ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Παρουσίαση με θέμα: "ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΥΠΕΥΘ.ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ :ΠΑΠΑΝΩΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΑΘΗΤΕΣ Α’ ΤΑΞΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ 1 ΑΒΔΟΥΛΑ ΕΙΡΗΝΗ 2 ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 3 ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ 4 ΒΑΡΣΑΜΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ 5 ΓΙΑΝΝΑ ΜΑΡΘΑ 6 ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΕΛΕΝΗ 7 ΚΑΛΟΜΠΑΤΣΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

2 8 ΚΟΝΤΑΛΕΞΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ 9 ΛΥΓΟΥΡΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ 10 ΜΟΥΡΓΚΑΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ 11 ΠΑΝΤΟΥ ΜΑΡΙΑ 12 ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΟΥΖΑΝΑ 13 ΠΑΤΡΙΚΟΥ ΑΝΝΑ 14 ΠΑΤΡΙΚΟΥ ΙΡΕΝΑ 15 ΣΑΚΟΡΑΦΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 16 ΣΑΝΤΙΚΑΙ ΤΖΕΝΗ 17 ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ 18 ΤΕΓΟΥ ΠΟΛΥΞΕΝΗ 19 ΤΖΑΡΤΖΑ ΜΑΡΙΑ 20 ΧΑΜΑΡΟΥΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

3 Ολυμπιακοί Αγώνες Από τη μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολλά πράγματα που μας είναι άγνωστα ή λιγότερο γνωστά. Υπάρχουν παραλειπόμενα που έχουν σημασία, μεγάλα ή μικρά γεγονότα που άφησαν τα σημάδια τους στα χρόνια που πέρασαν, κι αξίζει να τα δει κανείς. Και τα σημαντικά και τα ασήμαντα έχουν τη δική τους γοητεία και, αν ρίξει κανείς μια ματιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσα από μια τέτοια οπτική γωνία, θα βρει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

4 Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαιότητα
Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π. Χ. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερα αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους.

5 Αρχή των Ολυμπιακών Αγώνων
Στην ιστορική εποχή οι Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονταν μετά το θερινό ηλιοστάσιο κάθε τέσσερα χρόνια. Η τετραετία αυτή ονομαζόταν «πενθετηρίς» επειδή οι αρχαίοι συμπεριλάμβαναν και τα δύο έτη της διοργάνωσης, που σημάδευαν την αρχή και το τέλος της περιόδου. Ο πρώτος καταγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π. Χ., δηλαδή η πρώτη πενθετηρία. οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου. Όταν γεννήθηκε ο Δίας, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ήρθαν από την Κρήτη στην Ήλιδα και έκαναν αγώνα δρόμου για να διασκεδάσει λίγο ο βρεφικός Δίας. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Ηρακλής (όχι ο συνώνυμος ήρωας), έβαλε τους άλλους αδερφούς του, τον Παιωναίο, τον Επιμήδη, τον Ιάσιο και τον Ίδα να τρέξουν, και μετά τη λήξη των αγώνων, ο Ιδαίος Ηρακλής στεφάνωσε τους νικητές με κλαδί άγριας ελιάς, ένα δέντρο που είχε φέρει από την χώρα των Υπερβορείων. Ο αγώνας αυτός θεωρείται έτι είναι η μυθική παράδοση των Ολυμπιακών αγώνων και χρονολογείται στα τέλη της 2ης χιλιετίας π. Χ. Σύμφωνα με το ίδιο μύθο, ο Ιδαίος Ηρακλής ήταν εκείνος που έδωσε το όνομα Ολύμπια στους αγώνες αυτούς. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, στην τοποθεσία αυτή πάλεψε ο ίδιος ο Δίας με τον Κρόνο για την εξουσία της Γης, ενώ ένας τρίτος μύθος συμπληρώνει ότι μετά την μάχη αυτή, διεξάχθηκαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες προς τιμήν και εορτασμό της έκβασης της μάχης και της νίκης του Ολύμπιου Δία.

6 Θέσπιση των Αγώνων Με την πάροδο του χρόνου, ο θεσμός της Ολυμπιακής εκεχειρίας και των Ολυμπιακών αγώνων έγιναν όλο και πιο δημοφιλής σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Ενώ αρχικά στους αγώνες έπαιρναν μέρος μόνο κάτοικοι της Ήλιδας, σταδιακά διευρύνθηκε ο κανονισμός, ώστε να επιτρέπονται αθλητές από την Αρκαδία, την Λακεδαίμονα και την Μεσσηνία, ακόμα και από όλη την Πελοπόννησο και τα Μέγαρα. Ακολούθησαν οι εκτός Πελοποννήσου πόλεις των Αθηνών και της Ιωνίας. Μέχρι τον 4ο αι. π. Χ. όπου και σημειώνεται το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων, η συρροή των αθλητών από όλα τα μέρη ήταν μεγάλη. Από τις Αποικίες στην Σικελία και την Μικρά Ασία, την Ρόδο, από την Αίγυπτο (ιδίως την Αλεξάνδρεια), την Κυρήνη και την Φοινίκη, αλλά και από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έρχονταν αθλητές για να αγωνιστούν στην Ολυμπία. Η παρακολούθηση των αγώνων επιτρεπόταν σε όλους, ελεύθερους και δούλους, ακόμα και βάρβαρους. Μονάχα απαγορευόταν αυστηρά στις γυναίκες, ίσως γιατί ορισμένοι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί. Για όποια μάλιστα τολμούσε να παραβεί τη διαταγή αυτή, υπήρχε η ποινή του θανάτου. Ωστόσο, μία γυναίκα που ανήκε σε σπουδαία αθλητική οικογένεια και λαχταρούσε να καμαρώσει νικητές μέσα στο στάδιο τους δικούς της, δε δίστασε να ντυθεί άντρας και να περάσει μέσα στους θεατές των αγώνων. Ήταν η Καλλιπάτειρα, κόρη του περίφημου Ρόδιου Ολυμπιονίκη Διαγόρα, αδελφή και μητέρα επίσης νικητών στις Ολυμπιάδες. Αυτή ακριβώς η συγγένειά της με ξεχωριστούς αθλητές έκανε ίσως τους Ελλανοδίκες να της συγχωρήσουνε την παράβαση και να της επιτρέψουνε τιμητικά να παρακολουθήσει τους αγώνες. Επίσης σημειώνεται μεμονωμένα και τίμηση γυναικών, πράγμα που δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο, αφού η συμμετοχή ήταν καθαρά ανδρικό προνόμιο.

7 Τα αγωνίσματα των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων
Αγώνες δρόμου: Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Στον «δίαυλο» οι αθλητές έτρεχαν την διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας, ενώ στον «δόλιχο» η διαδρομή ήταν δώδεκα «δίαυλοι», δηλαδή 24 «στάδια». Η διαδρομή του «οπλίτη δρόμου» είχε μήκος δύο «σταδίων».

8 Πάλη Η πάλη ήταν πολύ δημοφιλές άθλημα. Στην πάλη διακρίνουμε δύο αγωνίσματα. Στο πρώτο ο αθλητής είχε σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα, ενώ στο δεύτερο ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκαζόταν να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.

9 Πυγμαχία Η πυγμαχία ήταν βίαιο και συχνά θανατηφόρο αγώνισμα. Τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά από τον αγκώνα μέχρι τις γροθιές, ενώ τα δάχτυλα έμεναν ακάλυπτα για να κλείνουν σχηματίζοντας γροθιά. Τα λουριά μπορεί να ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Σε περίπτωση που ο αγώνας κρατούσε πολύ ώρα χωρίς νικητή, οι αγωνιστές έπρεπε να κάνουν την ονομαζόμενη «κλίμακα». Δηλαδή οι πυγμάχοι στέκονταν ακίνητοι χωρίς να αμύνονται ή να αποφεύγουν το χτύπημα, ενώ εναλλακτικά αντάλλασσαν χτυπήματα μέχρι που ένας από τους δυο κατέρρεε. Αν και πολλές μαρτυρίες έχουμε για τα φοβερά και αιματηρά τραύματα του αγωνίσματος, η τέχνη της πυγμαχίας ήταν άλλη. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί. Ακόμα καλύτερα ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.

10 Παγκράτιο Το δυσκολότερο άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν αναμφισβήτητα το παγκράτιο. Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Σε αντίθεση με την καθεαυτού πυγμαχία, οι αθλητές του παγκρατίου αγωνίζονταν με γυμνά χέρια και δεν χτυπούσαν με την γροθιά, αλλά με τα δάχτυλα της πυγμής. Δυο θρυλικοί αθλητές του παγκρατίου έμειναν στην ιστορία, ο Θεαγένης και ο Πολυδάμας.

11 Αρματοδρομία Η αρματοδρομία διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα, ή ενάμιση σταδίου, και πλάτους εκατό μέτρων. Το ιπποδρόμιο της Ολυμπίας πρέπει κατά τα λεγόμενα του Παυσανία να είχε μεγαλύτερο πλάτος. Ο μηχανισμός εκκίνησης ήταν εφεύρεση του Κληοίτα, την οποία τελειοποίησε ο Αριστείδης. Στο ένα άκρο του ιπποδρομίου ήταν κτισμένος ο στρογγυλός βωμός του Ταράξιππου, αφού τα άλογα πάθαιναν απροσδόκητα πανικό όταν περνούσαν από το σημείο αυτό. Οι αρματοδρομίες ξεκινούσαν με τις πρώτες ηλιαχτίδες τα χαράματα και διαρκούσαν μέχρι το απόγευμα.

12 Αθλητές που διακρίθηκαν στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες
Διαγόρας από τη Ρόδο, Μίλωνας από τον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, Θεαγένης από τη Θάσο, αλλά και κορυφαίοι πολιτικοί της εποχής έγιναν ολυμπιονίκες όπως: Κίμωνας, πατέρας του νικητή του Μαραθώνα Αλκιβιάδη αλλά και του Φίλιππου της Μακεδονίας, που διακρίθηκαν στις ιπποδρομίες και στις αρματοδρομίες.

13 Κατάργηση των αγώνων Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διατηρήσανε την αίγλη τους σε όλη την ελληνική αρχαιότητα και όσοι νικούσαν σε αυτούς δοξάστηκαν από λαμπρούς ποιητές, όπως ο Πίνδαρος, ο Σιμωνίδης ο Κείος και ο Βακχυλίδης. Όταν όμως επικράτησαν οι Ρωμαίοι, το ευγενικό πνεύμα των αγώνων άρχισε να νοθεύεται με βίαια θεάματα και σιγά-σιγά οι Έλληνες αθλητές αποσύρθηκαν και δεν έπαιρναν μέρος στους αγώνες. Έτσι, ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων έχασε τη σημασία του. Όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και το 393, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τη διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μία περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια.

14 Α’ ομάδα Ειρήνη Αβδουλά Δέσποινα Κονταλέξη Μαρία Πάντου Άννα Πατρίκου
Ιρένα Πατρίκου

15 Αναβίωση των ολυμπιακών αγώνων
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα ήταν μόνο μια μακρινή ανάμνηση της Κλασικής Αρχαιότητας χωρίς το όραμα του βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν και μερικών άλλων ανθρώπων της εποχής του. Το όραμα του φωτισμένου αυτού Γάλλου και των άλλων οραματιστών που προηγήθηκαν (π.χ. Ε. Ζάππα, Δ. Βικέλα κ.ά.) ήταν να ζωντανέψουν και πάλι τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Πιερ ντε Κουμπερτέν γεννήθηκε το 1863 στο Παρίσι. Αγάπησε τα σπορ. Οι ιδέες του κρίθηκαν πολύ αυστηρά από όλους όσοι δεν κατάλαβαν τη μεγάλη σημασία αυτής της προσπάθειας και τον πίκραναν. Όμως αυτός δε σταμάτησε να προσπαθεί. Ο Κουμπερτέν ήταν βέβαιος ότι ο ελληνικός πολιτισμός και ιδιαίτερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούσαν να προσφέρουν πάρα πολλά στην ανθρωπότητα. Ξεκίνησε λοιπόν μια εκστρατεία, για να εξασφαλίσει διεθνή υποστήριξη για την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1894 διοργάνωσε Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο στο Παρίσι γι' αυτό το θέμα με συμμετοχή 13 χωρών. Στο Συνέδριο αυτό πάρθηκε η απόφαση να ξεκινήσουν και πάλι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και μάλιστα στη χώρα που γεννήθηκαν, στην Ελλάδα. Αποφασιστική ήταν η συμβολή του Έλληνα λόγιου Δημήτρη Βικέλα.

16 Ο Κουμπερτέν επιθυμούσε ακόμη να υπάρχει μια μόνιμη Επιτροπή για την οργάνωση και την επίβλεψη των Αγώνων. Έτσι, στις 23 Ιουνίου 1894 ίδρυσε τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και διαμόρφωσε τη δομή του Ολυμπιακού Κινήματος. Διετέλεσε Πρόεδρος της από το 1896 έως το Ασχολήθηκε με την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων ακόμα και ως προς τις λεπτομέρειες. Δημιούργησε τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους, το σύνθημα των Αγώνων και καθιέρωσε τις διαδικασίες της τελετής έναρξης και της τελετής λήξης. Ο πρώτος Πρόεδρος της Δ.Ο.Ε. ήταν ο Δημήτρης Βικέλας ( ). Όταν πέθανε ο Κουμπερτέν, το 1937, το πένθος δεν ήταν μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλο τον κόσμο. Ο ίδιος αγάπησε τόσο πολύ την Ολυμπία, που ζήτησε να θάψουν την καρδιά του εκεί. Πράγματι, η καρδιά του βρίσκεται θαμμένη σε ειδική στήλη στην Ολυμπία, όπως ο ίδιος το θέλησε. Η φιλοσοφία του βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν: Ο Κουμπερτέν πίστευε ότι ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να διαμορφώσει καλό χαρακτήρα. Τι' αυτόν σημασία είχε όχι η νίκη αλλά η συμμετοχή. Πίστευε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να βοηθήσουν τους λαούς να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να βοηθήσουν στην ειρήνη, στην κατανόηση και στη συνεργασία.

17 Ο σκοπός του ολυμπιακού κινήματος είναι να συνεισφέρει στο χτίσιμο ενός ειρηνικού και καλύτερου κόσμου-εκπαιδεύοντας τη νεότητα μέσω του αθλητισμού,χωρίς κανενός είδους διάκριση και στο ολυμπιακό πνεύμα,το οποίο απαιτεί αλληλοκατανόηση,με πνεύμα φιλίας,αδελφοσύνης και ευ αγωνίζεσθαι.

18 Ομοιότητες και διαφορές των ολυμπιακών αγώνων στα Αρχαία χρόνια και Σήμερα
•Οι Ολυμπιακοί αγώνες γίνονταν μόνο στην Ολυμπία κάθε 4 χρόνια,ενώ σήμερα γίνονται κάθε 4 χρόνια αλλά σε διαφορετικό κράτος κάθε φορά. •Παλιά,πριν αρχίσουν οι αγώνες,πρόσφεραν θυσία στο δια μπροστά στο άγαλμα του,ενώ σήμερα γίνεται τελετή έναρξης στο ολυμπιακό στάδιο. •Οι αθλητές που έπαιρναν μέρος ήταν μόνο από την Ελλάδα,ενώ σήμερα παίρνουν μέρος αθλητές από όλα τα κράτη. •Η ολυμπιακή φλόγα γυρνούσε σε όλη την Ελλάδα,ενώ σήμερα περνάει από όλα τα κράτη. •Γίνονταν εκεχειρία και σταματούσαν οι πόλεμο,ενώ σήμερα δεν σταματούν.

19 Απαγορεύονταν η είσοδος στις γυναίκες,ενώ σήμερα μπορούν να παρακολουθήσουν τους αγώνες. • Έπαιρναν μέρος μόνο άντρες αθλητές,ενώ σήμερα παίρνουν μέρος και γυναίκες. • Στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες,οι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί.Αυτό δεν ισχύει στις μέρες μας. • Οι ολυμπιονίκες ήταν πρόσωπα σεβαστά και τους απέδιδαν τιμές ηρώων.Και σήμερα οι ολυμπιονίκες τιμούνται και απολαμβάνουν τον έπαινο και τον θαυμασμό όλων. • Οι αθλητές έπαιρναν ως έπαθλο ένα στεφάνι ελιάς,ενώ στους σύγχρονους δίνονται ένα μετάλλιο,ανθοδέσμη και ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. • Η πιο σημαντική διαφορά είναι πως παλαιότερα υπήρχε η έννοια του υγιούς συναγωνισμού,δηλαδή ότι θα έπρεπε να νικήσει ο καλύτερος.Αυτό σήμερα δεν ισχύει για αυτό άλλωστε οι αθλητές χρησιμοποιούν αναβολικά.

20 Ολυμπιακή Σημαία Η Ολυμπιακή σημαία προτάθηκε από τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν στο Ολυμπιακό Κογκρέσο το 1914 και έκανε το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα του Βελγίου το Οι 5 δακτύλιοι συμβολίζουν τις 5 ηπείρους: Ασία, Ευρώπη, Αφρική, Αμερική και Αυστραλία. Πιστεύεται πως επιλέγηκαν τα συγκεκριμένα χρώματα των δακτυλίων επειδή ένα τουλάχιστον από αυτά τα χρώματα υπάρχει στην σημαία κάθε χώρας. Κατά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ο δήμαρχος της πόλης που φιλοξένησε τους Αγώνες παραδίδει την Ολυμπιακή Σημαία στο δήμαρχο της πόλης που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Αγώνες.

21 Ολυμπιακή φλόγα Το άναμμα μιας φλόγας κατά την έναρξη των Αγώνων, η οποία να μένει αναμμένη μέχρι το τέλος τους, ήταν μια παράδοση των αρχαίων Ελλήνων η οποία όμως αναβίωσε και στους σύγχρονους Αγώνες. Αρκετά πριν από την έναρξη κάθε Ολυμπιάδας, ανάβεται ο Ολυμπιακή φλόγα από τις ακτίνες του ήλιου στην αρχαία Ολυμπία, και μεταφέρεται από αθλητές και άλλα άτομα με τρέξιμο στην πόλη που θα φιλοξενήσει την Ολυμπιάδα.

22 Διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων
1896 Αθήνα (Ελλάδα) 1900 Παρίσι (Γαλλία) 1904 Σεντ Λούις (Η.Π.Α) 1908 Λονδίνο (Μ.Βρετανία) 1912 Στοκχόλμη (Σουηδία) 1920 Αμβέρσα (Βέλγιο) 1924 Παρίσι (Γαλλία) 1928 Άμστερνταμ (Ολλανδία) 1932 Λος Άντζελες (Η.Π.Α) 1936 Βερολίνο (Γερμανία) 1948 Λονδίνο (Μ.Βρετανία) 1952 Ελσίνκι (Φιλανδία) 1956 Μελβούρνη (Αυστραλία) 1960 Ρώμη (Ιταλία) 1964 Τόκιο (Ιαπωνία) 1968 Πόλη του Μεξικού (Μεξικό) 1972 Μόναχο (Γερμανία) 1976 Μόντρεαλ (Καναδάς) 1980 Μόσχα (Ρωσία) 1984 Λος Άντζελες (Η.Π.Α) 1988 Σεούλ (Νότια Κορέα) 1992 Βαρκελώνη (Ισπανία) 1996 Ατλάντα (Η.Π.Α) 2000 Σίδνεϊ (Αυστραλία) 2004 Αθήνα (Ελλάδα) 2008 Πεκίνο (Κίνα) 2012 Λονδίνο (Μ.Βρετανία)

23 Επιτυχημένες και αποτυχημένες διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων Ελλάδα – Αθήνα 1896 Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά την μακροχρόνια παύση τους, έγιναν το 1896 στην Ελλάδα. Ο τόπος διεξαγωγής τους ήταν η Αθήνα και ήταν ένα από τα λαμπρότερα γεγονότα μετά τα άσχημα χρόνια που είχε περάσει η Ελλάδα. Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες προστέθηκε ένα νέο άθλημα που ονομάστηκε «Μαραθώνας». Γαλλία – Παρίσι 1900 Η χειρότερη Ολυμπιάδα από πλευράς οργάνωσης αφού τα παράπονα ήταν πάρα πολλά. Δεν υπήρχε στάδιο να φιλοξενήσει τους Αγώνες και γι’ αυτό οι φίλαθλοι δεν ξεπέρασαν τους Οι αθλητές έτρεχαν σε χορταριασμένο έδαφος και οι δίσκοι και τα ακόντια συνήθως κατέληγαν σε δέντρα της περιοχής με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μετρηθούν οι βολές και οι ρίψεις. Στα 400 μ. τον ρόλο των εμποδίων έπαιζαν τηλεφωνικοί στύλοι μήκους εννιά μέτρων. Στη δισκοβολία πολλές βολές δεν μετρήθηκαν γιατί ο δίσκος μπλεκόταν στα κλαριά των δένδρων που βρίσκονταν στην περιοχή. Παρόλα τα προβλήματα, οι Αγώνες έμειναν γνωστοί λόγω της καθιέρωσης της συμμετοχής των γυναικών.

24 Αγγλία – Λονδίνο 1908 Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς αγώνες συμμετείχαν 23 χώρες, αθλητές και μόνο 36 αθλήτριες. Η οργάνωση των Βρετανών ήταν πολύ καλή. Σουηδία – Στοκχόλμη 1912 Η Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης είχε τον μεγαλύτερο σε χρόνο αγώνα πάλης στην ιστορία, μεταξύ του Εσθονού Κλάιν και του Φιλανδού Ασικαίνεο. Αναμετρήθηκαν επί 11 ώρες σε έναν απίστευτο αγώνα και έκαναν διαλείμματα κάθε μισή ώρα για να δροσιστούν εξαιτίας του καυτού ήλιου. Τελικά κέρδισε ο Εσθονός Κλάιν αλλά δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στον τελικό. Βέλγιο – Βρυξέλλες 1920 Άψογη ήταν η διοργάνωση των Αγώνων στις Βρυξέλλες, με αθλητές και 64 αθλήτριες. Δεν απονεμήθηκαν χρυσά μετάλλια αλλά επίχρυσα για λόγους οικονομίας. Για πρώτη φορά έγινε έπαρση της Ολυμπιακής σημαίας και δόθηκε ο όρκος του αθλητή. Γαλλία – Παρίσι 1924 Στην Ολυμπιάδα αυτή ακούστηκαν για πρώτη φορά οι ύμνοι της Ελλάδας σαν της χώρας όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, της Γαλλίας ως διοργανώτριας και της Ολλανδίας ως επόμενης διοργανώτριας.

25 Η.Π.Α - Λος Άντζελες 1932 Οι Αμερικάνοι κατάφεραν να διοργανώσουν την καλύτερη έως τότε Ολυμπιάδα, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που επικρατούσαν λόγω του οικονομικού κραχ του Στην τελετή έναρξης παρευρέθηκαν περίπου θεατές ενώ καθημερινά παρακολουθούσαν θεατές. Η πολύ καλή ποιότητα κατασκευής του στίβου έδωσε την ευκαιρία για πολύ καλές επιδόσεις και παγκόσμια ρεκόρ. Για πρώτη φορά κατά την απονομή των μεταλλίων, υψώθηκαν οι σημαίες των τριών πρώτων αθλητών ενώ ακούστηκε ο ύμνος του χρυσού ολυμπιονίκη. Για πρώτη φορά μάλιστα ιδρύθηκε το ολυμπιακό χωριό, ένα χωριό αποκλειστικά για τους αθλητές ώστε να μειωθούν τα έξοδα διαμονής τους. Γερμανία – Βερολίνο 1936 Την κήρυξη των Ολυμπιακών Αγώνων αυτή την φορά έκανε ο Αδόλφος Χίτλερ ενώ ταυτόχρονα περιστέρια γέμισαν στον ουρανό. Η ελληνική ομάδα ήταν πρώτη στην παρέλαση με επικεφαλή τον Σπύρο Λούη. Μπήκαν για πρώτη φορά στους Αγώνες η καλαθόσφαιρα, το κανό και η πετόσφαιρα. Η Ολυμπιάδα δεν υπολογίζεται και πολύ λόγω των συνθηκών της εποχής (ναζιστική Γερμανία, Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος). Γι' αυτό το λόγο είναι και ιδιαίτερα σημαντική η νίκη του Αμερικανού Τζέσι Όουενς ο οποίος πήρε χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα τρέξιμο, στα 200, στο μήκος και στα 4Χ Αγγλία – Λονδίνο 1948 Οι Ολυμπιακοί διοργανώθηκαν την εποχή που ο Β` Παγκόσμιος είχε πια τελειώσει. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες είχαν αποκλειστεί από τους αγώνες ενώ υπήρχε ραδιοφωνική κάλυψη των αγώνων και φωτοφίνις στα αγωνίσματα δρόμων.

26 Τα αξιοσημείωτα αυτών των αγώνων: Ο Τσεχοσλοβάκος Εμίλ Ζάτοπεκ κατέπληξε στους αγώνες και η σύζυγός του Ντάνα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό. Τ ην πρώτη πετυχημένη εμφάνιση του έκανε ο Μπομπ Ρίτσαρντς, ο "ιπτάμενος ιερέας" όπως ονομαζόταν αφού ήταν καθηγητής της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Έγινε χρυσός νικητής στο άλμα επί κοντώ. Επίσης η βρετανική ολυμπιακή ομάδα κατόρθωσε να κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό της χρυσό μετάλλιο, ένα τέταρτο πριν από την τελετή λήξεως των αγώνων. Ιταλία – Ρώμη 1960 Στην Ολυμπιάδα αυτή συμμετείχαν άντρες και 610 γυναίκες από 83 χώρες. Ο Αιθίοπας Μπεκίλα πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μαραθώνιο τρέχοντας ξυπόλυτος! Πρώτος στα 400 μέτρα τρέξιμο βγήκε ο Αμερικάνος Ντέιβις, πρώην μπασκετμπολίστας, ο οποίος μέχρι τα 26 του δεν είχε ασχοληθεί με τον στίβο! Ο 20χρονος Κωνσταντίνος, διάδοχος του ελληνικού θρόνου, βγήκε πρώτος στην ιστιοπλοΐα. Ισπανία – Μπαρσελώνα 1992 Πολλά μετάλλια κατέκτησαν οι Ισπανοί αυτοί την φορά αλλά δεν πρώτευσαν. Η Βούλα Πατουλίδου πήρε την πρώτη θέση στα 100 μέτρα με εμπόδια και ο Πύρρος Δήμας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών φωνάζοντας : "Για την Ελλάδα".

27 Τελετές Έναρξης H τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων θεωρείται ως η μεγαλύτερη γιορτή κάθε 4 χρόνια. Κάθε πόλη που τους φιλοξενεί προσπαθεί να περάσει την ιστορία της στον υπόλοιπο κόσμο. Έχει πλέον καθιερωθεί οι τελετές να γίνονται Παρασκευή πριν το πρώτο Σαββατοκύριακο των Αγώνων. Το πρωτόκολλο που ακολουθεί την τελετή είναι αυστηρό: • Αρχικά ,ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής υποδέχονται τον αρχηγό του κράτους μέσα στο στάδιο, όπου διοργανώνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. • Έπειτα,ακολούθει η παρέλαση των αθλητών. Πριν από κάθε αποστολή προηγείται μια ταμπέλα με το όνομα της συμμετέχουσας χώρας και η σημαία της. Η παρουσίαση γίνεται σύμφωνα με το αλφάβητο της διοργανώτριας χώρας. Εξαίρεση αποτελούν η Ελλάδα που πάντα εισέρχεται πρώτη στο στάδιο και η διοργανώτρια χώρα που εισέρχεται τελευταία. • Ακόμη,η Ολυμπιακή σημαία και ο Ολυμπιακός Ύμνος. Κατά την διάρκεια του Ολυμπιακού ύμνου, η σημαία εισέρχεται (οριζόντια) στο στάδιο και υψώνεται σε ιστό μέσα σε αυτό. • Ακολουθεί η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία και το άναμμα του βωμού. Αθλητές φέρνουν την Ολυμπιακή φλόγα μέσα στο στάδιο και δίνοντας ο ένας στον άλλον την δάδα τελικά ανάβουν τον βωμό. • Ο όρκος των αθλητών και των κριτών. • Απελεύθερωση περιστεριών (σημ. Μετά τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988 και τα περιστέρια που κάηκαν επειδή κάθισαν στον βωμό, ακολουθείται πιο ελεύθερο πρωτόκολο. Στην Ατλάντα παιδιά κρατούσαν κοντάρια που πάνω είχαν χάρτινα περιστέρια, στην Αθήνα παιδιά με κλαδιά ελιάς εισήλθαν στο στάδιο). • Ο ύμνος της διοργανώτριας χώρας • Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

28 Τελετές Λήξης Η τελετή λήξης σε αντίθεση με αυτή της έναρξης έχει έναν πιο χαλαρό χαρακτήρα. Κύρια σημεία της είναι: • Καλλιτεχνικό πρόγραμμα • Η είσοδος των σημαίων των χωρών που συμμετείχαν. Συνήθως μπαίνουν όλες μαζί, αλλά στην κορυφή της πομπής βρίσκονται οι σημαίες της διοργανώτριας χώρας, της επόμενης χώρας που θα τους διοργανώσει αλλά και της Ελλάδας. • Η είσοδος των αθλητών που συμμετείχαν. Αυτή δεν γίνεται με κάποια σειρά, αλλά μπερδερμένα. • Η ανάκρουση των Εθνικών Ύμνων της Ελλάδας (ως φόρος τιμής για την χώρα που γέννησε τους Αγώνες-καθιερώθηκε το 1928), της χώρας που διοργανώθηκαν και της χώρας που θα διοργανωθούν οι Αγώνες. • Η είσοδος της Ολυμπιακής σημαίας της Αμβέρσας. Την φέρνει μέσα στο στάδιο ο δήμαρχος της διοργανώτριας πόλης, ο οποίος την παραδίδει στον πρόεδρο της ΔΟΕ. • Η παράδοση της Ολυμπιακής σημαίας στην επόμενη διοργανώτρια πόλη. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ την παραδίδει στον δήμαρχο της πόλης. • Η παρουσίαση ενός μικρού καλλιτεχνικού δρόμενου από την επόμενη διοργανώτρια πόλη. • Ο Πρόεδρος της ΔΟΕ κηρύσσει την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων και καλεί όλη την νεολαία της γης να συγκεντρωθεί στην επόμενη διοργανώτρια πόλη και τον εορτασμό των Αγώνων της Ολυμπιάδας. • Το σβήσιμο της Ολυμπιακής φλόγας στον βωμό. • Καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

29 Αποχή Χωρών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Η αποχή χωρών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν κάτι συνηθισμένο στους σύγχρόνους Ολυμπιακούς Αγώνες.Είναι χαρακτηριστικό ότι σε 10 από τις 24 ολυμπιακές διοργανώσεις που διεξάχθηκαν από το 1896 έως το 2000 διαπιστώνεται η απειλή αποχής από τους αγώνες. Μερικές από τις χώρες που απείχαν ήταν:η Αφρική,οι ΗΠΑ και 60 ακόμη κράτη της,14κράτοι με επικεφαλή τη Σοβιετική Ένωση,η Ολλανδία και η Κίνα.Οι λόγοι ήταν πολιτικοί.

30 ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΑΠΌ ΤΟΥΣ: ΣΤΕΛΙΟ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΜΑΡΟΥΣΙΟ ΣΤΕΛΛΑ ΛΥΓΟΥΡΑ ΕΛΕΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΡΣΑΜΗ

31 ΟΡΙΣΜΟΣ Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι οι ισοδύναμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για τους αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες.

32 ΙΣΤΟΡΙΚΟ Οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία. Την ημέρα της τελετής έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα. Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ίδια πόλη. Θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (Τοξοβολία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Στίβος).

33 Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν και από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στην ίδια πόλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1960, έχουν διοργανωθεί δώδεκα (12) Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και εννέα (9) Χειμερινοί. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί πλέον στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς.

34 Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Έλληνες αθλητές συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες από το Από το 1988, η Ελλάδα συμμετέχει στους Αγώνες με επίσημες Εθνικές Αποστολές. Όλα αυτά τα χρόνια, οι Έλληνες αθλητές πέτυχαν καλές επιδόσεις και κέρδισαν πολλά μετάλλια. Έλληνες αθλητές κέρδισαν τα πρώτα μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 κατακτώντας 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 κέρδισαν 2 αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο. Ενώ στους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 κέρδισαν 1 χρυσό, 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια Το 2000, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ, η Ελληνική ομάδα συμμετείχε με 71 άτομα (42 αθλητές). Οι Έλληνες αθλητές αγωνίστηκαν στο στίβο, την κολύμβηση, την άρση βαρών, την καλαθοσφαίριση και το τζούντο. Η Ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Σύδνεϋ κέρδισε 11 μετάλλια (4 χρυσά, 4 ασημένια, 3 χάλκινα).

35 Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Ελλάδα συμμετείχε με την πολυπληθέστερη μέχρι στιγμής Παραολυμπιακής Ομάδα, με 137 αθλητές, η οποία κατέδειξε την ανοδική πορεία του Παραολυμπιακού κινήματος στην Ελλάδα και κίνησε το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κοινωνίας. Οι Έλληνες αθλητές και οι Ελληνίδες αθλήτριες κατάφεραν να κατακτήσουν συνολικά 20 μετάλλια (3 χρυσά, 13 αργυρά, 4 χάλκινα). Εννέα περισσότερα από αυτά που είχαν κερδίσει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Σύδνεϋ. Επίσης σημειώθηκαν συνολικά 58 πλασαρίσματα στις πρώτες οχτώ θέσεις. Οι Αγώνες της Αθήνας ανέδειξαν τον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία και τον τοποθέτησαν στη θέση που του αρμόζει στην Παγκόσμια αθλητική οικογένεια και ιδιαίτερα στην Ελληνική αθλητική οικογένεια. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου ήταν οι πιο επιτυχημένοι αγώνες για την Ελληνική Ομάδα μέχρι στιγμής. Συμμετέχοντας σε 10 αθλήματα οι 69 αθλητές και αθλήτριες της Ελληνικής Ομάδας κατάφεραν να κατακτήσουν 24 μετάλλια (5 χρυσά, 9 αργυρά και 10 χάλκινα) ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο και κατάφεραν να καταταχθούν 20οι στη παγκόσμια κατάταξη. 4 χρόνια μετά τους πολύ επιτυχημένους αγώνες της Αθήνας οι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έδειξαν την μεγάλη τους κλάση υπογραμμίζοντας την ανάπτυξη του Παραολυμπιακού Κινήματος στην Ελλάδα. Η πρώτη συμμετοχή Έλληνα Αθλητή σε Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες έγινε το 2002 στο Σάλτ Λεϊκ Σίτι. Οι Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο το 2006 ήταν οι δεύτεροι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες όπου συμμετείχε Ελληνική Αποστολή. Οι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες του Βανκούβερ αποτελούν τους τρίτους Χειμερινούς Αγώνες που θα συμμετάσχει η Ελλάδα με τη συμμετοχή μάλιστα και της πρώτης αθλήτριας.

36 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΣΥΓΧΡΟΝΑ

37 ΣΗΜΕΡΑ Τα σημερινα αθληματα είναι τα εξης:
Τοξοβολία Στίβος Μπάντμιντον (Αντιπτέριση) Μπάσκετ (Αντισφαίριση) Μπιτς Βόλεϊ Πυγμαχία Κανόε Σλάλομ Κανόε σπριντ Ποδηλασία - BMX Ποδηλασία - Ορεινή Ποδηλασία Ποδηλασία - Δρόμου

38 Ποδηλασία - Πίστα Καταδύσεις Ιππασία - Ιππική Δεξιοτεχνία (Ντρεσάζ) Ιππασία - Τρίαθλο Ιππασία - Υπερπήδηση εμποδίων Ξιφασκία Ποδόσφαιρο Καλλιτεχνική (Ενόργανη) Γυμναστική Γυμναστική - Ρυθμική Γυμναστική - Τραμπολίνο Χάντμπολ (Χειροσφαίριση) Χόκεϊ Τζούντο Μοντέρνο πένταθλο Κωπηλασία Ιστιοπλοΐα

39 Σκοποβολή Κολύμβηση Συγχρονισμένη κολύμβηση Πινγκ πονγκ (επιτραπέζια αντισφαίριση) Ταεκβοντό Τένις (αντισφαίριση) Τρίαθλο Βόλεϊ (Πετοσφαίριση) Υδατοσφαίριση Άρση βαρών Πάλη - Ελευθέρα πάλη Πάλη - Ελληνορωμαϊκή πάλη

40 ΧΡΥΣΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΔΙΑΣΗΜΟΙ
Είναι αυτοί οι οποίοι ταυτόχρονα με τη μεγάλη τους επιτυχία, εντυπωσίασαν με τον τρόπο που αγωνίσθηκαν, το σθένος τους, την προσωπικότητά τους αλλά στη συνέχεια και με τον τρόπο που κατόρθωσαν να διατηρηθούν στην Front Line του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

41 ΑΝΤΡΕΣ ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ: Χρυσός Ολυμπιονίκης του Α΄ Μαραθωνίου το Η νίκη του αγρότη από το Μαρούσι συγκλόνισε όλο τον κόσμο και καθιέρωσε το αγώνισμα και το όνομά του διεθνώς. Οι νικητές των 100μ. εντυπωσιάζουν αλλά ξεχνιούνται. Η αντοχή, η επιμονή και η θέληση κερδίζουν περισσότερη και σε παντοτινή εκτίμηση. ΤΖΕΣΣΕ ΟΟΥΕΝΣ: Πρώτα πέτυχε να ανατρέψει τις αμερικάνικες κοινωνικές εκτιμήσεις με τις επιτυχίες του τα έτη 1933 – 35 και ακολούθως να κατακτήσει 4 Χρυσά Μετάλλια το 1936 και τον πρώτο παγκόσμιο θαυμασμό για τους έγχρωμους στο Στίβο. Ακολούθως αγωνιζόταν σκληρά για τα προς το ζειν μέχρι να του ανατεθούν οι δημόσιες σχέσεις των ΗΠΑ για να αποδειχθεί και πάλι ικανός. ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ: Είναι ο μοναδικός αρσιβαρίστας με 4 συμμετοχές (1992 – 96 – 2000 – 04) με 3 χρυσά και ένα χάλκινο. Αυτά σε μια εποχή που τα αναβολικά είχαν αρχίσει να οργιάζουν (για τους άλλους), κυρίως στα βαρέα αθλήματα. Γενικώς εκτιμάται ο χαρακτήρας του γιατί κινείται στο εσωτερικό και το εξωτερικό σε χαμηλούς τόνους, ως οικογενειάρχης και ως Βουλευτής Επικρατείας. ΚΑΣΙΟΥΣ ΚΛΑΙΥ: Τώρα γνωστός ως Μωχάμεντ Άλι. Νέγρος από το Λούισβιλ του Κεντάκι. 18 χρονών Ολυμπιονίκης Πυγμαχίας στη Ρώμη στα 81 κιλά. Υπερήφανος Αμερικάνος προχώρησε στον επαγγελματισμό με τη βοήθεια των εκατομμυριούχων του Κεντάκι και αναδείχτηκε 9 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (1964 – 67) πριν γίνει μουσουλμάνος. Αρνήθηκε να πάει στο Βιετνάμ, τιμωρήθηκε και επανήλθε στους τίτλους το 1974 μέχρι το Έκτοτε οι ΗΠΑ τον τίμησαν κατ’ επανάληψη ενώ ασθενούσε και ασθενεί σοβαρά.

42 ΝΤΙΚ ΦΟΣΜΠΕΡΥ: Το όνομά του καθιερώθηκε με το νέο στυλ τεχνικής στο άλμα εις ύψος που αυτός εφεύρε. Μέχρι το 1968 όλοι επέλεγαν τον τρόπο που θα πηδήσουν (ψαλίδα, όσμπορν, στραντλ κ.λ.π). Από τη νίκη του στο Μέξικο, με ανορθόδοξο άλμα με την πλάτη, όλα τα άλλα στυλ έσβησαν. Μηχανικός, εγκεφαλικός αθλητής, Πρόεδρος των Olympians ΗΠΑ, μέχρι πρότινος Πρόεδρος της WOA. ΛΑΪΟΝΕΛ ΜΕΣΙ: Το 2008 στο Πεκίνο βοήθησε την Αργεντινή να κατακτήσει το 4ο μετάλλιό της στο Ποδόσφαιρο (2ο χρυσό, το πρώτο στην Αθήνα το 2004). Το 2008 παίκτης της Μπαρτσελόνα και 21 ετών ήταν ήδη ένας από τους μεγάλους σκόρερς και με προοπτικές να περάσει στο πάνθεον των διεθνών άσσων όπως οι Πελέ, Μαραντόνα, Ζαμόρα, Μάθιους και άλλοι. Στον τελικό η Αργεντινή κέρδισε τη Νιγηρία (Χρυσή Ολυμπιονίκης το 1996) με 1 – 0 με γκολ του Ντι Μαρία από πάσα του Μέσι. Άλλοι συμπαίκτες του Μέσι ήσαν οι Αγκουέρο, Μασεράνο, Μουζού, Ουστάρι κ.λ.π. Ο Μέσσι εξακολουθεί να μεσουρανεί. ΤΖΟΝΥ ΒΑΪΣΜΥΛΛΕΡ: Ο θρυλικός και διαχρονικός Ταρζάν με την Τζέιν (Μωρίν Ο Σούλιβαν) και την μαϊμού Τσίτα. Κέρδισε 5 Χρυσά Μετάλλια στους Ολυμπιακούς 1924 – Γεννήθηκε το 1904 από Γερμανούς γονείς, στη Φράιντορφ, οι οποίοι μετανάστευσαν το 1908 στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος που πέθανε από φυματίωση πριν αρχίσει ο Τζόνυ την κολύμβηση. Η μητέρα του ήταν μαγείρισσα σε ξενοδοχείο όπου ο μικρός έβγαζε το χαρτζιλίκι του ως οδηγός του ασανσέρ. Στις 9/6/1922 ο Τζόνυ έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο με επίδοση κάτω από 1 λεπτό στα 100μ. Στις 17/2/24 σημείωσε 57.4 παγκόσμιο ρεκόρ που έμεινε 10 χρόνια.

43 ΜΑΪΚ ΦΕΛΠΣ: Έφθασε τα 26 Μετάλλια, από τα οποία 16 στους Αγώνες 2004 – 08. Εξαφάνισε από τον χάρτη τις επιτυχίες του Μαρκ Σπιτς το 1972 στο Μόναχο, όπως και τον Γιαν Θωρπ στους τελευταίους Ολυμπιακούς. Στο διάστημα των διακρίσεών του έκανε και τη νεανική ζωή του ενώ πάντα υπάρχουν οι αιωρούμενες υποψίες για μια επιστημονική, διατροφική κ.λ.π. αγωγή που αποτελεί σήμερα τον απαράβατο κανόνα. Αρκεί να μην συλλαμβάνεσαι. ΕΜΙΛ ΖΑΤΟΠΕΚ: Ο αγαθός Τσέχος αξιωματικός, μια ανθρώπινη ατμομηχανή που θριάμβευσε στους δρόμους αντοχής 1952 και Αναδείχθηκε στους στρατιωτικούς ανωμάλους δρόμους της πατρίδας του για να κερδίσει ακολούθως δόξα, μεγαλεία, βαθμούς και την Ολυμπιονίκη του ακοντισμού συμπατριώτισσα γυναίκα του Ντάνα Ίγκροβα, γνωστή πλέον ως Ζατοπέκοβα. Ο Ζάτοπεκ με τα Χρυσά Μετάλλιά του (5,10, Μαραθώνιο) και τους μορφασμούς του έσβησε σιγά – σιγά από τη μνήμη τον Φινλανδό Πάαβο Νούρμι που από το 1920 μέχρι το 1928 κατέκτησε 12 Ολυμπιακά Μετάλλια, τα 9 Χρυσά. ΤΖΙΜ ΘΩΡΠ: Από τα θαύματα της φύσης. Αλλά είχε την ατυχία να γεννηθεί σε λάθος εποχή, λάθος φυλή και λάθος κανονισμούς. Ήταν ερυθρόδερμος που γεννήθηκε στις 28/5/1887 στο Μπέλμοντ της Οκλαχόμα. Ο πατέρας του ήταν μισός Ιρλανδός και μισός της φυλής Φοξ. Η μητέρα του ήταν 1/3 Γαλλίδα, 1/3 της φυλής Ποταβατόμι και 1/3 της φυλής Κικάπο. Πήρε το όνομα Βαθοχάη ή Λαμπερό Μονοπάτι. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν 15. Έγινε αθλητής στα 20. Κυριάρχησε απόλυτα στο Ράγκμπυ, το χορό και τον Στίβο. Στη Στοκχόλμη (1912) κέρδισε Χρυσά στο Πένταθλο και το Δέκαθλο. Σημείωσε τέτοιες επιδόσεις που θα διακρίνετο και το Τον κατηγόρησαν για επαγγελματία. Του αφαίρεσαν τα Μετάλλια. Υπέφερε οικονομικά για πολλά χρόνια. Μετά το θάνατό του επέστρεψαν στους συγγενείς του τα μετάλλιά του και η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, ζήτησε συγνώμη.

44 ΓΥΝΑΙΚΕΣ: ΦΑΝΥ ΜΠΛΑΚΕΡΣ ΚΟΕΝ: Η Ολλανδή νοικοκυρά και μητέρα που μετά τη θύελλα του παγκοσμίου πολέμου κέρδισε 4 Χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια (από τα 9 γυναικεία αγωνίσματα). Κόρη αγρότη το 1936 κλήθηκε στην Ολυμπιακή Ομάδα της πατρίδας της για το Βερολίνο. Κατετάγη 6η στο ύψος και 5η στην 4Χ100. Πήρε αυτόγραφο από τον Τζέσσε Όουενς και βέβαια περίμενε το τέλος του πολέμου. Μετά 12 χρόνια κατείχε 6 παγκόσμια ρεκόρ. Στις 100 υάρδες, τα 80μ. εμπόδια, το ύψος, το μήκος και τις 2 σκυτάλες. Στο μεταξύ είχε παντρευτεί τον προπονητή της Γιαν Μπλάνκερς και είχε 2 παιδιά. Κέρδισε τα 100 με11.9, τα 80μ. εμπόδια, τα 200μκαι τα 4Χ100. Εάν μετείχε στο μήκος σίγουρα θα το κέρδιζε. Οι γείτονες της χάρισαν ένα ποδήλατο «για να μην τρέχει πολύ». ΜΠΕΪΜΠΙ ΝΤΙΝΤΡΙΚΣΟΝ ΖΑΚΑΡΙΑΣ: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1932 προκρίθηκε στην ομάδα των ΗΠΑ και για τα 5 γυναικεία αγωνίσματα, αλλά της επιτράπηκε να αγωνισθεί μόνο στα 3. Κέρδισε το Ακόντιο, τα 80μ. εμπόδια και έθεσε παγκόσμιο ρεκόρ το Ύψος (1.65,7) αλλά κατετάγη 2η με ισοβαθμία παρ’ όλο ότι κέρδισε στο μπαράζ με Οι κριτές αποφάνθηκαν ότι το κεφάλι της (στον παλμό όσμπορν ή πλαγιαστό) πέρασε πρώτο και αυτό τότε απηγορεύετο διότι θεωρείτο βουτιά. Η Μίλντρεντ Μπέιμπι Ντίτρικσον γεννήθηκε στις 26/6/1911 στο Τέξας. Οι γονείς της ήταν Νορβηγοί. Έπαιζε θαυμάσιο Μπάσκετ και Γκολφ. Παντρεύτηκε τον εύσωμο ελληνικής καταγωγής παλαιστή Γεώργιο Ζαχαρία και την περίοδο 1946 – 47 έγινε η πρώτη παγκόσμια γκόλφερ. Πέθανε στα 45 της χωρίς ποτέ να έχει περάσει εξετάσεις φύλου.

45 ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΜΠΑΛΑΣ: Το ψηλόλιγνο ασχημόπαπο της Ρουμανίας που κυριάρχησε στο άλμα εις ύψος από το 1957 μέχρι το 1967, κέρδισε 2 Χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια (1964 – 1968) και κατέρριψε 14 φορές το παγκόσμιο ρεκόρ. Το παρέλαβε στο 1.72 και το έφθασε στο Μετά από την 5η θέση στη Μελβούρνη (1956) με 1.67, κυριάρχησε απόλυτα στο αγώνισμα, όσο κανένας άλλος αθλητής. Κέρδισε αδιάσπαστα 140 νίκες σε 11 ½ χρόνια ενώ ήταν η πρώτη γυναίκα που πέρασε πρώτη το 1.80 και το Το 1.80 το πέρασε συνολικά 46 φορές και στις 16/7/1961 πήδησε 1.91, ύψος που παρέμεινε αξεπέραστο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μέχρι τις 4/9/1971. Τότε αυτά είχαν αξία, όχι μόνο διότι η αθλήτρια ήταν σοβαρή (αλλά όχι ωραία) και διότι υπήρχε εκτίμηση για τον Στίβο, καθώς τα αναβολικά δεν είχαν κυριαρχήσει. Βέβαια οι εχθροί της καταλογίζουν ότι τους 19 πόντους προόδου μεθοδευμένα τους πέτυχε με 14 αμειβόμενες καταρρίψεις καθώς η Ρουμανία ηγείτο σε κρατικό αθλητισμό. ΒΙΛΜΑ ΡΟΥΝΤΟΛΦ: Όλες οι προηγούμενες διάσημες αθλήτριες των Ολυμπιακών Αγώνων που ανέφερα είναι λευκές. Η πρώτη μαύρη – και αξιολογικά – είναι η 20χρονη Βίλμα που κέρδισε το 1960 στη Ρώμη 3 Χρυσά και τα βλέμματα των ανδρών. Γεννήθηκε στις 23/6/1940 στο Τέννεση και μικρή αρρώστησε από πολιομυελίτιδα και πνευμονία. Ήταν η πλέον ασθενική από τα 21 αδέλφια της (!). Υπέφερε από τα πόδια της και μικρή περπατούσε με «Π» μέχρι αυτά να δέσουν. Στη συνέχεια άρχισε εντατική γυμναστική για να θρέψουν, ενώ φορούσε και ορθοπεδικά παπούτσια. Στα 11 άρχισε να παίζει μπάσκετ με τα αδέλφια της και ξυπόλυτη. Το 1956 (στα 16) προκρίθηκε στην Ολυμπιακή Αποστολή, στη Μελβούρνη όπου αποκλείσθηκε στα 200μ. Κέρδισε όμως Χάλκινο Μετάλλιο στην 4Χ100. Το 1960 η αναστήματος 1.80 Ρούντολφ, μητέρα και παίκτρια της πανεπιστημιακής ομάδας του Τέννεσι πήγε στη Ρώμη. Κέρδισε τα 100μ. με 11.0 (ρεκόρ κόσμου) που δεν αναγνωρίσθηκε λόγω ευνοϊκού ανέμου. Κέρδισε επίσης τα 200μ. με 23.0 (Ολυμπιακό Ρεκόρ) και την 4Χ100 με 44.5

46 Δ’ ομαδα Τέγου Ξένια Σακοράφας Χρήστος Σωτηρίου Έλενα Μούργκας Λευτέρης Γιάννα Μάρθα

47 Ολυμπιακοι Αγωνες Και Οικονομια
Η ανάληψη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων από μια πόλη σηματοδοτεί μεγάλης έκτασης παρέμβαση στον πολεοδομικό της ιστό, εξαιτίας του Ολυμπιακού Χωριού, των σταδίων και των αθλητικών εγκαταστάσεων, αλλά και όλων των άλλων υποδομών που απαιτούνται για τη διεξαγωγή των αγωνισμάτων και τη διαμονή αθλητών, παραγόντων, δημοσιογράφων και βέβαια των θεατών. Μάλιστα η φυσιογνωμία πολλών από τις μεγαλουπόλεις που φιλοξένησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες διαμορφώθηκε με αφορμή τα ολυμπιακά έργα. Αυτό είναι περισσότερο εμφανές μετά τη δεκαετία του 1960, δηλαδή σε μια εποχή "γιγάντωσης" των Αγώνων, αλλά και των έργων που τους συνοδεύουν. Μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες αυξήθηκε και το κόστος της διοργάνωσής τους, δίχως ταυτόχρονα να υπάρχει ανάλογη αύξηση στα έσοδα. Έτσι, για πολλές δεκαετίες το οικονομικό αποτέλεσμα για κάθε διοργάνωση ήταν ελλειμματικό. Η κατάσταση άλλαξε μόνο μετά τους κερδοφόρους Αγώνες του 1984, εξαιτίας της προσέλκυσης πολυεθνικών εταιρειών ως χορηγών, αλλά και της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων τηλεοπτικής κάλυψης των Αγώνων. Είναι η εποχή που οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναδεικνύονται στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό γεγονός σε παγκόσμια κλίμακα.

48 Η επιδραση των ολυμπιακων αγωνων
Ανατρέχοντας στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων θα μπορούσαμε να διακρίνουμε την εναλλαγή τριών διαφορετικών φάσεων, αναφορικά με την επίδραση που είχε η διοργάνωση των Αγώνων στην πόλη που τους φιλοξενούσε. Α’ φάση: Η έκταση των ολυμπιακών έργων ακολουθεί τη βαθμιαία ανάπτυξη των Αγώνων. Έτσι έως το 1932 διακρίνουμε ότι η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων ακολουθείται από την κατασκευή μικρής έκτασης έργων. Πρόκειται για αθλητικές εγκαταστάσεις οι οποίες ενσωματώνονται σχετικά πρόχειρα στον πολεοδομικό ιστό της διοργανώτριας πόλης, ωστόσο τα έργα αυτά και ιδίως τα στάδια είναι διακριτά και αποτελούν σημεία αναφοράς για τη ζωή και τη φυσιογνωμία της πόλης.

49 Β’ φάση: Καινοτομία των Αγώνων του Λος ΄Aντζελες (1932) υπήρξε η κατασκευή Ολυμπιακού Χωριού. Εκτός από τις εγκαταστάσεις για την φιλοξενία αθλητών και παραγόντων, την περίοδο αυτή χαρακτηρίζει η κατασκευή μεγάλων επιβλητικών σταδίων, καθώς και πολλών άλλων αθλητικών εγκαταστάσεων, οι οποίες αυξάνουν από διοργάνωση σε διοργάνωση ανάλογα με τα αθλήματα που περιλαμβάνονται στο ολυμπιακό πρόγραμμα των Αγώνων. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις επιδρούν σε ένα βαθμό στην πολεοδομική συγκρότηση της πόλης και συνιστούν προάγγελο των τάσεων που θα αναπτυχθούν στην επόμενη φάση. Γ’ φάση: 1956-σήμερα. Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σηματοδοτεί μεγάλης έκτασης επέμβαση στο αστικό τοπίο. Τα έργα δεν περιορίζονται μόνο στην ενσωμάτωση του Ολυμπιακού Χωριού και των άλλων εγκαταστάσεων (αθλητικά κέντρα, πάρκο) στους σχεδιασμούς για την ανάπτυξη της πόλης, αλλά επεκτείνονται και σε σειρά σημαντικών επεμβάσεων που αφορούν το οδικό δίκτυο και τα μέσα συγκοινωνίας (π.χ. μετρό), τις τηλεπικοινωνίες, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.

50 Ολυμπιακοι Αγωνες Και Πολιτικη
Η αποχή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα πλήγματα για τη ΔΟΕ και το κύρος των Αγώνων, ιδίως κατά τις δεκαετίες του 1970 και του Η άρνηση της συμμετοχής 30 σχεδόν κρατών της Αφρικής από τους Αγώνες του Μόντρεαλ (1976), των ΗΠΑ και 60 ακόμη κρατών από τους Αγώνες του 1980 (Μόσχα) και 14 κρατών με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση από τους Αγώνες του 1984 (Λος ΄Aντζελες) είναι οι πλέον σημαντικές περιπτώσεις αποχής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν είναι, ωστόσο, οι μοναδικές που έχουν σημειωθεί... ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ... Η πρώτη φορά που η απειλή της αποχής διατυπώθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν στη διοργάνωση του 1912 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, τότε που η Αυστροουγγαρία απείλησε με αποχή σε περίπτωση που γινόταν δεκτή η συμμετοχή της Βοημίας και της Ουγγαρίας ως ανεξάρτητων κρατών με δική τους σημαία κατά την παρέλαση των αθλητών και κατά τις τελετές απονομής μεταλλίων. Ανάλογο αίτημα, όχι όμως και απειλή αποχής, είχε εγείρει και η Ρωσία όσον αφορά τη συμμετοχή της Φιλανδίας.

51 Η επόμενη φορά που ένα ισχυρό κράτος απείλησε με αποχή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 1936 στο Βερολίνο. Από το 1933 είχε ξεκινήσει η διακυβέρνηση της Γερμανίας από τους Ναζί και το 1936, τη χρονιά των Αγώνων, τέθηκαν σε ισχύ οι περίφημοι Νόμοι της Νυρεμβέργης, που στρέφονταν κατά κύριο λόγο κατά των εβραϊκής καταγωγής πολιτών της Γερμανίας. Οι αντιδράσεις υπήρξαν πολλές, με σημαντικότερη εκείνη των ΗΠΑ που απείλησαν με αποχή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που τελικά δε συνέβη, εξαιτίας της παρέμβασης της ΔΟΕ και της άσκησης πιέσεων προς τους διοργανωτές. Το 1952 η Κίνα αρνήθηκε να μετάσχει στους Αγώνες, εξαιτίας της συμμετοχής της Ταϊβάν, προκαλώντας έτσι την πρώτη, έστω και περιορισμένης έκτασης, περίπτωση μποϊκοτάζ. Το 1968 και το 1972 μια σειρά αφρικανικών χωρών απείλησαν με μποϊκοτάζ ενάντια στην πρόσκληση της Νότιας Αφρικής και της Ροδεσίας, κρατών που ακολουθούσαν ρατσιστική πολιτική, πετυχαίνοντας τελικά την αποβολή τους από τους Αγώνες.

52 Το 1980 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερης έκτασης αποχή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και 60 ακόμη κράτη αρνήθηκαν να λάβουν μέρος, προβάλλοντας ως αιτία τη στρατιωτική εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν. Το 1984 στο Λος ΄Aντζελες ήταν η τρίτη συνεχόμενη ολυμπιακή διοργάνωση που πραγματοποιήθηκε μεγάλης έκτασης αποχή. Στους Αγώνες του 1988 συμμετείχαν για πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια οι τρεις ισχυρότερες την εποχή εκείνη αθλητικές δυνάμεις (Ηνωμένες Πολιτείες, Σοβιετική Ένωση, Ανατολική Γερμανία). Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν απέτρεψε μια νέα αποχή, που τη φορά αυτή ήταν μικρότερης έκτασης αλλά και συμβολικής σημασίας: της Βόρειας Κορέας, της Αλβανίας, της Κούβας και της Νικαράγουας. Το 1988 ήταν η τελευταία φορά που παρατηρήθηκε η αποχή ή η απειλή αποχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς το 1992 (Βαρκελώνη), το 1996 (Ατλάντα) και το 2000 (Σίδνεϊ) η συμμετοχή των χωρών ήταν η μεγαλύτερη δυνατή. Για πρώτη φορά, λοιπόν, μετά το 1936 για τρεις συνεχόμενες διοργανώσεις το μποϊκοτάζ δεν έπληξε τους Αγώνες ούτε ως απειλή.

53 Οι αγωνεs που δεν Εγιναν...
Διαφορετικά απ' ό,τι συνέβαινε στην Αρχαιότητα, οπότε η περίφημη ολυμπιακή εκεχειρία σήμαινε τη διακοπή των συρράξεων την περίοδο των Αγώνων, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες δε διεξήχθησαν τρεις φορές εξαιτίας των πολέμων. Η πρώτη ματαίωση ήταν αποτέλεσμα της έκρηξης του Α' Παγκόσμιου Πολέμου το 1914.  Η δεύτερη φορά που για τον ίδιο λόγο ματαιώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν το O Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ματαίωσε τόσο τους Αγώνες στο Ελσίνκι (1940), όσο και τη διοργάνωση του 1944 που είχε ανατεθεί στο Λονδίνο. Για παρόμοιους λόγους αποκλείστηκε η Νέα Γιουγκοσλαβία (Σερβία, Μαυροβούνιο) από τους Αγώνες του Συγκεκριμένα, η χώρα αυτή θεωρήθηκε υπεύθυνη του πολέμου που ξέσπασε μεταξύ των κρατών που δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 και την αναγνώριση νέων κρατών, της Κροατίας, της Σλοβενίας, της Bοσνίας-Eρζεγοβίνης, της Νέας Γιουγκοσλαβίας και της ΠΓΔΜ. 

54 Πολιτισμοs Στα εκατό και πλέον χρόνια της σύγχρονης ολυμπιακής ιστορίας η συνάρθρωση της τέχνης με τον αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα από τα ζητήματα που επανέρχεται συνεχώς στις συζητήσεις και τους προβληματισμούς των μελών της ΔΟΕ. Η πρώτη φορά που το ζήτημα αυτό τέθηκε με επίσημο τρόπο ήταν σε ειδικό συνέδριο της ΔΟΕ το Τότε αποφασίστηκε η διοργάνωση του Πεντάθλου των Μουσών, δηλαδή αγώνων τέχνης που θα πλαισίωναν τους αθλητικούς αγώνες κάθε ολυμπιακής διοργάνωσης. Το Πένταθλο των Μουσών διοργανώθηκε από το 1912 (Στοκχόλμη) έως και το 1948 (Λονδίνο), δίχως να αποκτήσει το κύρος που την ίδια εποχή προσλάμβαναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Έτσι, από τη δεκαετία του 1950 προκρίθηκε η αντικατάσταση των αγώνων τέχνης από ένα μη διαγωνιστικό καλλιτεχνικό φεστιβάλ, ενώ από τους Αγώνες της Βαρκελώνης (1992) οι εκδηλώσεις αυτές μορφοποιήθηκαν στο θεσμό της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Η σχέση της Τέχνης με τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν εξαντλείται στους καλλιτεχνικούς αγώνες του παρελθόντος ή στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας στη σημερινή εποχή. Για παράδειγμα, οι αφίσες, τα γραμματόσημα, τα μετάλλια των Aγώνων είναι δημιουργήματα σημαντικών καλλιτεχνών και βρίσκονται, μεταξύ άλλων εκθεμάτων, στο Ολυμπιακό Μουσείο που έχει έδρα τη Λωζάννη, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλής είναι και η μουσική των Αγώνων, ο ολυμπιακός ύμνος και το μουσικό θέμα κάθε διοργάνωσης.

55 Ντοπινγκ 0 ορισμός του ντόπινγκ: Η Δ.Ο.Ε. ορίζει ως doping την χρήση από τον αθλητή ή/και την χορήγηση σε αυτόν προς χρήση από άλλο άτομο, ουσιών που είναι ξένες προς τις μεταβολικές διεργασίες του ανθρωπίνου οργανισμού, ή/και φυσιολογικών ουσιών σε μεγαλύτερη ποσότητα ή ασυνήθεις οδούς εφαρμογής, ή/και την χρήση ορμονών κι άλλων παρόμοιας δράσης προϊόντων ή/και άλλων μέσων, με σκοπό την τεχνητή και παράνομη βελτίωση των επιδόσεων. Θύτες με θύματα τον εαυτό τους, όσοι αθλητές ντοπάρονται, είναι εκείνοι που πληρώνουν το τίμημα του ντόπινγκ, με κόστος την υγεία τους και κάποιες φορές την ίδια τους τη ζωή... Για να λυθούν οι απορίες δε, του "γιατί το κάνουν" αρκεί η απάντηση της Άννας Βερούλη (που έχει κατηγορηθεί για ντόπινγκ το 1984) τηλεοπτική συνέντευξη: Όταν ρωτήθηκε αν θα δεχόταν να ντοπαριστεί εξασφαλίζοντας χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα, με τον κίνδυνο όμως αυτό να της κοστίσει ίσως και τη ζωή της μετά από 5 χρόνια, η απάντηση ήταν κάτι περισσότερο από σαφής: "δεν ξέρω..."

56 Βασικες Αιτιες Ντοπαρισματος
Έλλειψη αυτοπεποίθησης. Υπέρμετρη βιασύνη. Αναζήτηση «εύκολων λύσεων». Άγνοια. Έλλειψη προοπτικών. Πίεση για «νίκες». Εύκολο κέρδος, άφθονο χρήμα, επιβεβαίωση, αναγνώριση, άνοδος και προβολή. «Σχεδόν» ελεύθερη κυκλοφορία των σκευασμάτων. Εύκολος τρόπος εύρεσης τους. Ανεπαρκή συστήματα ελέγχου ντόπινγκ. Ανεκτικό ποινολόγιο.

57 Χαρακτηριστικές περιπτώσεις ντόπινγκ
1960: Ο 29άχρονος Δανός ποδηλάτης 'Ενεμαρκ πεθαίνει στους Ολυμπιακούς της Ρώμης κατά τη διάρκεια του αγώνα. 1974: Ο μεγαλύτερος μποξέρ όλων των εποχών, Μοχάμεντ Άλι παραδέχεται ότι έχει χρησιμοποιήσει εκχυλίσματα θυροξίνης. 1979: Καταγγελίες του Χρήστου Ιακώβου, για χρήση απαγορευμένων ουσιών στην Άρση Βαρών. 1984: Κατά τη διάρκεια των αγώνων βρίσκονται ντοπαρισμένοι η ακοντίστρια Α.Βερούλη κι ο αρσιβαρίστας Σερ. Γραμματικόπουλος. 1986: Πρώτο κρούσμα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Χιλιανός ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ Ίσις βρίσκεται "θετικός" για χρήση αναβολικών. 1988: Στα ούρα του Βούλγαρου ποδοσφαιριστή Τσίνκοφ ανιχνεύεται κωδεϊνη. 1993: Θετικό δείγμα του ποδοσφαιριστή Ζήση Βρύζα πριν τους Μεσογειακούς της Γαλλίας. 1994: Ντοπέ ο Ντιέγκο Μαραντόνα με "κοκτέιλ" εφεδρίνης στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Η.Π.Α. 1997: Η Διεθνής Ομοσπονδία Κολύμβησης πραγματοποιεί 1.187(!) ελέγχους ντόπινγκ, μεταξύ των οποίων 820 αιφνίδιους. Ανάμεσα τους ο Ολυμπιονίκης Πίσνενκο. : Το Ελληνικό μπάσκετ έχει την τιμητική του. 9 παίκτες συλλαμβάνονται ντοπέ. 1999: Ο αθλητίατρος Ντίτριχ Χάνεμαν τιμωρείται με πρόστιμο μάρκων γιατί από το 1977 έως και το 1989 προμήθευε με απαγορευμένες ουσίες Ανατολικογερμανίδες αθλήτριες.

58 Πηγή πληροφοριών : http://www. fhw. gr/olympics/modern/gr/heroes/index
Πηγή πληροφοριών :