ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ “Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum”

Παρουσίαση με θέμα: "ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ “Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum”"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ “Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum”

2 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ο βασιλικός είναι φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα με φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζουν στάχεις στις κορφές των βλαστών. Είναι φυτό με μυρωδάτα φύλλα, γλυκός, με δριμεία γεύση, ελαφρός, πικρός και ξηρός. Συναντιέται σε πολλές ποικιλίες, όπως π.χ. πλατύφυλλος, σγουρός, μικρόφυλλος, σαραντάφυλλος κλπ. Είναι φυτό μονοετές με λεία, λίγο κυρτά πράσινα ή κόκκινα και μικρά λευκά λουλούδια το καλοκαίρι, τα οποία δίνουν μικρούς, μαύρους σπόρους. Περιλαμβάνει πολλά είδη, αλλά στην Ελλάδα καλλιεργούνται ο βασιλικός ο πλατύφυλλος, ο κατσαρός, ο μεγαλόφυλλος και ο μελανόφυλλος . Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς.

3

4 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται σήμερα στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

5 ΓΝΩΣΤΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
● βοηθά στις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους ● ενισχύει τη μνήμη ● είναι διουρητικό ● Το εκχύλισμα βασιλικού βοηθάει στις περιπτώσεις στοματίτιδας και επιχείλιου έρπη ● συνιστάται για περιπτώσεις ναυτίας αλλά και για τις ναυτίες εγκυμοσύνης ● τα αποξηραμένα φύλλα βασιλικού καταπραΰνουν τις παθήσεις της χρόνιας ρινίτιδας και ιγμορίτιδας ● μειώνει τις ρυτίδες ● απομακρύνει τα κουνούπια, τις μύγες και τις σκνίπες ● στην αρωματοθεραπεία, ως αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται σε μασάζ εναντίον της κατάθλιψης ● η προσθήκη του στο μπάνιο χαλαρώνει το σώμα μας. ● Βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος ● Το τσάι από βασιλικό βοηθάει στην πέψη ως ένα άλλο είδος σόδας και καταπραΰνει τα έντερα.

6 ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΟ ΕΛΑΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ
Τo αιθέριο έλαιο του βασιλικού εξάγεται από ολόκληρο το φυτό, είναι σχεδόν διαφανές και έχει μυρωδιά που είναι γλυκιά και πικάντικη. Επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού μας. Τονώνει το νευρικό σύστημα, καταπολεμάει το στρες, το άγχος, την πνευματική κόπωση και βοηθά στη συγκέντρωση. Επιπλέον ανακουφίζει από το βήχα, τη γρίπη και το κρύωμα, την κατάθλιψη και την ατονία και καταπραΰνει τα τσιμπήματα από τα έντομα και τα φίδια.

7 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ Ο βασιλικός γενικά χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, τη μαγειρική, τη ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό. Πιο συγκεκριμένα, η ποικιλία του πλατύφυλλου βασιλικού αναφέρεται ως λαχανικό, λόγω της ευρείας χρήσης του σε όλες τις κουζίνες του κόσμου και ιδίως στη σάλτσα pesto, μία ιταλική σάλτσα για σπαγγέτι. Είναι στενός συγγενής και άλλων γνωστών αρωματικών φυτών, όπως το δεντρολίβανο, η ρίγανη, η μαντζουράνα, ο άνηθος, η μέντα και η φασκομηλιά. Τα φύλλα μπορούν να διατηρηθούν ξερά, κλεισμένα ερμητικά σε γυάλινα βάζα, ή σε καταψύκτη.

8 ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟ

9 Ετυμολογία Δεντρολίβανο ή αρισμαρι .
Επιστημονικό όνομα rosmarinus officinalis o Ροσμαρινος ο φαρμακευτικός. Στην Κύπρο το δεντρολίβανο ονομάζεται Λασμαρι.

10 Περιγραφή Είναι ένας μικρός πολυετής και αειθαλής θάμνος. Τα κλαδιά του είναι ξυλώδη στη βάση και τρυφερά προς τα επάνω. Τα φύλλα του είναι γραμμοειδή, σαν τις βελόνες του ελατού είναι όμως μαλακά και γκριζοπρασινα. Τα άνθη βγαίνουν στις μασχάλες των ανώτερων φύλλων. Η στεφάνη είναι δίχειλη με χρώμα ανοιχτό γαλάζιο. Όλο το φυτό βγάζει ευχάριστη μυρωδιά όταν το τρίψουμε.

11 Συλλογή Μαζεύεται όλο το χρόνο.
Καλύτερη εποχή είναι νωρίς την άνοιξη όταν είναι ανθισμένο.

12 Ιδιότητες Είναι φυτό στομαχικό, τονωτικό, εμμηναγωγό & χολαγωγό.
Επουλωτικό των πληγών, αντισηπτικό, αντισπασμωδικό ναρκωτικό, κατά του χρόνιου κατάρρου των πνευμόνων & αντιρρευματικό. Κατά των αερίων της κοιλιάς, τονωτικό της κυκλοφορίας του αίματος.

13 Είναι φυτό κατάλληλο για τους νευρικούς πονοκεφάλους.
Τα άνθη του και τα φύλλα χρησιμοποιούνται κατά του άσθματος, κατά του κοκκύτη, της γρίπης και της αδυναμίας . Βλαστάρια του φυτού στο κρασί δίνουν ποτό τονωτικό της καρδιάς. Πλύσιμο του τριχωτού του δέρματος της κεφαλής συντελεί στην ανάπτυξη των τριχών .

14 Χρήση Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ως ρόφημα κατά των πονοκεφάλων όπως και ιδανικό για τις ημικρανίες . Θεωρήθηκε από ειδικούς επιστήμονες ότι η συχνή χρήση του είναι ιδανική κατά της τριχόπτωσης.

15 Origanum dictamnus, Ορίγανον ο δίκταμος
Δίκταμο Origanum dictamnus, Ορίγανον ο δίκταμος

16 Περιγραφή και προέλευση
Το Δίκταμο (η έρωντας) (Origanum dictamnus, Ορίγανον ο δίκταμος) είναι ένα ενδημικό φυτό που συναντάται στην Κρήτη και χρησιμοποιείται ως ρόφημα. Το όνομα προέρχεται από το όρος Δίκτη (Λασιθιώτικα) όπου παλαιότερα αφθονούσε. Τα φύλλα του είναι χνουδωτά και έχουν χρώμα γκριζοπράσινο. Το δίκταμο λέγεται και δίκταμνο(ς). Ο Δίκταμος είναι ενδημικό φρύγανο της Κρήτης και αυτοφύεται πρακτικά σε όλα τα βουνά του νησιού κι όχι μόνο στη Δίκτη όπως το θέλει το όνομά του. Εξαπλώνεται από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα μ. αποκλειστικά σε γκρεμό και φαράγγια. Είναι ένα μικρό φυτό με μήκος 30 έως 40 εκ., πολύ δυνατής οσμής και γεύσης, και τα άνθη του έχουν βιολετί χρώμα.

17 «Ιστορικά στοιχεία για το δίκταμο»
Ο Δίκταμος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα και οι αρχαίοι γιατροί του απέδιδαν πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Θεωρούνταν ικανό να απορρίπτει τα σιδερένια τόξα από τα πληγωμένα σώματα. Στη Μινωική Κρήτη και την Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα από τα σπουδαιότερα φαρμακευτικά φυτά. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό.

18 «Θεραπευτικές Ιδιότητες»
Το δίκταμο έχει αντισηπτική δράση, τονωτική και αντισπασμωδική. Χρησιμοποιείται για την επούλωση των τραυμάτων, ως καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος, καθώς και κατά της γρίπης και του κρυολογήματος. Δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων, ανακουφίζει από πονοκεφάλους, και στομαχικές διαταραχές, πονόδοντους και αποστήματα. Ενεργεί επίσης, ως αντιδιαβητικό, εμμηναγωγό αλλά και ως αφροδισιακό (στην Κρήτη το αναφέρουν και ως «έρωντα»). Ονομάζεται στοματόχορτο, γιατί όταν μασάμε τα φύλλα του σταματά την κακοσμία του στόματος, στομαχόχορτο, γιατί βοηθάει στη χώνευση και καταπραΰνει τους πόνους του στομαχιού και σταματόχορτο, γιατί αν βάλουμε κοπανισμένα φύλλα πάνω σε πληγή σταματάει την αιμορραγία.

19 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

20

21

22

23 ΔΙΚΤΑΜΟΣ Αχλαδιανάκη Σοφία - Ειρήνη
"Στου Ψηλορείτη τσι γκρεμούς Ο έρωντας φυτρώνει Τον πίνει ο νιός και ξαρρωστεί Κι ο γέρος ξανανιώνει." Αχλαδιανάκη Σοφία - Ειρήνη

24 Ευκάλυπτος Ετυμολογία Περιγραφή
Η λατινική ονομασία του ευκαλύπτου είναι eucalyptus guniie. Περιγραφή Ο ευκάλυπτος είναι αειθαλής δέντρο 12-15μ. που όμως βρίσκεται και σαν θάμνος πυκνά διακλαδισμένος. Τα φύλλα των καινούργιων κλαδιών είναι πράσινα ώχρα και των παλιών κλαδιών γκρίζο-πρασινα.

25 Χρήση Η χρήση του, είτε ως αφεψήματος, είτε ως αιθέριου ελαιου,εχει σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες είναι κυρίως αντισηπτική, μυκροβιοκτονα, απολυμαντικη,και βοηθητική για το αναπνευστικό σύστημα.

26 Ιδιότητες Το ευκαλυπτέλαιο έχει δράση αντισηπτική, σπασμολυτική, αντιπυρετική. Χρησιμοποιείται για τις φλεγμονές του αναπνευστικού, το βήχα, τον πονόλαιμο, το άσθμα. Ακόμη διεγείρει το στομάχι, είναι ορεκτικό και χωνευτικό. Σε εξωτερική χρήση είναι απολυμαντικό, αποσμημτικό, εντομοκτόνο, επουλωτικό των πληγών και των ελκών, των ελαφρών εγκαυμάτων και της πυόρροιας. Οι αντιβιοτικές του ιδιότητες το κάνουν χρήσιμο για όλες τις μολύνσεις του αναπνευστικού, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος.

27 Είναι ακόμη ανθελμινθικό, εξουδετερώνει τα παράσιτα των εντέρων, τα σκουλήκια κ.ά .
Αντιβιοτικές ιδιότητες έχουν και τα φύλλα του ευκαλύπτου, τα οποία χρησιμοποιούνται σε όλες τις φλεγμονώδεις παθήσεις, σε εισπνοές αλλά και εσωτερικά με αφεψήματα κ.ά

28 Μέντα (Mentha x piperita)

29 ΣΥΛΛΟΓΗ Η μέντα ανθίζει από τον Ιούνιο έως Αύγουστο-Σεπτέμβριο και συλλέγεται λίγο πριν την άνθιση, εκτός και αν χρησιμοποιηθεί για το αιθέριο έλαιο , οπότε συλλέγεται κατά την άνθιση.

30 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Είναι ποώδες πολυετές, όρθιας ανάπτυξης με έντονη χαρακτηριστική οσμή . Έχει άνθη ευωδιαστά, λευκά ή ιώδη, που σχηματίζουν ταξιανθία στάχυος και είναι στείρο, δηλαδή δεν παράγει σπέρματα. Έχει βλαστούς τετράγωνης διατομής, ύψους εκατοστών. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες είναι φυτά λεία ή ελαφρά τριχωτά , με φύλλα λονχοειδή, πριονωτά, μακρόμισχα.

31

32 ΙΑΤΡΙΚΗ Από το φυτό παράγεται αιθέριο έλαιο 1% με κύριο συστατικό τη μενθόλη στην οποία οφείλονται κυρίως οι αρωματικές και δροσιστικές ιδιότητες του. Χρησιμοποιείται ως αντισπασμωδικό, κατά της δυσπεψίας, νευρικών διαταραχών ,ιλίγγων, αϋπνίας κ.λπ.

33 ΧΡΗΣΗ Ευρύτατη χρήση της μέντας γίνεται στην αρωματοποιία, την παραγωγή καλλυντικών, σαπουνιών, οδοντόπαστων και οδοντικών διαλυμάτων. Επίσης παρασκευάζονται καραμέλες μέντας κατά του κρυολογήματος, του βήχα και του πονόλαιμου. Αρωματίζει φρουτοσαλάτες, ειδικότερα με φράουλες, κομπόστες, κρέμες, αναψυκτικά, παγωτά ενώ χαρακτηριστικό είναι το «πάντρεμα» της μέντας με τη σοκολάτα.

34 Συνήθως τη χρησιμοποιούν στα παγωτά και κυρίως στις σαλάτες αφού η μυρωδιά της είναι πολύ έντονη και δίνει μια ιδιαίτερη εύγευστη γεύση στη σαλάτα. Η μέντα χρησιμοποιείται και στην ποτοποιία (λικέρ μέντας), ενώ το αφέψημα της είναι πολύ ωραίο, ιδιαίτερα παγωμένο. Λιγότερο χρησιμοποιείται στην μαγειρική.

35 Ρίγανη (Origanum vulgare & Origanum onites)

36 ΣΥΛΛΟΓΗ Κατά την εποχή της άνθισης (Ιούνιο-Σεπτέμβριο)

37

38 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Με το όνομα ρίγανη στην Ελλάδα εννοούμε δυο διαφορετικά είδη. Το πρώτο (O.vulgare) είναι πολυετές, ημιξυλώδες στη βάση του, τριχωτό φυτό, ύψους μέχρι εκατοστά. Φυτό όρθιας ανάπτυξης, με βλαστούς πολύκλαδους. Φύλλα έμμισχα ωοειδή ή ελλειψοειδή, πυκνά, τριχωτά. Φυτρώνει σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές και αυτοφύεται στην Ανατολική Μεσόγειο, απ’ όπου και κατάγεται. Το δεύτερο είδος της ρίγανης (O.onites) είναι όμοιο με το πρώτο αλλά διαφέρει κυρίως στο ότι έχει φύλλα καρδιοειδή ή ωοειδή βραχίμυσχα. Τα άνθη σχηματίζουν μεγαλύτερες και συμπαγείς ταξιανθίες που είναι συνήθως στην κορυφή του κύριου βλαστού.

39 ΙΑΤΡΙΚΗ Περιέχει αιθέριο έλαιο από 2-5% και τα κύρια συστατικά του είναι οι φαινόλες, καρβακρόλη και θυμόλη. Θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά βότανα της Κρήτης, κατά της διάρροιας, τους σπασμούς της κοιλιάς, των δηλητηριάσεων, το άσθμα και τον πονόδοντο. Επίσης χρησιμοποιείται για την αντισηψία των τραυμάτων, εισπνοές με ρίγανη βοηθούν στα στηθικά νοσήματα και σε προβλήματα του αναπνευστικού, το ρόφημα καταπραΰνει εντερικές διαταραχές και γυναικολογικές παθήσεις.

40 ΧΡΗΣΗ Και τα δυο είδη ρίγανης είναι από τα ωραιότερα αρτυματικά και μυρεψικά φυτά. Είναι από τα πιο γνωστά και ευρέως χρησιμοποιούμενα βότανα σε διάφορες κουζίνες. Χρησιμοποιούνται τα φύλλα και οι κορφές του φυτού , φρέσκα ή αποξηραμένα.

41 Τα ελληνικά νοικοκυριά χρησιμοποιούν συχνά τη λαδορίγανη, σάλτσα με ελαιόλαδο και ρίγανη που αρωματίζει κυρίως φαγητά φούρνου και σχάρας αλλά και βραστά. Ταιριάζει με σούπες ,πατάτες, ομελέτες, κρέατα, ψάρια, φασολάκια, ζυμαρικά, φαγητά που περιέχουν ντομάτα. Μπορεί να συνδυαστεί με βασιλικό και άλλα βότανα. Μοιάζει σε γεύση με το θυμάρι και τη μαντζουράνα.

42

43 ΣΚΟΡΔΟ Άλλα κοινά ονόματα: Παντού είναι γνωστό με το όνομα Σκόρδο.
Επιστημονικό του όνομα: Allium Satinum - Άλλιο το εδώδιμο.

44 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι το καλλιεργούμενο φυτό και γνωστό σε όλα τα σπίτια φυτό που τρώμε το βολβό του με την τόσο έντονη γεύση και μυρωδιά. Ο βλαστός του γίνεται ψηλός ως 60 εκ. και κάνει στην κορυφή ένα μπουκέτο που αποτελείται από άσπρα ή ρόδινα λουλούδια , κλεισμένα στην αρχή μέσα σε μια μεμβράνη. Κατάγεται από την Ασία. Φυτό ποώδες , πολυετές ,ανήκει στο γένος Άλλιο. Ανήκει στα βολβώδη λαχανικά και τα φύλλα του είναι επίπεδα και λεία. Η φύτευση του σκόρδου στην Ελλάδα γίνεται τον Οκτώβριο για τα νωπά σκόρδα και το Φεβρουάριο για τα ξερά. Η συγκομιδή γίνεται τον Ιούνιο και Ιούλιο. Στην Ελλάδα η ετήσια παραγωγή φτάνει στους τόνους. Κυριότερες περιοχές παραγωγής η Μακεδονία και η Θράκη. Γνωστό από την αρχαιότητα χρησιμοποιείται στη μαγειρική , και στη φαρμακοποιία.

45 Πότε και που το μαζεύουμε :
Που το βρίσκουμε : Πουλιέται παντού. Φυτεύεται στους αγρούς και στους κήπους των σπιτιών. Πότε και που το μαζεύουμε : Το ξεριζώνουμε και φυλάμε τους βολβούς ωσότου ωριμάσει .

46 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το σκόρδο είναι παντού γνωστό σαν φάρμακο από τα πανάρχαια χρόνια. Ο Πλίνιος και ο Διοσκουρίδης του αποδίδουν ποικίλες φαρμακευτικές ιδιότητες. Πίστευαν ότι το σκόρδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε αυτούς που έχουν δαγκωθεί από φίδι. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται σε σκευάσματα κατά της ελονοσίας.

47 Που και πως χρησιμοποιείται;
Που και πως χρησιμοποιείται; -Αντιπυρετική δράση : Το σκόρδο έχει υποτασικές ιδιότητες και μειώνει τις τιμές της αρτηριακής πίεσης σε άτομα με υψηλή πίεση. Σε διάφορες μελέτες που αξιολογήθηκε η επίδραση του σκόρδου στην υπέρταση , παρουσιάστηκε σημαντική μείωση της συστολικής και της διαστολικής πίεσης του αίματος έναντι φαρμάκου placebo. -Για γερό στομάχι: Η αντιμικροβιακή δράση του σκόρδου φαίνεται ότι καταπολεμά το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και προστατεύει από το έλκος του στομάχου. -Καταπολεμά τη χοληστερίνη: Εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι η ενεργή ουσία αλισίνη που περιέχει το σκόρδο μειώνει τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα και κατά συνέπεια συμβάλλει στη μείωση της ολικής χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων

48 -Αρθριτικά: -Πληγές με πύο: - Υπέρταση: -Παχυσαρκία:
Παίρνουμε τέσσερα σκόρδα ολόκληρα και αφού τα καθαρίσουμε , τα κοπανίζουμε στο γουδί. Αυτό τον πολτό τον βάζουμε στο μέρος που πάσχει , τον δένουμε και τον αφήνουμε εκεί για δώδεκα ώρες. -Πληγές με πύο: Κάνουμε κατάπλασμα με τα κοπανισμένα σκόρδα και τέλος το απλώνουμε πάνω στη πληγή. - Υπέρταση: Η καθημερινή κατάποση μιας ολόκληρης σκελίδας σκόρδου σε καθημερινή βάση βοηθάει στο να ρίχνει την υπέρταση του αίματος καθώς και αυτός ο τρόπος της κατανάλωσης της βοηθάει στο να μη μυρίζει το στόμα σκόρδο. -Παχυσαρκία: τρώμε κάθε πρωί μία σκελίδα σκόρδου.

49 -Ασπίδα κατά του καρκίνου:
Η αλισίνη είναι τοξική για τα καρκινικά κύτταρα. Το σκόρδο συμπεριλαμβάνει στις τροφές με αντικαρκινικές ιδιότητες και η συστηματική κατανάλωση σκόρδου μπορεί να μειώσει την εμφάνιση ορισμένων μορφών καρκίνου(όπως του φάρυγγα , λάρυγγα , οισοφάγου, του στομάχου , του μαστού , των ωοθηκών , του προστάτη , των νεφρών και του παχέως εντέρου.

50 ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ
Η ουσία αλισίνη που περιέχει δρά ως ένα φυσικό αντιοβιοτικό, γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιείτε από τις φαρμακοβιομηχανίες. Είναι χρήσιμο επίσης για τους υπερτασικούς, αφού «ρίχνει» την πίεση. Συνιστάται να τρώγεται ωμό ή ελαφρά μαγειρεμένο ή μέσα σε σαλάτες, ώστε τα ένζυμά του να απορροφηθούν από το ελαιόλαδο. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες β1 , β2 , β3 , β6 ,C και περιέχει ασβέστιο , σίδηρο ,φώσφορο ,μαγγάνιο και σελήνιο. Έχει αντιμικροβιακές , αντιθρομβωτικές ,αποχρεμπτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Εξαιρετικό φυσικό εντομοαποθητικό για φυτά και ζώα.

51 Στην κατανάλωση του πρέπει να υπάρχει μέτρο γιατί η υπερβολική χρήση μπορεί να προκαλέσει μεγάλη πτώση της πίεσης και είναι απαγορευτικό σε υποτασικά άτομα. Μεγάλη χρήση μπορεί επίσης να προκαλέσει διάρροια και εμετό. Το σκόρδο μεταδίδει σε όσους το τρώνε μία έντονη οσμή που γίνεται πιο έντονη με την αναπνοή και εξαιρετικά ενοχλητική στους γύρω. Στην αρχαιότητα απαγόρευαν την είσοδο σε θέατρα ή συναθροίσεις σε όσους είχαν φάει σκόρδο.

52 ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ

53 Άλλα κοινά ονόματα είναι :
Αλισφακιά, Αλιφασκιά ,Φασκομηλιά. Επιστημονικό όνομα: Salvia Officinalis-Σάλβια ή φαρμακευτική. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Φυτό πολυετές, με πολλά κλαδιά μέχρι 50 εκ. ύψος, ξυλώδη στη βάση τους και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλα του είναι στενόμακρα, μυτερά, χνουδωτά και γκριζοπράσινα. Κάθε χειμώνα βγάζει καινούργιους τρυφερούς βλαστούς. Στο τέλος της Άνοιξης βγαίνουν τα λουλούδια με χρώμα πολύ ανοικτό βιολετί.

54

55 ΠΩΣ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ :
ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΛΛΙΩΝ: Λούζουμε τα μαλλιά μας με το ζουμί βρασμένου φασκόμηλου. Το λούσιμο αυτό πρέπει να γίνει πολλές φορές για να υπάρξουν εμφανή αποτελέσματα. ΑΤΟΝΙΑ ΣΤΟΜΑΧΟΥ, ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΜΜΗΝΗ ΡΗΣΗ, ΕΛΑΤΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ: Βράζουμε βλαστούς φασκόμηλου φρέσκους ή αποξηραμένους και πίνουμε το αφέψημα ζεστό αντί για τσάι το χειμώνα ή κρύο αντί για νερό το καλοκαίρι. ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΔΕΡΜΑ ΠΡΟΣΩΠΟΥ: Βράζουμε τρυφερούς βλαστούς και αχνιζόμαστε πάνω από το δοχείο που βράζει ή βρέχουμε ένα πανί στο αφέψημα, αφού κρυώσει λίγο και το απλώνουμε στο πρόσωπο.

56 ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ: Βράζουμε το φασκόμηλο και πίνουμε το ζουμί ζεστό δύο –τρεις φορές την μέρα. ΕΡΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΛΑΙΜΟΣ: Κάνουμε γαργάρες με το αφέψημα του φυτού. ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΕΦΙΔΡΩΣΗ: Βράζουμε φασκόμηλο και φυλάμε το ζουμί του σε ένα μπουκάλι. Πίνουμε κάθε βράδυ ένα ποτήρι πριν κοιμηθούμε. Ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα θα έχουμε αν παίρνουμε κάθε βράδυ τριάντα σταγόνες χυμό από φρέσκο φυτό μέσα σε νερό. ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!! Το φασκόμηλο πρέπει να αποφεύγεται από ανθρώπους αιματώδεις και από αυτούς που έχουν πίεση.

57

58 ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ: Το φασκόμηλο φυτρώνει στη Νότια Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά μας. Αγαπάει τις ξερές, πετρώδεις και ηλιόλουστες τοποθεσίες χαμηλού ή μέσου υψόμετρου. ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ: Το μάζεμα γίνεται νωρίς την Άνοιξη πριν από την άνθηση. Μαζεύουμε τους τρυφερούς βλαστούς και τους ξεραίνουμε στη σκιά. ΤΙ ΟΥΣΙΕΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ: -Τανίνη -Τανεσοτόνη -Δυνατό αιθέριο έλαιο

59 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει με το όνομα Ελελίφασκος. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό σαν herbal salviae οι δε Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι (the de Greece). Οι Άραβες θεωρούν το φυτό αυτό σαν ένα είδος πανφάρμακο. Λένε μάλιστα χαρακτηριστικά: Είχε φασκόμηλο στην αυλή του και πέθανε;

60 Χαμομήλι Ματρικαρία το χαμαίμηλον Matricaria chamomilla L

61 Περιγραφή: Είναι φυτό μονοετές, ύψους μέχρι 35 εκατοστά. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η άνθηση αρχίζει τον Απρίλιο και διαρκεί μέχρι και τον Ιούνιο.

62 Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα και βέβαια ο Ιπποκράτης το θεωρούσε θαυματουργό για πολλές περιπτώσεις. Από το φυτό συλλέγονται τα άνθη, όταν ανοίξουν καλά.

63 Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: Eξαιρετικό καταπραϋντικό για το στομάχι και θαυμάσιο μαλακτικό, βοηθά στην αϋπνία, στον παροξυσμό άσθματος, στις νευραλγίες και στις ημικρανίες. Τρόπος παρασκευής ροφήματος: Tα άνθη του γίνονται έγχυμα. Βάζουμε μία κουταλιά της σούπας χαμομήλι σε 150γρ. βραστό νερό και το αφήνουμε 15 λεπτά. Το σουρώνουμε και το πίνουμε με μέλι.

64

65 Εξωτερική: Tο έγχυμα (χωρίς μέλι) χρησιμοποιείται στο καθάρισμα μολυσμένων ματιών και πληγών του δέρματος. Στο μπάνιο: βάζουμε 300γρ. χαμομήλι, ή διάφορα αρωματικά βότανα (δυόσμο, δενδρολίβανο, φασκόμηλο κ.λπ.), σε μία κατσαρόλα με καυτό νερό και το αφήνουμε για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και ρίχνουμε το έγχυμα στο νερό του μπάνιου. Ξεκουράζει και ηρεμεί από το στρες. Προσοχή: η κατάχρηση της εσωτερικής χρήσης μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις, όπως ζαλάδες, αύξηση των καρδιακών παλμών, κεφαλαλγίες, αϋπνίες κ.λπ.

66 Ποιοί πρέπει να το αποφεύγουν
Οι έγκυες θεωρείται εμμηναγωγό. Οι αλλεργικοί σε μαργαρίτες και χρυσάνθεμα. Οι πάσχοντες από άσθμα. Οι πάσχοντες από έλλειψη σιδήρου. Μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση σιδήρου από το έντερο. Όσοι ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, και άλλα συναφή σκευάσματα. Όσοι αγαπούν το αλκοόλ

67

68 Ο καρπός της ζωής και της καλοτυχίας
Ροδιά Ο καρπός της ζωής και της καλοτυχίας

69 Προέλευση & Περιγραφή Το ρόδι πρωτοεμφανίστηκε στην κεντρική Ασία και συγκεκριμένα στην Περσία. Είναι ένα από τα πρώτα φρούτα καλλιέργειας και η βοτανική ονομασία του είναι Punica granatum που μεταφράζεται ως ‘Μήλο με πολλούς καρπούς – σπόρια’. Η ροδιά είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο με γυαλιστερά φύλλα και πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια, αν και πολλές φορές μοιάζει με θάμνο. Τα φρούτα της είναι στρογγυλά, κόκκινα (ή κίτρινα, όταν ωριμάσουν) και γεμάτα με σπόρους. Είναι φυτό ανθεκτικό στη ζέστη, στην ξηρασία και στην έλλειψη φροντίδας, και προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικά εδάφη. Καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές, στα νησιά και στις εσωτερικές πεδιάδες.

70 Θρεπτική άξια ροδιού Το ρόδι από την αρχαιότητα είχε μια ιδιαίτερη θέση στις αντιλήψεις, στη διατροφή και στις προσπάθειες των ανθρώπων να νικήσουν τις ασθένειες. Το ρόδι ονομάζεται από πολλούς “κόκκινος χρυσός”, αφού μία πληθώρα ερευνητικών εργασιών αποδεικνύουν την υψηλή διατροφική του αξία. Eίναι πλούσιο σε βιταμίνες C, Α, Ε, σίδηρο, κάλιο και αντιοξειδωτικές φυτοχημικές ουσίες όπως οι πολυφαινόλες. Περιέχει επίσης ψηλές ποσότητες φυτικών ινών ενώ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Περιέχει ψηλές ποσότητες αντιοξειδωτικών ουσιών. Οι αντιοξειδωτικές ουσίες επιδρούν στο μεταβολισμό της χοληστερόλης μειώνοντας έτσι τις καταστροφικές επιδράσεις της κακής χοληστερόλης LDL στα αιμοφόρα αγγεία. Επίσης εκτός από το καρδιαγγειακό σύστημα, οι αντιοξειδωτικές ουσίες φαίνεται ότι έχουν σημαντική κατασταλτική δράση εναντίον του καρκίνου του προστάτη και του καρκίνου του δέρματος. Οι ευεργετικές ιδιότητες του ροδιού πιθανόν να οφείλονται στην υψηλή συγκέντρωση φαινολών που περιέχει, αφού είναι μεγαλύτερη από αυτή του κόκκινου κρασιού, των μύρτιλλων, του κράνου, του κόκκινου κρασιού και του πορτοκαλιού.

71 Θεραπευτικές & Ιατρικές Ιδιότητες
Συμβάλλει: -        Στην καλή κυκλοφορία του αίματος -        Στην καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος -        Κατεβάζει την πίεση και προστατεύει από εγκεφαλικές βλάβες -        Στην διατήρηση των φυσιολογικών τιμών της χοληστερόλης & των Λιπιδίων. -        Στην αντιμετώπιση των ανδρολογικών παθήσεων -        Αυξάνει τη γονιμότητα         Στην αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης        Στην καλή υγεία, ευεξία και προστασία του δέρματος, αφού έχει αντιγηραντικές ιδιότητες Πρόληψη της αρτηριοσκλήρωσης Αντιική δράση Προφυλάσσει από εγκεφαλικές βλάβες.

72 Ο χυμός του ροδιού Ο χυμός του ροδίου είναι ιδιαίτερα ευεργετικός καθώς συμβάλλει στην αντιμετώπιση των νευρώσεων του στομάχου, των καρδιοπαθειών, των παθήσεων του ήπατος και της χολής, διευκολύνει την πέψη, είναι διουρητικός, μειώνει τον κίνδυνο για εντερικές παθήσεις, άσθμα, στηθάγχη, αρτηριοσκλήρωση και αναιμίες. Το ρόδι, σημαντικότατος και πασίγνωστος καρπός από την αρχαιότητα για τις εκπληκτικές ιατρικές ιδιότητες που διαθέτει, έρχεται σήμερα διαμέσω της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης να επιβεβαίωση και να συνηγορίση με τους αρχαίους Έλληνες ιατρούς που το θεωρούσαν φρούτο θαυματουργό !!! Ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος, εξύμνησαν τις θεραπευτικές ιδιότητές του.

73 ΡΟΔΙ:ΚΑΡΠΟΣ ΥΓΕΙΑΣ &ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ!!!

74 Aloe Vera

75 Ιστορική αναδρομή - Που την βρίσκουμε
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη η γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούταν ως καθαρτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη η γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης. Κατάγεται από τη Βόρεια Αφρική, τις Κανάριους Νήσους και το Πράσινο Ακρωτήρι. Η Αλόη η γνησία μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα και συναντάται ευρέως στην Αφρική και άλλες άνυδρες περιοχές.

76 Μορφή Η Αλόη η γνησία είναι ένα εύχυμο φυτό που φτάνει γύρω στα 60 έως 100 εκ. σε ύψος. Τα φύλλα είναι παχιά και σαρκώδη, πράσινα προς το πράσινο-γκρι, με ορισμένες ποικιλίες να εμφανίζουν λευκά στίγματα στις επιφάνειες των φύλλων.  Το περίγραμμα των φύλλων έχει μικρά λευκά αγκάθια. Βγάζει άνθη το καλοκαίρι, τα οποία κρέμονται από ένα και μόνο βλαστό που φτάνει τα 90 εκ. σε ύψος. Τα άνθη έχουν σωληνοειδή μορφή, με κίτρινη στεφάνη που φτάνει γύρω στα 2 έως 3 εκ. 

77 Χρήσεις - Ιδιότητες Η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής και στις οικιακής χρήσης πρώτες βοήθειες. Τόσο ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός (ζελέ) όσο και η κίτρινη ρητινοειδής αλοΐνη χρησιμοποιούνται εξωτερικά για να ανακουφίσουν το δέρμα από τραυματισμούς και δερματικές δυσφορίες. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόη βέρα συνήθως πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες). Κάποια σύγχρονη έρευνα προτείνει ότι η αλόη η γνησία ενδέχεται να επιβραδύνει σημαντικά την επούλωση μιας πληγής σε σύγκριση με τους συνηθισμένους τρόπους θεραπείας. Άλλες αξιολογήσεις σε τυχαίες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές δεν έχουν παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η αλόη βέρα έχει κάποιο ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα.

78 Σήμερα, η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται εσωτερικά και εξωτερικά από τον άνθρωπο. Το ζελέ που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για την ανακούφιση μικρής σπουδαιότητας εγκαύματα, πληγές, και διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα και η δερματοφύτωση. Ο χυμός χρησιμοποιείται για να αντιμετωπίσει μια ποικιλία των παθήσεων του πεπτικού συστήματος. Η εναλλακτική ιατρική με τη χρήση αυτή φυτών για θεραπεία ήταν δημοφιλής στη δεκαετία του 1950, σε πολλές δυτικές χώρες. Οι ευεργετικές ιδιότητες από τη χρήση του ζελέ είναι σχεδόν άμεσες και, επίσης, προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο πάνω στις πληγές που λέγεται ότι μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης. Έχουν γίνει πολύ λίγες μελέτες σχετικά με πιθανά οφέλη του ζελέ της αλόης η γνησία με εσωτερική χρήση. Συστατικά της αλόης η γνησία ενδέχεται να εμποδίζουν την ανάπτυξη όγκων. Υπήρξαν ορισμένες μελέτες σε ζώα που δείχνουν ότι το εκχύλισμα της αλόης η γνησία έχει σημαντικές αντι-υπεργλυκαιμικές ιδιότητες και μπορεί να είναι χρήσιμο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου Β. Οι μελέτες αυτές δεν έχουν εφαρμοστεί σε ανθρώπους.

79 Η εφαρμογή του Τζέλ Αλόης στο δέρμα επιταχύνει τους ινοβλάστες
Η εφαρμογή του Τζέλ Αλόης στο δέρμα επιταχύνει τους ινοβλάστες. Οι ινοβλάστες βοηθούν στην παραγωγή του κολλαγόνου που είναι η πρωτεΐνη που ελέγχει τη διαδικασία γήρανσης του δέρματος και τις ρυτίδες, (με το πέρασμα του χρόνου, αρχίζει το κολλαγόνο να εξαφανίζεται από το δέρμα, προκαλώντας τις ρυτίδες). Το Αλόη Τζέλ προστατεύει τα εξωτερικά στρώματα του δέρματος βοηθώντας να αναδομηθούν τα κύτταρα της επιδερμίδας. Εμφάνισε περαιτέρω ενυδατικές ιδιότητες με την ένδειξη ότι το δέρμα απορροφά την υγρασία από το τζελ τρεις έως τέσσερις φορές γρηγορότερα από το νερό. Πολλές παθήσεις όπως η ελκοτική κολίτιδα,τα προβλήματα στον οισοφάγο, το πεπτικό έλκος,η ρευματική αρθρίτιδα,η οστεοαρθρίτιδα,τα στοματικά τραύματα και οι πονόλαιμοι, καταπολεμούνται με κατανάλωση του χυμού Αλόης.

80 Ο πόσιμος χυμός αλόης βέρα έχει φυσικές αποτοξινοτικές ιδιότητες, οι οποίες καθαρίζουν το πεπτικό και το κυκλοφορικό σύστημα. Η βελτίωση της απορρόφησης θρεπτικών συστατικών έχει συνδεθεί με την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και την διατροφή του οργανισμού σε κυτταρικό επίπεδο. Η aloe vera ενδείκνυται για τοπική χρήση. Το ζελέ από τα φύλλα της αλόης είναι ιδανικό για την φροντίδα εγκαυμάτων, μικρών τραυμάτων, αμυχών, για την ανακούφιση συμπτωμάτων δερματικών παθήσεων και έχει αναζωογονητική δράση στην επιδερμίδα. Η φυσική αντιφλεγμονώδης και αντιμικροβιακή δράση της Αλόης Βέρα, προάγει την ανάπτυξη των κυττάρων και συνεπώς την επούλωση.

81 Διάκριση μεταξύ της αλοΐνης και του ζελέ του φυτού
Η αλόη η γνησία όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά, τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες. Ο κιτρινο-πράσινος χυμός ο οποίος ως επί το πλείστον εκκρίνεται όταν κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός. Αυτός περιέχει την αλοΐνη η οποία έχει όμοια σύνθεση με το κόμμι. Από την άλλη, το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου, είτε αυτό τεμαχιστεί ή συνθλιβεί, είναι καταπραϋντικό και λέγεται ότι βοηθά στην επούλωση.

82

83 ΒΕΡΟΝΙΚΗ

84 ΟΝΟΜΑΣΙΑ Η λατινική ονομασία της Βερονίκης είναι Veronica officinalis. Αλλιως λεγεται και φαρμακευτικη.Ανηκει στην οικογενεια των Χοιραδανθών.

85 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Είναι ποώδες φυτό με έρπον στέλεχος , πολυετές, με τα πέταλα των ανθέων της ελαφρώς ιώδη. Τα φύλλα της είναι ωοειδή, οδοντωτά με βραχύ μίσχο, ανοιχτοπράσινα. Προέρχεται από τη Βρετανία και φύεται σε υγρές περιοχές, ενώ είναι πολύ δημοφιλής σε διακοσμητικούς κήπους. Βγάζει αδιάκοπα καινούρια μπλε άνθη από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο. Την συναντούμε στη Βόρεια Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά είδη Βερονίκης (31 είδη στην Ελλάδα), αλλά το γνωστό ως φαρμακευτικό είναι η Veronica officinalis. Το φυτό συλλέγεται ολόκληρο πριν ανθίσει. Είναι διαδεδομένο στα ελαφρώς όξινα εδάφη. Μέσα σε δάση και φτωχά λιβάδια.

86 ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ Στο παρελθόν η φαρμακευτική σημασία της Βερόνικας ήταν τόσο μεγάλη, που το 1690, ο βοτανοθεραπευτής Γιοχάνες Φάνκους αφιέρωσε μία μελέτη 300 σελίδων . Οι μολύνσεις του στόματος ή του λαιμού, ο βήχας, το κρυολόγημα, οι διαταραχές του στομάχου και του ήπατος, οι ρευματισμοί, η ποδάγρα, οι μολύνσεις των νεφρών και η διάρροια καταπραΰνονταν όλα με ένα απλό αφέψημα αποξηραμένης Βερόνικας σύμφωνα με τους μύθους . Σήμερα αυτό αμφισβητείται. Παρ’ όλα αυτά , το έγχυμα της Βερόνικας κάνει ένα γευστικότατο τσάι . Κάποτε μάλιστα τη χρησιμοποιούσαν αντί για το πραγματικό τσάι.

87 Γενικά σήμερα από πλευράς φαρμακευτικής θεωρείται φυτό δεύτερης κατηγορίας.
το Κατά τον Γκαρνιέρ είναι χωνευτική και ορεκτική. Κατά της στομαχικής ατονίας και κατά της κράμπας του στομάχου. Είναι ακόμη κατά του βρογχικού κατάρρου. Πίνεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα κουταλάκι βραστό νερό σε ένα κουταλάκι ξηρού βοτάνου, το αφήνουμε σκεπασμένο για 20 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε ένα φλιτζάνι πριν το φαγητό χωρίς ζάχαρη. Στη φαρμακευτική Βερονίκη αποδίδονται και ιδιότητες θεραπευτικές των ματιών. Πλένουμε τα μάτια με έγχυμα των ανθέων σε βραστό νερό .

88 ΘΥΜΑΡΙ Το θυμάρι ή θύμιο (Θύμος ο κοινός, λατ. Thymus vulgaris) είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη των Σωληνανθών (Tubiflorae) και στην οικογένεια των Χειλανθών (Labiatae). Είναι θάμνος μικρού ύψους (έως 30 εκατοστά), με όρθιους βλαστούς, εξαιρετικά ανθεκτικός, αναδύει πολύ ευχάριστο άρωμα. Απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική.

89 Τα φύλλα του θυμαριού, όταν ξεραθούν, αποκτούν καφεπράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους όταν θρυμματιστούν. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Μαζί με τους αποξηραμένους ανθούς χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό για τον αρωματισμό διαφόρων φαγητών, σε ψάρια, κρέατα, σε διάφορες σάλτσες, σούπες κ.λ.π. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του λικέρ βενεδικτίνη. Το θυμάρι είναι ιδιαίτερα αγαπητό στις μέλισσες και το θυμαρίσιο μέλι είναι εξαιρετικής ποιότητας. Περιέχει αιθέριο έλαιο σε ποσοστό 1-2% και κύριο συστατικό του είναι η θυμόλη ή, αλλιώς, καμφορά του θυμαριού, έχει δε χρήσεις στην αρωματοποιία και στην οδοντιατρική. Υπάρχουν και καλλωπιστικές ποικιλίες που καλλιεργούνται σε διάφορους κήπους.

90 Στην Ελλάδα υπάρχουν 23 αυτοφυή είδη και τα πιο σημαντικά είναι:
1.-Αγριοθυμάρι. Μικρός θάμνος με βλαστούς ξυλώδεις ξαπλωμένους. Βρίσκεται σε πολλές βραχώδεις, ορεινές, ξηρές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας.Κοντά στις περιοχές όπου φύεται το άγριο θυμάρι τοποθετούνται κυψέλες με μέλισσες και παράγεται εκλεκτό μέλι. 2.-Χαμοθρούμπι. Πολύ κοινό σε διάφορες πεδινές περιοχές και λιβάδια της  Μακεδονίας και της Θράκης. 3.-Σμάρι ή θυμάρι της Aττικής. Βρίσκεται σε διάφορες βραχώδεις περιοχές της Αττικής, της Αχαΐας, Κορινθίας και Ολύμπου.

91 Ένα φυτό... θησαυρός  Το θυμάρι έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες, γνωστές ήδη από τα χρόνια των αρχαίων Ελλήνων και Αιγυπτίων. Έχει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντισηπτική δράση, που οφείλεται στη θυμόλη, την οποία περιέχει το αιθέριο έλαιό του και συνήθως χρησιμοποιείται για την απολύμανση πληγών. Ωστόσο, λίγες σταγόνες από το βάμμα του σε νερό είναι αρκετές για να καθαρίσουν το σπίτι σας, αφήνοντας ένα ευχάριστο άρωμα. Τονώνει το ανοσοποιητικό, είναι αποχρεμπτικό, κατευνάζει το βήχα και τη βρογχίτιδα και θεωρείται εξαιρετικά αποτελεσματικό σε περιπτώσεις γρίπης. Χρησιμοποιείται επίσης για την αντιμετώπιση της δυσπεψίας και της διάρροιας, αλλά και του πονόδοντου. Είναι θερμαντικό και με το λάδι ή το βάμμα του μπορείτε να κάνετε εντριβές, που ανακουφίζουν από μυϊκούς και ρευματικούς πόνους. Συνιστάται ακόμα και ως καταπραϋντικό σε περιπτώσεις άγχους. 

92 Βάλτε το στην κουζίνα σας 
Το πιο γνωστό προϊόν από θυμάρι είναι το εξαιρετικής ποιότητας θυμαρίσιο μέλι, ενώ αποτελεί και ένα από τα βότανα που χρησιμοποιούνται για τον αρωματισμό του λικέρ Βενεδικτίνη. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται για να αρωματίσει ψάρια, κρεατικά (συνδυάζεται άριστα με κυνήγι και λουκάνικα), σάλτσες (ιδίως ντομάτας) και τυριά (ιδίως κρεμώδη). Αλλάζει ευχάριστα τη γεύση και το άρωμα στα φασολάκια και τον αρακά και μπορείτε να προσθέσετε τα ψιλοκομμένα φύλλα του στο στιφάδο και σε σούπες. Μπορείτε ακόμα να το χρησιμοποιήσετε για να δώσετε μια διαφορετική νότα σε κάθε είδους γέμιση, στα αυγά, στο βούτυρο και φυσικά στις ξιδάτες ελιές. Ρίξτε, τέλος, λίγο πάνω στα λαχανικά, τις σαλάτες και τα ζυμαρικά σας. Φτιάξτε νόστιμες μαρινάδες και αρωματικό λάδι για τις σαλάτες και τα φαγητά σας (σε 1 λίτρο ελαιόλαδο βάζετε 3 κουταλιές θυμάρι. Αφήνετε το μπουκάλι σε δροσερό και σκοτεινό μέρος για 20 ημέρες και μετά το σουρώνετε με ένα τουλουπάνι). Τολμήστε, τέλος, να το βάλετε και στα γλυκά σας.

93 Φρέσκο ή ξερό ;  Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται ξερό ως καρύκευμα, καθώς το φρέσκο, αν και έχει πιο πλούσια γεύση, είναι λιγότερο πρακτικό και έχει μικρή διάρκεια ζωής (περίπου 1 εβδομάδα). Το τελευταίο θα το βρείτε σε κλωνάρια και μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε είτε ολόκληρα είτε μόνο τα φύλλα τους. Φυσικά μπορείτε να αντικαταστήσετε το ένα με το άλλο, αρκεί να θυμάστε ότι οι ποσότητες που πρέπει να χρησιμοποιήσετε είναι διαφορετικές. Έτσι, η αναλογία αποξηραμένου και φρέσκου θυμαριού είναι 1 προς 3, δηλαδή το 1 κουταλάκι αποξηραμένο θυμάρι αντιστοιχεί σε 3 κουταλάκια φρέσκο, ενώ αν έχετε στα ντουλάπια σας σκόνη, βάζετε ακόμα μικρότερη ποσότητα.  Αν μαζεύετε θυμάρι  Όταν μαζεύετε θυμάρι από την εξοχή, πρέπει να είστε προσεκτικοί ώστε να μην το ξεριζώνετε. Κόβετε τα κλαδάκια με ψαλίδι ή μαχαίρι, για να μην καταστρέψετε το φυτό και να μπορέσει να ξανανθίσει.

94 Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές. Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι. Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας. Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).

95 Αιθέριο έλαιο: λίγες σταγόνες σε λίγο ελαιόλαδο βοηθά στα τσιμπήματα από έντομα.
Κτηνιατρική: για το πλύσιμο πληγών του δέρματος και του στόματος, για την καταπολέμηση των εντερικών σκουληκιών. Συνταγή για κολώνια: 10γρ. λουλούδια θυμαριού σε 250γρ. λευκό οινόπνευμα, κλείνουμε το μπουκάλι με φελλό και το αφήνουμε 2-3 εβδομάδες στον καλοκαιρινό ήλιο. Στη συνέχεια σουρώνουμε. Συνταγή για μαρινάτα φαγητά: μουσκεύουμε σε μισό λίτρο άσπρο κρασί 1 ματσάκι θυμάρι, 1 ματσάκι θρούμπη, 3-4 σκελίδες σκόρδο, 2 φύλλα δάφνης και μερικά μοσχοκάρφια. Προσοχή: όσο εντυπωσιακές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.

96 ΑΓΚΙΝΑΡΑ

97 Θρεπτικά χαρακτηριστικά Χρήσεις
Δομή παρουσίασης Γενικά Καταγωγή- ιστορικό Περιγραφή φυτού Βιταμίνες Θρεπτικά χαρακτηριστικά Χρήσεις

98 Επιστημονικό όνομα cynara scolymus l. Οικογένεια Γενικά composite
Εικόνα 1 Φυτό σε πλήρη ανάπτυξη

99 Καταγωγή-ιστορικό Η αγκινάρα προέρχεται από την περιοχή της Μεσογείου με πιθανή χώρα καταγωγής την Αλγερία, όπου ακόμα και σήμερα συναντάμε τις άγριες μορφές φυτού. Η αγκινάρα απαντάτε σήμερα και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο.

100 Περιγραφή φυτού Η αγκινάρα αποτελεί μια πολυετή καλλιέργεια, όπου εμπορικά μπορεί να παραμείνει στο χωράφι για 4-5 χρόνια αλλά στην πραγματικότητα παραμένει στον αρχικό χώρο εγκατάστασης της πολύ περισσότερα χρόνια . Αναπτύσσεται σε σχήμα θάμνου, ύψους περίπου 1,5μ.ειναι φυτό ιθαγενές της Αφρικής, καλλιεργείται όμως σε πολλά μέρη του σύγχρονου κόσμου σε θέσεις προφυλαγμένες από το δυνατό ψύχος και εδάφη χωρίς πολλή υγρασία. Η ρίζα της αγκινάρας είναι πασσαλωδης και προχωρεί βαθιά στο έδαφος. Τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές , χρώμα γκριζωπό στο κάτω μέρος και το στέλεχος της είναι μακρύ με διακλαδώσεις.

101 Βιταμίνες Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, χαλκού, μαγνησίου, ασβέστιο, φωσφόρου, μαγγανίου, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και καλή πηγή σιδήρου, όλων των βιταμινών του συμπλέγματος Β και καλίου. Περιέχει, επίσης, φλαβονοειδή. Οι κατεψυγμένες αγκινάρες έχουν σημαντικές απώλειες σε σίδηρο, μαγνήσιο, χαλκό και βιταμίνη C , αλλά μεγαλύτερη συγκέντρωση σε φυλλικό οξύ.

102 Θρεπτικά χαρακτηριστικά
Χρησιμεύει στην ιατρική αφού θεωρείτε ως ένα πλέον θεραπευτικό βότανο. Ένα συστατικό πολύ σημαντικό που περιέχετε σε αυτήν είναι η καναρινή και έχει αποδειχτεί ότι ελαττώνει σημαντικά τα επίπεδα χοληστερίνης και τριγλυκεριδιων στο σώμα μας, όπως επίσης έχει αποδειχτεί με πανεπιστημιακές μελέτες πως διεγείρει την έκκριση χολής και χρησιμοποιείτε στην θεραπεία της ανεπάρκειας του συκωτιού και της ατελής πέψης. Τέλος πολλοί είναι που λένε ότι χρησιμεύει για την αρτηριοσκλήρωση ,τους ρευματισμούς της φαγούρας και της ατονίας.

103 Χρήσεις Οι ανθοκεφαλες καταναλώνονται νωπές η μαγειρεμένες, ενώ τα φύλλα αποτελούν πολύ καλή ζωοτροφή. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν την καναρινή ,ουσία που προσδίδει στο φυτό αρκετές φαρμακευτικές χρήσεις. Η καναρινή χρησιμοποιείτε για ασθένειες του συκωτιού και της δυσκοιλιότητας

104 Γλυστρίδα

105 Η Αντράκλα ή ανδράχλη ή γλυστρίδα, (επιστ
Η Αντράκλα ή ανδράχλη ή γλυστρίδα, (επιστ. Ανδράχνη η ολησθηρίς, Πορτουλάκα η λαχανώδης, Portulaca oleracea) είναι είδος του γένους Πορτουλάκα. Είναι γνωστό σαλατικό που φύεται άφθονα, χωρίς ιδιαίτερη καλλιέργεια κυρίως σε λαχανόκηπους. Στην Ελλάδα, σε πολλά μέρη, εκτός από τις παραπάνω ονομασίες λέγεται και αντραχλίδα, ή σκλιμίτσα, ή χοιροβότανο, ή τρευλό ή και γλυστιρίδα.

106 Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ Χρησιμοποιείται σε σαλάτες ως δροσιστικό και θεωρείται, ως βότανο, κατάλληλο καθαρτικό του αίματος, καθώς επίσης και διουρητικό. Πολλές φορές καθίσταται ενοχλητικό στους λαχανόκηπους λόγω της αφθονίας του όπου η εκρίζωσή του θα πρέπει να γίνει πριν ανθίσει και "σποριάσει" που ομολογουμένως οι σπόροι του είναι πολυπληθείς και πολύ μικροί. Επίσης ένα είδος αντράκλας καλλιεργείται ιδιαίτερα ως καλλωπιστικό φυτό επειδή παράγει άνθη όλο το Καλοκαίρι. Σημειώνεται επίσης ότι στην Ινδία είδος αντράκλας χρησιμοποιείται για υπούλωση επίπονων πληγών.

107 Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ Παραγωγή γλυστρίδας είναι δύσκολο να γίνει αφού βρίσκεται… παντού. Ωστόσο όταν είναι προϊόν βιολογικής γεωργίας τότε η γευστική και η θεραπευτική της αξία γίνεται μεγαλύτερη.Στους κήπους που βγαίνει συνήθως ξεπατώνεται και πετιέται. Όμως σιγά - σιγά επανέρχεται στις διατροφικές μας συνήθειες και ξαναχρησιμοποιείται. Ο κόσμος το μαθαίνει και αρχίζουν να το χρησιμοποιούν αρκετές ταβέρνες σε χωριάτικες και κρητικές σαλάτες αντί για σταμναγκάθι. Το γνήσιο σταμναγκάθι βγαίνει για 2-3 μήνες, τον υπόλοιπο χρόνο είναι καλλιεργήσιμο, ενώ η γλυστριδα ειδικά όταν είναι βιολογική είναι πραγματικά φυσική..

108 Θρεπτικά συστατικά Η γλυστρίδα περιέχει πολλά και ιδιαίτερα θρεπτικά συστατικά για την υγεία μας με μόνο 16 θερμίδες στα 100 γρ. Συγκεκριμένα περιέχει : Βιταμίνες του συμπλέγματος Β: Β1, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, Β6, φολικό οξύ Σημαντικές ποσότητες Βιταμίνης C Βήτα καροτένιο Σίδηρο Μαγνήσιο Κάλιο Ασβέστιο Φώσφορο Μαγγάνιο Χαλκό Φυτικές ίνες

109 ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
H μεγάλη περιεκτικότητα σε ωμέγα 3-λιπαρά οξέα, κάνει τη γλυστρίδα ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό.Oι παραδοσιακές κοινωνίες τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύουν πολλά από τα προβλήματα υγείας που σήμερα καταπολεμούνται από τα λιπαρά οξέα ωμέγα-3 και στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι φλεγμονές, τα προβλήματα στην καρδιά, οι στομαχικές διαταραχές, ο πόνος και ο πυρετός. Παραδείγματος χάρη, ο Θεόφραστος ( π.Χ.), ο πατέρας της βοτανικής, συστήνε τη γλυστρίδα ως φάρμακο για την καρδιακή ανεπάρκεια, το σκορβούτο, τον πονόλαιμο, τον πόνο στα αφτιά, το οίδημα στις αρθρώσεις και την ξηροδερμία… Η γλυστρίδα είναι γεμάτη από ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.

110 Εκατό γραμμάριά της περιέχουν 400 χιλιοστογραμμάρια ωμέγα-3, του φυτικού λιπαρού οξέος που συναντάται στο φυτικό βασίλειο και ονομάζεται άλφα-λινολενικό ή LΝΑ - διαθέτουν δηλαδή δεκαπέντε φορές περισσότερα ωμέγα-3 από ό,τι τα περισσότερα μαρούλια που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Και επιπλέον είναι ιδιαίτερα πλούσια σε αντιοξειδωτικά. Μια μερίδα γλυστρίδας καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνη Ε και παρέχει σημαντικές ποσότητες βιταμίνης Ο, Β-καροτένιου και γλουταθειόνης. Ακόμα μπορεί να γίνει αφέψημα, χυμός αλλά και λοσιόν . Συνειδητοποίησα ακόμα ότι οι ανακαλύψεις μου με οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως τόσο η γλυστρίδα όσο και άλλα παρόμοια άγρια φυτά θα πρέπει να συνεισέφεραν ένα σημαντικό ποσοστό LΝΑ και αντιο-ξειδωτικών στο διαιτολόγιο των πρώτων ανθρώπων.

111 ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Η γλυστρίδα είναι πραγματικά ένα… ευεργετικό ζιζάνιο. Παλιότερα χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά στη διατροφή των Κρητικών και προσωπικά τη χρησιμοποιώ πάρα πολύ στα γεύματα που παραθέτουμε στο πλαίσιο διεθνών συνεδρίων”. Η χρήση της γλυστρίδας ως θεραπευτικό φυτό στην Ευρώπη, το Ιράν και την Ινδία, έχει ιστορία τουλάχιστον ετών και πιθανότατα καταναλωνόταν ως λαχανικό πολλά χρόνια πριν. Στην αρχαία Ρώμη η γλυστρίδα χρησιμοποιείτο για θεραπεία των πονοκεφάλων και της δυσεντερίας, των σκωλίκων των εντέρων και των δαγκωμάτων από σαύρες. Βέβαια τότε δεν γνώριζαν ότι είναι πλούσιο σε ω3 λιπαρά οξέα και σε αντιοξειδωτικά απαραίτητα για την υγειά. Η γλυστρίδα θεωρείτο από παλαιά σαν πολύτιμο φυτό για τη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος. Ανοίγει την όρεξη και έχει επουλωτικές ιδιότητες. Η διουρητική δράση της χρησιμεύει σαν ανακούφιση των ασθενειών της ουροδόχου κύστης, για παράδειγμα στη δυσκολία κατά την ούρηση.

112 Οι γλυχρασματογενείς ιδιότητες του φυτού το καθιστούν επίσης καταπραϋντικό γιατρικό για τα γαστρεντερικά προβλήματα όπως η δυσεντερία και η διάρροια. Παλαιά στην Κρήτη καταναλώνετο ωμή με ξίδι και ήταν δροσιστική και δημοφιλής. Απαλλάσσει το συκώτι από υπεραιμία γι’ αυτό λέγανε «γλυστρίδα και νερό συκώτι δροσερό». Επίσης, παλαιά στην Κρήτη τη συνιστούσαν στους πάσχοντες από αιμορροΐδες. Κοπανισμένη επιτίθεται σε εγκαύματα. Για κάποιον που είναι αθυρόστομος και φλύαρος οι Κρητικοί λένε «Γλυστρίδα ’φαγες και γλυστρά το στόμα σου;». Ως γνωστό η βιταμίνη Ε και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα προστατεύουν πιθανώς από τον καρκίνο, τις καρδιοπάθειες και τις φλεγμονώδεις παθήσεις”.

113 Άνηθος

114 Ο Άνηθος (επιστ.: Άνηθον το βαρύοσμον, Anethum graveolens) είναι φυτό της οικογένειας των Σελινοειδών (Apiaceae) (συν. Σκιαδοφόρων (Umbelliferae)). Το ύψος του φτάνει τα 80 εκατοστά, ο βλαστός του είναι κοίλος και γραμμωτός, η ρίζα γογγυλώδης, τα φύλλα του πτερωτά νηματοειδή.Ο άνηθος ήταν γνωστός στην Αρχαία Ελλάδα με τις ονομασίες άνηθον και άνησον. Από τα άνθη του παρασκεύαζαν άρωμα, ενώ το πρόσθεταν σε διάφορα κρασιά που είχαν την ονομασία ανηθίτης οίνος.Ακόμα, στεφάνωναν τους νικητές με ανθισμένα κλαδιά άνηθου, και με το αιθέριο έλαιο των καρπών του άλειφαν το σώμα τους οι αθλητές γιατί το θεωρούσαν χαλαρωτικό και τονωτικό των μυών. Το αφέψημα των σπόρων του άνηθου καθώς και το ανηθέλαιο έχουν διουρητικές, χωνευτικές και ορεκτικές ιδιότητες, ενώ το αφέψημα χρησιμοποιείται σε κολικούς και εμετούς. Ανακουφίζει από στομαχικές διαταραχές ιδιαίτερα των μικρών παιδιών.

115 Το ανηθέλαιο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην ποτοποιία και στη φαρμακευτική ως αντιβηχικό, σπασμολυτικό και γαλακταγωγό. Το φυτό αυτό έχει μακρόχρονη ιστορία, στη θεραπευτική αλλά και στην κουζίνα. Στις Ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται πάρα πολύ στις σαλάτες και στα φαγητά. Αυτό γιατί εκτός από το ότι αρωματίζει , διευκολύνει και την πέψη των τροφών. Το αιθέριο έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται σε αρκετά φάρμακα αλλά και στην αρωματοποιία, τη ζαχαροπλαστική και την αρτοποιία (σε ποτά, λικέρ, τουρσιά). Χρησιμοποιούνται οι σπόροι, τα φύλλα, τα άνθη και οι ρίζες και για οικιακή χρήση αν θέλει κανείς να ξηράνει κλωνάρια άνηθου με φύλλα, πρέπει να το κάνει πριν ανθίσει το φυτό. Χρησιμοποιείται και σαν αφέψημα και βοηθάει στο θηλασμό αλλά "απαγορεύεται" η χρήση του κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί μπορεί να προκαλέσει αποβολή.

116 Aσκολίμπροι (Scolymus hispanicus)

117 Περιγραφή :  Ασκόλυμπρος
Είναι πολυετές, ανθεκτικό φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1μ. ύψος. Έχει βαθιά, σαρκώδη ρίζα και χοντρό, κεντρικό βλαστό, που διακλαδίζεται και έχει κατά μήκος του αγκαθωτά πτερύγια. Η ρίζα και το στέλεχος εκκρίνουν ένα γαλακτώδη, πικρό χυμό, όταν κοπούν.  Τα φύλλα του βγαίνουν από τη βάση, είναι μαλακά, λογχοειδή, έχουν μερικά αγκάθια και μακριούς μίσχους. Τα άνθη του βγαίνουν το Μάιο από τις μασχάλες των φύλλων, σε κεφαλωτές ταξιανθίες, που αποτελούνται από πολλά ανθίδια, που τα πέταλα τους έχουν χρώμα κίτρινο. Τα βράκτεια φύλλα τους μπορεί να είναι τριχωτά. Ο κάθε καρπός περιέχει πολλούς επιμήκεις, μικρούς σπόρους, με ένα σχηματισμό διάφανων ινών στη κορφή τους, για να διευκολύνεται έτσι η διασπορά τους με τον αέρα.

118

119 Τον βρίσκουμε σχεδόν παντού, από τους λόφους μέχρι τη θάλασσα, σε καλλιεργημένα ή ακαλλιέργητα χωράφια, όλο το χειμώνα, μέχρι την άνοιξη. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί του το χειμώνα και την άνοιξη, ενώ οι ρίζες του το φθινόπωρο. Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί του βράζονται και τρώγονται ως σαλάτα μόνα τους ή μαζί με άλλα, μυρωδικά χόρτα ή μαγειρεύονται με ρύζι. Οι ρίζες βράζονται, περιχύνονται με ξίδι, διατηρούνται μέσα σε λάδι και είναι εξαίρετο ορεκτικό ή μεζές ούζου. Επίσης, μαγειρεύονται με κρέας.

120

121 Χρήσεις : χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις. Οι περισσότεροι από των γιατρών του αρχαίου κόσμου θεωρούσαν τον ασκόλυμπρο ως διουρητικό. Γι αυτό το λόγο και έβραζαν τη ρίζα του ασκολύμπρου μέσα σε κρασί και τη χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση προβλημάτων δυσουρίας. τον χρησιμοποίησαν και για την αντιμετώπιση της δυσοσμίας του σώματος που προκαλούσε ο ιδρώτας. Η λαϊκή ιατρική χρησιμοποιεί σήμερα το ασκόλυμπρο για πολλές και διάφορες χρήσεις όπως για παράδειγμα για γαστρεντερικά προβλήματα, δερματοπάθειες, νεφρολιθιάσεις και αρθρίτιδες. ο ζωμός που παράγεται από το βράσιμο της ρίζας του ασκολύμπρου θεωρείται ιδιαίτερα θεραπευτικός. 

122

123

124 ΕΛΙΑ

125 Ελιά Περιγραφή : Αειθαλές δέντρο μέχρι δέκα μέτρα ύψος με μεγάλη διάρκεια ζωής (Χιλιετίες) και κορμό εύρωστο . Φύλλα : 4-10 εκατοστά λογχοειδή και μυτερά. Το πάνω μέρος είναι σκουροπράσινο και το κάτω ασημένιο. Βιότοπος : Σε όλα τα εδάφη . Προέλευση : Η Ανατολική Μεσόγειος, ενώ οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση η ελιά κατάγεται από την Αθήνα την οποία φύτεψε για πρώτη φορά στην Ακρόπολη η θεά Αθηνά. Καλλιέργεια : καλλιέργεια της ελιάς στην αρχαία Ελλάδα ξεκίνησε από την Κρήτη γύρω στο 3500 π.Χ αλλά σύντομα επεκτάθηκε και στις υπόλοιπες περιοχές. 

126 Η Ελιά και ο καρπός της

127 Θεραπευτικές ιδιότητες ελαιόλαδου
Tο ελαιόλαδο, όπως και όλα τα φυσικά τρόφιμα, εκτός από τρόφιμο είναι και φάρμακο. Θεωρείται μικροβιοκτόνο, απολυμαντικό, χολαγωγικό και αντιδιαβητικό. Συνιστάται στη δυσκοιλιότητα, στις παθήσεις του ήπατος, τις πιτυριάσεις του δέρματος, για την τόνωση των μαλλιών. Επίσης είναι υπακτικό, πίνεται σε περιπτώσεις χολολιθίασης, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πλύσεις σε περιπτώσεις σπαστικής κολίτιδας. Ανακουφίζει τους πόνους στο στομάχι από υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέως, διαλύει τη χοληστερίνη είναι καταπραϋντικό και σπασμολυτικό σε κωλικούς των νεφρών και του ήπατος. Τα φύλλα της ελιάς έχουν αντιπυρετική, ηρεμιστική, στυπτική και αντισηπτική δράση ενώ κατεβάζουν την πίεση του αίματος: Τα φύλλα της ελιάς περιέχουν πολλές δραστικές ουσίες που δρουν αντιυπερτασικά (τους ολεοευρωποσίδες, την ολεοζίνη και το γλυκολικό οξύ) και ανακουφίζουν από τα συμπτώματα της υψηλής πίεσης, όπως είναι οι πονοκέφαλοι και οι ίλιγγοι.

128 Χρήση των φύλλων της ελιάς σε εναλλακτικές θεραπείες
Αύξηση ενεργητικότητας- Αντιμετώπιση χρόνιας κόπωσης: Η κατανάλωση φύλλων ελιάς έχει αναφερθεί πολλάκις από ασθενείς, αλλά και από υγιή άτομα, ότι προσδίδει μεγαλύτερη ενεργητικότητα. Αυτή η μεγαλύτερη ενεργητικότητα, δυνητικά μπορεί να αυξήσει την απόδοση στην εργασία, την επίδοση στον αθλητισμό. Επίσης, έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά ταχείας ανάρρωσης από χρόνια κόπωση με τη συχνή και συστηματική κατανάλωση φύλλων ελιάς. Εν ολίγοις, αποτελούν σημαντικότατο εργαλείο του σύγχρονου και επιβαρημένου από το στρες ανθρώπου, στην ανάγκη για ευεξία και μακροζωία Ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος: Αποτελεί το κυρίαρχο όφελος με την κατανάλωση χυμού ή ροφήματος φύλλων ελιάς, λόγω του ενεργού συστατικού τους, την ελαιοευρωπαΐνη. Η αποτελεσματικότητα κατά πολλών παθογόνων, μπορεί να ωφελήσει στην αντιμετώπιση των ιών της γρίπης, του έρπητα, μύκητες βακτήρια (11 ειδών). Έχουν αναφερθεί θεαματικά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση έντονων συμπτωμάτων του AIDS με χορήγηση φύλλων ελιάς.

129 Προϊόντα από λάδι

130 Ελαιόλαδο Το ελαιόλαδο είναι βασικό στοιχείο της μεσογειακής διατροφής και θεωρείται προϊόν υγιεινής διατροφής λόγω της περιεκτικότητάς του σε μονοακόρεστα λιπαρά Είναι το έλαιο των καρπών της ελιάς. Εξάγεται με έκθλιψη των ελιών, οι οποίες πρέπει να συλλέγονται πριν από την τελική τους ωρίμανση, όταν δηλαδή έχουν χρώμα πράσινο-βιολετί, καθώς η ποιότητα του λαδιού τους είναι πολύ καλύτερη από αυτήν του λαδιού που εξάγεται από τους τελείως ώριμους καρπούς .