Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Bpr5 ΕΤΟΣ 2015-16.

Παρουσίαση με θέμα: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Bpr5 ΕΤΟΣ 2015-16."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
Bpr5 ΕΤΟΣ

2 ΤΟ ΑΓΡΙΟΠΑΙΔΟΝ ΤΗΣ ΑΒΕΡΟΝ
Σε όλους τους αρχαίους και σύγχρονους χρόνους, η ανθρώπινη ιστορία έχει να παρουσιάσει περίεργες περιπτώσεις άγριων πλασμάτων, που δεν είναι τίποτα άλλο από την «μορφή» που παίρνουν μέσα στα δάση χαμένα άγρια παιδιά. Αυτά τα παράξενα πλάσματα, που δεν είναι ούτε ζώα αλλά ούτε και άνθρωποι, απομακρύνθηκαν κάποια στιγμή από την κοινωνία σε μικρή ηλικία. Μακριά από την ανθρώπινη επιρροή δεν μπόρεσαν να διαμορφώσουν τον έναρθρο λόγο, πολλές φορές δεν ήταν ικανά να περπατούν στην ανθρώπινη στάση αφού δεν την γνώριζαν, ενώ ήταν ευδιάκριτη η συμπεριφορά ενός ζώου.

3 Η περίπτωση του Victor Ο Victor, το άγριο αγόρι της Αβερόν, είναι η ιστορία ενός άγριου παιδιού. Στο τέλος του 18ου αιώνα, ήταν γνωστό στους κατοίκους των χωριών της νότιας Γαλλίας που βρίσκονταν στην περιοχή του δάσους, ότι ένα μικρό άγριο παιδί περιπλανιόταν σ΄ αυτό. Σε κάποια απόπειρά του να προσεγγίσει την αυλή ενός απομονωμένου σπιτιού σε ένα από τα χωριά, πιάστηκε. Τον πρόσεχε στην ιδιωτική της επιχείρηση μια ηλικιωμένη χήρα, που φρόντισε να τον ντύσει και να τον ταΐσει. Αυτό κράτησε μια βδομάδα μέχρι που ο Victor δραπέτευσε πάλι στο δάσος. Αυτές όμως οι επαφές με τους υπόλοιπους ανθρώπους και η καλή αντιμετώπιση που είχε, τον έκαναν να μην διστάζει πλέον να τους πλησιάζει όταν τους έβλεπε και να εκλιπαρεί για φαγητό. Η άγρια παραμονή του Victor στο δάσος σταμάτησε οριστικά στα μέσα του βαρύ χειμώνα

4 Ο Victor παρουσίαζε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τις συμπεριφορές που είναι κοινά για πολλά άγρια παιδιά. Ακόμα και αν βρέθηκε με ένα υποτυπώδες κομμάτι , υπόλειμμα ενός πουκαμίσου, δεν δεχόταν κανένα άλλο ρούχο πάνω του, σκίζοντάς το αμέσως με μοναδική ευκολία. Όταν του έδιναν τροφή τότε κυριολεκτικά την καταβρόχθιζε όπως ακριβώς ένα λαίμαργο, πεινασμένο ζώο.

5 Ο Δρ. Itard ανέλαβε και αφιέρωσε στον Victor τουλάχιστον πέντε χρόνια, προσπαθώντας να τον οδηγήσει σε μια ανθρώπινη συμπεριφορά, όπως και για να του δώσει την δυνατότητα να μιλά, να διαβάζει και να γράφει. Αν και ο Itard είχε σημαντικές επιτυχίες σ΄ αυτή την προσπάθεια, σε πάρα πολλά πράγματα όμως δεν κατάφερε να πετύχει κάτι. Αν και ο Itard είχε σημαντικές επιτυχίες σ΄ αυτή την προσπάθεια, σε πάρα πολλά πράγματα όμως δεν κατάφερε να πετύχει κάτι. Έμαθε να ελέγχει τις φυσικές του ανάγκες, δέχτηκε να φοράει ρούχα... Παρά ταύτα, παρέμεινε αδιάφορο στα παιχνίδια και δεν μπόρεσε ποτέ να προφέρει παρά λίγες μόνο λέξεις.

6 Οι περιπτώσεις της Ισαβέλλας από την Πενσυλβανία και της Άννας από το Οχάιο τη δεκαετία του 1930
Στην περίπτωση των Η.Π.Α. τα δύο κοριτσάκια ήταν παιδιά ανύπαντρης μητέρας, ενώ η μητέρα της Ισαβέλλας ήταν και κωφάλαλη. Είχαν απομονωθεί σε σκοτεινά δωμάτια, γιατί οι μητέρες τους φοβόντουσαν τις αντιδράσεις των γονέων τους και της κοινωνίας. Όταν τα ανακάλυψαν, στην ηλικία των 6 ετών, δεν μπορούσαν να μιλήσουν και να περπατήσουν κανονικά, ενώ το επίπεδο νοημοσύνης τους ήταν σχεδόν στο μηδέν. Μετά από ιδιαίτερη και εντατική εκπαίδευση και κοινωνική φροντίδα το επίπεδο της Άννας (π.χ. ομιλία, αυτοεξυπηρέτηση, συμμετοχή σε παιχνίδι) βελτιώθηκε, χωρίς όμως να κατακτήσει επίπεδο ανάλογο με την ηλικία της (πέθανε σε ηλικία 10 ετών) αντίθετα, η Ισαβέλλα στην ηλικία των 8 1/2 ετών έφτασε σε επίπεδο ανάλογο με τους συνομήλικους συμμαθητές της.

7 Οι ιστορίες αυτές δείχνουν τη διαφορετική εξέλιξη που είχαν τα παιδιά από τη στιγμή που εντάχθηκαν μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο άνθρωπος, μόνο όταν μεγαλώνει στο κοινωνικό περιβάλλον, μπορεί να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του. Φανερώνουν επίσης πόσο διαφορετικοί θα ήμασταν, αν από τη γέννησή μας και μετά δεν είχαμε ζήσει μαζί με άλλους ανθρώπους, αν δεν είχαμε γνωρίσει τη γλώσσα, τις αξίες, τους συμβολισμούς, τις χειρονομίες, τα έθιμα και τις συνήθειες της κοινωνίας στην οποία συμμετέχουμε.

8 Τι είναι η κοινωνικοποίηση
H κοινωνικοποίηση είναι ένας κοινωνιολογικός όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από κοινωνιολόγους, κοινωνιοψυχολόγους, ανθρωπολόγους, πολιτικούς και παιδαγωγούς, εννοώντας τη διαδικασία μετάδοσης ηθών, εθίμων, κανόνων και ιδεολογιών. Κοινωνικοποίηση επίσης είναι η εσωτερίκευση των κοινωνικών κανόνων και αξιών, η αφομοίωση δηλαδή από το άτομο, των προτύπων συμπεριφοράς που κάθε κοινωνία ή κοινωνική ομάδα θεωρεί αποδεκτά, η διαδικασία με την οποία το άτομο μαθαίνει τους κοινωνικούς κανόνες, τα συστήματα αξιών, τους κοινωνικούς ρόλους και τρόπους δράσης και ενέργειας.

9 Από μια πιο γενική θεώρηση, η κοινωνικοποίηση περιλαμβάνει την μεταβίβαση της πολιτισμικής και κοινωνικής κληρονομιάς από την μια γενιά στην άλλη και συμβάλει στην “αναπαραγωγή” της κοινωνίας και στη διατήρησή της. Η κοινωνικοποίηση είναι, τέλος, μια διαδικασία οικοδόμησης της συλλογικής ταυτότητας. H αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια ομάδα μάς βοηθά να συγκροτήσουμε την αυτοεικόνα μας, την οποία διαμορφώνουμε σε σχέση με τους συνανθρώπους μας και συγχρόνως τη μοιραζόμαστε με τα μέλη της ευρύτερης ή της στενότερης ομάδας στην οποία ανήκουμε.

10 Μηχανισμοί κοινωνικοποίησης
• Η μάθηση (απόκτηση συνηθειών, τρόπων συμπεριφοράς). Το άτομο προσλαμβάνει από το κοινωνικό του περιβάλλον (το στενό ή το ευρύτερο) παραστάσεις και στη συνέχεια εναρμονίζει τη συμπεριφορά του ανάλογα με αυτές. Μαθαίνει δηλαδή από το κοινωνικό περιβάλλον τι είναι καλό ή κακό, ποια είναι η σημασία των συμβολισμών και των μηνυμάτων που εκπέμπονται από τους άλλους, ποια συμπεριφορά είναι ενδεδειγμένη σε μια συγκεκριμένη περίσταση κτλ.

11 • Η ταύτιση (υιοθέτηση συμπεριφορών και ρόλων που οδηγούν το παιδί στο να αναγνωρίζει τον εαυτό του σε ένα δάσκαλο, σε έναν αθλητή ή σε έναν από τους δύο γονείς). Συνήθως το άτομο ταυτίζεται με πρόσωπα του περιβάλλοντός του, ωστόσο η ταύτιση αυτή (άλλοτε συνειδητή άλλοτε όχι) δεν είναι απόλυτη, και το άτομο διατηρεί μια σχετική αυτονομία ως προς τα πρόσωπα με τα οποία ταυτίζεται.

12 • Η εσωτερίκευση (ενσωμάτωση των πολιτισμικών στοιχείων στην προσωπικότητα του ατόμου). Η εσωτερίκευση πραγματοποιείται σταδιακά και σημαίνει την υιοθέτηση των αξιών και των κανόνων της κοινωνίας, ανάλογα βέβαια με τις κοινωνικές συνθήκες και τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες το άτομο κοινωνικοποιείται. Άτομα που έχουν εσωτερικεύσει τις αξίες και τους κανόνες της κοινωνίας λειτουργούν αυτόβουλα και δεν χρειάζονται εξωτερικό έλεγχο (π.χ. ποινές, επιβραβεύσεις).

13 Φορείς κοινωνικοποίησης
πρωτογενείς φορείς, όπως η οικογένεια και η παρέα των συνομηλίκων κτλ., στους οποίους η αλληλε­πίδραση των μελών της κοινωνικής ομάδας χαρακτηρί­ζεται από στενές διαπροσωπικές και συναισθηματικές σχέσεις και δευτερογενείς φορείς, όπως το σχολείο, διάφορες κοινωνικές ομάδες, στους οποίους οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων (π.χ. δασκάλων-μαθητών, κτλ.) ρυθμίζονται βάσει συγκεκριμένων προδιαγραφών και είναι περισσότερο τυπικές. τριτογενείς φορείς, όπως η θρησκεία, το κράτος, τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τα διάφορα περιβάλλοντα στα οποία εντάσσεται κατά καιρούς το άτομο(γειτονιά, συνάδελφοι, αθλητικές ομάδες, κτλ).

14 Ο ρόλος της οικογένειας
Ρόλος της οικογένειας είναι να διαμορφώσει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του παιδιού, μεταδίδοντας τους κανόνες, τις αξίες και τους τρόπους συμπεριφοράς που αφορούν την κοινωνία που ζει, αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που είναι Επηρεάζει το άτοµο περισσότερο από τους άλλους φορείς και είναι αυτή που θα τους αφήσει ή δεν θα τους αφήσει περιθώρια επίδρασης. Για παράδειγμα οι γονείς κάνουν συστάσεις στα παιδιά να µην παρακολουθούν πολλές ώρες τηλεόραση. Επιπλέον θέτουν περιορισμούς στις εξόδους. Συμβουλεύουν τα παιδιά και τα εντάσσουν στην κοινωνία με βάση τα ήθη, τους νόμους και τις παραδόσεις της πολιτείας στην οποία μεγαλώνουν.

15 Η οικογένεια αποτελεί την κύρια πηγή εμπειριών για το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ο ρόλος των γονέων είναι καθοριστικός για κάθε μεταγενέστερη κοινωνικοποίηση του παιδιού. Επιπλέον, οι σχέσεις των γονέων μεταξύ τους, καθώς και των γονέων και των παιδιών είναι πολύ σημαντικές για την επιρροή που ασκούν μέσα από τους κοινωνικούς ρόλους και τις συγκρούσεις. Η οικογένεια λειτουργεί ως μικρογραφία της κοινωνίας και ως διαμεσολαβητής μεταξύ ατόμου και κοινωνίας, προσπαθώντας να εντάξει ομαλά το παιδί σε αυτήν. Το άτομο καλείται να παίξει ρόλους, να προσφέρει για να πάρει, να τηρεί κανόνες και να σέβεται κάποιες αξίες. Επίσης μέσα σε αυτό το πλαίσιο μαθαίνει την γλώσσα και αναπτύσσει την προσωπικότητά του, για να μπορέσει αργότερα να ανταποκριθεί στα κοινωνικά δρώμενα.

16 Προβλήματα στις σχέσεις γονέων-παιδιών
Συνήθως τα προβλήματα με τους γονείς εμφανίζονται στην εφηβική ηλικία του παιδιού, λόγω και βιολογικών διαταραχών αλλά και ψυχολογικών. Η εφηβεία αναμφισβήτητα είναι η περίοδος του εσωτερικού αναβρασμού, των «καταιγίδων» και των έντονων εσωτερικών συγκρούσεων. Κατά βάθος πολλοί νέοι βλέπουν τους γονείς τους με τα μάτια των άλλων και κυρίως με τα μάτια των φίλων τους. Η εφηβεία είναι μια συναρπαστική αλλά και επικίνδυνη περίοδος για γονείς και εφήβους. Τα θέματα της σύγκρουσης είναι ο τρόπος που ντύνεται, που συμπεριφέρεται, οι παρέες που κάνει, τα μαθήματα που παραμελεί και οι ασυνέπεια στις συμφωνημένες ώρες επιστροφής στο σπίτι από την διασκέδαση. Καλεί με αυτό τον τρόπο τους γονείς να απογονεοποιθούν, δηλώνοντας την αυτονομία του. Μερικές φορές όσον αφορά στις εκρήξεις των παιδιών ευθύνονται οι γονείς για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Πίεση, υποτίμηση, απόρριψη, υπερπροστασία (που σημαίνει υπερβολικός έλεγχος και/η παρέμβαση).

17 Λύσεις στις ενδοοικογενειακές συγκρούσεις
Αρχικά δεν θα πρέπει οι γονείς να χάσουν την ψυχραιμία τους. . Ένα κλίμα ηρεμίας είναι περισσότερο πρόσφορο για την επικοινωνία γονιών – εφήβων. Μπορούμε να βάλουμε κάποιους κανόνες και όρια αλλά και τις συνέπειες που θα έχει ο έφηβος αν δεν τα ακολουθήσει. Στην εφηβεία οι γονείς θα πρέπει να είναι περισσότερο διακριτικοί στην σχέση με τα παιδιά τους. Αλλά το κυριότερο είναι ότι πρέπει να  μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν και να προσέχουν τον εαυτό τους.

18 Ο ρόλος του σχολείου Το σχολείο αποτελεί έναν από τους βασικούς, τυπικούς, φορείς κοινωνικοποίησης. Με την είσοδό του στο εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί εγκαταλείπει για πρώτη φορά τους κόλπους της οικογένειας, αναλαμβάνει ευθύνες και «δοκιμάζει» τα πρότυπα και τις συμπεριφορές που αφομοίωσε στο πλαίσιο της οικογένειας. Το νέο περιβάλλον διαφέρει στο γεγονός ότι είναι πιο απρόσωπο, πιο ουδέτερο και δεν μπορεί να επικεντρώνεται στις ξεχωριστές ανάγκες του κάθε παιδιού και να του δίνει πολλές ευκαιρίες, όπως συνέβαινε στην οικογένειά του.

19 Το σχολείο και οι δάσκαλοι ασκούν σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι την εφηβεία. Αποστολή του σχολείου είναι να μεταδώσει βασικά στοιχεία του πολιτισμού που έχει διαμορφωθεί στη συγκεκριμένη κοινωνία, ενώ παράλληλα να εισαγάγει το παιδί στο ομαδικό πνεύμα. Επίσης, στο σχολείο το άτομο διευρύνει την ικανότητά του για συνεργασία με τους άλλους, να πειθαρχεί σε κανόνες, να ανταποκρίνεται στις επιταγές του δασκάλου και να μαθαίνει. Το σχολείο, εκτός από το να μεταβιβάζει πληροφορίες γενικού χαρακτήρα, εντυπώνει στάσεις και δημιουργεί προδιαθέσεις για συμπεριφορά συμβάλλοντας στην ένταξη του νεαρού μαθητή στο κοινωνικό σύνολο. Επειδή το σχολείο επιδιώκει την προετοιμασία των μαθητών για την ομαλότερη ένταξή τους στο ήδη υπάρχον ευρύτερο κοινωνικό σύστημα θέσεων και ρόλων, διδάσκει αντίστοιχες μόνο δεξιότητες, αντιλήψεις, αξίες και στάσεις.

20 Προβλήματα και λύσεις Σχολική φοβία Σχολικός εκφοβισμός

21 Σχολική φοβία   Η σχολική φοβία και γενικά ο όρος φοβία αποτελεί έναν διαγνωστικό όρο  που περιγράφει τον έντονο και παράλογο φόβο που συνήθως στρέφεται προς κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα ή κατάσταση στο περιβάλλον. Ειδικότερα τώρα, ό όρος σχολική φοβία περιγράφει αυτή την έντονη άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο λόγω του έντονου και παράλογου φόβου για κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής. Το παιδί που εκδηλώνει τη σχολική φοβία βασανίζεται συνήθως  από την έγνοια ότι πρέπει να αφήσει το σπιτικό περιβάλλον και όχι τόσο από ένα συγκεκριμένο φόβο στο σχολείο.

22 Τα συμπτώματα της σχολικής φοβίας μπορεί να είναι αόριστα σωματικά συμπτώματα, όπως στομαχόπονοι, πονοκέφαλοι, πόνος στο λαιμό, ναυτία ή ζάλη, διάρροια, ιδιοτροπίες στο φαγητό, νυχτερινούς εφιάλτες, ενούρηση, κλπ. Την ώρα που πρέπει να πάει το παιδί στο σχολείο παρουσιάζει συμπτώματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως εκρήξεις θυμού, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, άρνηση να δεχτεί φαγητό, συμπτώματα τα οποία επιδεινώνονται  τη στιγμή της αναχώρησης για το σχολείο ή κατά την άφιξη στο σχολικό χώρο.

23   Αντιμετώπιση  Το παιδί πρέπει να επιστρέψει στο σχολείο. Οι γονείς θα βοηθούσαν προς το σκοπό αυτό αν αρχικά  μπορούσαν να εστιάσουν στην αρχική εκδήλωση του φαινομένου αυτού στο παιδί. Ο φόβος και η άρνηση για το σχολείο αφορούν τις διαπροσωπικές του σχέσεις ,την πιθανή χαμηλή επίδοση ή το σχολείο γενικά;  Είναι πολύ σημαντικό να εδραιωθούν στο σχήμα επικοινωνίας γονέων και παιδιού, τόσο η έκφραση συναισθημάτων, του φόβου για το σχολείο, όσο και η συζήτηση για όσα συνέβησαν στη σχολική μέρα του παιδιού είτε καλά είτε άσχημα.   Η συνεργασία γονέων-σχολείου έχει επίσης μεγάλη σημασία για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της σχολικής φοβίας. Το υποστηρικτικό κλίμα στην τάξη, τα σαφή  όρια από την πλευρά του δασκάλου αλλά και η θερμή  υποδοχή του παιδιού στην πόρτα από το δάσκαλο για κάποιο διάστημα , έτσι ώστε να ενισχυθεί ο αποχωρισμός από το γονιό, θα εξομάλυναν τη φοβική αντίδραση του παιδιού προς το σχολείο.   Ένας ακόμη τρόπος αντιμετώπισης των συμπτωμάτων θα ήταν η ένταξη του παιδιού σε αθλητικές ομάδες, επισκέψεις στα σπίτια των άλλων παιδιών , οι συχνές κατά το δυνατόν έξοδοι από το σπίτι.

24 Σχολικός εκφοβισμός Σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά  και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.

25 Γενικά ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να περιλαμβάνει
 Χτυπήματα  Απειλές, εκβιασμό, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία , διάδοση φημών  Εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές  δραστηριότητες,  Σεξουαλική παρενόχληση  Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό  Ηλεκτρονικό bullying / cyber bullying

26 Τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης σε επίπεδο σχολείου
σύνταξη Σχολικής Επιτροπής ενάντια στον εκφοβισμό & την ενδοσχολική βία αύξηση της επίβλεψης του σχολικού χώρου ευαισθητοποίηση και συνεργασία με τους γονείς, προκειμένου να σταματήσει ο κύκλος αναπαραγωγής και ενθάρρυνσης της ενδοσχολικής βίας

27 Τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης σε επίπεδο τάξης
συζήτηση στην τάξη για τον ορισμό & τις μορφές της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού παροχή ευκαιριών για θετική έκφραση της επιθετικότητας (π.χ. μέσω των αθλημάτων) συζήτηση για τις επιπτώσεις του εκφοβισμού ενημέρωση σχετικά με το γιατί η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός δεν είναι αποδεκτά από το σχολείο τρόποι & προτάσεις για πρόληψη και αντιμετώπιση από τους μαθητές: σύνταξη των κανόνων της τάξης ενάντια στη βία παροχή βοήθειας από μαθητές σε άλλους, για την επίλυση των συγκρούσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εκφοβισμό προαγωγή των συνεργατικών αλληλεπιδράσεων παροχή ευκαιριών για θετική έκφραση της επιθετικότητας (π.χ. μέσω των αθλημάτων)

28 Η κοινωνικοποίηση ως μια πολυδιάστατη διαδικασία
Κάθε κοινωνία έχει τη δική της κουλτούρα (ένα σύνολο κοινών αξιών, εννοιών, «πιστεύω», αντιλήψεων, πεποιθήσεων, εθίμων, κανόνων, σύμβολων, παραδόσεων κτλ.), την οποία μαθαίνει και μεταβιβάζει στα μέλη της, μέσω της κοινωνικοποίησης.

29 Η κοινωνικοποίηση τροποποιείται στον χώρο
Κάθε κοινωνία, στον ίδιο χώρο, κοινωνικοποιεί με τον δικό της τρόπο τα μέλη της. Για παράδειγμα, αλλιώς κοινωνικοποιεί τα μέλη της μια αφρικανική κοινωνία και αλλιώς τα κοινωνικοποιεί η ελληνική. Στον χρόνο Αλλιώς μια κοινωνία κοινωνικοποιούσε τα μέλη της πριν από πεντακόσια χρόνια, αλλιώς πριν από πενήντα και αλλιώς σήμερα. Ο καθένας μας, επειδή συμμετέχει σε πολλές ομάδες (οικογένεια, σχολείο, εκκλησία κτλ.) γίνεται δέκτης διαφορετικών ή και αντιφατικών αρχών και αξιών. Έτσι, η κοινωνικοποίηση είναι μια πολυδιάστατη και πολύπλοκη διαδικασία, γιατί υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί φορείς κοινωνικοποίησης που μεταβιβάζουν πολλά και διαφορετικά μηνύματα (αξίες, κανόνες, πρότυπα συμπεριφοράς) στο άτομο.

30 η κοινωνικοποίηση είναι μια αμφίδρομη διαδικασία
Η κοινωνικοποίηση δεν είναι μια διαδικασία η οποία απλώς συμβαίνει σε κάποιο άτομο. Από την μια πλευρά οι ενέργειες του κοινωνικού συνόλου ασκούν επίδραση στο άτομο, και από την άλλη πλευρά το άτομο εντάσσεται στο κοινωνικό σύνολο με τη δική προσπάθεια. Με άλλα λόγια, το άτομο επηρεάζεται από το περιβάλλον και ταυτόχρονα το επηρεάζει. Επομένως, η κοινωνικοποίηση είναι μια αμφίδρομη διαδικασία.

31 Η κοινωνικοποίηση είναι μια συνεχής διαδικασία
Η κοινωνικοποίηση είναι μια συνεχής διαδικασία Η κοινωνικοποίηση δε σταματά με το τέλος της εφηβείας. Επειδή αποτελεί συνεχή διαδικασία, μπορούμε να πούμε ότι «ποτέ κανείς δεν είναι όπως ήταν ούτε όπως πρόκειται να γίνει». Αυτό σημαίνει ότι οι συμπεριφορές, οι αξίες, οι στάσεις, οι πεποιθήσεις και οι ικανότητες του ανθρώπου υφίστανται σταθε­ρή, συνεχή τροποποίηση, δοκιμασία και επαναπροσδιορισμό.