Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

∆ιδακτικά αντικείµενα:

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "∆ιδακτικά αντικείµενα:"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ∆ιδακτικά αντικείµενα:
(Εναλλακτικός τρόπος διδασκαλίας των φιλολογικών µαθηµάτων µε τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου µέσα στη σύγχρονη Σχολική Βιβλιοθήκη) ∆ιδακτικά αντικείµενα: Κείµενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας / Έκφραση- έκθεση / Αρχαία Ελληνική Γραμματεία από πρωτότυπο και από μετάφραση / Πληροφορική/ Ιστορία /Αισθητική Αγωγή Ακολουθώντας το πνεύμα της τεχνολογικής εξέλιξης της εποχής μας, πολλές βιβλιοθήκες σήμερα συλλέγουν μη έντυπο πληροφοριακό υλικό και αποτελούν «καταθετήρια» και σημεία πρόσβασης για χάρτες, δίσκους βινυλίου, βιντεοκασέτες και DVD, παρέχουν πρόσβαση σε CD-ROM, συνδρομές σε βάσεις δεδομένων και το Διαδίκτυο. Έτσι, οι σύγχρονες βιβλιοθήκες μετατρέπονται σε χώρους ελεύθερης πρόσβασης σε πληροφορίες σε πολλές μορφές και από πολλές πηγές. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

2 «Οι γυναίκες στην Αρχαία, κλασική Αθήνα: η λατρεία των γυναικών, τελετουργία και πραγματικότητα»
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ’ το Α.Π.Θ.) Υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου ΕΠΑΛ Τρικάλων Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

3 Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

4 Ανδροκεντρική κοινωνία, περιορισμοί στη γυναίκα
Στην Αρχαία Αθήνα, οι γυναίκες δεν ήταν Αθηναίοι πολίτες και δεν έπαιζαν κανένα ρόλο στην πολιτική ζωή. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν ή να ψηφίσουν στη Βουλή ή να είναι ένορκοι στα Δικαστήρια. Η ιδιωτική ζωή τους ήταν, επίσης, σχετικά περιχαρακωμένη. Δεν επέλεγαν το σύζυγό τους ή τον χρόνο που θα παντρεύονταν, ο οποίος για τις κοπέλες της Αθήνας ήταν γενικά αμέσως μόλις μπορούσαν να τεκνοποιήσουν, στην ηλικία των δεκατεσσάρων με δεκαπέντε ετών. Ανδροκεντρική κοινωνία, περιορισμοί στη γυναίκα Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

5 Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

6 «Στα δέκα χρόνια μ’ έβαζαν και άλεθα το ιερό κριθάρι…»
Όπως σημειώνει ο διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Νίκος Σκαλτσάς, «η ακραία άποψη ότι η γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα ζούσε σε σχεδόν ανατολίτικου τύπου απομόνωση βασίστηκε κυρίως στις φιλολογικές πηγές, όπως σε λόγους που εκφωνήθηκαν στα δικαστήρια κατά τον 4ο αιώνα π. Χ., οι οποίοι αντανακλούν περισσότερο μια ανδροκεντρική ιδεολογία για το ρόλο των δύο φύλων, παρά τη ζώσα πραγματικότητα των αθηναϊκών οικογενειών. Ιδιαίτερα η εστίαση στον αποκλεισμό των γυναικών από την πολιτική ζωή επισκίασε τους σημαντικούς ρόλους που αυτές έπαιξαν στη θρησκευτική ζωή της πόλης, συχνά με πολύ δημόσιους και ορατούς τρόπους». Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

7 Οι μελετητές Άλαν Σαπίρο και Νίκος Σκαλτσάς επισημαίνουν πως αντίθετα από ότι στις μοντέρνες δυτικές κοινωνίες, η θρησκεία διείσδυε σε κάθε πτυχή της ζωής στην αρχαία ελληνική πόλη και ήταν αδιαχώριστη από τις «κοσμικές» υποθέσεις, το οποίο σημαίνει ότι η δραστηριοποίηση των γυναικών στη λατρεία, στις τελετές και στις γιορτές σηματοδοτεί μια μείζονα συνεισφορά στη δημόσια ζωή της αρχαίας Αθήνας. Στη λατρεία και στις γιορτές των κύριων γυναικείων θεοτήτων της Αθήνας ήταν ενεργά αναμεμειγμένες οι γυναίκες. Η εξέχουσα θέση δίνεται στην Αθηνά, την προστάτιδα θεά της πόλης (Πολιάς), στην οποία έδωσε το όνομά της. Λατρευόταν, επίσης, ως Πρόμαχος (αρχηγός στη μάχη), Νίκη (για τη νίκη που φέρνει, είτε σε πόλεμο είτε σε ειρηνικούς διαγωνισμούς), Εργάνη (προστάτιδα των τεχνών, όπως της αγγειοπλαστικής που έφερε ευημερία στην Αθήνα). Στη λατρεία και στις γιορτές των κύριων γυναικείων θεοτήτων της Αθήνας ήταν ενεργά αναμεμειγμένες οι γυναίκες. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

8 Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

9 Θρησκευτικές τελετουργίες & γυναίκα
Τελετές μύησης των κοριτσιών στις αρχαίες λατρείες Το κύριο ιερό της Αθηνάς στην Αθήνα, ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια, ήταν στο βράχο της Ακρόπολης και τα αμέτρητα αφιερώματα που προσφέρθηκαν στη θεά εκεί στη διάρκεια των αιώνων, πολλά από τα οποία φέρουν επιγραφές, από μεγάλα μαρμάρινα αγάλματα έως μικρά και φθηνά πήλινα αγγεία, μας δίνουν μια εύγλωττη εικόνα για το πώς οι Αρχαίοι Αθηναίοι λάτρευαν τη θεά τους σε όλες τις στιγμές της ζωής τους. Οι Αθηναίοι προσέφεραν στη θεά τους πρώτους καρπούς των κόπων τους (απαρχή) ή τη δεκάτη από το εισόδημά τους, ή αφιερώματα απροσδιόριστης αξίας. «Από χρονών εφτά κρατούσα (μια χαρά) μεσ΄ στις γιορτές της Αθηνάς τα βάζα τα ιερά» (Λυσιστράτη) Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

10 «Στα δέκα χρόνια μ’ έβαζαν και άλεθα με χάριν το ιερό κριθάρι και την αρκούδα έκανα με φούστα κροκωτή στης Βραυρωνίας τη γιορτή» Οι παραπάνω στίχοι από τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη περιγράφουν εύγλωττα τα καθήκοντα κάθε παιδίσκης. Στην αρχή μετείχε στις γιορτές της Αθηνάς και λίγο μεγαλύτερη στις γιορτές της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, ντυμένη σαν «άρκτος» (αρκουδίτσα). Στην αρχαία Ελλάδα, οποιαδήποτε μετάβαση στη ζωή, από τη γέννηση έως τον θάνατο, σηματοδοτούνταν από κάποιου είδους θρησκευτική τελετουργία. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

11 Γυναίκα, λατρείες και γιορτές.
Τελετές μύησης των κοριτσιών, γαμήλιες τελετές, γεννητούρια και θάνατοι παρουσιάζονται μέσα από σκηνές αγγείων, αγάλματα και επιτύμβιες στήλες. Βέβαια, οι γυναίκες της κλασικής Αθήνας δεν ήταν απελευθερωμένες με τη σύγχρονη έννοια. Παραμένει αληθές ότι η ζωή των γυναικών της Αθήνας ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη ως προς την κινητικότητα στη δημόσια σφαίρα, στη συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στον έλεγχο του ίδιου του σώματός τους. Γυναίκα, λατρείες και γιορτές. «Η ανάμειξη των γυναικών σε λατρείες και γιορτές της κλασικής Αθήνας, μαζί ή χωριστά από τους άνδρες, ήταν σημαντική για την επιτυχή λειτουργία της πόλης, όπως και για κάθε μέλος της κοινωνίας. Εάν στόχος της ελληνικής θρησκείας ήταν να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί ένα καθεστώς αρμονίας μεταξύ θνητών και θεών, τότε ο ρόλος των Αθηναίων γυναικών ήταν τόσο ζωτικός στη διαδικασία αυτή όσο αυτός των πολλών πανίσχυρων θεαινών που λατρεύονταν εκεί, ξεκινώντας με την πολιούχο της πόλης Αθηνά». Νίκος Σκαλτσάς, διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

12 Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

13 Επίσταμαι, ή πάθος για γνώση και ζωή ή η εξαίρεση στον κανόνα
Ξεχωριστές γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα: Αίθρα, Θεμιστόκλεια, Θεανώ, Διοτίμα, Σαπφώ, Υπατία, Σίβυλλες και Πυθίες. Η ιστορία της επιστήμης είναι γεμάτη από γυναίκες που έκαναν σπουδαίες ανακαλύψεις. Η πιο παλιά που γνωρίζουμε είναι η Ταπούτι-Μπελατεκαλίμ από τη Βαβυλώνα, χημικός και αρωματοποιός του 1200 π.Χ. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, δεν ήταν η πρώτη που γνώριζε τις ιδιότητες των φυτών. Στις πρωτόγονες κοινωνίες των κυνηγών, οι γυναίκες ήταν αυτές που παρατηρούσαν τα βότανα και πειραματίζονταν με αυτά. Έτσι συνέβαλαν στην ανάπτυξη της γεωργίας και οδήγησαν στην επανάσταση της Νεολιθικής εποχής. Στο ≪Συμπόσιον≫ του Πλάτωνος, ο Σωκράτης αναφέρεται στη Δασκάλα του Διοτίμα (6ος-5ος αιώνας π.Χ.), ιέρεια στην Μαντίνεια, που υπήρξε Πυθαγόρεια και γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας. Κατά μαρτυρία του Ξενοφώντα, η Διοτίμα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

14 Η ετυμολογική ρίζα της λέξης επιστήμη, προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα επίσταμαι, που σημαίνει γνωρίζω επακριβώς, έχω βεβαία γνώση. Αυτός ο γενικός ορισμός της επιστήμης μας ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο στη μελέτη για τις αρχαίες επιστημόνισσες, καθώς και τα επιστημονικά πεδία στα οποία αυτές δραστηριοποιήθηκαν. Οι αναφορές στις γυναίκες επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδας, αν και αρκετές, δεν τις αναφέρουν ακριβώς ως επιστήμονες, αλλά περισσότερο ως μορφωμένες γυναίκες του καιρού τους, με αξιώσεις στη γνώση κι ενδιαφέροντα, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επιστημονικά. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

15 Αναρωτιέται κανείς, ποια ήταν άραγε τα κοινά τους γνωρίσματα, αν είχαν, από ποιες τάξεις της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας προέρχονταν, σε ποιο μέρος του ελληνικού κοσμοπολιτισμού εμφανίστηκαν περισσότερο και άλλα παρόμοια ερωτήματα είναι αυτά που γεννιούνται στο μυαλό μας. Οι απαντήσεις, όσες μπορούν να βρεθούν και να θεωρηθούν ως αξιόπιστες, είναι ενδιαφέρουσες. Καταρχήν φαίνεται να προέρχονται από όλες τις γωνιές του ελληνικού κόσμου. Οι περισσότερες, είχαν σπουδές πέρα από τη βασική εκπαίδευση. Εκείνες που ανήκαν στην Πυθαγόρειο Σχολή δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, διότι ο Πυθαγόρας έκανε δεκτές γυναίκες στη σχολή του. Ενδιαφέρον επίσης είναι πως ελάχιστες ήταν παντρεμένες και είχαν παιδιά. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

16 Βιβλιοθήκες Ελληνικών Πανεπιστημίων:
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών (κεντρική) Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Πανεπιστήμιο Πατρών Πανεπιστήμιο Πειραιά Πανεπιστήμιο Αιγαίου Πανεπιστήμιο Ιονίου Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ηράκλειο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ηράκλειο (ψηφιακή) Πανεπιστήμιο Κύπρου Πολυτεχνείου Κρήτης Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων unesco.org pi-schools.grekt.grhttp://el.wikipedia.org Staatsbibliothek στο Βερολίνο Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος

17 Μερικές γνωστές βιβλιοθήκες: Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος στην Αθήνα
Βιβλιοθήκη Βατικανού στο Βατικανό Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στη Ουάσινγκτον Βρετανική Βιβλιοθήκη στο Λονδίνο Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας στο Παρίσι Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης Η αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και η σύγχρονη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη στο Μιλάνο Bodleian Library στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Cambridge University Library στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Widener Library στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στη Βοστώνη (η μεγαλύτερη ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη στον κόσμο) Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ∆ικτυακοί τόποι, λογισµικό επεξεργασίας κειµένου (MS WORD), επεξεργασίας εικόνας (corel- photoshop), internet Browser, power point. Επιδιασκόπιο, σαρωτής, βιβλιοθήκες, σχετική βιβλιογραφία, συλλογή φωτογραφικού υλικού, κείµενα από τον ηµερήσιο τύπο εποχής. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος


Κατέβασμα ppt "∆ιδακτικά αντικείµενα:"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google