ΧώρεςΧώρες της Ευρώπης. Ήδη κατά την όγδοη χιλιετία π.Χ. η χώρα κατοικούνταν, σύμφωνα με τις σχετικές αρχαιολογικές ενδείξεις. Από τους πρώτους κατοίκους.

Παρουσίαση με θέμα: "ΧώρεςΧώρες της Ευρώπης. Ήδη κατά την όγδοη χιλιετία π.Χ. η χώρα κατοικούνταν, σύμφωνα με τις σχετικές αρχαιολογικές ενδείξεις. Από τους πρώτους κατοίκους."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΧώρεςΧώρες της Ευρώπης

2 Ήδη κατά την όγδοη χιλιετία π.Χ. η χώρα κατοικούνταν, σύμφωνα με τις σχετικές αρχαιολογικές ενδείξεις. Από τους πρώτους κατοίκους της Φινλανδίας ήταν οι Λάπωνες ή κάποιος συγγενής τους φιννοουγγρικής προέλευσης λαός που ήταν εγκαταστημένος στην περιοχή κατά την τρίτη χιλιετία π.Χ. Από τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. αναπτύχθηκε ο λεγόμενος «πολιτισμός Κιουκάινεν», του οποίου η ακμή φτάνει έως το 13ο αι. π.Χ. Στο τέλος του 1ου αι. μ.Χ. τη χώρα κατέλαβαν οι Φίννοι, οι οποίοι προέρχονταν από την Εσθονία, και δημιούργησαν μία πρωτόγονη οικονομία βασισμένη στο κυνήγι των γουνοφόρων ζώων. Από τα τέλη του 8ου αι. και έως το 1100 η σημερινή Φινλανδία χρησιμοποιείται από τους Βίκιγκς, οι οποίοι αποικίζουν σποραδικά τμήματά της. Στα μέσα του 12ου αι. η χώρα καταλήφθηκε από το βασιλιά της Σουηδίας Έρικ Θ’ τον Άγιο, ο οποίος εγκατέστησε Σουηδούς αποίκους στα παράλια του Βοθνικού κόλπου και εισήγαγε τον χριστιανισμό στην Φινλανδία. Την σουηδική κυριαρχία στη χώρα επιβεβαίωσε το 1323 η συνθήκη του Πάχκινασααρι (σημερινό Σλισελμπούργκ στην Περιφέρεια Λένινγκραντ), με την οποία η σημερινή Φινλανδία εντάχθηκε στο σουηδικό βασίλειο, ενώ και η περιοχή της Καρελίας διαιρέθηκε μεταξύ της Σουηδίας και του Νόβγκοροντ. Το 1362 οι Φινλανδοί απέκτησαν ίσα δικαιώματα ως υπήκοοι του σουηδικού βασιλείου. Η φινλανδική γραμματεία εγκαινιάστηκε το 1542 με το συγγραφικό έργο του επισκόπου του Ώμπο. Το 1550 ιδρύθηκε η πόλη του Ελσίνκι από το Σουηδό βασιλιά Γουσταύο Α’ με την ονομασία Χέλσιγκσφορς. Οικίστηκε από εμπόρους ως ανταγωνιστική πόλη του Ταλίν, το οποίο άκμαζε εμπορικά στη βόρεια Βαλτική και τελούσε υπό την προστασία της Χανσεατικής Ένωσης. Το 1556 η Φινλανδία απέκτησε το καθεστώς του δουκάτου παραμένοντας στη σουηδική επικράτεια. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γουσταύου Α’ ολοκληρώθηκε η προσχώρηση των κατοίκων της χώρας στο λουθηρανισμό. Την ίδια περίοδο ο δούκας Ιωάννης Γ’ διεκδίκησε αποτυχημένα την αναίμακτη ανεξαρτησία της χώρας. Για δύο δεκαετίες, 1570-1595, η φινλανδική επικράτεια γίνεται σκηνικό της πολεμικής αντιπαράθεσης Ρωσίας και Σουηδίας. Η αυτονομία της Φινλανδίας καταργήθηκε από τον Κάρολο Θ’. Στις αρχές του 17ου αι. η χώρα επανακτά τη θέση της ως ξεχωριστού δουκάτου στο πλαίσιο του σουηδικού βασιλείου, στα χρόνια του Γουσταύου Β’ (βασ. 1611-1632). Στα μέσα του ίδιου αιώνα σημειώθηκε νέος ρωσοσουηδικός πόλεμος με εχθροπραξίες στο φινλανδικό έδαφος, ενώ ο μεγάλος λιμός των ετών 1695-1697 οδήγησε στην απώλεια του ενός τετάρτου του πληθυσμού της χώρας. Σχεδόν για μία δεκαετία, μεταξύ 1713-1721, η Φινλανδία γνώρισε τη ρωσική κατοχή. Το 1743 τμήμα της Φινλανδίας παραχωρήθηκε στη Ρωσική αυτοκρατορία. Το 1808 οι Ρώσοι εισέβαλαν και κατέλαβαν το φρούριο του Σβέαμποργκ (Σουόμενλινα) αποκτώντας βάση στην περιοχή του Ελσίνκι. Η σουηδική κυριαρχία έπαψε το 1809, καθώς οι Φινλανδοί αναγκάστηκαν, μετά την πολεμική αποτυχία, να αναγνωρίσουν ως μεγάλο δούκα της χώρας τους τον τσάρο της Ρωσίας. Η Σουηδία υποχρεώθηκε να αποδεχθεί τα τετελεσμένα με τη συνθήκη του Φρεντριχάμν. Οι Ρώσοι επανέφεραν την Καρελία στην επικράτεια του δουκάτου και το 1812 επέλεξαν για διοικητικό κέντρο της χώρας το Ελσίνκι αντί της πόλης Τούρκου, την έως τότε πρωτεύουσα, ενώ ένα χρόνο πριν ιδρύθηκε η κεντρική τράπεζα του δουκάτου. Τα χρόνια της ρωσικής κυριαρχίας στη Φινλανδία συνδέθηκαν ποικιλοτρόπως με την αφύπνιση του εθνικού συναισθήματος των Φινλανδών. Το 1863 η φινλανδική απέκτησε επίσημη ισοτιμία με τη σουηδική ως γλώσσα του δουκάτου. Δίπλα στη γερουσία, που λειτουργούσε από την έναρξη της ρωσικής κυριαρχίας, δημιουργήθηκε το Λάνταγκ, ένα δεύτερο κοινοβουλευτικό σώμα. Το 1865 εισήχθη η κυκλοφορία φιλανδικού νομίσματος, ενώ το 1879 οι Φινλανδοί απέκτησαν το προνόμιο να επανδρώνουν δικά τους στρατιωτικά σώματα και να διατηρούν ανεξάρτητο σύστημα στρατολογίας. Στα τέλη του 19ου αι. η στάση της Ρωσίας άλλαξε και άρχισε να επιβάλλεται εκρωσισμός της χώρας και να εφαρμόζεται καταπίεση στη χρήση της φινλανδικής γλώσσας.ΛάπωνεςΦίννοιΕσθονία Σουηδίας Βοθνικού κόλπου1323συνθήκη του Πάχκινασααρι Νόβγκοροντ13621542Ελσίνκι Ταλίν Χανσεατικής Ένωσης1556λουθηρανισμό15701595πόλεμος16951697171317211743Ρωσική αυτοκρατορίαΡώσοι1809Ρώσοι1812Ελσίνκι Τούρκουτράπεζα1863Λάνταγκ18651879

3 Η Τσεχία, επίσημη ονομασία Τσεχική Δημοκρατία, (τσέχικα: Česká republika ή Česko) είναι χώρα στην κεντρική Ευρώπη που συνορεύει προς τα βόρεια με την Πολωνία, με τη Γερμανία στα βορειοδυτικά και τα δυτικά, την Αυστρία στα νότια και τη Σλοβακία στα ανατολικά. Έχει έκταση 78.866 τετρ. χλμ. και σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, πληθυσμό 10.211.904. [2] κατοίκους. Η ιστορική Πράγα (τσέχικα: Praha), ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο, είναι η κύρια και μεγαλύτερη πόλη της. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι το Μπρνο, η Οστράβα και το Πίλσεν. Η χώρα αποτελείται από δύο ιστορικές περιοχές, τη Βοημία και τη Μοραβία, τμήμα της Σιλεσίας και μικρά τμήματα που παλιότερα ανήκαν στη νότια Αυστρία.τσέχικαΠολωνίαΓερμανίαΑυστρίαΣλοβακία [2]ΠράγαΜπρνοΟστράβαΠίλσενΒοημίαΜοραβίαΣιλεσίαςΑυστρία Μετά το τέλος του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία το 1989, κατά τη διάρκεια της ειρηνικής Βελούδινης Επανάστασης, ακολούθησε η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας σε δύο κράτη το 1993. Σλοβακία και Τσεχία έχουν παραμείνει στενοί συνεργάτες, ενώ ανήκουν μαζί με άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης στην ομάδα του Visegrad.Τσεχοσλοβακία 1989Βελούδινης Επανάστασηςδιάλυση της Τσεχοσλοβακίας1993 Σλοβακία Η Τσεχία είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την 1η Μαΐου 2004. Ασκεί την προεδρία της Ένωσης από την 1η Ιανουαρίου του 2009.Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική ΔημοκρατίαΕυρωπαϊκής Ένωσης1η Μαΐου2004 ο προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού στο σύνολο είναι τα 76,8 έτη, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009 [2]. Οι άνδρες ζουν 73,54 χρόνια και οι γυναίκες 80,28 χρόνια, σύμφωνα με εκτιμήσεις για την ίδια χρονιά. [2] Σύμφωνα με μια απογραφή του 2002, 39,9% της χώρας είναι άθεοι, Καθολικοί 39,2%, 0,7% Προτεστάντες, και 13,2% άλλες θρησκείες. ΚαθολικοίΠροτεστάντες Η Τσεχία είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από τη Βουλή και τη Γερουσία. Το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές αποκτάται με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Βάτσλαβ Κλάους. Μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Μίρεκ Τοπολάνεκ εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, το 2009, νέος πρωθυπουργός διορίστηκε για μεταβατική περίοδο (μέχρι τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών τον Οκτώβριο) ο Γιαν Φίσερ [4]. Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε στις 8 Μαΐου του 2009 [5]. Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, τον Ιούνιο του 2010, νέος πρωθυπουργός ανέλαβε ο Πετρ Νέτσας.Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική ΔημοκρατίαΒάτσλαβ ΚλάουςΜίρεκ ΤοπολάνεκΓιαν Φίσερ [4] [5] Πετρ Νέτσας

4 Η ιστορία της Ιταλίας είναι στενά συνδεδεμένη με τον πολιτισμό όλης της περιοχής της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα.πολιτισμόΜεσογείουΕυρώπης Η χερσόνησος της Ιταλίας κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Η Μεγάλη Ελλάδα, ο Ετρουσκικός πολιτισμός, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άφησαν πίσω τους κατάλοιπα του πολιτισμού τους σε αυτή την περιοχή.Μεγάλη ΕλλάδαΕτρουσκικός πολιτισμόςΡωμαϊκή Αυτοκρατορία Η σύγχρονη Ιταλία διαμορφώθηκε το 1861, όταν ενώθηκαν πολλά από τα κρατίδια της χερσονήσου οπότε και ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ιταλίας. Το σημερινό πολίτευμά της είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μετά από δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στις 2 Ιουνίου 1946, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το οποίο τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1948.1861 Βασίλειο της ΙταλίαςΚοινοβουλευτική Δημοκρατία2 Ιουνίου1946Β' Παγκοσμίου Πολέμου1η Ιανουαρίου 1948 Η Ιταλία σήμερα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, του ΝΑΤΟ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΗΕ (για τη διετία 2007-2008 συμμετέχει ως μη-μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού) και της ομάδας G8 των οκτώ πλουσιοτέρων χωρών.Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΕυρωζώνηςΝΑΤΟΟΗΕΣυμβουλίου ΑσφαλείαςG8 Το πολίτευμα της Ιταλίας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όλοι οι Ιταλοί πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. [3]. Ωστόσο, στις εκλογές για την ανάδειξη των Γερουσιαστών το όριο είναι τα 25 έτη.πολίτευμαΠροεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία [3]Γερουσιαστών Στις 22 Ιουλίου του 2008 με 171 ψήφους υπέρ, 128 κατά και έξι αποχές, η Ιταλική Γερουσία ενέκρινε το νόμο ο οποίος προστατεύει τους τέσσερις ανώτατους αξιωματούχους του κράτους από ποινικές διώξεις, περιλαμβανομένου και του πρωθυπουργού [4]. Το 2008 παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Ρομάνο Πρόντι και νικητής των εκλογών του Απριλίου, αναδείχθηκε ξανά ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.22 Ιουλίου2008 [4]Ρομάνο ΠρόντιεκλογώνΣίλβιο Μπερλουσκόνι Στις 3 Ιουλίου του 2009 επικυρώθηκε από τη Γερουσία ο αμφιλεγόμενος και αυστηρότατος νόμος για τη μετανάστευση, που πυροδότησε τις επικρίσεις της Αντιπολίτευσης. [Επεξεργασία] Δημοψηφίσματα 2009Επεξεργασία Στις 21-22 Ιουνίου του 2009 διεξήχθησαν τρία δημοψηφίσματα για αλλαγή του εκλογικού νόμου. Εξαιτίας χαμηλής συμμετοχής, η οποία ήταν της τάξης του 23,31% 22,31% και 23,84%, τα δημοψηφίσματα δεν επικυρώθηκαν, καθώς δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν το ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό προσέλευσης (50%). [5] [5] Τα τρία ερωτήματα αφορούσαν το να δοθεί η πλειοψηφία στον κατάλογο με τις περισσότερες ψήφους στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στη Γερουσία και σε αντίθεση με τον συνασπισμό με τις περισσότερες ψήφους (σημερινός εκλογικός νόμος), όπως επίσης και για την αποτροπή των πολιτικών να κατέρχονται ως υποψήφιοι σε πολλές εκλογικές περιφέρειες την ίδια στιγμή. [6] [6] Για το πρώτο ερώτημα, το 77,64% τάχθηκε υπέρ και το 22,36% κατά [7]. Στο δεύτερο ερώτημα το 77,69% ψήφισαν υπέρ έναντι 22,31% κατά [8] και το τρίτο ερώτημα υπερψηφίστηκε από το 87% των ψηφισάντων, έναντι 13%, οι οποίοι ψήφισαν κατά. [9] [7] [8] [9] Η Ιταλία αποτελείται κυρίως από μία μεγάλη χερσόνησο σε σχήμα μπότας, που εισχωρεί στην Μεσόγειο, ανάμεσα στην Αδριατική θάλασσα, το Ιόνιο πέλαγος και το Τυρρηνικό πέλαγος. Τα Απέννινα όρη διαμορφώνουν τη ραχοκοκαλιά της χερσονήσου, και φτάνουν ως τα βόρεια όπου ενώνονται με τις Άλπεις. Εκεί βρίσκεται και η μεγάλη πεδιάδα του ποταμού Πάδου. Αδριατική θάλασσαΙόνιο πέλαγοςΤυρρηνικό πέλαγοςΑπέννιναΆλπεις Πάδου Έχει επίσης 2 μεγάλα νησιά, τη Σικελία και τη Σαρδηνία.ΣικελίαΣαρδηνία Το ψηλότερο σημείο είναι το Λευκό Όρος με υψόμετρο 4.810 μέτρα, αλλά για την Ιταλία κυρίως γνωστά είναι τα ηφαίστεια του Βεζούβιου κοντά στη Νάπολη και της Αίτνας στη ΣικελίαΛευκό Όρος ΒεζούβιουΝάποληΑίτναςΣικελία