ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ

Παρουσίαση με θέμα: "ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ
Εργασία της τάξης Ε2 109ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών «Οδυσσέας Ελύτης»

2 ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

3 « Κανείς δε γεννήθηκε προγραμματισμένος να μισεί έναν άλλο άνθρωπο βάση του χρώματος, της εθνικότητας ή της θρησκείας. Οι άνθρωποι διδάχθηκαν να μισούν και αφού έμαθαν να μισούν, μπορεί να μάθουν ν’ αγαπούν. Γιατί η αγάπη είναι πιο εύκολο να κατακλύσει την ανθρώπινη καρδιά από το μίσος…» Νέλσον Μαντέλα, «Long Way to Freedom» Ίκρα, Χρυσούλα

4 Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος Κι εσύ λευκέ άνθρωπε Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι Και λες εμένα έγχρωμο; Ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006. Ίκρα, Χρυσούλα

5 Ορισμός η έννοια του να θεωρείς κατώτερό σου όποιον διαφέρει από σένα… η έννοια του να μη σέβεσαι την καταγωγή, τη θρησκεία, το φύλο, ακόμα και την εμφάνιση του άλλου… η έννοια του να μην κατανοείς τη νοοτροπία του συνανθρώπου σου και να τον κατηγορείς γι’ αυτό που είναι. Ίκρα, Χρυσούλα

6 Μορφές ρατσισμού Ίκρα, Χρυσούλα
Φυλετικός ρατσισμός: απέναντι σε άτομα διαφορετικής φυλής ή/και χρώματος Κοινωνικός ρατσισμός: απέναντι σε άτομα ή ομάδες( πολιτική ιδεολογία, πνευματικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση) , απέναντι στις γυναίκες, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στις μειονότητες. Θρησκευτικός ρατσισμός: απέναντι σε όσους δεν έχουν την ίδια θρησκεία Ίκρα, Χρυσούλα

7 Αίτια Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και η πνευματική φτώχεια είναι ένα από τα σημαντικότερα αίτια του φαινομένου αυτού. Από τη στιγμή που τα άτομα δεν διδάσκονται την αξία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, και του σεβασμού είναι εύκολο να παρασυρθούν από ρατσιστικές αντιλήψεις. Άλλη μία αιτία είναι η κρίση των αξιών όπως η ανηθικότητα, ο ανταγωνισμός και η γενικότερη αμφισβήτηση των ανθρωπιστικών ιδανικών που καλλιεργούν το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων. Η αίσθηση ανωτερότητας ή κατωτερότητας απέναντι στους άλλους δημιουργεί το φθόνο και το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι άλλη μια σημαντική αιτία. Για παράδειγμα ο φυλετικός ρατσισμός κατά των μαύρων δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει την εκμετάλλευση των λαών της Αφρικής από τους Ευρωπαίους. Ίκρα, Χρυσούλα

8 Συνέπειες Ίκρα, Χρυσούλα
1. Παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες που υποστήριξαν όλα τα φωτισμένα πνεύματα της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα. 2. Περιθωριοποιούνται άτομα και ομάδες, με αποτέλεσμα να χάνει η κοινωνία ένα ιδιαίτερα σημαντικό και πολλές φορές ικανό δυναμικό, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάπτυξη και ευημερία. 3. Επικρατεί αναξιοκρατία, κοινωνικές ανισότητες, διχόνοια, φαινόμενα που δυναμιτίζουν την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας (απώλεια κοινωνικής συνοχής, ομαλότητας). 4. Ξεσπούν συγκρούσεις, εκδηλώνονται ταραχές, κυριαρχεί η βία, που «πληγώνει» την έννοια και την αξία του πολιτισμένου ανθρώπου. 5. Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και φτωχών. Δημιουργεί άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και οδηγεί στην ανεργία και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ένα, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. 6. Συντελεί στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση των ανθρώπων και των λαών. 7. Δημιουργεί «χωριστή συμβίωση» (Απαρτχάιντ) των κατοίκων ενός κράτους. Ίκρα, Χρυσούλα

9 Ξενοφοβία Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ
Ξενοφοβία (από το "ξένος" + "φόβος") είναι όταν ένας άνθρωπος είναι επιφυλακτικός ή αντιπαθεί κάτι ή κάποιον που δεν είναι δικό του, δηλ. δεν ανήκουν στην ίδια εθνικότητα, θρησκεία κ.α. Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ

10 Μορφές ξενοφοβίας Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ
Κοινωνική: Αυτή η μορφή ξενοφοβίας εκδηλώνεται σε: Μετανάστες, οι οποίοι δεν ανήκουν στην κοινωνία της χώρας στην οποία μεταναστεύουν. Μια φυλή, η οποία έγινε μέρος της κοινωνίας μιας χώρας μέσω πολεμικών κατακτήσεων. Αυτή η μορφή ξενοφοβίας μπορεί να διευκολύνει τις εχθρικές και βίαιες αντιδράσεις, όπως η μαζική απέλαση των ξένων, το πογκρόμ ή και στην γενοκτονία. Πολιτιστική: Η ξενοφοβία έχει και πολιτιστική έννοια, αφού όλοι οι πολιτισμοί δέχθηκαν ξένες επιρροές στην κουλτούρα τους. Ένα παράδειγμα είναι οι ξένες λέξεις που περιλαμβάνονται σε μια εθνική γλώσσα (δηλ. αγγλικές λέξεις στην ελληνική γλώσσα). Αυτό σπάνια οδηγεί σε επιθετικότητα κατά των μεταναστών, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές εκστρατείες για "γλωσσικό καθαρισμό", δηλ. να διαγραφούν οι ξένες λέξεις από την γλώσσα τους. Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ

11 Συνέπειες ξενοφοβίας Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ
 Οι συνέπειες της ξενοφοβίας μπορούν να επηρεάσουν την κοινωνία, τα θύματα της ξενοφοβίας αλλά και τους ίδιους τους θύτες. Αρχικά η ξενοφοβία προκαλεί εκρήξεις βίας, συγκρούσεις και αύξηση της εγκληματικότητας αφού οι μετανάστες και γενικότερα οι αποδέκτες της ξενοφοβίας δεν μπορούν να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, να βρουν μια εργασία και με αυτό τον τρόπο να ζήσουν αξιοπρεπώς. Έτσι προκαλούνται καταστροφές στις υλικές υποδομές της κοινωνίας και ταυτόχρονα τόσο τα θύματα της ξενοφοβίας που μπορούν ανά πάσα στιγμή να δεχθούν κάποια επίθεση βίας αλλά και οι θύτες που πέφτουν συχνά θύματα κλοπών ή διαρρήξεων να βρίσκονται συνεχώς σε ένα κλίμα καχυποψίας, ανασφάλειας και άγχους. Ακόμη η ξενοφοβία εμποδίζει την αρμονική συνεργασία μεταξύ των κατοίκων μιας χώρας και έτσι απουσιάζει η αλληλεγγύη και η κοινωνικοπολιτική συνείδηση. Με αυτό τον τρόπο δε συμβάλλουν όλοι στον βαθμό που θα μπορούσαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας αφού η κοινωνία δεν αξιοποιεί εξολοκλήρου το δημιουργικό της δυναμικό. Τέλος σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις της ξενοφοβίας στη δημοκρατία, καθώς αυτή πάσχει λόγω της έλλειψης ισότιμων ευκαιριών, της απουσίας στα κοινά και της έλλειψης πολυφωνίας. Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ

12 Προσωπικότητες κατά του Ρατσισμού

13 Νέλσον Μαντέλα Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ
Ο Νέλσον Μαντέλα (Nelson Rolihlahla Mandela, γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1918 στο χωριό Μβέζο (Mvezo) της περιοχής Τράνσκεϊ της Νότιας Αφρικής και απεβίωσε στις 5 Δεκεμβρίου 2013 συγκεκριμένα στην Οικία Χάουτον). Για 20 χρόνια τέθηκε επικεφαλής στη μεγάλη εκστρατεία κατά της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής. Ήταν ο πρώτος έγχρωμος, δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής. Πριν εκλεγεί πρόεδρος, ήταν από τους επικεφαλής του κινήματος κατά του Απαρτχάιντ και ενεργό μέλος του ANC. Φυλακίστηκε για 27 χρόνια από το καθεστώς των λευκών. Ο Νέλσον Μαντέλα αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 1990, αφού ο πρόεδρος Φρεντερίκ ντε Κλερκ αναγνώρισε το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο και ανέστειλε τις εκτελέσεις. Ο Νέλσον Μαντέλα αμέσως παρότρυνε τις ξένες δυνάμεις να μην ελαττώσουν την πίεση που ασκούσαν στη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση για συνταγματική μεταρρύθμιση. Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ

14 Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η μοδίστρα Ρόζα Παρκς, αρνούμενη να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν λευκό στο λεωφορείο -όπως όριζε ο νόμος- συνελήφθη. Έτσι, οι μαύροι της περιοχής δημιούργησαν την "Ένωση για την Πρόοδο" του Μοντγκόμερυ, με αρχηγό τον Κινγκ, για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων.  Στις 26 Ιανουαρίου του 1956, ο Κινγκ συνελήφθη για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας και φυλακίστηκε, λόγω της προεδρίας του, στην Ένωση. Τέσσερις ημέρες αργότερα (30 Ιανουαρίου), το σπίτι του δέχθηκε βομβιστική επίθεση. Στις 21 Φεβρουαρίου, καταδικάστηκε με άλλους 88 μαύρους, λόγω της στάσης τους απέναντι στο νόμο για τα λεωφορεία. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1956, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αργύρης, Δέσποινα, Ίντριτ

15

16 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

17 Κατερίνα, Μενέλαος Ιστορική αναδρομή
«Πας μη Έλλην βάρβαρος». Η διχοτομία Ελλήνων- βαρβάρων υπήρχε στην κλασική αρχαιότητα, όπως αποτυπώνεται καθαρά σε ένα ρητό που ο Διογένης Λαέρτιος αποδίδει στον Θαλή, ενώ άλλοι το απέδιδαν στον Σωκράτη: «Χρωστάω χάρη στην Τύχη για τρία πράγματα: που γεννήθηκα άνθρωπος και όχι ζώο, άνδρας και όχι γυναίκα, Έλληνας και όχι βάρβαρος». Οι Έλληνες, ειδικά μετά τους περσικούς πολέμους, πίστευαν ότι, ελεύθεροι πολίτες καθώς ήταν, ήταν ανώτεροι από τους «βαρβάρους» που υπάκουαν δουλικά σε έναν βασιλιά. Αυτό όμως δεν εμπόδισε πολλούς Έλληνες συγγραφείς να αναφερθούν με σεβασμό στα επιτεύγματα των βαρβάρων, όπως ο Ξενοφώντας για τους Πέρσες ή ο Ηρόδοτος. Ακόμη ,αξιοσημείωτο είναι ότι στην Σπάρτη τα ανάπηρα ή καχεκτικά παιδιά ρίχνονταν στον Καιάδα , διότι δε μπορούσαν να είναι χρήσιμα στο στρατό. Κατερίνα, Μενέλαος

18 Κατερίνα, Μενέλαος Ιστορική αναδρομή
Άλλα ιστορικά παραδείγματα ρατσισμού στην ιστορία είναι και τα παρακάτω: Οι σκληροί και βίαιοι διωγμοί των χριστιανών από τους ειδωλολάτρες, κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όπως επίσης, λίγο αργότερα, των αιρετικών και των εθνικών από τους χριστιανούς, Η επαίσχυντη εκμετάλλευση των ιθαγενών (Ινδιάνων, Αφρικανών κ.λπ) από τους αποικιοκράτες, που τους αντιμετώπισαν ρατσιστικά και εφάρμοσαν σκληρότατες πρακτικές εναντίον τους. Κατερίνα, Μενέλαος

19 Κατερίνα, Μενέλαος Ιστορική αναδρομή
Σύμφωνα με τις ιστορικές πήγες οι κοινωνικές προκαταλήψεις σε βάρος των μαύρων ήταν άγνωστες στην αρχαιότητα. Γενικά οι μαύροι συμβίωναν αρμονία με τους ανοιχτόχρωμους λαούς για χιλιάδες χρόνια . Μάλιστα φημίζονταν για τις πολεμικές τους αρετές . Ακόμη Έλληνες και ρωμαίοι δεν ανέπτυξαν θεωρίες σχετικά την υπέροχη της λευκή φυλής. Πίστευαν ότι το χρώμα τους το οφείλουν στις κλιματικές συνθήκες. Αν και το μαύρο χρώμα ήταν συνυφασμένο με το βασίλειο των νεκρών , αυτό δεν επηρέασε τη στάση τους απέναντι στους μαύρους . Το μαύρο χρώμα άρχισε να λειτουργεί σαν δείγμα κατωτερότητας από τη στιγμή που οι Άραβες το συνέδεσαν στη συνείδησή τους με την ιδιότητα του μαύρου δούλου . Οι Άραβες όπως και οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες του 7ου αι. μ . Χ. Εισήγαγαν μαύρους από την ανατολική Αφρική για τους χρησιμοποιήσουν ως δούλους. Ο ρατσισμός εναντίον των μαύρων εμφανίστηκε με τις αποικίες των Ευρωπαίων στις χώρες της Αφρικής το 15ο αιώνα. Τότε οι Ευρωπαίοι λαοί θέλησαν να εκμεταλλευτούν τους ντόπιους λαούς ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Κατερίνα, Μενέλαος

20 Η δουλεία στην ιστορία

21 Γενικά Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος
H δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία. Απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η δουλεία συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου, αλλά του αφαιρούσε αυτή καθαυτή την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε στο εξής σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση (ιδιώτη ή κράτους). Σε κατάσταση δουλείας ζούσε κατά καιρούς και περιοχές το 20%- 40% του πληθυσμού των κοινωνιών, ενώ υπήρξαν και κοινωνίες με πολύ υψηλότερο ποσοστό δούλων. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

22 Ετυμολογία Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος
Η λέξη δουλεία προέρχεται από το επίθετο δούλος, που προήλθε από την αρχαιότερη λέξη δόελος ή αλλού δόερος(οι οποίες προφέρονταν ασυναίρετες) και που πιθανόν με τη σειρά τους προήλθαν από το ρήμα δέω (δένω). Αρχικά, δούλος χαρακτηριζόταν ο εκ γενετής σκλάβος, δηλαδή εκείνος που γεννιόταν από γονιό σκλάβο, σε αντιδιαστολή –τότε- προς τον ανδράποδο, δηλαδή εκείνον που υποδουλωνόταν σε πόλεμο. Εκείνος που οι γονείς του ήταν και οι δύο δούλοι, ονομαζόταν αμφίδουλος. Η λέξη σκλαβιά που χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο, όπως και οι λέξεις για τη δουλεία σε άλλες γλώσσες, π.χ. slavery, enslavage και Sklaverei, προήλθαν από τη βυζαντινή λέξη Σκλαβηνός. Πιθανόν σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, αλλά όχι όλους, οι Βυζαντινοί να έδωσαν σε ορισμένες εθνότητες τον χαρακτηρισμό Σλάβοι, επειδή τα ονόματά τους είχαν συνήθως την κατάληξη –σλαβ (π.χ. Στανισλάβ). Στη συνέχεια, η λέξη «σκλαβηνός» και «σκλάβος» πιθανολογείται ότι έγινε συνώνυμο του δούλου, επειδή πολλοί Σλάβοι υποδουλώθηκαν από γερμανικές φυλές, αλλά κυρίως επειδή οι μουσουλμάνοι της ιβηρικής Χερσονήσου χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη για να διακρίνουν τους Ευρωπαίους δούλους τους από τους υπόλοιπους, όπως αργότερα οι Αμερικανοί ονόμαζαν τους Αφρικανούς δούλους τους, νέγρους. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

23 Μορφές δουλείας Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος
Η κυρίαρχη μορφή δουλείας ήταν συνήθως για τους μεν άνδρες η εξαναγκαστική εργασία μέχρι φυσικής εξόντωσης, για τις δε γυναίκες η σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, χρησιμοποιούνταν συνήθως για σκληρή εργασία ή, σπανιότερα, για υποχρεωτική ενσωμάτωση στον κυρίαρχο πληθυσμό, αλλάζοντας θρήσκευμα και εθνικότητα. Η δουλεία εξακολουθεί να παρατηρείται και σήμερα με διάφορες μορφές, κυρίως σε βάρος γυναικών, παιδιών (επαιτεία, κακοποίηση, εργασία) και σπανιότερα ανδρών (εκμετάλλευση αιχμαλώτων πολέμου σε μερικά αφρικανικά κράτη Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

24 Ιστορία της δουλείας Η δουλεία παρατηρήθηκε ως «εθιμικό δίκαιο» σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου από τους προϊστορικούς χρόνους, όχι όμως και στις πρωτόγονες κοινωνίες, γιατί σε αυτές αρχικά δεν υπήρχε κοινωνική διαστρωμάτωση ή τάξεις. Ως φαινόμενο πρωτοεμφανίστηκε συστηματικά μόνον όταν ο άνθρωπος άρχισε να αποκτά μόνιμη εγκατάσταση και να καλλιεργεί τη γη ή να αναπτύσσει τέχνες. Η δουλεία πήγασε από την ανάγκη εξεύρεσης εργατικού και αγροτικού δυναμικού, αλλά εξυπηρετούσε, παράλληλα, και άλλες ανάγκες. Συνήθως εφαρμοζόταν ως άγραφο «πολεμικό δίκαιο» και ήταν η μοίρα των ηττημένων αλλοεθνών, όμως συχνά εφαρμοζόταν και σε βάρος ατόμων της ίδιας φυλής για αδικήματα που σήμερα θα ενέπιπταν στο ποινικό ή αστικό δίκαιο, όπως της κλοπής ή των χρεών. Η υποδούλωση των ανθρώπων θεωρείτο επί δεκάδες αιώνες μια απόλυτα νόμιμη κατάσταση, κατά την οποία δούλοι ή σκλάβοι γίνονταν συνήθως οι υγιείς και αρτιμελείς αιχμάλωτοι πολέμου, καθώς και οι αστικοί ή αγροτικοί πληθυσμοί που αυτοί υπερασπίζονταν. Μετά την υποδούλωσή τους, αντιμετωπίζονταν ως οικόσιτα ζώα ή αντικείμενα και παράλληλα ως εχθροί. Στη Βίβλο γίνονται πολλές αναφορές στη δουλεία, όπως και στη μαζική δουλεία, δηλαδή την αιχμαλωσία των Εβραίων στην Αίγυπτο. Στον Κώδικα του Χαμουραμπί που συντάχθηκε στη Μεσοποταμία το 1780 π.Χ. υπήρχαν πάνω από 30 νομικά άρθρα που ρύθμιζαν τα θέματα της δουλείας, όπως π.χ. το πρόστιμο που κατέβαλε όποιος ελεύθερος πολίτης σκότωνε το δούλο ή τη δούλα κάποιου άλλου, τι πλήρωνε αν η δούλα ήταν έγκυος, την τιμωρία όποιου έδινε άσυλο σε δραπέτη δούλο, την τιμωρία του δούλου που αμφισβητούσε τον αφέντη του κλπ.

25 Η δουλεία στην αρχαιότητα
Η δουλεία ήταν ευρέως διαδεδομένη σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του κινεζικού, του ιαπωνικού, του πολυνησιακού, του ινδικού, των λαών της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής όπως και πολλών λαών της Ευρώπης, περιλαμβανομένου του ελληνικού και του ρωμαϊκού. Ιδιαίτερη έμφαση όμως δίνεται συχνά στη δουλεία στην Αρχαία Ελλάδα, όχι επειδή ήταν σκληρότερη, αλλά επειδή η διεθνής κοινότητα και πολλοί Έλληνες θεωρούν αυτονόητο ότι μια χώρα που διέθετε ανεπτυγμένο πολιτισμό και γέννησε τη δημοκρατία, δεν θα έπρεπε να ανέχεται τη δουλεία. Η νομοθεσία του Σόλωνα το 590 π.Χ. που απαγόρευε τους πολίτες να δανείζονται με ενέχυρο τον εαυτό τους ήταν εξάλλου πρωτοποριακή για την εποχή της. Τέλος, στην αθηναϊκή –και σε όποια- δουλεία, ρόλο έπαιζε και η αντίληψη που επικρατούσε για το πολιτισμικό επίπεδο της εθνότητας ή φυλής του δούλου, γιατί καθόριζε αν στο εξής αυτός θα αντιμετωπιζόταν ισότιμα ή υποδεέστερα.

26 Η δουλεία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία
Στην Ευρώπη και ειδικά στη Μεσόγειο, η κατάσταση μεταβλήθηκε όταν άρχισε να εξαπλώνεται ο Χριστιανισμός . Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η εισροή δούλων ήταν τόσο μεγάλη, που ένας μέσος Ρωμαίος διέθετε πάνω από 10 σκλάβους και οι πλούσιοι 400. Η παρουσία τους όμως δεν ήταν απλώς αριθμητικά έντονη, αλλά και ουσιαστική: μέσα σε τόσο πλούσια «λάφυρα» ανθρώπινης υπόστασης, ανευρίσκονταν πια και πολλοί δούλοι με δυσεύρετα προσόντα και ειδικότητες, όπως γιατροί, δάσκαλοι, λογιστές κλπ. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

27 Η δουλεία στο Βυζάντιο Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος
Στο Βυζάντιο συνεχιζόταν όλα αυτά τα χρόνια η εφαρμογή ολοένα ηπιότερης πολιτικής προς τους δούλους που είχε ξεκινήσει στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Με διατάγματα του Ιουστινιανού και άλλων αυτοκρατόρων ο δούλος έπαψε να είναι νομικά τουλάχιστον πράγμα. Η πιο σημαντική Εισήγηση του Ιουστινιανού ήταν εκείνη που για πρώτη φορά όριζε με νόμο πως ο δούλος είναι άνθρωπος. Επίσης όριζε να δίνεται αυτομάτως το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη στους δούλους που ελευθερώνονταν ενώ μέχρι τότε οι κοινωνικές διακρίσεις συνεχίζονταν μέχρι και τους απογόνους τρίτης γενεάς του πρώην δούλου. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

28 Η δουλεία το 15ο-18ο αιώνα Στο Βυζάντιο η κατάσταση των δούλων χειροτέρεψε όταν εμφανίστηκαν και σταδιακά κυριάρχησαν οι Οθωμανοί. Στην Οθωμανική αυτοκρατορία, οι δούλοι πολλαπλασιάστηκαν και οι συνθήκες ζωής για όλους τους υποταγμένους λαούς ήταν εξαιρετικά δύσκολες, ειδικά στον αγροτικό τομέα. Την ίδια εποχή άρχισε στην Ευρώπη νέα εισαγωγή δούλων, αυτή τη φορά σωρηδόν από την Αφρική. Το γεγονός ότι ήταν μαύροι στο χρώμα επιδείνωνε τη θέση τους, επειδή ήταν δύσκολο να διαφύγουν –εντοπίζονταν γρήγορα. Επίσης η διαφορά στο χρώμα έκανε τους δεσπότες ή κυρίους να μην ταυτίζονται διόλου μαζί τους, να τους φέρονται πιο σκληρά και να μην τους ενσωματώνουν καθόλου στην κοινωνική ζωή με μικτούς γάμους ή υιοθεσίες. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που δημιούργησαν εμπορικό σταθμό για δούλους στην Αφρική, συγκεκριμένα στην Γκάνα, ήταν οι Πορτογάλοι. Οι σκλάβοι φορτώνονταν σε πλοία για την Ευρώπη και μετά για την Αμερική, Συνήθως το 20% από αυτούς πέθαινε στη διάρκεια του ταξιδιού. Μετά την εξολόθρευση του γηγενούς πληθυσμού της Αμερικανικής ηπείρου από ασθένειες που έφεραν οι εισβολείς Ευρωπαίοι, η ζήτηση σε εργατικά χέρια καλύφθηκε από Αφρικανούς σκλάβους.

29 Οι δούλοι ως περιουσιακό στοιχείο
Οι δούλοι άλλοτε θεωρούνταν και αντιμετωπίζονταν ως κινητή περιουσία και άλλοτε ως ακίνητη. Στην πρώτη περίπτωση πουλιούνταν στην αγορά. Η τιμή τους παρουσίαζε διακυμάνσεις όπως του σιταριού ή άλλων εμπορικών αγαθών, ανάλογα με τη σχέση προσφοράς και ζήτησης. Σε περιόδους με αφθονία δούλων (μετά από πολέμους) η τιμή έπεφτε. Σε εποχές μεγάλης ζήτησης (τους μήνες που απαιτείτο πιο εντατική δουλειά στους αγρούς) η τιμή ανέβαινε. Όταν οι μισθοί ή τα μεροκάματα των ντόπιων ανέβαιναν, η ζήτηση για σκλάβους αύξανε και η τιμή τους ανέβαινε επίσης. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

30 Κατάργηση της δουλείας
Κινήσεις για την κατάργηση της δουλείας σημειώθηκαν κατά το 18ο αιώνα. Το σύνταγμα των ΗΠΑ, που εκπονήθηκε το 1788, προέβλεπε την απελευθέρωση των δούλων μέσα σε μια περίοδο 20 χρόνων. Ωστόσο, η δουλεία συνέχισε να υφίσταται στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Βρετανία, η Γαλλία και τα περισσότερα από τα νέα ανεξάρτητα έθνη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής κατάργησαν τη δουλεία. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

31 Σημαντικά στοιχεία για τη σύγχρονη δουλεία
 Δουλεία: Εξαναγκασμός σε έργο χωρίς πληρωμή με την απειλή σωματικής ή ψυχολογικής βίας και αδυναμία απελευθέρωσης.   Εκτιμήσεις ανεβάζουν τον πιθανό αριθμό των δούλων σε ανθρώπους. Περισσότεροι από σκλάβοι περνάνε τα σύνορα των ΗΠΑ κάθε χρόνο και διοχετεύονται σε περισσότερες από 90 πόλεις.  Οι σκλάβοι εργάζονται σε χωράφια, οίκους ανοχής, εστιατόρια, ορυχεία, σπίτια, κτλ.   Το μέσο κόστος ενός σκλάβου δεν ξεπερνά τα 90 δολάρια.  Το κέρδος από το εμπόριο σάρκας στην Αφρική ξεπερνά τα 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια.  Περισσότεροι από άνθρωποι είναι δούλοι στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή.  Ένα στα δέκα παιδιά της Αϊτής ζει σε συνθήκες δουλείας.  Περισσότεροι από δούλοι ελευθερώθηκαν πρόσφατα στη Βραζιλία.  Σαράντα χιλιάδες γυναίκες μεταφέρονται κάθε χρόνο στην Ιαπωνία. Βάλια, Ραφαέλα, Σταύρος

32 Ρατσισμός και γυναίκα

33 Γενικά Τα παλιά χρόνια οι σχέσεις των δύο φύλων δεν ήταν όπως οι σημερινές. Την προϊστορική εποχή η γυναίκα ήταν σε πρώτη θέση. Αυτό συνεχίστηκε και στα μινωικά χρόνια αλλά ύστερα η θέση της γυναίκας έπεσε πάρα πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα από την αρχαιότητα μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες οι άνδρες να θεωρούν τις γυναίκες πολύ κατώτερές τους, να τις καταπιέζουν και να τις εκμεταλλεύονται. Έλενα, Κλέα

34 Μινωική Κρήτη Έλενα, Κλέα
Οι γυναίκες στην κοινωνία της μινωικής Κρήτης είχαν τα ίδια περίπου δικαιώματα και ελευθερίες με τους άντρες. Έπαιρναν μέρος σ' όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, στις γιορτές, τα αγωνίσματα, το κυνήγι. Όπως και οι σημερινές γυναίκες, χτένιζαν με φροντίδα τα μαλλιά τους, βάφονταν, φορούσαν φανταχτερά φορέματα και όμορφα στολίδια. H κρητική μόδα όπως τη βλέπουμε στις τοιχογραφίες της εποχής, φανερώνει τον πλούτο και την πολυτέλεια και δείχνει τη χαρά αυτής της ζωής. Στην αρχαία Κρήτη το ντύσιμο ήταν στην αρχή ίδιο για τον άντρα και τη γυναίκα. Μια κοντή ποδιά. Ύστερα προστέθηκε μια ζώνη. Αργότερα το συνηθισμένο γυναικείο ντύσιμο ήταν μια φούστα, ένα κοντό και στενό πουκάμισο κι ένα επανωφόρι μακρύ ή μια εσάρπα... Έλενα, Κλέα

35 Αρχαία Αθήνα Στην Αθήνα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτιόνταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία. Βασική αρχή στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν το ότι η γυναίκα τελούσε μονίμως υπό ανδρική κηδεμονία. Η νέα κοπέλα μέχρι το γάμο της εξαρτάται άμεσα από τον πατέρα της. Όταν έφθανε στην αποδεκτή κοινωνικά ηλικία γάμου, ο πατέρας της επέλεγε το μέλλοντα σύζυγό της. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, σύμφωνα με ένα παλαιότερο έθιμο, η νύφη αποτελούσε το έπαθλο αγώνων που προκήρυσσε ο πατέρας της και ακόμη σπανιότερα η ίδια επέλεγε το γαμπρό.  Η τελετή του γάμου περιλάμβανε δύο βασικές διαδικασίες. Η πρώτη ήταν ο αρραβώνας, στον οποίο η παρουσία της νύφης δεν ήταν υποχρεωτική. Στην πράξη ήταν η υπογραφή του προγαμιαίου συμβολαίου, όπου καθορίζονταν το ύψος της προίκας. Στη συνέχεια ακολουθούσε η έκδοση, που αποτελούσε την κυρίως τελετή της παράδοσης της κοπέλας στο σύζυγο ο οποίος αναλάμβανε πλέον την κηδεμονία της. Ως παντρεμένη πλέον, στο σπίτι του ανδρός της, η πρώτη φροντίδα της ήταν να κάνει ιερές σπονδές μπροστά στην εστία, να ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού και να ανατρέφει τα παιδιά. Οι αριστοκράτισσες γυναίκες επίσης, στα πλαίσια των οικιακών καθηκόντων τους, ασχολούνταν με την υφαντική και το ράψιμο του ρουχισμού. Επίσης είχαν επιφορτισθεί με την ανατροφή των παιδιών. Ενώ όμως με όλες αυτές τις ασχολίες οι ευκατάστατες Αθηναίες δεν έβγαιναν από το σπίτι, οι φτωχές αναγκαστικά δούλευαν εκτός σπιτιού. 

36 Αρχαία Σπάρτη Έλενα, Κλέα
Τα κορίτσια από μικρά και μέχρι να παντρευτούν γυμνάζονταν στα γυμναστήρια, για να πλάσουν δυνατό σώμα και γενναία ψυχή. Οι Σπαρτιάτες έδειχναν μεγάλο σεβασμό στις γυναίκες και ιδιαίτερα στις μητέρες. Για τις Σπαρτιάτισσες λένε πως, όταν τα παιδιά τους ξεκινούσαν για τον πόλεμο, τους έδιναν την ασπίδα και τους έλεγαν: «Ή τάν ή επί τάς», δηλ. ή να την φέρεις (ζωντανός) ή να σε φέρουν πάνω σ' αυτή (σκοτωμένο). Το θεωρούσαν μεγάλη ντροπή να δειλιάσει κάποιος στη μάχη, να ρίξει την ασπίδα του, και να τρέξει για να σωθεί. Γενικά, οι γυναίκες στη Σπάρτη ήταν περισσότερο ελεύθερες, απ' όσο στα άλλα μέρη της Ελλάδας. Έλενα, Κλέα

37 Η γυναίκα στη Ρώμη Έλενα, Κλέα
Οι γυναίκες στην Αρχαία Ρώμη δεν είχαν νομικά ή πολιτικά δικαιώματα. Έπρεπε να είναι υποταγμένες στην πατρική εξουσία (πατέρας , σύζυγος και αργότερα γιος). Ο σύζυγος και ο πατέρας μπορούσαν να σκοτώσουν τη γυναίκα για τον οποιοδήποτε λόγο καθώς ήταν νόμος της εποχής. Η κατάσταση αυτή άλλαξε με την άφιξη μιας νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού). Η κοινωνική τάξη όμως της Ρωμαίας οικοδέσποινας στην πράξη ήταν συνήθως υψηλή. Σε αντίθεση με τη γυναίκα στην Αρχαία Ελλάδα η Ρωμαία οικοδέσποινα δεν έμενε πότε περιορισμένη στον γυναικωνίτη. Τα καθήκοντα μιας Ρωμαίας ήταν τα μητρικά και τα συζυγικά δηλαδή ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών. Παρόλο που μόνο οι άντρες είχαν δικαίωμα στην εξουσία, υπήρξαν φορές όπου η πολιτική επιρροή των γυναικών είχε ως αποτέλεσμα να παρθούν καθοριστικές αποφάσεις. Έλενα, Κλέα

38 Η γυναίκα στο Βυζάντιο Έλενα, Κλέα
Η θέση της γυναίκας στο Βυζάντιο ήταν κατώτερη από τη θέση του άνδρα, σύμφωνα με τη βυζαντινή νομοθεσία. Τα κορίτσια υποχρεώνονταν από πολύ μικρά να παντρευτούν όποιον διάλεγε ο πατέρας τους ή να πάνε σε μοναστήρι. Η ηλικία γάμου για τους Βυζαντινούς ήταν τα 15 με 25 περίπου χρόνια για τα αγόρια και τα 13 έως 16 για τα κορίτσια. Οι γονείς είχαν υποχρέωση να δίνουν προίκα στις κόρες τους κι αυτό ήταν ένας λόγος για τον οποίο οι φτωχοί εύχονταν να γεννούν αγόρια. Η κυριότερη απασχόληση των γυναικών ήταν η εργασία στο σπίτι. Ιδιαίτερα το γνέσιμο και η ύφανση ήταν βασικές ασχολίες για όλες σχεδόν τις γυναίκες, από το πιο φτωχό σπίτι ως τα πλούσια μοναστήρια και το ίδιο το παλάτι. Τα κορίτσια των περισσότερων οικογενειών μάθαιναν συνήθως ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, ιερή ιστορία και ωδική. Μόνο οι κόρες αριστοκρατικών και πλούσιων οικογενειών μπορούσαν να αποκτήσουν μεγαλύτερη μόρφωση, αν το ενέκριναν οι γονείς τους. Οι γυναίκες στο Βυζάντιο έπρεπε να ντύνονται σεμνά, να μην κυκλοφορούν μόνες στους δρόμους και να αποφεύγουν να συναναστρέφονται με άνδρες. Έλενα, Κλέα

39 Η γυναίκα στο Βυζάντιο Έλενα, Κλέα
Παρόλους όμως αυτούς τους περιορισμούς, οι γυναίκες έπαιζαν ένα πολύ σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην οικογενειακή αλλά και στην κοινωνική και την οικονομική ζωή του κράτους. Πολλές γυναίκες ασκούσαν διάφορα επαγγέλματα: γιατρίνες, μαμές, καλλιγράφισσες, ιδιοκτήτριες πλοίων. Και βέβαια, πάρα πολλές βοηθούσαν επαγγελματικά τους συζύγους τους στην ιατρική, στο καπηλειό, στο πανδοχείο ή στις αγροτικές εργασίες. Μετά τον 11ο αιώνα οι γυναίκες ασχολήθηκαν και με το εμπόριο τροφίμων. Είχαν αρτοποιεία ή πουλούσαν φρούτα και λαχανικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικές γυναίκες αναδείχτηκαν ως ποιήτριες (Κασσιανή), συγγραφείς (Άννα Κομνηνή) ή αυτοκράτειρες (Θεοδώρα του Ιουστινιανού) και ξεπέρασαν τους άνδρες της εποχής τους. Αναφέρονται ακόμα και περιπτώσεις που γυναίκες όλων των τάξεων συμμετείχαν σε κοινωνικά ή θρησκευτικά γεγονότα, όπως π.χ. σε δημόσιες διαμαρτυρίες κατά των εικονομάχων αυτοκρατόρων. Έλενα, Κλέα

40 Η γυναίκα το Μεσαίωνα Έλενα, Κλέα
Οι γυναίκες γενικά ήταν υπόδουλες και υποταγμένες στο πλαίσιο ενός κόσμου ο οποίος εμφανίζεται να κυριαρχείται από τις αντρικές αρετές ιπποτών ή ασκητικών μοναχών, καθώς η εξουσία απέκλειε τις γυναίκες από την κορυφή της κοινωνίας. Ωστόσο, μπορούμε να συναντήσουμε και γυναίκες που αποδεικνύουν το αντίθετο, εφόσον μπόρεσαν να διοικήσουν επικράτειες και να κυβερνήσουν υπηκόους. Πράγματι, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα γυναικών που ασκούν τη βασιλική εξουσία όταν ο σύζυγός τους απουσιάζει ή ασθενεί ή αυτών στις οποίες έχει νομίμως ανατεθεί η αντιβασιλεία μέχρι την ενηλικίωση του γιου τους. Άλλες πάλι είναι αρκούντως δυναμικές ώστε να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και χωρίς να συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω. Έλενα, Κλέα

41 Η γυναίκα κατά την Τουρκοκρατία
Σεμνή και αυστηρή ήταν η οικογενειακή ζωή των Ελλήνων στα χρόνια της σκλαβιάς. Η Ελληνίδα σαν σύζυγος και σαν μητέρα ήταν η δέσποινα του σπιτιού, που χάραζε βαθιά στην ψυχή των παιδιών, την πίστη στη θρησκεία, την αγάπη στην πατρίδα, το σεβασμό και τη γενναιοψυχία, διακριτικό γνώρισμα σε όλες τις τάξεις των Ελλήνων. Με το παράδειγμα της ενέπνεε στα παιδιά της τον ηρωισμό, την περιφρόνηση στο θάνατο και τη θυσία της ζωής, για τη θρησκεία, την πατρίδα, την ελευθερία και την τιμή. Συνεργάτης και συμπαραστάτης του άνδρα τον παρακολουθούσε στις μάχες, του έφερνε τρόφιμα, νερό, πολεμοφόδια. Συμμεριζόταν τις κακουχίες και τους κινδύνους του πολέμου. Πολεμούσε στο πλευρό του και με την παρουσία της εμψύχωνε τους πολεμιστές. Έλενα, Κλέα

42 Η γυναίκα στην Ελλάδα το 19ο αιώνα
Ο κανόνας λοιπόν σ‘ αυτές τις κοινωνίες ήταν ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα και ανήκει στην εξουσία του. Η μεγάλη αλλαγή άρχισε τον 19ο αιώνα όταν η γυναίκα άρχισε να εργάζεται έξω από το σπίτι. Παρά τις άθλιες συνθήκες δουλειάς, το εξοντωτικό ωράριο και την απάνθρωπη μεταχείριση άρχισε να κατακτά τη θέση της στην κοινωνία. Στην Ελλάδα, το η Αιμιλία Κτενά και η Καλλιρρόη Κεχαγιά ζήτησαν ίση αμοιβή για ίση εργασία.  Το 1930, μετά από σκληρούς αγώνες των γυναικών και ύστερα από πολλές συζητήσεις, δίνεται στην Ελληνίδα το δικαίωμα ψήφου υπό όρους. α) Μόνο για τις δημοτικές εκλογές. β) Μόνο για να εκλέγει, όχι να εκλέγεται. γ) Μόνο οι εγγράμματες είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν. δ) Μόνο όσες ήταν πάνω από 30 χρονών. Έλενα, Κλέα

43 Οι γυναίκες σήμερα Έλενα, Κλέα
Στα σημερινά χρόνια τώρα, ανεργία, αναλφαβητισμός, κακοποίηση πλήττουν τις γυναίκες ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες. Η ανεργία πλήττει κυρίως τις γυναίκες ενώ ο μισθός όσων γυναικών δουλεύουν φτάνει τα δύο τρίτα του μισθού των ανδρών. Η εκπαίδευση παίζει σημαντικό ρόλο για τη γυναικεία χειραφέτηση. Όμως, σύμφωνα με στοιχεία της Unesco γυναίκες παραμένουν αναλφάβητες. Τα κορίτσια εγκαταλείπουν το σχολείο για να αναλάβουν οικιακές εργασίες, να γίνουν σύζυγοι και μητέρες. Εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια εξωθούνται σε καταναγκαστικό γάμο στο Κογκό, τη Νιγηρία, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Ιράκ. Έλενα, Κλέα

44 Οι γυναίκες σήμερα Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η βία ενάντια στις γυναίκες αποτελεί δυστυχώς ακόμη και σήμερα, διαδεδομένη μάστιγα και μάλιστα όχι μόνο στις υποβαθμισμένες κοινωνίες. Η έκθεση της Unicef για τις κακοποιημένες γυναίκες δίνει ανατριχιαστικές εικόνες σε όλο τον πλανήτη: · Μία στις πέντε γυναίκες παγκοσμίως πέφτει καθημερινά θύμα κάποιας μορφής κακοποίησης. · Κάθε μέρα 14 γυναίκες θανατώνονται από γονείς ή συγγενείς επειδή «ατίμασαν» την οικογένειά τους. · Στις ΗΠΑ μία γυναίκα κακοποιείται κάθε εννιά λεπτά. · Στη Σουηδία μία γυναίκα κακοποιείται μέχρι θανάτου κάθε δέκα μέρες. · Στη Μ. Βρετανία μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τρεις μέρες. · Στην Ινδία το 40% των παντρεμένων γυναικών ξυλοκοπείται ενώ γυναίκες πεθαίνουν ετησίως στο βωμό των προκαταλήψεων. · Στην Αίγυπτο το 35% των γυναικών κακοποιούνται καθημερινά από το σύζυγό τους. · Στο Πακιστάν, το 1997 θανατώθηκαν περισσότερες από 300 γυναίκες για λόγους τιμής. · Στο Μπαγκλαντές είναι νομικά κατοχυρωμένο το να ρίχνει κάποιος οξύ στο πρόσωπο μιας γυναίκας.

45 Οι γυναίκες στον Τρίτο Κόσμο
Αφγανιστάν: Aν και κάποια κορίτσια πηγαίνουν σχολείο, πολλά παραμένουν αναλφάβητα, καθώς φοβούνται το κοινωνικό στίγμα. Οι Αφγανές είναι πιο δυνατές απ' όσο φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Δίνουν καθημερινά τις δικές τους μάχες, έτοιμες να αντιμετωπίσουν θαρραλέα τους κινδύνους και τις προσβολές των συμπατριωτών τους, όταν τις βλέπουν να πηγαίνουν σχολείο. Ο πατέρας της Mwaka Simbeye την πάντρεψε όταν ήταν 11 ετών για να ξεπληρώσει ένα χρέος 11 δολαρίων. Εκείνη το έσκασε αλλά οι γονείς της τη βρήκαν και την έφεραν πίσω μετά από 6 μήνες. Έλενα, Κλέα

46 Ρατσισμός και Εμφάνιση

47 Διάκριση λόγω εμφάνισησ
Η λέξη ρατσισμός, παραπέμπει τη σκέψη μας σε διακρίσεις που αφορούν στη φυλή, το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα, τη θρησκεία… Πέρα όμως από όλα αυτά τα προφανή για όλους, υπάρχει μια μορφή ρατσισμού, που τις περισσότερες φορές δε γίνεται αντιληπτή: Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΛΟΓΩ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ… Ματίνα, Βαγγέλης

48 Ματίνα, Βαγγέλης ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
Όσο περίεργο και εάν ακούγεται, ρατσισμό δεν υφίστανται οι άνθρωποι μόνο λόγω του φύλου, της φυλής, της θρησκείας και του χρώματος του δέρματος. Στην εποχή μας, ρατσιστική αντιμετώπιση υφίστανται και όσοι διαφοροποιούνται από τα προβαλλόμενα πρότυπα σωματικής ομορφιάς. Άτομα χαμηλού αναστήματος, με σωματικές αναπηρίες ή με παραπανίσια κιλά υπόκεινται σε διαφορετική αντιμετώπιση. Τα άτομα με υπερβάλλον βάρος, αποδεδειγμένα, βρίσκονται στο στόχαστρο ρατσιστικών πεποιθήσεων. Πληθώρα ερευνών, και σε ελληνικό έδαφος, καταδεικνύουν το γεγονός. Οι παχύσαρκοι έφηβοι έχουν λιγότερους φίλους, γίνονται αντικείμενο πειράγματος στο σχολικό περιβάλλον και είναι λιγότερο κοινωνικοί, ενώ ακόμη και μικρά παιδιά με περιττά κιλά, αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους συνομηλίκους τους. Ματίνα, Βαγγέλης

49 Άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ)
Άτομα με ειδικές ανάγκες είναι συνάνθρωποί μας που έχουν κάποια σωματική ή πνευματική μειονεξία η οποία τους δυσκολεύει στην σωματική και πνευματική τους πρόοδο και εξέλιξη.  ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΜΕΑ: Τα άτομα αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε στις παρακάτω κατηγορίες : Άτομα με : Διαταραχές της ομιλίας Δυσκολίες μάθησης Ελαφρά ή μέση νοητική υστέρηση Βαριά νοητική υστέρηση Σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές Διάφορα οργανικά νοσήματα Σοβαρή απώλεια ακοής Πολλαπλές μειονεξίες Ορθοπεδικές βλάβες Κώφωση Ελλιπής όραση Κώφωση – Τύφλωση Ματίνα, Βαγγέλης

50 Τι αντιμετωπίζουν τα ΑμεΑ;
προβλήματα υγείας, που χρειάζονται άσκηση και περίθαλψη οικονομικά προβλήματα, λόγω του αυξημένου κόστους περίθαλψης και ειδικής αγωγής ψυχολογική καταπόνηση, έλλειψη υποστήριξης από ειδικούς για την αντιμετώπιση της ιδιαιτερότητάς τους με δύναμη έλλειψη επαρκών ειδικών σχολείων ειδικά στην επαρχία και χώρων δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών με αναπηρία. περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση δυσκολία εύρεσης εργασίας προβλήματα πρόσβασης σε χώρους και υπηρεσίες έλλειψη σωστού τρόπου αντιμετώπισης από τους υπόλοιπους στιγματισμός – προκατάληψη – ρατσισμός δυσκολία στην μετακίνηση από και προς τις υπηρεσίες - δημόσιους χώρους Ματίνα, Βαγγέλης

51 Διάσημοι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
O Στίβεν Χώκινγκ (Stephen Hawking, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1942) είναι Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών εργασιών του ήταν μια συνεργασία με τον Ρότζερ Πένροουζ (Roger Penrose) επάνω σε θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στα πλαίσια της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χώκινγκ. O Χώκινγκ ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Είναι φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής. Είναι Επίτιμος Συνεργάτης της Βασιλικής Κοινωνίας των Τεχνών, ισόβιο μέλος στην Επισκοπική Ακαδημία Επιστημών, και αποδέκτης του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας, το υψηλότερο πολιτικό βραβείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Χώκινγκ ήταν Καθηγητής Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Κείμπριτζ μεταξύ 1979 και 2009. Ματίνα, Βαγγέλης

52 Παραολυμπιακοί Αγώνες

53 Ιστορία παραολυμπιακών αγώνων
Οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία. Την ημέρα της τελετής έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα. Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ίδια πόλη. Θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (Τοξοβολία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Στίβος). Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν και από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στην ίδια πόλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1960, έχουν διοργανωθεί δώδεκα (12) Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και εννέα (9) Χειμερινοί. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί πλέον στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς. Κωνσταντία, Αφροδίτη

54 Έλληνες Παραολυμπιονίκες
Κωνσταντία, Αφροδίτη

55 Γιώργοσ Δεληκούρασ Κωνσταντία, Αφροδίτη
Γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος και έχει 2 γιους. Αποφοίτησε από την Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και συνέχισε στο Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών για ψηφιακές τηλεπικοινωνίες και συστήματα αυτοματισμού. Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό το Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από μικρή ηλικία και διακρίθηκε στις ιστιοσανίδες. Το 1995, σε ένα τροχαίο ατύχημα έχασε το αριστερό του πόδι, πάνω από το γόνατο και από τότε χρησιμοποιεί τεχνητό μέλος. Το γεγονός αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στη συνεχή ενασχόληση με την ιστιοπλοΐα μετά την αποκατάστασή του. Είναι Παραολυμπιονίκης ιστιοπλοΐας το 2004, έχει συμμετάσχει σε οκτώ Παγκόσμια πρωταθλήματα εκπροσωπώντας την Ελλάδα, έχει συμμετοχή σε 2 Παραολυμπιάδες ενώ έχει κατακτήσει και την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Κωνσταντία, Αφροδίτη

56 Κωνσταντία, Αφροδίτη Κωνσταντίνοσ Φύκασ
Ο Κωνσταντίνος-Μάριος Φύκας (γεν. 1981) είναι Έλληνας παραολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής της κολύμβησης. Έχει κατακτήσει πέντε παραολυμπιακά μετάλλια (2 χρυσά, 3 ασημένια) σε τρεις Παραολυμπιάδες (1996, 2000, 2004), τρία χρυσά και ένα ασημένιο σε παγκόσμια πρωταθλήματα, πέντε χρυσά και ένα χάλκινο σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και έχει καταρρίψει πέντε φορές το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50μ και 100μ ελεύθερο της κατηγορίας S8. Γεννήθηκε με "φωκομελεία", δηλαδή με ακρωτηριασμό δεξιού άνω άκρου. Από μικρή ηλικία οι γονείς του με τη συμβουλή του παιδίατρου τον έγραψαν στην κολύμβηση για να δυναμώσουν τα άκρα του ώστε αργότερα να βάλει πρόσθετο μέλος. Έτσι γράφτηκε στο κολυμβητικό τμήμα του Α.Ο.Ν.Σ. Μίλων και ξεκίνησε προπονήσεις στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Ν. Σμύρνης με πρώτο προπονητή τον Δημήτρη Τεζαλίδη. Εξαρχής φάνηκε πως είχε μεγάλο πείσμα και ταλέντο και συχνά συναγωνιζόταν στα ίσα πολλούς αρτιμελείς αθλητές στους διασυλλογικούς αγώνες. Κωνσταντία, Αφροδίτη

57 Μανώλης Στεφανουδάκης
Ο Μανώλης Στεφανουδάκης είναι Έλληνας παραολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής στίβου, στο ακόντιο που είναι το αγώνισμα του αλλά και στη σφαιροβολία με συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Γεννήθηκε στις 05 Απριλίου 1983 στο Ηράκλειο Κρήτης και κατοικεί στη Γαλλία . Από τις 23 Απριλίου 2007, εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος, είναι παραπληγικός. Μετά το ατύχημα παντρεύτηκε την Ερμιόνη Κυριακάκη και απέκτησε μαζί της μια κόρη τη Γεωργία. Το 2008 συμμετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ατόμων με Αναπηρία, στο όποιο κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στην σκυταλοδρομία 4x50 m., ενώ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2009 κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στα 100 m. ελεύθερο, ένα ασημένιο στα 50 m. ύπτιο, ένα χάλκινο στα 50 m. ελεύθερο και ένα χρυσό στη σκυταλοδρομία 4x50 m. Την πρώτη εμφάνιση στο στίβο την έκανε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ατόμων με Αναπηρίες, στην κατηγορία F54. Στις 25 και 26 Ιουνίου 2010 αγωνίστηκε στον ακοντισμό και στη σφαιροβολία, όπου κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια. Τον Αύγουστο του 2010 πήρε μέρος στους αγώνες Εθνικού Πρωταθλήματος της Κροατίας, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση στον ακοντισμό, καταρρίπτοντας για δεύτερη φορά το Πανελλήνιο ρεκόρ και ανεβαίνοντας στην έκτη θέση της Παγκόσμιας κατάταξης στην κατηγορία του, με βολή 22,30 m. Στο αγώνισμα της σφαιροβολίας κατέκτησε την τρίτη θέση. Tο Σεπτέμβριο του 2010 συμμετείχε σε αγώνες Εθνικού Πρωταθλήματος της Αγγλίας, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση και στα δύο αγωνίσματα. Η αυλαία για το 2012 άνοιξε με την αθλητική διοργάνωση Fazza στα Ηνωμενα Αραβικά Εμιράτα. Στις 12 Μαρτίου αγωνίστηκε στον ακοντισμό και κατέλαβε την πρώτη θέση με το system point για τις κατηγορίες F53, F54, F55,F56, F57 , με βολή 24,30m., λόγω αλλαγών στους κανονισμούς της πατέντας ρίψεων και στις 14 Μαρτίου κατέκτησε τη δεύτερη θέση στη σφαιροβολία με βολή 7,10m.

58 Χρήστος Αγγουράκης Κωνσταντία, Αφροδίτη
Ο Χρήστος Αγγουράκης γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1952 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Έπειτα από ατύχημα που του δημιούργησε το πρόβλημα αναπηρίας, πήγε σε κέντρο αποκατάστασης στην Ουγγαρία. Εκεί αποφάσισε να ξεκινήσει τον αθλητισμό μετά από παρακίνηση του προπονητή του. Το 1976 ήταν ένας από τους τρεις αθλητές που πήραν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορόντο, στην πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Μετά την πρώτη συμμετοχή συνέχισε με επιτυχία την αθλητική του καριέρα συμμετέχοντας σε παγκόσμια πρωταθλήματα και σε όλους τους Παραολυμπιακούς Αγώνες ως το 2004. Στη μακροχρόνια παραολυμπιακή καριέρα του κατέκτησε στον ακοντισμό ένα αργυρό μετάλλιο το 1992 και ένα χάλκινο το και στη σφαιροβολία δύο χάλκινα το 1992 και το 2004 στην Αθήνα μπροστά στο Ελληνικό κοινό. Κωνσταντία, Αφροδίτη

59 Γρηγόρης Πολυχρονίδης
Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης είναι Έλληνας παραολυμπιονίκης στο αγώνισμα μπότσια. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1981 στο Βατούμι της Γεωργίας και το 1989 ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Πάσχει από νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA III). Τελείωσε με άριστα το 12o Λύκειο Περιστερίου το 2001 και σπούδασε στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Άρχισε να ασχολείται με το μπότσια το Προπονητής του είναι ο Γεώργιος Τζήμας. Έχει κερδίσει έντεκα χρυσά μετάλλια στην κατηγορία BC3 Ατομικό και οκτώ χρυσά και ένα αργυρό στην κατηγορία BC3 Ζεύγη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μπότσια. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπότσια στη Βραζιλία το 2006 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία BC3 Ατομικό και δύο χρόνια αργότερα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου ήταν και πάλι δεύτερος στην ίδια κατηγορία. Το 2009 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Πορτογαλία στην κατηγορία BC3 Ατομικό και το χάλκινο στην κατηγορία BC3 Ζεύγη. Στο Παγκόσμιο κύπελλο του 2011 στο Μπέλφαστ κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία BC3 Ζεύγη. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το Σεπτέμβριο του 2012, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο μπότσια στην κατηγορία BC3 Ζεύγη, μαζί με την Ελένη Κορδαλή και το Νίκο Πανανό. Κωνσταντία, Αφροδίτη

60 Κωνσταντία, Αφροδίτη Ανθή Καραγιάννη
Η Ανθή Καραγιάννη γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1981 στην Καβάλα με προβληματική όραση. Αποφάσισε να ξεκινήσει τον αθλητισμό έπειτα από παρακίνηση φίλων της και άρχισε το στίβο. Το 2002 κατέκτησε τα πρώτα διεθνή τρόπαια, κερδίζοντας μια πρώτη και μια δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Άρχισε να προπονείται εντατικά ενόψει των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, με αποτέλεσμα στην Αθήνα να κατακτήσει τρία ασημένια μετάλλια στα 100μ, 400μ και άλμα εις μήκος. Ακολούθησαν οι διακρίσεις στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2006: χρυσά στο μήκος και στα 100μ και στους Παγκόσμιους Αγώνες Τυφλών του 2007: χρυσό στο μήκος και χάλκινο στα 100μ. Το 2007 ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου την ανέδειξε αθλήτρια της χρονιάς για τις επιτυχίες της. Το 2008 στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου κατέκτησε άλλο ένα μετάλλιο στο άλμα εις μήκος, χάλκινο αυτή τη φορά. Επίσης, ήταν φιναλίστ στα 100μ. Μετέχει στην Παραολυμπιάδα 2012 στο Λονδίνο στα 100μ, όπου προκρίθηκε στον τελικό της κατηγορίας Τ13, και στο άλμα εις μήκος (κατηγορία F13) όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 5 μέτρα 16 εκατοστά. Κωνσταντία, Αφροδίτη

61 Χαράλαμπος Ταϊγανίδης
Ο Ταϊγανίδης ξεκίνησε την καριέρα του από τον Εθνικό Κοζάνης, συνέχισε στον Άρη και κατέληξε στον Ολυμπιακό. Προπονητής του είναι ο Γιάννης Νεράντζης. Το 2002 κατέκτησε την πρώτη θέση στα 50 μέτρα ύπτιο κάνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Τα προβλήματα όρασης που τον ταλανίζουν το επόμενο έτος τον αναγκάζουν να μεταπηδήσει στην κατηγορία S13. Την επόμενη χρονιά συμμετέχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, που διεξάγονται στην Αθήνα και κατακτά την πρώτη θέση στα 100 μέτρα πεταλούδα, στα 100 μέτρα ύπτιο , και τη δεύτερη στα 50 μέτρα ύπτιο. Το 2006 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης για αθλητές με αναπηρία στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, όπου κατέκτησε έξι χρυσά μετάλλια. Τα αθλήματα στα οποία κατέκτησε την πρώτη θέση ήταν τα 200 μέτρα μικτή ατομική, τα 200 μέτρα ύπτιο, τα 100 μέτρα πεταλούδα, τα 100 μέτρα ύπτιο, τα 400 μέτρα ελεύθερο και τα 50 μέτρα ελεύθερο. Στα 4 πρώτα μάλιστα κατέρριψε και τα μέχρι τότε παγκόσμια ρεκόρ. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Στους αγώνες αυτούς κατέκτησε έξι μετάλλια, χρυσό στην κατηγορία 100 μέτρων ελεύθερο, όπου κατέρριψε και το παγκόσμιο ρεκόρ, χρυσό στην κατηγορία 100 μέτρα ύπτιο, όπου και πάλι έκανε παγόσμιο ρεκόρ, ασημένια στην κατηγορία 100 μέτρα πεταλούδα, στην κατηγορία 200 μέτρα μικτή και στην κατηγορία 50 μέτρα ελεύθερο, καθώς και χάλκινο στα 400 μέτρα ελεύθερο. Κωνσταντία, Αφροδίτη

62 Κωνσταντία, Αφροδίτη Γιώργος Καπελάκης
Ο Γιώργος Καπελλάκης αγωνίζεται στον αθλητικό σύλλογο «Μεγαλόνησος» και στην κατηγορία S2. Πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία διακρίθηκε ήταν οι Παραολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στην Αθήνα, όπου και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 50 μέτρα ύπτιο. Το 2007 στη Διεθνή Αθλητική Συνάντηση Στίβου και Κολύμβησης που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία 100 μέτρα ελεύθερο. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο κατέκτησε τέσσερα μετάλλια. Χρυσό στην κατηγορία 50 μέτρα ελεύθερο, ασημένιο στην κατηγορία 100 μέτρα ελεύθερο, χάλκινο στα 200 μέτρα της ίδιας κατηγορίας και στα 50 μέτρα ύπτιο. Κωνσταντία, Αφροδίτη

63 Κωνσταντία, Αφροδίτη Αλεξάνδρα Δήμογλου
Η Αλεξάνδρα Δήμογλου γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1981 στην Καβάλα. Ξεκίνησε τον αθλητισμό το 1991 και μετέχει σε αγώνες από το Το 2005 κατέκτησε τα πρώτα διεθνή τρόπαια, κερδίζοντας δύο πρώτες θέσεις στα 100μ και 200μ στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Φινλανδία ενώ ήταν 4η στο μήκος. Τα επόμενα δύο χρόνια διακρίθηκε στα παγκόσμια πρωταθλήματα. Το 2006, στο Άσεν, ήταν 3η στο μήκος και 4η στα 100μ και 200μ. Το στη Βραζιλία πήρε τρία ασημένια μετάλλια στα 100μ, 200μ, 400μ. Στη συνέχεια προετοιμάστηκε εντατικά ενόψει των Παραολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008, με αποτέλεσμα να κατακτήσει ένα ασημένιο μετάλλια στα 400μ και δύο χάλκινα στα 100μ και 200μ. Το 2012 στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 400μ ενώ προκρίθηκε στον τελικό των 100μ, πάντα στην κατηγορία Τ13. Κωνσταντία, Αφροδίτη

64 Κωνσταντία, Αφροδίτη Σεμιχά Ριζάογλου
Η Σεμιχά Ριζάογλου γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1987 στην Ξάνθη και ανήκει στην μουσουλμανική μειονότητα Ελλάδος. Από τη βρεφική ηλικία μετακόμισε με τους γονείς της στον Άγιο Στέφανο Αττικής για βιοποριστικούς λόγους. Στα 16 της χρόνια έμεινε ανάπηρη στα κάτω άκρα έπειτα από δυστύχημα με μοτοσυκλέτα. Αρχισε να παίζει μπάσκετ με καρεκλάκι και ο φυσικοθεραπευτής της την γνώρισε με τον "Πανελλήνιο Αθλητικό Σύλλογο Κινητικά Αναπήρων" στο Μαρούσι. Μέσα από το μπάσκετ γνώρισε την Μαρία Μπαξεβάνη, την σημερινή προπονήτριά της και της μίλησε για την Κομοτηνή και την κολύμβηση. Άρχισε να προπονείται εντατικά και το 2009 κατάφερε να κατακτήσει τρία χάλκινα μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου την ανέδειξε αθλήτρια της χρονιάς 2009 για τις επιτυχίες της με ρεκόρ ψήφων. Το 2012 μετέχει στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου σε τρία αγωνίσματα. Τερμάτισε 5η στα 100μ ελεύθερο S3 και 11η στα 50μ ύπτιο S4, ενώ μετέχει και στα 100μ ελεύθερο. Κωνσταντία, Αφροδίτη

65 Γκόλμπολ (Goalball) Χρύσα
Το Γκόλμπολ (Goalball) είναι ένα ομαδικό άθλημα, σχεδιασμένο για τυφλούς αθλητές. Επινοήθηκε το 1946 από τον Αυστριακό Hanz Lorenzen, και τον Γερμανό Sepp Reindle, σε μία προσπάθεια να βοηθηθεί η αποκατάσταση των βετεράνων του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.  Το άθλημα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε Παραολυμπιακούς Αγώνες το 1976 κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων του Τορόντο. Το πρώτο Πρωτάθλημα Γκόλμπολ διεξήχθη το 1978, ενώ στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων μπήκε το 1980, στους Αγώνες του Άρνεμ της Ολλανδίας. Είναι ένα από τα τρία αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων που δεν έχει αντίστοιχο Ολυμπιακό άθλημα. Χρύσα

66 Μπότσια (Boccia) Χρύσα
Αποτελεί Παραολυμπιακό άθλημα, και παίζεται σε περισσότερες από 40 χώρες. Στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων μπήκε για πρώτη φορά το 1984 στην Παραολυμπιάδα της Νέας Υόρκης. Είναι ένα από τα τρία αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων που δεν έχουν αντίστοιχο Ολυμπιακό άθλημα. Χρύσα

67 Ποδόσφαιρο 5x5 Το Ποδόσφαιρο 5x5, που είναι γνωστό στον χώρο της αναπηρίας ως Ποδόσφαιρο Τυφλών, είναι το πιο δημοφιλές ανάμεσα στα αθλήματα για τυφλούς και με σοβαρά προβλήματα όρασης αθλητές, αφού είναι εφάμιλλο σε ρυθμό και ταχύτητα με το αντίστοιχο των βλεπόντων. Οι τυφλοί ποδοσφαιριστές δείχνουν παρόμοια επίπεδα τεχνικής, επιδεξιότητας και πάθους και αυτό είναι που ξαφνιάζει τους περισσότερους. Το Ποδόσφαιρο Τυφλών είναι προσαρμογή του Ποδοσφαίρου Σάλας. Γεννήθηκε στις αυλές των σχολείων και κολλεγίων τυφλών και μεταφέρθηκε σε κλειστό χώρο για να αυξηθεί ο ρυθμός, η ταχύτητα και η ασφάλειά του. Το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα έγινε στην Ισπανία το 1986, ενώ ορόσημο για το άθλημα υπήρξαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004, όπου συμπεριλήφθη για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των αγώνων. Κάθε αγώνας παίζεται από δύο ομάδες με συνολικά 10 αθλητές. Στον αγωνιστικό χώρο βρίσκονται 4 τυφλοί αθλητές και 1 τερματοφύλακας ο οποίος βλέπει και 5 αναπληρωματικοί στον πάγκο. Η διάρκεια ενός αγώνα είναι 50 λεπτά σε 2 ημίχρονα των 25 λεπτών. Χρύσα

68 Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο
Η Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο είναι ένα από τα πιο θεαματικά και δημοφιλή αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Στην Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο κάθε ομάδα αποτελείται από πέντε παίκτες, οι οποίοι παίζουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και επτά αναπληρωματικούς. Αλλαγές γίνονται κατά τη διάρκεια διακοπών στον αγώνα. Σκοπός κάθε ομάδας είναι αφενός να σκοράρει στο καλάθι των αντιπάλων και αφετέρου να εμποδίσει την αντίπαλη ομάδα από το να σκοράρει. Νικήτρια είναι η ομάδα που με τη λήξη του αγώνα έχει πετύχει τους περισσότερους πόντους. Η Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και η Καλαθοσφαίριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρουσιάζουν ελάχιστες διαφορές σε ότι αφορά τη μορφή και τις διαστάσεις του γηπέδου, το σταθερό εξοπλισμό και τους κανονισμούς. Η βασική διαφορά τους έγκειται στη χρήση του αμαξιδίου, το οποίο ο αθλητής καλείται να χρησιμοποιεί με ευχέρεια ως εργαλείο προκειμένου να επιτύχει τους αγωνιστικούς του σκοπούς. Στην Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες με κάκωση του νωτιαίου μυελού, ακρωτηριασμό, εγκεφαλική παράλυση ή άλλες κινητικές αναπηρίες. Χρύσα

69 Ξιφασκία με αμαξίδιο Χρύσα
Η Ξιφασκία με αμαξίδιο είναι ένα άθλημα υψηλών απαιτήσεων προσαρμογής, οργάνωσης και υπομονής. Η εφευρετικότητα σε συνδυασμό με την πολύωρη άσκηση και προπόνηση αποτελούν βασικά εφόδια για κάθε αθλητή της Ξιφασκίας. Στη Ξιφασκία συμμετέχουν αθλητές με κινητικές αναπηρίες, οι οποίοι αγωνίζονται με αμαξίδιο. Κατά τη διεξαγωγή ενός αγώνα Ξιφασκίας, τα αμαξίδια είναι σταθεροποιημένα στο έδαφος, επιτρέποντας παρόλα αυτά στον αθλητή ή την αθλήτρια να εκτελέσει γρήγορες εναλλασσόμενες κινήσεις. Χρύσα

70 Βίντεο για το Ρατσισμό

71 Βιβλιογραφία Δικαιώματα