Κλίση ουσιαστικών Β΄ κλίσης

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΗΛΥΚΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα ὁδός... Οξύτονα πλίνθος...Παροξύτονα και προπερισπώμενα κάμηλος/καμήλου...Προπαροξύτονα πρόχους/πρόχου...Παροξύτονο συνηρημένο ἅλως...Παροξύτονα αττικόκλιτα Κῶς...Περισπώμενο αττικόκλιτο

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν: τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ος, τα αττικόκλιτα παροξύτονα και περισπώμενα ονόματα που λήγουν σε -ως και το συνηρημένο ουσιαστικό πρόχους. Τα δευτερόκλιτα θηλυκά ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα. Έχουν σε όλες τις πτώσεις τις ίδιες καταλήξεις με εκείνες των δευτερόκλιτων αρσενικών ονομάτων, από τα οποία διακρίνονται μόνο από το άρθρο. Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

ἡ ἔλαφος ἡ ὁδός τῆς ἐλάφου τῆς ὁδοῦ τῇ ὁδῷ τῇ ἐλάφῳ τὴν ἔλαφον ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ἡ ὁδός τῆς ὁδοῦ τῇ ὁδῷ τὴν ὁδόν (ὦ) ὁδέ ἡ ἔλαφος τῆς ἐλάφου τῇ ἐλάφῳ τὴν ἔλαφον (ὦ) ἔλαφε ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ αἱ ὁδοί τῶν ὁδῶν ταῖς ὁδοῖς τὰς ὁδούς (ὦ) ὁδοί αἱ ἔλαφοι τῶν ἐλάφων ταῖς ἐλάφοις τὰς ἐλάφους (ὦ) ἔλαφοι

Το ουσιαστικό πρόχους είναι δευτερόκλιτο συνηρημένο. Πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχει άλλο ο, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (πρόχοος = πρόχους), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (πρόχοῳ = πρόχῳ). Έτσι το ουσιαστικό αυτό έχει και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα ουσιαστικά, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού. Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού.

ἡ πρόχους τῆς πρόχου τῇ πρόχῳ τὴν πρόχουν (ὦ) πρόχου αἱ πρόχοι Παροξύτονο συνηρημένο ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ἡ πρόχους τῆς πρόχου τῇ πρόχῳ τὴν πρόχουν (ὦ) πρόχου ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ αἱ πρόχοι τῶν πρόχων ταῖς πρόχοις τὰς πρόχους (ὦ) πρόχοι

Τα αττικόκλιτα παροξύτονα ονόματα ἅλως και ἕως σχηματίζουν την αιτιατική του ενικού χωρίς το τελικό ν (κατά την τρίτη κλίση). Το κύριο όνομα Κῶς είναι αττικόκλιτο περισπώμενο, εύχρηστο μόνο στον ενικό αριθμό. Σχηματίζει την αιτιατική του ενικού χωρίς το τελικό ν, κατά την τρίτη κλίση.

ἡ Κῶς τῆς Κῶ τῇ Κῷ τὴν Κῶ (ὦ) Κῶς ἡ ἅλως τῆς ἅλω τῇ ἅλῳ τὴν ἅλω Παροξύτονα αττικόκλιτα Περισπώμενο αττικόκλιτο ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ἡ Κῶς τῆς Κῶ τῇ Κῷ τὴν Κῶ (ὦ) Κῶς ἡ ἅλως τῆς ἅλω τῇ ἅλῳ τὴν ἅλω (ὦ) ἅλως ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ αἱ ἅλῳ τῶν ἅλων ταῖς ἅλῳς τὰς ἅλως (ὦ) ἅλῳ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα ἀγρός... Οξύτονα βίος... Παροξύτονα και προπερισπώμενα ἄνθρωπος/ἀνθρώπου... Προπαροξύτονα πλοῦς... Περισπώμενα συνηρημένα ἔκπλους... Παροξύτονα συνηρημένα λεώς... Οξύτονα αττικόκλιτα ταῶς... Περισπώμενα αττικόκλιτα κάλως... Παροξύτονα αττικόκλιτα πρόνεως... Προπαροξύτονα αττικόκλιτα

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν: τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ος, τα αττικόκλιτα παροξύτονα και περισπώμενα ονόματα που λήγουν σε -ως και τα συνηρημένα ουσιαστικά σε -ους. Τα δευτερόκλιτα αρσενικά ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα. Έχουν σε όλες τις πτώσεις τις ίδιες καταλήξεις με εκείνες των δευτερόκλιτων θηλυκών ονομάτων, από τα οποία διακρίνονται μόνο από το άρθρο. Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἀνθρώπῳ τὸν ἄνθρωπον (ὦ) ἄνθρωπε ὁ βίος ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἀνθρώπῳ τὸν ἄνθρωπον (ὦ) ἄνθρωπε ὁ βίος τοῦ βίου τῷ βίῳ τὸν βίον (ὦ) βίε ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ ἄνθρωποι τῶν ἀνθρώπων τοῖς ἀνθρώποις τοὺς ἀνθρώπους (ὦ) ἄνθρωποι οἱ βίοι τῶν βίων τοῖς βίοις τοὺς βίους (ὦ) βίοι

Περισπώμενα συνηρημένα Τα συνηρημένα περισπώμενα σε -ους πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν άλλο ο ή ε, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (πλόος = πλοῦς, ἀδελφιδέος = ἀδελφιδοῦς ), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (πλόῳ = πλῷ). Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού.

ὁ πλοῦς τοῦ πλοῦ τῷ πλῷ τὸν πλοῦν (ὦ) πλοῦ ὁ νοῦς τοῦ νοῦ τῷ νῷ ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ὁ πλοῦς τοῦ πλοῦ τῷ πλῷ τὸν πλοῦν (ὦ) πλοῦ ὁ νοῦς τοῦ νοῦ τῷ νῷ τὸν νοῦν (ὦ) νοῦ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ πλοῖ τῶν πλῶν τοῖς πλοῖς τοὺς πλοῦς (ὦ) πλοῖ οἱ νοῖ τῶν νῶν τοῖς νοῖς τοὺς νοῦς (ὦ) νοῖ

Παροξύτονα συνηρημένα Τα συνηρημένα παροξύτονα σε -ους πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν άλλο ο, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (ἔκπλοος = ἔκπλους), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (ἐκπλόῳ = ἔκπλῳ). Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού. Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού, ακόμα και (αντίθετα με τον σχετικό με τη συναίρεση κανόνα τονισμού) στα σύνθετα που πριν από τη συναίρεση τονίζονταν στην προπαραλήγουσα: π.χ. ὁ ἔκπλοος = ὁ ἔκπλους, τοῦ ἐκπλόου = τοῦ ἔκπλου και όχι τοῦ ἐκπλοῦ.

ὁ ἔκπλους ὁ διάπλους τοῦ ἔκπλου τοῦ διάπλου τῷ ἔκπλῳ τῷ διάπλῳ ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ὁ ἔκπλους τοῦ ἔκπλου τῷ ἔκπλῳ τὸν ἔκπλουν (ὦ) ἔκπλου ὁ διάπλους τοῦ διάπλου τῷ διάπλῳ τὸν διάπλουν (ὦ) διάπλου ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ ἔκπλοι τῶν ἔκπλων τοῖς ἔκπλοις τοὺς ἔκπλους (ὦ) ἔκπλοι οἱ διάπλοι τῶν διάπλων τοῖς διάπλοις τοὺς διάπλους (ὦ) διάπλοι

ὁ νεώς τοῦ νεώ τῷ νεῴ τὸν νεών (ὦ) νεώς ὁ ταῶς τοῦ ταῶ τῷ ταῷ τὸν ταῶν Οξύτονα αττικόκλιτα Περισπώμενα αττικόκλιτα ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ὁ νεώς τοῦ νεώ τῷ νεῴ τὸν νεών (ὦ) νεώς ὁ ταῶς τοῦ ταῶ τῷ ταῷ τὸν ταῶν (ὦ) ταῶς ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ ταῷ τῶν ταῶν τοῖς ταῷς τοὺς ταῶς (ὦ) ταῷ οἱ νεῴ τῶν νεών τοῖς νεῴς τοὺς νεώς (ὦ) νεῴ

ὁ κάλως ὁ πρόνεως τοῦ κάλω τοῦ πρόνεω τῷ κάλῳ τῷ πρόνεῳ τὸν κάλων Παροξύτονα αττικόκλιτα Προπαροξύτονα αττικόκλιτα ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ὁ κάλως τοῦ κάλω τῷ κάλῳ τὸν κάλων (ὦ) κάλως ὁ πρόνεως τοῦ πρόνεω τῷ πρόνεῳ τὸν πρόνεων (ὦ) πρόνεως ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ πρόνεῳ τῶν πρόνεων τοῖς πρόνεῳς τοὺς πρόνεως (ὦ) πρόνεῳ οἱ κάλῳ τῶν κάλων τοῖς κάλῳς τοὺς κάλως (ὦ) κάλῳ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΥΔΕΤΕΡΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα σε -ον φυτόν... Οξύτονα ἄντρον... Παροξύτονα και προπερισπώμενα μυστήριον... Προπαροξύτονα ὀστοῦν... Περισπώμενα συνηρημένα ἀνώγεων... Προπαροξύτονο αττικόκλιτο

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν: τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ον, τα συνηρημένα που λήγουν σε -ουν και το αττικόκλιτο ἀνώγεων. Τα δευτερόκλιτα ουδέτερα ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα. Έχουν διαφορετικές καταλήξεις από εκείνες των δευτερόκλιτων αρσενικών και θηλυκών ονομάτων μόνο στην ονομαστική και κλητική του ενικού και στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική του πληθυντικού αριθμού. Σχηματίζουν και στους τρεις αριθμούς όμοια την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική. Το α της κατάληξης στις τρεις αυτές πτώσεις του πληθυντικού αριθμού είναι βραχύχρονο. Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

τὸ φυτόν τὸ μυστήριον τοῦ φυτοῦ τοῦ μυστηρίου τῷ φυτῷ τῷ μυστηρίῳ ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὸ φυτόν τοῦ φυτοῦ τῷ φυτῷ (ὦ) φυτόν τὸ μυστήριον τοῦ μυστηρίου τῷ μυστηρίῳ (ὦ) μυστήριον ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὰ φυτά τῶν φυτῶν τοῖς φυτοῖς (ὦ) φυτά τὰ μυστήρια τῶν μυστηρίων τοῖς μυστηρίοις (ὦ) μυστήρια

Περισπώμενα συνηρημένα Τα συνηρημένα πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν το φωνήεν ε, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (ὀστέον = ὀστοῦν), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (ὀστέῳ = ὀστῷ). Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού. Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού.

τὸ κανοῦν τὸ ὀστοῦν τοῦ κανοῦ τοῦ ὀστοῦ τῷ κανῷ τῷ ὀστῷ (ὦ) κανοῦν ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὸ κανοῦν τοῦ κανοῦ τῷ κανῷ (ὦ) κανοῦν τὸ ὀστοῦν τοῦ ὀστοῦ τῷ ὀστῷ (ὦ) ὀστοῦν ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὰ ὀστᾶ τῶν ὀστῶν τοῖς ὀστοῖς (ὦ) ὀστᾶ τὰ κανᾶ τῶν κανῶν τοῖς κανοῖς (ὦ) κανᾶ

τὸ ἀνώγεων τοῦ ἀνώγεω τῷ ἀνώγεῳ (ὦ) ἀνώγεων τὰ ἀνώγεω τῶν ἀνώγεων Προπαροξύτονο αττικόκλιτο ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὸ ἀνώγεων τοῦ ἀνώγεω τῷ ἀνώγεῳ (ὦ) ἀνώγεων ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ τὰ ἀνώγεω τῶν ἀνώγεων τοῖς ἀνώγεῳς (ὦ) ἀνώγεω