Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»

Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»
Βαςιλικου κυριακη 2146/08 Εμμανουηλιδου μαρια 2095/08 Τριανταφυλλιδου ελευθερια 1988/08

Περιεχόμενα ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΔΟΧΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΔΟΧΗΣ 1.1 Η έννοια της υιοθεσίας 1.2 Η έννοια της αναδοχής 1.3 Η διαφορά μεταξύ υιοθεσίας και αναδοχής ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στην Ελλάδα 2.2 Η νομοθεσία της αναδοχής ανηλίκων στην Ελλάδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Η ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ 3.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στη Βρετανία 3.2 Η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας στη Βρετανία ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΡΕΦΩΝ «Η ΜΗΤΕΡΑ» 4.1 Ιστορία 4.2 Υπηρεσίες και προγράμματα. 4.3 Στόχος ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΩΝ 5.1 Υιοθεσίες μεγάλων παιδιών 5.2 Υιοθεσίες παιδιών με ειδικές ανάγκες 5.3 Διεθνείς και διαφυλετικές υιοθεσίες ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ 6.1 Προετοιμασία της φυσικής μητέρας για την υιοθεσία του παιδιού της 6.2 Προετοιμασία του παιδιού για την υιοθεσία 6.3 Προετοιμασία και επιλογή θετών γονέων ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ 7.1 Η μυστικότητα στην υιοθεσία 7.2 Η αναζήτηση των ριζών

Κεφάλαιο 1: Οι έννοιες της υιοθεσίας και της αναδοχής
1.1 Η έννοια της υιοθεσίας Η νομικά κατοχυρωμένη εναλλακτική μορφή οικογένειας με πρωτεύοντα στόχο την εξασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού που δεν μπορεί να ζήσει με τη βιολογική του οικογένεια. Οποιοδήποτε υιοθετημένο παιδί έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με κάθε βιολογικό παιδί. Τρόποι υιοθεσίας: Υιοθεσία από ίδρυμα Ιδιωτική υιοθεσία Διακρατικές υιοθεσίες

1.2 Η έννοια της αναδοχής Η ανάδοχη οικογένεια αναλαμβάνει την ανατροφή και τη φροντίδα ενός παιδιού, για ορισμένο χρονικό διάστημα, είτε μικρό είτε μεγάλο, χωρίς αυτή η κατάσταση να προκαλεί αλλαγή στην ταυτότητα του παιδιού. Η ανάδοχη φροντίδα είναι αμειβόμενη. Είδη αναδοχής: Συγγενική αναδοχή Μεσοπρόθεσμη αναδοχή Μακροπρόθεσμη αναδοχή Ανάδοχη φιλοξενία

1.3 Η διαφορά μεταξύ υιοθεσίας και αναδοχής Το παιδί που υιοθετείται αλλάζει ταυτότητα και παίρνει το ονοματεπώνυμο των θετών του γονέων, ενώ διεκδικεί νόμιμα και μέρος της περιουσίας τους. Η ανάδοχη οικογένεια αμείβεται με ένα χρηματικό ποσό από το κράτος για την φροντίδα που προσφέρει. Η οικογένεια που αποφασίζει να προσφέρει σε ένα παιδί ανάδοχη φροντίδα δεν σημαίνει ότι αποκλείεται από την δυνατότητα να υιοθετήσει αργότερα το ίδιο ή άλλο παιδί.

Κεφάλαιο 2: Η νομοθεσία στην Ελλάδα
2.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στην Ελλάδα Με το νόμο 2447/1996 ολοκληρώθηκε η μεταρρύθμιση του ελληνικού οικογενειακού δικαίου. Η υιοθεσία ανηλίκων Προϋποθέσεις σύμφωνα με τον νόμο,2521/1996 ορίζεται ότι όταν η υιοθεσία γίνεται από δύο συζύγους οι προϋποθέσεις των άρθρων 1543 και 1544 αρκεί να συντρέχουν στο πρόσωπο μόνο του ενός. Αυτός που προτίθεται να υιοθετήσει πρέπει να μην έχει υπερβεί το 60ο έτος της ηλικίας του (ΑΚ 1453) και επιπλέον δεν θα πρέπει να έχει διαφορά ηλικίας μεγαλύτερη των 45 ετών (ΑΚ 1544). Η συναίνεση των γονέων για υιοθεσία δεν επιτρέπεται να δοθεί, πριν συμπληρωθούν τρεις μήνες από τη γέννηση του τέκνου (ΑΚ 1551). Επιπλέον η ύπαρξη βιολογικού κατιόντος δεν αποτελεί πλέον εμπόδιο για την υιοθεσία.

2.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στην Ελλάδα Σύμφωνα με το άρθρο 1579 καταργείται η υιοθεσία ενηλίκου. Η υιοθεσία ενηλίκου επιτρέπεται μόνο όταν ο υιοθετούμενος είναι τεκνό του συζύγου εκείνου που υιοθετεί. Στην υιοθεσία εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις της υιοθεσίας ανηλίκων, με τις εξής αποκλίσεις: Δεν υπάρχει μέγιστο όριο ηλικίας για τον υιοθετούντα, ούτε μέγιστη διαφορά ηλικίας μεταξύ υιοθετούντος και υιοθετούμενου. Το ενήλικο θετό τέκνο δεν εντάσσεται πλήρως στην οικογένεια του θετού του γονέα Η υιοθεσία δεν διακόπτει το συγγενικό δεσμό με τον άλλο βιολογικό γονέα (που είναι σύζυγος του υιοθετούντος), καθώς και με τους βιολογικούς του συγγενείς (ΑΚ 1584). Μια άλλη τροποποίηση του δικαίου περί υιοθεσία είναι ότι πλέον δίνεται η δυνατότητα συναινετικής λύσης της υιοθεσίας, μετά την ενηλικίωση του θετού τέκνου. Για αυτή την πράξη απαιτείται δικαστική απόφαση, η οποία στηρίζεται στη συναίνεση, για τη λύση της υιοθεσίας, του θετού τέκνου και του θετού γονέα (ΑΚ 1573).

2.2 Η νομοθεσία της αναδοχής ανηλίκων στην Ελλάδα Η αναδοχή είναι ένας πολύ σημαντικός θεσμός παιδικής προστασίας, που προβλέφθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το νόμο 2082/1992. Περιπτώσεις: Συμφωνία των γονέων με την ανάδοχη οικογένεια. Η αναδοχή ανηλίκων μπορεί να επέλθει ύστερα από συμφωνία μεταξύ των γονέων του ανηλίκου και της ανάδοχης οικογένειας (ρητή, σιωπηρή, ή και μόνιμη) (ΑΚ 1655). Το ίδιο το ο δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την πραγματική φροντίδα του ανηλίκου σε τρίτους (ανάδοχους γονείς, ανάδοχη οικογένεια), όταν συντρέχει, στο πρόσωπο και των δύο γονέων, κακή άσκηση της γονικής μέριμνας (ΑΚ 1532, 1533)

2.2 Η νομοθεσία της αναδοχής ανηλίκων στην Ελλάδα Οι ανάδοχοι γονείς έχουν ορισμένα δικαιώματα. Δικαιούνται έτσι να ασκούν όσες αρμοδιότητες είναι απαραίτητες για να αντιμετωπίζουν υποθέσεις του ανηλίκου με τρέχοντα ή επείγοντα χαρακτήρα (ΑΚ 1659). Έτσι λοιπόν όλες οι αποφάσεις που αφορούν στις προσωπικές ή περιουσιακές υποθέσεις του ανηλίκου εξακολουθούν να λαμβάνονται από τους γονείς ή τον επίτροπο. Η αναδοχή αίρεται: Με ανάκληση της ανάθεσης από τους γονείς, είτε με δικαστική απόφαση. Αν έγινε με την συμφωνία των γονέων οι ίδιοι μπορούν να την ανακαλούν οποτεδήποτε. Ενώ όταν η ανάθεση της πραγματικής φροντίδας του ανηλίκου σε ανάδοχη οικογένεια έγινε με δικαστική απόφαση, το δικαστήριο μπορεί να θέτει τέρμα σε αυτή, ύστερα από αίτηση των βιολογικών γονέων ή του επιτρόπου, εφόσον κρίνει ότι δεν υπάρχουν οι λόγοι που την επέβαλαν (ΑΚ 1662).

Κεφάλαιο 3 : Η υιοθεσία στη Βρετανία
3.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στη Βρετανία Αλλαγή στόχου, από την υιοθεσία των βρεφών σε αυτή των μεγαλύτερων παιδιών και των παιδιών με ειδικές ανάγκες. (Adoption and Children Act 2002), η ευημερία των παιδιών που εξετάζονται θα πρέπει να είναι υψίστης σημασίας, το τι είναι καλύτερο για το παιδί πρέπει να έρθει πριν από οτιδήποτε άλλο. Ενώ άλλες χώρες αντιμετώπισαν την έλλειψη βρεφών για υιοθεσία με διακρατικές υιοθεσίες, οι Βρετανοί αντίθετα έστεψαν την προσοχή τους στα παιδιά των συγκεκριμένων ομάδων.

3.1 Η νομοθεσία της υιοθεσίας στη Βρετανία Δεδομένου ότι η μη κερδοσκοπικές ή οι μη κυβερνητικές υπηρεσίες δεν είχαν τους άφθονους πόρους που απαιτούνται για το νέο τύπο της υιοθεσίας, έτσι σαν αποτέλεσμα έκλεισε ένα μεγάλο μέρος από αυτές. Πολλά παιδιά που προηγουμένως θεωρούνταν "μη υιοθετήσιμα" είτε επειδή ήταν μεγάλα σε ηλικία, είτε επειδή είχαν κάποια σωματική η νοητική μειονεξία και προορίζονται να μεγαλώσουν σε ιδρύματα τώρα πλέον βρίσκονται σε μόνιμες οικογένειες.

3.2 Η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας στη Βρετανία Η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας κατευθύνεται σε μια πλήρως παιδοκεντρική βάση. Προσοχή δόθηκε στο να βρεθούν οικογένειες για τα παιδιά που τις είχαν ανάγκη παρά στο να βρεθούν παιδιά για άτεκνα ζευγάρια. Ένας άλλος παράγοντας που συνέβαλε ήταν η απαγόρευση των ιδιωτικών ή ανεξάρτητων υιοθεσιών.

3.2 Η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας στη Βρετανία Η εργασία της υιοθεσίας δεν αφορά απλά την τοποθέτηση ενός παιδιού σε μια νέα οικογένεια, περιλαμβάνει επίσης συνεργασία με τους φυσικούς γονείς. Την πολυδιάστατη αυτή εργασία είναι προφανές ότι μπορούν να παρέχουν μόνο καλά οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες.

3.2 Η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας στη Βρετανία Ο δισταγμός ορισμένων χωρών όπως και της Ελλάδας να απαγορεύσουν τις ιδιωτικές υιοθεσίες δείχνει πως ενήλικοι που ελέγχουν τις νομοθετικές διαδικασίες, οι ομάδες πίεσης των άτεκνων ζευγαριών καθώς και τα ΜΜΕ δεν επιθυμούν να τεθεί η υιοθεσίας υπό έλεγχο. Ακόμα η πολιτική και η πρακτική της υιοθεσίας στην Βρετάνια προσανατολίζεται και σε άλλα ζητήματα

Κεφάλαιο 4: Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»
4.1 Ιστορία Ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1955. Λόγοι ίδρυσης: Στα ήδη υπάρχοντα βρεφοκομεία οι συνθήκες διαβίωσης ήταν δυσμενείς. Προστασία των μητέρων αλλά και των βρεφών τους που κυοφορούνταν εκτός γάμου, λόγω των κοινωνικών αντιλήψεων εκείνων των χρόνων. Προσπάθεια λειτουργίας δύο παραρτημάτων του «μητέρα» στην Κέρκυρα και στο Ηράκλειο, η οποία δεν απέδωσε. Το 1982 συγχωνεύθηκε με τον Εθνικό Οργανισμό Κοινωνικής Φροντίδας και από ΝΠΙΔ μετατράπηκε σε ΝΠΔΔ.

4.2 Υπηρεσίες και προγράμματα Υπηρεσίες: Βρεφοκομική υπηρεσία Ιατρική υπηρεσία Κοινωνική υπηρεσία Ψυχολογική υπηρεσία Προγράμματα: Πρόγραμμα Προστασίας Γονέων και Παιδιών Πρόγραμμα Προστασίας Επίτοκων Πρόγραμμα Αναδοχής Πρόγραμμα Υιοθεσίας Πρόγραμμα Αναζήτησης Ριζών Πρόγραμμα Εθελοντισμού

4.3 Στόχος Κάλυψη της ανάγκης για προστασία του κάθε παιδιού που στερείται ομαλού οικογενειακού περιβάλλοντος. Σε πρώτο στάδιο: βοήθεια της φυσικής οικογένειας, ώστε να αναλάβει τη φροντίδα του παιδιού της. Σε δεύτερο στάδιο: η παραμονή του παιδιού στο Ίδρυμα να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη. Σε τρίτο στάδιο: προσπαθεί για το μεγαλύτερο δυνατό όφελος του παιδιού σε οποιαδήποτε περίπτωση υιοθεσίας ή αναδοχής.

Κεφάλαιο 5: Περιπτώσεις υιοθεσιών
5.1 Υιοθεσίες μεγάλων παιδιών Η διαδικασία της υιοθεσίας μεγαλύτερων παιδιών είναι περισσότερο πολύπλοκη από την υιοθεσία βρεφών. Είναι πιο δύσκολα για τοποθέτηση Συνήθως έχουν στο ιστορικό τους παραμέληση ή κακοποίηση από τους γονείς τους Είναι συνήθως συναισθηματικά στερημένα, έχουν βιώσει αποχωρισμούς και την απόρριψη Συχνά παρουσιάζουν συναισθηματικές δυσκολίες ή και προβλήματα συμπεριφοράς (λεκτική ή μη λεκτική, παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια, προσκόλληση σε οποιοδήποτε πρόσωπο) Από την πλευρά τους οι θετοί γονείς μπορεί να βιώσουν αρνητικά συναισθήματα ή αμφιθυμία όταν έχουν να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν την δύσκολη συμπεριφορά του παιδιού. Για αυτό τον λόγο θεωρείται απαραίτητη η υποστηρικτική δουλειά με την οικογένεια κυρίως τους πρώτους μήνες της τοποθέτησης.

5.2 Υιοθεσίες παιδιών με ειδικές ανάγκες Ο όρος «ανάπηρος» σύμφωνα με τον ορισμό του Ο.Η.Ε. (1975) αναφέρεται σε "Οποιοδήποτε άτομο που δεν μπορεί να εξασφαλίσει μόνο του όλες ή ένα μέρος από τις ανάγκες μιας φυσιολογικής, ατομικής ή και κοινωνικής ζωής λόγω κάποιου εκ γενετής ή επίκτητου σωματικού ή διανοητικού μειονεκτήματος.″ Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες: Παιδιά με μικρού ή μεσαίου βαθμού ιατρικά προβλήματα, κατά κανόνα θεραπεύσιμα. Παιδιά με σοβαρά ιατρικά προβλήματα, που επιδέχονται όμως θεραπευτική αντιμετώπιση. Παιδιά με ιατρικά προβλήματα μη θεραπεύσιμα. Παιδιά με κινητικές και αισθητηριακές αναπηρίες. Παιδιά με ψυχοκινητική ή νοητική υστέρηση. Παιδιά με προβλήματα στο οικογενειακό τους ιστορικό. Παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας με προβλήματα συμπεριφοράς. Παιδιά σοβαρά κακοποιημένα- παραμελημένα. Παιδιά διαφυλετικής προέλευσης. Ομάδες τριών ή τεσσάρων αδελφών.

5.2 Υιοθεσίες παιδιών με ειδικές ανάγκες Είναι γνωστό ότι οι υποψήφιοι γονείς στην πλειονότητα τους επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα παιδί βρεφικής ηλικίας, υγιές, με ομαλά στοιχεία στο ιστορικό του. Ωστόσο το κέντρο βρεφών ΜΗΤΕΡΑ προωθεί την υιοθεσία αυτών των παιδιών ως την καλύτερη λύση αποκατάστασης. Τα παιδιά αυτά σύμφωνα με στοιχεία παρακολούθησης διαπιστώνεται ότι έχουν σχετικά εύκολη ένταξη στο οικογενειακό περιβάλλον και η βελτίωση ή και η αποθεραπεία-αποκατάσταση προβλημάτων τους, δίνουν μεγάλη ικανοποίηση στους θετούς γονείς.

5.3 Διεθνείς και διαφυλετικές υιοθεσίες Διεθνής υιοθεσία είναι η υιοθεσία παιδιών που προέρχονται από κράτη διαφορετικά από εκείνα της ιθαγένειας των θετών τους γονέων. Διαφυλετική υιοθεσία είναι η υιοθεσία παιδιών που προέρχονται από φυλή διαφορετική από εκείνη των θετών τους γονέων.

5.3 Διεθνείς και διαφυλετικές υιοθεσίες Προϋποθέσεις για τις διεθνείς και διαφυλετικές υιοθεσίες: Το συμφέρον και τα δικαιώματα του παιδιού είναι πρωταρχικής σημασίας και θα πρέπει να οδηγούν τις οποιεσδήποτε αποφάσεις και συνθήκες της διακρατικής ή διεθνούς υιοθεσίας. Το παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώσει μέσα σε μια οικογένεια. Πρέπει να κατανοηθεί ότι η υιοθεσία είναι το μέσον να δώσουμε χωρίς οικογένεια μια οικογένεια και όχι το αντίθετο, δηλαδή σε μια οικογένεια ένα παιδί. Η διεθνής υιοθεσία πρέπει να εξετάζεται αφότου έχουν αποκλειστεί όλες οι άλλες εναλλακτικές λύσεις οικογενειακής φροντίδας μέσα στην χώρα του παιδιού. Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και κρίσης των χωρών δεν πρέπει να λαμβάνεται καμία απόφαση για μακροχρόνια τοποθέτηση παιδιών εκτός της χώρας τους.

Κεφάλαιο 6: Προετοιμασία για την υιοθεσία
6.1 Προετοιμασία της φυσικής μητέρας για την υιοθεσία του παιδιού της Η νοοτροπία και οι προκαταλήψεις ότι η εγκατάλειψη είναι μια πράξη ευκολίας και ντροπής και το γεγονός ότι η ίδια είναι ανάξια φορτώνει την φυσική μητέρα με πολλές ένοχες. Οι μητέρες αυτές συνήθως είναι νέες και μόνες, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα (οικονομικά, επαγγελματικά κτλ), ακόμη εγκαταλειφθήκαν από τον πατερά του παιδιού και συχνά από την οικογένεια τους την περίοδο την εγκυμοσύνης και της γέννησης και όχι μόνο.

6.2 Προετοιμασία του παιδιού για την υιοθεσία Τα μεγαλύτερα παιδιά συνήθως έχουν ζήσει μέσα στη στέρηση, έχουν υποστεί πολλές αλλαγές πρόσωπων και οικογενειών. Στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν τι συμβαίνει μπορεί να κάνουν υπερβολικές – παραλογές σκέψεις και φαντασιώσεις. Η προετοιμασία αποσκοπεί στο να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει με έναν τρόπο προσαρμοσμένο στην ηλικία του τι του έχει συμβεί.

6.2 Προετοιμασία του παιδιού για την υιοθεσία Με τον ορό ταυτότητα εννοούμε την αντίληψη που έχει το κάθε άτομο για τον εαυτό του. Στην πορεία της δημιουργίας ταυτότητας του υιοθετημένου παιδιού υπάρχον ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, τα υιοθετημένα παιδιά έχουν: (Triseliotis 1989). Να οικοδομήσουν την αναπτυσσομένη ταυτότητα τους και την εικόνα του εαυτού τους πάνω στην έννοια δύο οικογενειών της φυσικής και της θετής. Να επεξεργαστούν – αποδεχτούν το θέμα της απόρριψης από την φυσική τους οικογένεια. Ακόμη τα παιδιά αυτά αντιμετωπίζουν την προκατάληψη της κοινωνίας και πολλές φορές δεν γνωρίζουν πληροφορίες για το του παρελθόν τους, τους γονείς τους και την καταγωγή τους.

6.3 Προετοιμασία και επιλογή θετών γονέων. Η εικόνα του ζευγαριού με τα πολύ «ομαλά στοιχειά», το «σχεδόν τέλειο» και «ιστορούμενο» ζευγάρι δεν είναι πλέον ζητούμενα. Παρόλα αυτά οι ιδιαιτερότητες των παιδιών που δίνονται για υιοθεσία, και οι αυξημένες απαιτήσεις του ρόλου του θετού γονέα επιβάλλουν κάποια κριτήρια επιλογής των θετών ζευγαριών. Η έμφαση και η βαρύτητα δίνονται σε παραμέτρους που έχουν να κάνουν με την συναισθηματική ωριμότητα και επάρκεια μέσα από μια πιο προσεκτική διερεύνηση του «εγώ» των ενδιαφερόμενων.

6.3 Προετοιμασία και επιλογή θετών γονέων Σημαντικό σημείο είναι οι θετοί γονείς να έχουν υγιή κίνητρα δηλαδή να επιθυμούν πράγματι να νιώσουν την χαρά την μητρότητας και της πατρότητας την χαρά την εξέλιξης ενός νέου ανθρώπου κοντά τους. Επιθυμητό είναι οι θετοί γονείς να κατανοήσουν την αλληλεπίδραση κληρονομικότητας και περιβάλλοντος στην συμπεριφορά του παιδιού. Είναι ανάγκη οι γονείς να απεμπλακούν από φαντασιώσεις που συνδέονται με τις δικές τους ανάγκες, και να αποδεκτού το παιδί με τα θετικά του στοιχειά αλλά και με τις αδυναμίες του.

Κεφάλαιο 7: Η αναζήτηση των ριζών
7.1 Η μυστικότητα στην υιοθεσία Η υιοθεσία μέχρι και κάποια χρόνια πριν εξυπηρετούσε την ανάγκη επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων όλων των μερών που εμπλέκονται σε αυτήν. Κοινωνικοί παράγοντες και συναισθήματα ενοχής οδηγούσαν στην απόκρυψη των οποιοδήποτε στοιχείων της υιοθεσίας. Η αναφορά της υιοθεσίας φέρνει στην επιφάνεια επώδυνα συναισθήματα και φόβους των θετών γονέων: Η διαφορετική βιολογική προέλευση του παιδιού τους. Η απειλητική γι’ αυτούς ύπαρξη των βιολογικών γονέων. Η βιολογική τους αδυναμία για τεκνοποίηση. Η απώλεια του βιολογικού παιδιού που επιθυμούσαν να αποκτήσουν. Η προσπάθεια απόκρυψης της πραγματικότητας: Εμποδίζει την ανάπτυξη δεσμού με το παιδί. Την κάλυψη των ανικανοποίητων αναγκών που ίσως να υπάρχουν εξαιτίας των συνθηκών γέννησης του παιδιού. Δημιουργεί δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ των μελών. Το παιδί συχνά επιρρίπτει ευθύνες στον εαυτό του για την κατάσταση αυτή, διακατέχεται από ανασφάλεια και άγχος και δημιουργούν φαντασιώσεις και μύθους για να δώσουν εξηγήσεις. Η μυστικότητα της υιοθεσίας έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογία των φυσικών μητέρων.

Κεφάλαιο 7: Η αναζήτηση των ριζών
7.2 Η αναζήτηση των ριζών Σήμερα θεωρείται κατακριτέα πράξη η απόκρυψη των στοιχείων της υιοθεσίας. «Το θετό τέκνο μετά την ενηλικίωσή του έχει το δικαίωμα να πληροφορείται πλήρως από τους θετούς του γονείς και από κάθε αρμόδια αρχή τα στοιχεία των φυσικών του γονέων». Τα αιτήματα αυτά στην Ελλάδα είναι πολύ λίγα σε σχέση με άλλες χώρες του εξωτερικού. Η συνάντηση του υιοθετημένου με τη φυσική του μητέρα δρομολογείται μόνο εφόσον αυτό είναι επιθυμία και των δύο πλευρών. Όλες οι πλευρές που εμπλέκονται στην υιοθεσία, όταν τίθεται το ζήτημα μια ενδεχόμενης συνάντησης του παιδιού με τη βιολογική του οικογένεια διακατέχονται από τον φόβο του αγνώστου. Είναι απαραίτητο πριν από τη συνάντηση να παρέχεται πάντοτε συμβουλευτική υποστήριξη σε όλα τα εμπλεκόμενα μέλη. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η επανασύνδεση με τη βιολογική μητέρα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις έχει σχεδόν πάντοτε θετικές συνέπειες για όλους.

Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Υιοθεσία και αναδοχή – Το Κέντρο Βρεφών «η Μητέρα»"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια