O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Παρουσίαση με θέμα: "O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
PROJECT B4 O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

2 AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

3

4 Η καταγωγή των αγώνων Οι αθλητικοί αγώνες αποτέλεσαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και πολυσύνθετους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα. Η σύγχρονη έρευνα δεν έχει λύσει ακόμα το πρόβλημα των ιστορικών απαρχών τους. Παραδίδονται πολλοί αρχαίοι μύθοι για τη δημιουργία τους από θεούς και ήρωες, γεγονός που υποδηλώνει ότι και για τους αρχαίους Έλληνες η καταγωγή τους ήταν μάλλον ασαφής.   Οι ρίζες του ελληνικού αθλητισμού μπορούν να αναζητηθούν στην Εποχή του Χαλκού. Οι πρώτες δραστηριότητες που πιθανώς συνδέονται με την έννοια της αθλητικής άμιλλας είναι τα περίφημα «ταυροκαθάψια», καθώς και σκηνές πυγμαχίας και πάλης που συναντούμε σε τοιχογραφίες, σφραγιδόλιθους και λίθινα αγγεία της μινωικής Κρήτης και της Θήρας. Όσον αφορά στη μυκηναϊκή Ελλάδα, οι αρχαιολογικές ενδείξεις για την τέλεση αγώνων είναι ελάχιστες. Ωστόσο, οι περιγραφές «άθλων» και παιχνιδιών που συναντούμε στα ομηρικά έπη θεωρείται ότι αντικατοπτρίζουν μυκηναϊκές παραδόσεις. Η πρώτη πραγματική περιγραφή αγώνων απαντά στη Ιλιάδα (Ψ 256 – Ω 6) και αφορά στα «επιτάφια άθλα» που οργάνωσε ο Αχιλλέας προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου. Αλλά και στην Οδύσσεια (θ ), ο βασιλιάς των Φαιάκων Αλκίνοος οργανώνει αγώνες προς τιμήν του Οδυσσέα. Και στις δύο περιγραφές, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται είναι πλούσιο και λεπτομερές, στοιχείο που ενδεχομένως υποδηλώνει μια μακρά παράδοση αγώνων στο μυκηναϊκό κόσμο.

5 Θρησκεία,Ιερά,Αθλητικοί αγώνες
Στους ιστορικούς χρόνους οι αγώνες διεξάγονταν πάντα στα πλαίσια μεγάλων θρησκευτικών εορτών. Τα στάδια ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τα ιερά και οι αγώνες αποτελούσαν ένα είδος προσφοράς στους θεούς. Για τους περισσότερους αγώνες υπήρχαν ιδρυτικοί μύθοι που τους συνέδεαν με κάποιον τοπικό ήρωα ή τον οικιστή της πόλης, με τον καιρό όμως όλοι συνδέθηκαν με το όνομα κάποιου ολύμπιου θεού. Μεταξύ των πολυάριθμών αγώνων της αρχαιότητας, τέσσερις ήταν εκείνοι που απέκτησαν πανελλήνιο κύρος: τα Ολύμπια, που διεξάγονταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Αρχαία Ολυμπία προς τιμήν του Διός, τα Πύθια, που διεξάγονταν επίσης κάθε τέσσερα χρόνια στους Δελφούς προς τιμήν του Απόλλωνα, τα Ίσθμια, κάθε δύο χρόνια στο Ιερό του Ποσειδώνα στην Ισθμία, και τα Νέμεια, επίσης κάθε δύο χρόνια στο Ιερό του Διός στη Νεμέα. Οι πανελλήνιοι αγώνες συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση μιας κοινής πολιτισμικής, θρησκευτικής, πολιτικής και ενδεχομένως εθνικής ταυτότητας μεταξύ των κατοίκων των ελληνικών πόλεων. Τα Ολύμπια φαίνεται ότι ήταν οι αρχαιότεροι αγώνες αφού η παράδοση τοποθετεί την έναρξή τους στο 776 π.Χ. Αρχικά είχαν τοπικό χαρακτήρα, αλλά βαθμιαία άρχισαν να προσελκύουν και κατοίκους γειτονικών περιοχών, ώσπου τελικά καθιερώθηκαν ως ο σπουδαιότερος αθλητικός θεσμός του αρχαίου κόσμου, που διάρκεσε χωρίς διακοπή από το 776 π.Χ. έως το 393/4 μ.Χ. Η σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων μαρτυρείται τόσο από το γεγονός ότι κατά τη διάρκειά τους διακόπτονταν οι πολεμικές δραστηριότητες (ολυμπιακή εκεχειρία) όσο και από το ότι οι Ολυμπιάδες (τα διαστήματα μεταξύ δύο Ολυμπιακών αγώνων) χρησίμευαν και ως επίσημη μέθοδος μέτρησης του χρόνου (π.χ. «το δεύτερο έτος της 10ης Ολυμπιάδας»).  

6 Αθλητές και Νικητές Θεωρητικά στους αγώνες μπορούσε να πάρει μέρος κάθε πολίτης ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική του κατάσταση. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο χρόνος που απαιτούνταν για εξάσκηση, ο εξοπλισμός και τα πολυδάπανα ταξίδια έκαναν τον αθλητισμό μια δραστηριότητα ουσιαστικά της αριστοκρατίας, ιδιαίτερα στα ιππικά αθλήματα, που απαιτούσαν την κατοχή και εκγύμναση αλόγων. Η συμμετοχή αλλά και η παρακολούθηση των αγώνων ήταν αποκλειστικά αντρικό προνόμιο – οι γυναίκες, και κυρίως οι έγγαμες, απαγορεύονταν αυστηρά. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι στην Ολυμπία διοργανώνονταν κάθε τέσσερα χρόνια τα Ηραία, που ήταν αγώνες αποκλειστικά για γυναίκες, και δεν αποκλείεται κάτι ανάλογο να συνέβαινε και σε άλλα ιερά. Γενικά, όμως, ο αθλητισμός ήταν μια ανδρική υπόθεση. Η σημασία της νίκης ενός αθλητή στους αγώνες, κυρίως στους πανελλήνιους, ήταν τεράστια: κέρδιζε το θαυμασμό εχθρών και φίλων, ενώ οι συμπολίτες του τού επεφύλασσαν θερμή υποδοχή και συχνά κατεδάφιζαν τμήμα του τείχους της πόλης προς τιμήν του. Κατά την Ελληνιστική περίοδο, μάλιστα, υπήρξαν περιπτώσεις ολυμπιονικών που αφηρωίστηκαν, λατρεύτηκαν δηλαδή ως ήρωες μετά θάνατον. Δεν έλειπαν, πάντως, και τα οικονομικά προνόμια, ενώ συχνά η νίκη στους αγώνες έπαιρνε και πολιτική χροιά, καθώς ήταν το πρώτο βήμα για την εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών.

7 Τα αγωνίσματα Τα αγωνίσματα στην αρχαιότητα ήταν τα εξής:
Τα αγωνίσματα           Τα αγωνίσματα στην αρχαιότητα ήταν τα εξής:  - δρόμος (αγώνες ταχύτητας: στάδιον, δίαυλος, οπλιτοδρομία - αγώνας αντοχής: δόλιχος),- πένταθλο (άλμα, δίσκος, ακόντιο, δρόμος, πάλη),- βαρέα άθλα (πάλη, πυγμή, παγκράτιον),- ιππικά αγωνίσματα (αρματοδρομίες και ιπποδρομίες).

8 Οι χώροι άθλησης Οι αθλητικοί χώροι που λειτουργούσαν ήταν το Στάδιο, το Γυμνάσιο και ο Ιππόδρομος, τους οποίους συναντάμε όχι μόνον στα μεγάλα ιερά αλλά και στις περισσότερες  ελληνικές πόλεις. Από αυτούς ο σημαντικότερος ήταν το Γυμνάσιο. Εκεί ελάμβανε χώρα η εκγύμναση των αθλητών αλλά και η προετοιμασία των εφήβων για τη στρατιωτική τους θητεία. Αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα κάθε ελληνικής πόλης και γρήγορα εξελίχθηκε σε χώρο γενικότερης μόρφωσης και καλλιέργειας πνευματικών και ηθικών αξιών, όπου συγκεντρώνονταν καλλιτέχνες, φιλόσοφοι και ρήτορες. Στα Γυμνάσια, οι νέοι ασκούσαν το σώμα και σφυρηλατούσαν το πνεύμα τους με σκοπό να γίνουν πολίτες ικανοί να συμμετάσχουν στα κοινά και να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα τρία δημόσια γυμνάσια των Αθηνών εξελίχθηκαν σε κέντρα των σημαντικότερων φιλοσοφικών σχολών της Κλασικής περιόδου: η Ακαδημία του Πλάτωνα, το Λύκειο του Αριστοτέλη και το Κυνόσαργες του Αντισθένη.

9 Ίσθμια Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη, που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων". Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός από την περίοδο π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.

10

11

12 Νέμεα Σύμφωνα με την παράδοση, τα Νέμεα ξεκίνησαν το 573 π.Χ. και διεξάγονταν κάθε δύο χρόνια, τη δεύτερη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο, προς τιμήν του Οφέλτη, γιου του βασιλιά Λυκούργου, που βρήκε φρικτό θάνατο από δάγκωμα φιδιού. Αν και αργότερα προστάτης των αγώνων ανέλαβε ο Δίας, τα Νέμεα συνέχισαν να έχουν ένα νεκρικό χαρακτήρα, που τον φανέρωναν τα μαύρα ιμάτια που φορούσαν οι Ελλανοδίκες και το άλσος κυπαρισσιών γύρω από το ιερό του Δία. Όπως στα Ολύμπια, έτσι και στα Νέμεα δεν περιλαμβάνονταν μουσικοί αγώνες. Αρχικά, η πόλη των Κλεωνών είχε τον έλεγχο των αγώνων, αλλά αργότερα ανέλαβε τη διοργάνωσή τους το Άργος. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από αγριοσέλινο.

13

14

15

16 Ολύμπια Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π.Χ.. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Από το 1896, αναβίωσαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνεςκαι διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί. Με την πάροδο του χρόνου, ο θεσμός της Ολυμπιακής εκεχειρίας και των Ολυμπιακών αγώνων έγιναν όλο και πιο δημοφιλής σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Ενώ αρχικά στους αγώνες έπαιρναν μέρος μόνο κάτοικοι της Ήλιδας, σταδιακά διευρύνθηκε ο κανονισμός, ώστε να επιτρέπονται αθλητές από την Αρκαδία, την Λακεδαίμονα και την Μεσσηνία, ακόμα και από όλη την Πελοπόννησο και τα Μέγαρα. Ακολούθησαν οι εκτός Πελοποννήσου πόλεις των Αθηνών και της Ιωνίας. Μέχρι τον 4ο αι. π.Χ. όπου και σημειώνεται το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων, η συρροή των αθλητών από όλα τα μέρη ήταν μεγάλη. Από τις Αποικίες στην Σικελία και την Μικρά Ασία, την Ρόδο, από την Αίγυπτο (ιδίως την Αλεξάνδρεια), την Κυρήνη και την Φοινίκη, αλλά και από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έρχονταν αθλητές για να αγωνιστούν στην Ολυμπία. Τελευταίος Ολυμπιονίκης ήταν ο Αρμένιος Αρσακιάδης Artavazd (ή Varaztad). Από την 37η Ολυμπιάδα (632 π.Χ.) αρχίζουν να παίρνουν μέρος έφηβοι. Ο έφηβος Δαμίσκος από την Μεσσηνία κερδίζει στην 103η Ολυμπιάδα (368 π.Χ.) τον αγώνα δρόμου σε ηλικία δώδεκα ετών. Η παρακολούθηση των αγώνων επιτρεπόταν σε όλους, ελεύθερους και δούλους, ακόμα και βάρβαρους. Μονάχα απαγορευόταν αυστηρά στις γυναίκες, ίσως γιατί ορισμένοι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί. Για όποια μάλιστα τολμούσε να παραβεί τη διαταγή αυτή, υπήρχε η ποινή του θανάτου. Ωστόσο, μία γυναίκα που ανήκε σε σπουδαία αθλητική οικογένεια και λαχταρούσε να καμαρώσει νικητές μέσα στο στάδιο τους δικούς της, δε δίστασε να ντυθεί άντρας και να περάσει μέσα στους θεατές των αγώνων. Ήταν η Καλλιπάτειρα, κόρη του περίφημου Ρόδιου Ολυμπιονίκη Διαγόρα, αδελφή και μητέρα επίσης νικητών στις Ολυμπιάδες. Αυτή ακριβώς η συγγένειά της με ξεχωριστούς αθλητές έκανε ίσως τους Ελλανοδίκες να της συγχωρήσουνε την παράβαση και να της επιτρέψουνε τιμητικά να παρακολουθήσει τους αγώνες.

17 Επίσης σημειώνεται μεμονωμένα και τίμηση γυναικών, πράγμα που δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο, αφού η συμμετοχή ήταν καθαρά ανδρικό προνόμιο. Στα ιππικά αθλήματα της αρματοδρομίας και της ιππασίας όμως το βραβείο πήγαινε στον ιδιοκτήτη του αλόγου, που δεν ήταν αναγκαστικά ο ίδιος ο ιππέας που έπαιρνε μέρος. Έτσι έχουμε την Σπαρτιάτιδα Κυνίσκα, θυγατέρα του Αρχίδαμου και αδερφή του Αγησίλαου, που τιμήθηκε με το κλαδί ελιάς και στην οποία έκτισαν ηρώο και αφιέρωσαν ανδριάντες. Συχνά μπορούσε κάποιος ν' ανακηρυχθεί Ολυμπιονίκης χωρίς να αγωνιστεί έγκαιρα στο στάδιο ή δίσταζε να λάβει μέρος από φόβο μη νικηθεί. Τέλος, σε περίπτωση που ο αριθμός των αγωνιστών σε κάποιο άθλημα ήτανε περιττός, απόμενε μετά την κλήρωση των ζευγαριών ένας αθλητής που λεγόταν έφεδρος. Αυτός περίμενε με ακμαίες τις σωματικές του δυνάμεις να συναγωνιστεί μ' εκείνον που ύστερα από αλλεπάλληλους αγώνες θα είχε καταβάλει τους άριστους από κάθε ζεύγος αθλητών.

18

19

20

21 ΕΡΓΑΣΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥΡΚΑΚΗ

22 ΟΜΑΔΑ 2 • Χρήστος Καρουζάκης • Πάνος Κατσάμπας • Ειρήνη Γκρέμου
• Αγγελική Γουδέλη

23 Ο αθλητισμός στην Αρχαία Αθήνα
Ο αθλητισμός στην αρχαία Αθήνα αποτελούσε σημαντικό μέρος της κοινωνικής ζωής και της αγωγής των νέων. Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π.Χ.. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Από το 1896, αναβίωσαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνες και διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί.

24 Η σημασία των αγώνων Από το 776 π . Χ . και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον 6ο και 5ο αι. π . Χ . Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς.

25 Τα αγωνίσματα 1. Αγώνες δρόμου 2. Πάλη 3. Πυγμαχία 4. Παγκράτιο
5. Πένταθλο 6. Αρματοδρομία

26 Αγώνες Δρόμου Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί, επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων. Στον «δίαυλο» οι αθλητές έτρεχαν την διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας, ενώ στον «δόλιχο» η διαδρομή ήταν δώδεκα «δίαυλοι», δηλαδή 24 «στάδια». Η διαδρομή του «οπλίτη δρόμου» είχε μήκος δύο «σταδίων», και οι πολεμιστές αρχικά φορούσαν τον πλήρη εξοπλισμό (περικεφαλαία, κνημίδες, ασπίδα) και αργότερα ήταν γυμνοί και κρατούσαν μόνο ασπίδα.

27 Πάλη • Η πάλη ήταν πολύ δημοφιλές άθλημα. Σύμφωνα με τον μύθο ο Θησέας ήταν αυτός που ανακάλυψε την τεχνική της πάλης, έτσι ώστε ο νικητής να μην είναι εξαρτημένος μόνο από την φυσική του σωματική δύναμη, αλλά από την τεχνική, την ευελιξία και την γρηγοράδα των κινήσεών του. Ο έφηβος Κρατίνος απέκτησε φήμη όχι μόνο για την νίκη του, αλλά και για την καλαισθησία των κινήσεων του. • Στην πάλη διακρίνουμε δύο αγωνίσματα. Στο πρώτο ο αθλητής είχε σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα, ενώ στο δεύτερο ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκαζόταν να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.

28 Πυγμαχία Η πυγμαχία ήταν βίαιο και συχνά θανατηφόρο αγώνισμα. Τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά από τον αγκώνα μέχρι τις γροθιές, ενώ τα δάχτυλα έμεναν ακάλυπτα για να κλείνουν σχηματίζοντας γροθιά. Τα λουριά μπορεί να ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Σε περίπτωση που ο αγώνας κρατούσε πολύ ώρα χωρίς νικητή, οι αγωνιστές έπρεπε να κάνουν την ονομαζόμενη «κλίμακα». Δηλαδή οι πυγμάχοι στέκονταν ακίνητοι χωρίς να αμύνονται ή να αποφεύγουν το χτύπημα, ενώ εναλλακτικά αντάλλασσαν χτυπήματα μέχρι που ένας από τους δυο κατέρρεε. Αν και πολλές μαρτυρίες έχουμε για τα φοβερά και αιματηρά τραύματα του αγωνίσματος, η τέχνη της πυγμαχίας ήταν άλλη. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί. Ακόμα καλύτερα ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.

29 Παγκράτιο Το δυσκολότερο άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν αναμφισβήτητα το παγκράτιο. Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Σε αντίθεση με την καθαυτού πυγμαχία, οι αθλητές του παγκρατίου αγωνίζονταν με γυμνά χέρια και δεν χτυπούσαν με την γροθιά, αλλά με τα δάχτυλα της πυγμής. Δυο θρυλικοί αθλητές του παγκρατίου έμειναν στην ιστορία, ο Θεαγένης και ο Πολυδάμας.

30 Πένταθλο Το πένταθλο αποτελείτε από πέντε επί μέρους αγωνίσματα: τροχάδην, άλμα, πάλη, δισκοβολία και ακόντιο. Οι αθλητές του πένταθλου ήταν φημισμένοι για την καλαισθησία του αρμονικά γυμνασμένου σώματός τους. Η διεξαγωγή του πένταθλου άρχιζε με την ρίψη δίσκου ή με το άλμα, και συνέχιζε με την ρίψη ακοντίου, τον αγώνα δρόμου και την πάλη. Η προκαταρκτική εξάσκηση που γινότανε στα αθλητικά γυμναστήρια συμπεριλάμβανε τέσσερις κατηγορίες άλματος, το άλμα ύψους (επί τόπου), άλμα ύψους (με φόρα), άλμα μήκους και άλμα βάθους, ενώ στους Ολυμπιακούς αγώνες μνημονεύεται μόνο το άλμα μήκους. Το άλμα συνοδευόταν από τους ήχους της φλογέρας που έπαιζε το «Πύθιο άσμα». Η εκκίνηση γινόταν από μια ελαστική σανίδα, τον «βατήρα», ενώ οι αθλητές χρησιμοποιούσαν ένα βοηθητικό όργανο, τους «αλτήρες». Ο κανονισμός του αθλήματος επέβαλε στον αθλητή να προσγειωθεί όρθιος και να σταθεί ακίνητος ακριβώς στο σημείο της επαφής του με το έδαφος.

31 Δισκοβολία Η δισκοβολία ήταν αγώνισμα βολής που εξελίχτηκε από την ρίψη πέτρας στην μάχη, και διεξάγονταν αρχικά με απλές πέτρες κάπως μεγάλων διαστάσεων, όπως συμπεραίνουμε από ένα αρχαιολογικό εύρημα στον χώρο της Ολυμπίας. Ο Όμηρος μνημονεύει επίσης τον λίθινο δίσκο των Φαιάκων. Η τεχνική ρίψης δίσκου είναι απαθανατισμένη σε πολλές αγγειογραφίες, ανάγλυφα και ανδριάντες, το πιο φημισμένο από αυτά είναι ο παγκόσμια γνωστός δισκοβόλος του Μύρωνα. Το ακόντιο ήταν επίσης εμπνευσμένο από το αντίστοιχο πολεμικό ή κυνηγετικό όπλο, αν και στην προκειμένη μορφή ήταν ειδικά κατασκευασμένο για αποκλειστική αθλητική χρήση. Ήταν κοντύτερο, λεπτότερο και ελαφρότερο, ενώ κατέληγε σε μακρύ μυτερό άκρο. Στην μέση του κονταριού ήταν προσαρμοσμένη η «αγκύλη», που ήταν λουράκι ή θηλιά για να υποβοηθάει τον αθλητή στην εξακόντισή του, χωρίς όμως να είναι εξακριβωμένη η ακριβής λειτουργία της αγκύλης. Επίσης δεν είναι γνωστό αν το ακόντιο ήταν άθλημα βολής ή σκοποβολής.

32 Αρματοδρομία Η αρματοδρομία διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα, ή ενάμιση σταδίου, και πλάτους εκατό μέτρων. Το ιπποδρόμιο της Ολυμπίας πρέπει κατά τα λεγόμενα του Παυσανία να είχε μεγαλύτερο πλάτος. Ο μηχανισμός εκκίνησης ήταν εφεύρεση του Κληοίτα, την οποία τελειοποίησε ο Αριστείδης. Στο ένα άκρο του ιπποδρομίου ήταν κτισμένος ο στρογγυλός βωμός του Ταράξιππου, αφού τα άλογα πάθαιναν απροσδόκητα πανικό όταν περνούσαν από το σημείο αυτό.

33 Τα σύγχρονα αθλήματα Στη σύγχρονη εποχή ο αριθμός των αθλημάτων είναι αρκετά μεγάλος. Το κάθε άθλημα ατομικό ή ομαδικό έχει τις δικές του αγωνιστικές διοργανώσεις εθνικού ή παγκόσμιου κτλ χαρακτήρα. Η μεγαλύτερη σε αριθμό αγωνισμάτων διοργάνωση είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τόσο οι χειμερινοί, όσο και οι θερινοί έχουν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων αθλημάτων. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία δεν παίρνουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

34 1- Άρση βαρών 2- Βόλεϊμπολ • 3- Μπιτς βόλεϊ • 4- Ενόργανη γυμναστική • 5- Ιππασία • 6- Ιστιοπλοΐα • 7- Κανόε- Καγιάκ • 8- Κωπηλασία • 9- Μοντέρνο πένταθλο • 1- Άρση βαρών • 10- Μπάντμιντον • 11- Μπάσκετ • 12- Μπέιζμπολ • 13- Ξιφασκία • 14- Πάλη • 15- Πινγκ- πονγκ • 16- Ποδηλασία • 17- Ποδόσφαιρο • 18- Πυγμαχία • 19- Σκοποβολή • 20- Σόφτμπολ • 21- Στίβος • 22- Ταεκβοντό • 23- Τένις • 24- Τζούντο • 25- Τοξοβολία • 26- Τρίαθλο • 27- Υγρός στίβος • 28- Χάντμπολ • 29- Χόκεϊ επί χόρτου

35 Τα σύγχρονα αγωνίσματα και η σχέση τους
TA ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ • • Στίβος –κλασικός αθλητισμός • Τα αγωνίσματα του στίβου είναι η παλαιότερη μορφή οργανωμένου αθλήματος. Είναι συνδεμένα με τις πιο απλές φυσικές δραστηριότητες, όπως το τρέξιμο, η ρίψη μιας πέτρας ή το πέρασμα ενός εμποδίου. Κάποια στιγμή πήραν τη μορφή αγωνίσματος κι έγιναν αγωνίσματα δρόμων αρχικά και στη συνέχεια αλμάτων και ρίψεων. • Τα αγωνίσματα που διεξάγονται στο στίβο ανταμώνουν στο βάθος των αιώνων και παρακολουθούν την πορεία της μακραίωνης Ελληνικής ιστορίας. Επίσημη χρονολογία έναρξης της διεξαγωγής των αγωνισμάτων του κλασικού αθλητισμού είναι το 776π.Χ., οπού έχουμε και την πρώτη επίσημη καταγραφή Ολυμπιακών Αγώνων. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να αντιστοιχίσουμε, κατά προσέγγιση, τα τότε αγωνίσματα με τα σημερινά.

36 ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΙΒΟΥ
Μάριος Θεοδώρου

37 Αγωνιςματα ςτιβου Αγώνες δρόμου: αγώνες ταχύτητας (αθλητών)
αγώνες ημιαντοχής (1 μίλι, κλπ) αγώνες αντοχής σκυταλοδρομίες αθλήματα ρίψεων (δισκοβολία-ακοντισμός-σφυροβολία-σφαιροβολία) άλματα (εις μήκος, εις ύψος) μικτά (δέκαθλο, πένταθλο, έπταθλο κλπ)

38 Τα αγωνίσματα του στίβου είναι γνωστά και σαν κλασικός αθλητισμός, μιας και τα περισσότερα έχουν ρίζες σε ενάλογα αθλήματα που διοργανώνονταν στην κλασική αρχαιότητα. Τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού ήταν αυτά που κυριαρχούσαν στην αρχαία εποχή και ιδιαίτερα στους πανελλήνιους αγώνες. Χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: στους δρόμους, τα άλματα και τις ρίψεις. Υπεύθυνος φορέας παγκοσμίως για θέματα στίβου είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) ενώ στην Ελλάδα τα ανάλογα θέματα διαχειρίζεται ο ΣΕΓΑΣ.

39 Καποια ακομα αθληματα ειναι :
Δρόμοι ταχύτητας (100μ. – 200μ.-400μ) Δρόμοι με εμπόδια (110μ – 400 ανδρών & 100μ 400μ γυναικών) Δρόμοι μεσαίων αποστάσεων (800μ – 1500μ) 3000 μέτρα με φυσικά εμπόδια (στιπλ) Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (5000μ – 10000μ – μαραθώνιος: 42195μ

40 Βάδην Σκυταλοδρομίες (4χ 100μ και 4χ 400 μ) Ρίψεις Σφαιροβολία Σφυροβολία Ακοντισμός Δισκοβολία

41 Αλματα Άλματα Οριζόντια άλματα (άλμα σε μήκος και άλμα τριπλούν)
Κάθετα άλματα (άλμα σε ύψος και άλμα επί κοντώ) Τα άλματα βαθμολογούνται με 6 προσπάθειες στα οριζόντια και νικά ο αθλητής που έχει την υψηλότερη βαθμολογία, ενώ στα κάθετα οι αθλητές πραγματοποιούν συνεχώς άλματα μέχρι κάποιος να κάνει τρία άκυρα όπου και ολοκληρώνει τις προσπάθειές του.

42 ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

53

54

55

56

57

58

59

60

61 Διεθνεις αθλητικες διοργανωςεις

62 FIFA Η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ή αλλιώς ΦΙΦΑ, είναι ο οργανισμός που διοικεί παγκόσμια το ποδόσφαιρο και αποτελεί τον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό στον κόσμο. Η έδρα της είναι στη Ζυρίχη της Ελβετίας και ο πρόεδρός της είναι ο Γιόζεφ Μπλάτερ. Η FIFA έχει την ευθύνη για τη διεξαγωγή των κυριοτέρων διεθνών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, από τις οποίες το πιο γνωστό είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που διεξάγεται από το 1930.

63 Ιστορία Η ανάγκη για τη δημιουργία ενός οργανισμού που θα οργάνωνε το ποδόσφαιρο σε παγκόσμια βάση έγινε εμφανής στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι διεθνείς ποδοσφαιρικές συναντήσεις άρχισαν να γίνονται πολύ δημοφιλείς. Η αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία προσπάθησε να συντονίσει τη συζήτηση για δημιουργία ενός διεθνούς οργανισμού, αλλά δεν επιτεύχθηκε ουσιαστική πρόοδος. Ήταν επτά άλλες ευρωπαϊκές χώρες που τελικά σχημάτισαν την ομοσπονδία αυτή. Η FIFA ιδρύθηκε στο Παρίσι στις 21 Μαΐου 1904, και το γαλλικό όνομα και ακρωνύμιο επικρατούν μέχρι και σήμερα, ακόμη και στις μη γαλλόφωνες χώρες. Ο πρώτος πρόεδρός της ήταν ο Ρομπέρ Γκεράν. Η FIFA ανέλαβε την πρώτη της διεθνή διοργάνωση το 1906, αλλά χωρίς πολλή επιτυχία ή συναίνεση. Αυτό, σε συνδυασμό με οικονομικούς παράγοντες, οδήγησε στη γρήγορη αντικατάσταση του Γκεράν από τον Ντάνιελ Μπέρλεϊ Γούλφολ από τηνΑγγλία, η οποία εν τω μεταξύ είχε γίνει μέλος του συνδέσμου. Η επόμενη διοργάνωση που έγινε κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο είχε περισσότερη επιτυχία, παρά την παρουσία επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, κάτι που ήταν αντίθετο με τις ιδρυτικές αρχές της FIFA. Η FIFA πέρασε τα σύνορα της Ευρώπης με την αίτηση της Νότιας Αφρικής το 1909, της Αργεντινής και της Χιλής το 1912 και των Ηνωμένων Πολιτειών το Μεγάλο πλήγμα στη FIFA και στο διεθνές ποδόσφαιρο έφερε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν πολλοί ποδοσφαιριστές στάλθηκαν να πολεμήσουν και η δυνατότητα για ταξίδια για σκοπούς διεθνών συναντήσεων περιορίστηκε πάρα πολύ. Μετά τον πόλεμο, και μετά τον θάνατο του Γούλφολ, η ομοσπονδία έπεσε στα χέρια του Ολλανδού Καρλ Χίρσμαν και διασώθηκε από διάλυση μεν, αλλά με τα τέσσερα μέλη του Ηνωμένου Βασιλείου - την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία - να αποσύρονται λόγω του ότι δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε διεθνείς διοργανώσεις με τους πρόσφατους εχθρούς τους στον Παγκόσμιο Πόλεμο.

64 Παγκοςμιο Κυπελλο Ποδοςφαιρου
Παγκοςμιο Κυπελλο Ποδοςφαιρου Το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου (αγγλικά: FIFA World Cup) ή αλλιώς Μουντιάλ είναι μια ποδοσφαιρική διοργάνωση, η οποία πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας(FIFA). Σε αυτήν παίρνουν μέρος οι εθνικές ομάδες των χωρών μελών της ομοσπονδίας, οι οποίες κατάφεραν να προκριθούν ύστερα από προκριματικούς αγώνες. Θεωρείται η κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, η οποία καταφέρνει να προσελκύσει πλήθος θεατών, τηλεθεατών και χορηγών. Για το έτος 2010, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου διεξήχθη στη χώρα της Νοτίου Αφρικής με τη συμμετοχή 32 εθνικών ομάδων και από τις πέντε ηπείρους. Νικήτρια ανακηρύχθηκε η εθνική ομάδα της Ισπανίας, νικώντας στον τελικό της διοργάνωσης την εθνική ομάδα της Ολλανδίας στην παράταση με 1-0. Πολυνίκης του θεσμού είναι η Βραζιλία με πέντε κατακτήσεις και ακολουθούν η Ιταλία με τέσσερα τρόπαια, η Γερμανία με τρία, η Ουρουγουάη και η Αργεντινή με δύο και η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με ένα τρόπαιο.

65 Αν και η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο δημιουργήθηκε το 1857 (Sheffield Football Club), μόλις το 1905 έγινε η πρώτη συζήτηση για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος από τη FIFA (Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία). Το ποδόσφαιρο έκανε την πρώτη παγκόσμια εμφάνισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, αγώνες οι οποίοι δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Όμως 13 χρόνια αργότερα ο Ζιλ Ριμέ εκλέχθηκε πρόεδρος της FIFΑ και ονειρεύτηκε όλος ο πλανήτης να ενωθεί με μία ποδοσφαιρική μπάλα, επιδιώκοντας να μιλήσουν όλοι τη "γλώσσα του ποδοσφαίρου". Έτσι το 1928 υπό την εποπτεία και προεδρία του Ριμέ, μία 5μελής επιτροπή (Μπονέ, Μέισλ, Ντελονέ, Φερετί και Λίνεμαν) σχεδίασε τη δημιουργία του Πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι προτάσεις, που διαδέχονταν η μία μετά την άλλη, εγκρίθηκαν και ο Μπονέ έγινε ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η χώρα στην οποία αποφασίστηκε τελικά να διοργανωθεί το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο ήταν η Ουρουγουάη, παρά τις αντιρρήσεις πολλών ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες απείλησαν με αποχή τους από τη διοργάνωση εάν αυτή διεξαγόταν σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Τελικώς, στις 7 Ιουλίου 1930 έγινε η πρώτη κλήρωση για τους 4 ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου με μόνο 13 ομάδες να συμμετέχουν, ενώ 6 μέρες αργότερα το σφύριγμα του διαιτητή Ντομίνγκο Λομπάρντι ξεκίνησε τον αγώνα μεταξύ Μεξικού και Γαλλίας. Στο 19ο λεπτό ο Γάλλος Λοράν άνοιξε το σκορ και έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε σε παγκόσμιο κύπελλο, σε έναν αγώνα όπου οι Γάλλοι επικράτησαν τελικά με 4-1. Η ιστορία αρχίζει να γράφεται..

66 Τροπαιο Από το 1930 μέχρι το 1970, στους νικητές απονεμόταν το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ (φωτό). Αρχικά ήταν γνωστό ως Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά το 1946 μετονομάστηκε σε "Ζιλ Ριμέ" προς τιμήν του ανθρώπου που διοργάνωσε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1970, η ποδοσφαιρική ομάδα της Βραζιλίας κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο για τρίτη φορά και αποφασίστηκε όπως το τρόπαιο της παραχωρηθεί μόνιμα, δυστυχώς όμως το 1983 εκλάπη από το μουσείο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας και δεν βρέθηκε ποτέ. Μετά το 1970, σχεδιάστηκε ένα νέο τρόπαιο, γνωστό ως Τρόπαιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Μετά την κλοπή του "Ζιλ Ριμέ", αποφασίστηκε να μη δοθεί ξανά σε κανέναν μόνιμα, όσες φορές και αν το κατακτήσει μια ομάδα. Η Αργεντινή, η Γερμανία (ως Δυτική Γερμανία), η Ιταλία κι η Βραζιλία, έχουν κερδίσει το δεύτερο τρόπαιο δύο φορές. Το τρόπαιο δεν θα αντικατασταθεί μέχρι το 2038, οπότε και θα συμπληρωθεί ο χώρος στο κύπελλο, όπου αναγράφονται τα ονόματα των τροπαιούχων. Το τρόπαιο είναι από χρυσό 18 καρατίων, έχει ύψος 36 εκατοστά, βάρος 4,97 κιλά το ίδιο και 6 η βάση του, η οποία αποτελείται από δύο στρώματα ημιπολύτιμου μαλαχίτη. Σε αυτήν αναγράφονται οι χρονιές και οι νικητές του κυπέλλου από το 1974 και έπειτα. Οι νικητές κρατούν το κύπελλο για 4 χρόνια, μέχρι την επόμενη διοργάνωση και ύστερα παίρνουν ένα επιχρυσωμένο ακριβές αντίγραφο.

67 Μουντιαλ και τηλεοραςη
Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που καλύφθηκε από την τηλεόραση ήταν του Σήμερα το μουντιάλ αποτελεί το αθλητικό γεγονός που έχει τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στον κόσμο, ξεπερνώντας ακόμα και τους Ολυμπιακούς αγώνες. Οι τηλεθεατές που παρακολούθησαν το παγκόσμιο κύπελλο του 2002 έφτασαν τα 28,2 δισεκατομμύρια, ενώ τον τελικό παρακολούθησαν 1,1 δις άνθρωποι. Την κλήρωση των ομίλων εκείνου του μουντιάλ παρακολούθησαν 300 εκατομμύρια τηλεθεατές. Κάθε μουντιάλ συνήθως έχει τη δική του μασκότ. Ο Γουΐλι, στη διοργάνωση του 1966, ήταν η πρώτη μασκότ σε μουντιάλ. Οι μασκότ του 2006 ήταν ο Γκολέο το λιοντάρι κι ο Πίλε η μπάλα.

68 Συνοπτικα οι τροπαιουχοι
Τροπαιούχοι των μουντιάλ 1930 Ουρουγουάη 1934 Ιταλία 1938 1950 1954 Δ.Γερμανία 1958 Βραζιλία 1962 1966 Αγγλία 1970 1974 1978 Αργεντινή 1982 1986 1990 1994 1998 Γαλλία 2002 2006 2010 Ισπανία

69 Ευρωπαϊκο Πρωταθλημα ποδοςφαιρου
To Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (αγγλικά: UEFA European Championship, γνωστό ως EURO) είναι η κυριότερη Ευρωπαϊκή διοργάνωση ποδοσφαίρου εθνικών ομάδων και διοργανώνεται από την ΟΥΕΦΑ. Διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1960. Από το 1984 και επίσημα από το 1991 διεξάγεται και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών.

70 Ιςτορικο Η ιδέα για τη δημιουργία ένος ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εθνικών ομάδων υπήρχε από το 1927 και ανήκε στο Γάλλο Ανρί Ντελονέ, παλιό ποδοσφαιριστή και διαιτητή που τότε ήταν αναπληρωτής πρόεδρος της ΦΙΦΑ. Όμως, οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες. Μόλις τον Ιούνιο του 1957, όταν πλέον είχαν ξεκινήσει αντίστοιχες διοργανώσεις σε άλλες ηπείρους: το Κόπα Αμέρικα στη Νότ. Αμερική, το Κόπα Άφρικα στην Αφρική και το Κύπελλο Εθνών στην Ασία, αποφάσισαν και τα κράτη μέλη της ΟΥΕΦΑ να διοργανώσουν ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Από τα 31 μέλη της ΟΥΕΦΑ μόνο 14 ψήφισαν την πρόταση, που συνάντησε μεγάλη αντίδραση από τις τέσσερις βρετανικές ομοσπονδίες. Τελικά, αποφασίστηκε η πραγματοποίηση του θεσμού ανά τετραετία με την ονομασία Κύπελλο Εθνών "Ανρί Ντελονέ", προς τιμήν του εμπνευστή του, ο οποίος είχε πλέον πεθάνει από το 1955, αφού στο μεταξύ είχε διατελέσει γενικός γραμματέας της ΟΥΕΦΑ ως το Στην πρώτη διοργάνωση δήλωσαν συμμετοχή μόνο 17 χώρες, με απούσες τις πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης. Δεν δήλωσαν συμμετοχή: οι τέσσερις βρετανικές ομοσπονδίες (Αγγλία, Σκοτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία), η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1954 Δυτική Γερμανία, η φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1958 Σουηδία, η Ιταλία και η Ολλανδία. Η τελική φάση έγινε στη Γαλλία τον Ιούλιο του 1960 και πρώτη νικήτρια ήταν η Σοβιετική Ένωση. Η επιτυχία της διοργάνωσης και η απήχηση που είχε στους φιλάθλους είχαν ως αποτέλεσμα στο δεύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα να συμμετάσχουν όλες οι χώρες μέλη της ΟΥΕΦΑ.

71 Πρωταθλητριες χωρες Χώρα Τίτλοι Έτη Γερμανία 3 1972, 1980, 1996
 Γερμανία 3 1972, 1980, 1996  Ισπανία 1964, 2008, 2012  Γαλλία 2 1984, 2000  Σοβ. Ένωση 1 1960  Ιταλία 1968  Τσεχοσλοβακία 1976  Ολλανδία 1988  Δανία 1992  Ελλάδα 2004

72 ΟΥΕΦΑ Τςαμπιονς Λιγκ Το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (αγγλικά: UEFA Champions League) είναι μια διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση όπου παίρνουν μέρος οι πρωταθλήτριες (και οι καλύτερες των ισχυρότερων πρωταθλημάτων) ομάδες ποδοσφαίρου της Ευρώπης. Η διοργάνωση πραγματοποιείται κάθε χρόνο από την UEFΑ (Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών) και το κύπελλο αυτό είναι το πολυτιμότερο βραβείο που μπορεί να κατακτήσει μια ευρωπαϊκή ομάδα.

73 Δομη H διοργάνωση Champions League, αρχικά γνωστή ως European Champion Clubs' Cup (Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης) ή απλά European Cup(Ευρωπαϊκό Κύπελλο), ξεκίνησε την ποδοσφαιρική περίοδο 1955/56 έχοντας ένα σύστημα νοκ άουτ δύο αγώνων, όπου οι ομάδες θα έδιναν έναν αγώνα εντός και έναν εκτός έδρας. Η ομάδα με το μεγαλύτερο αθροιστικά σκορ προκρινόταν στον επόμενο γύρο. Μπορούσαν να συμμετάσχουν μόνο οι σύλλογοι που είχαν κατακτήσει το εθνικό τους πρωτάθλημα καθώς και ο κάτοχος του κυπέλλου εκείνης της περιόδου. Ο τρόπος διεξαγωγής και το όνομα άλλαξαν κατά την περίοδο 1992/93 και μετά από αρκετές και ριζοσπαστικές αλλαγές στα χρόνια που μεσολάβησαν, σήμερα η διοργάνωση αποτελείται από τρεις προκριματικούς γύρους, μια φάση ομίλων (όπου οι ομάδες αντιμετωπίζουν κάθε άλλη ομάδα του ομίλου εντός και εκτός έδρας) και ακολουθούν τέσσερις γύροι αγώνων νοκ άουτ. Όλοι οι προκριματικοί και οι νοκ άουτ αγώνες είναι διπλοί, εκτός από τον τελικό, ο οποίος είναι ένας μόνο αγώνας και διεξάγεται σε προκαθορισμένο τόπο διεξαγωγής. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατακτήσει αυτό το κύπελλο 9 φορές. Ακολουθούν οι Μίλαν (7 τίτλοι), Λίβερπουλ και Μπάγερν Μονάχου (5 τίτλοι), Άγιαξ και Μπαρτσελόνα (4 τίτλοι). Η νικήτρια ομάδα παίρνει στην κατοχή της το τρόπαιο στην τελετή απονομής, μετά τη λήξη του τελικού, αλλά πρέπει να το επιστρέψει στην UEFA δύο μήνες πριν από τον τελικό της επόμενης χρονιάς. Η UEFA δίνει στους νικητές ένα αντίγραφο του τροπαίου, μικρότερων διαστάσεων από το αυθεντικό, το οποίο οι ομάδες κρατούν στην κατοχή τους για πάντα. Επιπλέον, οι κανονισμοί της οργάνωσης ορίζουν το αυθεντικό τρόπαιο να το κρατάει για πάντα μία ομάδα, εφόσον το κατακτήσει επί τρεις συνεχόμενες περιόδους ή πέντε φορές συνολικά. Πέντε ομάδες έχουν πάρει το αυθεντικό τρόπαιο μέχρι τώρα: Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κέρδισε τις πέντε πρώτες διοργανώσεις (μεταξύ ), Ο Άγιαξ, που κέρδισε τρεις φορές στη σειρά (1971, 1972, 1973), Η Μίλαν, που κατέκτησε το κύπελλο για πέμπτη φορά το 1994, Η Λίβερπουλ, που επίσης κατέκτησε το κύπελλο για πέμπτη φορά το 2005 και Η Μπάγερν Μονάχου, νικήτρια πέντε διοργανώσεων (1974, 1975, 1976, 2001, 2013),

74 Ευρωλιγκα ανδρων Η Ευρωλίγκα Ανδρών (αγγλικά: Euroleague) είναι η πιο σπουδαία διασυλλογική διοργάνωση καλαθοσφαίρισηςγια τους άνδρες στην Ευρώπη και αναδεικνύει τον Πρωταθλητή Ευρώπης στο άθλημα. Διοργανώνεται από την ιδιωτική εταιρεία Euroleague Basketball Company, καθώς και από τις ομάδες που προέρχονται από μια πανευρωπαϊκή κοινοπραξία των κορυφαίων επαγγελματικών πρωταθλημάτων μπάσκετ, που ονομάζεται Ένωση Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Ομάδων Καλαθοσφαίρισης (ULEB). Παλαιότερα η ονομασία της ήταν Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ή Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Συλλόγωνκαι διοργανώτρια αρχή ήταν το ευρωπαϊκό τμήμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (FIBA Europe). Το2000 επήλθε ρήξη ανάμεσα στην ULEB, η οποία εκπροσωπούσε τις περισσότερες μεγάλες ομάδες, και της FIBA που εκπροσωπούσε τις εθνικές ομοσπονδίες. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, την περίοδο διεξήχθησαν δύο διοργανώσεις: μία υπό την αιγίδα της πρώτης (Ευρωλίγκα, νικήτρια η Βίρτους Μπολόνια) και μία υπό την αιγίδα της δεύτερης (Σουπρολίγκα, νικήτρια η Μακάμπι Τελ Αβίβ). Αμφότεροι θεωρούνται ισότιμα πρωταθλητές Ευρώπης για το Αμέσως μετά η FIBA υπαναχώρησε και κατήργησε τη Σουπρολίγκα. Έτσι, από τη σαιζόν κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική αποτελεί αποκλειστικά η Ευρωλίγκα, ενώ είναι σε προχωρημένο στάδιο οι συζητήσεις για την επανένωση των δύο ομοσπονδιών. Από την περίοδο ονομάζεται Turkish Airlines Euroleague για εμπορικούς λόγους.

75 Ιςτορικο Η διοργάνωση ξεκίνησε την περίοδο   (όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν το ημερολογιακό έτος 1958) με την ονομασία Κύπελλο Πρωταθλητριών, κατά τα πρότυπα της αντίστοιχης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της ΟΥΕΦΑ. Μέχρι το   μετείχαν μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες της κάθε χώρας. Από την επόμενη σεζόν άρχισαν να προστίθενται δευτεραθλήτριες ή και τριταθλήτριες ομάδες από τις καλαθοσφαιρικά προηγμένες χώρες της και η διοργάνωση άλλαξε μορφή. Το   καταργήθηκαν οι προκριματικοί νοκ - άουτ αγώνες και οι ομάδες ξεκινούν την πορεία τους από την αρχική φάση των ομίλων, ταυτόχρονα όμως έχασαν το δικαίωμα συμμετοχής οι χώρες όπου το άθλημα δε γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πρόσφατων διοργανώσεων, έχει να κάνει με τη δέσμευση κλειστών συμβολαίων ανάμεσα στην ULEB και κάποιους συλλόγους που θεωρούνται ιδιαίτερα «εμπορικοί». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάποιες ομάδες έχουν δικαίωμα συμμετοχής ασχέτως των επιδόσεών τους στα εθνικά πρωταθλήματα. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί και με ελληνικούς συλλόγους - Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχουν στο παρελθόν αγωνισθεί στην Ευρωλίγκα, μολονότι δεν είχαν καταταγεί σε υψηλή θέση στο εθνικό πρωτάθλημα της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου. Την αγωνιστική περιόδο   δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η διαδικασία Final Four ανάμεσα στις τέσσερις ομάδες που θα έφταναν στη φάση των ημιτελικών, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού κολλεγιακού πρωταθλήματος. Πολύ σύντομα η ιδέα εγκαταλείφθηκε, για να επανέλθει πολλά χρόνια αργότερα ( ) και να καθιερωθεί έως σήμερα. Μόνη εξαίρεση υπήρξε το 2001, όταν η διοργάνωση της FIBA περιελάμβανε final four, ενώ η αντίστoιχη της ULEB όχι. Οι ονομασίες της Ευρωλίγκας από την καθιέρωσή της ως σήμερα:  έως  : Κύπελλο Πρωταθλητριών (διοργάνωση FIBA)  έως  : Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (διοργάνωση FIBA)  έως  : Ευρωλίγκα (διοργάνωση FIBA) : Σουπρολίγκα (διοργάνωση FIBA), Ευρωλίγκα (διοργάνωση ULEB)  έως σήμερα: Ευρωλίγκα (διοργάνωση ULEB)

76 ΟΥΕΦΑ Γιουροπα Λιγκ Το ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ (αγγλικά: UEFA Europa League) είναι μία ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική διοργάνωση που διεξάγεται μεταξύ συλλόγων από την περίοδο (μέχρι το 2009 διεξαγόταν με την ονομασία Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Θεωρείται η δεύτερη πιο σημαντική συλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη μετά το Τσάμπιονς Λιγκ.

77 Ιςτορια - Κανονιςμοι Από το 1955 έως το 1971 διεξαγόταν το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, στο οποίο αρχικά συμμετείχαν ομάδες από πόλεις που διοργανώνουν διεθνείς εμπορικές εκθέσεις. Η επιτυχία του θεσμού είχε ως αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν όλο και περισσότερα σωματεία. Έτσι από το 1968 ορίστηκε να μετέχουν οι ομάδες που είχαν τερματίσει πίσω από την πρωταθλήτρια ανεξάρτητα από την πόλη που προέρχονταν και το όνομα της διοργάνωσης απλοποιήθηκε σε Κύπελλο Εκθέσεων. Τελικά, το 1971 η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης δημιουργώντας το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Σε αυτό εξαρχής ορίστηκε να δικαιούνται συμμετοχής οι ομάδες που τερμάτιζαν μετά την πρωταθλήτρια εφόσον δεν ήσαν κυπελλούχοι. Μετέχουν μία ως τέσσερις ομάδες από κάθε χώρα ανάλογα με την αξία του πρωταθλήματός τους. Η αξία καθορίζεται από ειδική βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, η οποία προκύπτει από τις επιτυχίες των ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Από την περίοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέχουν και οι κυπελλούχοι κάθε χώρας, αφού το Κύπελλο Κυπελλούχων καταργήθηκε. Επίσης, ορίστηκε να μετέχουν στον α΄ γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ όσοι σύλλογοι αποκλείονται από τον τρίτο προκριματικό γύρο τουΤσάμπιονς Λιγκ και στον γύρο των 32 να μετέχουν όσοι τερματίζουν στην τρίτη θέση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Επιπλέον, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέχουν αντιπρόσωποι τριών χωρών από τη λίστα Fair Play της ΟΥΕΦΑ καθώς και ορισμένες ομάδες που προκρίνονται από το Κύπελλο Ιντερτότο. Μέχρι το 1997 η διοργάνωση διεξαγόταν με το σύστημα διπλών αγώνων νοκ άουτ και οι τελικοί ήταν διπλοί στις έδρες των δύο φιναλίστ. Από την περίοδο και εντεύθεν οι τελικοί είναι μονοί σε προκαθορισμένο γήπεδο. Επίσης, από το 2004 μετά τον πρώτο γύρο καθιερώθηκε μια φάση με οκτώ ομίλους των πέντε ομάδων, από τους οποίους προκρίνονται τρεις ομάδες. Οι 24 αυτές ομάδες (3x8) με τις 8 που προέρχονται από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ συγκροτούν τις 32 ομάδες που συνεχίζουν με διπλούς αγώνες νοκ άουτ μέχρι τον μονό τελικό. Με τις αλλαγές αυτές το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ έγινε πλέον η δεύτερη σε ενδιαφέρον συλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη μετά το Τσάμπιονς Λιγκ και από το 2000 ο κυπελλούχος σύλλογος αγωνίζεται με τον κάτοχο του Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό του Σούπερ Καπ. Σύμφωνα με τον κανονισμό ο κατ’ έτος νικητής αποκτά ένα αντίγραφο του κυπέλλου ενώ το αυθεντικό θα το κατακτήσει όποιο σωματείο κερδίσει το κύπελλο τρεις φορές συνεχώς ή πέντε φορές συνολικά.

78 Νεα μορφη Το Σεπτέμβριο του 2008 ανακοινώθηκαν αλλαγές στη δομή της διοργάνωσης, που τη φέρνουν στα πρότυπα του Τσάμπιονς Λιγκ. Σύμφωνα με αυτές, από τη σεζόν η διοργάνωση μετονομάζεται σε UEFA Europa League (Ευρωπαϊκή Λίγκα) και διεξάγεται σε 12 ομίλους απαρτιζόμενους από 4 ομάδες. Οι ομάδες αυτές δίνουν διπλούς αγώνες -και όχι μονούς, όπως γινόταν ως το μεταξύ τους.[1] Καταργείται το Κύπελλο Ιντερτότο και στο ΟΥΕΦΑ θα μετέχουν τρεις ομάδες από κάθε χώρα (δύο από το πρωτάθλημα και η κυπελλούχος), εκτός από όσες χώρες βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ, που θα στέλνουν επιπλέον ομάδες και τις τρεις τελευταίες (Λιχτενστάιν, Ανδόρα, Άγιος Μαρίνος) που θα στέλνουν μόνο την κυπελλούχο. Μετά τους προκριματικούς γύρους του καλοκαιριού, θα σχηματίζονται 12 όμιλοι των 4 ομάδων, στους οποίους θα μετέχουν και οι αποκλεισμένες ομάδες του τελευταίου προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα παιχνίδια στους ομίλους θα είναι διπλά (δύο γύροι). Οι δύο πρώτες ομάδες των ομίλων (σύνολο 24) και οι 8 τρίτες των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ θα προκρίνονται στη φάση των 32. Στη συνέχεια θα γίνονται διπλά παιχνίδια νοκ-άουτ, όπως παλιότερα. Αυτή η μορφή είναι σαν σμίκρυνση του Champions League.

79 Τις Κυριότερες Διοργανώσεις τις είδαμε σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ βέβαια οι Αθλητικές διοργανώσεις είναι πάρα πολλές και όχι μόνο σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αλλά και σε άλλα αθλήματα. Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΓΙΝΕ ΑΠΌ τους ΜΑΘΗΤΕΣ -ΦΑΝΗΣ ΤΕΤΟΓΛΟΥ -ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΤΟΥΔΗΣ -ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΟΥΛΕΝΓΙ -ΤΑΣΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

80 ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

81 Επιτυχίες Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Επιτυχίες Ελλάδας σε μεγαλες αθλητικές διοργανώσεις μπάσκετ και ποδοσφαίρου Επιτυχίες Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες

82 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: EURO 2004 Το Euro 2004 διεξήχθη στα γήπεδα της Πορτογαλίας από τις 12 Ιουνίου ως τις 4 Ιουλίου Πήραν μέρος 16 εθνικές ομάδες. Απ' αυτές η Πορτογαλία προκρίθηκε αυτόματα ως διοργανώτρια χώρα ενώ οι υπόλοιπες 15 πέρασαν από μια προκριματική φάση στην οποία μετείχαν 50 ομάδες. Το τρόπαιο κατέκτησε η Ελλάδα, ενάντια σε όλα τα προγνωστικά. Μετείχε μόλις για δεύτερη φορά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (μετά το 1980) και ήταν ένα από τα αουτσάιντερ του τουρνουά. Έκανε την πρώτη έκπληξη στην πρεμιέρα, νικώντας με σκορ 2-1 τη διοργανώτρια Πορτογαλία. Στη συνέχεια υπό την καθοδήγηση του ΌτοΡεχάγκελ και με όπλο την πολύ καλή άμυνα προκρίθηκε στα προημιτελικά, απέκλεισε διαδοχικά τη Γαλλία και τη Τσεχία και έφτασε στον τελικό της 4ης Ιουλίου. Εκεί συνάντησε πάλι την Πορτογαλία και την κέρδισε για δεύτερη φορά με 1-0 και σκόρερ τον Άγγελο Χαριστέα.

83 ΟΜΙΛΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ 1oς αγώνας, Φάση ομίλων: Ελλάδα-Πορτογαλία 2-1
Η Εθνική κατακτάει την πρώτη νίκη της ιστορίας της σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, χαλώντας την γιορτή που είχαν στήσει οι οικοδεσπότες Πορτογάλοι. Ο Γιώργος Καραγκούνης με μακρινό σουτ στο 7` πέτυχε το πρώτο γκολ του τουρνουά, ενώ ο ΑγγελοςΜπασινάς με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι στο 51` έγραψε το 2-0. Το μόνο που κατάφερε να κάνει η ομάδα του Λουίς Φελίπε Σκολάρι ήταν να μειώσει σε 1-2 στις καθυστερήσεις με τον Κριστιάνο Ρονάλντο.  2oς αγώνας, Φάση ομίλων:Ελλάδα - Ισπανία 1-1 Επόμενη αντίπαλος της Εθνικής στον Α` Ομιλο ήταν η Ισπανία. Οι Ισπανοί κατάφεραν να προηγηθούν στο 28` με τον Φερνάντο Μοριέντες. Ωστόσο ο Άγγελος Χαριστέας εκανε το 1-1, κρατώντας ακέραιες τις ελπίδες μας για πρόκριση στα προημιτελικά. 3oς αγώνας, Φάση ομίλων: Ρωσία - Ελλάδα 2-1 Πριν ακόμα την συμπλήρωση του πρώτου 20λέπτου, η Εθνική βρέθηκε με 0-2 πίσω στο σκορ από τα γκολ των Κιριτσένκο και Μπουλίκιν. Αλλά η ομάδα μας είχε και σε αυτό απάντηση. Λίγο πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου, ο Ζήσης Βρύζας μείωσε σε 1-2, σκορ που έμελλε να αποδειχθεί αρκετό να μας δώσει μια θέση στους "8", καθώς στο άλλο ματς του Ομίλου, η Πορτογαλία νικούσε την Ισπανία.

84 ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΑ-ΗΜΙΤΕΛΙΚΑ
ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΑ: Πρώτο θαύμα...: Γαλλία - Ελλάδα 0-1 Η Ελλάδα σοκάρει την ποδοσφαιρική Ευρώπη, πετώντας έξω την κάτοχο του τίτλου Γαλλία! Η κεφαλιά του Αγγελου Χαριστέα που άφησε άγαλμα τον Μπαρτέζ διαμόρφωσε το τελικό 1-0. Πρόκριση-όνειρο για τα ημιτελικά. ΗΜΙΤΕΛΙΚΑ: Το γκολ του Δέλλα στέλνει την Ελλάδα στον Τελικό Τσεχία-Ελλάδα 0-1(παρ.) "Γκολ και φύγαμε για τελικό". Η Τσεχία ήταν η ομάδα που μας δυσκόλεψε περισσότερο στο τουρνουά. Με αρκετή δόση τύχης στείλαμε το ματς στην παράταση. Λίγο πριν βγει το πρώτο ημίχρονο της παράτασης, ο Βασίλης Τσιάρτας εκτέλεσε το κόρνερ και ο Τραϊανός Δέλλας σφράγισε με το "ασημένιο" γκολ του το εισιτήριο για τον τελικό του Ντα Λουζ.

85 ΤΕΛΙΚΟΣ To ημερολόγιο έδειχνε 4 Ιουλίου 2004.Ένα ματς το οποίο το θέλαν οι Πορτογάλοι καθώς γινόταν το τουρνουά μέσα στο σπίτι τους. Ο «σεισμός» που έγινε στο γήπεδο στο 57ο λεπτό, όταν ο Μπασινάς έστησε τη μπάλα στο κόρνερ και ο Χαριστέας με κεφαλιά την έβαλε στα δίχτυα, ήταν ανεπανάληπτος. Οι Έλληνες είχαν πετύχει το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα όλων των εποχών και τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει την ιστορία.Οι Πορτογάλοι δε κατάφεραν να ανατρέψουν το σκορ και το τελικό σφύριγμα μας βρήκε ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!

86 ΜΠΑΣΚΕΤ:ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 1987 Στα ημιτελικά, νίκησε για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα λίγων ημερών τη θρυλική Γιουγκοσλαβία με σκορ Πρόκριση λοιπόν στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Ακόμα και ο ευρωπαϊκός Τύπος της εποχής που πριν τον αγώνα στοιχημάτιζε υπέρ της Γιουγκοσλαβίας την επόμενη μέρα αναδιπλώθηκε και υποκλίθηκε στην ανωτερότητα της Εθνικής.  Στον Τελικό,το ματς όσο έφτανε προς την ολοκλήρωσή του γινόταν ολοένα και πιο συγκλονιστικό. Η Ελλάδα είχε χάσει τη διαφορά των 16 πόντων που είχε πάρει (35-19) και πλέον όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Στα 10'' πριν τη λήξη ο Ιωάννου επιχείρησε μπάσιμο, αστόχησε και ως από μηχανής Θεός ο Αργύρης Καμπούρης πήρε το ριμπάουντ με το σκορ ισόπαλο ( ). Ο Καμπούρης ήταν ψύχραιμος, ευστόχησε και στις δύο και η Εθνική μπάσκετ γίνεται δικαίως η "επίσημη αγαπημένη", έχοντας κατακτήσει πανάξια τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης για το 1987 με Το τουρνουά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης 1987 (γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ 1987) ήταν το 25ο, το οποίο διοργανώθηκε από τη FIBA Europe. Συμμετείχαν δώδεκα εθνικές ομάδες. Το τουρνουά διοργάνωσε η Ελλάδα η οποία κατέκτησε και τον τίτλο και έλαβε χώρα στην Αθήνα, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τις 3 Ιουνίου ως τις 14 Ιουνίου.Το Ευρωμπάσκετ αυτό πάντως ήταν ένα από τα πιο δύσκολα όλων των εποχών, με την ύπαρξη ομάδων όπως η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, η Ισπανία, η Ιταλία. Στα προημιτελικά,αντίπαλος της Ελλάδας ήταν η Ιταλία. Οι διεθνείς όμως μπήκαν αποφασισμένοι στο και τα κατάφεραν (90-78). Εκείνη ήταν η πρώτη νίκη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, που μέχρι τότε μετρούσε 17 ήττες σε ισάριθμα ματς από την Ιταλία!

87 ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 1987

88 ΜΠΑΣΚΕΤ: ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 2005 Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών 2005, γνωστό ως Ευρωμπάσκετ 2005, διεξήχθη στη Σερβία και Μαυροβούνιο από τις 16 Σεπτεμβρίου ως τις 25 Σεπτεμβρίου του Η Εθνική Ελλάδος κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, η Γερμανία το αργυρό και η Γαλλία το χάλκινο. Ο γερμανός καλαθοσφαιριστής Ντιρκ Νοβίτσκι ανακυρήχθηκε ο MVP του τουρνουά. Το πιο συναρπαστικό παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος ήταν ο ημιτελικός με τη Γαλλία. Με 1 λεπτό και 12 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του παιχνιδιού και την Ελλάδα να βρίσκεται εφτά πόντους πίσω από τους Γάλλους, οι τελευταίοι άφησαν τη διαφορά να μειωθεί στο υπέρ τους. Με έντεκα δευτερόλεπτα στο χρονόμετρο, ο Ζήσης κατέβασε τη μπάλα στην επίθεση, και τη γύρισε στον Διαμαντίδη ο οποίος με ένα αριστερόχειρο τρίποντο έφερε την Ελλάδα στο και στη νίκη-πρόκριση στον τελικό λίγα δευτερόλεπτα μετά. Ο τελικός με τη Γερμανία ήταν εύκολη υπόθεση και έδωσε στην Ελλάδα το δεύτερο χρυσό της μετάλλιο στη διοργάνωση μετά τον θρίαμβο του 1987.

89 ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 2005

90 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Μέχρι το 1996 η Ελλάδα δεν είχε πολλες επιτυχίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ολυμπιάδα του 1980 στη Μόσχα. Ένα χρυσό και ένα χάλκινο στην παλη και ένα χάλκινο σε ιστιοπλοία. Και πάλι το 1984, στο Λος Άντζελες ένα ασημένιο και ένα χάλκινο στην πάλη. Ολυμπιάδα της Σεούλ του Ένα χάλκινο από τον παλαιστή Χαράλαμπο Χολίδη. Στη Βαρκελώνη, το 1992 η Ελλάδα θριάμβευσε με την Βούλα Πατουλίδου στα 100 μέτρα με εμπόδια και τον Πύρρο Δήμα με τα 370 κιλά στην άρση βαρών (στα 82,5 κ.). Στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ατλάντα, το 1996, Ο Πύρρος Δήμας, ο Κάχι Κακιασβίλη στέφθηκαν χρυσοί Ολυμπιονίκες. Ο Βαλέριος Λεωνίδης και ο Σαμπάνης αργυροί. Στην ιστιοσανίδα χρυσό μετάλλιο με τον Κακλαμανάκη. Στην ενόργανη γυμναστική (στις ασκήσεις εδάφους) πήρε χρυσό μετάλλιο ο Μελισσανίδης. Στο στίβο η Μπακογιάννη στέφθηκε με αργυρό μετάλλιο και στο μήκος η Ξάνθου στην τέταρτη θέση.

91 ΣΙΔΝΕΥ (2000),ΑΘΗΝΑ(2004) ,ΠΕΚΙΝΟ(2008),ΛΟΝΔΙΝΟ(2012)
Στην Αθήνα, κερδίσαμε 14 χρυσά, αργυρά και χάλκινα μετάλλια. Χρυσό της Φανής Χαλκιά, χρυσό της Αθανασίας Τσουμελέκα στο βάδην, μετάλλιο τουΠύρρου Δήμα. Χρυσό των Μπίμη και Συρανίδη. Χρυσό του Δημοσθένη Ταμπάκου στους κρίκους. Χρυσό της Χρυσοπηγής Δεβετζή. Μεγάλους αγώνες έδωσαν η Σοφία Μπεκατώρου με την Αιμιλία Τσουλφά, ο Ηλίας Ηλιάδης και πολλοί άλλοι. Το 2008, στο Πεκίνο, η Ελλάδα κατέκτησε 4 μετάλλια, 2 αργυρά (Δημήτριος Μούγιος και Βασίλειος Πολύμερος στην κωπηλασία, Αλέξανδρος Νικολαΐδης στο τάε κβο ντο) και 2 χάλκινα (Σοφία Μπεκατώρου, Σοφία Παπαδοπούλου και Βιργινία Κραβαριώτη στην ιστιοπλοΐα, Χρυσοπηγή Δεβετζή στο τριπλούν).Το 2012,η χώρα μας συμμετείχε στο Λονδίνο και κατέκτησε δύο χάλκινα μετάλλια, στο τζούντο με τον Ελληνογεωργιανό Ηλία Ηλιάδη και με το πλήρωμα του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών στην κωπηλασία, που το αποτελούσαν η Χριστίνα Γιαζιτζίδου και η Αλεξάνδρα Τσιάβου. Στο Σίδνευ το 2000, ήταν η Ολυμπιάδα του ελληνικού θριάμβου. Ο Πύρρος Δήμας κατέκτησε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο. Ένας άλλος χρυσός Ολυμπιονίκης ο Κάχι Κακιασβίλι κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς. Ο Βίκτορας Μήτρου κερδίζει ασημένιο μετάλλιο στην άρση βαρών. Χάλκινο μετάλλιο επίσης στο αγώνισμα της άρσης βαρών κατέκτησε και η Ιωάννα Χατζηιωάννου. Ο Λεωνίδας Σαμπάνης χάρισε στην χώρα μας άλλο ένα αργυρό μετάλλιο. Χρυσό μετάλλιο είχαμε και από τον Μιχάλη Μουρούτσο στο Τάε Κβο Ντο. Ο πρωταθλητής των 200μ., Κώστας Κεντέρης κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο στα 200μ. Η Κατερίνα Θάνου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 100μ. Ο Δημοσθένης Ταμπάκος χάρισε στην χώρα μας ένα ασημένιο μετάλλιο στους κρίκους στην γυμναστική. Η Τασούλα Κελεσίδου κέρδισε αργυρό μετάλλιο στην δισκοβολία. Η Μιρέλλα Τζελίλη μας χάρισε ένα ακόμα αργυρό μετάλλιο στον ακοντισμό. Όπως και τα κορίτσια στο ανσάμπλ γυναικών στη ρυθμική, καταφέρνουν να κερδίσουν ένα ασημένιο μετάλλιο.

92 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

93 ΤΕΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΜΑΔΑ: Αθανασάκης Κωνσταντίνος Λιγομενίδης Παναγιώτης
Γαλαριώτης Μιλτιάδης