ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Αρχαία Εποχή.

Παρουσίαση με θέμα: "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Αρχαία Εποχή."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Αρχαία Εποχή

2 Σημασία Ολυμπιακών Αγώνων
Η εμφάνιση των πόλεων-κρατών στον ελληνικό κόσμο συνοδεύτηκε από την εξάπλωση των οργανωμένων αθλητι-κών δραστηριοτήτων, οι οποίες συν-δέονταν με άλλες γιορτές τοπικού ή πανελλήνιου χαρακτήρα. Μεταξύ αυτών των αθλητικών εκδηλώσεων ξεχώριζαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, οι οποίοι προσέλκυαν ανθρώπους από όλες σχεδόν τις ελληνικές πόλεις. Οι εχθροπραξίες διακόπτονταν κατά τη διάρκεια των Ολυμπίων, γεγονός που πρόσθεσε αίγλη στους αγώνες και εδραίωσε τη φήμη τους σε ολόκληρο .

3 Εκεχειρία Στην ελληνική αρχαιότητα η εκεχειρία κηρύσσονταν με ειδικό κήρυκα, που ονομαζόταν "εκεχειροφόρος " ακριβώς για τους ίδιους λόγους που κηρύσσεται αυτή και σήμερα. Ανεξάρτητα όμως των πολεμικών εκεχειριών υπήρχαν και "ιερές εκεχειρίες", οι λεγόμενες "ιερομηνίες“, κατά τις οποίες γίνονταν διακοπές εχθροπραξιών για ιερό σκοπό, όπως ήταν για παράδειγμα τα Παμβοιώτια, η Ολυμπιακή Εκεχειρία ή οι ανάλογες σε άλλους κοινούς αθλητικούς αγώνες των Ελλήνων, (Ίσθμια, Νέμεα κ.τ.λ.). Χάρη στην εκεχειρία, όλες οι ελληνικές πόλεις μπορούσαν να στέλνουν τις επίσημες αποστολές τους, τις θεωρίες, να παρακολουθήσουν τους αγώνες.

4 Κάθε πόλη-κράτος φιλοδοξούσε να υπερηφανεύεται για τους περισσότερους ολυμπιονίκες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κύρωση πολλών νόμων που ενθάρρυναν τον αθλητισμό. Ο Λουκιανός, γύρω στο 170 μ.Χ., πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει: «Παρακινούμε τους πολίτες να γυμνάζουν το σώμα τους όχι μόνο για τους αγώνες, για να είναι σε θέση να κερδίσουν τα έπαθλα -άλλωστε πολύ λίγοι απ' αυτούς πηγαίνουν εκεί-, αλλά και για να κερδίσουν ένα μεγαλύτερο καλό απ' αυτό για ολόκληρη την πόλη και για τους εαυτούς τους». Πάνω από όλα, όμως, η Ολυμπιάδα ήταν μια θρησκευτική γιορτή και όχι απλώς μια σειρά αθλητικών εκδηλώσεων, όπως συμβαίνει σήμερα.

5 Η νίκη ως το σύμβολο του πνεύματος και της ενότητας
Στην αρχαιότητα, η νίκη αποτελούσε ένα σοβαρό κατόρθωμα, που τιμούσε όχι μόνο τον αθλητή αλλά και την πόλη του. Λίγα χρόνια μετά την Ομηρική εποχή, τα προσωπικά κατορθώματα δεν μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά χωρίς τη συνεισφορά και την αναγνώριση της πόλης του αθλητή. Η νίκη του αθλητή συνδέθηκε άρρηκτα με τη νίκη της πόλης, η οποία συνιστούσε έτσι το μόνο συλλογικό σώμα με δικαίωμα να αποδίδει δόξα και τιμές. Η πρόκληση που αντιμετώπιζε ο ελληνικός κόσμος ήταν να προάγει τη συνεργασία και να επιδείξει πολιτική ενότητα.

6 Οι πόλεις έδιναν μεγάλη σημασία στο ιερό, όπως φαίνεται από τις αποστολές που έστελναν και τους Θησαυρούς που ανέγειραν στην περιοχή. Εκεί, επίσης, διάβαζαν τα έργα τους οι διάσημοι Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές και ιστορικοί ενώπιον του κοινού. Αυτές οι εθνικές συναντήσεις εξελίχθηκαν σε ονομαστές πανελλήνιες γιορτές και αποτέλεσαν το μέσο για να προαχθεί η πολιτιστική συνείδηση και να ενδυναμωθεί η ελληνική ταυτότητα.

7 Αλλαγές στο αθλητικό πνεύμα
Η εξάπλωση του ελληνιστικού πολιτισμού και οι καινούριες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προκάλεσαν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο αθλητικό πνεύμα και το ιδεολογικό περιεχόμενο των αγώνων. Ο αριθμός αθλητικών εκδηλώσεων και θεσμών αυξήθηκε στα ελληνιστικά κέντρα. Νέοι αγώνες καθιερώθηκαν στις διάφορες πόλεις-κράτη του ελληνιστικού κόσμου, όπως τα Πτολεμαία στην Αλεξάνδρεια, τα Νικηφόρια στην Πέργαμο, τα Ηράκλεια στη Χαλκίδα. Ο αριθμός επαγγελματιών αθλητών που προέρχονταν από την Αλεξάνδρεια και την Ανατολή αυξήθηκε και γενικεύθηκε η απόδοση χρηματικών επάθλων. Ο αθλητισμός έγινε ένα σημαντικό στοιχείο της κοινωνικής ζωής και της εκπαίδευσης.

8 Οι Έλληνες που ζούσαν στην Ανατολία και την Αίγυπτο, στην προσπάθειά τους να μη χαθεί ο πολιτισμός τους έχτισαν αθλητικές εγκαταστάσεις και διατήρησαν τις αθλητικές παραδόσεις τους. Το γυμνάσιο δεν ήταν μόνο χώρος άσκησης για τους Έλληνες, αλλά και ένας τόπος όπου η ελληνική γλώσσα και τα ελληνικά έθιμα παρέμεναν ζωντανά. Ο δεσμός ανάμεσα στη θρησκεία και το αθλητικό ιδεώδες έπαψε να υπάρχει και οι αγώνες εξελίχθηκαν σε κοσμικά γεγονότα. Η νίκη συνδέθηκε περισσότερο με τις προσωπικές προσπάθειες του αθλητή παρά με τη βοήθεια των θεών. Στη Ρωμαϊκή περίοδο το αθλητικό ιδεώδες άλλαξε για άλλη μια φορά. Για τους Ρωμαίους οι αγώνες ήταν θεάματα, παραστάσεις (ludi) και όχι συναγωνισμός ανάμεσα σε όλους τους πολίτες. Συνήθως οι αθλητές ήταν δούλοι ή μονομάχοι. Οι Ρωμαίοι της υψηλότερης τάξης ήταν απρόθυμοι να επιδεικνύονται δημόσια, γεγονός που φανερώνει ένα αρνητικό πνεύμα απέναντι στον αθλητισμό. Η Ολυμπία έπαψε να είναι το κέντρο του αρχαίου κόσμου και οι αγώνες ως θεσμός τιμούσαν πλέον το Ρωμαίο αυτοκράτορα.

9 Σας Ευχαριστούμε πολύ Πέγκου Πηνελόπη Σιδέρη Ιωάννα Τσίγκρη Αλεξάνδρα Χατζημηνά Μαρία Τμήμα Α4