Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ « ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ »

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ « ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ »"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ « ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ »
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ B΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΜΗΜΑ Α1 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ( PROJECT ) ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΡΡΑΣ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΘΕΜΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: « Οδοδείκτες πολιτισμού στο δρόμο» Γνωριμία με πρόσωπα που συνέδεσαν το όνομά τους με την ιστορία των Ιωαννίνων.

2 ΤΜΗΜΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΟΜΑΔΑ 1 ΟΜΑΔΑ 2 ΟΜΑΔΑ 3 ΟΜΑΔΑ 4 ΟΜΑΔΑ 5
Α/Α ΟΜΑΔΑ 1 ΟΜΑΔΑ 2 ΟΜΑΔΑ 3 ΟΜΑΔΑ 4 ΟΜΑΔΑ 5 1 ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΖΑΧΑΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΝΑΝΙΔΗ ΕΥΘΑΛΙΑ ΝΤΟΥΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 2 ΓΙΟΓΙΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΑΝΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΙΑΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΚΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΑΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ 3 ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΤΑΧΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΓΟΥΝΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΕΤΣΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ 4 ΤΣΙΟΥΡΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΠΟΡΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

3 H διαδρομή της μνήμης περνάει κάποτε μέσα από τη διαδρομή που καθημερινά επαναλαμβάνουμε πολλές φορές μηχανικά, ίσως κάποτε και χωρίς να ταυτίζουμε τις ονομασίες των οδών με τα ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα που σηματοδότησαν το ιστορικό γίγνεσθαι της πόλης μας.

4 Ο ΣΤΟΧΟΣ Η επιλογή του θέματος βασίστηκε στο γεγονός ότι ενώ η ιστορία των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα αποτελούν από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του ελληνικού πολιτισμού, παραμένει λιγότερο γνωστή στους νέους ανθρώπους. Οι μαθητές αποτελούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το πιο ζωντανό μέλος της κοινωνίας μας και καθημερινά περιδιαβαίνουν δρόμους που φέρουν ονόματα σπουδαίων ιστορικών προσώπων. Οι ονομασίες των οδών γίνονται σημείο αναφοράς της κοινωνικής τους ζωής και μέσα από την ερευνητική εργασία, αφετηρία για την περιπλάνηση στις αδιάβατες ή λιγότερο γνωστές διαδρομές και πτυχές της ιστορικής μας πραγματικότητας.

5 ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ «ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ»
Προσπαθήσαμε να κατανείμουμε το υλικό μας σε πέντε χρονικά αυτοτελείς περιόδους, όσες και οι ομάδες, που εκτείνονταν από την αρχαιότητα μέχρι τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα. Α΄ περίοδος - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Αρχαίοι Χρόνοι(π. Χ. ) – Ίδρυση Ιωαννίνων από Ιουστινιανό( 6ος αι. μ.Χ.) Β΄ περίοδος - ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ 6ος αι. μ.Χ (Παράδοση Ιωαννίνων στους Οθωμανούς) Γ΄ περίοδος –ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ( Ανεξαρτησία Ελληνικού Κράτους) Δ΄ περίοδος – ΥΣΤΕΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ 1830 – 1913( Απελευθέρωση Ιωαννίνων) Ε΄ περίοδος – ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ 1913 – Τέλη 20ου αι.

6 Τι ελπίζουμε πως πετύχαμε
Προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά μέσα από το καθημερινό ερέθισμα της ονοματοθεσίας των δρόμων που περπατάμε, ξεδιπλώνοντας και μια ΄΄ρυτίδα΄΄ της ιστορικής μας πραγματικότητας. Κι αυτό έγινε μέσα από: -Ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος στην ερευνητική διαδικασία -Επαφή με τη μεθοδολογία της έρευνας και της αναζήτησης βιβλιογραφικού και αρχειακού υλικού. -Ανάπτυξη ικανοτήτων έρευνας, συλλογής, αξιολόγησης, επεξεργασίας και ορθής χρήσης της πληροφορίας κα του βιβλιογραφικού υλικού. -Εξοικείωση με την βιβλιογραφική έρευνα και τις δυνατότητες του εργαστηρίου πληροφορικής στη διαδικασία έρευνας και σύνθεσης του υλικού. -Γνωριμία με την πολεοδομική φυσιογνωμία των Ιωαννίνων. -Επαφή με βιβλιοθήκες -Καλλιέργεια της συνδυαστικής σκέψης και της δυνατότητας αναγωγής του παρελθόντος στο παρόν -Απόκτηση εμπειριών από την οργάνωση και διαχείριση ενός σχεδίου εργασίας και λειτουργία της βιωματικής μάθησης.

7 Ας επιβιβαστούμε στο όχημα που θα μας ταξιδέψει στη διαδρομή της ιστορικής μνήμης των Ιωαννίνων Ευχόμαστε καλό ταξίδι

8 Διάγραμμα Ιστορίας των Ιωαννίνων
1) Αρχαιότητα και πρώτοι χριστιανικοί χρόνοι. Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή των Ιωαννίνων εντοπίζονται από την Παλαιολιθική Εποχή. Αυτό έχει αποδειχθεί από τα λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν στο σπήλαιο της Καστρίτσας. Η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Η ονομασία της πιθανότατα προέρχεται από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που βρισκόταν στο χώρο του κάστρου και ιδρύθηκε πιθανώς περί το 510 μ. Χ. ή επειδή ήταν υπό την προστασία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά το 527 μ.χ. από τον ιστορικό Προκόπιο με την ονομασία Ευροία. 2) Μεσοβυζαντινοί και Υστεροβυζαντινοί χρόνοι. Το 879 η πόλη αναφέρεται για πρώτη φοράμε το σημερινό της όνομα και ήταν έδρα Επισκόπου. Η πόλη καταλήφθηκε επί τσάρου Σαμουήλ προσωρινά από τους Βουλγάρους. Το 1082 η πόλη καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς, υπό τον Βοημούνδο του Τάραντα, που επιδιόρθωσε τα τείχη της πόλης για να απωθήσει αντεπίθεση του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού. Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Αλέξιο Κομνηνό το Το 13ο αι. με την εγκαθίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου τα Ιωάννινα ήταν το δεύτερο σημαντικότερο αστικό κέντρο της Ηπείρου, μετά την Άρτα. 3) Τουρκοκρατία Το 1430 οι Οθωμανοί, υπό τον Σινάν Πασά με την είσοδό τους στην πόλη δεσμεύτηκαν με έγγραφη συμφωνία (ορισμός) να γίνουν σεβαστά πολλά προνόμια των κατοίκων, κυρίως περιουσιακά και εκκλησιαστικά. Το 1611 ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος, πρώην Επίσκοπος Λάρισας ηγήθηκε εκτεταμένης εξέγερσης στην περιοχή. Η εξέγερση όμως καταπνίγηκε από το διοικητή της πόλης Ασλάν Πασά, που ήταν γενίτσαρος ελληνικής καταγωγής. Απόρροια του ξεσηκωμού αυτού ήταν και η κατάργηση των προνομίων. Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου καταστράφηκε και οι μοναχοί θανατώθηκαν. Στη θέση του ανεγέρθηκε το 1618 τζαμί (Ασλάν Τζαμί, σήμερα μουσείο, επί του κάστρου) αφιερωμένο στον Ασλάν Πασά που κατέπνιξε το κίνημα του Διονύσιου.

9 4) Τα Ιωάννινα κατά τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό Η σημαντικότατη πνευματική και εκπαιδευτική δραστηριότητα την εποχή εκείνη ήταν απόρροια της οικονομικής ευημερίας που η πόλη γνώρισε. Τα Ιωάννινα αποτέλεσαν το σημαντικότερο κέντρο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού μαζί με την Κωνσταντινούπολη και τα κέντρα του απόδημου Ελληνισμού στη Βιέννη και στο Βουκουρέστι. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα χτίστηκαν πολλες σχολές: η Επιφανείου, η Μπαλάνειος, η Μαρούτσιος, η Καπλάνειος και αργότερα η Ζωσιμαία Σχολή.Οι σχολές αυτές αποτέλεσαν σημαντικά κέντρα στην ανάπτυξη του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Το 1789 η πόλη έγινε έδρα της περιοχής που έλεγχε ο Αλή Πασάς. Το 1821 ο σουλτάνος Σελήμ ο 3ος ενοχλημένος από την συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του Αλή, διέταξε τον αποκεφαλισμό του για προδοσία ενάντια στην Υψηλή Πύλη. Δυο χρόνια αργότερα, δολοφονήθηκε από αξιωματούχους του σουλτάνου στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων. Το 1869 μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε από πυρκαγιά. 5) Μετά την Επανάσταση του Τα Ιωάννινα απελευθερώθηκαν στις 21 Φεβρουαρίου 1913, κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό Κράτος. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή (1922) και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι περισσότερες τούρκικες οικογένειες αποχώρησαν για την Τουρκία και ταυτόχρονα υποδέχτηκε αρκετούς πρόσφυγες. Το 1943, κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, σχεδόν το σύνολο της Εβραϊκής κοινότητας της πόλης, εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία και τη Γερμανία, από τους οποίους ελάχιστοι επέστρεψαν. Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου τα Ιωάννινα και ολόκληρη η Ήπειρος υπέστησαν τρομακτικές καταστροφές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κατοχής, που έληξε το Σήμερα τα Ιωάννινα είναι η μεγαλύτερη πόλη της βορειοδυτικής Ελλάδας με πληθυσμό περίπου κατοίκους. Πηγές : : :

10 από Ιουστινιανό( 6ος αι. μ.Χ.)
Α΄ περίοδος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Αρχαίοι Χρόνοι(π. Χ. ) – Ίδρυση Ιωαννίνων από Ιουστινιανό( 6ος αι. μ.Χ.) ΟΜΑΔΑ 1 ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΓΙΟΓΙΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

11 ΣΕΛΛΟΙ Οι Σελλοί ήταν υποφήτες που κατοικούσαν στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο. Πιστεύεται ότι η ονομασία Έλληνας προέρχεται από τους Σελλούς. ΜΟΛΟΣΣΟΙ Οι Μολοσσοί ήταν τοπικοί άρχοντες των Ιωαννίνων. Απέκτησαν τη μεγαλύτερη φήμη τους όταν συμμετείχαν στους πολέμους του βασιλιά Πύρρου. Έχασαν τα εδάφη τους σπό τους Ρωμαίους όταν υπέστησαν τις γνωστές καταστροφές μετα την ήττα στην Πύδνα. ΠΑΣΣΑΡΩΝΑ Ήταν αρχαία Ηπειρωτική πόλη και πρωτεύουσα των Μολοσσών. Βρίσκεται δίπλα από την αποξηραμένη λίμνη της Λαψίστας. Την εποχή του Αιακίδου Αρύββα αναπτύχθηκε πολύ ως διοικητικό πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο. Η πόλη καταστράφηκε και αυτή κατά τους πολέμους των Μολοσσών κατά των Ρωμαίων.

12 ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ Η Ολυμπιάδα ήταν η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η σύζυγος του Φιλίππου Β’.Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα καθώς πλάτυνε το κοινό των Μολοσσών και κυβέρνησε την Ήπειρο για 13 ολόκληρα χρόνια. ΠΥΡΡΟΣ Ο Πύρρος ήταν ο βασιλιάς των Μολοσσών καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους ηγεμόνες της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου. Υπήρξε συγγενής του Μεγάλου Αλέξανδρου και αργότερα βασιλέας της Ηπείρου

13 ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ Ο Ιουστινιανός υπήρξε ιδρυτής της πόλης των Ιωαννίνων καθώς την περίοδο εκείνη επέκτεινε τα σύνορα της αυτοκρατορίας του. Επίσης κατά την διακυβέρνηση του έχτισε την Αγια Σοφία αλλά ενίσχυσε σημαντικά το εμπόριο με μακρινές αυτοκρατορίες όπως η εισαγωγή καλλιέργειας μεταξιού από την Κίνα.

14 (Παράδοση Ιωαννίνων στους Οθωμανούς)
Β΄ περίοδος ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ 6ος αι. μ.Χ. – 1430 (Παράδοση Ιωαννίνων στους Οθωμανούς) ΟΜΑΔΑ 2 ΖΑΧΑΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΝΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ

15 Κομνηνοί Αυτοκρατορική οικογένεια του Βυζαντίου (1057-1185)
Κομνηνοί Αυτοκρατορική οικογένεια του Βυζαντίου ( ). Προέρχονται από ιστορική στρατιωτική οικογένεια καταγόμενη από την Κασταμόνη της Μ. Ασίας και εγκατεστημένη στην Κόμνη της Θράκης απ’ όπου προήλθε και η ονομασία της δυναστείας. Αρχηγός της οικογένειας των Κομνηνών θεωρείται ο Μανουήλ Κομνηνός.

16 Δεσποτάτο της Ηπείρου Δημιουργήθηκε από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Ιδρύθηκε από τον Μιχαήλ Α΄ Άγγελο Δούκα. Η Ήπειρος κατά την εποχή αυτή απέκτησε ιδιαίτερη άνθηση και δραστηριότητα οικονομική, πνευματική και εθνική.

17 Ανδρόνικος Παλαιολόγος Ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας ( 1282 – 1328 ) Υπέγραψε δύο σημαντικά για την ιστορία των Ιωαννίνων που εκείνη την εποχή ήταν σε πλήρη ακμή και οι Ιωαννίτες διενεργούσαν εμπόριο σε μεγάλη ακτίνα μέσα στα Βαλκάνια.

18 Προκόπιος Πήρε το όνομα της από τον αρχαίο ιστορικό Προκόπιο, που ήταν ο πρώτος ιστορικός που αναφέρει τα Ιωάννινα σε έργο του. Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης γύρω στο 500. διορίστηκε στο επιτελείο του στρατηγού Βελισάριου με καθήκοντα γραμματέα και συμβούλου. Εικάζεται ότι πέθανε το Μιχαήλ Άγγελος Υπήρξε ο ιδρυτής και ο πρώτος Δεσπότης του Δεσποτάτου της Ηπείρου ( ). Στην Άρτα ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Το νέο αυτό κράτος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, την Θεσσαλία και την Πελοπόννησο. Ο Μιχαήλ κατέλαβε μία σειρά από πόλεις επεκτείνοντας τα όρια του Δεσποτάτου: Λάρισα (1212), Δυρράχιο, Κέρκυρα (1214).

19 Φιλανθρωπινοί Η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών βρίσκεται στο νησί. Ο πρώτος ναός χτίστηκε το κτήτορας της μονής αναφέρεται ο Μιχαήλ Φιλανθρωπινός. Στο μοναστήρι των Φιλανθρωπινών ζει ο θρύλος της παρουσίας του κρυφού σχολειού.  Οι δυο κρύπτες που έδωσαν την ιδέα της παρουσίας του κρυφού σχολειού σε αυτό το χώρο, θα χρησίμευαν ίσως, ώστε να κρύβονται εκεί ιερά κειμήλια.

20 (Ανεξαρτησία Ελληνικού Κράτους)
Γ' περίοδος ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ (Ανεξαρτησία Ελληνικού Κράτους) Ομάδα 3 Μαθητές Αλέξανδρος Θειακός Τσιούρης Νικήτας Τάχος Δημήτριος Γιαννής Αιμίλιος

21 Πρόσωπα που σχετίζονται με τα Ιωάννινα
Αθανάσιος Τσακάλωφ Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας. Ηπειρώτης, γεννημένος στα Ιωάννινα το 1788 ή το 1790[1], αναγκάστηκε νέος να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στη Ρωσία στον πατέρα του. Ένα μικρό διάστημα βρέθηκε στο Παρίσι για σπουδές, όπου μάλιστα συμμετείχε στην ίδρυση του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου», σωματείου με εκπαιδευτικούς και πατριωτικούς στόχους. Στη συνέχεια μεταβαίνει στη Βιέννη της Αυστρίας, όπου έρχεται σε επαφή με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος ήταν τότε υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου. Τελικώς, καταλήγει στη Μόσχα, όπου γνωρίζει το Νικόλαο Σκουφά και θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας. Τον Ιούλιο του 1818, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ φτάνει στην Οδησσό, σημαντικό λιμάνι και οργανωμένη ελληνική παροικία του Ευξείνου Πόντου, όπου και προχωρά σε σημαντικές δραστηριότητες και μεθοδικότερη οργάνωση της Εταιρείας. Κατόπιν ακολούθησε τον Άνθιμο Γαζή, σημαντικότατο μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνεχίζει την κατήχηση νέων μελών, και σε αλλεπάλληλα ταξίδια στη Σμύρνη, στη Μακεδονία, στη Θράκη, φθάνοντας μέχρι και την ανατολική Θεσσαλία. Ένα από τα πρωταρχικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ο Νικόλαος Γαλάτης, είχε αρχίσει να έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά και σύντομα απέκτησε προδοτική διαγωγή, φροντίζοντας πάντα να ασκεί ένα είδος εκβιασμού στα υπόλοιπα μέλη. Η απειλή αυτή υποχρέωσε τους επικεφαλής της οργάνωσης να αναθέσουν στον Τσακάλωφ την εξουδετέρωσή του.

22 Σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, ο Τσακάλωφ, συνοδευόμενος από το Δημητρόπουλο, παρέλαβε το Γαλάτη και στο ταξίδι τους στην Πελοπόννησο, πλησιάζοντας την Ερμιόνη, τον εκτέλεσαν. Ήταν Νοέμβριος του 1819. Ο Τσακάλωφ αναγκάζεται να δραπετεύσει, καθότι ένοχος για τη δολοφονία, και από τη Μάνη περνάει στην Πίζα της Ιταλίας, όπου και παρέμεινε έως και την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το Αμέσως μετά την έκρηξη του κινήματος, φτάνει στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, εκεί όπου είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες μάχες. Αναλαμβάνει υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη στον Ιερό Λόχο και μετά την καταστροφή του Δραγατσανίου κατάφερε να επιστρέψει και να πολεμήσει στην Ελλάδα. Μετά το τέλος της Επαναστάσεως και την τελική απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, την περίοδο του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Τσακάλωφ υπηρέτησε στο στρατιωτικό λογιστικό του Γενικού Φροντιστηρίου και εμφανίστηκε ως πληρεξούσιος Ηπείρου στην Εθνοσυνέλευση του Άργους. Το καλοκαίρι του 1832 έφυγε από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ρωσία, στη Μόσχα, όπου και έζησε μέχρι το 1851. Βιβλιογραφία * Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., 1975, τόμοι ΙΑ΄ και ΙΒ΄ * Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, Εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, , τόμος 59 * Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια Υδρία, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων Α.Ε., 1988, τόμος 48

23 Σχολή Επιφανίου Ηγουμένου
Επιφάνιος (λόγιος) Ο Επιφάνιος ήταν Έλληνας λόγιος. Έμαθε γράμματα και σπούδασε στη Σχολή των Δεσποτών. Αποδήμησε στη Βενετία για να ασχοληθεί μαζί με τον αδερφό του, Γεώργιο, με το εμπόριο. Ευδοκίμησε και πλούτισε, ενώ κέρδισε την εκτίμηση της ελληνικής κοινότητας, η οποία τον ανάδειξε τέσσερις φορές επιστάτη (guardiano). Εμψύχωσε πολλούς συγγραφείς και τους παρότρυνε να εκδώσουν τα βιβλία τους χάρη της εθνικής αναγέννησης. Είχε μεγάλη επιθυμία και ζήλο να εκσυγχρονίσει την υπόδουλη Ελλάδα, και γιαυτό ίδρυσε στα Γιάννενα και στην Αθήνα σχολή που έφερε το όνομά του. Σχολή Επιφανίου Ηγουμένου Η Σχολή Επιφανίου Ηγουμένου ήταν από τις πιο ονομαστές σχολές των Ιωαννίνων. Ονομαζόταν Μικρή σε αντίθεση προς την Μεγάλη σχολή του Εμμανουήλ Γκιούμα που ιδρύθηκε αργότερα. Μια άλλη, συνώνυμη σχολή υπήρχε και στην Αθήνα, της οποίας ιδρυτής ήταν επίσης ο Επιφάνιος.Ιδρύθηκε το 1648 από τον Ηγούμενο Επιφάνιο που είχε αποδημήσει στην Βενετία και λειτούργησε ως το Πρώτος διδάσκαλος χρημάτισε ο Κερκυραίος Σπυρίδων Τριανταφύλλου, ο οποίος είχε τόσο μεγάλη φήμη, ώστε και αλλόθρησκοι μαθητές φοιτούσαν στην σχολή. Μετά τον θάνατό του το 1671 τον διαδέχτηκε ο Λεοντάρης Γλυκύς, αδελφός του τυπογράφου Νικολάου Ζωσιμά στην Βενετία. Επόμενος διδάσκαλος ήταν ο Παρθένιος Κατσούλης, λόγιος και συγγραφέας. Άλλοι λαμπροί διδάσκαλοι έγιναν ο Μπαλάνος Βασιλόπουλος, ο Τρύφων από το Μέτσοβο, ο Αναστάσιος Μπαλάνος και ο Κοσμάς Οικονόμος Ιωαννίνων. Η σχολή αργότερα περιέπεσε σε οικονομική δυσχέρεια και αδιέξοδο, και έπαψε να λειτουργεί. Σήμερα το 3ο Λύκειο Ιωαννίνων φέρει τον τίτλο «ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ»

24 Επιμέλεια Θειακός Αλέξανδρος
Βιβλιογραφία Τρύφων Ευαγγελίδης (1936). Η παιδεία επί Τουρκοκρατίας. Εν Αθήναις: Τύποις Α. Π. Χαλκιοπούλου. Ανακτήθηκε την 26 Νοεμβρίου (pdf) Επιμέλεια Θειακός Αλέξανδρος Ζωσιμάδες Οι Ζωσιμάδες (ή αδελφοί Ζωσιμά) υπήρξαν έμποροι και εθνικοί ευεργέτες που κατάγονται από το χωριό Γραμμένο Ιωαννίνων. Οικογενειακό δέντρο Ιωάννης Ζωσιμάς ( ) Αναστάσιος Ζωσιμάς ( ) Νικόλαος Ζωσιμάς ( ) Θεοδόσιος Ζωσιμάς ( ) Ζώης Ζωσιμάς ( ) Μιχαήλ Ζωσιμάς ( )

25 Εμπορική δραστηριότητα
Ο Νικόλαος, ο Θεοδόσιος και ο Μιχάλης το 1785 ξεκινούν την εμπορική τους σταδιοδρομία στο Λιβόρνο της Ιταλίας, ενώ ο Ιωάννης, ο Αναστάσιος, ο Ζώης στη Νίζνα της σημερινής Ουκρα-νίας και αργότερα στη Μόσχα. Η Νίζνα εκείνη την εποχή ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο ευρωπαϊκών και ασιατικών προϊόντων. Τα πρώτα χρόνια της εμπορικής τους δραστηριότητας ήταν αρκετά επίπονα, αλλά γρήγορα κατάφεραν να ορθοποδήσουν. Ευεργεσία Με τον θάνατο του Θεοδόση, ο οποίος τους άφησε διαθή-κη να ενισχύσουν τις σχολές των Ιωαννίνων, διέθεσαν αστρονομικά ποσά για την σύσταση και την λειτουργία σχολείων και δημόσιων βιβλιοθηκών. Το 1799 χρημα-τοδότησαν την έκδοση πολλών βιβλίων. Μεγάλο ποσό διοχετεύτηκε για την «Ελληνική Βιβλιοθήκη» του Αδαμάντιου Κοραή. Στα Ιωάννινα συνέβαλλαν με τα υπέρογκα ποσά που διέθεσαν στην ανέγερση πτωχο-κομείου, ορφανοτροφείου, και σχολείου στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Το 1820 με το θάνατο του Ζώη χορηγήθηκε χρηματικό ποσό για την ανέγερση της Ζωσιμαίας σχολής, σχολείο που αποτέλεσε το κέντρο της εκπαιδευτικής δραστη-ριότητας στην ευρύτερη περιοχή. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης μυούνται στην Φιλική Εταιρεία και στηρί-ζουν οικονομικά τον αγώνα, τόσο στην Μολδοβλαχία όσο και στον ελληνικό χώρο. Στα ευεργετήματά τους περι-λαμβάνονται και η ίδρυση Νομισματικού Μουσείου στην Αθήνα, με δωρεά της προσωπικής τους συλλογής σε αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά νομίσματα και η ανέγερση ορφανοτροφείου στην Πάτμο. Πηγές Η ζωή και το έργο τους Γιάννενα, πόλη των ευεργετών.

26 Γιάννης Βηλαράς Ο Γιάννης Βηλαράς ( ) ήταν λυρικός και σατιρικός ποιητής και πεζογράφος, με σημαντική συνεισφορά στο γλωσσικό ζήτημα. Ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού. Βιογραφία Ο Γιάννης Βηλαράς γεννήθηκε στα Κύθηρα, το 1771, αλλά μεγάλωσε και σπούδασε στα Ιωάννινα, την πατρίδα του πατέρα του. Διδάχτηκε λατινικά, ιταλικά, γαλλικά και στοιχειώδη μαθηματικά. Ο πατέρας του ήταν επιφανής γιατρός στην περιοχή. Ο ίδιος σπούδασε από το 1789 ιατρική στην Ιταλία, συγκεκριμένα στην Πάδοβα όπου πήρε και το πτυχίο του και στην Μπολόνια. Με την επιστροφή του στην Ηπειρωτική πρωτεύουσα διορίστηκε ως προσωπικός γιατρός του Βελή πασά, γιου του Αλή Πασά και του χαρεμιού του. Ο ίδιος διατηρούσε επικοινωνία με σημαντικούς πνευματικούς παράγοντες των Ιωαννίνων, όπως ο Αθανάσιος Ψαλίδας, αλλά και του τότε ελληνικού κόσμου. Μετά την πολιορκία των Ιωαννίνων, από τα τούρκικα στρατεύματα, ο Γιάννης Βηλαράς εγκατέλειψε τον Αλή Πασά για να εγκατασταθεί στο χωριό Τσεπέλοβο του Ζαγορίου. Εκεί πέθανε, ύστερα από 3 χρόνια το 1823, αφήνοντας σε άσχημη οικονομική κατάσταση τη σύζυγό του και τους 2 γιούς του. Το μοναδικό του ποίημα που σχετίζεται με την οικογένειά του και έχει διασωθεί, είναι ένα τρυφερό πατρικό γράμμα προς έναν από τους 2 γιούς του. Από τα πιο άμεσα και ωραία έργα του ποιητή.

27 Έργο Ο Γιάννης Βηλαράς ήταν από τους πρώτους ποιητές της νεοελληνικής ιστορίας και θεμελίωσε τις βάσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Υποστήριζε τον δημοτικισμό (χρησιμοποιούσε την δημοτική και όχι την κοινή) και επίσης εναντιωνόταν στην ιστορική ορθογραφία (τόνοι, πνεύματα και ομόηχα φωνήεντα). Το πιο γνωστό του έργο, Ρομβική γλοία, το οποίο αφιέρωσε στον προσωπικό του φίλο Αθανάσιο Ψαλίδα, τυπώθηκε στην Κέρκυρα το 1814, μέσα στο οποίο είναι διατυπωμένες οι γλωσσικές του πεποιθήσεις. Η γραμματική του αναπτυσσόταν σε χώρο δυό σελίδων. Άλλα έργα του είναι τα πεζά Αμαρτία και το περίφημο Γνώθι σαυτόν. Το 1953 εκδόθηκαν τα Άπαντα του Γιάννη Βηλαρά, που περιλαμβάνουν ερωτικά, σατιρικά και λυρικά ποιήματα, μύθους και αινίγματα. Δέχθηκε σημαντικές επιρροές από το αρκαδικό λογοτεχνικό ύφος. Πέρα από το πλούσιο συγγραφικό του έργο ο Βηλαράς μετάφρασε και αρχαία ελληνικά αποσπάσματα.

28 Εργογραφία Ποίηση Πεζογραφία
Ποιήματα και πεζά τινά, Κέρκυρα: Αθανάσιος Μ. Πολίτης, 1827. Τα ποιήματα, Αθήνα: Φέξης 1916. Θωρώ σου, Χλόη Το φιλόπονο μελίσσι Η γλυκυτάτη Άνοιξη Πεζογραφία Η ρομεηκη γλοία στην τυπογραφία τον Κορφον 1814 (δηλ. τυπώθηκε στην Κέρκυρα το 1814), ή Μηκρη ορμηνια για τα γραματα και την ορθογραφία της προμήκης γλώσσας (Ἀθήνα, Κουλτούρα,1979) Μῦθοι, Ἐν Παρισίοις: Laine & Havard 1865. Διαλέξεις περί ἑλλήνων ποιητῶν τοῦ ΙΘ' αἰῶνος, Ἐν Ἀθήναις: Τυπ. Σακελλαρίου Ο Λογιώτατος ταξιδιώτης Ο Λογιώτατος ή ο Κολοκυθούλης Ἡ δημοτιστική ἀντίθεση στήν Κοραϊκή "Μέση ὁδό" Ἀθήνα: Ὀδυσσέας 1981 Επιμέλεια Νικήτας Τσιούρης

29 Διονύσιος ο Φιλόσοφος Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος, ήταν μοναχός και ηγέτης αγροτικών εξεγέρσεων κατά των Τούρκων . Βιογραφία Ήταν Ηπειρώτης με Μακεδονική καταγωγή από την Αβδέλλα Γρεβενών, γεννημένος στην Παραμυθιά γύρω στο Έγινε μοναχός στο Διχούνι σε πολύ μικρή ηλικία. Αργότερα, στην ηλικία των 15, έφυγε στην Πάδοβα για σπουδές στην Ιατρική, Φιλοσοφία, Φιλολογία, Λογική, Αστρονομία και Ποίηση και το 1582 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Δέκα χρόνια αργότερα αναδείχτηκε μητροπολίτης Λάρισας. Κατοικούσε στα Τρίκαλα, και γιαυτό ονομάζονταν και Τρίκκης. Ήταν άνθρωπος μορφωμένος και πολύ προοδευτικός. Αρχικά ήρθε σε συνεννόηση με τον Δούκα του Νεβέρ και άρχισε να οργανώνει τους Έλληνες για να εξεγερθούν. Επειδή χρησιμοποίησε χρήματα της εκκλησίας για τους μυστικούς του σκοπούς προδόθηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία και Ισπανία. Εκεί συνεννοήθηκε και με τον Πάπα και ίσως και με τον Έλληνα Ιωάννη Μινώτο για να κάνει εξέγερση. Επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου μεταξύ Κερασόβου και Ραδοβύζι.

30 Επιμέλεια Δημήτρης Τάχος
Εκεί διέτριψε αρκετά χρόνια και έπειτα πήγε στα Γιάννενα. Είχε μεγάλη επιρροή στην Θεσπρωτία. Ηγήθηκε δύο εξεγέρσεων αγροτών εναντίον των Τούρκων, μία στην περιοχή των Αγράφων το 1600 και μία το 1611 στα Ιωάννινα, τα οποία μάλιστα κατέλαβε για λίγο. Μετά την αποτυχία της τελευταίας εξεγέρσεως τον Σεπτέμβριο του 1611, βρήκε τραγικό θάνατο (γδάρθηκε ζωντανός) στα χέρια των Τούρκων, χωρίς, όπως αναφέρεται, να λυγίσει ούτε στιγμή. Το δέρμα του οι Τούρκοι το γέμισαν με άχυρο, και το περιέφεραν από πόλη σε πόλη μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Αργότερα η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου τον καθαίρεσε. Από τους εχθρούς του αποκαλούνταν ειρωνικά «Σκυλόσοφος». Ο Μάξιμος ο Πελοποννήσιος έγραψε λίβελο εναντίον του, με τίτλο «Στηλιτευτικός λόγος κατά Διονυσίου και των συναποστησάντων αυτώ εις Ιωάννινα» Πηγές Διονύσιος ο Φιλόσοφος, Μητροπολίτης Λαρίσης - αναλυτική βιογραφία (εφημ. Τα Νέα 17/08/2000). Κέρινο ομοίωμα του Διονυσίου στο μουσείο Βρέλλη. Γιάννης Κορδάτος, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Τόμος 9, σελ. 104. Επιμέλεια Δημήτρης Τάχος

31 Φώτος Τζαβέλας Ο Φώτος Τζαβέλας (Σούλι Κέρκυρα 1809) ήταν πρωτότοκος γιος του Λάμπρου Τζαβέλα και της Μόσχως. Βιογραφία Οι "Τζαβελαίοι" ήταν γνωστή φάρα από την περιοχή του Σουλίου της Ηπείρου. Ο Φώτος Τζαβέλας διαδέχθηκε τον πατέρα του στην ηγεσία των Σουλιωτών, μετά την μάχη της Κιάφας και την ήττα του Αλή Πασά. Παρά τη συνθηκολόγηση, ο Αλή Πασάς ξεκίνησε νέες επιθέσεις ( ) εναντίον των Σουλιωτών. Ο Φώτος Τζαβέλας διακρίθηκε στις μάχες αυτές για τον ηρωισμό του και το πνεύμα του ηγέτη [1] [2]. Τον Δεκέμβριο του 1803, ο Τουρκαλβανός άρχοντας καταλαμβάνει το Σούλι. Οι Σουλιώτες αναγκάζονται να διασκορπιστούν. Ο Φώτος Τζαβέλας κατέφυγε στην Πάργα κι έπειτα στην Κέρκυρα, όπου, άλλωστε, είχαν προσφύγει πολλές Σουλιώτικες φάρες.

32 Επιμέλεια Αιμίλιος Γιαννής
Στην Κέρκυρα υπηρέτησε ως αξιωματικός στο στρατιωτικό σώμα που είχε δημιουργηθεί από τους Ρώσους, προκειμένου να προστατέψουν το νησί που τότε κατείχαν. Στο εν λόγω σώμα είχαν ενταχθεί κι άλλοι Σουλιώτες, πολλοί κλεφταρματολοί, ντόπιοι νησιώτες κι εθελοντές από την κυρίως Ήπειρο. Το 1807 η Κέρκυρα καταλαμβάνεται από τους Γάλλους. Ο Φώτος Τζαβέλας ορίστηκε από τους Γάλλους χιλίαρχος του Συντάγματος τους. Πέθανε λίγο αργότερα με τον βαθμό αυτό.   "Ο Μάρκο Μπότσαρης είχε πολλήν νοημοσύνην. Ο Φώτος Τζαβέλας ήτο το τέλειο." (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) Πηγές Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τόμος 57, λήμμα Τζαβέλας (Φώτος) Ιστορία του Σουλίου και Πάργας", Χ. Περραιβός Επιμέλεια Αιμίλιος Γιαννής

33 «Ύστερη Οθωμανική Εποχή 1830- 1913(Απελευθέρωση Ιωαννίνων)
3333 Δ΄ Περίοδος «Ύστερη Οθωμανική Εποχή (Απελευθέρωση Ιωαννίνων) Ομάδα 4 1

34 3434 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή των Ιωαννίνων εντοπίζονται στην παλαιολιθική εποχή. Η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από τον Ιουστινιανό. Η ονομασία της προέρχεται από το 510 μΧ τότε που ο Άγιος Ιωάννης προστάτευε την πόλη. Ακολούθησε το διάστημα σλαβικών επιδρομών κατά το τέλος του 6ου αι. και αρχές του 7ου. Το 879 η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά με το σημερινό της όνομα. Η πόλη κατελήφθη προσωρινά από τους Βούλγαρους. Τον 13ο αι. με την εγκαθίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου, τα Ιωάννινα έγιναν το 2ο σημαντικό αστικό κέντρο της ηπείρου, μετά την Άρτα. Μέχρι την κατάκτηση από τους τούρκους το 1430, παρόλο που η πόλη βρισκόταν υπό σέρβικο και ιταλικό έλεγχο γνώρισε σημαντική οικονομική και πνευματική άνθηση. Το 1430 οι Οθωμανοί με την είσοδο τους στην πόλη δεσμεύτηκαν με έγγραφη συμφωνία να γίνουν σεβαστά πολλά προνόμια των κατοίκων . Το 1611 ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος ηγήθηκε στην περιοχή , αλλά η εξέργεση καταπνίγηκε από τις Οθωμανικές Αρχές με αποτέλεσμα να καταργηθούν τα προνόμια .Την εποχή εκείνη εγκαταστάθηκαν Τούρκοι και Εβραίοι στο κάστρο της πόλης. Παρόλη την αναταραχή ,το εμπόριο αναπτυσσόταν και ταυτόχρονα διατηρούσαν επαφή με την πατρίδα και χρηματοδοτούσαν στην κατασκευή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

35 Κατά το 1718 ιδρύθηκαν σημαντικά σχολεία
Κατά το 1718 ιδρύθηκαν σημαντικά σχολεία. Τα Ιωάννινα μαζί με την Κωνσταντινούπολη αποτέλεσαν το σημαντικότερο κέντρο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Το 1789 η πόλη έγινε έδρα της περιοχής που έλεγχε ο Αλή Πασάς. Κατά το διάστημα γνώρισε το απόγειο της ακμής της. Το 1821 ο σουλτάνος στην Κωνσταντινούπολη ενοχλημένος από την συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του Αλή Πασά, διέταξε τον αποκεφαλισμό του για προδοσία ενάντια στην Υψηλή Πύλη. Δυο χρόνια αργότερα, δολοφονήθηκε από αξιωματούχους του σουλτάνου στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων . Το ιδρύεται η χολή περίοδο δύσκολη για την πόλη. Το 1869 μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε από πυρκαγιά. Στις 21/2/1913 τα Ιωάννινα απελευθερώθηκαν από τους βαλκανικούς πόλεμους και ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής το σύνολο της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία και στην Γερμανία από τους οποίους λίγοι επέστρεψαν.

36 ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ( ) Γεννήθηκε στην Ιθάκη από γονείς Κερκυραίους. Μεγάλωσε και συμπλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κέρκυρα. Φοίτησε για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ύστερα μετεβη στην Γερμανία για σπουδές σε διάφορα πανεπιστήμια μέχρι το Εκεί πήρε δίπλωμα φιλοσοφίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε μέρος στην επανάσταση της Κρήτης(1896), στον πόλεμο του 1897 και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του κατατάχτηκε ως εθελοντής στο σώμα των Γαριβαλδινών και σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου(έξω από τα Γιάννενα) στις 28/11/1912. πριν από το θάνατο του είχε εκλεγεί βουλευτής κι υποστήριζε με πάθος την ελληνική γλώσσα.

37 Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1753
Γεννήθηκε στα Γιάννενα το Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος, και μητέρα του η Μαργαρίτα. Ήταν το τριτότοκο παιδί ανάμεσα σε άλλα τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Σε ηλικία 15 χρονών ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να ασχοληθεί με το εμπόριο. Συνεργαζόταν με τον αδερφό του τον Αναστάση που είχε εγκατασταθεί στη Μόσχα και του έστελνε πράγμα που είχε ξοδέψει στην Τουρκία. Ο Γεώργιος πάλι του έστελνε τούρκικα ανταλλάγματα στην Ρωσία. Το εμπόριο αυτό έφερνε πλούσια κέρδη και στους δυο. Ο Γεώργιος παντρεύτηκε και απόκτησε οκτώ παιδιά. Τέσσερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Αν και πάντα τον έτρωγε ο καημός να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, αλλιώς του τα έφερε η μοίρα του. Το 1815 πέθανε ο αδερφός του στην Μόσχα, και ο Γεώργιος πήγε εκεί για να διευθετήσει την περιουσία του, μένοντας εκεί για πάντα, απεβίωσε σε κάποιο μοναστήρι της Μόσχας το Στην διαθήκη του όρισε να ιδρυθεί φιλανθρωπικό ίδρυμα στην Ελλάδα. Από τα λεφτά αυτά ιδρύθηκε το «Ορφανοτροφείο Χατζηκώστα» στην Αθήνα.

38 Πολιούχος των Ιωαννίνων
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Πολιούχος των Ιωαννίνων O Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το στο Τζούρχλι Γρεβενών. Ορφάνεψε σε παιδική ηλικία και πήγε στα Ιωάννινα, όπου έγινε ιπποκόμος για 8 χρόνια. Στις 12 Ιανουαρίου συκοφαντήθηκε από κάποιο Οθωμανό ότι προηγουμένως ήταν τούρκος και ξανάγινε χριστιανός. Έτσι συνελήφθη, φυλακίστηκε , και με την βία οι τούρκοι προσπαθούσαν να τον αλλαξοπιστήσουν. Παρέμεινε αμετάπειστος ομολογώντας τον Χριστό. τρεις φορές που οδηγήθηκε στον κριτή, συνεχώς ομολογούσε την πίστη του. Έτσι την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838 ο Γεώργιος απαγχονίστηκε στην αγορά. Τρεις μέρες έμεινε κρεμασμένος στην αγχόνη και στο διάστημα αυτό κάθε βράδυ ένα ουράνιο φως έλαμπε στο κεφάλι του. Από την ώρα κείνη ένας καταιγισμός θαυμάτων πλημμύρισε την πόλη. Την 26η Οκτώβριου έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του αγίου, τα οποία τοποθετήθηκαν στον Ιερό ναό που οικοδομήδηκε προς τιμήν του στην Πλατεία Πάργης των Ιωαννίνων.

39 ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ(1861-1937)
Γεννήθηκε στο Σουλόπουλο Καλαμά της Ηπείρου. Το συνεληφθη από τις τουρκικές αρχές και οδηγήθηκε ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από τρία χρόνια σπουδών στο λύκειο δραπέτευσε και έφυγε για την Κέρκυρα, από όπου πέρασε στην Ήπειρο, πήρε μέρος σε συμπλοκή εναντίων των τούρκων στους Αγίους Σαράντα, αιχμαλωτίστηκε και εξορίστηκε στα Τρίκαλα. Το έλαβε μέρος στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων και έφυγε για την γενέτειρα του, όπου συμμετείχε σε πολιτικούς αγώνες γύρω από το βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Εκλέχτηκε βουλευτής των Ιωαννίνων το 1923, και πέθανε το 1937.

40 ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ( ) Γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου, όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ζωσιμαία σχολή. Οι τούρκοι τον αναζητούν στην Ζωσιμαία σχολή και γι αυτόν τον λόγο αναγκάστηκε να καταφύγει πρώτα στην Άρτα και στην συνέχεια στην Αθήνα. Ο πρόωρος θάνατος του Κρυστάλλη μας στέρησε μια ωριμότερη δημιουργία του και μια πιο ολοκληρωμένη άποψη των δυνατοτήτων του.

41 4141 ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΛΛΕΤΗΣ(1773 ή ) Γεννήθηκε στο χωριό Συρράκο των Ιωαννίνων το 1773, όπου και φοίτησε στο τοπικό σχολείο. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα ασχολούμενος με το εμπόριο Επίσης φέρεται να είναι ο συντάκτης της επαναστατικής φυλλάδας Ελληνική Νομαρχία Ανωνύμου του Έλληνος, πρωτοδημοσιευμένης το 1806 στην Ιταλία. Γύρω στα 1810 επέστρεψε στα Ιωάννινα και ξεκίνησε την άσκηση της ιατρικής. Η καλή φήμη του οδήγησε τον γιο του Αλή πασά των Ιωαννίνων, Μουχτάρ, να τον προσλάβει ως προσωπικό του γιατρό, εισερχόμενος έτσι στην Αυλή του Αρβανίτη ηγεμόνα. Το 1819 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, εξασφαλίζοντας με τη θέση του τη μύηση στο επαναστατικό εγχείρημα σημαντικών Ελλήνων στρατιωτικών, οι οποίοι υπηρετούσαν στις δυνάμεις του Αλή πασά. Η πρωθυπουργία του Κωλέττη σημαδεύτηκε από ένα αδυσώπητο πόλεμο των πολιτικών δυνάμεων και συνεχείς παρεμβάσεις προς όφελος της χώρας, που αντιπροσώπευε το κάθε κόμμα. Στα τέλη του 1846 η υγεία του Κωλέττη άρχισε να επιδεινώνεται, δεδομένο που δημιούργησε κύμα αυτομόλησης βουλευτών προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κλίμα έντασης για τη διαδοχή στο Γαλλικό Κόμμα. Έτσι ο Όθωνας στις 14 Απριλίου 1847 προκήρυξε εκλογές για τον Ιούλιο. Παρά την ασθένειά του, ο γηραιός Ηπειρώτης πολιτικός επικράτησε σαρωτικά στις εκλογές, εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία, αν και το αποτέλεσμά τους αμφισβητήθηκε έντονα από την αντιπολίτευση. Αυτός υπήρξε και ο τελευταίος του πολιτικός αγώνας. Ο Ιωάννης Κωλέττης πέθανε από νεφρίτιδα στις 31 Αυγούστου 1847 "ως αγωνιστής εν μέσω των φουστανελοφόρων του». 8

42 ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΓΟΥΝΑ ΕΥΘΑΛΙΑ ΝΑΝΙΔΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΝΕΚΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!! ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ-ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΔΕΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 9

43 Ε΄ περίοδος ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ 1913 – Τέλη 20ου αι.
Ε΄ περίοδος ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ – Τέλη 20ου αι. ΟΜΑΔΑ 5 ΝΤΟΥΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΕΤΣΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΠΟΡΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

44 ΚΕΝΑΝ ΜΕΣΑΡΕ Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Ήταν γιος του στρατηγού Χασάν Ταχσίν πασά, που παρέδωσε στους Έλληνες την πόλη της Θεσσαλονίκης το 1912.Ο Κενάν μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά λόγω της διγλωσσίας που επικρατούσε τότε στην Ήπειρο. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην ηπειρωτική πρωτεύουσα, σπούδασε στην περίφημη σχολή Γαλατά Σεράι της Κωνσταντινούπολης και ακολούθησε τον πατέρα του στις πολλές στρατιωτικές μετακινήσεις του ανά την οθωμανική αυτοκρατορία. Μετά την ήττα των Τούρκων και την αποχώρησή τους από τη Μακεδονία, ο Κενάν επέλεξε να μείνει στη Θεσσαλονίκη, παίρνοντας την ελληνική υπηκοότητα. Έμεινε εκεί για 25 χρόνια. Μετά το γάμο του, το 1934, εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα όπου γεννήθηκαν τα παιδιά του. Όταν πέθανε, θάφτηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο αλβανικό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης (στην Τριανδρία), επιστρέφοντας για πάντα στην πόλη που αγαπούσε ιδιαίτερα. Ζωγράφος και άρχοντας, Αλβανός, με ελληνικό αίμα από τη μητέρα του και με γιαννιώτικη παιδεία, ένα σπάνιο δείγμα του κοσμοπολιτισμού των Ιωαννίνων, όταν η πόλη «ήταν πρώτη στ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα».

45

46

47

48 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΡΟΝΤΖΟΣ 1904-1986
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΡΟΝΤΖΟΣ Γεννήθηκε στο χωριό Πυρσόγιαννη της Κόνιτσας. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού και συνέχισε τη φοίτηση του στο σχολαρχείο της Φλώρινας . Το 1930 πήρε το πτυχίο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου των Αθηνών. Το 1931 εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα και άρχισε τη σταδιοδρομία του ως δικηγόρος και πολιτευόμενος. Από το 1931 έως το 1962 πολιτεύτηκε με το κόμμα των φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου. Διετέλεσε βουλευτής Ιωαννίνων από το 1955 έως το και Δήμαρχος της ίδιας πόλης από το 1977 έως το 1980 Για το σύνολο των εθνικών, κοινωνικών και πνευματικών του αγώνων τιμήθηκε με εξαίρετες διακρίσεις από τους αρμόδιους φορείς, όπως για παράδειγμα με χρυσό σταυρό του Ερυθρού Σταυρού, από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κ.α. Πέθανε στα Γιάννενα

49 Ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσαρίου
Σωτήρης Πάνος Α΄4

50 Ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσαρίου
Ο Ιωάννης Βελισσαρίου ( Πλοέστι Ρουμανίας, 26 Νοεμβρίου 1861 - Κρέσνα,12 Ιουλίου 1913) ήταν στρατιωτικός του Ελληνικού Στρατού, ήρωας τωνΒαλκανικών Πολέμων. Διακρίθηκε στις Μάχες Μπιζανίου και Κρέσνας όπου σκοτώθηκε. Αρχική Σταδιοδρομία Ο πατέρας του ήταν εύπορος κτηματίας και είχε μεταναστεύσει στη Ρουμανία απο την Κύμη Εύβοιας. Το 1881 ο Βελισσαρίου κατετάγη στον Στρατό, προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του προήχθη, ως εθελοντής, στον βαθμό του δεκανέα. Το 1884, κατατάχθηκε κατόπιν εξετάσεων στη δεύτερη εκπαιδευτική σειρά της Στρατιωτικής Σχολής Υπαξιωματικών (ΣΣΥ), από την οποία αποφοίτησε το 1887 ως ανθυπολοχαγός πεζικού. Με την έναρξη των επιχειρήσεων τουΕλληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, βρέθηκε να υπηρετεί ως διμοιρίτης στον 4ο Λόχο του ΙΙΙ/5 Τάγματος Πεζικού, που υπαγόταν στη 2η Ελληνική Ταξιαρχία. Εκεί έδειξε τα πρώτα δείγματα της ανδρείας του διατηρώντας τη θέση του στη διάβαση της Μελούνας, ακόμη και όταν όλες οι γειτονικές, φίλιες δυνάμεις είχαν συμπτυχθεί. Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ο Βελισσαρίου υπηρέτησε ως διοικητής τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού, της ΙΙας Μεραρχίας, συμμετέχοντας από την πρώτη ημέρα στις επιθετικές επιχειρήσεις. Η Μάχη του Σαρανταπόρου, αποτέλεσε μάλιστα μία από εκείνες στις οποίες για μία ακόμη φορά διακρίθηκε για τις ηγετικές του δυνάμεις. Αργότερα συμμετείχε στην Μάχη του Μπιζανίου για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.

51 Οι τελευταίες ξεκίνησαν από τις αρχές Δεκεμβρίου του 1912 και συνεχίστηκαν και το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου του 1913, χωρίς όμως αποτέλεσμα.Κατά τις πρώτες ημέρες μάλιστα, τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι και νοσηλεύτηκε για μικρό διάστημα. Μετά την αποτυχία των παραπάνω επιχειρήσεων, στις 16 Φεβρουαρίου, το Γενικό Στρατηγείο εξέδωσε διαταγές για νέα επίθεση ενάντια στα Ιωάννινα. Μετά από σκληρές μάχες και με τους άνδρες του βουτηγμένους μέχρι το γόνατο στους βούρκους της περιοχής ο Βελισσαρίου κατάφερε να διεισδύσει ανάμεσα σε τρία τουρκικά οχυρά που ακόμη δεν είχαν παραδοθεί (οχυρά Χιντζηρέλου, Μπιζανίου και Καστρίτσας) και μαζί με τον Ιατρίδη και το τάγμα του κατέλαβε το χωριό Άγιος Ιωάννης, συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους και κυριεύοντας μεγάλες ποσότητες εχθρικού υλικού. Τα δύο τάγματα εγκατέστησαν άμεσα προφυλακές και έκοψαν τα τηλεφωνικά και τηλεγραφικά καλώδια, διακόπτοντας την επικοινωνία των Ιωαννίνων με το Μπιζάνι. Την υπόλοιπη νύκτα οι άνδρες των δύο ταγμάτων αιχμαλώτισαν 37 αξιωματικούς και 935 οπλίτες του Τουρκικού Στρατού που υποχωρούσαν και διέρχονταν από την περιοχή, χωρίς να γνωρίζουν τη διείσδυση των ευζώνων του Βελισσαρίου και του Ιατρίδη, ενώ ταυτόχρονα προώθησαν τις θέσεις τους προς τα Γιάννενα. Περί τις της 20 Φεβρουαρίου ο Βελισσαρίου διέκρινε δύο πολύ μεγάλους φανούς πίσω από του οποίους σύντομα εμφανίστηκαν ο επίσκοπος Δωδώνης, ο Τούρκος υπολοχαγός Ρεούφ και ο επίσης Τούρκος ανθυπολοχαγός Ταλαάτ, οι οποίοι έφερναν επιστολή των ξένων προξένων και του Εσσάτ Πασά με τις προτάσεις για παράδοση των Ιωαννίνων. Η παράτολμη ενέργεια των Βελισσαρίου και Ιατρίδη, έκανε τους Τούρκους να πιστέψουν πως έξω από τα Ιωάννινα είχε συγκεντρωθεί μεγάλη ελληνική δύναμη και άρα κάθε αντίσταση ήταν μάταιη.

52 Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος Στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Βελισσαρίου συμμετείχε μεταξύ άλλων και στη Μάχη Κιλκίς-Λαχανά, όπου το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων ενεργούσε υπό τις διαταγές της VIης Μεραρχίας. Κινούμενος έφιππος και ακάλυπτος περνούσε από τις θέσεις όλων των ανδρών του για να τους εμψυχώνει. Έτσι είχε κερδίσει την προσωνυμία «μαύρος καβαλάρης». Στις 12 Ιουλίου 1913 η VIη Μεραρχία, συμμετέχοντας με άλλες δυνάμεις στην μάχη της Κρέσνας, ανέλαβε από το Γενικό Στρατηγείο την αποστολή να ωθήσει το αριστερό της προς Ουράνοβο για να κυκλώσει το άκρο της αμυνόμενης βουλγαρικής παράταξης. Σύντομα, με τον τρόπο που εξελίχθηκαν οι μάχες, τον ρόλο εμπροσθοφυλακής ανέλαβε το 9ο Τάγμα Ευζώνων του Βελισσαρίου. Κατά τη διάρκεια της μάχης για την κατάληψη του υψώματος 1378, στο οποίο είχαν εγκατασταθεί αμυντικά οι βουλγαρικές δυνάμεις, ο Βελισσαρίου και οι άνδρες του αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση, ενώ οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήταν μεγάλες. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης (και αφού προηγουμένως είχε πολεμήσει με πέτρες και βράχους τους Βουλγάρους, λόγω έλλειψης πυρομαχικών) ο Βελισσαρίου σηκώθηκε όρθιος και κραδαίνοντας το περίστροφό του φώναξε ώστε να ακουστεί από όλους: «Όποιος θέλει την νίκη ή αλλιώς τον θάνατο ας με ακολουθήσει» και πρώτος άρχισε να τρέχει προς τον εχθρό. Πίσω του, συνεπαρμένοι από τον ηρωισμό του διοικητή τους, όρμησαν οι εύζωνοί του. Το θεριστικό πυρ των εχθρικών πολυβόλων προκάλεσε μεγάλες απώλειες στο τάγμα, το οποίο όμως συνέχιζε να πολεμά. Κάποια στιγμή ο ταγματάρχης Βελισσαρίου τραυματισμένος έπεσε στο έδαφος. Σύντομα μεταφέρθηκε σε κάποιο ορεινό χειρουργείο, στο οποίο άφησε την τελευταία του πνοή. Όταν ο Βασιλιάς πληροφορήθηκε το θάνατό του λέγεται πως είπε: «Ήταν επόμενο. Τέτοιοι ήρωες δε ζουν πολύ». Στο συλλυπητήριο τηλεγράφημα που συνέταξε και απέστειλε προς τη σύζυγό του έγραφε τα εξής: «Χαιρετίζω τον Ήρωα των Ηρώων».  Βιβλιογραφία://el.wikipedia.org// Σωτήρης Πάνος

53 Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος
Σωτήρης Πάνος Α΄4

54 Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος
Ο Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος ( 1886 – 1962) ήταν στρατηγός ο οποίος διακρίθηκε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους, στην Ήπειρο και στο "Μακεδονικό Μέτωπο" κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918). Συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο. Κατά την διετία 1939–1940 ολοκλήρωσε και εφάρμοσε μεθοδικά τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο, ενόψει μιας ενδεχόμενης επίθεσης του Ιταλικού Στρατού, που κατείχε ήδη την Αλβανία. Με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, αρχικά εξουδετέρωσε την επίθεση και στη συνέχεια διέταξε άμυνα μέχρις εσχάτων στον τομέα Ελαίας-Καλαμά, που κάλυπτε τα Ιωάννινα. Η ηρωική του αντίσταση στην ιταλική επίθεση στο Καλπάκι, συντέλεσε τα μέγιστα στην νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ιταλικό Στρατό. Η πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941 τον βρήκε στα Ιωάννινα. Επί εχθρικής κατοχής συμμετείχε από τους πρώτους στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, όπου και διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και προσωρινά Γεωργίας από 16 Απριλίου 1941 μέχρι 16 Μαΐου του ίδιου έτους κατόπιν αίτησής του περιοριζόμενος μόνο στα καθήκοντα υπουργού Γεωργίας. Τελικά όμως στις 20 Σεπτεμβρίου του 1941 υπέβαλε την παραίτησή του όπου και έγινε αμέσως αποδεκτή.

55

56 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΣ ( ) -Το συνεχίζει να εκδίδει την εφημερίδα <ΗΠΕΙΡΟΣ> και γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κινήματος. - Την περίοδο της Κατοχής αρθρογραφεί στις εφημερίδες «Ελεύθερη Ελλάδα» ,«Απελευθερωτής» και στον < Ριζοσπάστη>. - εξορίζεται δύο φορές και το 1947 αναγκάζεται να καταφύγει στο εξωτερικό : Ουγγαρία (όπου ιδρύει το Νεοελληνικό Ινστιτούτο) και Ρουμανία. Το 1974 επιστρέφει στην Ελάδα και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Πατρών εκδίδει το περιοδικό <Πρίσμα>. Ανήκει στους συγγραφείς της μεταπολεμικής πεογραφίας με κυρίαρχο στοιχείο της γραφής του τον κοινωνικό προβληματισμό. Μερικά από τα σημαντικότερα έργα του είναι: α) Διηγήματα Το τέλος της μικρής μας πόλης / Θητεία/ Ανυπεράσπιστοι β) Μυθιστορήματα: Φωτιά /Το Διπλό Βιβλίο γ) Διαλέξεις και Δοκίμια : Το πρόσωπο του Νέου Ελληνισμού

57 ΓΙΟΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ ( ) Συνεργάστηκε με το περιοδικό Νουμάς, με τη Νέα Εστία κ.α. Μέχρι το θάνατό του υπήρξε τακτικός συνεργάτης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού για την οποία έγραψε διάφορα άρθρα για την εβραϊκή θρησκεία και φιλολογία. Έγραψε επίσης ποιήματα και κριτικές και μετέφρασε εβραϊκά κείμενα κυρίως από τη Βίβλο, όπως το Άσμα Ασμάτων, τη Ρούθ, τους Ψαλμούς κ.α., παράλληλα όμως έκανε γνωστή στην Ελλάδα και την νεότερη εβραϊκή ποίηση και πεζογραφία. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα Ποιήματα (Συγκεντρωμένα με εισαγωγή, ανάλυση, βιογραφικό σημείωμα από τον Γ. Κ. Ζωγραφάκη Θεσσαλονίκη, 1938) με ευθύνη του συλλόγου Μπενέ Μπερίθ της Θεσσαλονίκης. Το 1944 κυκλοφόρησε στην Αμερική ένας τόμος με ποιήματά του μεταφρασμένα από τη R. Dalven. Τα ποιήματά του τα χαρακτηρίζει ένας τόνος βιβλικός συχνά ανάμικτος με ερωτισμό και ιδεαλισμό και με κάποια ειδυλλιακή φυσιολατρεία. Παρέμεινε πιστός του μετρικού και του ομοιοκατάληκτου στίχου και δεν ακολούθησε τις νέες μορφές τεχνικής που υιοθέτησαν οι σύγχρονοί του. Από το 1997 έχει καθιερωθεί η διδασκαλία της ποίησης του Γιοσέφ Ελιγιά στα τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων

58 Μάρκος Αυγέρης ( ) Το 1901 εγκατέλειψε τα Ιωάννινα για να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε το δίπλωμα του ιατρού το 1907 για να εργαστεί κατόπιν σε διάφορες κλινικές της Αθήνας. Κατά την περίοδο 1912–1922, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στον Ελληνικό Στρατό επί έξι συνολικά χρόνια. Το 1926 διορίσθηκε επιθεωρητής υγιεινής στο Υπουργείο Εργασίας και κατά την διετία 1928–1929 μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι και στο Βερολίνο στον τομέα της επαγγελματικής υγιεινής.

59

60 Ναπολέων Ζέρβας( ) Φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός το 1914.Τολμηρός και γενναίος στον χαρακτήρα προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα της «Εθνικής Αμύνης», που εκδηλώθηκε το 1916, πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Μακεδονικού Μετώπου το 1917 εως το 1918, στις οποίες και διακρίθηκε, και το 1920, προαγόμενος πάντοτε «έπ' ανδραγαθία», έφθασε στον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του ίδιου χρόνου διέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα μετά την Επανάσταση του 1922 και κατατάχθηκε πάλι στον στρατό.

61 ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ


Κατέβασμα ppt "3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ « ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ »"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google