ΝΕΥΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ. Τα νευροληπτικά φάρμακα ή αντισχιζοφρενικά ή αντιψυχωσικά, χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας και σε ψυχωσικές καταστάσεις.

Παρουσίαση με θέμα: "ΝΕΥΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ. Τα νευροληπτικά φάρμακα ή αντισχιζοφρενικά ή αντιψυχωσικά, χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας και σε ψυχωσικές καταστάσεις."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΝΕΥΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

2 Τα νευροληπτικά φάρμακα ή αντισχιζοφρενικά ή αντιψυχωσικά, χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας και σε ψυχωσικές καταστάσεις π.χ μανίας και παραληρήματος. Η αντιψυχωσική τους δράση αντιστοιχεί σε συναγωνιστικό αποκλεισμό των ντοπαμινεργικών υποδοχέων. Διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την ισχύ, αλλά είναι το ίδιο αποτελεσματικά. Τα νεότερα «άτυπα» αντιψυχωσικά δρουν στον αποκλεισμό των σεροτονινεργικών υποδοχέων. Η πρότυπη ουσία των νευροληπτικών, χλωροπρομαζίνη, δεν χρησιμοποιείται συχνά, εξαιτίας εμφάνισης σοβαρών παρενεργειών.

3 Σχιζοφρένεια Προκαλείται από εγγενή εγκεφαλική δυσλειτουργία και χαρακτηρίζεται από παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, διαταραχές σκέψης ή ομιλίας. Συνήθως προσβάλει κατά την εφηβεία και αποτελεί χρόνια διαταραχή που οδηγεί σε αναπηρία.

4 Τρόπος δράσης oΌλα τα νευροληπτικά φάρμακα αποκλείουν τους υποδοχείς της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο και την περιφέρεια. oΤη δράση τους, ανταγωνίζονται ουσίες που αυξάνουν την συγκέντρωση της ντοπαμίνης όπως π.χ η L-dopa, αμφεταμίνες.

5

6 Δράσεις oΑντιψυχωσικές oΕξωπυραμιδικές oΑντιεμετική (μέσω του αποκλεισμού των d2 ντοπαμινεργικών υποδοχέων) oαντιμουσκαρινικές και άλλες δράσεις

7 Θεραπευτικές χρήσεις  Θεραπεία της σχιζοφρένειας. Η χρήση των νευροληπτικών είναι η μόνη αποτελεσματική θεραπεία της σχιζοφρένειας. Στη θεραπεία αυτή δεν ανταποκρίνονται όλοι οι ασθενείς και σπάνια επιτυγχάνεται η πλήρης επαναφορά της φυσιολογικής συμπεριφοράς.  Πρόληψη σοβαρής ναυτίας και εμετών. Η προχλωροπεραζίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ναυτίας από φάρμακα.  Άλλες χρήσεις. Ως ηρεμιστικά για αντιμετώπιση διεγερτικής συμπεριφοράς. Σε συνδυασμό με τα ναρκωτικά αναλγητικά, για τη θεραπεία χρόνιου πόνου που συνοδεύεται από έντονο άγχος. Η χλωροπρομαζίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του ανεξέλεγκτου λόξυγκα.

8 Απορρόφηση-Μεταβολισμός oΗ απορρόφηση ποικίλλει όταν χορηγούνται από το στόμα. oΔιεισδύουν εύκολα στον εγκέφαλο, έχουν μεγάλο όγκο κατανομής, συνδέονται με πρωτεΐνες του πλάσματος και μεταβολίζονται από το σύστημα P450 στο ήπαρ. oΗ δεκανοϊκή φθοροφαιναζίνη και η δεκανοϊκή αλοπεριδόλη είναι μορφές νευροληπτικών βραδείας αποδέσμευσης και χορηγούνται ενδομυϊκά. oΤα νευροληπτικά δημιουργούν κάποια αντοχή αλλά μόνο μικρή σωματική εξάρτηση.

9 Ανεπιθύμητες ενέργειες oΠαρόλο που τα αντιψυχωσικά έχουν μια σειρά ανεπιθύμητων ενεργειών, ο θεραπευτικός τους δείκτης είναι υψηλός.

10 Παρκινσονικά φαινόμενα oΟ αποκλεισμός των ντοπαμινεργικών προκαλεί μια σχετική επικράτηση της χολινεργικής δράσης με αποτέλεσμα την εμφάνιση εξωπυραμιδικών κινητικών συμπτωμάτων. oΚλοζαπίνη και Ρισπεριδόνη. oΚλοζαπίνη και Ρισπεριδόνη. έχουν μικρή τάση πρόκλησης εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων και μειωμένο κίνδυνο όψιμης δυσκινησίας. Φαίνεται να είναι ανώτερα από την αλοπεριδόλη και την χλωροπρομαζίνη στη θεραπεία των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας, ιδιαίτερα των αρνητικών. Η Ρισπεριδόνη θεωρείται πρώτης επιλογής αντιψυχωσικό φάρμακο, ενώ η κλοζαπίνη φυλάσσεται για βαριά πάσχοντες σχιζοφρενείς που δεν ανταποκρίνονται στην παραδοσιακή θεραπεία.

11 Άλλες δράσεις oυπνηλία λόγω καταστολής του ΚΝΣ oσύγχυση, κατακράτηση ούρων, ξηροστομία oδυσκοιλιότητα, ορθοστατική υπόταση oμείωση αρτηριακής πίεσης, σεξουαλική δυσλειτουργία

12 Προφυλάξεις και αντενδείξεις oΜπορεί να προκαλέσουν επιδείνωση της επιληψίας. oΗ χλωροπρομαζίνη αντενδείκνυται σε ασθενείς με διαταραχές που προκαλούν σπασμούς. oΗ οξεία διέγερση που συνοδεύει τη διακοπή της λήψης αλκοόλ ή άλλων φαρμάκων μπορεί να επιδεινωθεί με τα νευροληπτικά.

13 Θεραπεία συντήρησης oΧαμηλές δόσεις αντιψυχωσικών δεν είναι τόσο αποτελεσματικές στην πρόληψη υποτροπών όσο η θεραπεία συντήρησης με υψηλότερες δόσεις. oΣε ασθενείς με 2 ή περισσότερα σχιζοφρενικά επεισόδια συνίσταται θεραπεία συντήρησης επί 5 χρόνια ενώ ειδικοί προτιμούν θεραπεία επ’αόριστον.

14