Το Δίκαιο του Ασύλου και η Αρχή μη-επαναπροώθησης

Παρουσίαση με θέμα: "Το Δίκαιο του Ασύλου και η Αρχή μη-επαναπροώθησης"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Το Δίκαιο του Ασύλου και η Αρχή μη-επαναπροώθησης
Η ΣΥμβαση της γενευησ του 1951 για το καθεστωσ των προσφυγων Μάρθα Αλεξίου

2 Νομικές βάσεις αρχής μη επαναπροώθησης (non-refoulement principle)
-Σύμβαση της Γενεύης του 1951, αρ. 33 (1) -Πρωτόκολλο του 1967, αρ. Ι (1) -UN Declaration on Territorial Asylum 1967, αρ. 3 (1) -OAU Convention of Africa, αρ. ΙΙΙ (3) -American Human Rights 1969, αρ. 22(8) -Resolution on Asylum to Persons in Danger of Persecution, adopted by the Committee of Ministers of the Council of Europe 1967 -Principles concerning the treatment of Refugees adopted by the Asian-African Legal Consultative Committee 1966, αρ. ΙΙΙ (2) -ΕΣΔΑ, αρ. 3

3 Άρθρο 33 Σύμβασης της Γενεύης
1. Ουδεμία Συμβαλλομένη Χώρα θα απελαύνη ή θα επαναπροωθή, καθ' οιονδήποτε τρόπον, Πρόσφυγας, εις τα σύνορα εδαφών ένθα ηζωή ή ελευθερία αυτών απειλούνται δια λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητος,κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων. 2. Το εκ της παρούσης διατάξεως απορρέον ευεργέτημα δεν δύναται πάντως να επικαλήται πρόσφυξ όστις, δια σοβαράς αιτίας, θεωρείται επικίνδυνος εις την ασφάλειαν της χώρας ένθα ευρίσκεται ή όστις, έχων τελεσιδίκως καταδικασθή δι' ιδιατέρως σοβαρόν αδίκημα, αποτελεί κίνδυνον δια την Χώραν.

4 Ορισμός Η επαναπροώθηση νοείται ως κάθε μορφής επιστροφή, μεταφορά, αποστολή ή επαναπροώθηση στον προηγούμενο ή προσήκοντα τόπο. Ειδικότερα στην έννοια αυτή τόσο η νομολογία όσο και η θεωρία έχει εντάξει τις περιπτώσεις της απέλασης, της αναγκαστικής επιστροφής, της έκδοσης, και της απόρριψης στα σύνορα.

5 Το ratione personae πεδίο εφαρμογής του άρθρου 33 παρ. 1 ΣτΓ
1. Οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες κατά το άρθρο 1 Α παρ. 2 της Σύμβασης της Γενεύης (statutory refugees, réfugiés statutaires) : όλοι οι αιτούντες άσυλο στους οποίους οι αρχές της χώρας ασύλου έχουν αναγνωρίσει το καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις καθορισμού του προσφυγικού καθεστώτος (προστασία και μέσω της διατάξεως του άρθρου 32 περί απαγορεύσεως απελάσεως του νομίμως διαμένοντος πρόσφυγα) 2. Πρόσφυγες εντολής : στις περιπτώσεις που το κράτος δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος σε διεθνές ή περιφερειακό κείμενο και ζητείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ 3. Οι αιτούντες άσυλο : τα πρόσωπα που ανταποκρίνονται de facto στον ορισμό του πρόσφυγα αλλά δεν απολαμβάνουν ακόμη της de jure αναγνώρισης της προσφυγικής τους ιδιότητας. (δηλωτικός-διακηρυκτικός χαρακτήρας αναγνώρισης και όχι δημιουργικός-διαπλαστικός) 4. Οι de facto πρόσφυγες που βρίσκονται εκτός ή επί των συνόρων του κράτους αναζήτησης ασύλου και ζητούν να γίνουν δεκτοί στο έδαφος αυτού για να ζητήσουν άσυλο αλλά και όσοι εξ αυτών εισέρχονται και διαμένουν παρανόμως στο εν λόγω κράτος για τον ίδιο σκοπό.

6 Συμπέρασμα: Για να τεθεί σε εφαρμογή η απαγόρευση επαναπροώθησης δεν απαιτείται να έχει αναγνωριστεί ήδη το προσφυγικό καθεστώς, αλλά ούτε και να έχει κινηθεί ήδη η διαδικασία αίτησης ασύλου ή να διαμένει νομίμως ο πρόσφυγας στο κράτος ασύλου, αλλά αρκεί η prima facie ή τεκμαιρόμενη πιθανότητα να ικανοποιεί ο ενδιαφερόμενος τον ορισμό του πρόσφυγα.

7 Περιφερειακά κείμενα προστασίας που συμπληρώνουν το προστατευτικό πεδίο του άρθρου 33 της ΣτΓ 1951
Από το προστατευτικό πεδίο εφαρμογής του άρθρου 33 παρ. 1 της Σύμβασης εξαιρούνται οι περιπτώσεις προσώπων στο πρόσωπο των οποίων δεν συντρέχει το στοιχείο της κλασσικής, εξατομικευμένης δίωξης αλλά αντίθετα συνθήκες γενικευμένης κατάστασης αδιάκριτης βίας ή ένοπλης σύρραξης καθώς στις περιπτώσεις αυτές δεν πληρούνται οι αναφερόμενες στο άρθρο 1 Α (2) της Σύμβασης προϋποθέσεις της ιδιότητας του πρόσφυγα. πχ. η Σύμβαση του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας για τα ειδικά Ζητήματα των Προσφύγων καθώς και οι Αρχές της Μπανγκόκ για το Καθεστώς και τη Μεταχείριση των Προσφύγων

8 Επικουρική Προστασία ΔΕΚ C- 465/07, Meki Elfgafaji και Noor Elfgafaji κατά Staatssecretaris van Justitie, Aπόφαση της 17ης Φεβρουαρίου 2009 Σύμφωνα με το Δικαστήριο δεν αρκεί η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου, απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας, αλλά απαιτείται ο βαθμός του κινδύνου που χαρακτηρίζει τη γενικευμένη και αδιακρίτως ασκούμενη βία να είναι τόσο υψηλός που να εκτιμάται ότι σε περίπτωση επιστροφής, ο πρόσφυγας θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο «λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής. Όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.

9 Prima facie πρόσφυγες σε περιπτώσεις μαζικής εισροής
Αδυνατεί να υφίσταται, η εξατομικευμένη διαδικασία καθορισμού του καθεστώτος του πρόσφυγα σ’ ένα πρώτο στάδιο, όπως επιβάλλεται από τη ratio του προσφυγικού δικαίου και του δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς αυτό να αποκλείει, ωστόσο, την μεταγενέστερη διενέργειά της Εξαιρούνται από το προστατευτικό πεδίο της Σύμβασης της Γενεύης ΛΥΣΗ: Παροχή προσωρινής προστασίας από το κράτος υποδοχής, η οποία δύναται να ικανοποιήσει μια άμεση και βραχύχρονη αντιμετώπιση της επείγουσας καταστάσεως μέχρι την δυνατότητα εξατομικευμένης διαδικασίας καθορισμού του καθεστώτος του πρόσφυγα στα άτομα της μαζικής εισροής. Έλεγχος καταχρηστικότητας του μηχανισμού της προσωρινής προστασίας από το κράτος υποδοχής

10 Η ρήτρα εξαίρεσης του άρθρου 33 παρ. 2 της Σύμβασης
"Η εκ της παρούσης διατάξεως απορρέουσα υποχρέωση μη επαναπροωθήσεως δεν δύναται πάντως να επικαλείται πρόσφυξ όστις, δια σοβαράς αιτίας, θεωρείται επικίνδυνος εις την ασφάλειαν της χώρας ένθα ευρίσκεται ή όστις, έχων τελεσιδίκως καταδικασθή δι’ ιδιαιτέρως σοβαρόν αδίκημα, αποτελεί κίνδυνον δια την Χώραν."

11 Φύση κινδύνου για την εθνική ασφάλεια
Ύπαρξης σοβαρού μόνο κινδύνου για την εθνική ασφάλεια, η οποία περιλαμβάνει τις πράξεις που ενέχουν άμεσο ή έμμεσο κίνδυνο για τη συνταγματική τάξη, τη διακυβέρνηση, την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία ή τις ειρηνικές σχέσεις της ενδιαφερόμενης χώρας.

12 «Επικίνδυνος» Αναφέρεται τόσο σε ενεστώτα όσο και σε μελλοντικό κίνδυνο για την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας στην οποία ευρίσκεται (τοπικός κίνδυνος και όχι γενικός!!!!!) Αντίθετη άποψη από το Καναδικό Δικαστήριο στην υπόθεση Suresh κατά Καναδά Η εν λόγω υπόθεση αφορούσε έναν υπήκοο Σρι Λάνκα, ο οποίος έκανε αίτηση ασύλου στον Καναδά. Βάσει της γνώμης της Καναδικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Ασφαλείας την οποία έλαβε υπόψιν του το Δικαστήριο, ο Suresh εφέρετο να ασκεί τρομοκρατική δραστηριότητα στη Σρι Λάνκα, γεγονός που οδήγησε το Δικαστήριο στην ενεργοποίηση του άρθρου 40.1 της Immigration Act καθώς σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1 στ β. αποτελούσε κίνδυνο για την ασφάλεια του Καναδά, παραβλέποντας το γεγονός ότι η επαναπροώθησή του στη χώρα καταγωγής θα τον εξέθετε σε βασανιστήρια λόγω της ιδιότητας του ως μέλους της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι στις περιπτώσεις που η εθνική ασφάλεια ενός κράτους συναρτάται με την ασφάλεια άλλων κρατών, ο κίνδυνος μπορεί να εδράζεται και σε απομακρυσμένα τοπικά γεγονότα που ενδέχεται έμμεσα να βλάψουν την εθνική ασφάλεια της χώρας υποδοχής. Η εν λόγω απόφαση κρίθηκε αντίθετη στον θεσμό της απαγόρευσης επαναπροώθησης και στο δίκαιο των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

13 "....ή όστις, έχων τελεσιδίκως καταδικασθή δι’ ιδιαιτέρως σοβαρόν αδίκημα, αποτελεί κίνδυνον δια την Χώραν." Σώρευση 3 προϋποθέσεων: 1. Σοβαρότητα του εγκλήματος, 2. Αμετάκλητη δικαστική απόφαση και 3. Επικινδυνότητα του πρόσφυγα για την κοινωνία Κάθε ιδιαιτέρως σοβαρό έγκλημα για το οποίο εκδόθηκε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμη και αν αυτό διαπράχθηκε εκτός της χώρας υποδοχής (χώρα καταγωγής ή προέλευσης). Τήρηση αρχής αναλογικότητας + εξασφάλισή του με επαρκείς διαδικαστικές εγγυήσεις, όπως αυτές του άρθρου 32 παρ. 2 και 3, προκειμένου να γίνουν σεβαστά τα υπαγορευόμενα από το διεθνές δίκαιο δικαιώματα του.

14 ΕΔΔΑ, Chalhal κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αριθ. Προσφυγής 22414/93, 15.11.1996
Ινδός υπήκοος ο οποίος εισήλθε στην Αγγλία παρανόμως για εύρεση εργασίας. Αίτηση ασύλου για παραμονη στη χώρα. Ενεργό μέλος οργανωσεων για τους Sichs. Συνελήφθη και δικαστηκε με την κατηγορία της απόπεριας δολοφονίας του Πρωθυπουργου και στη συνέχεια απελάθη για λόγους εθνικής ασφάλειας και πολιτικούς λόγους (εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας.) Το Δικαστήριο απεφάνθη ότι το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ εισάγει μια απόλυτη απαγόρευση που περιορίζει τη κρατική δράση μέσω της εμμέσως απορρέουσας υποχρέωσης των κρατών μελών να μην παραδίδουν πρόσωπα σε χώρες όπου υφίσταται κίνδυνος να υποβληθούν σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση, ακόμη και η παρουσία τους στη χώρα χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνη

15 Το ratione loci πεδίο του άρθρου 33 παρ. 1 της Σύμβασης
Εφαρμόζεται στο σύνολο της επικράτειας των συμβαλλομένων κρατών, εκτός αν από την συνθήκη ή κατ’ άλλον τρόπο προκύπτει ή διαπιστώνεται διαφορετική πρόθεση, ενώ «υπόκειται σε γεωγραφικό περιορισμό μόνον όσον αφορά στη χώρα όπου απαγορεύεται να απομακρυνθεί ο πρόσφυγας και όχι όσον αφορά στη χώρα από την οποία απομακρύνεται.» Η αναλογική ερμηνεία με τη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 33 που προβλέπει τις περιπτώσεις απόκλισης και εφαρμόζεται μόνο στους πρόσφυγες που αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλεια ή την κοινότητα της χώρας όπου βρίσκονται είναι εσφαλμένη.

16 Η δυνατότητα εξω-εδαφικής εφαρμογής του άρθρου 33 παρ. 1
Επανεξέταση γεωγραφικού περιορισμού εν όψει των δράσεων των κρατών που ελάμβαναν χώρα εκτός του εθνικού τους εδάφους και επηρέαζαν την απαγόρευση της επαναπροώθησης. Ο καθορισμός των υποχρεώσεων δεν εξαρτάται από την παρουσία του προσώπου στην επικράτεια της χώρας ή στο έδαφος που ασκεί εθνική κυριαρχία το κράτος αλλά αντίστροφα εξαρτάται από την ύπαρξη πραγματικής εξουσίας και ελέγχου από το κράτος στο σημείο όπου βρίσκεται το πρόσωπο ακόμη και αν αυτό βρίσκεται στην ανοιχτή θάλασσα ή στο έδαφος άλλου κράτους.

17 Sergio Euben Lopez Burgos v. Uruguay
Το Δικαστήριο απεφάνθη ότι: "Το άρθρο 2 παράγραφος 1 του ΔΣΑΠΔ επιβάλλει σε ένα συμβαλλόμενο κράτος να σέβεται και να διασφαλίζει τα δικαιώματα "σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην επικράτειά του και υπόκεινται στην δικαιοδοσία του", αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι το ενδιαφερόμενο κράτος μέρος δεν μπορεί να είναι υπόλογο για παραβιάσεις των δικαιωμάτων του Συμφώνου που διαπράττουν οι υπάλληλοί του στο έδαφος άλλου Κράτους, είτε με τη συγκατάθεση της Κυβέρνησης του Κράτους αυτού είτε με την αντίθεση του με αυτήν.

18 ΕΔΔΑ, Λοϊζίδου κατά Τουρκίας, αριθ. Προσφυγής 15318/89, 18.12.1996
Παραβίαση της Τουρκίας λόγω απόρριψης του αιτήματος της προσφεύγουσας να επιστρέψει στο σπίτι της που βρισκόταν στο βόρειο μέρος της Κύπρου και βρισκόταν υπό Τουρκική κατοχή κατόπιν της εισβολής το 1974 Το Δικαστήριο τόνισε ορθώς ότι παρότι το άρθρο 1 της Σύμβασης θέτει όρια στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης, η έννοια της δικαιοδοσίας στην παρούσα διάταξη δεν συνδέεται με την επικράτεια των συμβαλλομένων μερών, ενώ τα τελευταία ευθύνονται για πράξεις τω οργάνων τους και εκτός επικράτειας τους εάν υφίσταται πραγματικός έλεγχος και δικαιοδοσία επί του εδάφους αυτού. Στην υπό κρίση περίπτωση, ήταν προφανές από τον μεγάλο αριθμό στρατευμάτων με ενεργά καθήκοντα στη βόρεια Κύπρο, ότι ο τουρκικός στρατός ασκούσε αποτελεσματικό έλεγχο στην περιοχή γεγονός που συνεπαγόταν την διεθνή ευθύνη της Τουρκίας. +ΕΔΔΑ, Issa και Οrs κατά Τουρκίας, αριθ. Προσφυγής 3821/96,

19 ΔΙΕΘΝΗ ΥΔΑΤΑ Εξωεδαφικη εφαρμογή: τα μέτρα που λαμβάνονται από το κράτος αναζήτησης ασύλου στο μέρος της ανοιχτής θάλασσας που είναι παρακείμενο στα χωρικά ύδατα του κράτους αυτού με απώτερο σκοπό την επαναπροώθηση των προσφύγων, παράτυπων ή μη, στο κράτος προέλευσης. Μέτρα αναχαίτισης: όλα τα μέτρα που εφαρμόζει ένα κράτος, εκτός της εθνικής του επικράτειας, προκειμένου να αποτρέψει, να διακόψει ή να σταματήσει την κυκλοφορία των προσώπων που διαθέτουν τα απαιτούμενα έγγραφα για τη διάσχιση των διεθνών συνόρων δια ξηράς, αέρος ή θαλάσσης και την προσέγγιση στη χώρα προορισμού τους.

20 Είναι συμβατά τα μέτρα αναχαίτισης εκτός επικράτειας με την αρχη της μη επαναπροώθησης?
1. Sale v. Haitian Centers Council Αναχαίτιση από την Ακτοφυλακή όλων των πλοίων που μετέφεραν παράνομα επιβάτες από την Αϊτή στις Ηνωμένες Πολιτείες και την επιστροφή αυτών πίσω στην Αϊτή, χωρίς να καθοριστεί πρώτα από τις Αρχές εάν οι επιβαίνοντες ήταν πρόσφυγες Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι το άρθρο 33 παρ. 1 εφαρμόζεται μόνον σε όσους βρίσκονται ήδη στην επικράτεια των ΗΠΑ καθότι η απαγόρευση της επαναπροώθησης όπως κατοχυρώνεται σε αυτό υπόκειται σε γεωγραφικό περιορισμό. 2. ΜV Tampa Άρνηση Αυστραλίας να χορηγήσει άδεια εισόδου στα χωρικά ύδατα και αποβίβασης στο νορβηγικής σημαίας πλοίο MV Tampa με 400 πρόσφυγες. Κράτηση και απομάκρυνση σε τρίτες ασφαλές χώρες. To Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας απέρριψε το εξωεδαφικό αποτέλεσμα του άρθρου 33 καθώς οι πρόσφυγες δεν είχα περάσει τα φυσικά σύνορα του Κράτους.

21 Haitan Centre for Human Rights κατά ΗΠΑ – Inter American Commission on Human Rights
Η υπόθεση ήχθη ενώπιον της Αμερικανικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η οποία εξετάζοντας την υπόθεση απεφάνθη ότι το Ανώτατο Αμερικάνικο Δικαστήριο είχε σφάλει καθώς: Το άρθρο 33 παρ. 1 δεν υπόκειται σε γεωγραφικούς περιορισμούς. Μια αντίθετη παραδοχή παραβιάζει και το αρ. 33 και την Αμερικανική Διακήρυξη Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων του Ανθρώπου

22 ΕΔΔΑ, Hirsi Jamaa κατά Ιταλίας
Υπήκοοι Λιβύης που επιβιβάστηκαν σε πλοία με σκοπό να φτάσουν στην ιταλική ακτή. Αναχαιτίστηκαν εντός της περιοχής αναζήτησης και διάσωσης της Μάλτας και μεταφέρθηκαν πίσω στη Τρίπολη Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα μέτρα που λαμβάνονται στην ανοιχτή θάλασσα χωρίς την διερεύνηση της ανάγκης τους για διεθνή προστασία, ενδέχεται να συνιστούν παραβίαση της απαγόρευση ομαδικών απελάσεων. η Ιταλία δεν θα μπορούσε να αποφύγει τη δική της ευθύνη βάσει της Σύμβασης (ΕΣΔΑ), βασιζόμενη στις μεταγενέστερες υποχρεώσεις της που απορρέουν από διμερείς συμφωνίες με τη Λιβύη. Δεδομένου ότι η κατάσταση στη Λιβύη ήταν γνωστή και ήταν εύκολο να επαληθευθεί κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών, οι ιταλικές αρχές γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι η επαναπροώθησή τους στην Λιβύη θα τους εξέθετε σε μεταχείριση αντίθετη προς τη Σύμβαση. Επιπλέον, το Δικαστήριο τόνισε ότι το γεγονός ότι οι αιτούντες δεν υπέβαλαν ρητώς αίτημα ασύλου δεν απαλλάσσει κανένα κράτος από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, ενώ έκρινε ότι η κοινή κατάσταση των αιτούντων στη Λιβύη δεν καθιστά τον εικαζόμενο κίνδυνο λιγότερο ατομικό

23 ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΖΩΝΕΣ Περιοχές που εντάσσονται στην επικράτεια του Κράτους αλλά διέπονται από ιδιαίτερο νομικό καθεστώς, στοιχείο εξωεδαφικότητας, zone de non-droit. ΕΔΔΑ, Amuur κατά Γαλλίας Κράτηση υπηκόων Σομαλίας, αιτούντων άσυλο στη ζώνη διέλευσης του αεροδρομίου Paris-Orly του Παρισιού. Το Δικαστήριο έκρινε ότι παρά την ονομασία του ως διεθνούς ζώνης εξακολουθεί να εντάσσεται στο έδαφος και την δικαιοδοσία του Κράτους και ως εκ τούτου η άρνηση εξέτασης αιτήματος ασύλου= με απόρριψη στα σύνορα = επαναπροώθηση

24 Το ratione materiae πεδίο εφαρμογής του άρθρου 33 παρ
ΔΕΚ C- 465/07, Meki Elfgafaji και Noor Elfgafaji κατά Staatssecretaris van Justitie, Aπόφαση της 17ης Φεβρουαρίου 2009 Σύμφωνα με το Δικαστήριο δεν αρκεί η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου, απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας, αλλά απαιτείται ο βαθμός του κινδύνου που χαρακτηρίζει τη γενικευμένη και αδιακρίτως ασκούμενη βία να είναι τόσο υψηλός που να εκτιμάται ότι σε περίπτωση επιστροφής, ο πρόσφυγας θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο «λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής. Όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.

25 Απειλή Σε αντίθεση με το άρθρο 1 Α (2) της Σύμβασης, στο άρθρο 33 υιοθετείται μία διασταλτική ερμηνεία της έννοιας απειλής έτσι ώστε να εντάσσονται μέσα σ' αυτήν και περισσότεροι λόγοι πέραν των περιοριστικά απαριθμούμενων στο άρθρο 1 Α παρ. 2 Προς μια τέτοια ερμηνεία συνηγορεί και ο ανθρωπιστικός σκοπός της Σύμβασης

26 ΜΟΡΦΕΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ
1. Απόρριψη στα σύνορα 2. Απέλαση 3. Έκδοση 4. Αναγκαστική επιστροφή

27 Απόρριψη στα σύνορα Σύγκρουση με την εξουσία ενός κράτους να ασκεί την εθνική του κυριαρχία μέσω της διενέργειας κρατικών συνοριακών ελέγχων και του εγγενούς με αυτήν καθορισμού της εισόδου και εξόδου υπηκόων τρίτων κρατών Εξισορρόπηση μεταξύ των αντικρουόμενων συμφερόντων

28 Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Χ v
Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Χ v. Federal Republic of Germany Ενα κράτος που υπογράφει και επικυρώνει την ΕΣΔΑ θα πρέπει να θεωρείται πως συμφωνεί να περιορίσει την ελεύθερη άσκηση των δικαιωμάτων του που απορρέουν από το γενικό διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός του να ελέγχει την είσοδο και την έξοδο των αλλοδαπών, στο μέτρο και εντός των ορίων των υποχρεώσεων που αποδέχθηκε με τη Σύμβαση αυτή ακόμη και αν το άρθρο 3 δεν προστατεύει expressis verbis το δικαίωμα ασύλου.

29 Άρνηση διαχείρισης αιτημάτων ασύλου στα σύνορα
Με απόρριψη στα σύνορα ισοδυναμεί και η άρνηση διαχείρισης αιτημάτων ασύλου στα σύνορα Για να επιτευχθεί η πρόσβαση αυτών στην διαδικασία του ασύλου = Εφαρμογή ειδικών διαδικασιών ασύλου, ταχύρρυθμων ή εν γένει απλουστευμένων, οι οποίες συντέμνουν τις προθεσμίες στο πρώτο και δεύτερο βαθμό κρίσης του αιτήματος ασύλου ΕΔΔΑ, Bahaddar κατά Ολλανδίας «Οι σύντομες προθεσμίες που προβλέπουν οι διαδικασίες ασύλου, ενδέχεται να παρεμποδίσουν τη δυνατότητα των ενδιαφερομένων να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό τους περί φόβου δίωξης και, άρα, να υπονομεύσουν την αποτελεσματικότητα της απαγόρευσης της επαναπροώθησης»

30 Απέλαση Μέτρα απέλασης που λαμβάνουν τα κράτη για την λήξη της παραμονής του αιτούντος άσυλο. α. διοικητική απέλαση β. δικαστική απέλαση Η παράτυπη είσοδος και παραμονή ενός πρόσφυγα δεν μπορεί να επισύρει διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις για τον αιτούντα άσυλο και πρόσφυγα και δεν αναιρεί τις υποχρεώσεις του κράτους. => παραβίαση άρθρου 33 και 31 της Σύμβασης.

31 Εξαιρέσεις από το ratione materiae του άρθρου 33 παρ. 1 της Σύμβασης
1. Επαναπροώθηση σε ασφαλή χώρα καταγωγής Κατ' αρχήν σύννομη με το άρθρο 33 παρ. 1 Καταχρηστικότητα από τα κράτη υποδοχής--> χρήση ως μέσο περιορισμού της εισόδου και διαμονής αλλοδαπών Κατάλογος χωρών με τεκμήριο προστασίας και δυνατότητας επιστροφής (χώρες που δεν παράγουν γενικά πρόσφυγες) 2. Επαναπροώθηση σε ασφαλή τρίτη χώρα Δεν χωρεί άρνηση χορήγησης ασύλου για μόνο το λόγο ότι θα μπορούσε να είχε ζητηθεί από ένα άλλο Κράτος MSS κατά Βελγίου και Ελλάδας

32 Καλή μελέτη!!!!!!!!!!!!