Άσκηση απάντησης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θ.Κ.) ΓΒ, Το αμάρτημα της μητρός μου. Επεξεργασία της γλώσσας του αποσπάσματος. Ενότητα 2η, σσ. 132-133.

Παρουσίαση με θέμα: "Άσκηση απάντησης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θ.Κ.) ΓΒ, Το αμάρτημα της μητρός μου. Επεξεργασία της γλώσσας του αποσπάσματος. Ενότητα 2η, σσ. 132-133."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Άσκηση απάντησης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θ.Κ.) ΓΒ, Το αμάρτημα της μητρός μου. Επεξεργασία της γλώσσας του αποσπάσματος. Ενότητα 2η, σσ. 132-133.

2 Ποια είναι η γλωσσική ιδιοτυπία του συγγραφέα στο απόσπασμα; Ο ΓΒ χρησιμοποιεί ιδιότυπη γλωσσική έκφραση: (α) η γλώσσα της αφήγησης και των περιγραφών είναι η γλώσσα των καλλιεργημένων ανθρώπων της εποχής, η καθαρεύουσα, που διανθίζεται με αρχαϊκούς τύπους· (β) η γλώσσα των διαλόγων είναι η δημοτική, που διανθίζεται με τύπους και εκφράσεις της θρακικής διαλέκτου-τοπικού ιδιώματος. Συχνά στη γλώσσα των απλών ανθρώπων εμφανίζονται λόγιες λέξεις, όπως και στη γλώσσα της αφήγησης παρατηρούνται θεολογικοί, ψυχολογικοί, νομικοί κ. ά. όροι, οι οποίοι αποκαλύπτουν την ευρεία παιδεία του συγγραφέα. Ο ΓΒ χρησιμοποιεί ιδιότυπη γλωσσική έκφραση: (α) η γλώσσα της αφήγησης και των περιγραφών είναι η γλώσσα των καλλιεργημένων ανθρώπων της εποχής, η καθαρεύουσα, που διανθίζεται με αρχαϊκούς τύπους· (β) η γλώσσα των διαλόγων είναι η δημοτική, που διανθίζεται με τύπους και εκφράσεις της θρακικής διαλέκτου-τοπικού ιδιώματος. Συχνά στη γλώσσα των απλών ανθρώπων εμφανίζονται λόγιες λέξεις, όπως και στη γλώσσα της αφήγησης παρατηρούνται θεολογικοί, ψυχολογικοί, νομικοί κ. ά. όροι, οι οποίοι αποκαλύπτουν την ευρεία παιδεία του συγγραφέα.

3 Τεκμηρίωση: (α) π.χ. § 1 και γενικώς όλη η σ. 132, στη σ. 133 το «ἐνῶ ἔκλαιε γονυπετής πρό τῆς εἰκόνος», και γενικώς η αφήγηση στις §§5-8. (β) σ. 133, §§ 2 και 4· θρακικό ιδίωμα: «πώς ε ἶ ναι για να γέν ῃ ». Τεκμηρίωση: (α) π.χ. § 1 και γενικώς όλη η σ. 132, στη σ. 133 το «ἐνῶ ἔκλαιε γονυπετής πρό τῆς εἰκόνος», και γενικώς η αφήγηση στις §§5-8. (β) σ. 133, §§ 2 και 4· θρακικό ιδίωμα: «πώς ε ἶ ναι για να γέν ῃ ». Εκκλησιαστικοί όροι: σ. 132, §2. Εκκλησιαστικοί όροι: σ. 132, §2.