ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΥΓΡΩΝ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΥΓΡΩΝ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΥΓΡΩΝ

2 Κατανομή ύδατος και ηλεκτρολυτών
Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από: ύδωρ(Η20) και στερεά συστατικά. οργανικά(υδατάνθρακες, λίπη, πρωτεϊνες) και ανόργανα(Κ+,Να+,Ca++,Cl-,Mg++,κ.ά Το ολικό ποσό των υγρών του σώματος κ΄ τα ολικά ποσά των διαλυμένων ουσιών (στο νερό), διατηρούνται σε σχετική σταθερή κατάσταση.

3 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ ΝΕΡΟΥ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΞΟΔΟΣ 1. Από το πλάσμα-IV 1. Ούρα-κόπρανα 2. Aπό το στόμα-peros 2. Εφιδρώσεις-έμετοι κ.λ.π 3. Από οξειδώσεις 3. Levin- Παροχετεύσεις Άθροιση Αξιολόγηση: Αρνητικό (-) προσλαμβανόμενα > αποβαλλόμενα Θετικό (+) προσλαμβανόμενα < αποβαλλόμενα Ισοζύγιο (0) προσλαμβανόμενα = αποβαλλόμενα

4 To H2O αποτελεί το 55-65% του σωματικού βάρους του ενηλίκου Η συνολική ποσότητα του Η2Ο στον οργανισμό εξαρτάται από : 1. την ηλικία: Παιδιά 75-80%,ενήλικες Μ.Ο 60%, υπερήλικες 45-50%. 2. την περιεκτικότητα του σώματος σε λίπος: Το λίπος είναι υδρόφοβη ουσία και δεν κατακρατά νερό. 3. το φύλο: Οι γυναίκες, έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε νερό έναντι των ανδρών, διότι έχουν μεγαλύτερη ποσότητα λιπώδους ιστού.

5 ΠΡΟΣΛΗΨΗ: α) πόση Η2Ο ή άλλων ποτών
β) Η2Ο που περιέχεται στις τροφές γ) Οξειδώσεις ΑΠΟΒΟΛΗ: α) ούρα - κόπρανα β) εκπνεόμενος αέρας γ) δέρμα Το υγρό του σώματος(60%) κατανέμεται σε δύο χώρους: 1.Ενδοκυττάριο χώρο 40%. 2.Εξωκυττάριο χώρο 20% (2α. Ενδοαγγειακό 5% και 2β. μεσοκυττάριο ή διάμεσο 15%).

6 Ισοζύγιο υγρών κ΄ηλεκτρολυτών
Το ανατομικό διαχωριστικό στοιχείο μεταξύ των δύο χώρων είναι η κυτταρική μεμβράνη, η οποία επιτρέπει την διακίνηση ύδατος καί μερικών ηλεκτρολυτών, όταν υπάρχει διαφορά ωσμωτικής πίεσης μεταξύ των δύο χώρων. Σε κάθε χώρο ισχύει η αρχή της ουδετερότητας των ηλεκτρικών φορτίων, δηλ. όσα θετικά τόσα και αρνητικά φορτία σε κάθε χώρο. (πίνακας)

7 ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ
ΟΡΙΣΜΟΣ Οι ηλεκτρολύτες είναι χημικές, ιονισμένες ενώσεις θετικά ή αρνητικά φορτισμένες, οι οποίες είναι διαλυμένες σε όλα τα υγρά του σώματος. ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ 1. Ενδοκυττάριο υγρό 2. Πλάσμα-Ενδοαγγειακό υγρό 3. Διάμεσο υγρό

8 ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ
Κάλιο (Κ+): 3,5 - 4,5 mEq/lt Νάτριο (Nα+): mΕq/lt Ασβέστιο(Cα++): 4,5- 5,5mEq/lt Μαγνήσιο(Mg++): 1 ,5 - 2,5 mEq/lt Φώσφορος(HPO-4):1 – 1,5mEq/lt Χλώριο(Cl-): mEq/lt

9 Ισοζύγιο ηλεκτρολυτών
Το κύριο κατιόν του ενδοκυτταρίου χώρου είναι το Κ+ ενώ του εξωκυτταρίου το Να+ Ρυθμιστής η αντλία Να+ και Κ+, η οποία βάζει συνεχώς το Κ+ μέσα στο κύτταρο και βγάζει Να+.

10 Ρόλος των ηλεκτρολυτών στον οργανισμό
Στη διατήρηση της ωσμωτικής ισορροπίας Στη διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας Στη ιοντική ισορροπία, σημαντικός παράγοντας για την διεγερσιμότητα των νεύρων, των μυών, τη διαβατότητα των τριχοειδών αγγείων και τη λειτουργία της καρδιάς. Στην ισορροπία του νερού, στην ανταλλαγή του στους διάφορους χώρους, στα ενζυματικά συστήματα. Στην αναπνευστική λειτουργία με τη μεταφορά Ο2 και CO2

11 Ρόλος του ύδατος στον ανθρώπινο οργανισμό
Είναι υγρό μέσο για τον μεταβολισμό των κυττάρων. Δρα σαν διαλύτης των διαφόρων ουσιών απαραίτητων για τη λειτουργία των κυττάρων. Μεταφέρει θρεπτικές ουσίες, ηλεκτρολύτες και οξυγόνο στα κύτταρα και βοηθά στην αποβολή των προϊόντων του μεταβολισμού στα απεκκριτικά όργανα.

12 Το ύδωρ στον οργανισμό Συμβάλλει στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Διατηρεί τη φυσική και χημική σύσταση των ενδοκυττάριων και εξωκυττάριων υγρών. Διατηρεί τον όγκο του αίματος. Βοηθά στην πέψη των τροφών και στην απορρόφησή τους.

13 Συμβάλλει στην ελάττωση της τριβής στις
αρθρώσεις, τους μυς και τα σπλάχνα.

14 Διακίνηση ύδατος μεταξύ των δύο διαμερισμάτων του εξωκυτταρίου χώρου
Το ανατομικό διαχωριστικό στοιχείο μεταξύ του διάμεσου και του ενδοαγγειακού χώρου είναι η τριχοειδική μεμβράνη (πόροι), δεν περνούν οι πρωτεΐνες του πλάσματος Η διακίνηση Η2Ο μεταξύ των δύο χώρων ελέγχεται από δύο δυνάμεις αντίθετης φοράς, την υδροστατική και κολλοειδωσμωτική πίεση.

15 Η υδροστατική πίεση ωθεί το Η2Ο από τα αγγεία στο διάμεσο χώρο
Η υδροστατική πίεση ωθεί το Η2Ο από τα αγγεία στο διάμεσο χώρο. Αντίθετα η κο- λοειδωσμωτική πίεση που οφείλεται στις πρωτεΐνες συγκρατεί το Η2Ο μέσα στα αγγεία. Οι πιέσεις αυτές βρίσκονται σε ισορροπία. Αν αυξηθεί η Υδροστατική έναντι της Κολοειδωσμωτικής Π. ή μειωθεί η Κολοειδ/κή Π. έναντι της Υδροστατικής, το Η2Ο θα εξέλθει του αγγείου στο μεσοκυττάριο χώρο και θα δημιουργηθεί οίδημα.

16 Ωσμωτική πίεση πλάσματος
Η ωσμωτική πίεση ρυθμίζει τον όγκο των υγρών μεταξύ ενδοκυτταρίου και εξωκυτταρίου χώρου. Εκφράζεται σε χιλιοστωσμόλιο ανά λίτρο(mOsm/L). Η ωσμωτική πίεση του εξωκυτταρίου χώρου κυμαίνεται από mOsm/L. Τα διαλύματα που έχουν αυτή τη Τιμή ωσμωτικής πίεσης θεωρούνται Ισότονα.

17 Εάν είναι κάτω του 280 mOsm/L λέγονται Υπότονα
Εάν είναι κάτω του 280 mOsm/L λέγονται Υπότονα . Εάν είναι άνω του 310 mOsm/L λέγονται Υπέρτονα Η ωσμωτική πίεση καθορίζεται κατά το 90-95% από το Να+(κυρίως),το Cl-,HCO3. Στην τελική διαμόρφωση από τη γλυκόζη, την ουρία και την κρεατινίνη, ενώ οι πρωτεΐνες συμβάλλουν μόνο κατά 2 mOsm/L.

18 Σε περίπτωση χαμηλής ωσμωτικής πίεσης (χαμηλό κυρίως Να+),Η2Ο θα μετακινηθεί από τον εξωκυττάριο στον ενδοκυττάριο χώρο μέσω της κυτταρικής μεμβράνης ώστε να αυξηθεί η συγκέντρωση των ουσιών(αφού θα μειωθεί η συγκέντρωση του Η2Ο)αυξάνοντας έτσι την ωσμωτική πίεση του εξωκυτταρίου χώρου.

19 Υψηλή ωσμωτική Πίεση σημαίνει μεγάλη συγκέντρωση των διαλυμένων ουσιών στο εξωκυττάριο υγρό(υπέρτονο διάλυμα). Στην περίπτωση αυτή, Η2Ο θα εξέλθει από τον ενδοκυττάριο στον εξωκυττάριο (προς μείωση της υψηλής συγκέντρωσης των ουσιών)μειώνοντας έτσι την τιμή της ωσμωτικής πίεσης. Η διακίνηση Η2Ο γίνεται έως ότου επέλθει ισορροπία μεταξύ τους. (ωσμωτική ισορροπία).

20 Οξέα(H2CO2)Ανθρακικό οξύ Αποδεσμεύει Η+
Bronsted – Lowry Οξεοβασική ισορροπία Οξέα(H2CO2)Ανθρακικό οξύ Αποδεσμεύει Η+ Βάσεις(NαHCO3)Διττανθρακικό νάτριο Δεσμεύει Η+ Sorensen Η πυκνότητα των ιόντων Η+ εκφράζεται με pH 7,36 - 7,44

21 Οξεοβασική ισορροπία Είναι ο μηχανισμός με τον οποίο εξουδετε-ώνονται τα ιόντα Η+ Το PH+ μας ενημερώνει για Οξέωση ή αλκάλωση. Οξέωση: Είναι η αύξηση της συγκέντρωσης των Η+ του αίματος δηλ. η μείωση της τιμής του PH+<7.35 (όσο αυξάνεται η τιμή του Η+ τόσο μειώνεται το PH+ του αίματος).

22 Αλκάλωση: Είναι η ελάττωση της συγκέν- τρωσης των ιόντων Η+ του αίματος δηλ. αύξηση του PH>7.45(όσο μειώνεται η τιμή των Η+ τόσο αυξάνεται το PΗ). Oι ακραίες τιμές του PH είναι 6.8 και Σε PΗ<6.8 και PΗ>7.8 επέρχεται θάνατος. To PCO2, μας ενημερώνει εάν έχουμε Αναπνευστική οξέωση ή Αν/κή αλκάλωση.

23 Οξεοβασική διαταραχή Φ.Τ. PCO2:35- 45 mmHg Φ.Τ. PO2>90 mmHg
Aναπνευστική Οξέωση: PCO2 >45mmHg και PH<7.35 (Υπερκαπνία) Αναπνευστική Αλκάλωση:PCO2<35mmHg και PH>7.45 (Υποκαπνία) HCO3- (διτανθρακικά).Φ.Τ:22-28mEq/L,μας δείχνουν αν έχουμε: Μεταβολική οξέωση ή Μεταβολική αλκάλωση.

24 Μεταβολική Αλκάλωση: HCO3- >28mEq/L και PH>7.45
H+ Φ.Τ : 40+_2nEq/L Οξυαιμία : Η+ > 40+_2nEq/L Αλκαλαιμία : Η+< 40+_2nEq/L

25 Μεταβολική οξέωση HCO3- <22mEq/L και PH <7.35 Αίτια:1.Αυξημένη απώλεια διττανθρακικών. Διάρροια, παγκρεατίτιδα, χολικά συρίγγια κ.λ.π 2.Αυξημένη παραγωγή οξέων: Σ. Διαβήτης, Shock, Δηλητηρίαση με σαλικυλικά (ασπιρίνη) 3.Μειωμένη αποβολή οξέων: Νεφρική ανεπάρκεια, πρόωρα νεογνά.

26 Κλινική εικόνα Εικόνα Βαρέως πάσχοντος
Υπέρπνοια, για αποβολή του CO2 (βαθειά και συχνή αναπνοή τύπου Kussmaul) Αποπροσανατολισμός-διανοητική σύγχυση Απώλεια συνείδησης σε βαριά οξέωση

27 Θεραπεία-Νοσηλευτικές παρεμβάσεις
Αιτιολογική αντιμετώπιση: π.χ διάρροιας, αιμοκάθαρση σε νεφρική ανεπάρκεια κ.λ.π Χορήγηση διττανθρακικών:Sodium Bicarbonate 4% Ορός Dextrose 5% και Ινσουλίνη σε υπερκαλιαιμία (βάζουν το Κ+ εντός του κυττάρου και έτσι μειώνεται η τιμή του στο αίμα) Εκτίμηση- επανεκτίμηση Ζ.Σ και αερίων αίματος.

28 Αναπνευστική οξέωση PH < 7.35 και PCO2 > 45mmHg Μειωμένη αποβολή του CO2 και συνεπώς αύξησή του στο πλάσμα του αίματος και πτώση του PH Αίτια Καταστολή του κέντρου της αναπνοής από: Φάρμακα (οπιοειδή, >δόσεις ηρεμιστικών κ.λ.π) Νευρίτιδες, ατυχήματα, καρκίνος ΚΝΣ

29 Παθήσεις πνευμόνων (πνευμοθώρακας, πνευμονικό οίδημα, πνευμονία κ.λ.π)
Απόφραξη αεραγωγών Παθήσεις θωρακικού τοιχώματος π.χ κατάγματα πλευρών

30 Κλινική Εικόνα Έντονος πονοκέφαλος
Μεγάλη ερυθρότητα οφθαλμών (λόγω αγγειοδιαστολής του εγκεφάλου από την αύξηση του CO2) Διανοητική σύγχυση λόγω υποξαιμίας του εγκεφάλου (πτώση PO2) Κώμα εάν δεν αναταχθεί.

31 Θεραπεία- Νοσηλευτική
Άρση του αιτίου (χορήγηση αντιδότων σε υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών(ναλοξόνη) ηρεμιστικών(φλουμαζελίνη) Χορήγηση Ο2 και βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων Διέγερση του Κέντρου της αναπνοής με Φάρμακα Σε βαριές περιπτώσεις μηχανική αναπνοή (διασωλήνωση)

32 Μεταβολική Αλκάλωση PH>7.45 και HCO3->28mEq/L Ο οργανισμός για να αυξήσει τη μειωμένη ποσότητα των Η+ βγάζει από το κύτταρο Η+ προς το αίμα και βάζει εντός του κυττάρου Κ+ με αποτέλεσμα τη μείωσή του στο αίμα δηλ. υπακαλιαιμία Η Μεταβολική Αλκάλωση είναι η πιο συχνή διαταραχή σε χειρουργημένους ασθενείς εάν παρουσιάζουν συχνούς

33 εμέτους ή το Levin παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αίτια Έμετοι-Levin, > απώλεια Η+ λόγω αποβολής υδροχλωρικού οξέως(HCL)που αποτελείται από Η+ και CL- Υποκαλιαιμία Χορήγηση αλκαλικών ουσιών(αντιόξινα)

34 Κλινική εικόνα Η μεταβολική αλκάλωση προκαλεί μείωση του ιονισμένου Cα++, με συνέπεια: α) την αύξηση της νευρομυϊκής διεγερσιμότητας που εκδηλώνεται ως Τετανία (ανώμαλη σύσπαση των μυών, μυϊκοί πόνοι).β) την μείωση της συσταλτικότητας του μυοκαρδίου που εκδηλώνεται ως βραδυκαρδία. Οι έμετοι προκαλούν μείωση του όγκου

35 των υγρών (υποογκαιμία) με αποτέλεσμα τη πτώση της Α. Π, ταχυσφυγμία κ
των υγρών (υποογκαιμία) με αποτέλεσμα τη πτώση της Α.Π, ταχυσφυγμία κ.λ.π Θεραπεία – Νοσηλευτική Αιτιολογική, διακοπή εμέτων . Χορήγηση χλωριούχου καλίου (KCL) σε υποκαλιαιμία Χορήγηση γλυκονικού ασβεστίου(Calcium cluconate 5%),σε περίπτωση Τετανίας. Χορήγηση διαλυμάτων(IV) NaCl, σε υποογκαιμία.

36 Αναπνευστική Αλκάλωση
Αναπνευστική Αλκάλωση PH>7.45 και PCO2< 35 mmHg Στην αν/κή αλκάλωση έχουμε υπερβολική αποβολή του CO2 από τους πνεύμονες με αποτέλεσμα μείωση του PCO2 (υποκαπνία) και αύξηση του PH (αλκαλαιμία) Αίτια Ψυχογενή αίτια, όπως υστερία (λόγω ταχύπνοιας) ΌγκοιΚΝΣ-Λοιμώξεις (εγκεφαλίτιδες,πνευμονία)

37 Φάρμακα (δηλητηρίαση με σαλικυλικά διεγείρουν το κέντρο της αναπνοής και προκαλούν ταχύπνοια).
Υπέρπνοια λόγω αυξημένου υψομέτρου, το Ο2 είναι μειωμένο, ο οργανισμός αντιρροπιστικά αυξάνει το βάθος των αναπνοών, για εξοικονόμηση περισσότερου Ο2.

38 Κλινική εικόνα Αιμωδίες-μυρμηκίαση άκρων Τετανία λόγω μείωσης του Cα++
Ζάλη, αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής Θεραπεία-Νοσηλευτική Αιτιολογική (πλύση στομάχου σε λήψη σαλικυλικών) Εισπνοές CO2(αναπνοές μέσα από σακούλα) Φάρμακα για αναπνευστική καταστολή.

39 Ισοζύγιο υγρών Ημερήσια πρόσληψη νερού Ημερήσια αποβολή νερού
Από τροφή – υγρά : ml/24ωρο Άδηλος δέρμα: 350 ml/24ωρο Αναπνοή – πνεύμονες : 350 ml/24ωρο Από μεταβολισμό οξειδώσεις: ml/24ωρο ………………………. Ιδρώτας 100 ml/24ωρο Κόπρανα 100 ml/24ωρο Ούρα m/24ωρο Σύνολο Πρ/να ml/24ωρο Σύνολο Απ/να ml/24ωρο

40 Ηλεκτρολυτική σύσταση
Meq/L Ιόντα Εξωκυττάριο Υγρό Ενδοκυττάριο Υγρό Πλάσμα Μεσοκ/ριο Υγρό Na+ 142 144 10 K+ 4 155 Ca++ 5 3 Mg++ 2 25 ΣύνολοΚατιόντων 154 153 200 Cl - 103 114 HCO3- 27 30 SO4- - 1 20 PO4 100 Οργανικά Οξέα  Πρωτεΐνες 16 67 Σύνολο Ανιόντων

41 Αντικειμενικοί σκοποί
ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΕΓΧΥΣΗ Αντικειμενικοί σκοποί Να γνωρίζει ο σπουδαστής: Τι είναι ενδοφλέβια έγχυση. Ποια τα είδη των ορών. Ποιος ο σκοπός της ενδοφλέβιας χορήγησης των φαρμάκων. Ποια διαλύματα χορηγούνται ενδοφλεβίως. Θερμοκρασία – ποσότητα και ρυθμό ροής των εισερχομένων υγρών. Αντιδράσεις-Επιπλοκές ενδοφλεβίων χορηγήσεων. Νοσηλευτικές ενέργειες.

42 Ηλεκτρολύτες ή Γλυκόζη και φάρμακα
Ενδοφλέβια έγχυση Ορισμός: Είναι έγχυση φαρμάκου εντός της φλέβας ή μεγάλης ποσότητος υγρού όπως οροί – μετάγγιση αίματος. Είδη ορών: Για πρόληψη– Συντήρηση (Διατήρηση φλεβικής γραμμής) Φαρμακευτικοί Θρεπτικοί Σκοποί: Γρήγορη απορρόφηση των υγρών. Χορήγηση μεγάλης ποσότητος υγρών. Συνεχή χορήγηση υγρών. Αύξηση του όγκου του αίματος μετά από μια αιμορραγία, για την αποκατάσταση του ισοζυγίου ύδατος και την διατήρηση του θερμιδικού ισοζυγίου – θρέψη ασθενούς. Χορήγηση φαρμάκου του οποίου η δράση μεταβάλλεται με άλλη οδό. Χορηγούμενα υγρά Ηλεκτρολύτες ή Γλυκόζη και φάρμακα α) Υπότονα Nacl 9 ‰ Διαλύματα β) Ισότονα % σάκχαρο γ) Υπέρτονα % 20% - 35% σάκχαρο

43 Παρεντερική θρέψη Περιπτώσεις : Υδατάνθρακες Αμινοξέα
Γαλακτώματα λίπους Αλκοόλες Βιταμίνες Νερό Ηλεκτρολύτες Περιπτώσεις : Ξεκούραση του γαστρεντερικού σωλήνα Ναυτία – έμετοι – διάρροιες – περιτονίτιδες – ειλεός ή συρίγγια Αδυναμία αρρώστου Βαρειά υπογλυκαιμία - υπονατριαιμία

44 Ποσό και ρυθμός ροής των ορών
Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη. Το είδος του υγρού Την ανάγκη για υγρά του αρρώστου. (Κ.Φ.Π) Την κατάσταση καρδιάς και νεφρών. Την ηλικία του αρρώστου. Το μέγεθος του σώματος του αρρώστου. Την αντίδραση του αρρώστου κατά τη ενδοφλέβια χορήγηση. Το μέγεθος της φλέβας.

45 Επιπλοκές ενδοφλεβίων χορηγήσεων
Έλεγχος: α) Στο ρυθμό ροής β) Στην ποσότητα του διαλύματος της φιάλης γ) Στην όψη του σημείου έγχυσης. δ) Στην γενική απόκριση του αρρώστου. ε) Εκτίμηση της Κ. Φ.Π. κ΄Ζ. Σ

46 Αντιδράσεις-Επιπλοκές:
Πυρετογόνες αντιδράσεις Τοπική διήθηση Κυκλοφορική υπερφόρτωση Εμβολή αέρα Shock εξαιτίας ταχείας χορήγησης

47 1. Η αντίδραση στις πυρετογόνες ουσίες χαρακτηρίζονται από:
1. Η αντίδραση στις πυρετογόνες ουσίες χαρακτηρίζονται από: α. Απότομη αύξηση της θερμοκρασίας που συνοδεύεται από ρίγος. Η αντίδραση αρχίζει 30΄ μετά την έναρξη β. Πονοκέφαλο γ. Πόνο στη ράχη δ. Ναυτία και έμετο ε. Αγγειακό collapsus με υπόταση και κυάνωση (σε βαριά μορφή) 2. Τοπική διήθηση. Χαρακτηρίζεται από: α. Οίδημα στην περιοχή της έγχυσης β. Μη είσοδος αίματος μέσα στο σωλήνα όταν η φιάλη βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της βελόνης. γ. Δυσχέρεια στην περιοχή έγχυσης (ο βαθμός εξαρτάται από τον τύπο του υγρού).

48 3. Κυκλοφορική υπερφόρτωση.
α. Αύξηση της κεντρικής φλεβικής πίεσης β. Φλεβική διάταση ειδικά εμφανή στις φλέβες του τραχήλου γ. Αύξηση της Α.Ρ. δ. Βήχα ε. Δύσπνοια με ταχύπνοια στ.Πνευμονικό οίδημα με μεγάλου βαθμού δύσπνοια και κυάνωση. – Διακοπή – Σε καθιστή θέση –Αντιμετώπιση του Πνευμονικού οιδήματος.

49 4. Θρομβοφλεβίτιδα > (12 ώρες)
α. Πόνο κατά μήκος της φλέβας β. Ερυθρότητα και οίδημα στο σημείο έγχυσης. γ. Γενικές αντιδράσεις φλεγμονής (ταχυκαρδία, πυρετό και γενική κακουχία σε βαριά μορφή). δ. Κατά την ψηλάφηση, σκληρία σαν κορδόνι κατά μήκος της φλέβας. – Οι φλέβες να εναλλάσσονται – κομπρέσες, κ.λ.π 5. Εμβολή αέρα (> 10 ml  θανατηφόρος) α. Κυάνωση β. Υπόταση γ. Αδύνατο συχνό σφυγμό.

50 Νοσηλευτικές ενέργειες για πρόληψη
Να σταματά την έγχυση πριν αδειάσει η φιάλη τελείως. Η βελόνη να εφαρμόζεται καλά στο σωλήνα έγχυσης για να εμποδίζει την είσοδο αέρα. Όταν δίνονται υγρά από την ίδια φλέβα με σωλήνα Υ από δύο φιάλες η πρώτη φιάλη που αδειάζει πρέπει να κλείνεται τελείως. Οι οδηγίες να ακολουθούνται πιστά όταν δίνονται υγρά υπό πίεση. Έλεγχος ημερομηνίας λήξεως και μορφολογικής συστάσεως του ορρού. Ακρόαση του ασθενή, εκτίμηση- επανεκτίμηση-λήψη Ζ.Σ Αιτιολογική αντιμετώπιση των αντιδράσεων- επιπλοκών.

51 ΥΔΑΤΙΚΗ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ Αίτια: Μειωμένη πρόσληψη ύδατος.
ΥΔΑΤΙΚΗ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ Αίτια: Μειωμένη πρόσληψη ύδατος. Αυξημένη αποβολή νερού( έμετοι, διάρροια, αιμορραγία, εγκαύματα κ.λ.π) Υψηλός πυρετός(εφίδρωση). Άποιος Διαβήτης(μεγάλη απώλεια ύδατος-μη έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης από οπίσθιο λοβό υπόφυσης). Χορήγηση διουρητικών.

52 ΥΔΑΤΙΚΗ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ Κλινική εικόνα-εκδηλώσεις
Δίψα(αύξηση ωσμωτικής πίεσης λόγω έλλειψης νερού). Ξηρότητα βλεννογόνων, γλώσσας, δέρματος, βολβικού επιπεφυκότα (μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια) Εξαφάνιση σπαργής δέρματος (ρυτίδωση)

53 ΥΔΑΤΙΚΗ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ Υπόταση (ορθοστατική), ταχυκαρδία-ταχυσφυγμία-ατονία. Σύγχυση- λήθαργος (αφυδάτωση εγκεφαλικών κυττάρων)

54 ΥΔΑΤΙΚΗ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ Θεραπεία - Νοσηλευτική παρέμβαση
Αναπλήρωση του ελλείμματος υγρών ανάλογα με την αιτία. Π.χ Σε αιμορραγία- μετάγγιση αίματος. Σε εμέτους χορήγηση φυσιολογικού ορού. Σε διάρροια χορήγηση Ringers,κ.λ.π Μέτρηση και εκτίμηση Ζ.Σ κ΄ Κ. Φ. Π Χορήγηση ύδατος Χορήγηση αντιδιουρητικής ορμόνης.

55 ΥΔΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΟΡΤΩΣΗ Αίτια: Υπερβολική χορήγηση υγρών(κυρίως IV)
Μακροχρόνια χορήγηση Κορτιζόνης (κατακράτηση Να+ άρα και νερού). Καρδιακή ανεπάρκεια. Νεφρική ανεπάρκεια

56 ΥΔΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΟΡΤΩΣΗ Κλινική εικόνα-εκδηλώσεις
Γενικό οίδημα (ανά σάρκα), κυρίως σε καρδιακή ανεπάρκεια ή νεφρική ανεπάρκεια, λόγω αύξησης της υδροστατικής πίεσης. Αύξηση βάρους σώματος λόγω οιδημάτων. Αύξηση Α.Π και Κ.Φ.Π Οξύ Πνευμονικό Οίδημα (εξαγγείωση υγρού, στις κυψελίδες των πνευμόνων).

57 Εκδηλώσεις από το ΚΝΣ: Ναυτία, έμετοι, σπασμοί, κώμα.
Πολυουρία: ο οργανισμός για να μειώσει την περίσσεια νερού αυξάνει τη διούρηση (Φ.Τ. ούρων: 50ml/ώρα). Νοσηλευτικές Παρεμβάσεις Περιορισμός υγρών. Άναλος δίαιτα(χωρίς Να+,κατακρατά Η2Ο)

58 Χορήγηση Μαννιτόλης(υπέρτονο διάλυμα, δηλ. αυξ. ωσμωτικής πίεσης)
Χορήγηση Μαννιτόλης(υπέρτονο διάλυμα, δηλ. αυξ.ωσμωτικής πίεσης). Για να μειωθεί η ωσμωτική πίεση εισέρχεται Η2Ο εντός των αγγείων και άρα μείωση οιδημάτων. Χορήγηση διουρητικών, αύξηση διούρησης Μέτρηση-εκτίμηση: Ζ.Σ, Κ.Φ.Π, προσλαμβανομένων και αποβαλλομένων υγρών και σωματικού βάρους. Σε έντονα συμπτώματα,ίσως αιμοκάθαρση.

59 ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ Είναι διαταραχές που συχνά παρατηρούνται σε ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση ή σε ασθενείς που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα αλλά μπορεί να παρουσιάζουν νευρολογικές μεταβολές, σοβαρές μυϊκές ασθένειες, ναυτία, εμέτους ή καρδιο- αναπνευστικά προβλήματα.

60 ΥΠΕΡΝΑΤΡΙΑΙΜΙΑ Να >150mEq/L
Αίτια: το κυριότερο είναι το σχετικό έλλειμμα Η2Ο, (Το Να+ αυξάνει λόγω συμπύκνωσης του αίματος από τη μείωση του Η2Ο) Νόσος του Cohn, αυξάνεται η αλδοστερόνη κατακράτηση Να+. Σύνδρομο του Cushing, αυξάνεται η Κορτιζόλη  κατακρατά Να+. Άποιος Διαβήτης, μειώνεται η έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης, μεγάλη αποβολή ούρων  συμπύκνωση αίματος  κατακράτηση Να+. Λήψη υπέρτονων διαλυμάτων (με αυξημένο Να+), κυρίως σε ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία.

61 Κλινική εικόνα- συμπτώματα
Πολυδιψία: λόγω αύξησης της ωσμωτικής πιέσεως από την αύξηση του Να+. Ολιγουρία: λόγω κατακράτησης Η2Ο από το Να+ και οίδημα μεσοκυττάριου χώρου. Η κατακράτηση Η2Ο  προκαλεί αύξηση του ενδοαγγειακού όγκου αίματος  αύξηση της υδροστατικής πίεσης, η οποία προκαλεί εξαγγείωση υγρού στο μεσοκυττάριο χώρο  οίδημα.

62 Αύξηση σωματικού βάρους λόγω οιδημάτων
Αύξηση Αρτηριακής πιέσεως. Διαταραχές ΚΝΣ. Διέγερση ,σπασμοί, αποπροσανατολισμός Σύγχυση, λήθαργος Κώμα.

63 Θεραπεία-Νοσηλευτικές παρεμβάσεις
Χορήγηση Η2Ο από το στόμα Παρεντερική χορήγηση IV αραιών διαλυμάτων γλυκόζης (Dextrose 5%),για μείωση της ωσμωτικής πίεσης που προκαλείται από το αυξημένο Να+ Μείωση του νατρίου με ενδοφλέβια χορήγηση χλωριούχου νατρίου 0,3%. Χορήγηση διουρητικών.

64 Αιτιολογική θεραπεία π
Αιτιολογική θεραπεία π.χ σε Άποιο διαβήτη χορήγηση Αντιδιουρητικής ορμόνης. Πρόληψη υπερνατριαιμίας-Άναλος Δίαιτα. ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ Μείωση του νατρίου με ρυθμό όχι μικρότερο από 2 mEq/lt

65 ΥΠΟΝΑΤΡΙΑΙΜΙΑ Nα+<135mEq/L
Αίτια: Ανεπαρκής πρόσληψη Να+. Νόσος του Addison, μειωμένη παραγωγή Αλδοστερόνης, άρα δεν κατακρατείται Να+ αποβάλλεται με τα ούρα. Αυξημένη αποβολή Να+, στις εξής περιπτώσεις: α) διάρροιες-έμετοι- σοβαρό εκτεταμένο έγκαυμα. Β) Παγκρεατίτιδα (απώλεια παγκρεατικού υγρού με μεγάλη ποσότητα Να+) γ) Οξεία νεφρική ανεπάρκεια(απώλεια Να+) Χορήγηση διουρητικών με απώλεια Να+

66 Κλινική εικόνα Καθόλου ή μικρού βαθμού δίψα (μειωμένο Να+, μειωμένη ωσμωτική πίεση). Εκδηλώσεις από ΚΝΣ: Κεφαλαλγία, διέγερση, σπασμοί , κώμα, λόγω μειωμένης ωσμωτικής πίεσης, μετακίνηση Η2Ο από ενδοαγγειακό στον ενδοκυττάριο χώρο. Είσοδος ύδατος στα κύτταρα προκαλεί οίδημα των εγκεφαλικών κυττάρων. Σημεία υποογκαιμίας: ταχυκαρδία, υπόταση, ολιγουρία .

67 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις
Χορήγηση άλατος. Αποκατάσταση του ενδοαγγειακού όγκου και του Να+, με χορήγηση ορρών IV με εμπλουτισμό Nacl. Χορήγηση πλάσματος και ηλεκτρολυτικών διαλυμάτων σε εγκαύματα. Αντιμετώπιση διάρροιας, εμέτων κ.λ.π Εκτίμηση – επανεκτίμηση για συμπτώματα από ΚΝΣ - Μέτρηση-εκτίμηση Ζ.Σ.

68 ΥΠΕΡΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Κ+ > 5,2 mEq/L
Είναι η συνηθέστερη και η σοβαρότερη επείγουσα κατάσταση. Αίτια Αυξημένη πρόσληψη Κ+ όπως σε: μαζικές μεταγγίσεις αίματος >5 φιάλες, σε χορήγηση πενικιλίνης. ΟΝΑ (αδυναμία να αποβάλλει την περίσσεια Κ+ ) Αυξημένη κυτταρική απελευθέρωση και είσοδο στο αίμα (σε καταστροφή κυττάρων),όπως σε μαζική αιμόλυση, σοβαρό έγκαυμα, κ.λ.π.

69 Έλλειψη Ινσουλίνης: Η Ινσουλίνη βοηθά στην είσοδο του Κ+ εντός των κυττάρων. Επί απουσίας της, το Κ+ παραμένει στο αίμα. Μεταβολική Οξέωση: Ιόντα Η+ εισέρχονται στα κύτταρα και εξέρχεται Κ+ που εισέρχεται στο αίμα. Χορήγηση Καλιοσυντηρικών διουρητικών (κατακρατούν Κ+ εντός του οργανισμού) Λήψη υποκατάστατων άλατος που περιέχουν Κ+ (από ασθενείς που απαγορεύεται η λήψη άλατος).

70 Κλινική εικόνα Βραδυκαρδία
Αρρυθμίες-Μεταβολές στο ΗΚΓ (ΗΚΓφικά ευρήματα, αρρυθμίες, βραχύ διάστημα QT, παράταση P-R και εξαφάνιση κυμάτων Ρ) Συχνά πρώτη εκδήλωση είναι η καρδιακή ανακοπή, εάν η τιμή του Κ+ είναι > 6.5 mEq/L Μυϊκή αδυναμία Κωλικός εντέρου-διάρροια.

71 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις
Χορήγηση γλυκονικού ασβεστίου (Calcium cluconate) εντός ορού και ποτέ ΙΜ, κίνδυνος αποστήματος, δύσκολη απορρόφηση του ασβεστίου. Χορήγηση ΙV γλυκόζης- Ινσουλίνης και διττανθρακικού νατρίου (NαHCO3). Μετακινούν το Κ+ από τον ενδοαγγειακό στον ενδοκυττάριο χώρο με αποτέλεσμα μείωση της τιμής του Κ+ στο αίμα.

72 Χορήγηση ιοντοανταλλακτικών ρητινών π. χ Kayexalate
Αποφυγή τροφών πλούσιων σε Κ+(πορτοκαλάδα,γιαούρτι,μπανάνες κ.λ.π).

73 ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ Κ+ <3.5 mEq/L
Αίτια Γαστρεντερικά: διάρροια, έμετοι ( μεγάλη αποβολή Κ+) Μεταβολική αλκάλωση: Ο οργανισμός για να διορθώσει τη μεταβολική αλκάλωση βάζει το Κ+ στο κύτταρα (μετακίνηση Κ+ από το ενδοαγγειακό στον ενδοκυττάριο χώρο). Και βγάζει εκτός των κυττάρων δηλαδή στον ενδοαγγειακό χώρο ιόντα Η+ με αποτέλεσμα μείωση του Κ+ στο αίμα.

74 Νόσος του Cohn ή υπεραλδοστερινισμός (αυξημένη παραγωγή αλδοστερόνης), κατακρατείται Να+ από τους νεφρούς και αποβάλλεται (μέσω των ούρων) μεγάλη ποσότητα Κ+. Χορήγηση Ινσουλίνης, η Ινσουλίνη μετακινεί το Κ+ από το αίμα (ενδοαγγειακός χώρος) στον ενδοκυττάριο χώρο, προκαλώντας μείωσή του στο αίμα.

75 Χορήγηση μη καλιοσυντηρητικών διουρητικών
Χορήγηση μη καλιοσυντηρητικών διουρητικών. Τα διουρητικά αυτά προκαλούν μεγάλη αποβολή του Κ+ από τους νεφρούς (μέσω των ούρων) Μειωμένη πρόσληψη Κ+.

76 Κλινική εικόνα Μυϊκή αδυναμία- ατονία
Αύξηση της διεγερσιμότητας του μυοκαρδίου και αρρυθμίες. Μεταβολές του Ηλεκτροκαρδιογραφήματος.

77 Θεραπεία -Νοσηλευτική
Λήψη τροφών πλουσίων σε Κ+ (π.χ μπανάνες, γιαούρτι, πορτοκάλια, βερίκοκα κ.λ.π). Παρεντερική χορήγηση (IV) Κ+. Χορήγηση αmb. Potassium Chloride 10% εντός ορού Normal Saline 0,9%, ή Ringers, και όχι σε Ορό Dextrose 5%, γιατί η γλυκόζη, που περιέχει ο ορός Dextrose,

78 μετακινεί το Κ+ από τον ενδαγγειακό χώρο στον ενδοκυττάριο χώρο
μετακινεί το Κ+ από τον ενδαγγειακό χώρο στον ενδοκυττάριο χώρο. Εμείς θέλουμε το Κ+ να αυξηθεί στον ενδοαγγεικό χώρο δηλ. στο αίμα αφού η τιμή του είναι μειωμένη στο αίμα (υποκαλιαιμία).