ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΣΜΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΚΚΑ 12ο Γυμνάσιο ΠΑΤΡΑΣ 2008-2009 ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΣΜΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΚΚΑ 12ο Γυμνάσιο ΠΑΤΡΑΣ 2008-2009
Νερουλάς Στην παλιά Αθήνα που δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στα σπίτια, ο νερουλάς αναλάμβανε την τροφοδότησή τους με νερό. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία . Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930, οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ.
ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ
Έτσι γεννήθηκαν τα ψυγεία όπως τα ξέρουμε σήμερα. O παγοπώλης ήταν από τους πιο αγαπημένους και ευπρόσδεκτους τακτικούς επισκέπτες των νοικοκυριών μέχρι το 1931, οπότε ο Αμερικανός χημικός Tόμας Mίτζλι παρασκεύασε ένα χημικό μόριο της κατηγορίας των χλωροφθορανθράκων, που γρήγορα οδήγησε στην ανακάλυψη του φρέον, μίας ουσίας άοσμης, σταθερής και μη τοξικής. Έτσι γεννήθηκαν τα ψυγεία όπως τα ξέρουμε σήμερα. Mέχρι τότε οι άνθρωποι προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα τρόφιμά τους σε πάγο.
Το παγοποιείο του Φιξ στα Πατήσια, παρήγαγε κολόνες πάγου από το 1903. Έδινε τις παγοκολόνες του στα ψαράδικα για τη συντήρηση των ψαριών. Σταμάτησε τη λειτουργία το 1983 και σήμερα δεν υπάρχει ούτε ως ερείπια, παρότι θεωρήθηκε εξαιρετικό δείγμα της νεώτερης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Η παραγωγή του πάγου ήταν πολλαπλάσια πριν πενήντα 50 χρόνια, όταν εφοδίαζε τα ψυγεία των σπιτιών. Χρόνο με το χρόνο, όμως, τα ψυγεία αντικαταστάθηκαν από τα ηλεκτρικά και ο παγοπώλης δεν περνά πλέον με το κάρο του ή με τη τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του από τις γειτονιές για τη διανομή του πάγου. Δεν αφήνει τις παγοκολόνες να αργολιώνουν στο κεφαλόσκαλο. Και το βρυσάκι του ψυγείου με το στόμιο τυλιγμένο με λευκό τουλπάνι δεν στάζει πια δροσοσταλίδες....
ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ
ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ Η ΣΠΟΓΓΑΛΙΕΙΑ, γνωστή από την αρχαιότητα, ποτέ δεν έπαψε να εξασκείται από τους κατοίκους του Αιγαίου. Σε περιόδους καταστολής και περιορισμών ο “βούτος” για σφουγγάρια εξασκείται σε πολύ λίγα μέρη. Το πιο γνωστό από αυτά τα μέρη ήταν η Σύμη.
Μέθοδοι σπογγαλιείας Υπήρχαν διάφορες μέθοδοι σπογγαλιείας που εφαρμόστηκαν σε όλο το χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτές διαχωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Η πρώτη δεν περιλαμβάνει κανένα είδος κατάδυσης και γίνεται από το σκάφος, όπως είναι η καγκάβα και το καμάκι. Η δεύτερη περιλαμβάνει αρχικά ελεύθερες καταδύσεις (με άπνοια), ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε το “σκάφανδρο”, η μέθοδος “Φερνέζ” και τέλος ο “ναργιλές”.
Ο αριθμός των σφουγγαριών που μπορούσαν να μαζευτούν με καμάκι ήταν περιορισμένος, αλλά η μέθοδος αυτή δεν απαιτούσε ιδιαίτερο εξοπλισμό ή μεγάλο σκάφος και έτσι μπορούσαν να την εξασκήσουν οι φτωχοί ψαράδες σαν δική τους ανεξάρτητη δουλειά. Γυαλάδικη βάρκα με καμάκι
Το σκάφανδρο εμφανίστηκε το 1860 περίπου και καταργήθηκε το 1970
Το 1863 ο Συμιακός Φώτης Μαστορίδης παρουσίασε στο λιμάνι της Σύμης μια επαναστατική μέθοδο κατάδυσης που παρείχε τη δυνατότητα παραμονής στο βυθό περισσότερη ώρα από ότι ένας γυμνός δύτης. Το σκάφανδρο που είχε ήδη εφαρμοστεί σε λιμενικά έργα και σε ναυάγια διαδόθηκε πολύ γρήγορα Δύτης με σκάφανδρο ανεβαίνει στο σκάφος
Τα είδη σφουγγαριών Τα σφουγγάρια διακρίνονται σε «άγρια» και «ήμερα» ή σε εμπορικά και σε μη εμπορικά. Τα εμπορικά είδη των σπόγγων, που συναντώνται στο Αιγαίο και στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο .
Το χρώμα του μεταβάλλεται αντιστρόφως ανάλογα προς τη θολερότητα. Λέγεται και «ματαπάς», όταν προέρχεται από μικρά βάθη, ή «φίνο» ή ελληνικός σπόγγος μπάνιου. Το χρώμα του μεταβάλλεται αντιστρόφως ανάλογα προς τη θολερότητα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα η αίσθηση του βελούδου που δημιουργεί η λεπτή του αφή. Αλιευτικά πεδία βρίσκονται στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα, στη Σάμο και την Εύβοια σε βάθη μέχρι 100 μέτρα. Καπάδικο
δ) Spongia agaricina (Pallas,1766) ή Spongia officinalis lamella (scchuize,1862). Οι σφουγγαράδες το λένε «λαγόφυτο» ή «ψαθούρι» ή «λαφίνα» ή «αυτί ελέφαντα». Το σχήμα του μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του. Όμως κατά την ενήλικη φάση της ζωής του το σχήμα αλλάζει τελείως, γίνεται ελασματοειδές και θυμίζει βεντάλια. Το χρώμα του είναι γκρίζο-μπλε και η διάμετρος του φτάνει το 1 μέτρο. Προτιμά τα κοραλλιογενή υποστρώματα και συναντάται σε βάθη 60 έως 100 μέτρα. δ) Spongia agaricina (Pallas,1766) ή Spongia officinalis lamella (scchuize,1862). Οι σφουγγαράδες το λένε «λαγόφυτο» ή «ψαθούρι» ή «λαφίνα» ή «αυτί ελέφαντα». Το σχήμα του μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του. Όμως κατά την ενήλικη φάση της ζωής του το σχήμα αλλάζει τελείως, γίνεται ελασματοειδές και θυμίζει βεντάλια. Το χρώμα του είναι γκρίζο-μπλε και η διάμετρος του φτάνει το 1 μέτρο. Προτιμά τα κοραλλιογενή υποστρώματα και συναντάται σε βάθη 60 έως 100 μέτρα. δ) Spongia agaricina (Pallas,1766) ή Spongia officinalis lamella (scchuize,1862). Οι σφουγγαράδες το λένε «λαγόφυτο» ή «ψαθούρι» ή «λαφίνα» ή «αυτί ελέφαντα». Το σχήμα του μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του. Όμως κατά την ενήλικη φάση της ζωής του το σχήμα αλλάζει τελείως, γίνεται ελασματοειδές και θυμίζει βεντάλια. Το χρώμα του είναι γκρίζο-μπλε και η διάμετρος του φτάνει το 1 μέτρο. Προτιμά τα κοραλλιογενή υποστρώματα και συναντάται σε βάθη 60 έως 100 μέτρα. Οι σφουγγαράδες το λένε «λαγόφυτο» ή «ψαθούρι» ή «λαφίνα» ή «αυτί ελέφαντα». Το σχήμα του μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του. Όμως κατά την ενήλικη φάση της ζωής του το σχήμα αλλάζει τελείως, γίνεται ελασματοειδές και θυμίζει βεντάλια. Το χρώμα του είναι γκρίζο-μπλε και η διάμετρος του φτάνει το 1 μέτρο. Προτιμά τα κοραλλιογενή υποστρώματα και συναντάται σε βάθη 60 έως 100 μέτρα.
ΔΥΤΗΣ
Καθήκον του επαγγελματία δύτη είναι να μπορεί να παραμείνει κάτω από την επιφάνεια του νερού για αρκετό διάστημα με τη βοήθεια συσκευών ρυθμιστή πίεσης, μπουκάλα παροχής οξυγόνου, μάσκα, βατραχοπέδιλα, καταδυτική στολή, ρυθμιστή πλευστότητας, μανόμετρο, χρονόμετρο, κλπ.. Ο δύτης μπορεί να εργαστεί ως καθηγητής αυτόνομης κατάδυσης, ως ελεύθερος επαγγελματίας ή στο στρατό. Κίνδυνος μπορεί να εμφανιστεί λόγω τεχνικών προβλημάτων ή αθέτησης των κανόνων.
ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΑΣΚΟΠΑ. ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ.