Χριστιανισμός & Ελληνισμός Κωνσταντίνα Τακτικού Κοραλία Φούρναρη Νεφέλη Τσώνη ομάδα 1 η.

Παρουσίαση με θέμα: "Χριστιανισμός & Ελληνισμός Κωνσταντίνα Τακτικού Κοραλία Φούρναρη Νεφέλη Τσώνη ομάδα 1 η."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Χριστιανισμός & Ελληνισμός Κωνσταντίνα Τακτικού Κοραλία Φούρναρη Νεφέλη Τσώνη ομάδα 1 η

2 Σύμφωνα με τον Ι. Ρωμανίδη ο ρωμιός γνωρίζει σαφώς ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ συμμαχίας και δουλείας. Γίνεται σύμμαχος με οποιονδήποτε, εφόσον συμφέρει εις το έθνος, αλλά ποτέ δούλος των συμμάχων. Ο γραικύλος όμως δεν γίνεται μόνο σύμμαχος αλλά γίνεται και θέλει να γίνει ένα πράμα με τον σύμμαχο. Με άλλα λόγια ο Γραικύλος φοβάται άρα ούτε είναι ούτε μπορεί να είναι Ρωμιός, εφόσον φοβάται. Ο ηρωισμός της Ρωμιοσύνης είναι αληθής και διαρκής κατάσταση του πνεύματος. Οι μεγαλύτεροι ήρωες της ρωμιοσύνης συγκαταλέγονται μεταξύ των αγίων.

3 Η Ρωμιοσύνη διαφέρει των άλλων πολιτισμών, διότι έχει το ίδιο θεμέλιο με τν ηρωισμό της όσο αφορά και την αγιοσύνη της, δηλαδή το ρωμαίικο φιλότιμο που δεν υπάρχει εις τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.. Πάραυτα οι Γραικύλοι από το 1821 έως σήμερα προπαγανδίζουν ότι οφείλουμε να εγκαταλείψουμε τη Ρωμιοσύνη διότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από αυτή. Η ρωμιοσύνη δεν αποδεικνύεται. Περιγράφεται. Εις το παρελθόν οι Ρωμιοί ήταν οργανωμένοι, με ρωμαϊκή επιστήμη και παιδεία και επικρατούσαν εις το ρωμαίικο. Έπειτα όμως οι Ρωμιοί εξετοπίσθησαν από την ηγεσία και ανέλαβαν αυτοί οι Γραικύλοι των μεγάλων δυνάμεων και ίδρυσαν τον νεογραικισμόν με επίσημο πρόγραμμα να μην είμαστε πλέον Ρωμιοί αλλά τα ταπεινά και φρόνιμα γραικύλα παιδιά. Οι Νεογραικύλοι ήταν υπερήφανοι για την υποδούλωση τους στον πολιτισμό των ευρωπαίων και ρώσων και την διετυμπάνιζαν.

4 Η Ελληνορθόδοξη παράδοση, οι φορείς και οι εκφράσεις της Μέσα στην σύγχυση του καιρού μας η μόνη σανίδα σωτηρίας είναι η εθνική μας παράδοση, η κατασταλαγμένη ελληνορθόδοξη παράδοση. Στις περιόδους ιδίως της δουλείας, ο Ελληνισμός συσπειρώνεται γύρω στην παράδοση του και στηρίζεται κυριολεκτικά στην πνευματική και καλλιτεχνική του κληρονομιά. Η Ελληνική γλώσσα, η ορθόδοξη θρησκεία, ο χορός, η μουσική, οι εικαστικές τέχνες, η φιλολογία, τα ήθη και έθιμα, τα μνημεία, οι εθνικοί θρύλοι συντηρούν από γενιά σε γενιά την παράδοση.

5 Το ορθόδοξο Βυζάντιο, όπως και η Βυζαντινή Ελλάδα, είχε δύο στύλους: τους Αρχαίους συγγραφείς και τους Πατέρες. Η ελληνορθόδοξη παράδοση ενσωμάτωσε όλα τα στοιχεία της Αρχαίας Ελλάδας. Ένα χαρακτηριστικό είναι η αγάπη των αντρών του 1821 για την Αρχαία Ελλάδα. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση, οι φορείς και οι εκφράσεις της

6 Συχνά μιλάμε για τοπικές παραδόσεις μιας περιοχής και εννοούμε ολόκληρο τον κύκλο των ηθών και εθίμων που παραδίδονται σε αυτή. Πρόκειται για τις «κατά παράδοση πράξεις η ενέργειες», που μαζί με τα «μνημεία του λόγου αποτελούν τις δύο μεγαλύτερες κατηγορίες της λαογραφικής ύλης». Το υλικό αυτό χαρακτηρίζεται συνήθως «παραδοσιακό υλικό» και χρησιμοποιείται με διάφορες έννοιες. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση, οι φορείς και οι εκφράσεις της

7

8 Διάκριση πρέπει να γίνει για την πάντα ιερή παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στη συνείδηση του Φώτη Κόντογλου όμως η έννοια της παράδοσης είναι ευρύτερη. Ξεκινάει από την ιερή παράδοση της Ορθοδοξίας και συνυφαίνεται την Εθνική παράδοση. Είναι πολύ χαρακτηριστική η θέση του: «Ο Βυζαντινός είναι ο πατέρας μας ενώ ο Αρχαίος Έλληνας ο παππούς μας». Στον Κόντογλου πίστη και φυλή συμπίπτουν. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση, οι φορείς και οι εκφράσεις της

9 Από ανάλογη οπτική γωνία βλέπει την Ελληνορθόδοξη παράδοση ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης: «Σύμφυτη με τον Ελληνισμό, με το Έθνος, παράδοση είναι η Ορθοδοξία.» «Η ορθοδοξία θερμαίνει την καρδιά με την πίστη, την ελπίδα, με την αγάπη. Τη θέση της απληστίας καταλαμβάνει η ολιγάρκεια σε γήινα αγαθά. Γιατί όσο κανείς κινείται προς τα άνω, τόσο περιφρονεί τα κάτω». Η Ελληνορθόδοξη παράδοση, οι φορείς και οι εκφράσεις της

10 Άγιος Νεκτάριος

11 Βεβαίως το έργον του ήτο κυρίως πνευματικόν. Ο Νεκτάριος ελειτούργει, εκήρυττε και εξωμολόγει. Ο λόγος του άλατι ηρτυμένος είλκυε το ποίμνιον και εφώτιζε τους πιστούς. Συντόμως επομένως ήλθε και η Εκκλησιαστική αναγνώρισις και την 15ην Ιανουαρίου του 1889 εχειροτονήθη από τον πατριάρχην Σωφρόνιον, συμπαραστατούμενον από τους πρώην αρχιεπισκόπους Κερκύρας Αντώνιον και Όρους Σινά Πορφύριον, τιτουλάριος μητροπολίτης της «πάλαι ποτέ διαλαμψάσης μητροπόλεως Πενταπόλεως».

12 Άγιος Νεκτάριος

13 Περί Ξενομανίας Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του Ελληνισμού που μπορεί να αντλήσει κανείς από τα Ομηρικά έπη είναι η έννοια της φιλοξενίας. Κατά την αρχαία Ελληνική παράδοση ο οικοδεσπότης όφειλε να προσφέρει στον ξένο νερό,και αλάτι και ένα τόπο για να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί. Ακόμη και αν πολλές φορές αυτός ο ξένος είναι ο εχθρός του. Εκ των πραγμάτων αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό αν δεχτούμε ότι γεωγραφικά αυτό που ονομάζουμε εμείς σήμερα Ελληνικός χώρος είναι μια γέφυρα Ανατολής-Δύσης.

14 Περί Ξενομανίας Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει όμως και μια άλλη που δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Δυστυχώς από την φάση της φιλοξενίας περάσαμε εδώ και καιρό σε μια εκφυλισμένη εκδοχή της ίδιας ιδέας μετατρέποντας την φιλοξενία σε ξενομανία. Η μεγάλη επιρροή που άσκησαν τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο αλλά και δευτερευόντως η αύξουσα παρουσία των φοιτητών στο εξωτερικό, με όλα τα καλά που αυτό συνοδεύεται, επηρέασαν καταλυτικά τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Συγκεκριμένα Δεν υπήρξε μια μετριασμένη αφομοίωση ξένων τρόπων συμπεριφοράς που να περνά μέσα από ένα πρίσμα κριτικής σκέψης αλλά αντιθέτως μια παθητική κατανάλωση ξένων ιδεολογιών και τροπών κοινωνικής οργάνωσης χωρίς καμία εσωτερική αντιπρόταση. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι είμαστε μια κοινωνία που μιμείται παιδαριωδώς και είναι ανίκανη έως ανήμπορη να ετεροκαθοριστεί στα νέα δεδομένα μέσα στην ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια οπού επέλεξε να ανήκει. Τείνουμε να γίνουμε μια κοινωνία οπού πιθηκίζει ασύστολα ξένα πρότυπα συμπεριφοράς κάθε’ εντολή αθλίων τηλεοπτικών σειρών και προγραμμάτων των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης. Οι στιλιστικές και ενδυματολογικές μας προτιμήσεις, τα διάφορα καλλιτεχνικά μας ‘γούστα’ σε μουσική, θέατρο, χορό, ζωγραφική είναι προϊόντα τις ίδιας άθλιας υποκουλτούρας. Στο μόνο που παραμένουμε παραδοσιακοί θα μπορούσε να πει κανείς είναι οι διατροφικές μας προτιμήσεις !

15 Περί Ξενομανίας Ένα από τα καίρια πλήγματα όμως που δέχεται ο Ελληνισμός είναι στην καρδιά του πολιτισμού του, που δεν είναι άλλη από την γλώσσα. Προφορική και γραπτή.Η χρήση των λεγόμενων «greeklish» είναι ίσως ότι πιο θλιβερό κληρονομούμε στις γενεές που θα ακολουθήσουν. Αν υπάρχει ένα στοιχειό ετερότητας και εθνικής ταυτότητας στις μέρες μας είναι αυτή η γλωσσά. Ξεχάσαμε φαίνεται εύκολα τα λόγια του μεγάλου μας εθνικού ποιητή. ΄’Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ μυαλό μου, πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα’’. Να θυμόμαστε όμως ότι η γλωσσική συρρίκνωση ενός λαού είναι σε άμεση συνάρτηση με την εδαφική του συρρίκνωση. Σε μια τρίτη διάσταση του προβλήματος τώρα φαίνεται ότι από την ξενομανία μας αυτή οδηγηθήκαμε σιγά χωρίς να το καταλάβουμε σε φαινόμενα ξενοφοβίας τα οποία σκόπιμα υποδαυλίζουν κύκλοι και ομάδες αμφιβόλου ταυτότητας και προθέσεων.

16 Περί Ξενομανίας Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, έχοντας και αυτές αργά αντανακλαστικά πρόληψης και αποτροπής τέτοιων φαινόμενων προσπαθούν να μην πολώσουν τον λαό, μάταια όμως αφού η αβεβαιότητα του αύριο υποβόσκει συνειδητά ή ασυνείδητα στον καθένα μας. Από την μια έχουμε το εθνικό μας πρόβλημα, το φόβο του συνεχιζόμενου εποικισμού από πλευράς Τουρκίας και από την άλλη ένα έντονα αισθητό μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη από υπανάπτυχτες χώρες που βλέπουν την Ευρώπη σαν επίγειο παράδεισο.