ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 1 ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΤΙ ΕΞΟΔΟ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ #include int main() { char ch; int i; float fl; printf("dose character:\t"); scanf("%c",&ch); fl=i=ch; printf("ch=%c, i=%d, fl=%2.2f,\n", ch,i,fl); ch=ch+1; i=fl+2*ch; fl=2.0*ch+i; printf("ch=%c, i=%d, fl=%2.2f,\n", ch,i,fl); return 0; } ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΤΙ ΕΞΟΔΟ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ #include int main() { char ch; int i; float fl; printf("dose character:\t"); scanf("%c",&ch); fl=i=ch; printf("ch=%c, i=%d, fl=%2.2f,\n", ch,i,fl); ch=ch+1; i=fl+2*ch; fl=2.0*ch+i; printf("ch=%c, i=%d, fl=%2.2f,\n", ch,i,fl); return 0; }

ΕΞΗΓΗΣΗ 1 Το πρόγραμμα ζητά από τον χρήστη έναν χαρακτήρα. Τον περνάει και στις 3 μεταβλητές. Εκτυπώνει στην οθόνη τον χαρακτήρα, τον αντίστοιχο ASCII κωδικό του και τον FLOAT. Κατόπιν βρίσκει τον επόμενο στη σειρά χαρακτήρα. Κάνει πράξη με τον ASCII κωδικό του και αναθέτει το αποτέλεσμα στις μεταβλητές i και f με μετατροπή στον αντίστοιχο τύπο. Κατόπιν εκτυπώνει στην οθόνη τον νέο χαρακτήρα καθώς και τον αντίστοιχο ASCII κωδικό του και τον FLOAT Το πρόγραμμα ζητά από τον χρήστη έναν χαρακτήρα. Τον περνάει και στις 3 μεταβλητές. Εκτυπώνει στην οθόνη τον χαρακτήρα, τον αντίστοιχο ASCII κωδικό του και τον FLOAT. Κατόπιν βρίσκει τον επόμενο στη σειρά χαρακτήρα. Κάνει πράξη με τον ASCII κωδικό του και αναθέτει το αποτέλεσμα στις μεταβλητές i και f με μετατροπή στον αντίστοιχο τύπο. Κατόπιν εκτυπώνει στην οθόνη τον νέο χαρακτήρα καθώς και τον αντίστοιχο ASCII κωδικό του και τον FLOAT

ΕΞΟΔΟΣ 1 dose character: S ch=S, i=83, fl=83.00, ch=T, i=251, fl=419.00, Press any key to continue dose character: S ch=S, i=83, fl=83.00, ch=T, i=251, fl=419.00, Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2 #include int main() { int i,j; float f1,f2,f3; printf("dose i:\n"); scanf("%d",&i); printf("dose j:\n"); scanf("%d",&j); f1=i/j+0.5; f2=(float)i/j+0.5; f3=(float)i/(float)j+0.5; printf("f1=%2.2f,f2=%2.2f,f3=%2.2f,\n",f1,f2,f 3); return 0; } #include int main() { int i,j; float f1,f2,f3; printf("dose i:\n"); scanf("%d",&i); printf("dose j:\n"); scanf("%d",&j); f1=i/j+0.5; f2=(float)i/j+0.5; f3=(float)i/(float)j+0.5; printf("f1=%2.2f,f2=%2.2f,f3=%2.2f,\n",f1,f2,f 3); return 0; }

ΕΞΗΓΗΣΗ 2 Δίνουμε τιμές σε 2 ακέραιες μεταβλητές. Κάνουμε πράξεις τα αποτελέσματα των οποίων τα αναθέτουμε σε μεταβλητές πραγματικών αριθμών. Οι έξοδοι που παίρνουμε είναι δύο πραγματικοί αριθμοί f2,f3 και μία κατά προσέγγιση f1 (όταν κατά την διαίρεση δεν υπάρχει υπόλοιπο). Αυτό γιατί στην πρώτη έχουμε διαίρεση ακεραίων που το αποτέλεσμα είναι πάντα ακέραιος. Δίνουμε τιμές σε 2 ακέραιες μεταβλητές. Κάνουμε πράξεις τα αποτελέσματα των οποίων τα αναθέτουμε σε μεταβλητές πραγματικών αριθμών. Οι έξοδοι που παίρνουμε είναι δύο πραγματικοί αριθμοί f2,f3 και μία κατά προσέγγιση f1 (όταν κατά την διαίρεση δεν υπάρχει υπόλοιπο). Αυτό γιατί στην πρώτη έχουμε διαίρεση ακεραίων που το αποτέλεσμα είναι πάντα ακέραιος.

ΕΞΟΔΟΣ 2 dose i: 5 dose j: 4 f1=1.50,f2=1.75,f3=1.75, Press any key to continue dose i: 5 dose j: 4 f1=1.50,f2=1.75,f3=1.75, Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 3 #include void main() { int maria, petros; maria=15; petros=maria+3; if(maria<20) maria*=2; else petros=5000; printf("petros=%d\n",petros); printf("maria=%d\n",maria); } #include void main() { int maria, petros; maria=15; petros=maria+3; if(maria<20) maria*=2; else petros=5000; printf("petros=%d\n",petros); printf("maria=%d\n",maria); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 3 Αρχικοποιούνται 2 ακέραιες μεταβλητές. Στην υπό συνθήκη διακλάδωση ελέγχεται εάν αληθεύει η συνθήκη. Εάν είναι αληθής τότε γίνεται πράξη στην μία μεταβλητή αλλιώς εκχωρείται νέα τιμή στην δεύτερη μεταβλητή. Στο τέλος τυπώνονται στην οθόνη οι δύο μεταβλητές. Αρχικοποιούνται 2 ακέραιες μεταβλητές. Στην υπό συνθήκη διακλάδωση ελέγχεται εάν αληθεύει η συνθήκη. Εάν είναι αληθής τότε γίνεται πράξη στην μία μεταβλητή αλλιώς εκχωρείται νέα τιμή στην δεύτερη μεταβλητή. Στο τέλος τυπώνονται στην οθόνη οι δύο μεταβλητές.

ΕΞΟΔΟΣ 3 petros=18 maria=30 Press any key to continue petros=18 maria=30 Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 4 #include void main() { int maria, petros; maria=15; petros=maria+3; if(maria<20) maria*=2; if(maria >=20) petros=100; else petros=120; printf("petros=%d\n",petros); printf("maria=%d\n",maria); } #include void main() { int maria, petros; maria=15; petros=maria+3; if(maria<20) maria*=2; if(maria >=20) petros=100; else petros=120; printf("petros=%d\n",petros); printf("maria=%d\n",maria); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 4 Εδώ έχουμε δύο διακλαδώσεις. Κατά τον έλεγχο της πρώτης συνθήκης η πρώτη μεταβλητή αλλάζει τιμή. Κατόπιν ελέγχεται εκ νέου σε δεύτερη συνθήκη Και τότε αλλάζει τιμή η άλλη μεταβλητή. Στο τέλος τυπώνονται στην οθόνη οι δύο μεταβλητές με τις νέες τους τιμές. Εδώ έχουμε δύο διακλαδώσεις. Κατά τον έλεγχο της πρώτης συνθήκης η πρώτη μεταβλητή αλλάζει τιμή. Κατόπιν ελέγχεται εκ νέου σε δεύτερη συνθήκη Και τότε αλλάζει τιμή η άλλη μεταβλητή. Στο τέλος τυπώνονται στην οθόνη οι δύο μεταβλητές με τις νέες τους τιμές.

ΕΞΟΔΟΣ 4 petros=100 maria=30 Press any key to continue petros=100 maria=30 Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 5 #include void main() { int a,b,c; printf("\ngive int a:"); scanf("%d",&a); printf("\ngive int b:"); scanf("%d",&b); printf("\ngive int c:"); scanf("%d",&c); if(a>b) { if(a>c) printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,a); else printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,c); } else if(b>c) printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,b); else printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,c); } #include void main() { int a,b,c; printf("\ngive int a:"); scanf("%d",&a); printf("\ngive int b:"); scanf("%d",&b); printf("\ngive int c:"); scanf("%d",&c); if(a>b) { if(a>c) printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,a); else printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,c); } else if(b>c) printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,b); else printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,c); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 5 Σε αυτό το πρόγραμμα γίνεται σύγκριση μεταξύ τριών ακεραίων που εισάγει στο πρόγραμμα ο χρήστης. Αυτό γίνεται με σύγκριση των ακεραίων ανά ζεύγη μέσα από διαδοχικούς ελέγχους συνθηκών ανισότητας. Στο τέλος εκτυπώνεται ο μεγαλύτερος από αυτούς τους τρεις ακεραίους. Σε αυτό το πρόγραμμα γίνεται σύγκριση μεταξύ τριών ακεραίων που εισάγει στο πρόγραμμα ο χρήστης. Αυτό γίνεται με σύγκριση των ακεραίων ανά ζεύγη μέσα από διαδοχικούς ελέγχους συνθηκών ανισότητας. Στο τέλος εκτυπώνεται ο μεγαλύτερος από αυτούς τους τρεις ακεραίους.

ΕΞΟΔΟΣ 5 give int a:5 give int b:2 give int c:45 max(5,2,45)=45 Press any key to continue give int a:5 give int b:2 give int c:45 max(5,2,45)=45 Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 6 #include void main() { int a,b,c,max; printf("\ngive int a:"); scanf("%d",&a); printf("\ngive int b:"); scanf("%d",&b); printf("\ngive int c:"); scanf("%d",&c); max=(a>b?a:b)>c?(a>b?a:b):c; printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,max); } #include void main() { int a,b,c,max; printf("\ngive int a:"); scanf("%d",&a); printf("\ngive int b:"); scanf("%d",&b); printf("\ngive int c:"); scanf("%d",&c); max=(a>b?a:b)>c?(a>b?a:b):c; printf("max(%d,%d,%d)=%d\n",a,b,c,max); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 6 Σε αυτό το πρόγραμμα έχουμε ακριβώς την ίδια έξοδο με το προηγούμενο. Στο τέλος δηλαδή εκτυπώνεται ο μεγαλύτερος από αυτούς τους τρεις ακεραίους. Αυτό επιτυγχάνεται σε αυτό το πρόγραμμα με την χρήση του τελεστή υπό όρους ο οποίος εφαρμόζεται ανάμεσα στην παράσταση a>b?a:b)>c και δίνει έξοδο ή (a>b?a:b) ή c. Σε αυτό το πρόγραμμα έχουμε ακριβώς την ίδια έξοδο με το προηγούμενο. Στο τέλος δηλαδή εκτυπώνεται ο μεγαλύτερος από αυτούς τους τρεις ακεραίους. Αυτό επιτυγχάνεται σε αυτό το πρόγραμμα με την χρήση του τελεστή υπό όρους ο οποίος εφαρμόζεται ανάμεσα στην παράσταση a>b?a:b)>c και δίνει έξοδο ή (a>b?a:b) ή c.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 7 #include void main() { float num1, num2, result; int choice; printf( "\nGive first number:"); scanf("%f",&num1 ); printf( "\nGive second number:"); scanf("%f",&num2 ); printf( "\n Select one of the following:" ); printf( "\n\t\t\t 1 -> + (addition)\n" ); printf( "\n\t\t\t 2 -> - (subtraction)\n" ); printf( "\n\t\t\t 3 -> * (multiplication)\n" ); printf( "\n\t\t\t 4 -> / (division)\n" ); scanf( "%d",&choice ); switch(choice) { case 1: result=num1+num2; break; case 2: result=num1-num2; break; case 3: result=num1*num2; break; case 4: if (num2!=0) result=num1/num2; // num2 != 0 else printf( "\t\t ERROR: division by 0" ); break; default: printf( "This selection is not supported" ); break; } printf( "\n\tResult: %f\n",result ); } #include void main() { float num1, num2, result; int choice; printf( "\nGive first number:"); scanf("%f",&num1 ); printf( "\nGive second number:"); scanf("%f",&num2 ); printf( "\n Select one of the following:" ); printf( "\n\t\t\t 1 -> + (addition)\n" ); printf( "\n\t\t\t 2 -> - (subtraction)\n" ); printf( "\n\t\t\t 3 -> * (multiplication)\n" ); printf( "\n\t\t\t 4 -> / (division)\n" ); scanf( "%d",&choice ); switch(choice) { case 1: result=num1+num2; break; case 2: result=num1-num2; break; case 3: result=num1*num2; break; case 4: if (num2!=0) result=num1/num2; // num2 != 0 else printf( "\t\t ERROR: division by 0" ); break; default: printf( "This selection is not supported" ); break; } printf( "\n\tResult: %f\n",result ); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 7 Σε αυτό το πρόγραμμα ζητάμε από τον χρήστη να εισάγει δύο αριθμούς. Κατόπιν του δίνουμε την δυνατότητα να επιλέξει την πράξη που θα κάνει με αυτούς, μέσα από ένα menu επιλογών, το οποίο στηρίζεται επάνω στην εντολή switch, η οποία ελέγχει την επιλογή η οποία εισήχθη μέσα στο πρόγραμμα και πηγαίνει την ροή στο αντίστοιχο case, στο οποίο γίνεται η πράξη και κατόπιν με την εντολή break οδηγεί την ροή στην έξοδο, στην οποία τυπώνεται το αποτέλεσμα της πράξης στην οθόνη. Εάν η επιλογή που εισάγει ο χρήστης δεν υπάρχει στις καταχωρημένες στην switch επιλογές τότε η ροή οδηγείται στην ετικέτα default όπου και εκτελείται η εντολή που υπάρχει μετά από αυτήν. Κατά τη πράξη της διαίρεσης ελέγχεται εάν ο διαιρέτης είναι το μηδέν. Σε αυτό το πρόγραμμα ζητάμε από τον χρήστη να εισάγει δύο αριθμούς. Κατόπιν του δίνουμε την δυνατότητα να επιλέξει την πράξη που θα κάνει με αυτούς, μέσα από ένα menu επιλογών, το οποίο στηρίζεται επάνω στην εντολή switch, η οποία ελέγχει την επιλογή η οποία εισήχθη μέσα στο πρόγραμμα και πηγαίνει την ροή στο αντίστοιχο case, στο οποίο γίνεται η πράξη και κατόπιν με την εντολή break οδηγεί την ροή στην έξοδο, στην οποία τυπώνεται το αποτέλεσμα της πράξης στην οθόνη. Εάν η επιλογή που εισάγει ο χρήστης δεν υπάρχει στις καταχωρημένες στην switch επιλογές τότε η ροή οδηγείται στην ετικέτα default όπου και εκτελείται η εντολή που υπάρχει μετά από αυτήν. Κατά τη πράξη της διαίρεσης ελέγχεται εάν ο διαιρέτης είναι το μηδέν.

ΕΞΟΔΟΣ 7 Give first number:5 Give second number:8 Select one of the following 1 -> + (addition) 2 -> - (subtraction) 3 -> * (multiplication) 4 -> / (division) 4 Result: Press any key to continue Give first number:5 Give second number:8 Select one of the following 1 -> + (addition) 2 -> - (subtraction) 3 -> * (multiplication) 4 -> / (division) 4 Result: Press any key to continue

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 8 #include void main() { int x; for(x=0; x<100; x++) { if(x%2) continue; printf("%d\t",x); } #include void main() { int x; for(x=0; x<100; x++) { if(x%2) continue; printf("%d\t",x); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 8 Αυτό το πρόγραμμα τυπώνει στην οθόνη τους άρτιους αριθμούς από το 0 – 98. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από έναν βρόχο επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Ο μετρητής αρχικοποιείται στο 0 και ο έλεγχος στην συνθήκη εισόδου γίνεται μέχρι τον αριθμό 100. Αυτό το πρόγραμμα τυπώνει στην οθόνη τους άρτιους αριθμούς από το 0 – 98. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από έναν βρόχο επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Ο μετρητής αρχικοποιείται στο 0 και ο έλεγχος στην συνθήκη εισόδου γίνεται μέχρι τον αριθμό 100.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 9 #include void main() { int i,j,k,temp; printf(" i i^2 i^3 i^4\n"); for(i=1;i<10;i++) { for(j=1;j<5;j++) { temp=1; for(k=0;k<j;k++) temp=temp*i; printf("%5d",temp); }//telos toy vroxou j printf("\n"); }//telos toy vroxou i } #include void main() { int i,j,k,temp; printf(" i i^2 i^3 i^4\n"); for(i=1;i<10;i++) { for(j=1;j<5;j++) { temp=1; for(k=0;k<j;k++) temp=temp*i; printf("%5d",temp); }//telos toy vroxou j printf("\n"); }//telos toy vroxou i }

ΕΞΗΓΗΣΗ 9 Στο πρόγραμμα αυτό υπολογίζουμε και εκτυπώνουμε στην οθόνη τις δυνάμεις του 2, του 3 και του 4, των αριθμών από το 1-9. Αυτό επιτυγχάνεται με 3 βρόχους ένθετους (nested loop). Ο εσωτερικός υπολογίζει την δύναμη και την εκτυπώνει. Ο ενδιάμεσος τοποθετεί τις 4 δυνάμεις κατά σειρά στην κάθε γραμμή. Ο εξωτερικός είναι ο βρόχος που δηλώνει τους ακεραίους από το 1 έως το 9. Στο πρόγραμμα αυτό υπολογίζουμε και εκτυπώνουμε στην οθόνη τις δυνάμεις του 2, του 3 και του 4, των αριθμών από το 1-9. Αυτό επιτυγχάνεται με 3 βρόχους ένθετους (nested loop). Ο εσωτερικός υπολογίζει την δύναμη και την εκτυπώνει. Ο ενδιάμεσος τοποθετεί τις 4 δυνάμεις κατά σειρά στην κάθε γραμμή. Ο εξωτερικός είναι ο βρόχος που δηλώνει τους ακεραίους από το 1 έως το 9.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 10 #include void main() { int t; for(t=0;t<100;t++) { printf("%d\n",t); if(t==10) break; } #include void main() { int t; for(t=0;t<100;t++) { printf("%d\n",t); if(t==10) break; }

ΕΞΗΓΗΣΗ 10 Στο πρόγραμμα αυτό αναθέτουμε την εκτύπωση των αριθμών από το με την χρήση βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Κατά την εκτέλεση του βρόχου όμως χρησιμοποιούμε την εντολή break την οποία την έχουμε μέσα σε μία υπό συνθήκη διακλάδωση. Η εντολή break σταματά την ροή του προγράμματος όταν επαληθευτεί η συνθήκη που βρίσκεται μέσα στην διακλάδωση. Στην προκειμένη περίπτωση όταν ο βρόχος φτάσει στον αριθμό 10 τον οποίο και εκτυπώνει. Στο πρόγραμμα αυτό αναθέτουμε την εκτύπωση των αριθμών από το με την χρήση βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Κατά την εκτέλεση του βρόχου όμως χρησιμοποιούμε την εντολή break την οποία την έχουμε μέσα σε μία υπό συνθήκη διακλάδωση. Η εντολή break σταματά την ροή του προγράμματος όταν επαληθευτεί η συνθήκη που βρίσκεται μέσα στην διακλάδωση. Στην προκειμένη περίπτωση όταν ο βρόχος φτάσει στον αριθμό 10 τον οποίο και εκτυπώνει.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 11 #include void main() { int x; for(x=0;x<100;x++) { if(x%2) continue; printf("%d\n",x); } #include void main() { int x; for(x=0;x<100;x++) { if(x%2) continue; printf("%d\n",x); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 11 Σε αυτό το πρόγραμμα τυπώνονται στην έξοδο μόνο οι άρτιοι αριθμοί από το Αυτό επιτυγχάνεται με την χρήση βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Ό έλεγχος για τους περιττούς αριθμούς γίνεται μέσα σε μία υπό συνθήκη διακλάδωση στην οποία ενσωματώνουμε την εντολή continue. Η εντολή αυτή θα οδηγήσει την ροή στην αρχή του βρόχου όταν η συνθήκη είναι αληθής δηλ. όταν υπάρχει υπόλοιπο κατά την διαίρεση του ακεραίου με το 2 που σημαίνει ότι ο αριθμός που θα παραχθεί θα είναι περιττός. Τότε η continue παρακάμπτει την εκτύπωση του περιττού αριθμού. Σε αυτό το πρόγραμμα τυπώνονται στην έξοδο μόνο οι άρτιοι αριθμοί από το Αυτό επιτυγχάνεται με την χρήση βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Ό έλεγχος για τους περιττούς αριθμούς γίνεται μέσα σε μία υπό συνθήκη διακλάδωση στην οποία ενσωματώνουμε την εντολή continue. Η εντολή αυτή θα οδηγήσει την ροή στην αρχή του βρόχου όταν η συνθήκη είναι αληθής δηλ. όταν υπάρχει υπόλοιπο κατά την διαίρεση του ακεραίου με το 2 που σημαίνει ότι ο αριθμός που θα παραχθεί θα είναι περιττός. Τότε η continue παρακάμπτει την εκτύπωση του περιττού αριθμού.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 12 #include int main() { int myArray[5]; int i; for(i=0;i<5;i++)//loop 4 times { printf("Value for myArray[%d]:",i); scanf("%d", &myArray[i]); } for(i=0;i<5;i++) printf("myArray[%d] is %d\n",i,myArray[i]); return 0; } #include int main() { int myArray[5]; int i; for(i=0;i<5;i++)//loop 4 times { printf("Value for myArray[%d]:",i); scanf("%d", &myArray[i]); } for(i=0;i<5;i++) printf("myArray[%d] is %d\n",i,myArray[i]); return 0; }

ΕΞΗΓΗΣΗ 12 Με το πρόγραμμα αυτό δηλώνουμε έναν μονοδιάστατο ακέραιο πίνακα 5 στοιχείων. Οι τιμές των στοιχείων δίνονται από τον χρήστη με την βοήθεια του πρώτου βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Κατόπιν οι τιμές που δόθηκαν από τον χρήστη εκτυπώνονται στην οθόνη με την βοήθεια ενός δεύτερου βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Με το πρόγραμμα αυτό δηλώνουμε έναν μονοδιάστατο ακέραιο πίνακα 5 στοιχείων. Οι τιμές των στοιχείων δίνονται από τον χρήστη με την βοήθεια του πρώτου βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή. Κατόπιν οι τιμές που δόθηκαν από τον χρήστη εκτυπώνονται στην οθόνη με την βοήθεια ενός δεύτερου βρόχου επανάληψης με συνθήκη στη είσοδο και μετρητή.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 13 #include void main() { int myArray[2][3]; int i,j; for(i=0;i<2;i++)//loop 5 times for(j=0;j<3;j++) { printf("Value for myArray[%d][%d]:",i,j); scanf("%d", &myArray[i][j]); } for(i=0;i<2;i++) for(j=0;j<3;j++) printf("myArray[%d][%d] is %d\n",i,j,myArray[i][j]); } #include void main() { int myArray[2][3]; int i,j; for(i=0;i<2;i++)//loop 5 times for(j=0;j<3;j++) { printf("Value for myArray[%d][%d]:",i,j); scanf("%d", &myArray[i][j]); } for(i=0;i<2;i++) for(j=0;j<3;j++) printf("myArray[%d][%d] is %d\n",i,j,myArray[i][j]); }

ΕΞΗΓΗΣΗ 13 Με το πρόγραμμα αυτό δηλώνουμε έναν δισδιάστατο ακέραιο πίνακα 2 γραμμών και 3 στοιχείων ανά γραμμή. Οι τιμές των στοιχείων δίνονται από τον χρήστη με την βοήθεια του πρώτου ζεύγους βρόχων. Ο εσωτερικός αφορά τα στοιχεία της κάθε γραμμής και ο εξωτερικός τις γραμμές του πίνακα. Κατόπιν οι τιμές που δόθηκαν από τον χρήστη εκτυπώνονται στην οθόνη με την βοήθεια ενός δεύτερου ζεύγους βρόχων. Με το πρόγραμμα αυτό δηλώνουμε έναν δισδιάστατο ακέραιο πίνακα 2 γραμμών και 3 στοιχείων ανά γραμμή. Οι τιμές των στοιχείων δίνονται από τον χρήστη με την βοήθεια του πρώτου ζεύγους βρόχων. Ο εσωτερικός αφορά τα στοιχεία της κάθε γραμμής και ο εξωτερικός τις γραμμές του πίνακα. Κατόπιν οι τιμές που δόθηκαν από τον χρήστη εκτυπώνονται στην οθόνη με την βοήθεια ενός δεύτερου ζεύγους βρόχων.