Eυρωπαϊκός κινηματογράφος

Παρουσίαση με θέμα: "Eυρωπαϊκός κινηματογράφος"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Eυρωπαϊκός κινηματογράφος

2 H OMAΔΑ ΜΑΣ: Παππά Μαρία
Παρίση Βάσω Τέλιου Κωνσταντίνα Τσιαπλέ Λυδία Τσικλητάρη Έρη Τσιότρα Φωτεινή Χατζή Αθηνά Χατζή Σμαρώ Συντονίστρια καθηγήτρια: ΣΙΛΙΝΤΖΗ ΑΓΟΡΗ Βασιλείου Γιάννης Γιαννιώτη Ιφιγένεια Θεοφίλου Πέτρος Καρατζικάκη Άννα Μακρίδη Στέλλα Μπάνου Αντωνία Μπλέτα Ελπίδα Μπόρας Αλμπέρτος

3 1. Ιστορία του κινηματογράφου
1. Ιστορία του κινηματογράφου Είναι γενικά δύσκολο να αναδειχθεί ένας μοναδικός εφευρέτης του κινηματογράφου, ως τεχνική της κινούμενης εικόνας. Επιπλέον, είναι γεγονός πως επί σειρά ετών ο άνθρωπος πειραματίστηκε πάνω στην προσπάθεια απεικόνισης της κίνησης. Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, στα μέσα του 19ου αιώνα. Μία από τις πρώτες και ιδιαίτερα σημαντικές αναλύσεις της κίνησης με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής, έγινε περίπου το 1878, όταν ο Βρετανός φωτογράφος Edward Muybridge, έχοντας καταφέρει να αναπτύξει μεθόδους διαδοχικής φωτογράφισης, απεικόνισε την κίνηση ενός αλόγου, αποδεικνύοντας τότε, πως κατά τη διάρκεια του καλπασμού του υπάρχουν στιγμές που τα πόδια του δεν έχουν επαφή με το έδαφος. Την ίδια περίπου εποχή, ο Γάλλος φυσικός Ετιέν Μαρέ κατόρθωσε να συλλάβει φωτογραφικά το πέταγμα ενός πουλιού με τη βοήθεια μιας φωτογραφικής μηχανής με τη δυνατότητα να αποτυπώνει 12 στιγμιότυπα ανά λεπτό. Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερο ίσως, την εφεύρεση του κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στις 20 Μαΐου του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία. Ο Έντισον θεωρούσε την εφεύρεση του κινητοσκοπίου ήσσονος σημασίας και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ώστε να προβάλλονται οι ταινίες για περισσότερους θεατές. Επιπλέον δεν κατοχύρωσε την εφεύρεση διεθνώς, με αποτέλεσμα να είναι νόμιμη η αντιγραφή και εξέλιξή της στην Ευρώπη, όπου σύντομα εμφανίστηκε ως εισαγόμενο προϊόν.

4 2. Οι πρόδρομοι του κινηματογράφου ήταν οι σκηνές ειδικού φωτισμού και τα παραπετάσματα με εντυπωσιακές σκιές που έστηναν πλανόδιοι σε λαϊκές αγορές της κεντρικής Ευρώπης. Το 1895 προβλήθηκε η πρώτη κινηματογραφική ταινία σε μορφή bioskop στο Βίντεργκαρτεν του Βερολίνου. Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι.

5 3. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας.

6 Μερικοί σπουδαίοι σκηνοθέτες…
Παντελής Βούλγαρης Γιάννης Σμαραγδής Μάρτιν Σκορτσέζε Αλφρεντ Χίτσκοκ Πέδρο Αλμοδοβάρ Εμίρ Κουστουρίτσα Λοράν Καντέ Ρομάν Πολάνσκι Ινγκμαρ Μπέργκμαν Λαρς Φον Τρίερ

7 Παντελής Βούλγαρης ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Ο κλέφτης (1965) Τζίμης ο Τίγρης (1966) Ce n’est pas que le début (1969) Χορός των τράγων (1971) Το προξενιό της Άννας (1972) Ο μεγάλος ερωτικός (1973) Happy day (1976) Ελευθέριος Βενιζέλος (1980) Κάρολος Κουν (1981) Τα πέτρινα χρόνια (1985) Η φανέλα με το «9» (1988) Ήσυχες ημέρες του Αυγούστου (1991) Ακροπόλ (1995) Όλα είναι δρόμος (1998) Νύφες (2004) Ψυχή βαθιά (2009) Μικρά Αγγλία (2013) ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο Παντελής Βούλγαρης είναι Έλληνας σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου Μετά τις σπουδές του στον κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε πλήθος παραγωγών. Ο Παντελής Βούλγαρης έχει διακριθεί και βραβευτεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.

8 ΝΥΦΕΣ Σενάριο: Καλοκαίρι Ο φωτογράφος Νόρμαν Χάρρις και η Νίκη ταξιδεύουν στο ίδιο καράβι για την Αμερική. Ο Νόρμαν, στην πρώτη θέση, η Νίκη στην Τρίτη μαζί με άλλες 700 νύφες. Όλες κουβαλούν την φωτογραφία ενός αγνώστου γαμπρού και το νυφικό τους στο βαλιτσάκι τους. Ο Νόρμαν συγκινείται βλέποντας τις νύφες της τρίτης θέσης. Η Νίκη είναι αυτή που τον εντυπωσιάζει περισσότερο. Σιγά σιγά γνωρίζονται και ερωτεύονται. Το υπερωκεάνιο «King Alexander» φτάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Στο κατάστρωμα γράφεται ο επίλογος της σχέσης Νίκης- Νόρμαν. Οι νύφες είναι μια ιστορία για δυνατά συναισθήματα, για τα διλήμματα, για την συνείδηση, για την υπεύθυνη στάση. Για τις μικρές στιγμές, τα βλέμματα, τα αγγίγματα, τα «ναι» και τα «όχι» που μετράνε στην ζωή. Ηθοποιοί: Ντέμιαν Λιούις, Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Δημήτρης Καταλειφός, Στίβεν Μπέρκοφ, Αποστόλης Τότσικας, Εύη Σιουλίδου.

9 Βραβεία Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας, 2005: υποψηφιότητα του Παντελή Βούλγαρη για καλύτερο σκηνοθέτη 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης: Πρώτο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου (Βικτώρια Χαραλαμπίδου) Βραβείο Ερμηνείας 2ου Γυναικείου Ρόλου (Εύη Σαουλίδου) Βραβείο Φωτογραφίας (Γιώργο Αρβανίτη) Βραβείο Σκηνογραφίας (Δημήτρη Κατσίκη) Βραβείο Μουσικής, (Σταμάτη Σπανουδάκη) Βραβείο Ήχου Βραβείο Μοντάζ Βραβείο Ενδυματολογίας Βραβείο Μακιγιάζ Κριτική: Η ταινία ήταν μία πολυδιαφημισμένη παραγωγή, που στηρίχτηκε στα ονόματα των συντελεστών της, του γνωστού σκηνοθέτη των «Πέτρινων Χρόνων» Παντελή Βούλγαρη, της γνωστής συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη, την επιμέλεια παραγωγής του Μάρτιν Σκορτσέζε, και την μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη. Θεωρήθηκε "υπερπαραγωγή" για τα ελληνικά δεδομένα, και στηριζόμενη στην επιτυχία της ταινίας «Πολίτικη Κουζίνα» της προηγούμενης χρονιάς, αναμενόταν ότι θα γίνει κι αυτή μεγάλη επιτυχία. Οι περισσότερες κριτικές που ακολούθησαν την προβολή της ταινίας, την κατέτασσαν σαν μία καλή ταινία. Παρόλα αυτά, ήταν μία εισπρακτική επιτυχία και η σημαντικότερη επιτυχία της χρονιάς.

10 Γιάννης Σμαραγδής ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Φιλμογραφία
Μεγάλωσε στο Ηράκλειο και σπούδασε σκηνοθεσία στην Ελλάδα και στο Παρίσι. Εμφανίστηκε το 1972 με την μικρού μήκους ταινία «Δύο τρία πράγματα…» (12’) η οποία βραβεύτηκε στην Ελλάδα και διακρίθηκε στο φεστιβάλ Μόντρεαλ στον Καναδά. Έχει διδάξει Μ.Μ.Ε. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σενάριο και σκηνοθεσία σε σχολές κινηματογράφου. Ως συγγραφέας έχει εκδώσει τα βιβλία «Γεωγραφία του μη ορατού» (1995), «Καβάφης- λογοτεχνική μορφή του σεναρίου Καβάφης» (1996) και το διήγημα «Η ελαφίνα της πλατείας Χαλανδρίου» (2006) Φιλμογραφία Δύο Τρία Πράγματα… (1972) Κελλί Μηδέν (1975) Καλή Σου Νύχτα Κυρ’ Αλέξανδρε (1981) Το Τραγούδι Της Επιστροφής (1983) Η Δε Πόλη Ελάλησεν (1993) Καβάφης (1996) El Greco (2007) Αναζητώντας Τον Ιωάννη Βαρβάκη (2007) Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι (2012)

11 EL GRECO Σενάριο: Η ταινία μας μεταφέρει στο 16ο αιώνα με αφετηρία την Κρήτη, στη Βενετία ως το Τολέδο της Ισπανίας, ακολουθώντας την περιπετειώδη αναζήτηση του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ή Ελ Γκρέκο για ελευθερία και έρωτα. Εκείνη την εποχή η Κρήτη, η ιδιαίτερη πατρίδα του ζωγράφου, βρίσκεται υπό την κατοχή των Ενετών. Ο πατέρας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου είναι αντάρτης και μάχεται τους κατακτητές, ενώ ο νεαρός καλλιτέχνης απολαμβάνει ήδη μεγάλη φήμη και επιτυχία. Μαζί με το στενό του φίλο Νικολό, που τον συνοδεύει παντού και τον προστατεύει, ο Γκρέκο θα βρεθεί στη Βενετία, ακολουθώντας την πανέμορφη Φραντζέσκα ντα Ρίμι. Εκεί θα θητεύσει στο εργαστήριο του μεγάλου ζωγράφου της Αναγέννησης Τιτσιάνο, ενώ θα γνωρίσει τον Ισπανό ιδεαλιστή ιερωμένο Νίνο ντε Γκεβάρα, που θα επηρεάσει καθοριστικά τη ζωή του. Ο Γκεβάρα γοητεύεται από το ταλέντο του Έλληνα ζωγράφου και τον θαυμάζει, αν και διαφωνεί με την ιδιότυπη στάση του σε ό,τι αφορά στην τέχνη και στο Θεό. Οι δυο τους αναπτύσσουν μια ξεχωριστή φιλία. Φθάνοντας στην Ισπανία, ο Θεοτοκόπουλος κατακτά παγκόσμια φήμη ως καλλιτέχνης, ενώ βρίσκει το μεγάλο έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο της Χερόνιμα. Αποκτά ισχυρούς φίλους και είναι ευτυχισμένος που εργάζεται στην Ισπανία, ως τη στιγμή που θα δεχτεί το πρώτο χτύπημα της μοίρας. Μέσα στη δυστυχία του, θα ξανασυναντηθεί με ένα αγαπημένο πρόσωπο από το παρελθόν: τον Νίνο ντε Γκεβάρα, ο οποίος τώρα πια είναι Μέγας Ιεροεξεταστής και στέλνει τους «αιρετικούς» στην πυρά. Η μετάλλαξη του φίλου του σοκάρει τον Γκρέκο, ενώ το συγκλονιστικό θέαμα των ανθρώπων στην πυρά τον ωθεί να απεικονίσει με σχεδόν υπερφυσικό τρόπο την ψυχή των αθώων, κάνοντάς τους να φαίνονται άγιοι. Αυτό εξοργίζει τον Γκεβάρα. Στη μάχη που θα διεξαχθεί ανάμεσά τους, το φως πολεμά το σκοτάδι. Τα όπλα του Γκεβάρα είναι η εξουσία και ο θάνατος, ενώ ο Γκρέκο προτάσσει τους πίνακές του, το φως και τις αξίες του ανυπότακτου κρητικού πολιτισμού που τον γέννησε. Ηθοποιοί: Nick Ashdon, Juan Diego Botto, Laia Marul, Λάκης Λαζόπουλος, Σωτήρης Μόυστάκας, Δήμητρα Ματσούκα                                                              

12 Βραβεία •  Α΄ Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας • Α΄ Κρατικό Βραβείο Σκηνοθεσίας • Α΄ Κρατικό Βραβείο Φωτογραφίας • Α΄ Κρατικό Βραβείο Μουσικής • Α΄ Κρατικό Βραβείο σκηνογραφίας • Α΄ Κρατικό Βραβείο μοντάζ • Α΄ Κρατικό Βραβείο ηχοληψίας • Α΄ Κρατικό Βραβείο μακιγιάζ •   Βραβείο ΚΟΙΝΟΥ • Πρώτο βραβείο στον ηθοποιό Juan Diego Botto στο διεθνές φεστιβάλ του Καϊρου 2008. • Βραβείο GOYA για τα κουστούμια της ταινίας στην ενδυματολόγο LALA HUETE. • Βραβείο Τεχνικής Αρτιότητας (ΕΤΕΚ) • Βραβείο στον Γιάννη Σμαραγδή από το Ευρωπαϊκό-Αμερικάνικο Συμβούλιο Γυναικών   στην Santa Barbara  Καλιφόρνιας  (U. S. A) • Διεθνές Βραβείο ΑΡΤΕΜΙΣ • Βραβείο «ΣΟΦΙΗΣ» στον Γιάννη Σμαραγδή από το Εθνικό και Kαποδιστριακό       Πανεπιστήμιο Αθηνών στους Δελφούς  • Βραβείο Τέχνης "GIUSEPPE SCIACCA" στο Campidoglio της Ρώμης. • Τιμητικό Βραβείο στο διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Maremetraggio της   Τεργέστης Κριτική: Η διεθνούς συμπαραγωγής ταινία πληρώντας τα στάνταρ της μεγάλης παραγωγής που όφειλε να είναι, αναβιώνει τον ζωγράφο στην εποχή του, αφηγείται με ρυθμό, σχεδόν μελωδικά, το δημιουργικό του ταξίδι από τον Χάνδακα στον Τολέδο και χτυπά την πόρτα της Ακαδημίας. Η ταινία, σοφά σκηνοθετημένη και καλοερμηνευμένη από ένα καστ εγνωσμένων δυνατοτήτων συχνά πυκνά αφήνει να διαφανούν στοιχεία όψιμου εθνικισμού τα οποία όμως πνίγονται στη συγκρατημένη συγκίνηση, που μπορεί κανείς να διαγνώσει σε δεύτερη ανάγνωση.

13 El Greco – To trailer της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή

14 ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Μάρτιν Μαρκαντόνιο Λουτσιάνο Σκορσέζε (γενν. 17 Νοεμβρίου, 1942) είναι ιταλοαμερικανός, βραβευμένος με Όσκαρ, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Γνωστός και με το υποκοριστικό Μάρτι, είναι επίσης ο ιδρυτής του World Cinema Foundation και αποδέκτης του AFI Life Achievement Award για τη συμβολή του στον κινηματογράφο. Έχει βραβευτεί με Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών. Είναι πρόεδρος του Film Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, αφιερωμένου στην αναπαλαίωση ταινιών και στην αποτροπή της καταστροφής των πρωτότυπων φιλμ. Το έργο του Σκορσέζε αφορά θέματα όπως η ιταλο-αμερικανική ταυτότητα, καθολικά πρότυπα όπως ενοχή και σωτηρία, η παλικαριά, αλλά και η (ενδημική στην αμερικανική κοινωνία) βία. Ο Σκορσέζε θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Είναι κάτοχος μάστερ στην σκηνοθεσία κινηματογράφου από τη σχολή τεχνών Tisch του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 1963 What's a Nice Girl Like You Doing in a Place Like This? 1964 It's Not Just You, Murray! 1967 The Big Shave Who's That Knocking at My Door 1970 Πανικός στους Δρόμους (Street Scenes) 1972 Boxcar Bertha 1973 Κακόφημοι Δρόμοι (Mean Streets) 1974 Italianamerican Η Αλίκη δε Μένει πια Εδώ (Alice Doesn't Live Here Anymore) 1976 Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) 1977 Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York) 1978 Ραντεβού με τ' αστέρια της ποπ (The Last Waltz) 1980 Οργισμένο Είδωλο (Raging Bull) 1983 Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας (The King of Comedy) 1985 Μετά τα Μεσάνυχτα (After Hours) 1986 Το Χρώμα του Χρήματος (The Color of Money) 1988 Ο Τελευταίος Πειρασμός (The Last Temptation of Christ) 1989 Ιστορίες της Νέας Υόρκης (New York Stories) 1990 Τα καλά Παιδιά (Goodfellas) 1991 Το Ακρωτήρι του Φόβου (Cape Fear) 1993 Τα Χρόνια της Αθωότητας (The Age of Innocence) 1995 Καζίνο (Casino) 1997 Kundun 1999 Σταυροδρόμια της Ψυχής (Bringing Out the Dead) 2002 Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York) 2004 Ιπτάμενος Κροίσος (The Aviator) 2005 No Direction Home: Bob Dylan 2006 Ο Πληροφοριοδότης (The Departed) 2008 Shine a Light 2010 Το νήσι των καταραμένων (Shutter Island) 2011 Hugo 2012 Xtreme City 2013 Ο Λύκος της Wall Street (The Wolf of Wall Street)

15 ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
Σενάριο: Στις αρχές του 1860 κι ενώ η Αμερική υπέφερε από τον εμφύλιο πόλεμο, στη Νέα Υόρκη μια άλλη μάχη ξεκινούσε. Στα «Πέντε Σημεία» (Five Points) της Νέας Υόρκης οι συγκρούσεις των ντόπιων (γεννημένοι στην Αμερική απόγονοι Άγγλων προτεσταντών μεταναστών) με τους Ιρλανδούς και Ιταλούς μετανάστες έκανε την περιοχή πολύ επικίνδυνη. Στο κέντρο αυτών των αναταραχών εκτυλίσσεται η ιστορία του Άμστερνταμ Βάλον, γιο του αρχηγού των μεταναστών, που αφού βγαίνει από το ορφανοτροφείο αναζητά το φονιά του πατέρα του, τον Μπιλ τον "Χασάπη" για να πάρει εκδίκηση... Ηθοποιοί: Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο του Άμστερνταμ Βάλλον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο ρόλο του Μπιλ "Χασάπης" Κάτινγκ Κάμερον Ντίαζ στο ρόλο της Τζένι Έβερντιν Λίαμ Νίσον στο ρόλο του Ιερέα Βάλλον Τζιμ Μπρόαντμπεντ στο ρόλο του Γουίλιαμ Τουίντ Χένρι Τόμας στο ρόλο του Τζόνι Σιρόκο Μπρένταν Γκλίζον στο ρόλο του Γουόλτερ ΜακΓκιν Γκάρι Λούις στο ρόλο του ΜακΓκλόιν Τζον Σι Ράιλι στο ρόλο του Σανγκ

16 Βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας (υποψηφιότητα) Σκηνοθεσίας: Μάρτιν Σκορσέζε (υποψηφιότητα) Σεναρίου: Τζέι Κοξ, Στίβεν Ζαϊλίαν & Κένεθ Λόνεργκαν (υποψηφιότητα) Α' Ανδρικού Ρόλου: Ντάνιελ Ντέι Λιούις (υποψηφιότητα) Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης: Ντάντε Φερέτι & Φρανσέσκα Λο Σκιάβο (υποψηφιότητα) Φωτογραφίας: Μάικλ Μπάλχους (υποψηφιότητα) Κοστουμιών: Σάντι Πάουελ (υποψηφιότητα) Μοντάζ: Θέλμα Σκουνμέικερ (υποψηφιότητα) Ήχου: Τομ Φλίσμαν, Γιουτζίν Γκέρτι & Ιβάν Σάροκ (υποψηφιότητα) Τραγουδιού: (The Hands That Built America) U2 (υποψηφιότητα) Χρυσή Σφαίρα: Καλύτερης Ταινίας - Δράματος (υποψηφιότητα) Σκηνοθεσίας: Μάρτιν Σκορσέζε (νίκη) Α' Ανδρικού Ρόλου – Δράμα: Ντάνιελ Ντέι Λιούις (υποψηφιότητα) Β' Γυναικείου Ρόλου: Κάμερον Ντίαζ (υποψηφιότητα ) Τραγούδι (The Hands That Built America): U2 (νίκη) Screen Actors Guild Awards: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο: Ντάνιελ Ντέι Λιούις (νίκη) Κριτική: Όλα αυτά δείχνονται στην ταινία του Σκορσέζε με τον πιο εύγλωττο κι εντυπωσιακό τρόπο, με εικόνες που μοιάζουν να βγήκαν από γκραβούρες και εικονογραφήσεις της εποχής. Μόνο που τα εντυπωσιακά ντεκόρ κατοικούνται από άψυχους και αδιάφορους χαρακτήρες. Με εξαίρεση τον «Χασάπη» Μπιλ, τον οποίο ο Σκορσέζε προσεγγίζει ως μια ψυχοπαθολογική φιγούρα του κακού, κανένας χαρακτήρας δεν μας αγγίζει ουσιαστικά. Η ταινία βρίθει από χριστιανικές αναφορές, κάτι λογικό για έργο του Σκορσέζε, όχι όμως και για μια ταινία που θέλει να έχει ιστορικό χαρακτήρα. Γιατί τελικά οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» δεν είναι το χρονικό της αληθινής Αμερικής, αλλά μιας χώρας όπως θέλει να τη δει ο ίδιος ο Σκορσέζε. Μεγαλοφυής ως σύλληψη, αλλά θύμα της μεγαλομανίας του δημιουργού της, οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» είναι μια ελεγεία της βίας, που κυλά γραμμικά χωρίς το δραματουργικό μεγαλείο άλλων ταινιών του Σκορσέζε.

17 ΑΛΦΡΕΝΤ ΧΙΤΣΚΟΚ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Σερ Άλφρεντ Τζόζεφ Χίτσκοκ (αγγλικά:Alfred Joseph Hitchcock, 13 Αυγούστου Απριλίου 1980) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης και παραγωγός. Συχνά αναφέρεται και ως «Άρχοντας του Σασπένς», καθώς ήταν πρωτοπόρος σε διάφορες τεχνικές, σχετικά με τα θρίλερ περιπέτειας και τα ψυχολογικά θρίλερ. Κατόπιν επιτυχημένης καριέρας στον Βρετανικό Κινηματογράφο, σε βουβές και μη ταινίες, όπου είχε τη φήμη του καλύτερου σκηνοθέτη, το 1939, δοκίμασε να γυρίσει ταινίες στο Χόλυγουντ. Ακολούθως, το 1955, έγινε Αμερικανός πολίτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες. Φοίτησε αρχικά σε μία τεχνική σχολή, την School of Engineering and Navigation διδασκόμενος μηχανική, ηλεκτρολογία, ακουστική και ναυπηγική. Προκειμένου να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες του εργάσθηκε σε μία τηλεγραφική εταιρεία, ενώ παρακολουθούσε και μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ο Χίτσκοκ έπιασε σε δουλειά σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το Επρόκειτο για παράρτημα στην Αγγλική πρωτεύουσα της αμερικανικής Famous Players-Lasky της Paramount Pictures Η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο.Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να καθήσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Always Tell Your Wife αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν ο Αριθμός 13. Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ σττη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το Pleasure Garden κι αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτη. Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως τα 39 σκαλοπάτια, Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, Σαμποτάζ, με το ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στουντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη Ρεβέκκα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια. Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο The Short Night. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου.

18 ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ Αμερικάνικη περίοδος: Αγγλική περίοδος
Αριθμός 13 (Number 13, 1922) O κήπος των ηδονών(The Pleasure Garden) (1925) Ο αετός του βουνού (The Mountain Eagle) (1926) Ο Ενοικιαστής (The Lodger )(1927) Το Ρίνγκ (The Ring) (1927) Κατήφορος (Downhill)(1927) Η Πριγκίπισσα της Σαμπάνιας (Champagne) (1928) Εύκολη αρετή (Easy Virtue) (1928), διασχίζοντας ένα γήπεδο τένις (15') Η γυναίκα του αγρότη (The Farmer's Wife) (1928) Σκότωσα για την Τιμή μου (Blackmail, 1929), στον υπόγειο (11') Εξιλέωσις Δικαίου (The Manxman) (1929) Elstree Calling (1930) Η Ήρα και το παγόνι (Juno and the Paycock) (1930) Έγκλημα (Murder!) (1930), στον χώρο του εγκλήματος (60') Το παιχνίδι της σάρκας ( The Skin Game ) (1931) Mary (1931) Περιπέτειες Νεόπλουτων (Rich and Strange) (1931) Νούμερο δεκαεπτά (Number Seventeen) (1932) Βιεννέζικα βαλς (Waltzes from Vienna) (1933) Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man who Knew too Much, 1934) Τα 39 σκαλοπάτια (The 39 Steps, 1935) Σαμποτάζ (Sabotage, 1936) Μυστικός πράκτωρ (Secret Agent) (1936) Νέος και αθώος (Young and Innocent, 1937) Η Κυρία Εξαφανίζεται / Η Εξαφάνιση της Κυρίας (The Lady Vanishes, 1938), στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού Victoria (90') Η Ταβέρνα της Τζαμάικα (Jamaica Inn, 1939) Ρεβέκκα (Rebecca, 1940) Πριν από τη Θύελλα / Ξένος Ανταποκριτής (Foreign Correspondent, 1940), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (11') Δε σε Θέλω πια / Ο κύριος και η κυρία Σμιθ (Mr. and Mrs. Smith, 1941), περνώντας έξω από το κτίριο του κ. Σμιθ (41') Υποψίες (Suspicion, 1941), στο ταχυδρομικό κουτί του χωριού (45') Σαμποτέρ (Saboteur, 1942), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (60') Το Χέρι που Σκοτώνει / Στη Σκιά της Αμφιβολίας (Shadow Of A Doubt, 1943), στο τραίνο προς Σάντα Ρόζα (17') Περιπέτεια στη Μαδαγασκάρη (Aventure Malgache) (1944) Καλό ταξίδι (Bon Voyage) (1944) - μικρού μήκους Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί (Lifeboat, 1944), στην εφημερίδα ως διαφήμιση (25') Νύχτα Αγωνίας (Spellbound, 1945), στον ουρανοξύστη Empire State Building (36') Υπόθεση Νοτόριους (Notorious, 1946), στο πάρτι του Άλεξ Σεμπάστιαν (64') Υπόθεση Παραντάιν (The Paradine Case, 1947), στον σταθμό του τρένου (36') Ο Βρόχος / Η Θηλιά (Rope, 1948), διασχίζοντας το δρόμο (1') και η σιλουέτα από νέον-φως (52') Στον Αστερισμό του Αιγόκερω (Under Capricorn, 1949), στην παρέλαση Σίδνεϊ (3') και στα σκαλιά του κυβερνητικού κτιρίου (14') Πονεμένο Ρομάντζο / Ο Δολοφόνος Έρχεται Κάθε Βράδυ (Stage Fright, 1950) στο δρόμο (38') Ο Άγνωστος του Εξπρές (Strangers on a Train, 1951), όταν επιβιβάζεται στο τρένο (10') Η Εξομολόγηση (I Confess, 1953), στην κορυφή της σκάλας στο Κεμπέκ (1') Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954), σε μια αναμνηστική φωτογραφία (13') Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), διορθώνοντας ένα ρολόι (25') Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch a Thief, 1955), επιβάτης σε ένα λεωφορείο (10') Ποιος σκότωσε το Χάρι; (The Trouble with Harry, 1956), περνώντας έξω από μια έκθεση (21') Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά (The Man Who Knew Too Much, 1956), στην αγορά του Μαρόκου (25') 13 Εγκλήματα Ζητούν Ένοχο / Ο Λάθος Άνθρωπος (The Wrong Man, 1956) Δεσμώτης του Ιλίγγου (Vertigo, 1958), διασχίζοντας ένα ναυπηγείο (10') Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North by Northwest, 1959), χάνοντας το λεωφορείο (2') Ψυχώ (Psycho, 1960), περνώντας έξω από το γραφείο της Μάριον Κρέιν (7') Τα Πουλιά (The Birds, 1963), φεύγοντας από ένα κατάστημα ζώων (2') Μάρνι (Marnie, 1964), βγαίνοντας από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (5') Το σχισμένο παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966), καθήμενος στο λόμπυ ενός ξενοδοχείου (8') Τοπάζ (Topaz, 1969), στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια της Νέας Υόρκης (28') Φρενίτις (Frenzy, 1972), σε μια πολιτική διαδήλωση (3') Οικογενειακή συνωμοσία (Family Plot, 1976), εμφάνιση της σιλουέτας του έξω από ένα γραφείο (40')

19 ΨΥΧΩ Ηθοποιοί: Άντονι Πέρκινς, Τζάνετ Λι, Βέρα Μάιλς, Τζον Γκάβιν .
Σενάριο: Μια νεαρή κοπέλα, η Μάριον, έχοντας βαρεθεί τη μονότονη και μετρημένη ζωή της κλέβει δολ. από το αφεντικό της και κατευθύνεται προς την Καλιφόρνια, όπου πρόκειται να συναντήσει τον εραστή της. Κουρασμένη από την πολύωρη οδήγηση, τη βροχή και το σκοτάδι, που έχουν αρχίσει να πέφτουν αποφασίζει, στα μισά του δρόμου, να διανυκτερεύσει σε ένα απόμερο μοτέλ. Ιδιοκτήτης αυτού και διευθυντής του είναι ένας ήσυχος νεαρός που ακούει στο όνομα Νόρμαν Μπέιτς και καταδυναστεύεται από την παρουσία της μητέρας του. Αν και το χρώμα είχε ήδη εισβάλλει στον κινηματογράφο, ο Χίτσκοκ επέλεξε να γυρίσει ασπρόμαυρη την ταινία, για να προσδώσει μεγαλύτερο βάθος στην αγωνία που χαρακτηρίζει το θρίλερ που άλλαξε για πάντα τις ισορροπίες στο σινεμά τρόμου. Ηθοποιοί: Άντονι Πέρκινς, Τζάνετ Λι, Βέρα Μάιλς, Τζον Γκάβιν .

20 Σκηνοθεσίας - Άλφρεντ Χίτσκοκ Β’ Γυναικείου Ρόλου – Τζάνετ Λι
Βραβεία: Η ταινία έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά συνάντησε και αντιδράσεις από τους πουριτανούς της εποχής. Οι κριτικές ήταν αρχικά ανάμεικτες αλλά μετά την επιτυχία της ταινίας οι κριτικοί άρχισαν να βλέπουν την ταινία πιο θετικά. Η Τζάνετ Λι βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία κι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτάθηκε για βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας από το Σωματείο Αμερικανών Σκηνοθετών. Όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ η ταινία έλαβε 4 υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η Τζάνετ Λι που ήταν υποψήφια για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου έχασε το βραβείο από από τη Σίρλεϊ Τζόουνς για την ταινία του Ρίτσαρντ Μπρουκς Είμαστε Διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry) ενώ ο Χίτσκοκ έχασε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας από τον Μπίλι Γουάιλντερ για την ταινία Η Γκαρσονιέρα (The Apartment) που κέρδισε επίσης και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η ταινία δεν κατάφερε τελικά να αποσπάσει κανένα Όσκαρ. Υποψηφιότητα: Σκηνοθεσίας - Άλφρεντ Χίτσκοκ Β’ Γυναικείου Ρόλου – Τζάνετ Λι Φωτογραφίας σε ασπρόμαυρη ταινία - Τζον Ράσσελ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Τζόσεφ Χάρλεϊ, Ρόμπερτ Κλέιγουορθι & Τζορτζ Μάιλο Κριτική: Το πιο κλασικό θρίλερ στην ιστορία του σινεμά είναι μια αριστουργηματικά δομημένη ταινία, με τη δική της «αρχιτεκτονική»: ένα κάθετο συγκρότημα (το μητρικό σπίτι στο λόφο) δεσπόζει και επιβλέπει ένα οριζόντιο συγκρότημα (το μοτέλ). Ο πρώτος χώρος είναι εκείνος του απαγορευμένου, του κρυφού, το φοβερό βασίλειο της κακιάς μητέρας-ευνουχίστριας. Ο δεύτερος χώρος, αντίθετα, φαινομενικά «φυσιολογικός», είναι εκείνος των ανεκπλήρωτων ερωτικών πόθων (ένας χώρος της νεύρωσης και του ευνουχισμού), που βρίσκεται υπό τη δεσποτεία του πρώτου χώρου επισύροντας την οργή και την τιμωρία όταν διαπράττεται κάποιο παράπτωμα (συνήθως σεξουαλικού χαρακτήρα). Ο τρόμος στο «Ψυχώ» γεννιέται μέσα από τη σχέση αυτών των δύο χώρων, που κανένας ήρωας δεν διασχίζει ατιμώρητα, με εξαίρεση τον παράξενο Νόρμαν Μπέιτς που τους κατοικεί και τους δυο γιατί είναι διχασμένη προσωπικότητα

21 ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ Καμπαγιέρο (ισπ. Pedro Almodóvar Caballero) είναι ισπανός σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και παραγάγει περίπου 30 ταινίες. Γεννήθηκε στο Calzada de Calatrava στην περιοχή του Αλμάγρο στην Ισπανία. Σε ηλικία 8 ετών παρακολούθησε καθολικό σχολείο. Οι εμπειρίες του από το σχολείο αυτό και από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς σε συνδυασμό με τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη, αποτέλεσαν την έμπνευση για την ταινία του Κακή εκπαίδευση (2004). Στα 16 του μετακόμισε στη Μαδρίτη και ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές του ποδαριού, αφού λόγω της δικτατορίας του Φράνκο ο ισπανικός κινηματογράφος δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένος. Στη συνέχεια δούλεψε για 12 χρόνια στον ισπανικό οργανισμό τηλεπικοινωνιών και έτσι κατάφερε να αγοράσε την πρώτη του κάμερα, μια Super 8. Τα χρόνια εκείνα δούλεψε σε θεατρικές ομάδες, ίδρυσε το σατιρικό πανκ-ροκ συγκρότημα Almodovar y McNamara και γύρισε πολλές χιουμοριστικές ταινίες σε super 8, τις οποίες παρουσίαζε σε ιδιωτικές προβολές. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία είναι το Η Πέπι, η Λούση, η Μπομ και τ' άλλα κορίτσια που ολοκληρώθηκε με πολλές δυσκολίες το Ακολούθησαν πολλές ταινίες,στις οποίες υπογράφει ο ίδιος και το σενάριο, που έφεραν και την διεθνή αναγνώριση για το σκηνοθέτη.

22 ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 1978 "Fuck, fuck, fuck me... Tim" 1980 "Η Πέπη, η Λούση, η Μπομ και τ' άλλα Κορίτσια"/Pepi, Luci, Bom y otras chicas del monton 1982 "Λαβύρινθος του Πάθους"/Laberinto de pasiones: εμφανίζεται ο ίδιος στην ταινία, ως τραγουδιστής του ντουέτου "Almodovar & McNamara" "Αμαρτωλές καλόγριες"/ Εntre tinieblas "Μια ζωή ταλαιπωρία"/ Que he hecho yo para merecer esto? 1986 Matador - Αντόνιο Μπαντέρας, Ασούμπα Σέρνα 1987 "Ο νόμος του πόθου" /La ley del deseo 1988 "Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης" - Αντόνιο Μπαντέρας, Κάρμεν Μάουρα, Ρόσι ντε Πάλμα "Δέσε με" /Atame! "Ψηλά Τακούνια" - Μαρίζα παρέδες, Βικτόρια Αμπρίλ, Μιγκέλ Μποσέ "Το Μυστικό μου Λουλούδι" - Μαρίζα Παρέδες, Χουάν Εσανόβε, Ιαμνόλ Αρίας "Καυτή Σάρκα" - Χαβιέ Μπαρδέμ, Φραντσέσκα Νέρι, Αντζελα Μολίνα "Όλα για τη Μητέρα μου" - Σεσίλια Ροθ, Μαρίζα Παρέδες, Πενέλοπε Κρουζ - Φεστιβάλ των Καννών, Βραβείο σκηνοθεσίας, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξένης Ταινίας 2002 "Μίλα της" - Χαβιέ Καμάρα, Τζέρλντιν Τσάπλιν, Ντάριο Γκραντινέτι, Ροσάριο Φλόρες, Λέονορ Γουότλινγκ, Ελένα Ανάγια - Βραβείο Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξένης Ταινίας 2004 "Κακή Εκπαίδευση" - Χαβιέ Καμάρα, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Φέλε Μαρτίνες 2006 "Γύρνα Πίσω" - Πενέλοπε Κρουζ, Κάρμεν Μάουρα, Λόλα Δουένιας - Φεστιβάλ των Καννών Βραβείο καλύτερου σεναρίου, Βραβείο καλύτερων γυναικείων ρόλων (για όλο το γυναικείο καστ), Βραβεία Goya, Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, Βραβείο καλύτερης ταινίας, Βραβείο καλύτερου πρώτου γυναικείου ρόλου, Βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου, Βραβείο καλύτερης μουσικής "Ραγισμένες Αγκαλιές" - Πενέλοπε Κρουζ, Λουί ομάρ, Μπλάνκα Πορτίγιο, Χοσέ Λουί Γκόμεζ "Το Δέρμα που κατοικώ" - Αντόνιο Μπαντέρας, Ελένα Ανάγια, Μαρίζα Παρέδες, Μπάρμπαρα Λένι, Μπλάνκα Σουάρεζ "Mina" - Η ασυνήθιστη ιστορία ζωής της Ιταλίδας τραγουδίστριας Mina, που έκανε πολλές επιτυχίες, και αναδείχθηκε και σε τηλεοπτική περσόνα και σόκαρε την κοινωνία κάνοντας παιδί με έναν παντρεμένο άντρα, ενώ κατέληξε να αποσυρθεί από τη δημοσια ζωή. Πρωταγωνιστούν: Μαρίσα Παρέδες, Εύα Μπαστέιρο Μπερτόλι.

23 Όλα για την μητέρα μου Σενάριο:Η ταινία ασχολείται με το θέμα του AIDS, της αλλαγής φύλου, της αναζήτησης σεξουαλικής ταυτότητας, φύλου, θρησκείας, πίστης και λόγου ύπαρξης και τα σχολιάζει με ένα κωμικοτραγικό τρόπο και μια έντονη αίσθηση μαύρου χιούμορ. Όταν χάνει τον 17χρονο γιο της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, η μητέρα του πάει στη Βαρκελώνη για να βρει τον πατέρα του. Χώρισαν πριν γεννηθεί το παιδί, γιατί εκείνος έγινε τραβεστί. Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης συναντά μια νεαρά καλόγρια με AIDS και μια σταρ του θεάτρου. Ζει μια μικρή περιπέτεια στον κόσμο των τραβεστί με δραματικό τέλος.

24 ΒΡΑΒΕΙΑ Το Όλα για τη μητέρα μου (Todo sobre mi madre) είναι μια πολυβραβευμένη ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία και σενάριο από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ. Η ταινία ασχολείται με το θέμα του AIDS, της αλλαγής φύλου, της αναζήτησης σεξουαλικής ταυτότητας, φύλου, θρησκείας, πίστης και λόγου ύπαρξης και τα σχολιάζει με ένα κωμικοτραγικό τρόπο και μια έντονη αίσθηση μαύρου χιούμορ. Η ταινία απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας καθώς και βραβείο σκηνοθεσίας και οικουμενικό βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών. Έχει διακριθεί επίσης με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, BAFTA Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Σκηνοθεσίας και 7 βραβεία Goya. Κριτική:Ένα είναι το σίγουρο: ο Almodovar όσο μεγαλώνει, γίνεται ακόμα καλύτερος. Χωρίς να χάνει τίποτα από τη φρεσκάδα και την ντελιριακή ανατροπή της πρώτης εποχής, ωριμάζει και μας δίνει ταινίες πανέμορφες, με το προσωπικό του πάντα στιλ. Όσοι έχουν απολαύσει τις "Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης" ή το "Μια Ζωή Ταλαιπωρία" για την άκρως διεισδυτική και συγχρόνως τρυφερή ματιά πάνω στις γυναίκες, σε αυτή την τελευταία ταινία του θα ενθουσιαστούν: θα δουν έναν Almodovar στα μεγάλα του κέφια. Στο "Όλα για τη Μητέρα μου" μας προσφέρει μια από τις καλύτερες εκδοχές του screwball drama, όπως πολύ εύστοχα το ορίζει ο ίδιος. Η ανατρεπτική, καυστική, προκλητική σάτιρα της πρώιμης περιόδου του έχει σχεδόν ολοκληρωτικά εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Το ξεκαρδιστικό γέλιο, που προκαλούσαν οι ταινίες του, δεν είναι πλέον το ζητούμενο. Ωστόσο, η πρόκληση, τόσο θεματικά όσο και αισθητικά, συνεχίζει να είναι παρούσα. Γυναίκες, πολλές γυναίκες, γοητευτικές, μπερδεμένες, ψεύτικες, κατασκευασμένες, οι ηρωίδες της ταινίας καταφέρνουν και τα βγάζουν πέρα, μέσα από την απόλυτη σχεδόν ενασχόληση με το πρόβλημα της άλλης, της κάθε άλλης. Αυτές οι ηρωίδες, η καθεμία με τον πόνο της, συμπάσχουν, συγχωρούν και λύνουν τα προβλήματά τους. Φορούν κόκκινα και στήνονται μπροστά σε κόκκινους τοίχους, φορούν μαύρα και κυκλοφορούν τη νύχτα, φορούν ό,τι τους κατέβει, μιμούνται ηρωίδες του κινηματογράφου, υποκρίνονται ρόλους, υποκρίνονται γενικώς. Στη ζωή τους, το ψέμα και η κρυψίνοια δεν είναι αναγκαία κακά, δεν είναι ελαττώματα. Είναι σοφή επιλογή για να συνεχίσουν να ζουν και να υπάρχουν. Πρόκειται για μια ταινία γεμάτη αγάπη, όπου το παράλογο φαίνεται ακόμη πιο παράλογο μέσα σε μια φυσιολογικότατη καθημερινότητα. Η κόπια που είδαμε δεν μας ενθουσίασε. Η εικόνα ήταν μέτριας ανάλυσης με ορατά περιγράμματα, ενώ η μεταφορά σε 4:3 κεντράρει στο κενό, κόβοντας τα πρόσωπα στη μέση σε όλες τις σκηνές όπου δύο άτομα συνομιλούν αντικρυστά. Ο ήχος ήταν σχετικά καλής ποιότητας, δεν απέδωσε όμως ικανοποιητική αίσθηση των χώρων δράσης κατά την αναπαραγωγή Prologic. Το "Όλα για τη μητέρα μου" κυκλοφορεί και σε DVD περιοχής 2. Υπάρχει η ισπανική έκδοση χωρίς καθόλου υπότιτλους, αλλά και η αντίστοιχη αγγλική με αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά. Ηθοποιοί: Σεσίλια Ροτ - Manuela Μαρίσα Παρέδες - Huma Αντόνια Σαν Χουάν - Agrado Πενέλοπε Κρουθ - Rosa Κανδέλα Πένια - Nina Ρόσα Μαρία Σαρδά - Μητέρα της Rosa Ελόι Αθορίν - Esteban Τόνι Καντό - Lola

25 ΕΜΙΡ ΚΟΥΣΤΟΥΡΙΤΣΑ Ο Εμίρ Νεμάνια Κουστουρίτσα (σερβικά Емир Немања Кустурица), (γεν. στις 24 Νοεμβρίου 1954) είναι Σέρβοςσκηνοθέτης, ηθοποιός και μουσικός. Κέρδισε δύο φορές τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών(για τις ταινίες του Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές και Underground), κι έχει επίσης τιμηθεί με το Ordre des Arts et des Lettres Στις 8 Σεπτεμβρίου 2007, ο Κουστουρίτσα έγινε εθνικός πρεσβευτής της Σερβίας στη UNICEF, μαζί με τους Άνα Ιβάνοβιτς, Γιελένα Τζάνκοβιτς και Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς. Ο Κουστουρίτσα κατοικεί στο Ντρβένγκραντ, ένα χωριό που έχτισε για την ταινία του Η ζωή είναι ένα θαύμα Γιος του Μουράτ Κουστουρίτσα (δημοσιογράφου που εργαζόταν στην Γραμματεία Πληροφοριών του Σεράγεβο) και της Σένκα Νουμάνκαντιτς (δικαστική γραμματέας) ο νεαρός Εμίρ μεγάλωσε ως το μοναχοπαίδι μιας κοσμικής μουσουλμανικής Βοσνιακής οικογένειας στη Γκόριτσα, μια γειτονιά στο Σεράγεβο. Όταν αποφοίτησε από την Ακαδημία Τεχνών FAMU της Πράγας το 1978, ο Κουστουρίτσα άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες μικρού μήκους για την τηλεόραση στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία «Θυμάστε την Ντόλυ Μπελ;», η οποία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι για το καλύτερο πρώτο έργο στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας εκείνης της χρονιάς. Από το 1981 ως το 1988 ήταν λέκτορας στην Ακαδημία Scenskih Umjetnosti του Σεράγεβο και διευθυντής της Ανοιχτής Σκηνής Ομπάλα (Otvorena scena Obala). Η δεύτερη κινηματογραφική ταινία του, Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές (1985), κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1985, και πέντε γιουγκοσλαβικά κινηματογραφικά βραβεία, ενώ ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Έγραψε το σενάριο για την ταινία αυτή και για την «Ντόλλυ Μπελ» σε συνεργασία με τον Αμπντουλάχ Σιντράν. Το 1989, ο Κουστουρίτσα κέρδισε και άλλα βραβεία για την ταινία του «Ο καιρός των τσιγγάνων», σχετικά με την κουλτούρα των Ρομά και την εκμετάλλευση της νιότης τους. Την επόμενη δεκαετία ο Κουστουρίτσα συνέχισε να δημιουργεί αξιόλογες ταινίες, που περιλαμβάνουν το ντεμπούτο του στην Αμερική, την τανία Arizona Dream (1993) και το επικό Underground (1995), που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα το υ Φεστιβάλ Καννών και βασιζόταν σ’ ένα σενάριο του γνωστού Σέρβου θεατρικού συγγραφέα Ντούσαν Κοβάσεβιτς. Το 1988 κέρδισε το Αργυρό Λιοντάρι καλύτερης σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την ταινία του Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος, κωμωδία που εκτυλίσσεται στις όχθες του Δούναβη. Τη μουσική έγραψε το συγκρότημα από το Βελιγράδι «No Smoking Orchestra». Το 2001, ο Κουστουρίτσα σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Ιστορίες σε Σούπερ 8» για το συγκρότημα The No Smoking Orchestra, στο οποίο είναι μέλος. Το ντοκιμαντέρ του Μαραντόνα για τον Αργεντινό σταρ του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα, παρουσιάστηκε αρχικά στην Ιταλία το Μάιο του Έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία στο Φεστιβάλ Καννών του 2008. Η ταινία «Οι 3 Υποσχέσεις» ή «Υποσχέσου μου» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών του 2007. Ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών του 2005. Το 2007, ο Κουστουρίτσα ετοίμασε την πανκ όπερα «Καιροί των τσιγγάνων», που έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2007 στην Όπερα της Βαστίλλης (Opéra Bastille) στο Παρίσι. Τον Ιούλιο του 2007 ο Κουστουρίτσα σκηνοθέτησε το συνοδευτικό μουσικό βίντεο στο σινγκλ του Μανού Τσάο "Rainin In Paradize". Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2007, ο Κουστουρίτσα ανήγγειλε την ίδρυση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάστεντορφ (Küstendorf). Αυτό έγινε για πρώτη φορά στο χωριό του Κουστουρίτσα από τις 14 ως τις 21 Ιανουαρίου Από τότε, ο Κουστουρίτσα οργανώνει ετήσια το δικό του ιδιωτικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάστεντορφ. Η επόμενη ταινία του (Cool Water), θα είναι μια κωμωδία για το υπόβαθρο της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν το Νοέμβριο του 2010 στη Γερμανία. Θα είναι η πρώτη φορά που θα σκηνοθετήσει ταινία που δεν έγραψε ο ίδιος το σενάριο.

26 Ο καιρός των τσιγγάνων ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ Γκέρνικα, 1978, μικρού μήκους
Έρχονται οι νύφες (Nevjeste dolaze), 1978, τηλεταινία Μπουφέ Τιτανικός (Bife Titanik), 1979, τηλεταινία Θυμάσαι την Ντόλυ Μπελ; (Sjećaš li se Dolly Bell), 1981 Ο πατέρας λείπει σε ταξίδι για δουλειές (Otac na službenom putu), 1985 Ο καιρός των τσιγγάνων (Dom za vešanje), 1988 Arizona Dream, 1993 Underground (Podzemlje), 1995 Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος (Crna mačka, beli mačor), 1998 Ιστορίες σε σούπερ 8, 2001, ντοκιμαντέρ Η ζωή είναι ένα θαύμα (Život je čudo), 2004 Οι 3 Υποσχέσεις (ή «Υποσχέσου μου») (Zavet), 2007 Μαραντόνα, 2008, ντοκιμαντέρ L'affaire Farewell (Farewell), 2010 Cool Water, 2011 Σενάριο: Σ' ένα τσιγγάνικο καταυλισμό στην Γιουγκοσλαβία, ο νεαρός Περχάν, νόθος γιος μιας τσιγγάνας και ενός στρατιώτη, μεγαλώνει μαζί με τη γιαγιά του. Μια γυναίκα, που σε αντίθεση με το ανήθικο περιβάλλον της μικρής τσιγγάνικης κοινωνίας τους, έχει καταφέρει να παραμείνει τίμια. Είναι φτωχοί, αλλά ο Περχάν στηρίζεται από την οικογένειά του. Η γιαγιά του τον φροντίζει, ενώ η ανάπηρη αδερφή του Ντανίρα τον γεμίζει αγάπη. Ακόμη και ο τεμπέλης θείος του, ο Μερντζάν, του συμπαραστέκεται. Ο Περχάν ζει ήρεμα και ανέμελα, αλλά η ζωή του αλλάζει προς το καλύτερο, όταν ερωτεύεται την όμορφη 'Αζρα και ορκίζεται να την παντρευτεί. Ωστόσο, η ήσυχη και τίμια ζωή της οικογένειας, υπονομεύεται από τον πλουσιότερο τσιγγάνο του χωριού, τον Αχμέντ Ντίντα. Ο Αχμέντ υπόσχεται στην γιαγιά ότι θα πληρώσει τα χρήματα που χρειάζονται για να γίνει καλά η αδερφή του Περχάν και με την πρόφαση αυτή, παίρνει τα δύο αδέρφια μακριά από το σπίτι τους. Ο Αχμέντ μαθαίνει στον Περχάν τα κόλπα της κλεψιάς, της ζητιανιάς, της σωματεμπορίας και του εμπορίου μωρών κατά μήκος των συνόρων της Ιταλίας. Ο νεαρός μαθαίνει γρήγορα και γίνεται αρχηγός της συμμορίας. 'Ομως, η τραγωδία παραμονεύει...

27 ΒΡΑΒΕΙΑ Ηθοποιοί: Davor Dujmovic, Bora Todorovic, Ljubica Adzovic
Βραβείο Φεστιβάλ των Καννών Καλύτερου σκηνοθέτη Υποψηφιότητες: Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ξένης ταινίας, Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, Καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου.

28

29 ΛΟΡΑΝ ΚΑΝΤΕ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ: Ως σκηνοθέτης 2008 : Entre les murs 2005 : Vers le sud 2001 : L'Emploi du temps 1999 : Ressources humaines 1998 : Les Sanguinaires - τηλεταινία 1995 : Jeux de plage - ταινία μικρού μήκους 1994 : Tous à la manif - μικρού μήκους ταινία 1994 : Veillées d'armes - Βοηθός σκηνοθέτη Ως σεναριογράφος 1995 : Jeux de plage - μικρού μήκους ταινία Ως κινηματογραφιστής 1998 : Cette Nuit ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1961 στη Μελ (Melle) του Ντε Σεβρ. Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι σε σχολείο στην Αρντιγιέ. Στις 25 Μαΐου του 2008 βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα για την ταινία Entre les murs (Ανάμεσα στους τοίχους), στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καννών

30 ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ Σενάριο: Ο Φρανσουά και οι καθηγητές συνάδελφοι του, προετοιμάζονται για την καινούργια σχολική χρονιά, στο γυμνάσιο μιας σκληρής, εργατικής συνοικίας. Οπλισμένοι με τις καλύτερες προθέσεις, δεν πτοούνται από τις δύσκολες συνθήκες εργασίας και θα προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να μεταδώσουν γνώση, στους μαθητές τους. Κουλτούρες και συμπεριφορές έρχονται σε αντιπαράθεση μέσα στη τάξη, σε έναν μικρόκοσμο που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία του σήμερα. Οι μαθητές είναι διασκεδαστικοί αλλά και δύστροποι. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει τον ενθουσιασμό των χαμηλόμισθων καθηγητών. Ο Φρανσουά επιμένει να διατηρεί στη τάξη μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αξιοπρέπειας. Απορρίπτει τη σοβαροφάνεια και τον αυταρχισμό. Είναι σε ακραίο βαθμό ειλικρινής και αυτό είναι πρωτόγνωρο για τους μαθητές. Όμως έρχεται μια στιγμή που οι αρχές που έχει επιβάλει στη τάξη του δοκιμάζονται, όταν ένας μαθητής αμφισβητεί τις μεθόδους του. Ηθοποιοί: Φρανσουά Μπεγκοντό, Βενσάν Καϊρ, Εσμεραλντά Κερτανί, Καρλ Νανόρ Κριτική: Ο Λοράν Καντέ «δανείζεται» τη σωκρατική μέθοδο του καθηγητή Φρανσουά Μπεγκοντό και υπογράφει ένα αριστουργηματικό, διαλεκτικό οπτικό δοκίμιο πάνω στην εκπαίδευση, την αλήθεια και τη γνώση στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Συγκινητικό όσο και βαθιά πολιτικό σινεμά στην καθαρότερη μορφή του, απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κανών και υποψηφιότητα για ξενόγλωσσο Όσκαρ.

31 ΒΡΑΒΕΙΑ Χρυσός Φοίνικας (2008)
Βραβείο Σεζάρ Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου (2009) Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερης ξένης ταινίας (2009) Βραβείο Εικόνας NAACP Καλύτερης ξένης ταινίας (2009) Υποψηφιότητες: Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ταινίας, Βραβείο Σεζάρ Καλύτερου σκηνοθέτη, Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερου σκηνοθέτη, Βραβείο Σεζάρ Καλύτερου μοντάζ, Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερης ταινίας, Βραβείο Σεζάρ Καλύτερου ήχου, Βραβείο Γκόγια Καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας, Βραβείο Satellite Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας.

32 ΡΟΜΑΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Ρόμαν Πολάνσκι (γενν: 18 Αυγούστου 1933) είναι Γαλλό-Πολωνός σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και ηθοποιός έχοντας κάνει ταινίες στην Πολωνία, τη Βρετανία, την Αμερική και τη Γαλλία. Γεννήθηκε στο Παρίσι από Πολωνούς γονείς και μετακόμισε με την οικογένειά του πίσω στην Πολωνία το 1937, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιβίωσε απο το ολοκαύτωμα, σπούδασε στην Πολωνία και έγινε σκηνοθέτης σε εμπορικές ταινίες. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γυμνός Πειρασμός (1962) έγινε στην Πολωνία και πήρε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας αλλά νικήθηκε από την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι 8 1/2. Από τότε έλαβε πέντε υποψηφιότητες Όσκαρ, μαζί με δύο Μπάφτα, τέσσερα Σεζάρ, μία Χρυσή Σφαίρα και ένα Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών στη Γαλλία.Στο Ηνωμένο Βασίλειο σκηνοθέτησε τρεις ταινίες, αρχίζοντας με την Αποστροφή (1965). Το 1968 μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εδραίωσε τη θέση του όταν σκηνοθέτησε τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία τρόμου Το Μωρό της Ρόζμαρυ (1968). Το 1969 η έγκυος σύζυγός του Σάρον Τέιτ δολοφονήθηκε από μέλη της Οικογένειας Μάνσον ενώ έμενε στο σπίτι του Πολάνσκι στο Benedict Canyon του Λος Άντζελες. Μετά τον θάνατο της Τέιτ επέστρεψε στην Ευρώπη και πέρασε πολύ από τον χρόνο του στο Παρίσι και στο Γκστάαντ χωρίς να σκηνοθετήσει άλλη ταινία μέχρι την Μάκβεθ (1971) στην Αγγλία. Την επόμενη χρονιά πήγε στην Ιταλία, έκανε την ταινία Τι; (1972) και μετά πέρασε τα επόμενα πέντε χρόνια ζώντας κοντά στην Ρώμη. Ωστόσο ταξίδεψε στο Χόλυγουντ για να σκηνοθετήσει την Τσάιναταουν (1974). Η ταινία έλαβε έντεκα υποψηφιότητες για Όσκαρ και ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η επόμενη ταινία του Ο Ένοικος (1976) γυρίστηκε στην Γαλλία και ολοκλήρωσε την "Apartment Trilogy" μετά απο τις ταινίες Αποστροφή και Το Μωρό της Ρόζμαρυ . To 1977 μετά από μια φωτογραφία που δημοσιεύθηκε, συνελήφθη για παιδική κακοποίηση ενός δεκατριάχρονου κοριτσιού. Παραδέχτηκε την ενοχή του για παράνομο σεξ με ανήλικη. Για να αποφύγει την καταδίκη διέφυγε στο σπίτι του στο Λονδίνο και κατόπιν στην Γαλλία την επόμενη μέρα. Τον Σεπτέμβριο του 2009 συνελήφθη από την ελβετική αστυνομία με αίτημα των αρχών των Ηνωμένων Πολιτειών προς έκδοση ΤΟΥ Τον Ιούλιο του 2010 οι Ελβετοί απέρριψαν αυτό το αίτημα και τον άφησαν ελεύθερο. Ο Λεχ Βαλέσα πρώην πρόεδρος της Πολωνίας και νομπελίστας ισχυρίστηκε πως θα έπρεπε να συγχωρεθεί στον σκηνοθέτη αυτή η μια και μοναδική αμαρτία του. Ο Πολάνσκι συνέχισε να κάνει ταινίες όπως ο Ο Πιανίστας (2002) μια δραματική αληθινή ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου που αφορούσε έναν Πολωνό-Εβραίο μουσικό. Η ταινία κέρδισε τρία βραβεία Όσκαρ συμπεριλαμβανομένου και του καλύτερου σκηνοθέτη, μαζί με αναρίθμητα διεθνή βραβεία. Επίσης σκηνοθέτησε και άλλες ταινίες όπως το Όλιβερ Τουίστ (2005), μια ιστορία που παραλληλίζει τη δική του ζωή σαν νέο παιδί που προσπαθούσε να νικήσει τις αντιξοότητες. Η πιο πρόσφατη ταινία του είναι ο Αόρατος Συγγραφέας (2010) προσαρμογή του μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Χάρις, ένα θρίλερ που εστιάζει σε έναν «Συγγραφέα φάντασμα» ο οποίος δουλεύει με έναν πρώην Βρετανό Πρωθυπουργό (χαλαρά βασισμένο στον Τόνι Μπλερ. Κέρδισε έξι Ευρωπαικά Κινηματογραφικά Βραβεία το 2010 μεταξύ αυτών για καλύτερη ταινία, για τον καλύτερο σκηνοθέτη, ηθοποιό και Φιλμογραφία.

33 ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 1955: Rower (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος)
1957: Morderstwo (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Uśmiech zębiczny (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Rozbijemy zabawę (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1958: Δυο Άντρες και μια Ντουλάπα (Dwaj ludzie z szafą) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1959: Η Λάμπα (Lampa), Gdy spadają anioły (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1961: Le Gros et le maigre (Σκηνοθέτης, Παραγωγός & Σεναριογράφος) 1962: Γυμνός Πειρασμός (Nóż w wodzie) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Ssaki (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1964: Les plus belles escroqueries du monde (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Aimez-vous les femmes (Σεναριογράφος) 1965: Αποστροφή (Repulsion) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1966: Νύχτα Δολοφόνων (Cul-de-sac) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), G.G. Passion (Παραγωγός) 1967: Η Νύχτα των Βρυκολάκων (Dance of the Vampires) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1968: Το Μωρό της Ρόζμαρυ (Rosemary's Baby) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), La fille d'en face (Σεναριογράφος) 1971: Μάκβεθ (Macbeth) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Le bateau sur l'herbe (Σεναριογράφος) 1972: Τι; (What?) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), A Day at the Beach (Σεναριογράφος) 1974: Τσάιναταουν (Chinatown) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1976: Ο Ένοικος (Le locataire) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1979: Τες, Γλυκιά μου Ξαδέλφη (Tess) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1986: Οι Πειρατές (Pirates) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1988: Frantic (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος) 1992: Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα (Bitter Moon) (Σκηνοθέτης, Παραγωγός & Σεναριογράφος) 1994: Ο θάνατος και η Κόρη (Death and the Maiden) (Σκηνοθέτης) 1999: Η Ένατη Πύλη (The Ninth Gate) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος), Castelnuovo (Παραγωγός) 2002: Ο Πιανίστας (The Pianist) (Σκηνοθέτης & Παραγωγός) 2005: Όλιβερ Τουίστ (Σκηνοθέτης & Παραγωγός) 2007: To Each His Own Cinema (Σκηνοθέτης & Παραγωγός) 2010: Αόρατος Συγγραφέας (The Ghost Writer) (Σκηνοθέτης, Παραγωγός & Σεναριογράφος) 2011: Ο Θεός της Σφαγής (Carnage) (Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος)

34 Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ Σενάριο: Πολωνία, Ένας κορυφαίος Πολωνοεβραίος πιανίστας βρίσκεται έγκλειστος στο γκέτο της Βαρσοβίας. Αποφεύγοντας, για καλή του τύχη, την μοιραία μεταφορά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, κρύβεται στα ερείπια της βομβαρδισμένης πόλης και, χάρη στις προπολεμικές γνωριμίες του, σε μια ομάδα αντιστασιακών, αλλά κυρίως χάρη στη βοήθεια ενός μουσικόφιλου γερμανού αξιωματικού, κατορθώνει να επιβιώσει... Ηθοποιοί: Έντριεν Μπρόντυ, Τόμας Κρέτσμαν, Φρανκ Φίνλεϋ, Μωρίν Λίπμαν, Εμίλια Φοξ, Εντ Στόπαρντ, Τζούλια Ράινερ, Τζέσικα Κέιτ Μέιερ, Μίκαλ Ζεμπρόφσκι.

35 ΒΡΑΒΕΙΑ Βράβευση: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ Υποψηφιότητα: Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι, Ρόμπερτ Μπενμούσα, Αλέν Σάρντ Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν Σχεδίασης κοστουμιών – Άννα Μπ. Σέπαρντ Μοντάζ – Ερβέ ντε Λουζ Βραβεία Ιαπωνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Ξενόγλωσσης ταινίας Βραβεία BAFTA Βραβείο Σκηνοθεσίας Ντέιβιντ Λιν – Ρόμαν Πολάνσκι Ήχου – Ζαν-Μαρί Μπλοντέλ, Ντην Χάμφρεϊς, Ζεράρ Χάρντυ Βραβείο Άντονυ Άσκουιθ για Μουσική Κινηματογραφικής Ταινίας – Β. Κίλαρ Βραβεία Κύκλου Κριτικών Βοστώνης Ταινίας Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ Critics Choice Awards Φεστιβάλ των Καννών Χρυσός Φοίνικας – Ρόμαν Πολάνσκι Βραβεία Σεζάρ Βράβευση: Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν Μουσικής Κινηματογραφικής Ταινίας – Β. Κίλαρ Σκηνικών – Άλλαν Στάρσκι Ήχου – Ζαν-Μαρί Μπλοντέλ, Ντην Χάμφρεϊς, Ζεράρ Χάρντυ Υποψηφιότητα: Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ Κοστουμιών – Άννα Μπ. Σέπαρντ Μοντάζ – Ερβέ ντε Λουζ Βραβεία Σωματείου Σκηνοθετών Η.Π.Α. (D.G.A) Εξαιρετικής επίδοσης στη Σκηνοθεσία Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία Κοινού για Ανδρική Ερμηνεία – Έντριαν Μπρόντυ Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι, Ρόμπερτ Μπενμούσα, Αλέν Σάρντ Χρυσές Σφαίρες Δραματικής ταινίας Ανδρικής ερμηνείας σε δραματική ταινία – Έντριαν Μπρόντυ Βραβεία Γκόγια Ευρωπαϊκής Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι Βραβεία Εθνικής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Ταινίας Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ

36 The Pianist - Το trailer της ταινίας

37 ΙNΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (Σουηδικά: Ingmar Bergman) ήταν Σουηδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1918 στην Ουψάλα, μεγάλωσε όμως στη Στοκχόλμη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλολογίας του πανεπιστημίου της πόλης άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία, πρώτα στο θέατρο και στη συνέχεια στον κινηματογράφο. Εργάστηκε στα σημαντικότερα θέατρα της Σουηδίας ανεβάζοντας έργα των Στρίντμπεργκ, Σαίξπηρ, Λουίτζι Πιραντέλο, Αλμπέρ Καμύ, Τένεσι Ουίλιαμς, Ζαν Ανούιγ, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Άντον Τσέχοφ, αλλά και δικά του. Παράλληλα σκηνοθέτησε μεγάλο αριθμό ταινιών με σενάρια που έγραψε ο ίδιος, με τις οποίες αναδείχτηκε διεθνώς ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Κύρια θέματα των ταινιών του είναι η αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, η αντιπαράθεση του ανθρώπου με τον εαυτό του και με τον Θεό και η αμφισβήτηση του τελευταίου, η ανάλυση των διαπροσωπικών σχέσεων και κυρίως των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων και η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μετά εγκαταλείπει τη χρήση συμβολισμών και αλληγοριών που κυριαρχούσαν σε παλαιότερες ταινίες του (Η Έβδομη Σφραγίδα, Άγριες φράουλες, Η τριλογία της Σιωπής) και περνά σε περισσότερο λιτές σκηνοθεσίες, ερευνώντας κυρίως τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και την προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει του εαυτό του. Από το 1970 και μετά γύρισε τις ταινίες Η επαφή (1970), Κραυγές και ψίθυροι (1972), Πρόσωπο με πρόσωπο (1976), Το αβγό του φιδιού (1977), Φθινοπωρινή σονάτα (1978) και Οι μαριονέτες (1980). Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους σκηνοθέτες που τήρησαν αρνητική στάση απέναντι στην τηλεόραση, σκηνοθέτησε πολλές τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων, αλλά και σειρές ή ταινίες για την τηλεόραση που μεταφέρθηκαν και στον κινηματογράφο, συχνά σε συντομότερες εκδοχές, όπως Σκηνές από έναν γάμο (1973), Ο μαγεμένος αυλός (1974), το ντοκιμαντέρ Οι άνθρωποι του Φάρο (1979), το αυτοβιογραφικό Φάνι και Αλέξανδρος (1983), που απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1984, και το Μετά την πρόβα (1984). Μετά το γύρισμα της τελευταίας του ταινίας, συνέχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία στο θέατρο και με τη συγγραφή σεναρίων, κάποια από τα οποία γυρίστηκαν ταινίες, όπως Οι καλύτερες προθέσεις (1991) του Μπιλ Άουγκουστ και Το παιδί της Κυριακής (1992) του γιου του Ντάνιελ Μπέργκμαν. Το 1987 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο Η μαγική κάμερα και το 1990 μια συλλογή από σκέψεις του με τον τίτλο Εικόνες. Για το συνολικό του έργο έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, όπως το Μεγάλο Χρυσό Παράσημο της Σουηδικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών (1977), το Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (1987), το Ειδικό Βραβείο Φελίξ (1988) και το Βραβείο Ζόνινγκ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης (1989). Επίσης, από το 1978 έχει θεσμοθετηθεί κινηματογραφικό βραβείο με το όνομά του από το Σουηδικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Πέθανε στις 30 Ιουλίου 2007.

38 ΦΑΝΙ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ: Φάνι και Αλέξανδρος (1982) (Fanny och Alexander) (βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, 1984) After Practise (1982) (Efter repetitionen) From the Life of the Marionettes (1980) (Aus dem Leben der Marionetten) Φθινοπωρινή σονάτα (1978) (Höstsonaten) The Serpent's Egg (1977) (Das Schlangenei) Πρόσωπο με Πρόσωπο (1976) (Ansikte mot ansikte) (Υποψηφιότητα για όσκαρ σκηνοθεσίας) The Magic Flute (1975) (Trollflöjten), πρωτοπαρουσιάστηκε ως τηλεταινία στη σουηδική τηλεόραση, έγινε ταινία αργότερα Σκηνές από έναν γάμο (1973) (Scener ur ett äktenskap) Κραυγές και ψίθυροι (1973) (Viskningar och rop) (Υποψηφιότητα για όσκαρ σκηνοθεσίας) The Touch (1971) (Berοringen) The Passion of Anna (1969) (En passion) Hour of the Wolf (1968) (Vargtimmen) The Rite (1968) (Riten) (TV) Shame (1968) (Skammen) Περσόνα (1966) All These Women (1964) (För att inte tala om alla dessa kvinnor) Winter Light (1963) (Nattvardsgästerna) Η Σιωπή (1963) (Tystnaden) Μέσα από τον Σπασμένο Καθρέφτη(1961) (Sesom i en spegel) (Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας) Η Πηγή των Παρθένων (1960) (Jungfrukollan) (Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας) Η Έβδομη Σφραγίδα (1957) (Det sjunde inseglet) Smiles of a Summer Night (1955) (Sommarnattens leende) Dreams (1955) (Kvinnodröm) A Lesson in Love (1954) (En lektion i kärlek) Καλοκαίρι με τη Μόνικα (1953) (Sommaren med Monika) Η νύχτα των σαλτιμπάγκων (1953) (Gycklarnas afton) Secrets of Women (1952) (Kvinnors väntan) Summerplay (1951) (Sommarlek) To Joy (1950) (Till glädje) This Can't Happen Here (1950) (Sånt händer inte här) Thirst (1949) (Törst) Prison (1949) (Fängelse) Port of Call (1948) (Hamnstad) Music in Darkness (1948) (Musik i mörker) A Ship to India (1947) (Skepp till India land) It Rains on Our Love (1946) (Det regnar på vår kärlek) Crisis (1946) (Kris) Σενάριο:Στην Ουψάλα της Σουηδιας κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, την ημέρα της γιορτής των Χριστουγέννων, η Έλενα (Γκουν Βάλγκρεν) μια διάσημη ηθοποιός, που είναι πλέον γιαγιά, καλεί την οικογένειά της να γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα. Η οικογένεια αποτελείται από τον γιο της Οσκαρ (Άλαν Έντβαλ), τη γυναίκα του Εμιλι (Εύα Φρόλινγκ) και τα δυο τους παιδιά τη Φάνι (Περνίλα Όλγουιν) και τον Αλέξανδρο (Μπέρτιλ Γκούβε), το δεύτερο γιο της Καρλ (Μπέργελ Άλστεντ) και τη Γερμανίδα γυναίκα του καθώς και τον τρίτο της γιο το μπερμπάντη Γκουστάβ (Γιαρλ Κούλε) με τη σύζυγό του. Τα παιδιά παρακολουθούν με χαρά και ενδιαφέρον τις συζητήσεις και περνούν όμορφα. Οι όμορφες μέρες όμως θα χαθούν, όταν ξαφνικά θα πεθάνει ο Οσκαρ και λίγο αργότερα η μητέρα της Φάνι και του Αλέξανδρου, η Εμιλι, θα παντρευτεί έναν επίσκοπο (Γιαν Μάλμσο) που της ζητά να αποποιηθεί την παλιά της ζωή. Ο επίσκοπος, με το συντηρητικό τρόπο ζωής και τις σκουριασμένες ιδέες, θα φέρεται τυραννικά σχεδόν στα παιδιά, τα οποία αναπολούν τις παλιές ευτυχισμένες μέρες και η ζωή τους θ' αλλάξει ριζικά. Μέσα από τη δυστυχία όμως μπορεί πάντα να γεννηθεί κάτι καλό. Ηθοποιοί:Εύα Φρόλινγκ, Γκουν Βάλγκρεν, Γιαν Μάλμσο, Περνίλα Όλγουιν, Μπέρτιλ Γκούβε.

39 ΒΡΑΒΕΙΑ Βράβευση: Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας – Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Φωτογραφίας – Σβεν Νίκβιστ Καλλιτεχνικής επιμέλειας (σκηνικών) - Άννα Ασπ, Σουζάν Λίνγκχαϊμ Κουστουμιών - Μάρικ Βος-Λουντχ Υποψηφιότητα: Σκηνοθεσίας – Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Πρωτότυπου Σεναρίου – Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

40 LARS VON TRIER ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ: 2006 Το μεγάλο αφεντικό 2005 Manderlay 2003 Dogville 2000 Χορεύοντας στο Σκοτάδι 2000 D-Dag (project του Δόγματος μαζί με τους σκηνοθέτες Τόμας Βίντερμπεργκ, Σόρεν Κραγκ-Γιάκομπσεν και Κρίστιαν Λέβρινγκ) 1998 Οι Ηλίθιοι 1997 The Kingdom II (σε σκηνοθεσία με τον Μόρτεν Αρνφρεντ), επεισόδια 5-8 (για την τηλεόραση, αλλά και κινηματογραφική διανομή) 1996 Δαμάζοντας τα Κύματα 1994 The Kingdom (σε σκηνοθεσία με τον Μόρτεν Αρνφρεντ), επεισόδια (για την τηλεόραση, αλλά και κινηματογραφική διανομή) 1991 Europa 1988 Μήδεια (τηλεόραση) 1987 Epidemic 1984 Το στοιχείο της εγκλήματος 1982 Befrielsesbilleder, Ταινία Αποφοίτησης, Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1981 Den Sidste Detalje, (μ. μ.) Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1980 Nocturne (μ. μ.) Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1979 Menthe – La Bienheureuse, (ερασιτεχνική, μ. μ.) 1977 Orchidegartneren (ερασιτεχνική, μι. μ.) 1971 En Blomst (Ως Λαρς Τρίερ) 1970 Hvorfor flygte fra det du ved du ikke kan flygte fra? Fordi du er en kujon (Ως Λαρς Τρίερ) 1969 En Røvsyg oplevelse, En (Ως Λαρς Τρίερ) 1969 Et Skakspil (Ως Λαρς Τρίερ) 1968 Skat Nat (Ως Λαρς Τρίερ) 1967 Turen til Squashland (Ως Λαρς Τρίερ) Βιογραφία: Ο Λάρς φον Τρίερ γεννήθηκε στη Κοπενχάγη τον Απρίλιο του Σπούδασε κινηματογράφο στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας (στη σχολή υιοθέτησε και το "φον" του ονόματός του). Αποφοίτησε από τη σχολή το Η πτυχιακή του ταινία μικρού μήκους "Befrielsesbilleder" κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Μονάχου το Ξεκίνησε από την τηλεόραση και έγινε γνωστός σκηνοθετώντας ένα ντοκιμαντέρ, πάνω στη γοητεία που εξάσκησε ο ναζισμός στην πατρίδα του, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ως νεοναζιστής.  Η ταινία που απογείωσε την καριέρα του είναι "Το στοιχείο του εγκλήματος", η οποία κέρδισε το βραβείο τεχνικής στο Φεστιβάλ των Κανών το Στο φεστιβάλ των Κανών έχει ακόμα κερδίσει το 1991 το βραβείο της επιτροπής με το "Europa", το 1996 το Μεγάλο βραβείο των σκηνοθετών με το "Δαμάζοντας τα κύματα" (Η πρώτη του ταινία από την τριλογία με θέμα το γυναικείο φύλο) και το 2000 το Χρυσό Φοίνικα με το "Χορεύοντας στο Σκοτάδι". Το 1995 μαζί με τον Τόμας Βίντερμπεργκ, με αφορμή τα 100 χρόνια του κινηματογράφου, έγραψαν μια διακήρυξη στα πεταχτά , μεταξύ σοβαρού και αστείου, μερικούς κανόνες κινηματογράφησης, τους οποίους κάπως μεγαλόσχημα ονόμασαν "Δόγμα 95" και άλλοι δέκα δανοί σκηνοθέτες δέχτηκαν να τους προσυπογράψουν.

41 ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ Σενάριο: Η Μπες, μέλος μιας κοινότητας προτεσταντών στη Σκοτία, γνωρίζει τον έρωτα και τη χαρά του σεξ στην αγκαλιά του συζύγου της. Όταν εκείνος μένει παράλυτος και την προτρέπει να πηγαίνει με άλλους άντρες, εκείνη πείθεται ότι ο Θεός ζητά αυτή τη θυσία, προκειμένου ο Ζαν να γίνει καλά και να περπατήσει ξανά. Ηθοποιοί: Κάτριν Κάρτλιτζ, Έμιλι Γουότσον, Ούντο Κίερ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ Κριτική: Αναμφίβολα, μια ανορθόδοξη ταινία. Υπερβολικά μελοδραματική για ορισμένους, ενοχλητικά θρησκευτική για κάποιους άλλους, οδηγεί τα συναισθήματα στη διαπασών και αλίμονο στο θεατή που θα παρασυρθεί από τη δύναμη των δρώμενων, γιατί τότε θα πρέπει να δαμάσει τα δικά του κύματα δακρύων!

42 ΒΡΑΒΕΙΑ Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ξένης ταινίας Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερης ταινίας Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερης ταινίας Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερου σκηνοθέτη Βραβείο Κριτικών Φιπρέσκι Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Βραβείο Satellite Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας Υποψηφιότητες: Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης δραματικής ταινίας, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε δραματική ταινία, Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερης ξένης ταινίας, Βραβείο Satellite Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε δραματική ταινία, Βραβείο Γκόγια Καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας, Βραβείο Satellite Καλύτερου σκηνοθέτη, Βραβείο Satellite Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας, Βραβείο AFI Καλύτερης ξένης ταινίας.

43 ΤΕΛΟΣ!!