Παπαντώνη Εύα1, Τσεχελίδου Σοφία 2Ζαχαροπούλου Θεολογία3

Παρουσίαση με θέμα: "Παπαντώνη Εύα1, Τσεχελίδου Σοφία 2Ζαχαροπούλου Θεολογία3"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Παπαντώνη Εύα1, Τσεχελίδου Σοφία 2Ζαχαροπούλου Θεολογία3
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ(GISTs) Παπαντώνη Εύα1, Τσεχελίδου Σοφία 2Ζαχαροπούλου Θεολογία3 1. Νοσηλεύτρια, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π. Γ. Ν. Θ. «ΑΧΕΠΑ» 2. Νοσηλεύτρια, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π. Γ. Ν. Θ. «ΑΧΕΠΑ» 3. Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Γ’ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν. Θ. «ΑΧΕΠΑ» Εισαγωγή: Ο όρος GIST χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το (Mazur & Clark). To 1998 o Hirota και οι συνεργάτες του καθιερώνουν τους GIST ως ξεχωριστή κλινική κατηγορία ανακοινώνοντας τα κύτταρα προέλευσης τους (c-KIT πρωτοογκογονίδια). Οι στρωματικοί όγκοι αποτελούν: 85% των μεσεγχυματικών νεοπλασιών του γαστρεντερικού σωλήνα 1% των όγκων του γαστρεντερικού Μπορούν να εντοπιστούν σε όλο το μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα: Στο παχύ έντερο (5-10%) Στο στόμαχο(45-60%) Στο λεπτό έντερο (30%) Στον οισοφάγο (5%) Εμφανίζεται περισσότερο στους άνδρες και στις ηλικίες μεταξύ ετών. Αποτελέσματα: Τα συμπτώματα των GIST δεν είναι ειδικά της νόσου (10-30% ασυμπτωματικοί). Το 50% των ασθενών έχουν ήδη προχωρημένη νόσο τη στιγμή της διάγνωσης. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι: η εμφάνιση ψηλαφητής μάζας στην κοιλιά η αιμορραγία ( ως αιματέμεση, μέλαινα ή αναιμία.) άτυπα συμπτώματα όπως :έμετοι, κοιλιακό άλγος, απώλεια βάρους ειδικά συμπτώματα ανάλογα με την εντόπιση και το μέγεθος: δυσφαγία, απόφραξη χοληφόρων, εγκολεασμός Οι GISTς δίνουν μεταστάσεις κυρίως αιματογενώς Η διάγνωση τίθεται με: γαστροσκόπηση, α/α κοιλίας, CT κοιλίας, MRI, ενδοσκοπικό υπέρηχο. Η θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Το 2000 η διαπίστωση ότι η ιματινίμπη –αναστολέας  ογκοπρωτεϊνης που χρησιμοποιείται στη θεραπεία της χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας – μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία των μεταστατικών στρωματικών όγκων, έφερε την επανάσταση στη θεραπεία των ασθενών με τέτοιους όγκους. Η πενταετής επιβίωση → 63% σε ασθενείς χαμηλού κινδύνου και 34% σε ασθενείς υψηλού κινδύνου κακοήθειας χειρουργήσιμους στρωματικούς όγκους. Σκοπός: Η ανασκοπική μελέτη της συμπεριφοράς των στρωματικών όγκων του γαστρεντερικού συστήματος. Μεθοδολογία: Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα μελετών, μέσω χρήσης διεθνών και ελληνικών βιβλιογραφικών πηγών & ηλεκτρονικών βάσεων (PubMed , Medscape , SCOPUS). Λέξεις κλειδιά: όγκοι γαστρεντερικού, μεσεγχυματικοί όγκοι, GIST Συμπεράσματα: Η αρχική διάγνωση των GIST μπορεί να καθυστερήσει λόγω της μη ειδικής συμπτωματολογίας που παρουσιάζουν. Η υψηλή κλινική υποψία και η καλή γνώση των χαρακτηριστικών τους είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η γρήγορη διάγνωση και αντιμετώπιση αυτών. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μεγάλη πρόοδος στην θεραπεία των GIST. Καθώς οι ερευνητές έχουν αρχίσει να κατανοούν τις γενετικές αλλαγές που προκαλούν αυτούς τους όγκους, είναι σε θέση να χρησιμοποιούν νεώτερες θεραπείες για τη στόχευση αυτών των αλλαγών.