Το Πολυτεχνείο  Ήταν 21 Απριλίου του 1967, όταν λιγοστοί επίορκοι αξιωματικοί με τη βοήθεια των όπλων και των ξένων, πήραν την εξουσία στα χέρια τους.

Παρουσίαση με θέμα: "Το Πολυτεχνείο  Ήταν 21 Απριλίου του 1967, όταν λιγοστοί επίορκοι αξιωματικοί με τη βοήθεια των όπλων και των ξένων, πήραν την εξουσία στα χέρια τους."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Το Πολυτεχνείο  Ήταν 21 Απριλίου του 1967, όταν λιγοστοί επίορκοι αξιωματικοί με τη βοήθεια των όπλων και των ξένων, πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Μετά κατάργησαν τη Βουλή, τις εκλογές, τη Δημοκρατία και έσπειραν τον τρόμο σε όλο το λαό της Ελλάδας. Χιλιάδες αγωνιστές οδηγήθηκαν στα στρατοδικεία, ξυλοκοπήθηκαν άγρια, εξορίστηκαν στα ξερονήσια, αυτοεξορίστηκαν σε ξένες χώρες. Ο απλός λαός δεν τολμούσε να μιλήσει, επειδή φοβόταν ότι θα χάσει τη δουλειά του ή θα φυλακιστεί και θα βασανιστεί. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των ανθρώπων είχαν καταπατηθεί. Ήταν «ΧΟΥΝΤΑ».

2 Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε;
Πολυτεχνείο 1973 Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε;

3

4 38 χρόνια

5

6 Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) ιδρύθηκε το 1836 και είναι το πιο παλιό και πιο φημισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελλάδας. Tο 1873 εγκαταστάθηκε σε συγκρότημα κτιρίων στο κέντρο της πρωτεύουσας, στα μισοτελειωμένα, ακόμη, κτίρια της οδού Πατησίων και ονομάστηκε "Eθνικό Mετσόβιο Πολυτεχνείο", προς τιμή των μεγάλων ευεργετών Γ. Aβέρωφ, N. Στουρνάρη, E. Tοσίτσα, των οποίων η γενέτειρα ήταν το Mέτσοβο, μια μικρή ιστορική πόλη στην Ήπειρο.

7 Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

8

9 Παπαδόπουλος - Πατακός

10 «ΤΟ ΠΟΥΛΙ» ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

11

12 Μακρόνησος- εξορία

13 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ (Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ)
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ… είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο σήμερα εσύ, αύριο εγώ…. Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα μετρώ τους χτύπους ,το αίμα μετρώ… πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα… τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ. Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή βαστάω γερά, κρατάω καλά Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι τακ τακ εσύ ,τακ τακ εγώ… Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό …

14

15

16

17

18 Οι φοιτητές διαδηλώνουν στους δρόμους…

19

20

21

22 Είμαστε δυο ( Μίκης Θεοδωράκης)  Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς Πονάς εσύ, πονάω εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ θα ’ρθει καιρός να μας το πει… Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή το αίμα πήζει στην πληγή ο πόνος γίνεται καρφί…

23

24

25

26

27

28 «Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Εδώ Πολυτεχνείο!!!!!».

29

30

31

32 Ρωμιοσύνη (Γιάννης Ρίτσος)
Όταν σφίγγουν το χέρι… ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο. Όταν χαμογελάνε … ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τ’ άγρια γένια τους. Όταν κοιμούνται… δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους. Όταν σκοτώνονται … η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα…

33

34

35

36

37

38

39

40 Σάββατο Είμαστε άοπλοι…

41 Λίγο ακόμα (Γιώργος Σεφέρης)
Λίγο ακόμα (Γιώργος Σεφέρης) «Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο τη θάλασσα να κυματίζει λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»

42 Πύλη πρωί Σαββάτου

43 Επιχείρηση εξάλειψης των ιχνών της βίαιης επέμβασης.

44

45

46

47

48 Συνέντευξη του οδηγού του τανκς
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».

49 Κατεστραμμένη πύλη

50 «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να ’ ναι κι από αίμα
μπορεί να ’ ναι κι από αίμα όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα» Γιάννης Ρίτσος

51

52 Ο αρχηγός (Μ. Λοΐζος-Λ. Παπαδόπουλος)
Ο αρχηγός (Μ. Λοΐζος-Λ. Παπαδόπουλος) Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί είχαμε και ξύλινα ντουφέκια κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή στα παλιά μας στέκια… Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό κι ήξερες μονάχα να διατάζεις κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ για να με κοιτάζεις… Έγειρες στη γη να κοιμηθείς κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς κι όμως έχω ζήσει!!!

53

54

55

56

57 17 Νοέμβρη 1973

58 «Επέσατε θύματα αδέλφια ,εσείς σε άνισο πάλης αγώνα…»
1.Γιώργος Σαμούρης χρονών Βασίλης Φαμέλος 3.Διομήδης Κομνηνός 4.Τορίλ Μαργκρέτε Έγκελαν( Νορβηγίδα φοιτήτρια) 5.Αλέκος Σπαρτίδης 6.Μάρκος Καραμάνης 7.Βασιλική Μπεκιάρη 8.Μιχαήλ Μυρογιάννης 9.Στυλιανός Καραγιώργης 10.Νίκος Μαρκούλης 11.Αλέκος Καράκας 12.Κυριάκος Παντελεάκης 13.Σπύρος Κοντομάρης 14.Δημήτρης Παπαϊωάννου 15.Ανδρέας Κούμπος 16.Γιώργος Γεριτσίδης 17.Αικατερίνη Αργυροπούλου 18.Δημήτρης Θεοδώρου

59