ΑΣΚΗΣΗ στην ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ

Παρουσίαση με θέμα: "ΑΣΚΗΣΗ στην ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΑΣΚΗΣΗ στην ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
ΑΣΚΗΣΗ & ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ

2 ΑΣΚΗΣΗ στην ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ: ΓΙΑΤΙ;

3 Η άσκηση αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη  μειώνει τον κίνδυνο για Διαβήτη Κύησης
Η άσκηση μειώνει το οξειδωτικό στρές, βελτιώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία  μειώνει το κίνδυνο για υπέρταση της κύησης Η άσκηση βελτιώνει τη φυσική κατάσταση, μειώνει τον κίνδυνο για μεγάλο βάρος κυήματος  μειώνει τις πιθανότητες για Καισαρική

4 ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΣΚΗΣΗΣ & ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ
Παχυσαρκία Μια στις πέντε εγκυμονούσες είναι υπέρβαρη Πολύ αυξημένο βάρος νεογνού Διαβήτης κύησης Αυξημένος κίνδυνος θρομβοεμβολικών επεισοδίων Αφαλάτωση οστών Προεκλαμψία

5 ΠΟΙΕΣ έγκυες μπορούν & πρέπει να ασκούνται;
ΟΛΕΣ εκτός των κάτωθι:

6 Συστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων & Γυναικολόγων
Physical activity in pregnancy has minimal risks and has been shown to benefit most women, although some modification to exercise routines may be necessary because of normal anatomic and physiologic changes and fetal requirements. A thorough clinical evaluation should be conducted before recommending an exercise program to ensure that a patient does not have a medical reason to avoid exercise. Women with uncomplicated pregnancies should be encouraged to engage in aerobic and strength-conditioning exercises before, during, and after pregnancy. Obstetrician–gynecologists and other obstetric care providers should carefully evaluate women with medical or obstetric complications before making recommendations on physical activity participation during pregnancy. Although frequently prescribed, bed rest is only rarely indicated and, in most cases, allowing ambulation should be considered. Regular physical activity during pregnancy improves or maintains physical fitness, helps with weight management, reduces the risk of gestational diabetes in obese women, and enhances psychologic well-being. Additional research is needed to study the effects of exercise on pregnancy-specific outcomes, and to clarify the most effective behavioral counseling methods and the optimal intensity and frequency of exercise. Similar work is needed to create an improved evidence base concerning the effects of occupational physical activity on maternal–fetal health.

7 ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΣΚΗΣΗ πρέπει να ακολουθούν οι έγκυες;

8 ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΣΚΗΣΗ πρέπει να ακολουθούν οι έγκυες; (Συστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων & Γυναικολόγων)

9 ΠΟΣΟ μπορεί να ασκείται μια έγκυος;

10 ΠΟΣΟ μπορεί να ασκείται μια έγκυος; (Κλίμακα Borg)

11 ΠΟΣΟ μπορεί να ασκείται μια έγκυος; (Συστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων & Γυναικολόγων)
A thorough clinical evaluation should be conducted before recommending an exercise program to ensure that a patient does not have medical reasons to avoid exercise. moderate-intensity exercise for at least 20–30 minutes per day on most or all days of the week For moderate-intensity exercise, ratings of perceived exertion should be 13–14 (somewhat hard) on the 6–20 Borg scale of perceived exertion Using the “talk test” is another way to measure exertion. As long as a woman can carry on a conversation while exercising, she is likely not overexerting herself Women should be advised to remain well hydrated, avoid long periods of lying flat on their backs, and stop exercising if they have any of the warning signs

12 ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ την ΑΣΚΗΣΗ;

13 ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΑΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ;
Τι μας δείχνουν οι προοπτικές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες; ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΑΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ;

14

15

16

17

18 Η συχνότητα εμφάνισης Διαβήτη Κύησης ήταν: 22% (29/132) στην ομάδα άσκησης & 40,6% (54/133) στην ομάδα ελέγχου (p<0,001) Μείωση εμφάνισης Διαβήτη Κύησης: 45,8% Η ομάδα άσκησης είχε μικρότερη αύξηση βάρους έναντι της ομάδας ελέγχου στις 25 εβδομάδες κύησης (4,08±3,02 έναντι 5,92±2,58 kg, p<0,001) στο τέλος της κύησης (8,38±3,65 έναντι 10,47±3,33 kg, p<0,001) Η αντίσταση στην ινσουλίνη ήταν μικρότερη στην ομάδα άσκησης την 25η εβδομάδα κύησης Τα νεογνά της ομάδας άσκησης είχαν μικρότερο βάρος κατά τη γέννηση σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (3345,27±397,07 έναντι 3457,46±446 gr, p=0,049)

19