ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝΗΛΙΚΩΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Χειμερινό Τετράμηνο 2006 Χειμερινό Τετράμηνο 2006

Κυριακή, 12 Νοεμβρίου 2006 Η αμαρτία στη ζωή του χριστιανού (Η αμαρτία - γ’ μέρος)

Ο πιστός εν Χριστώ είναι ένας νέος άνθρωπος Ο πιστός είναι νέα δημιουργία. «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα». Β’ Κορ. ε’ 17 Ο πιστός λυτρώνεται από τον παρόντα πονηρό αιώνα. «Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις έδωκεν εαυτόν διά τας αμαρτίας ημών, διά να ελευθερώση ημάς εκ του παρόντος πονηρού αιώνος κατά το θέλημα του Θεού και Πατρός ημών» Γαλ. α’ 3-4

Λύτρωση από την αμαρτία σημαίνει … Λύτρωση από την ενοχή της αμαρτίας (κατά την επιστροφή στον Χριστό) = Αθώωση + δικαίωση. Λύτρωση από τη δύναμη της αμαρτίας στο νου και στις πράξεις μας (= Αγιασμός. Ξεκινά με την επιστροφή μας στον Χριστό και επεκτείνεται με τον αγιασμό μας). Λύτρωση από την παρουσία της αμαρτίας (στον ουρανό).

Ο Χριστός δικαίωση και αγιασμός «Αλλά σεις είσθε εξ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις·» Α’ Κορ. α’ 30 «Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών». Α’ Κορ. ς’ 11

Υπάρχει, παρόλ’ αυτά αμαρτία στη ζωή του χριστιανού; Αν και ο πιστός είναι νέος άνθρωπος, μέσα του κατοικεί η αμαρτία, τα υπολείμματα του παλιού ανθρώπου. «Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ' η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί». Ρωμ. ζ’ 20 «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν». Α’ Ιωάν. α’ 8

Η αμαρτία και κατοικεί στους πιστούς και εκδηλώνεται «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον·» Α’ Ιωάν. β’ 1 «εις πολλά πταίομεν άπαντες». Ιάκ. γ’ 2

Ποια είναι τότε η διαφορά μεταξύ πιστού και μη πιστού; Η αμαρτία δεν μπορεί να είναι ο κανόνας στη ζωή του αναγεννημένου «Πας όστις μένει εν αυτώ δεν αμαρτάνει· πας ο αμαρτάνων δεν είδεν αυτόν ουδέ εγνώρισεν αυτόν». Α’ Ιωάν. γ’ 6 «Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού». Α’ Ιωάν. γ’ 9 «διότι ο δίκαιος πίπτει επτάκις και σηκόνεται· αλλ' οι ασεβείς θέλουσι πέσει εις όλεθρον». Παρ. κδ’ 16

Η υπόσχεση δεν είναι ότι η αμαρτία δεν θα υπάρχει στην εδώ ζωή, αλλά … «Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν, μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν, αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν. Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν». Ρωμ. ς’ 12-14

Ποιες είναι οι συνέπειες της αμαρτίας στη ζωή των πιστών;

Κάποιοι θα διατείνονταν … πως κάθε αμαρτία του πιστού τον βάζει ξανά στην κόλαση, και πως, αν ένας πιστός πεθάνει με ανεξομολόγητη αμαρτία, καταδικάζεται. Ακραίες απόψεις σαν και αυτές μας οδηγούν στο γενικό ερώτημα: Χάνεται η σωτηρία;

Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου άνθρωποι που έχουν ομολογήσει πίστη, επιστρέφουν στον κόσμο: Ο Ιούδας Ο Δημάς (Β’ Τιμ. δ’ 10) Ο σπόρος ανάμεσα στο πετρώδες (Μάρκ. δ’ 5) Ο σπόρος ανάμεσα στα αγκάθια (Μάρκ. δ’ 7) Οι άπαξ φωτισθέντες (Εβραίους ς’) Ο λουσθείς χοίρος (Β’ Πέτρ. β’ 22) Οι καταπατήσαντες τον Υιόν του Θεού και νομίσαντες κοινόν το αίμα της διαθήκης (Εβρ. ι’ 27)

Η αρμινιανιστική άποψη Οι αρμινιανοί θεολόγοι ορμώμενοι από τέτοια εδάφια διδάσκουν πως η σωτηρία χάνεται, όταν ο πιστός εμμένει στην αμαρτία και αρνείται τον Χριστό.

Η καλβινιστική άποψη Οι καλβινιστές θεολόγοι αποδέχονται πως η Καινή Διαθήκη μιλά πολύ συχνά για την επιστροφή στον κόσμο ανθρώπων που ομολόγησαν τον Χριστό. Θεωρούν ωστόσο πως σε αυτούς δεν είχε γίνει γνήσιο έργο σωτηρίας. Π.χ. Ο Ιούδας ήταν εξαρχής υιός απωλείας (Ιωάν. ς’ 70, ιζ’ 12) «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ' υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών. Α’ Ιωάν. β’ 19

Η καλβινιστική άποψη Οι καλβινιστές θεολόγοι πιστεύουν πως η σωτηρία δεν χάνεται. Αυτό δεν σημαίνει πως οι εκλεκτοί ζουν αναπαυμένοι, απρόσεκτοι και αδιάφοροι. Σημαίνει πως οι εκλεκτοί όχι μόνον θα ξεκινήσουν, αλλά θα βαδίσουν την πορεία της πίστης και του αγιασμού και θα τερματίσουν νικητές του κόσμου και της αμαρτίας στη ζωή τους.

Η δικαίωση δεν αναιρείται «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα». Ρωμ. η’ 1 Αν ο Θεός μας έχει δικαιώσει, η αμαρτία δεν μπορεί να μας θέσει και πάλι υπό κατάκριση και καταδίκη. «Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων;» Ρωμ. η’ «όσους δε προώρισε … τούτους και εδικαίωσε … και εδόξασε» Ρωμ. η’ 30 Η θέση των πιστών ενώπιον του Θεού δεν αλλάζει

Ο Θεός λυπείται και δυσαρεστείται, έως ότου μετανοήσουμε. «Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον εσφραγίσθητε διά την ημέραν της απολυτρώσεως». Εφεσ. δ’ 30 Ωστόσο, η κοινωνία μας με τον Θεό διακόπτεται

Η αμαρτία φέρνει ακαρπία «Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ' εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί». Ιωάν. ιε’ 4

Οι συνέπειες, όσον αφορά τα ουράνια βραβεία «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν». Β’ Κορ. ε’ 10 «Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός». Α’ Κορ. γ’ 14-15

Η μέθοδος του Θεού προς τον αγιασμό «Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται. Εάν υπομένητε την παιδείαν, ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς· διότι τις υιός είναι, τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ; Εάν όμως ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι πάντες, άρα είσθε νόθοι και ουχί υιοί, έπειτα τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς και εσεβόμεθα αυτούς· δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων και ζήσει; Διότι εκείνοι μεν προς ολίγας ημέρας επαίδευον ημάς κατά την αρέσκειαν αυτών, ο δε προς το συμφέρον ημών, διά να γείνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού». Εβρ. ιβ’ 6-10

Η ανάγκη για μετάνοια και εξομολόγηση και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς· Ματθ. ς’ 12 «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν». Α’ Ιωάν. α’ 8-10

Αφού δεν χάνεται η σωτηρία … Μπορούμε να αμαρτάνουμε χωρίς φόβο; Τι νόημα έχουν τότε οι προειδοποιήσεις του λόγου του Θεού; «μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού». Φιλ. β’ 12

Προειδοποιήσεις «Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;» Ρωμ. ς’ 16 «Αγαπητοί, σας παρακαλώ ως ξένους και παρεπιδήμους, να απέχητε από των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής» Α’ Πέτρου β’ 11 «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» Εβρ. ιβ’ 14

Προειδοποιήσεις «Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα· διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού». Ρωμ. η’ 12-14

Οι προειδοποιήσεις είναι πολύ πραγματικές Αν συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε σωσμένοι. Ενδεχομένως δεν είμαστε. Αν συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε, τότε πώς ξέρουμε ότι σωθήκαμε; Τι μας βεβαιώνει ότι σωθήκαμε;

«Και εν τούτω γνωρίζομεν ότι εγνωρίσαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν. Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι, και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει· όστις όμως φυλάττη τον λόγον αυτού, αληθώς εν τούτω η αγάπη του Θεού είναι τετελειωμένη. Εν τούτω γνωρίζομεν ότι είμεθα εν αυτώ.Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή». Α’ Ιωάννου β’ 4-6 Τι μας βεβαιώνει ότι έχουμε σωθεί;

Η βεβαιότητα σωτηρίας εξαρτάται από τον αγιασμό «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε». Β’ Κορ. ιγ’ 5 Κανείς δεν έχει δικαίωμα να βεβαιώνει τον εαυτό του για τη σωτηρία του, ενόσω παραμένει στην αμαρτία. Όσοι είναι πραγματικά σωσμένοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα βαδίσουν στον δρόμο του αγιασμού. «Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού». Ρωμ. η’ 14

Προσευχή και περισυλλογή Εξομολόγηση στον Θεό για τις αμαρτίες μας, μεγάλες και μικρές, εν αγνοία ή συνειδητές. Ευχαριστία στον Θεό ο οποίος εν Χριστώ Ιησού μας συγχωρεί τις αμαρτίες και μας λυτρώνει από τη δύναμή τους.

Βιβλιογραφία Grudem, Systematic Theology, κεφ. 24