Μέρη που αξίζει να δεις… Αγία Πετρούπολη Ομάδα 4η Οι μαθητές:Κουτσουραδή Μαρία Λαζαρίδου Γεωργία Κουκουρδέλης Γιώργος Κούλη Μαρία Μασούρα Εφη Υπεύθυνος.

Παρουσίαση με θέμα: "Μέρη που αξίζει να δεις… Αγία Πετρούπολη Ομάδα 4η Οι μαθητές:Κουτσουραδή Μαρία Λαζαρίδου Γεωργία Κουκουρδέλης Γιώργος Κούλη Μαρία Μασούρα Εφη Υπεύθυνος."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Μέρη που αξίζει να δεις… Αγία Πετρούπολη Ομάδα 4η Οι μαθητές:Κουτσουραδή Μαρία Λαζαρίδου Γεωργία Κουκουρδέλης Γιώργος Κούλη Μαρία Μασούρα Εφη Υπεύθυνος καθηγητής:Καραγεωργίου Στέφανος Κωνσταντινούπολη

2 Η Αγία Πετρούπολη Η Πετρούπολη ή Πόλη του Αγίου Πέτρου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ρωσίας. Ιδρύθηκε από τον τσάρο Πέτρο Α' το 1703 ως το παράθυρο της Ρωσίας στην Ευρώπη. Εννέα χρόνια αργότερα και μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ήταν πρωτεύουσα του αχανούς κράτους. Σήμερα αριθμεί σχεδόν 5.000.000 κατοίκους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά την πρωτεύουσα Μόσχα. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ρωσία και πολύ κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία, στο σημείο που ο ποταμός Νέβας εκβάλλει στη Βαλτική Θάλασσα. Είναι κτισμένη επάνω σε σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία χωρίζονται από φυσικά και τεχνητά κανάλια και συγκοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες. Με βάση τη ρωσική κρατική οργάνωση, είναι διοικητικό κέντρο του Βορειοδυτικού Ομοσπονδιακού Διαμερίσματος και έδρα του Στόλου της Βαλτικής.

3 Ονομασίες Το όνομα της πόλης παρακολουθεί τις κατά καιρούς πολιτικές εξελίξεις. Ιδρύθηκε ως Πετερμπούργκ (Πετρούπολη), όμως το 1914 μετονομάστηκε σε Πετρογκράντ, διότι το Πετερμπούργκ θύμιζε γερμανικά και οι Γερμανοί ήταν τότε αντίπαλοι των Ρώσων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το θάνατο του Βλαντίμιρ Λένιν και έως το 1991 ονομαζόταν Λένινγκραντ (στις δυτικές γλώσσες ακουγόταν προπαροξύτονο). Μολονότι η πόλη έπαψε να ονομάζεται Λένινγκραντ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το όνομα αυτό διατηρήθηκε στην ονομασία του Όμπλαστ Λενινγκράντ, της ομοσπονδιακής ενότητας που περιβάλλει την πόλη. Η πόλη επί το πλείστον αποκαλείται λανθασμένα "Αγία Πετρούπολη" στα ελληνικά, γιατί η συγκεκριμένη ονομασία παραπέμπει στο νόημα Άγια Πόλη του Πέτρου (στην πραγματικότητα είναι Πόλη του Άγιου Πέτρου). Πολύ ελάχιστα χρησιμοποιείται η σωστή ονομασία "Αγιοπετρούπολη", ενώ αρκετά ευρύτερα αυτής η απλή ονομασία "Πετρούπολη".

4 Αξιοθέατα και μνημεία Τα παλάτια Οι ναοί Τα δημόσια κτήρια Tα αγάλματα

5 Tα παλάτια Ως πρωτεύουσα της Ρωσίας για σχεδόν δύο αιώνες, η πόλη είναι γεμάτη παλάτια τσάρων και αξιωματούχων του προσοβιετικού καθεστώτος. Τα περισσότερα κτίσθηκαν από ιταλούς αρχιτέκτονες που προσκλήθηκαν για το σκοπό αυτό στη χώρα και σήμερα λειτουργούν ως μουσεία. To Μαρμάρινο Παλάτι του κόμη Ορλώφ. Κυρίαρχη τεχνοτροπία στις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας της Πετρούπολης είναι το μπαρόκ. Σε αυτό το στυλ χτίζεται το παλαιό Θερινό Παλάτι (1710-1714), ένα μάλλον μικρό οικοδόμημα για τον ίδιο τον ιδρυτή της πόλης, Πέτρο τον Α', στο κέντρο των πανέμορφων Θερινών Κήπων. Την ίδια εποχή, με σχέδια του ιταλού Ντομένικο Τρετσίνι, κτίστηκαν και οι επιβλητικές κατοικίες των συγγενών του Πέτρου. Πιο μεγαλειώδες από όλα όμως είναι το συγκρότημα των Χειμερινών Ανακτόρων. Σχεδιάστηκε από το Βαρθολομαίο Ραστρέλι στο σημείο που η οδός Νιέφσκι (η κεντρική της πόλης) συναντά το Νέβα. Η ανέγερσή του ξεκίνησε το 1754 και ολοκληρώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα. Πρόκειται για συγκρότημα με εκθαμβωτική εξωτερική και εσωτερική διακόσμηση, που χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του τσάρου, ενώ σήμερα στεγάζει το μουσείο Ερμιτάζ, το οποίο θεωρείται ως το μεγαλύτερο και πλουσιότερο του κόσμου. Πέραν των ανακτόρων, ο ίδιος αρχιτέκτονας έκτισε στην ίδια περιοχή σπουδαία παλάτια για τρεις ευγενείς: Στρόγκανοβ (σήμερα Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων), Βοροντσόβ (σήμερα στρατιωτική σχολή) και Ανίτσκοβ (σήμερα κέντρο εκδηλώσεων των σχολείων της πόλης).

6 Οι ναοί Ανάμεσα στους μεγαλοπρεπείς ναούς της Αγ. Πετρούπολης, αρχαιότερος είναι ο Καθεδρικός των Πέτρου και Παύλου, κτισμένος μεταξύ 1712-1732 εντός του ομώνυμου φρουρίου-νησιού. Έναν αιώνα αργότερα ανεγέρθηκε ο Καθεδρικός του Καζάν σε σχέδια εμπνευσμένα από τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου του Βατικανού. Ο μεγαλύτερος ναός της πόλης είναι αυτός του Αγ. Ισαάκ. Κτιζόταν από το 1818 για σαράντα χρόνια σε σχέδια του Γάλλου Αυγούστου Ντε Μονφεράν και είναι ένας από τους μεγαλύτερους στεγασμένους χώρους παγκοσμίως. Στα μέσα του 19ου αι. ξεκίνησε από το Βαρθολομαίο Ραστρέλι σε μπαρόκ ρυθμό η ανέγερση του πανύψηλου ναού της μονής Σμόλνυ σε χρώμα λευκό-θαλασσί, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Σπουδαία κληρονομιά άφησαν και δύο Ρώσοι ναοδόμοι της ίδιας περιόδου, οι Βασίλι Στάσοβ (ναοί Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Αγίας Τριάδας) και Γιούρι Βελτέν (Ιωάννη του Βαπτιστή, Σεσμένσκαγια - αμφότεροι κτισμένοι στο στυλ της Γοτθικής Αναγέννησης). Ο ναός της Αγ. Τριάδας διέθετε το μεγαλύτερο ξύλινο τρούλο στην Ευρώπη, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Αύγουστο του 2006. Διασημότερος όλων όμως είναι ο περίφημος Ναός του Χυμένου Αίματος. Ονομάσθηκε έτσι γιατί βρίσκεται στο σημείο που δολοφονήθηκε ο τσάρος Αλέξανδρος ο Β'. Πρόκειται για ένα κομψοτέχνημα μεγάλων διαστάσεων, γεμάτο πολύχρωμα λεπτουργήματα, μωσαϊκά και τοιχογραφίες, με χαρακτηριστικούς πύργους σε σχήμα κρεμμυδιού. Εκτός από χριστιανικούς ναούς, στην πόλη βρίσκονται Ισλαμικότέμενος (όταν χτίστηκε ήταν το μεγαλύτερο της Ευρώπης) και Βουδιστικός ναός Ντατσάν. Και οι δύο είναι κτίσματα των αρχών του 20ούαιώνα. Το τέμενος ακολουθεί την τεχνοτροπία των αντιστοίχων της Σαμαρκάνδης του Ουζμπεκιστάν. Οι περισσότεροι ναοί πέρασαν στην ιδιοκτησία του κράτους κατά την κομμουνιστική περίοδο και σήμερα λειτουργούν κυρίως ως μουσεία ή πολιτιστικοί χώροι.

7 Τα δημόσια κτήρια Σήμα κατατεθέν της πόλης αποτελεί το πολυγωνικό Φρούριο των Πέτρου και Παύλου στο οχυρωμένο νησάκι που ιδρύθηκε η πόλη το 1703. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το κτήριο της Ναυτικής Διοίκησης, στις όχθες του ποταμού. Αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος πόλος έλξης είναι το μουσείο Ερμιτάζ. Στεγάζεται σε ένα από τα κτήρια του συγκροτήματος των Χειμερινών Ανακτόρων, το αποκαλούμενο πράσινο ή Ελληνικό Αναγεννησιακό. Στο τεράστιο εσωτερικό του θα βρει κανείς αρχαία Αιγυπτιακή, Ελληνική και Ρωμαϊκή έκθεση, αλλά και τη μεγαλύτερη πινακοθήκη προκλασικής και κλασικής ζωγραφικής στον κόσμο. Άλλα σημαντικά μουσεία είναι των Εφαρμοσμένων Τεχνών, το Εθνογραφικό, το Στρατιωτικό και το Πολιτικό-Ιστορικό. Εξαιρετικής αισθητικής είναι και τα κτήρια που στεγάζουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αγ. Πετρούπολης. Στις όχθες του Νέβα βρίσκεται η Σχολή Καλών Τεχνών, με αιγυπτιακούς γρύπες και σφίγγες να καλωσορίζουν το επισκέπτη από τη μεριά του ποταμού. Στο νησί Βασιλιέβσκι είναι η έδρα του Πανεπιστημίου της πόλης - σύμπλεγμα κτισμάτων με μπαρόκ χαρακτηριστικά. Η μονή Σμόλνυ (νυν ινστιτούτο) στέγασε το πρώτο σχολείο θηλέων, ενώ κατά την Επανάσταση του 1917 χρησιμοποιήθηκε ως στρατηγείο των μπολσεβίκων. Το Ινστιτούτο της Αικατερίνης (Βιβλιοθήκη) και η Σχολή Ιππικού, σχεδιασμένα από τον Ιταλό Κουαρέγκι, είναι χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικισμού. Περνώντας στα θέατρα, δεσπόζει η «παγκόσμια πρωτεύουσα του μπαλέτου»: το Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου Κίροφ. Άξια αναφοράς είναι ακόμα το κυκλικό θέατρο Σινισέλι και το Ωδείο. Επίσης επισκέψιμο είναι και το τελευταίο σπίτι του Ρώσου συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο το 1971, με αφορμή την 150η επέτειο από τη γέννηση του συγγραφέα. Ως μουσείο λειτουργεί και η οικία του μυθιστοριογράφου Ναμπόκοφ.

8 Tα αγάλματα Το σήμα κατατεθέν της Αγ. Πετρούπολης είναι ο Χάλκινος Καβαλάρης και απεικονίζει το Μεγάλο Πέτρο έφιππο. Η πλατεία των Χειμερινών Ανακτόρων, στην πίσω μεριά του Ερμιτάζ, κοσμείται από τη μοναδική Στήλη του Αλεξάνδρου, την ψηλότερη αυτού του είδους στον κόσμο. Στην πλατεία του Αγ. Ισαάκ βρίσκεται το άγαλμα του Νικολάου του Α' - θεωρείται μοναδικό, διότι παρά το μέγεθός του στηρίζεται μόνο σε δύο σημεία, στα πίσω πόδια του αλόγου. Στην λεωφόρο Νιέφσκι δεσπόζει το κυκλικό άγαλμα της Μεγάλης Αικατερίνης και στην πλατεία Σανάγια το μνημείο-δώρο της Γαλλίας προς την πόλη. Στο μεγάλο πάρκο μπροστά στο Ινστιτούτο Σμόλνι, έδρα των μπολσεβίκων κατά την επανάσταση, τον περιπατητή υποδέχονται οι προτομές των Μαρξ και Ένγκελς, ενώ στον περίβολο του κτηρίου και στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Φινλανδίας ο Λένιν εξακολουθεί να δείχνει το δρόμο προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, στην κλασική φιγούρα με το υψωμένο χέρι. Πέραν των αγαλμάτων, σημαντικά είναι και τα γλυπτά που αφιερώνονται σε ιστορικές στιγμές της Ρωσίας: Στο θρίαμβο επί του Ναπολέοντα είναι αφιερωμένες δύο αψίδες - μία στη Νάρβα και μία στην «είσοδο της Μόσχας». Στο ίδιο κλίμα, το Κοιμητήριο Πισκαρέβσκοϊ είναι το μνημείο της Αγ. Πετρούπολης για τα θύματα της τριετούς πολιορκίας της πόλης από τα ναζιστικά στρατεύματα. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το σύμπλεγμα χαραγμένων κάθετων πλακών για τους ήρωες της Οκτωβριανής Επανάστασης στο Μάρσοβο Πόλε - μνημείο που επί Σοβιετικής Ένωσης έπαιζε το ρόλο του Αγνώστου Στρατιώτη. Τελειώνοντας, αξιοπρόσεκτες είναι οι γλυπτές διακοσμήσεις των γεφυρών - από μεγάλα αγάλματα (με συνηθέστερο μοτίβο το άλογο) μέχρι μικρά διακοσμητικά στοιχεία. Διασημότερα είναι τα άλογα της μικρής γέφυρας Ανίσκοφ.

9 Το καταδρομικό “Aurora” Μνημειακό χαρακτήρα έχει και το καταδρομικό Αβρόρα (Αυγή), μόνιμα αγκυροβολημένο στις όχθες του Νέβα, που σήμερα είναι μουσείο της Επανάστασης. Το καταδρομικό Aurora είναι παροπλισμένο παλιό πολεμικό πλοίο του ρωσικού στόλου της Βαλτικής, που βρίσκεται σήμερα στην ΑγίαΠετρούπολη, αγκυροβολημένο στον ποταμό Νέβα, απέναντι από το νεομπαρόκ κτήριο της Ναυτικής Ακαδημίας Ναχίμοφ. Κατασκευάστηκε το 1900 και έδρασε κατά τις επιχειρήσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό σε ναυμαχίες με τον ιαπωνικό στόλο (1905) κατά τη διάρκεια του Ρώσο- ΙαπωνικούΠολέμου.Τη νύχτα της 25ης Οκτωβρίου του 1917, το πλήρωμα του "Aurora" έριξε ένα κανονιοβολισμό από το μπροστινό κανόνι του, δίνοντας το σήμα για την επιδρομή στα Χειμερινά Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης και σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη της ΟκτωβριανήςΕπανάστασης στη Ρωσία. Κατά την πολιορκία του Λένινγκραντ στη διάρκεια του Β'Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ρώσοι βύθισαν το "Aurora" για να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών. Ανασύρθηκε το 1944 και από το 1956, αναπαλαιωμένο, λειτουργεί πλέον ως επισκέψιμο μουσείο και σύμβολο της Κομουνιστικής Επανάστασης. Μπορεί να δει κανείς το φημισμένο κανόνι του, τα διαμερίσματα του πληρώματος, καθώς και μια έκθεση για την ιστορία του πλοίου.

10 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Η Κωνσταντινούπολη, αναφερόμενη επίσημα διεθνώς ως Ιστανμπούλ (İstanbul) είναι η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, αποτελώντας το οικονομικό, πολιτιστικό και ιστορικό κέντρο της χώρας. Η Κωνσταντινούπολη είναι διηπειρωτική πόλη στην Ευρασία, με το ιστορικό και εμπορικό κέντρο να βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά και περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού να ζει στην ασιατική πλευρά της Ευρασίας. Με πληθυσμό 14,38 εκατομμύρια κατοίκους, η πόλη αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους αστικούς οικισμούς στην Ευρώπη και το μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή καθώς και μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Η Κωνσταντινούπολη είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας ελληνικής πόλης Βυζάντιο, που ονομάστηκε έτσι από τον Βύζαντα των Μεγάρων, ο οποίος την ίδρυσε κατά το έτος 667 π. Χ. Από το 330, στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ονομάστηκε Κωνσταντινούπολις, διατήρησε την ονομασία της και μετά την κατάκτησή της από τους Τούρκους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αποτελεί κατά αυτό τον τρόπο τη μοναδική πόλη στον κόσμο που βρίσκεται σε δύο ηπείρους, την Ευρώπη (Ανατολική Θράκη) και την Ασία. Η σύγχρονη πόλη χωρίζεται σε τρεις κύριες ζώνες που περιλαμβάνουν την παλαιά Κωνσταντινούπολη, την περιοχή του Μπέηογλου με τη συνοικία του Γαλατά και τον ομώνυμο πύργο, καθώς και το Σκούταρι μαζί με άλλα προάστια που βρίσκονται στην απέναντι ασιατική πλευρά του Βοσπόρου. Στη μακραίωνη ιστορία της υπήρξε πρωτεύουσα τριών διαδοχικών αυτοκρατοριών: της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (324 -1453), της βραχύβιας Λατινικής (1204-1261) και της Οθωμανικής (1453-1922). Ως πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε κέντρο του ελληνικού στοιχείου για περισσότερο από χίλια χρόνια.

11 Ονομασία Το σύμβολο της Κωνσταντινούπολης Η διεθνής ονομασία της πόλης σήμερα είναι Ιστάνμπουλ, όπως μετονομάστηκε επίσημα από την Τουρκική Δημοκρατία στις 28 Μαρτίου του 1930. Η ετυμολογία του όρου δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα. Περισσότερο αποδεκτή είναι η άποψη πως προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «εις την πόλη». Θεωρείται εξάλλου πιθανό πως με δεδομένα τη σπουδαιότητα και το μέγεθός της, οι κάτοικοί της την αποκαλούσαν απλά «Πόλη», όπως αποκαλείται συχνά μέχρι σήμερα από τους Έλληνες. Ο δικέφαλος αετός είναι σύμβολο που απαντάται συχνά σε οικόσημα, εμβλήματα και σημαίες. Το σύμβολο συνδέεται με τη βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς τη βυζαντινή οικοσημολογία, Ο σταυρός και η σφαίρα στα νύχια του αετού αντιπροσωπεύουν τη διπλή εξουσία του αυτοκράτορα (κοσμική και πνευματική), και ο δικέφαλος αετός την κυριαρχία των βυζαντινών αυτοκρατόρων από την ανατολή έως τη δύση. Διάφορα ανατολικό-ευρωπαϊκά έθνη το υιοθέτησαν από τους Βυζαντινούς και συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν ως εθνικό σύμβολό τους μέχρι σήμερα, όπως η Σερβία, το Μαυροβούνιο, η Αλβανία, η Αρμενία και παλιότερα η Ρωσική Αυτοκρατορία.

12 Σημαντικότερα Αξιοθέατα  Αγία Σοφία  Επταπύργιο  Τα βυζαντινά τείχη  Υδραγωγείο  Η μεγάλη του γένους σχολή  Το φανάρι  Τοπ καπί  Μπλε τζαμί

13 Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, περισσότερο γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά- Σοφία, γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή απλά Η Μεγάλη Εκκλησία, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης, με εξαίρεση την περίοδο 1204 - 1261 κατά την οποία ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε τέμενος, μέχρι το 1934 και αποτελεί σήμερα μουσειακό χώρο. Προηγουμένως είχε υπάρξει εκκλησία του Βυζαντινού κράτους η οποία είχε κτιστεί επί Κωνσταντίνου Α' και Κωνσταντίνου Β' (324-360 μ.Χ,) και η οποία καταστράφηκε κατά τη Στάση του Νίκα (532 μ.Χ.). Ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, πρωτοποριακού σχεδιασμού, και υπήρξε σύμβολο της πόλης, τόσο κατά τη βυζαντινή όσο και κατά την οθωμανική περίοδο. Το παρόν κτίσμα ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα, επί βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄, από τους μηχανικούς Ανθέμιο από τις Τράλλεις και Ισίδωρο από τη Μίλητο. Στο ίδιο σημείο, επί του πρώτου λόφου της Κωνσταντινούπολης και σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είχαν χτιστεί παλαιότερα δύο ακόμα ναοί που καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της τρουλαίας βασιλικής και συνδυάζει στοιχεία της πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Αρχιτεκτονικές επιρροές της Αγίας Σοφίας εντοπίζονται σε αρκετούς μεταγενέστερους ορθόδοξους ναούς αλλά και σε οθωμανικά τζαμιά, όπως στο τέμενος του Σουλεϊμάν και στο Σουλταναχμέτ τζαμί. Εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, η Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμό της, που ωστόσο υπέστη σοβαρές καταστροφές κυρίως από τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Αγία Σοφία

14 Το Επταπύργιο της Κωνσταντινούπολης, τουρκικά Γεντί Κουλέ ή Γεντή Κουλέ (Yedikule) είναι ένα κάστρο ενσωματωμένο στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, στο νοτιοδυτικό τους τμήμα παρά την Χρυσή Πύλη (Χρυσεία Πύλη). Το οχυρό κατασκευάστηκε από τον Μωάμεθ τον Πορθητή αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και αποτέλεσε στρατιωτικό θησαυροφυλάκιο, ενώ ένα μέρος του αποτελούσε πυριτιδαποθήκες. Ως θησαυροφυλάκιο παρέμενε για τρεις περίπου αιώνες. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε φυλακή, ιδίως για σημαίνοντες κρατουμένους αλλά και ως τόπος μυστικών εκτελέσεων. Αργότερα το κάστρο παραμελήθηκε και πάλι χρησιμοποιούμενο ευκαιριακά ως αποθήκη στρατιωτικού υλικού. Σήμερα ένα τμήμα του διατηρείται καλώς που αποτελεί και τουριστικό ενδιαφέρον την αξιοποίηση του οποίου έχει αναλάβει ιδιωτική εταιρεία. Ανάλογα με τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στο Γεντί Κουλέ οι Τούρκοι έχουν δώσει ιδιαίτερο όνομα σε καθένα από τους επτά πύργους, τα ονόματα των οποίων και είναι: 1.Πύργος του Οσμάν 2.Ο Πύργος του στρατού 3.Ο Πύργος του Αχμέτ 4.Ο Πύργος του Θησαυροφυλακίου 5.Ο Πύργος των φυλακών (ή μπουντρούμι) 6.Ο Κορυφαίος Πύργος (επίσης φυλακή) και 7.Ο Πύργος των Γενιτσάρων ή Πύργος Σημαίας. Επταπύργιο

15 Τα βυζαντινά τείχη Ως Θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης είναι γνωστά τα χερσαία τείχη με τα οποία ο Θεοδόσιος Β' τείχισε την πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η κατασκευή τους ξεκίνησε το 408 υπό την επίβλεψη του επάρχου των πραιτωρίων της Ανατολής Ανθέμιου, ενώ μετά από ένα σεισμό επισκευάστηκαν και απέκτησαν την τελική τους μορφή το 447. Η ισχυρή διπλή σειρά τειχών προστάτευσε την πόλη και κατά συνέπεια την Αυτοκρατορία σε πολλές πολιορκίες διαμέσω των αιώνων, οδηγώντας στην προσωνυμία τους ως «θεοφύλακτα». Η μόνη φορά που παραβιάστηκαν από εχθρό ήταν το 1453, όταν οι Οθωμανοί, με τη χρήση ισχυρού πυροβολικού, τα διέσπασαν και κατέλαβαν την πόλη, καταλύοντας έτσι και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.ΚωνσταντινούποληςΘεοδόσιος Β'Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας408447Οθωμανοί

16 H Βασιλική Κινστέρνα ή Κιστέρνα ή Κινστέρνα του Ίλλου, γνωστή πλέον ως Γερεμπατάν Σαράι ή Γερεμπατάν Σαρνιτζί. Είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού που κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη, διαστάσεων περίπου 141 × 66.5 μ. στην κάτοψη και χωρητικότητας 78.000 m3. Βρίσκεται στον πρώτο λόφο της πόλης, περίπου 150 μέτρα νοτιοδυτικά της Αγίας Σοφίας, στην περιοχή Σουλτάναχμέτ επί του ιστορικού κέντρου. Υδραγωγείο

17 Ιδρύθηκε μετά την Άλωση Κωνσταντινουπόλεως από τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο, ο οποίος κάλεσε τον φιλόσοφο Ματθαίο Καμαριώτη και του ανέθεσε την ανασυγκρότηση της διαλυμένης Πατριαρχικής Ακαδημίας. Από τότε, μέχρι και το 1821 (οπότε και έκλεισε για 4 συνεχόμενα έτη) άλλαξε αρκετές τοποθεσίες. Το 1825 ξεκινάει πάλι να λειτουργεί αλλάζοντας την ονομασία της από "Πατριαρχική Ακαδημία" σε "Μεγάλη του Γένους Σχολή", την οποία και διατηρεί μέχρι σήμερα. Από το 1454 λειτουργεί σχεδόν αδιαλείπτως, παρέχοντας υψηλού επιπέδου μόρφωση στους Έλληνες και όχι μόνο μαθητές της. Μεταξύ των αποφοίτων της περιλαμβάνονται οι γόνοι των διαπρεπών Φαναριώτικων οικογενειών, πλήθος πατριαρχών και Ορθοδόξων Ιεραρχών, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Υψηλής Πύλης (ακόμη και Τούρκοι) μέχρι και πολιτικοί του Νέου Ελληνικού κράτους. Σήμερα λειτουργεί ως σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αποκαλείται δε συχνά από τους ντόπιους Κόκκινο Κάστρο ή Κόκκινο Σχολείο λόγω του χαρακτηριστικού σχεδίου και χρώματός του. Σήμερα, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην περιοχή. Η μεγάλη του γένους σχολή

18 Το Φανάρι είναι συνοικία της Κωνσταντινούπολης, μεταξύ του τείχους του Κωνσταντίνου και του Θεοδοσιανού τείχους. Υπάγεται στην περιφέρεια του Φατίχ. Βρίσκεται γύρω από τον πέμπτο λόφο της Κωνσταντινούπολης, που φέρει το ίδιο όνομα, και βρέχεται από τον Κεράτιο κόλπο. Από το 1601 εδρεύει εκεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Γύρω του αναπτύχθηκε έκτοτε μια ελληνική συνοικία, όπου εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι από τους Έλληνες άρχοντες, οι οποίοι έλαβαν την προσωνυμία Φαναριώτες. Το φανάρι

19 Το Μπλε Τζαμί ή Τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ, ή Αχμέτ Τζαμί, ή Αχμετιέ Τζαμί είναι το ωραιότερο και μεγαλύτερο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, ξακουστό και για την αρμονία του. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής παγκοσμίως και αρχιτέκτονάς του υπήρξε ο Σεντεφχάρ Μεχμέτ Αγάς. Μπλε τζαμί

20 To Τοπ Καπί είναι ανάκτορο που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Χτισμένο σε λόφο που επιβλέπει το Βόσπορο και ήταν ακρόπολη του αρχαίου Βυζαντίου, αποτελούσε επίσημη κατοικία των σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τα μέσα του 15ου αιώνα μέχρι την κατασκευή του παλατιού Ντολμά Μπαχτσέ (1853). Αρχικά γνωστό ως «Νέο Παλάτι»,έλαβε τη σημερινή ονομασία του κατά το 19ο αιώνα από παρακείμενη ομώνυμη πύλη. Είναι μέρος των ιστορικών περιοχών της Κωνσταντινούπολης που ανήκουν συλλογικά στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τοπ καπί