οποία κινδυνεύουν περισσότερο τα άτομα με τις περιστασιακές σεξουαλικές σχέσεις καθώς και από το Aids. ΚΟΛΠΙΚΟΣ ΣΠΟΓΓΟΣ Πρόκειται για μικρό στρογγυλό σφουγγάρι(κατασκευασμένο από πολυουρεθάνη), εμποτισμένο με σπερματοκτόνο ουσία, που τοποθετείται στον γυναικείο κόλπο μερικά δευτερόλεπτα πριν τη συνουσία και χαρίζει προστασία για 12 ώρες. Το πλεονέκτημα του κολπικού σπόγγου είναι ότι εκτός από αντισύλληψη παρέχει και προστασία από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Αυτό έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες , αλλά το επιβεβαιώνουν και οι in vitro έρευνες που γίνονται αυτή τη στιγμή και στην Β Γυναικολογική και Μαιευτική Κλινική του Αρεταίειου Νοσοκομείου, οι οποίες καταλήγουν ότι ο κολπικός σπόγγος μπορεί να δημιουργήσει

προστατευτική «ασπίδα», ακόμα και στον άτρωτο ιό HIV, του AIDS

Κάτι που επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι οι πρώτοι 2-3 μήνες αποτελούν περίοδο προσαρμογής, γι αυτό είναι φυσικό να αντιμετωπίσετε κάποιες μικροενοχλήσεις (ελαφρείς πονοκεφάλους, ενόχληση χαμηλά στην κοιλιά)ή να διαπιστώσετε ορισμένες αλλαγές στη διάθεση και στο σώμα σας(κυκλοθυμική διάθεση, πρήξιμο στο στήθος, στα πόδια κ.α.).Συμπτώματα, που συνήθως, υποχωρούν από μόνα τους. ΑΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ Εάν δεν σας ταιριάζει το «χάπι», στις επιλογές σας μπορείτε βέβαια να συμπεριλάβετε και κάθε άλλη μορφή αντισύλληψης : από προφυλακτικό (γυναικείο και αντρικό), καθώς και ενδομητριακές προθέσεις( διάφραγμα, σπιράλ, κολπικό σπόγγο , κολπικό δακτυλίδι). Το κολπικό «δακτυλίδι» είναι μια εύκαμπτη μαλακή στεφάνη από σιλικόνη που τοποθετείται εύκολα από εσάς την ίδια στον κόλπο, απελευθερώνοντας σε σταθερές ποσότητες τις ορμόνες που περικλείει. Το <δακτυλίδι>, παραμένει στον κόλπο για τρεις εβδομάδες, αποσύρετε για μια εβδομάδα (κατά την οποία εμφανίζεται η έμμηνος ρύση) και στη συνέχεια ανατοποθετείται. Το σπιράλ, αντίθετα, τοποθετείται μέσα στη μήτρα από το γυναικολόγο και η αλλαγή, μπορεί να γίνεται μέχρι και κάθε τρία χρόνια. Κατασκευάζεται από πλαστική συνήθως ύλη, στην οποία περιτυλίσσεται ένα πολύ μικρό λεπτό χάλκινο σύρμα . Περιέχει προγεστερόνη, που διαχέεται ανάμεσα στους μικροπόρους, δημιουργώντας αντίδραση στο βλεννογόνο της μήτρας και στο «φώλιασμα» του γονιμοποιημένου ωαρίου.

Αν είστε πάνω από 35 ετών (και καπνίστρια)
Αν είστε πάνω από 35 ετών (και καπνίστρια). Ακόμα και αν δεν αντιμετωπίζεται κάποιο ειδικό πρόβλημα υγείας, καλό είναι να γνωρίζετε ότι μετά τα 35, ο κίνδυνος θρομβώσεων υπέρτασης και καρδιαγγειακών παθήσεων αυξάνει. Ειδικά στις γυναίκες που καπνίζουν, η ορμονική αντισύλληψη πρέπει να ελέγχεται και να δίνονται πάντα με ιατρική παρακολούθηση. ΠΡΟΦ ΥΛΑΚΤΙΚΟ - ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ - ΣΠΟΓΓΟΣ Αν είστε καπνίστρια άνω των 35 ετών, καλύτερα να προτιμήσετε μεθόδους όπως το προφυλαχτικό, το διάφραγμα, τον κολπικό σπόγγο και να αποφύγετε το “χάπι”, το οποίο, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού και θρόμβωσης. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση που είστε υπερτασική ή έχετε βεβαρημένο ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακών, ηπατικών παθήσεων ή καρκίνο του μαστού. Το σπιράλ και το κολπικό “δακτυλίδι” (επειδή και αυτά περικλείουν κάποιες δόσεις ορμονών) , πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται πάντα με την έγκριση του γιατρού. Αν είστε πάνω από 40 ετών (ή πλησιάζετε στην εμμηνόπαυση) Μπορεί πλησιάζοντας τα 40 να μειώνεται η γυναικεία γονιμότητα, οι ειδικοί όμως υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες καλό είναι να μην σταματούν τα αντισυλληπτικά μέτρα μέχρι την εμμηνόπαυση. Από τα 40 μέχρι την ηλικία της εμμηνόπαυσης το διάφραγμα, οι σπερματοκτόνες ουσίες και το προφυλακτικό, είναι μια καλή λύση. Αντίθετα η χρήση χαπιών ή και άλλης ορμονικής αντισυλληπτικής μεθόδου( σπιράλ, κολπικό “δακτυλίδι” δεν ενδείκνυνται.

ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ Μοιάζει με “καπάκι” από λεπτό ελαστικό
ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ Μοιάζει με “καπάκι” από λεπτό ελαστικό. Τοποθετείται πριν από τη σεξουαλική πράξη στον γυναικείο κόλπο και εμποδίζει τα σπερματοζωάρια να περάσουν στην κοιλότητα της μήτρας. Μπορεί να συνοδεύεται και από σπερματοκτόνο αλοιφή (που καταστρέφει τα σπερματοζωάρια). Δεν ενοχλεί καθόλου τη γυναίκα ή τον άνδρα, ενώ πράττει να παραμένει στον κόλπο τουλάχιστον 8 ώρες μετά τη συνουσία. ΣΠΕΡΜΑΤΟΚΤΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ Κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές( κολπικά υπόθετα, κρέμες, ζελέ) και συνήθως χρησιμοποιούνται μαζί με το διάφραγμα. Τοποθετούνται στον κόλπο ένα τέταρτο έως μια ώρα πριν από την επαφή και αδρανοποιούν τα σπερματοζωάρια. Αν πρόσφατα έχετε γεννήσει Το κλασικό προφυλακτικό, το διάφραγμα ή και η διακεκομμένη συνουσία, είναι συνήθως, τα αντισυλληπτικά μέτρα που συστήνονται για τους πρώτους 3-6 μήνες μετά τον τοκετό. Το «χάπι» και το ενδομητρικό σπίραμα (σπιράλ), δεν συνιστώνται σε αυτήν την περίοδο, γιατί η μήτρα, δεν έχει μπει ακόμα στην κανονική της θέση(μετά την γέννα) και χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αναπλαστεί το ενδομήτριο(εσωτερικός χιτώνας της μήτρας). Ωστόσο, μόλις η μήτρα και το ενδομήτριο αποκατασταθούν και αρχίσει η κανονική σας περίοδος, τότε, μπορείτε να ξεκινήσετε τη λήψη αντισυλληπτικών χαπιών ή εάν προτιμάτε, να τοποθετήσετε κάποιο ενδομητρικό σπίραμα.

Αν δεν έχετε αποκτήσει ακόμα παιδί Αν είστε μέχρι 35 ετών, μπορείτε να δοκιμάσετε όλες τις αντισυλληπτικές μεθόδους, εκτός από το σπιράλ, το οποίο, πρέπει πάντα να χρησιμοποιείται από γυναίκες που έχουν ήδη κάνει τουλάχιστον μία γέννα. Αλλιώς, το σπιράλ, πιθανόν, να δημιουργήσει μολύνσεις στη μήτρα και στις σάλπιγγες ή και αύξηση στη διάρκεια της περιόδου, κυρίως, στις πολύ νεαρές ηλικίες. Παράξενα κι όμως... Αντισυλληπτικά Υπάρχουν κι άλλες αντισυλληπτικές μέθοδοι που είναι πολύ διαδεδομένες στο εξωτερικό, αλλά ελάχιστα γνωστές στην χώρα μας. Στην Ελλάδα προς το παρόν τουλάχιστον δεν διατίθενται στα φαρμακεία. Ας δούμε όμως εν τάχη τη χρήση και τη δράση τους Αντισυλληπτικά εμφυτεύματα : Πρόκειται, για συμπυκνωμένη ποσότητα ορμόνης, με σχήμα και μέγεθος έξι σπιρτόξυλων, που τοποθετούνται κάτω από το δέρμα στο εσωτερικό μέρος του μπράτσου ή στην κοιλιά. Η δράση της ορμόνης διαρκεί για 3-9 μήνες, απελευθερώνεται αργά, εμποδίζοντας την κύηση. Ενέσιμα αντισυλληπτικά : Πρόκειται για ενέσεις που περιέχουν οιστρογόνα και προγεστερόνη . Η ένεση γίνεται μια φορά το μήνα και το ποσοστό προστασίας είναι αυτό που ισχύει για όλες τις άλλες αντισυλληπτικές μεθόδους δηλαδή της τάξεως του 98%-100%. ’ Αυτοκόλλητα αντισύλληψης : Μέθοδος αντισύλληψης που εφαρμόζεται με τη χρήση αυτοκόλλητων τσιρότων . Τα τσιρότα τοποθετούνται σε κάποιο σημείο του δέρματος (συνήθως στο μπράτσο ή στον μηρό ) στο οποίο και απελευθερώνουν τις ίδιες ορμόνες(οιστρογόνα με προγεστερόνη ) με το χάπι ,σε μικρότερη όμως ποσότητα. Μέχρι στιγμής διατίθενται στις ΗΠΑ και σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Το «χάπι» των τεσσάρων εποχών: Κυκλοφορεί ήδη στην Αμερική και σύντομα θα βρίσκεται και στα φαρμακεία των χωρών της Ε.Ε. Το χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου σκευάσματος είναι ότι επιτρέπει στις γυναίκες να έχουν έμμηνο ρύση μια φορά κάθε τρεις μήνες ( μόνο 4 φορές το χρόνο)ενώ περιέχει όπως και τα κλασικά αντισυλληπτικά οιστρογόνα και προγεστερόνη. Το νέο αυτό αντισυλληπτικό χάπι, έχει δημιουργήσει έντονο διάλογο μεταξύ των ειδικών που στην πλειοψηφία τους διατηρούν ακόμα επιφυλάξεις για τη χορήγησή του. Μην ξεχνάτε Έχουν οι μέθοδοι αντισύλληψης ποσοστό αποτυχίας και ποιο είναι αυτό; Σύμφωνα τα στοιχεία της Β’ γυναικολογικής και Μαιευτικής κλινικής του Αρεταίειου νοσοκομείου τα ποσοστά αποτυχίας ανά μέθοδο είναι: Γυναικείο προφυλακτικό 3-5% Αντρικό προφυλακτικό 3-5% Διάφραγμα 6-10% Σπιράλ 2% Σπόγγος 5% Χάπι 0,1- 0,4% Διακεκομμένη συνουσία % Μέθοδος ρυθμού (αποχή αρκετές μέρες πριν και μετά την ωορρηξία) 15-20%

Το χάπι της επείγουσας αντισύλληψης Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για το “χάπι” της επείγουσας αντισύλληψης που είναι γνωστό και ως αντισύλληψη ανάγκης ή χάπι της επόμενης μέρας. Από ότι ξέρουμε, είναι ένα χάπι που μειώνει τον κίνδυνο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης μετά από σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη. Πώς λειτουργεί Η αντισυλληπτική αυτή μέθοδος, βασίζεται στη χρήση 2 χαπιών. Κάθε χάπι, περιέχει 750 μικρογραμμάρια της δραστικής ουσίας λεβονοργεστρέλης, η οποία, εμποδίζει την ωορρηξία ή την διέλευση των σπερματοζωαρίων και του ωαρίου μέσα από τις σάλπιγγες. Η επείγουσα αντισύλληψη, μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα στην αποτροπή της εγκυμοσύνης( σε ποσοστό που φτάνει το 85%), μόνο αν ληφθεί εγκαίρως. Δηλαδή, αν πάρετε το πρώτο χάπι το αργότερο μέσα σε 72 ώρες (3 ημέρες), μετά την επικίνδυνη συνουσία και το δεύτερο χάπι με διαφορά ώρες, από τη χορήγηση του πρώτου. Πρέπει να ξέρετε Η επείγουσα αντισύλληψη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια του εμμήνου κύκλου ( αν συμβεί επικίνδυνη επαφή) αλλά όχι επειδή έχει καθυστερήσει η περίοδός σας. Εάν, είστε ήδη έγκυος, το συγκεκριμένο φάρμακο δεν θα σας βοηθήσει να αποβάλετε, αλλά ούτε και υπάρχουν ενδείξεις ότι θα προξενήσει βλάβες στο έμβρυο.

Η επείγουσα αντισύλληψη, δεν πρέπει επίσης, να εφαρμόζεται περισσότερο από μια φορά στον ίδιο έμμηνο κύκλο, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, το πιθανότερο είναι ότι θα διαταράξει το κύκλο σας. Ακόμα, πρέπει να τονιστεί, ότι η αντισύλληψη ανάγκης, δεν είναι εκτρωτικό χάπι. Δεν δρα δηλαδή, όταν υπάρχει κύηση, όπως επίσης δεν δρα, όταν έχει περάσει το διάστημα των 72 ωρών, μετά τη σεξουαλική επαφή(χωρίς προφύλαξη). Τέλος η αγωγή της επείγουσας αντισύλληψη (που διατίθεται από τα φαρμακεία στη συσκευασία δυο δισκίων) χορηγείται και χωρίς συνταγή. ΠΡΟΣΟΧΗ: Η λεβονοργεστρέλη δεν ανήκει στις συνήθεις μεθόδους αντισύλληψης (προφυλακτικό, αντισυλληπτικά χάπια, διάφραγμα, σπιράλ, κ.ο.κ.) και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τις αντικαθιστά. ΠΟΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Αν χρησιμοποιήσετε το χάπι της επείγουσας αντισύλληψης : Μεταξύ ωρών μετά τη σεξουαλική επαφή, τότε η αποτελεσματικότητά του φθάνει το 95%. Μεταξύ ωρών μετά την σεξουαλική επαφή, τότε η αποτελεσματικότητά του φθάνει το 85%. Μεταξύ ωρών μετά την σεξουαλική επαφή, η αποτελεσματικότητά του μειώνεται στο 58%

Προφυλακτικά: Ατυχήματα και ορθή χρήση Τα προφυλακτικά προστατεύουν από τις ασθένειες που μεταδίδονται με το σεξ και αποτελούν μια πολύ καλή αντισυλληπτική μέθοδο. Εκατομμύρια ανθρώπων παγκόσμιός επιλέγουν να χρησιμοποιούν προφυλακτικό για την προστασία των ιδίων αλλά και των σεξουαλικών τους συντρόφων από επικίνδυνες ασθένειες που απειλούν τη ζωή τους όπως το AIDS. Προστατεύονται παράλληλα από άλλες σοβαρές σεξουαλικώς μεταδιδόμενες νόσους όπως η σύφιλης, η γονόρροια, τα θηλώματα από τον ιό HPV που είναι η αιτία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, τον έρπητα τύπου 2 των γεννητικών οργάνων και τα χλαμύδια που μπορούν να προκαλέσουν στειρότητα. Το προφυλακτικό για άνδρες είναι θήκη από λεπτό λατέξ που τοποθετείται στο πέος όταν βρίσκεται σε στύση. Δημιουργεί ένα φυσικό φραγμό που εμποδίζει τη μετάδοση μικροβίων. Επίσης συλλέγει το σπέρμα μετά την εκσπερμάτωση και αποτρέπει τη σύλληψη και εγκυμοσύνη.

Το προφυλακτικό για γυναίκες τοποθετείται στον κόλπο με το κλειστό μέρος να εισάγεται εντός του κόλπου ενώ το ανοικτό του μέρος εφαρμόζεται στο αιδοίο. Μετά από τη συνουσία, το γυναικείο προφυλακτικό αφαιρείται προσεκτικά περιστρέφοντας το ανοικτό του μέρος με τρόπο τέτοιο που να μην χύνεται προς τα έξω σπέρμα. Το προφυλακτικό για άνδρες, όταν χρησιμοποιείται ορθά, προσφέρει 98% προστασία εναντίον μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Στις γυναίκες η προστασία αυτή ανέρχεται στο 95%. Τα προφυλακτικά είναι μια φτηνή, απλή και αποτελεσματική λύση για την προστασία από μεταδοτικές ασθένειες λόγω σεξ και για την αντισύλληψη. Όμως εάν δεν χρησιμοποιηθούν σωστά, η προστασία που προσφέρουν μειώνεται δραματικά. Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στο Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών σε άνδρες και γυναίκες ετερόφυλους και ομοφυλόφιλους, έδειξε ότι ακόμη και οι τακτικοί χρήστες των προφυλαχτικών έχουν συχνά προβλήματα

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το 50% των τακτικών χρηστών των προφυλακτικών είχαν ατυχήματα κατά τη χρήση τους όπως σπάσιμο ή γλίστρημα- Το συχνότερο πρόβλημα που εντοπίσθηκε ήταν το σπάσιμο του προφυλακτικού. Το δεύτερο συχνότερο ήταν το γλίστρημα από το πέος του προφυλακτικού. Το τρίτο συχνότερο πρόβλημα ήταν η μη τοποθέτηση του προφυλακτικού πριν από την έναρξη της συνουσίας. Άλλα προβλήματα ήταν οι διαρροές και η ανάποδη τοποθέτηση του προφυλακτικού. Στους ετερόφυλους άνδρες οι συνέπειες των ατυχημάτων περιλάμβαναν αυξημένο κίνδυνο για γονόρροια, χλαμύδια, ουρηθρίτιδα και μόλυνση του ουροποιητικού τους συστήματος. Στις γυναίκες οι συνέπειες στην εν λόγω έρευνα ήσαν λιγότερο σημαντικές όσον αφορά τις ασθένειες λόγω σεξ. Στην έρευνα δεν αναφέρονται τα προβλήματα σε σχέση με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες που προέκυψαν. Ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες δήλωναν λιγότερες ασθένειες λόγω ατυχημάτων με προφυλακτικά, σύμφωνα με τους ερευνητές πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες δεν γνωρίζουν πάντοτε πότε υπάρχουν ατυχήματα χρήσης των προφυλακτικών διότι οι άνδρες δεν τους το αναφέρουν. Δεν βρέθηκε εξήγηση για το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες είχαν επίσης λιγότερα προβλήματα λόγω των ίδιων ατυχημάτων. Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι ακόμη και στους τακτικούς χρήστες των προφυλακτικών, μπορούν να υπάρχουν προβλήματα. Οι ετερόφυλοι άνδρες φαίνεται να προσβάλλονται περισσότερο από ασθένειες λόγω σεξ όταν υπάρχουν ατυχήματα χρήσης των προφυλακτικών.

Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι δεν είναι αρκετό να χρησιμοποιούνται προφυλακτικά αλλά πρέπει να χρησιμοποιούνται ορθά. Επίσης τα προφυλακτικά πρέπει να είναι καλής ποιότητας. Να μην εκτίθενται στον ήλιο και να διατηρούνται σε χαμηλές θερμοκρασίες διότι σε ψηλές θερμοκρασίες αλλοιώνονται. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται λιπαντικά με βάση ελαίων διότι είναι δυνατόν να αλλοιώσουν το προφυλακτικά. Τα λιπαντικά που είναι καλύτερα για τα προφυλακτικά, είναι αυτά με βάση νερού (ΚΥ jelly). Μετά τη συνουσία οποιασδήποτε μορφής, το προφυλακτικά πρέπει να αφαιρείται προσεκτικά με τρόπο που να μην επιτρέπει στο σπέρμα να χυθεί προς τα έξω. Γυναικείο προφυλακτικό που... διαλύεται Αποτελείται από μικρό-ίνες και προσφέρει επίσης προστασία από σεξουαλικός μεταδιδόμενα νοσήματα Το νέο γυναικείο προφυλακτικό μπορεί να διαλύεται εντός του σώματος μέσα σε λίγα λεπτά ή σε μερικές ημέρες, ανάλογα με τις ανάγκες. Ουάσινγκτον Ένα γυναικείο προφυλακτικό που προστατεύει από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες αλλά και από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και το οποίο... διαλύεται εντός του σώματος, αναπτύχθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον. Με βάση μικρό-ίνες Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, το προηγμένο αυτό προφυλακτικό το οποίο είναι φτιαγμένο από μικρό- ίνες «θωρακίζει» τις γυναίκες από τα... παρατράγουδα του σεξ χωρίς προφύλαξη εκλύοντας χημικά εντός του οργανισμού τους.

Οι μικρό-ίνες των αμερικανών ειδικών οι οποίες παρουσιάζονται στην ηλεκτρονική επιθεώρηση «PLoS One» δημιουργούνται μέσω μιας μεθόδου που ονομάζεται ηλεκτροκλώση (electrospinning). Η συγκεκριμένη μέθοδος αφορά χρήση ενός ηλεκτρικού πεδίου για την εκτόξευση ενός φορτισμένου υγρού - όπως το ηλεκτρικά φορτισμένο διάλυμα εκτοξεύεται στον αέρα δημιουργούνται λεπτές ίνες σε νανοκλίμακα. Οι ειδικοί μπορούν να διαχειριστούν κατάλληλα τις ίνες αυτές ώστε να ελέγξουν την ισχύ, τη διαλυτότητα, ακόμη και τη γεωμετρία του εκάστοτε υλικού. Χάρη στην «προσαρμοστικότητά» τους οι νέες νάνο-ίνες μπορούν να αποδειχθούν καλύτερες στη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών σε σύγκριση με τις υπάρχουσες τεχνολογίες όπως τα τζέλ, οι ταμπλέτες ή τα χάπια. Με δεδομένο ότι στην όλη διαδικασία δεν εμπλέκεται η θερμότητα η μέθοδος φαίνεται επίσης να είναι κατάλληλη και για τη χορήγηση ευαίσθητων στη θερμότητα μορίων. Συγχρόνως οι νάνο-ίνες μπορούν να ενσωματώνουν και μεγάλα μόρια, όπως οι πρωτεΐνες ή τα αντισώματα, που είναι δύσκολο να χορηγηθούν με άλλες μεθόδους.

Τα σπερματοζωάρια κολλούν επάνω στις μικρό-ίνες του «έξυπνου» -γυναικείου προφυλαχτικού Πηγή: University of Washington Η διαδικασία Με βάση αυτό το σκεπτικό η ερευνητική ομάδα αρχικώς διέλυσε πολυμερή που έχουν λάβει την έγκριση της αρμόδιας Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) καθώς και αντιρετροϊκά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εναντίον του ιού HIV του AIDS με τρόπο τέτοιον ώστε να δημιουργηθεί ένα διάλυμα που μπορούσε να μπει σε σύριγγα. Καθώς η σύριγγα εκτόξευε το περιεχόμενό της και αυτό συναντούσε το ηλεκτρικό πεδίο δημιουργούνταν λεπτές ίνες. Οι ίνες αυτές κολλούσαν σε μια επιφάνεια και στο τέλος προέκυπτε ένα ελαστικό ύφασμα, ικανό να μπλοκάρει τα σπερματοζωάρια ή να εκλύσει αντισυλληπτικές ουσίες και αντιιικά φάρμακα. «Η μέθοδος αυτή επιτρέπει την ελεγχόμενη έκλυση διαφορετικών ουσιών. Καταφέραμε να συντονίσουμε τις ίνες ώστε να διαθέτουν διαφορετικές ιδιότητες έκλυσης ουσιών» εξήγησε η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, επίκουρη καθηγήτρια Εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον Κιμ Γουντρόου. Ένα από τα «έξυπνα υφάσματα» που δημιούργησαν οι ερευνητές διαλύεται μέσα σε λίγα λεπτά, γεγονός που μπορεί να προσφέρει άμεση και διακριτική προστασία ενάντια σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ή σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Ένα άλλο «ύφασμα» διαλύεται μέσα σε μερικές ημέρες επιτρέποντας την ελεγχόμενη και σταδιακή χορήγηση ουσιών — όπως συμβαίνει σήμερα με το αντισυλληπτικό χάπι — και παρέχοντας έτσι αντισύλληψη αλλά και προστασία από τον ιό HIV. Προστασία από διαφορετικά νοσήματα Τα νέα «υφάσματα» θα μπορούν να ενσωματώνουν πολλές και διαφορετικές μικρό- ίνες ώστε να προφυλάσσουν από διαφορετικές σεξουαλικώς μεταδιδόμενες νόσους ή και από διαφορετικά, ανθεκτικά στα φάρμακα στελέχη του ιού HIV. «Mix and match» ίνες θα μπορούν να σχεδιαστούν και να χρησιμοποιηθούν για την έκλυση φαρμάκων σε διαφορετικές ώρες μέσα στην ημέρα παρέχοντας ολοκληρωμένη προστασία. Τα υφάσματα από... ηλεκτρο-ίνες θα μπορούν να εισάγονται απευθείας στο σώμα ή να χρησιμοποιούνται ως επικάλυψη σε συσκευές αντισύλληψης όπως οι κολπικοί δακτύλιοι. Πρώτη χρήση της ηλεκτροκλώσης για κολπική χορήγηση φαρμάκων Παρότι η ηλεκτροκλώση υπάρχει εδώ και δεκαετίες, μόνο πρόσφατα αυτοματοποιήθηκε ώστε να μπορεί να είναι πρακτική για εφαρμογές στη μηχανική ιστών. Η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη στην οποία γίνεται χρήση της μεθόδου για κολπική χορήγηση φαρμάκων. Η ερευνητική ομάδα στοχεύει με τα νέα γυναικεία προφυλακτικά της να δώσει λύση σε περιοχές όπως η Αφρική η οποία πλήττεται σε μεγάλο βαθμό από τον HTV. Εκτίμα ωστόσο ότι η μέθοδος θα μπορούσε να είναι χρήσιμη και στις ανεπτυγμένες χώρες προσφέροντας διπλό όφελος: αντισύλληψη και πρόληψη σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Σημειώνεται ότι η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον έλαβε τον περασμένο μήνα χρηματοδότηση ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates προκειμένου να συνεχίσει την ανάπτυξη της πρωτοποριακής της τεχνολογίας. Με το νέο κονδύλι αναμένεται τώρα να δοκιμάσει διαφορετικούς συνδυασμούς φαρμάκων - αρχικώς επί ένα έτος οι δοκιμές θα αφορούν δύο αντιρετροϊκά φάρμακα ενάντια στον HIV σε συνδυασμό με ένα ορμονικό αντισυλληπτικό.

Συνέντευξη από ένα γιατρό…..
Ερώτηση : – Ποια είναι τα ποιο διαδεδομένα νοσήματα παγκοσμίως? Απάντηση : – Τα δυο συχνότερα νοσήματα είναι τα οξυτενή κονδυλώματα και ο έρπης γενετικών Οργάνων. Υπολογίζεται ότι η συχνότητα των κονδυλωμάτων αυξάνει τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Κάθε χρόνο υπολογίζονται περίπου νέες περιπτώσεις. Πρέπει να σημειώσουμε ότι εδώ στα Χανιά το 80% των νέων σε ηλικία χρονών πάσχουν από κονδυλώματα. Ενώ και οι ψείρες του εφηβαίου είναι πάρα πολύ διαδεδομένο νόσημα στα Χανιά. Άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα είναι : η σύφιλη , η βλεννόρροια , ο έρπητας γενετικών οργάνων , η τριχομονάδοση , η ηπατίτιδα Β και C και το AIDS. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι κάποια από τα παραπάνω νοσήματα μπορεί να είναι και θανατηφόρα. Ερώτηση : – Πως μπορούμε να θεραπευτούμε και να προφυλαχτούμε από αυτά?

Απάντηση : – καταρχάς είναι πολύ σημαντικό να απευθύνεστε άμεσα στο δερματολόγο – αφροδισιολόγο για να αρχίσετε αμέσως θεραπεία , μόλις καταλάβετε ότι έχετε κολλήσει κάποιο νόσημα. Κάποιες θεραπείες (κυρίως για τα κονδυλώματα) είναι: Κρυοθεραπεία Διαθερμοπηξιά CO2 Laser Ποδοφυλλίνη Ποδοφυλλοτοξίνη Τριχλωροξικό οξύ Χειρουργική αφαίρεση των βλαβών, και κάποιες άλλες θεραπείες οι οποίες χρησιμοποιούνται πιο σπάνια. Ερώτηση : – Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης από Σ.Μ.Ν; Απάντηση : – Για την αποφυγή των Σ.Μ.Ν απαιτείται προσοχή στην επιλογή των σεξουαλικών συντρόφων και λήψη μέτρων προφύλαξης. Για ενεργά σεξουαλικά άτομα δεν υπάρχει απόλυτος τρόπος προστασίας από τα Σ.Μ.Ν. Τα προφυλακτικά μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μόλυνσης για τις λοιμώξεις που μεταδίδονται με σωματικά υγρά όπως η ηπατίτιδα Β και C, το AIDS , η βλεννόρροια , προσφέρουν όμως μικρή προστασία από μολύνσεις που οφείλονται σε δερματική επαφή όπως ο έρπης των γεννητικών οργάνων , η μολυσματική τέρμινθος , τα κονδυλώματα , οι ψείρες και η ψώρα.

Η κοινωνική ζωή των νοσούντων με AIDS
Νίκος Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ζωή του Νίκου άλλαξε ξαφνικά, όταν μολύνθηκε από τον ιό HIV - είναι δηλαδή οροθετικός. Mίλησε στο BBC για τη ζωή ενός οροθετικού στη σημερινή Ελλάδα. Παρά τις γνώσεις που είχε ήδη σχετικά με τον ιό, το πρώτο συναίσθημα που δοκίμασε ο Νίκος όταν έμαθε τη δυσάρεστη είδηση ήταν του πανικού: "Παρ' όλο που γνώριζα αρκετά πράγματα γύρω από το Έιτζ, για μένα ήταν σοκ". Σήμερα πιστεύει, ότι δεν θα έπρεπε να έχει πανικοβληθεί τόσο, αλλά με τα δεδομένα της εποχής ήταν φυσικό, ιδίως αφού ο τρόπος με τον οποίον του ανακοίνωσαν στο νοσοκομείο πως είχε μολυνθεί από τον HIV δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Δύο δεκαετίες μετά την εμφάνιση της νόσου, ο Νίκος εκτιμά ότι ο κόσμος σαν να έχει αποδεχθεί ή να έχει ξεχάσει το Έιτζ. Έχει μάλλον εκλείψει ο πανικός και οι περισσότεροι δείχνουν ότι δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν παρέα με κάποιον που είναι οροθετικός. Στην πράξη όμως -παρατηρεί ο Νίκος- τα πράγματα δεν είναι έτσι, αφού υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν άσχημα: "Θεωρητικά έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, στην πράξη όμως όχι παρά πολλά". "O οροθετικός συνεχίζει να ζει και, χάρη στα φάρμακα, έχει βελτιωθεί πολύ η ζωή του. Άρα έχει και σεξουαλική ζωή, ξέρει δε να προφυλάσσει και τον εαυτό του και τους άλλους", σημειώνει ο Νίκος, απαντώντας στο ερώτημα αν ο HIV σημαίνει το τέλος της ερωτικής ζωής. Σημειώνει, πάντως, ότι συχνά οι οροθετικοί αντιμετωπίζουν απόρριψη από τους συντρόφους τους, μόλις αυτοί μάθουν για την ασθένεια: "Είναι κάτι που μας πληγώνει παρά πολύ".

O Νίκος χαίρεται ως οροθετικός που ζει στην Ευρώπη και ακόμη περισσότερο που ζει στην Ελλάδα, διότι αισθάνεται ότι η πολιτεία τον προστατεύει και τον φροντίζει, με τη νομοθεσία, τη δωρεάν θεραπεία, τα επιδόματα, το απόρρητο. Ωστόσο, πιστεύει ότι η Ελλάδα χωλαίνει στον τομέα της ενημέρωσης του πληθυσμού για το Έιτζ. Πόσο δύσκολο είναι να ζει κανείς με το Έιτζ; Παρ' ότι ο Νίκος φαίνεται να έχει βάλει σε τάξη τη ζωή του από τότε που μολύνθηκε από τον ιό HIV, δεν παύει να αντιμετωπίζει δυσκολίες: “ Yπάρχουν φορές που υποτροπιάζω... Yπάρχουν βραδιές που αισθάνομαι άσχημα... Yπάρχουν βραδιές που αισθάνομαι ότι υπάρχει αυτός ο αποκλεισμός από την κοινωνία, ότι πρέπει να κρύβομαι...". Διακρίσεις και αποκλεισμός των οροθετικών από τις υπηρεσίες φιλοξενίας αστέγων Διακρίσεις και αποκλεισμό αντιμετωπίζουν στην εύρεση φιλοξενίας και στέγης οι άστεγοι/ες που ζουν με HIV/AIDS στην Ελλάδα. Η στέγη, η τροφή και η ένδυση, αποτελούν βασικές ανάγκες επιβίωσης, ανάγκες τις οποίες καλείται το Κράτος Πρόνοιας να καλύψει για κάθε άνθρωπο που τις στερείται, μέσα από δομές και προγράμματα τόσο για τον ευρύ πληθυσμό, όσο και πιο στοχευμένα για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, σύμφωνα με την χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε.

Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που φροντίζουν μέσα από διάφορες δομές και προγράμματα να μην μένουν χωρίς στέγη οι άνθρωποι που ζουν με HIV/AIDS, στην Ελλάδα οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες και οι πιθανότητες να βρεις φιλοξενία ελάχιστες. Το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι ο μόνος φορέας που διαθέτει επίσημα δομές φιλοξενίας για οροθετικούς. Πρόκειται για τη «Δομή Φιλοξενίας Άπορων Ενηλίκων Οροθετικών» (Αθήνα) και για τον «Ξενώνα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης» (Πειραιάς). Οι θέσεις σε αυτές τις δομές είναι περιορισμένες (12 και 19 αντίστοιχα), και κατά συνέπεια εξυπηρετούνται εξαιρετικά επιβαρυμένες περιπτώσεις. Οι δομές φιλοξενίας στο Κέντρο Υποδοχής & Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) δεν φιλοξενούν ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS, καθώς προαπαιτείται η συναινετική εξέταση για HIV/AIDS και αποκλείονται οι άνθρωποι που είναι θετικοί. Στην ΜΚΟ ΚΛΙΜΑΚΑ που ασχολείται με τους αστέγους, αν και δεν υπάρχει μια σαφής διαδικασία όπως αυτή στο ΚΥΑΔΑ, γενικά δεν έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS στις πολύ περιορισμένες θέσεις που παρέχουν (7), ενώ οι επιμέρους δομές που συνεργάζονται με την ΚΛΙΜΑΚΑ απευθύνονται σε άλλες κατηγορίες πολιτών, όπως πρώην τρόφιμους ιδρυμάτων ψυχικής υγείας.

Γίνεται τέλος κατ’ εξαίρεση εξυπηρέτηση ειδικών περιπτώσεων ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS με επιχορήγηση βραχυχρόνιας διαμονής σε ξενοδοχεία τόσο από το «Γραφείο ψυχοκοινωνικής στήριξης και ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων» του ΚΕΕΛΠΝΟ, όσο και από την PRAKSIS. Με την κατάργηση των Οργανισμού Εργατικής Εστίας και Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, οι οποίοι παρείχαν στον ευρύ πληθυσμό επιλογές επιδότησης ενοικίου και στεγαστικού δανείου, οι παροχές στέγασης είναι σχεδόν ανύπαρκτες για έναν άνθρωπο που ζει με HIV/AIDS. Στην περίπτωση των ανθρώπων που κάνουν και χρήση ναρκωτικών ουσιών, η κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη, αντιμετωπίζουν επιπλέον προβλήματα λόγω της χρήσης ενώ παράλληλα αποκλείονται και από τις δομές φιλοξενίας για οροθετικούς του ΚΕΕΛΠΝΟ, καθώς προϋποθέτουν το άτομο να έχει απεξαρτηθεί, κάτι που είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί όσο εξακολουθεί να ζει στον δρόμο. Έτσι λοιπόν, οι ελλείψεις σε προγράμματα για την κάλυψη βασικών αναγκών για οροθετικά άτομα, οδηγούν τους ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS και δεν έχουν στέγη στο να αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα κάλυψης των αναγκών τους αλλά και επιβίωσης, καθώς κάποιος ή κάποια που ζει στο δρόμο εάν δεν μπορεί πρώτα να καλύψει τις απόλυτα βασικές για την επιβίωση ανάγκες, όπως στέγη, τροφή, ρουχισμός, θα είναι μάλλον απίθανο να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στην θεραπεία και στις κοινωνικές παροχές που δικαιούται.

Επιπλέον, οι ελλείψεις αυτές λειτουργούν ανατρεπτικά και στην πρόληψη του HIV/AIDS, καθώς έχουμε οροθετικούς/ές που ζουν στο δρόμο, χωρίς πρόσβαση στην αντιρετροϊκή θεραπεία, με μεγάλη πιθανότητα να μοιράζονται σύριγγες εάν κάνουν χρήση και δεν έχουν πρόσβαση σε δωρεάν σύριγγες, ή να εκδίδονται εξαναγκαστικά προκειμένου να επιβιώσουν, συχνά χωρίς να έχουν επιλογή στην χρήση προφυλακτικού (λαμβάνοντας υπόψιν ότι μεγάλο ποσοστό των "πελατών" απαιτούν την μη χρήση προφυλακτικού). Η πραγματική "Υγειονομική Βόμβα" λοιπόν (όπως ακούμε κατά καιρούς να χαρακτηρίζονται άνθρωποι που ζουν με HIV/AIDS, μετανάστες, εκδιδόμενα άτομα κλπ) δεν είναι οι οροθετικοί/ές αλλά οι διακρίσεις, η αμέλεια και οι τραγικές ελλείψεις σε δομές και προγράμματα πρόνοιας και πρόληψης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση όλων καταρχήν στην δωρεάν, ανώνυμη και συναινετική εξέταση για HIV (και όχι υποχρεωτικούς ελέγχους και πογκρόμ που μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχουν) και την κάλυψη των βασικών για την επιβίωση αναγκών των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, πράγματα που δυστυχώς, απέχουν πολύ από την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα.

Μια αληθινή ιστορία… Τα πρώτα στάδια μιας σχέσης είναι κάπως περίεργα. Δεν ανοίγεσαι πολύ και θέλεις να διατηρήσεις μια ανάλαφρη διάθεση, κρατώντας τις σοβαρές κουβέντες για το μέλλον. Εγώ δεν έχω αυτή την επιλογή. Έχω τον ιό HIV και όταν κατάλαβα ότι ερωτεύομαι στ’ αλήθεια τον Μάρτιν, πριν από έξι χρόνια, ήξερα ότι έπρεπε να του το πω ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το τέλος της σχέσης μας. Ως έφηβη έβγαινα με διάφορους τύπους κατά καιρούς, αλλά ήθελα να κρατήσω την πρώτη μου φορά για κάποιον ξεχωριστό. Όταν, στα 18, γνώρισα τον Βίνσεντ σε ένα μπαρ κοντά στο σπίτι μου, στο Wrexham της Ουαλίας, πίστεψα ότι τον είχα βρει. Ήταν πανέμορφος, λίγα χρόνια μεγαλύτερος, και όταν ζήτησε το νούμερό μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν πολύ περιποιητικός και με έκανε να αισθάνομαι μοναδική. Ήμουν τρελή γι’ αυτόν και ήθελα να είναι ο πρώτος μου. Έτσι, ένα βράδυ στο διαμέρισμά του κάναμε σεξ. Όσο προχωρούσε η σχέση μας, τον ερωτευόμουν όλο και περισσότερο. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα. Όποτε κάναμε σεξ, ο Βίνσεντ γκρίνιαζε για το προφυλακτικό και προσπαθούσε να με πείσει να μην το φορέσει, επειδή δεν ήταν «άνετο». «Μην ανησυχείς, είμαι καθαρός» μου έλεγε. Εγώ όμως δεν ήθελα να μείνω έγκυος ούτε να πάρω το χάπι, οπότε δεν δεχόμουν να κάνουμε σεξ «χωρίς». Αρχικά ο Βίνσεντ σεβάστηκε την επιθυμία μου, αλλά ένα βράδυ έβγαλε το προφυλακτικό λίγο πριν τη διείσδυση. Δεν τον είδα, αλλά το κατάλαβα μόλις τελειώσαμε.

«Κι αν μείνω έγκυος;» τον ρώτησα πανικόβλητη
«Κι αν μείνω έγκυος;» τον ρώτησα πανικόβλητη. Εκείνος απλώς με αγκάλιασε και μου είπε: «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά». Λίγες μέρες αργότερα άρχισα να νιώθω μια αδιαθεσία και στη συνέχεια ανακάλυψα ένα ογκίδιο στη βουβωνική χώρα. Τρόμαξα και έτρεξα σε μια κλινική για να κάνω τεστ εγκυμοσύνης. Το τεστ βγήκε αρνητικό, αλλά η γιατρός είχε κάποια άλλα κακά νέα. «Έχεις έρπητα» μου είπε. Με ρώτησε για το σεξουαλικό μου ιστορικό και έπειτα μου σύστησε να κάνω τεστ για HIV. Δεν ανησύχησα ιδιαίτερα είχε συμβεί μόνο μία φορά και ο Βίνσεντ με είχε διαβεβαιώσει ότι ήταν υγιής. Είχα πέσει έξω. Περισσότερο δεν γίνεται. Λίγες μέρες αργότερα πήγα με τη μητέρα μου να πάρω τα αποτελέσματα και βρήκα μια γιατρό, μια νοσοκόμα κι ένα σύμβουλο υγείας να μας περιμένουν. «Δυστυχώς το τεστ βγήκε θετικό» είπε η γιατρός. Μου πήρε αρκετά λεπτά να συνειδητοποιήσω τι είχα ακούσει. Όλα μου τα όνειρα, καριέρα, γάμος, παιδιά… γκρεμίστηκαν μπροστά στα μάτια μου. Ένιωθα ότι η ζωή μου είχε ήδη τελειώσει. Ήμουν πολύ σοκαρισμένη για να αρθρώσω κουβέντα, οπότε ανέλαβε η μητέρα μου ρωτώντας τι κάνουμε από δω και πέρα. «Είναι δύσκολο να προβλέπουμε» είπε η γιατρός. «Σε ένα worst case scenario η Τζόαν θα είναι καλά χωρίς αγωγή για δέκα χρόνια και μετά άλλα δέκα με αγωγή». Δεν μπορούσα να αντιδράσω. Αισθανόμουν λες και συνέβαινε σε κάποιον άλλο. Το βράδυ πήρα τηλέφωνο τον Βίνσεντ. «Πήρα τις εξετάσεις μου. Βγήκαν θετικές για HIV» του είπα. «Σίγουρα έχεις κι εσύ». Περίμενα να πανικοβληθεί, αλλά αντί γι’ αυτό εκνευρίστηκε. «Οι γιατροί σου δεν ξέρουν τι λένε. Γιατί πήγες εκεί πέρα;» μου είπε τσαντισμένος. Αρνήθηκε να κάνει εξετάσεις και σύντομα σταμάτησε να απαντάει στις κλήσεις μου. Μέσα σε ένα μήνα είχε φύγει από την περιοχή και από τότε δεν ξανάκουσα ποτέ γι' αυτόν.

Βυθίστηκα στην κατάθλιψη
Βυθίστηκα στην κατάθλιψη. Η οικογένειά μου με στήριξε πολύ, αλλά αρκετοί φίλοι αντέδρασαν άσχημα είτε με απέφευγαν είτε έλεγαν σε όλους για την κατάστασή μου, το οποίο με πλήγωνε. Σταμάτησα να πηγαίνω στο πανεπιστήμιο. Μου θύμιζε βασανιστικά πολύ την παλιά μου ζωή. Τους επόμενους μήνες, ωστόσο, άρχισα να συμφιλιώνομαι με την κατάσταση. Έκανα συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης και ο μπαμπάς μου, μου βρήκε μια καλή δουλειά στην εταιρεία του. Άρχισα να βγαίνω πάλι με φίλους, αλλά δεν ήταν εύκολο. Εξωτερικά δεν είχε αλλάξει κάτι, οπότε οι άντρες με φλέρταραν κανονικά. Όμως, εγώ κουβαλούσα αυτό το βαρύ μυστικό. To Δεκέμβριο του 2004έφτιαξα προφίλ σε ένα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης, το Faceparty, και άρχισα να μιλάω με έναν τύπο, τον Μάρτιν. Δεν είχα σκοπό να φλερτάρω ή κάτι τέτοιο, αλλά όταν είδα τη φωτογραφία του, μου άρεσε με την πρώτη ματιά. Είχε σκούρα μαλλιά και υπέροχο χαμόγελο. Όταν μου ζήτησε να βγούμε, ενθουσιάστηκα. Το πρώτο μας ραντεβού ήταν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και η χημεία ήταν απίστευτη. Αρχίσαμε να βγαίνουμε κάθε Σαββατοκύριακο και ύστερα από μερικές εβδομάδες κοιμηθήκαμε μαζί. Συνεχώς σκεφτόμουν «πρέπει να του το πω», αλλά δεν μπορούσα καν να προφέρω τις λέξεις. Έτσι, φρόντιζα απλώς να είμαστε ασφαλείς με το να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό, το οποίο τοποθετούσα με μεγάλη προσοχή, «θα του το πω σύντομα» υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Μέσα στους επόμενους δύο μήνες τα συναισθήματά μου για τον Μάρτιν είχαν γίνει πολύ έντονα. Αλλά παράλληλα με τον ενθουσιασμό μου, κάθε φορά που τον συναντούσα, ένιωθα και φοβερές τύψεις. Εντέλει, απλώς έπρεπε να του το πω. Όταν σήκωσα το ακουστικό, είχα τόσο άγχος που τα χέρια μου έτρεμαν. Με το που απάντησε -πριν προλάβω να αλλάξω γνώμη- του το ξεφούρνισα: «Μάρτιν, υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρεις. Ο πρώτος μου, μου μετέδωσε τον ιό HIV. Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν σου το είπα».

Υπήρξε μια μεγάλη παύση, κατά τη διάρκεια της οποίας κρατούσα την αναπνοή μου μέχρι να ακούσω την αντίδρασή του. θα μου έκλεινε το τηλέφωνο; θα έβαζε τις φωνές; Τότε ο Μάρτιν είπε με φωνή κάπως πανικόβλητη; «Γιατί δεν μου το είπες; θα ήθελα να το ξέρω πριν κοιμηθούμε μαζί». «Σου ζητώ συγνώμη. Ήθελα να σου το πω, αλλά δεν έβρισκα τρόπο. Και μετά φοβόμουν πολύ» απάντησα. Ήταν τσαντισμένος και τρομαγμένος, αλλά παραδόξως δεν μου έκλεισε το τηλέφωνο. «Πρέπει να το σκεφτώ» είπε. «Πρέπει να μάθω αν διατρέχω κίνδυνο». Ένιωθα ράκος, αλλά ανακουφισμένη που του το είπα. Ο Μάρτιν έκανε εξετάσεις και ξεκίνησε μια προληπτική εντατική αγωγή 30 ημερών. Στο νοσοκομείο τον διαβεβαίωσαν πως από τη στιγμή που είχαμε χρησιμοποιήσει προφυλακτικό, οι πιθανότητες να έχει προσβληθεί ήταν ελάχιστες και πως αν θέλουμε να συνεχίσουμε, εφόσον χρησιμοποιούμε πάντα προφυλακτικό, το ρίσκο να συμβεί κάτι είναι μικρό. Οι επόμενες δύο εβδομάδες ήταν δύσκολες. Ευτυχώς οι εξετάσεις του Μάρτιν ήταν καθαρές, αλλά ήξερα ότι πιθανότατα όλα είχαν τελειώσει. Όμως ένα βράδυ με πήρε τηλέφωνο. «Σε νοιάζομαι πάρα πολύ», μου είπε, «και θέλω ακόμα να είμαστε μαζί». Η ανακούφισή μου ήταν τεράστια. Μπορούσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή, χωρίς μυστικά. Ύστερα από αυτό ήρθαμε πιο κοντά από ποτέ, αν και η σεξουαλική μας ζωή στην αρχή ήταν αμήχανη. Το δουλέψαμε, όμως. Χρησιμοποιούμε προφυλακτικά και διάφραγμα για επιπλέον προστασία, και έτσι μερικές φορές το σεξ μοιάζει με στρατιωτική επιχείρηση! Αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε πλάκα ακόμα και γι’ αυτό.

Φυσικά, τα πράγματα είναι δύσκολα
Φυσικά, τα πράγματα είναι δύσκολα. Κουράζομαι εύκολα και συνέχεια κρυολογώ ή παθαίνω μολύνσεις, θα μπορούσα να πάρω ανπιικά φάρμακα, αλλά δεν θέλω να μπω στη λογική ότι πρέπει να παίρνω χάπια για να μείνω στη ζωή. Πιστεύω ότι όταν έρθει η ώρα μου, θα έρθει. Προσπαθούμε να εστιάζουμε στο σήμερα και να κάνουμε αξέχαστα πράγματα - πέρυσι πήγαμε στη Φλόριντα και κολυμπήσαμε με δελφίνια. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά είμαι αποφασισμένη να ζήσω την καλύτερη εκδοχή του. Και είμαι ευγνώμων που μπορώ να το μοιραστώ με τον Μάρτιν…. Η Τζόαν έχει επιλέξει να απέχει από την ειδική αγωγή, όμως οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι με σωστή θεραπεία αυξάνονται οι πιθανότητες ένας φορέας HIV να μην εκδηλώσει ποτέ AIDS. Το ίδιο ισχύει για την έγκαιρη διάγνωση, επομένως καλό είναι να κάνεις τις ειδικές εξετάσεις (είναι δωρεάν και ανώνυμες), ειδικά αν έχεις εκτεθεί σε επικίνδυνες καταστάσεις σεξουαλικό.

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ · Το προφυλακτικό με προφυλάσσει από όλα τα αφροδίσια νοσήματα. Λάθος. Το προφυλακτικό, αν χρησιμοποιηθεί σωστά και δεν σπάσει κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, μας προστατεύει από αρκετά αφροδίσια νοσήματα αλλά όχι από όλα. Ο ιός των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων και του έρπητα π.χ., μπορεί να μεταδοθούν παρά τη χρήση του. Η συχνή εναλλαγή σεξουαλικών συντρόφων και η επαφή με άτομα ελευθερίων ηθών ανεβάζει την πιθανότητα αυτή. Σίγουρα όμως η χρήση του περιορίζει σημαντικά την πιθανότητα αυτή. · Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προστατευτώ εκτός από το προφυλακτικό. Λάθος. Για κάποια νοσήματα υπάρχει εμβόλιο. Το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β και το εμβόλιο του HPV (κατά στελεχών του ιού των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων.). Επίσης σε περίπτωση ύποπτης επαφής, επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας για την πιθανότητα χορήγησης σκευασμάτων [άνοση σφαιρίνη (IVIG)] που θα αποδυναμώσουν το ενδεχόμενο μόλυνσης. · Μπορεί να έχω μολυνθεί. Θα πάω να γίνω αιμοδότης και άμα βρουν κάτι θα με ειδοποιήσουν. Λάθος. Υπάρχει περίπτωση αν η μόλυνση είναι πρόσφατη να βρισκόσαστε στο λεγόμενο παράθυρο όπου οι εξετάσεις ανίχνευσης βγαίνουν αρνητικές. Αν υποπτεύεστε ότι έχετε κολλήσει κάτι, συνεννοηθείτε με τον οικογενειακό σας ιατρό για να σας κάνει τις αντίστοιχες αιματολογικές εξετάσεις (οι οποίες πρέπει να επαναληφθούν και στο μέλλον) και μην ρισκάρετε την δική σας υγεία αλλά και την υγεία αυτού που θα λάβει τη μετάγγιση…

· Δεν πρόκειται να κολλήσω ΑΙDS γιατί είμαι ετεροφυλόφιλος-η και αυτό είναι ασθένεια που κολλάνε μόνο οι ομοφυλόφιλοι. Λάθος. Οποιοσδήποτε ενεργά σεξουαλικός άνθρωπος ανεξαρτήτου σεξουαλικής κατεύθυνσης και φύλου μπορεί να κολλήσει κάποιο από τα STD’s, ειδικά μετά επαφή χωρίς προφύλαξη. · Ο κίνδυνος μετάδοσης εξαρτάται από τον τρόπο της σεξουαλικής επαφής. Σωστό. Διαφορετικού τύπου επαφές και πρακτικές συνοδεύονται από διαφορετική πιθανότητα μετάδοσης. Προσοχή όμως!! Αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχουν ασφαλείς πρακτικές! Η χρήση του προφυλακτικού και η τήρηση των κανόνων υγιεινής επιβάλλεται σε όλες τις επαφές! · Αν κάποιος-α έχει προσβληθεί, θα το καταλάβω διότι θα είναι αδύνατος-η, άρρωστος-η , ‘κίτρινος’-η κλπ. Λάθος. Άλλο ένα κοινότυπο σφάλμα. Πολλά από τα αφροδίσια νοσήματα, στην πορεία της νόσου έχουν και το στάδιο του φορέα. Δηλαδή το άτομο φέρει τη νόσο χωρίς ή με ελάχιστα συμπτώματα και μπορεί να την μεταδώσει !

· Δεν ανησυχώ πλέον. Έχουν βρεθεί θεραπείες για όλα και έτσι δε με νοιάζει πια. Σωστό και λάθος. Πλέον έχουν βρεθεί θεραπείες για τα περισσότερα νοσήματα. Στην περίπτωση του AIDS για παράδειγμα, υπάρχουν φάρμακα που έχουν παρατείνει σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης και έχουν ανεβάσει την ποιότητα ζωής των πασχόντων αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εξαφανίζουν και τη νόσο ή ότι έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα σε όλους. Η καλύτερη θεραπεία είναι η προφύλαξη. Η επιστήμη προχωράει και τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να μην τηρούμε μερικούς απλούς κανόνες που θα μας γλυτώσουν από πολλές ταλαιπωρίες και στενοχώριες στο μέλλον. · Πηγαινω στον προσωπικό μου ιατρό συχνά. Αν είχα κάτι θα μου το έλεγε. Λάθος. Όπως ανέφερα πιο πριν, τα αφροδίσια νοσήματα όταν δεν έχουν δώσει εμφανή συμπτώματα για να διαγνωσθούν θα πρέπει να υποβληθείτε σε ειδικές εξετάσεις οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στις εξετάσεις ρουτίνας ενός απλού ελέγχου. Ο ρόλος του οικογενειακού μας ιατρού είναι πέρα από θεραπευτικός και συμβουλευτικός. Εμπιστευτείτε τον και συζητήστε μαζί του για ότι σας απασχολεί. · Εμπιστεύομαι τον/την σύντροφο μου. Είμαστε πολύ καιρό μαζί και βλέπουμε σοβαρά τη σχέση μας οπότε ήρθε η ώρα να αφήσουμε τις προφυλάξεις. Λάθος. Το αν εμπιστεύεστε τον σύντροφο σας δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της υγείας σας. Για να αφήσετε τις προφυλάξεις σε μια σοβαρή σχέση θα πρέπει και οι 2 σύντροφοι να εξεταστούν για αφροδίσια 2 φορές, με μια χρονική απόσταση μεταξύ των 2 εξετάσεων ώστε να αποφύγετε το «παράθυρο» των ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων. Εννοείται βέβαια ότι μετά από αυτό θα πρέπει να έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στον/στην σύντροφο σας και επιπλέον θα πρέπει και οι δυο στο ζευγάρι να έχετε ενημερωθεί για τους κινδύνους από τα STD’s…

· Μπορεί να κολλήσω κάποιο αφροδίσιο νόσημα από τα ποτήρια, τουαλέτες, πιάτα, πιρούνια, από τον αέρα κ.τ.λ.. Λάθος. Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και αιματογενώς. Δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης από ξενοδοχεία, εστιατόρια, κοινόχρηστες τουαλέτες ή από την απλή ανθρώπινη επαφή όπως μια χειραψία. Φυσικά τηρούμε τους κανόνες υγιεινής στις τουαλέτες ειδικά, όπως πλύσιμο χεριών, χρήση προστατευτικού καλύμματος στο στεφάνι της λεκάνης αν καθίσουμε, για να προστατευτούμε γενικά από τις μολύνσεις μιας και εκεί δεν είναι τα αφροδίσια που μας απασχολούν αλλά άλλα μικρόβια.

Απλές συμβουλές για τα σεξουαλικά νοσήματα
Γνωρίζετε ότι το σεξ χωρίς προφυλάξεις μπορεί να μολύνει 4 φόρες περισσότερο μια γυναίκα, εάν ο σύντροφός της δεν είναι σεξουαλικά υγιής; Γνωρίζετε ότι ο κίνδυνος μόλυνσης μιας γυναίκας από ελεύθερη σχέση είναι 7 φορές μεγαλύτερος, από την περίπτωση μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης; • Η διακεκομμένη συνουσία δεν σας προστατεύει από τα αφροδίσια νοσήματα. • Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV - Human Papilloma Virus) ή αλλιώς κονδυλώματα, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη λοίμωξη στον κόσμο αυτή τη στιγμή. • Τα σεξουαλικές ασθένειες που προκαλούνται από βακτήρια όπως: η βλεννόρροια και τα χλαμύδια είναι συνήθως θεραπεύσιμες. • Αντίθετα χρειάζονται ειδική θεραπεία και είναι πιο σοβαρά νοσήματα, οι σεξουαλικές ασθένειες που προκαλούνται από ιούς όπως: ο ιός HIV και η ηπατίτιδα C. • Ο ταυτόχρονος αυνανισμός δεν σας εγγυάται την πρόληψη των αφροδίσιων νοσημάτων, ακόμα και αν δεν έχετε άμεση στενή επαφή μεταξύ σας. • Το πλύσιμο αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή με οποιοδήποτε σαπούνι, ή ζεστό νερό, ή ντους, ή άλλα ειδικά καθαριστικά υγιεινής περιποίησης, δεν σας προστατεύει από τις σεξουαλικές ασθένειες και την εγκυμοσύνη. • Ο κίνδυνος μετάδοσης οποιασδήποτε λοίμωξης, ακόμα και της μυκητίασης είναι πιο μεγάλος με το πρωκτικό σεξ.

• Το στοματικό σεξ μπορεί επίσης να προκαλέσει λοίμωξη από αφροδίσιο νόσημα. • Η λοίμωξη από χλαμύδια αυξάνει τον κίνδυνο στειρότητας στις γυναίκες κατά περίπου 25%. Η επαναλαμβανόμενη λοίμωξη με το συγκεκριμένο νόσημα, αυξάνει τον κίνδυνο στειρότητας κατά 50%. • Μια γυναίκα που έχει σεξουαλικές σχέσεις με μία άλλη γυναίκα, σε καμία περίπτωση δεν είναι ασφαλισμένη από τη μόλυνση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων. • Η μόνη σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια που μολύνει περισσότερο τους άνδρες από τις γυναίκες, είναι η σύφιλη. Από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να είναι σεξουαλικά δραστήριος πρέπει να γνωρίζει πως δεν υπάρχει απόλυτα ασφαλές σεξ αλλά ασφαλέστερο σεξ. Ο μόνος τρόπος προφύλαξης είναι η χρήση του προφυλακτικού. Σε περίπτωση που η σεξουαλική σας επαφή πρόκειται να γίνει με άτομο που ανήκει σε ομάδα "υψηλού κινδύνου" ή δεν έχετε εγγυήσεις για την σεξουαλική του ταυτότητα, μην προχωρήσετε χωρίς προφυλακτικό.

To AIDS δεν κάνει διακρίσεις- ΔΕΙΤΕ ποιοι διάσημοι πέθαναν
Ο κατάλογος των διάσημων που πέθαναν από AIDS είναι τεράστιος. Η ασθένεια δεν κοιτάζει ούτε πρόσωπα, ούτε χρώματα, ούτε status, ούτε φύλο. To AIDS, χτυπά ανελέητα και σκοτώνει. Τη δεκαετία του 70 και πολύ περισσότερο τη δεκαετία του 80, όταν η ενημέρωση για την ασθένεια ήταν ελλιπέστατη, και κανείς δεν χρησιμοποιούσε προφυλακτικό, η ασθένεια θέριζε κυρίως τις κοινότητες των ομοφυλόφιλων, αλλά σύντομα επεκτάθηκε, δίχως διακρίσεις και στους ετερόφυλους. ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΠΡΑΝΤ ΝΤΕΙΒΙΣ: Ο γνωστός Μπίλι Χέις, ο πρωταγωνιστής της ταινίας το "Εξπρές του Μεσονυχτίου". Γεννήθηκε το 1941 στις ΗΠΑ. Το 1985 διαγνώστηκε ως φορέας. Λίγο μετά νόσησε. Σε ηλικία 41 ετών πέθανε από AIDS. ΡΟΚ ΧΑΤΣΟΝ: η Αμερική αλλά και ολόκληρος ο κόσμος συγκλονίστηκαν στο άκουσμα της είδησης. Ο Ροκ Χάτσον, ο "γίγαντας" ήταν φορέας του AIDS. Η ασθένεια διαγνώστηκε το 1985 και λίγους μήνες αργότερα νόσησε. Η καλή του φίλη, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και η Ντόρις Νταίη, δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους. Ο Ροκ Χάτσον πέθανε ένα μήνα πριν κλείσει τα 60 του, στις 2 Οκτωβρίου του 1985

ΣΤΙΒ ΡΑΜΠΕΛ: Στα μέσα της δεκαετίας του 70, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80, η πιο διάσημη ντισκοτέκ στον κόσμο ήταν το "studio 54". Η ζωή του ιδιοκτήτη της Στιβ Ράμπελ, είναι βγαλμένη μέσα από παραμύθι. Φήμη, χρήμα, γρήγορα αυτοκίνητα, όμορφες γυναίκες. Η ζωή αυτή όμως τον έκανε απρόσεχτο. Τόσο με τις όμορφες γυναίκες, όσο και με τα ναρκωτικά... όταν διαγνώστηκε με AIDS, ξεκίνησε μετά από λίγο να λαμβάνει το περίφημο φάρμακο ΑΖΤ. Δεν τα κατάφερε, πέθανε στις 25 Ιουλίου του 1989, από ηπατίτιδα... ΝΟΡΜΑΝ ΤΖΕΙ ΝΤΑΚ ΡΑΜΠΟ: διάσημος Αμερικάνος ηθοποιός με πολλές συμμετοχές στους "'Αγγέλους του Τσάρλι", στο "Ντάλας". Πέθανε το 1994, σε ηλικία 52 ετών στην Καλιφόρνια χτυπημένος από AIDS ΤΖΟΝ ΧΟΛΜΣ: ίσως ο διασημότερος άνδρας πορνοστάρ στην ιστορία του κινηματογράφου. Τα προσόντα του ήταν πολύ μεγαλύτερα από την φήμη του. Πρωτοπόρος στις ταινίες ενηλίκων, έζησε την δόξα στις δεκαετίες του 70 και του 80. "Εργαζόταν" χωρίς προφυλακτικό, τόσο με άνδρες, όσο και με γυναίκες. Κάπου εκεί εικάζεται ότι κόλλησε τον ιό. Πέθανε σε ηλικία 44 ετών στις 13 Μαρτίου του 1988.

ΤΖΙΝ ANTONY PEI: Την δεκαετία του 80, όλα τα κοριτσάκια, τρελαίνονταν να κοιτάνε του κοιλιακούς του και τον τρόπο που χόρευε. Ο γνωστός "Λη Ρόυ" στην νεανική τηλεοπτική σειρά FAME. Πέθανε από AIDS, στις 14 Νοεμβρίου του 2003 σε ηλικία 41 ετών. ΡΙΚΙ ΑΒΙΛΕΣ: Πορτορικάνος ηθοποιός που ξεκίνησε σαν κωμικός και όλοι τον γνωρίσαμε τελικά στον ρόλο του "κακού". Πρωταγωνίστησε σαν τον δολοφόνο του Πάτρικ Σουέιζ, στην ταινία GHOST. Έπαιξε επίσης στον ΝΟΝΟ 3, δίπλα στον Άλ Πατσίνο και τον Άντυ Γκαρσία, αλλά και το Carlitos way, με τον Άλ Πατσίνο και τον Σων Πενν. Κόλλησε τον ιό του AIDS, από μολυσμένη σύριγγα ηρωίνης. Πέθανε στις 17 Μαρτίου του 1995, σε ηλικία 42 ετών.

ΦΡΕΝΤΥ ΜΕΡΚΙΟΥΡΙ: Ο Άγγλος τραγουδιστής των QUEEN
ΦΡΕΝΤΥ ΜΕΡΚΙΟΥΡΙ: Ο Άγγλος τραγουδιστής των QUEEN. Έγραψε απίστευτη ιστορία με το συγκρότημα του και άνοιξε νέους δρόμους στη μουσική. Το όνομα του έγινε θρύλος. Ο σύντροφος του, ο διάσημος κομμωτής, Τζιμ Χάττον, τον "έβαλε στον κόσμο του AIDS". Πέθανε από την ασθένεια στις 24 Νοεμβρίου του 1991 σε ηλικία 45 ετών. Την ημέρα του θανάτου του, φορούσε ένα νυφικό που του έδωσε ο σύντροφος του. Λίγο καιρό πριν είχε ξεκινήσει καμπάνια ευαισθητοποίησης τόσο στην gay, όσο και στην straight κοινότητα, για την ασθένεια. ANTONY ΠΕΡΚΙΝΣ: Πολύ σεμνός και ντροπαλός ηθοποιός που αρνήθηκε τον έρωτα τόσο στην Μπριζίτ Μπαρντό, όσο και στην Τζέιν Φόντα, όταν ήταν νέος. Ο πρωταγωνιστής του ΨΥΧΩ. Φήμες λένε ότι είχε σχέση με τον Νουρέγιεφ, αλλά και με την πανέμορφη ηθοποιό Βικτόρια Πρίνσιπαλ. Ο Πέρκινς απέκτησε 2 γιους με την σύζυγό του Μπέρυ Μπέρενσον. Πέθανε από AIDS, σε ηλικία 60 ετών στις 12 Σεπτεμβρίου του Τραγική ειρωνεία: η γυναίκα του πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, μέσα στο αεροπλάνο της American Airlines, που έπεσε στους Δίδυμους Πύργους.

ANTONY ΧΑΜΙΛΤΟΝ: Μέλος του "μπαλέτου της Αυστραλίας" σε μια περιοδεία στην Αγγλία τον ανακάλυψε ένας φωτογράφος και από χορευτής, έγινε ηθοποιός. Παράλληλα έγινε και μοντέλο με τον Versace να τον ζητά συνεχώς στις επιδείξεις μόδας του. Στον κινηματογράφο έπαιξε στις "επικίνδυνες αποστολές" και είχε πάντα τον ρόλο του κομάντο. Κέρδισε φήμη και χρήμα, αλλά ξόδευε περισσότερα από όσα εισέπραττε. Πέθανε από πνευμονία, αφού πρώτα είχε προσβληθεί από τον ιό του AIDS, μόνος και πάμπτωχος σε δημόσιο νοσοκομείο στην Καλιφόρνια. ΜΑΙΚΛ ΖΕΤΕΡ: Στις 30 Μαρτίου του 2003, ο Τομ Χανκς θρήνησε τον θάνατο ενός αγαπητού φίλου και και συμπρωταγωνιστή του στο "πράσινο μίλι". Ο Μάικλ Ζέτερ, πέθανε από AIDS σε ηλικία 50 ετών. Όλοι τον θυμούνται από την εξαιρετική του ερμηνεία σαν'Εντουαρτ Ντελακρουά, που μέσα στο κελί του είχε συντροφιά μόνο ένα λευκό ποντικάκι.

ΚΛΑΟΥΣ ΝΟΜΙ: Γερμανός τραγουδιστής με ιδιαίτερη φωνή σε πολύ ψηλές οκτάβες. Τραγούδησε πολλές φορές μαζί με τον Ντέιβιντ Μπάουι, σε πολλές "πανκ όπερες". Το τραγούδι που μέχρι και σήμερα έχει μείνει σε όλους είναι το "total eclipse". Πέθανε από AIDS στις 6 Αυγούστου του 1983, σε ηλικία 39 ετών. ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ: Από τους διασημότερους και καλύτερους Ρώσους χορευτές. Αυτομόλησε από την Σοβιετική Ένωση και τα μπαλέτα "Κίρωφ", και έκανε λαμπρή καριέρα και στη δύση. Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου στο Παρίσι σε ηλικία 54 ετών χτυπημένος από το AIDS.

ΤΖΙΑ: Γνωστό top model στη δεκαετία του 80
ΤΖΙΑ: Γνωστό top model στη δεκαετία του 80. Πανέμορφη γυναίκα που πέθανε από AIDS σε ηλικία 26 ετών. Αδύναμος χαρακτήρας (έτσι την περιγράφουν), τυφλώθηκε από τα δυνατά φώτα της δημοσιότητας, που εισέβαλαν ξαφνικά στη ζωή της. Έγινε ναρκομανής. Πέθανε σε νοσοκομείο στη Φιλαδέλφεια. Στο κρεββάτι της, μέρα νύχτα βρισκόταν μόνο η μητέρα της. Ο κόσμος της μόδας όσο γρήγορα την έκανε διάσημη, τόσο γρήγορα την ξέχασε. Στην κηδεία της δεν παρευρέθηκε κανείς. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του ΣΤΙΒΕΝ ΣΤΑΚΕΡ: το όνομα δεν σας λέει κάτι αλλά όσοι έχετε δει την κωμωδία "μια τρελή απίθανη πτήση", θα τον θυμάστε σαν τον πιλότο που επιχείρησε να προσγειώσει το γεμάτο επιβάτες αεροπλάνο. Η χαρακτηριστική σκηνή είναι που ο Στάκερ με τα χέρια στο πηδάλιο, παθαίνει κρίση πανικού και αρχίζει να ιδρώνει και να ιδρώνει και κάποια στιγμή να βγάζει ποτάμια ιδρώτα που κατέκλυσαν το κόκπιτ. Πέθανε από AIDS σε ηλικία 38 ετών, στις 13 Απριλίου του 1986.

ΜΕΡΙΤ ΜΠΑΤΡΙΚ: Αμερικάνος ηθοποιός που έγινε ευρέως γνωστός από τη συμμετοχή του στο STAR TRECK σαν ο γιατρός του διαστημοπλοίου, ο dr David Marcus. Πέθανε από AIDS σε ηλικία 30 ετών, στις 17 Μαρτίου του Στην ταφόπλακα του δεν αναγράφεται το όνομα του αλλά το όνομα με το οποίο τον λάτρεψαν εκατομμύρια άνθρωποι. DR David Marcus- Star Treck. ΜΠΙΛΙ ΜΠΟ: Τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν ξαφνικά στις 13 Ιουνίου του 1987 για τον Έλληνα σχεδιαστή Μπίλι Μπο. Το παιδί από τα Καμίνια του Πειραιά, με τη δουλειά του, κατάφερε να ξεκλειδώσει τις πόρτες της μόδας και να φτάσει μέχρι και τη Νέα Υόρκη, δίπλα στον Άντι Ουόρχολ.

Κώστας Καρυωτάκης (30 Οκτωβρίου Ιουλίου 1928) Ένας λόγος που φαίνεται να ώθησε τον Καρυωτάκη στην αυτοκτονία είναι και η σύφιλη από την οποία πιθανολογείται ότι έπασχε. Έμαθε ότι πάσχει από σύφιλη το καλοκαίρι του 1922, η ζωή και ο θάνατος του συνιστούν ακράδαντες αποδείξεις για αυτό. ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ ( ) Εξαιτίας, προφανώς, της αχαλίνωτης σεξουαλικής ζωής του προσεβλήθη από σύφιλη, που εκείνη την εποχή προσπαθούσαν να θεραπεύσουν με υδράργυρο. Η θεραπεία τού προκάλεσε τρέμουλο, δηλητηρίαση και νευρολογικά προβλήματα λόγω των οποίων άρχισε να εκφυλίζεται ο γραφικός του χαρακτήρας μετά τα 36 του χρόνια. Από σύφιλη υπέφεραν επίσης οι συγγραφείς Έντγκαρ Άλαν Πόε και Όσκαρ Ουάιλντ.

Βιβλιογραφία http://www.chania.gr/city/library/library.html
ατα hpv_gr.html post_9615.html 209/μεγάλοι-μεσαιωνικοί-γιατροί/ University of Washington

Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Τμήμα Α1 Αφροδίσια Νοσήματα"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια