ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ Ν. ΛΥΚΟΓΙΑΝΝΗΣ 2016

Για το Μαθητικό Φεστιβάλ Φωτός

Ένα ρόδινο πρωινό ο ήλιος απέκτησε μια ακόμη κόρη, μια πανέμορφη ηλιαχτίδα, με ολόχρυσα μαλλιά, ρόδινα μάγουλα και λαμπερό σαν λαμπάδα κορμί ! Σαν γεννήθηκε η νέα του κόρη ο ήλιος κάλεσε όλες τις κορούλες του στο χρυσαφένιο θρόνο του και τις παρουσίασε με χαρά τη μικρή ηλιαχτίδα. Έπειτα τις ρώτησε τι όνομα θα ήθελαν να έχει η αδερφούλα τους και η Ηλιόλουστη είπε χωρίς να το πολυσκεφτεί : «Ηλιοστάλαχτη!»

Η Ηλιοστάλαχτη λοιπόν από την πρώτη μέρα, θέλησε να εξερευνήσει τον κόσμο ! Πήγε στο κοντινό χωριό και είδε τα ζώα να κοιμούνται ! Μόνο ο κόκορας μόλις την είδε άρχισε να ξεφωνίζει και να ανεβαίνει στο φράχτη ! «Μα τι φασαρία είναι αυτή!», σκέφτηκε …

Και τρύπωσε μέσα από τις χαραμάδες ενός μισάνοιχτου παραθυρόφυλλου !! Μέσα στο δωμάτιο πλημμύρισε τόσο φως … κι ενώ κοιμόταν ένα ζευγάρι, η Ηλιοστάλαχτη τους άγγιξε τρυφερά κι αυτοί άνοιξαν τα μάτια τους ! «Τι όμορφη μέρα, γελαστή !», είπε ο άνδρας στη γυναίκα του μ’ ένα χαμόγελο πλατύ κι άνοιξε το παράθυρο διάπλατα να μπει ο ήλιος ! «Αχ, στ’ αλήθεια ο ήλιος μας ξυπνά και με χαρούμενη διάθεση η μέρα ξεκινά ! Πάω να ξυπνήσω το κοριτσάκι μας, να πάει στο σχολείο! Κι εσύ γοργά να σηκωθείς, για τη δουλειά σου να ετοιμαστείς !», είπε η γυναίκα και σηκώθηκε βιαστικά !

Μα η μικρή είχε ήδη ξυπνήσει μιας και η Ηλιοστάλαχτη με τις χρυσαφένιες αχτίδες της την είχε γαργαλήσει κι αυτή όλο χαρά σκεφτόταν τα παιχνίδια που θα κάνει στην αυλή του σχολείου με τις φίλες της μιας και θα έχει ζεστασιά !

Μα η Ηλιοστάλαχτη δεν έμεινε εκεί ! Με το ζεστό της το χεράκι, χάιδεψε ένα λουλουδάκι κι εκείνο σήκωσε τα μάτια του ψηλά κι είδε την Ηλιοστάλαχτη και της είπε γεμάτο ευγνωμοσύνη ! « Αχ! Νά ‘ξερες πως με το άγγιγμά σου αυτό το μαγικό, μου δίνεις ζωή ! Πόσο πολύ σ’ ευχαριστώ !»

Η Ηλιοστάλαχτη κοντοστάθηκε ! Δεν κατάλαβε τι εννοούσε το μικρό λουλουδάκι ! Αυτή μονάχα το χάιδεψε από θαυμασμό κι αγάπη! «Τι εννοείς ;», το ρώτησε γεμάτη απορία !» «Αλήθεια δε γνωρίζεις πώς φτιάχνουν τα φυτά την τροφή τους ;», είπε το λουλουδάκι ! «Όχι !», είπε εκείνη ! « Ε, λοιπόν τώρα θα το μάθεις ! Η βροχούλα μας χαρίζει το νεράκι κι αυτό από τις ρίζες μας μεταφέρεται σ’ όλο μας το κορμάκι ! Κι από την ατμόσφαιρα παίρνουμε το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτά είναι πολύ σημαντικά, αλλά για να γίνει η γλυκόζη, που είναι η τροφή μας θέλουμε και τον ήλιο. Μ’ αυτά τα τρία υλικά φτιάχνουμε την τροφή μας ! Αυτό λέγεται φωτοσύνθεση ! Χμμ, να σου δώσω και μια συμβουλή; Αν πας στο δάσος που έχει πολλά πολλά δέντρα και φυτά και τα αγγίξεις με τις αχτίδες σου, δε θα τα βοηθήσεις μόνο να φτιάξουν την τροφή τους, αλλά και οξυγόνο θα δώσουν σ’ όλα τα πλάσματα που ζουν πάνω στη γη !» «Αλήθεια, δεν τα γνώριζα όλα αυτά και σε ευχαριστώ θερμά ! Πρέπει, όμως να τρέξω γρήγορα και με τις αδερφούλες μου να πάμε παντού, όλα να τα αγγίξουμε και με τις αχτίδες μας ζωή να τα χαρίσουμε !», είπε η Ηλιοστάλαχτη.

Η Ηλιοστάλαχτη έφυγε γρήγορα γρήγορα για το δάσος, μα στο δρόμο περνούσε από χωριά και πολιτείες,

από χωράφια με ηλιοτρόπια ψηλά που την κοιτούσαν και γλυκά της χαμογελούσαν κι από χωράφια που δεν είχανε φυτά !!

Σχεδόν σκουντούφλησε πάνω σε ένα μεγάλο κρυστάλλινο αντικείμενο, που ήταν στερεωμένο εκεί μαζί με πολλά άλλα ακόμη ! Θέλησε να το προσπεράσει, μα εκείνο τη σταμάτησε και της είπε : «Ε, που πας τόσο βιαστική Ηλιαχτίδα ; Σταμάτησε κι εδώ λιγάκι ! Σε περιμέναμε όλα τα φωτοβολταϊκά, να μας χαρίσεις τη δική σου ζεστασιά και με αυτή την ηλιακή ενέργεια να τροφοδοτήσουμε εκείνα τα χωριά !» Η Ηλιοστάλαχτη άκουγε το φωτοβολταϊκό να της μιλά με το στόμα ανοιχτό ! Άλλο και τούτο, σκέφτηκε ! «Αλήθεια, μπορώ κι αλλού χρήσιμη να φανώ ;», ρώτησε γεμάτη αγωνία !

Το φωτοβολταϊκό δεν ήξερε πολλά ! Ήξερε μόνο για το ξαδερφάκι του, τον ηλιακό θερμοσίφωνα, που χάρη στον ήλιο ζεσταίνει το νερό.

Η Ηλιοστάλαχτη ήθελε να μάθει κι άλλα ; Ήθελε να μάθει ποιος τη χρειάζεται κι έτσι καθώς άπλωνε τις φωτεινές τις αχτίδες παντού, πέρασε από ένα πάρκο. Εκεί σε ένα παγκάκι καθόταν ένας ηλικιωμένος. Της φάνηκε σοφός, έτσι με την εφημερίδα που καθότανε σκυφτός ! Η Ηλιοστάλαχτη τον πλησίασε και με γλυκιά φωνή του είπε : «Μήπως γνωρίζετε σας παρακαλώ, που μπορώ να φανώ χρήσιμη εγώ ;» Κι ο γεροντάκος με ένα χαμόγελο πλατύ της είπε : «Χάρη στον ήλιο έχουμε υγεία ! Από τους πόνους μας ανακουφίζει και για τα οστά μας φροντίζει ! Χάρη στον ήλιο είμαστε γελαστοί ! Κι είναι στ’ αλήθεια τόσο σημαντική η δική του συμβολή για την κατάστασή μας την ψυχική !

Κοίτα εκεί στο πάρκο το ρολόι ! Κι όταν κοιτάω τη σκιά, ξέρω πως η ώρα είναι εννιά » Περίεργο πράγμα αυτό το ρολόι σκέφτηκε η μικρή ηλιαχτίδα !

Κι ο γεροντάκος συνέχισε : «Κοίτα κι εκείνα τα παιδιά πώς παίζουνε με τη σκιά !!! Πόσο πολύ διασκεδάζουν και τον ήλιο με τίποτα δεν τον αλλάζουν !

Κοίτα τα φώτα εδώ στο πάρκο ! Όλη τη μέρα τον ήλιο αποθηκεύουν και το βράδυ το φως του μας προσφέρουν !

Κοίτα εκείνο εκεί το σπίτι ! Έχει ηλιακούς συλλέκτες στην οροφή και με την ενέργεια, που από τον ήλιο θα απορροφήσει, το βράδυ όλο το σπίτι θα φωτίσει !»

Η Ηλιοστάλαχτη ήξερε πια πως έχει μια αποστολή, χρήσιμη να φανεί σ’ ολάκερη τη γη κι όσο η γη γύρω από τον πατέρα της, τον ήλιο, γυρίζει σε άλλες πόλεις, χώρες, χωριά αυτή ζωή πάντα θα χαρίζει !

Συγγραφική ομάδα 1.Αποστολίδης Βασίλης 2.Γεωργίου Σοφία 3.Καφετζής Χρήστος 4.Κουτσούκη Χρυσή 5.Κράντας Αντώνης 6.Μουσικίδης Γιώργος 7.Παυλίδης Γιώργος 8.Παυλίδης Χαράλαμπος 9.Σακαλή Σοφία 10.Χατζηκυριακίδου Κατερίνα 11.Χατζηκυριακίδου Ευρώπη Νηπιαγωγός : Ανθή Ζήση