No country for the old men. Το βιβλίο Για την Ελλάδα Εκδοτικός Οίκος: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ Συγγραφέας : Cormac McCarthy (Κόρμακ ΜακΚάρθυ) Μετάφραση : Αύγουστος.

Παρουσίαση με θέμα: "No country for the old men. Το βιβλίο Για την Ελλάδα Εκδοτικός Οίκος: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ Συγγραφέας : Cormac McCarthy (Κόρμακ ΜακΚάρθυ) Μετάφραση : Αύγουστος."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 No country for the old men

2 Το βιβλίο

3 Για την Ελλάδα Εκδοτικός Οίκος: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ Συγγραφέας : Cormac McCarthy (Κόρμακ ΜακΚάρθυ) Μετάφραση : Αύγουστος Κορτώ Κατηγορία : Μυθιστόρημα Σελίδες : 273 Ήμ. Έκδοσης: 01/01/2008 Βιογραφία του συγγραφέα : Ο Κόρμακ ΜακΚάρθυ γεννήθηκε το 1933 στο Τενεσί. Ήδη με το πρώτο του μυθιστόρημα, «The Orchard Keeper» (1965), κέρδισε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του ιδρύματος Φώκνερ. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Child Of God» (1973), «Suttree» (1979) και «Blood Meridian» (1985). Το 1992, εκδίδοντας το «Όλα τα όμορφα άλογα», γνωρίζει μεγάλη εμπορική επιτυχία και κερδίζει δύο δύσκολα βραβεία, το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και το Βραβείο Κριτικών. Την ίδια μεγάλη επιτυχία έχουν και τα δύο επόμενα βιβλία της τριλογίας του, «Το πέρασμα» και «Πεδινές πολιτείες». Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του, «Ο δρόμος», τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς συγγραφείς.

4 Το «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» είναι ένα μυθιστόρημα που μας μεταφέρει σε μια μικρή πολιτεία του Μεξικού. Ένας τριαντάρης τυχοδιώκτης βρίσκει στο δρόμο του μια βαλίτσα με χρήματα, αιματηρό προϊόν του εμπορίου ηρωίνης που σφύζει στα μεξικανικά σύνορα. Κι αποφασίζει, κλέβοντας τα χρήματα αυτά, να εγκαταλείψει την παλιά ζωή του. Στο κατόπι του ένας δολοφόνος- αίνιγμα, η απόλυτη ενσάρκωση του παραλόγου και του κακού αλλά κι ένας συρφετός από σκοτεινά πρόσωπα, έμποροι, σερίφηδες, πληρωμένοι ανθρωποκυνηγοί. Το κυνηγητό που θα ακολουθήσει θα αποκαλύψει μια κοινωνία που έχει υποταχθεί στην απόλυτη βία, μια κοινωνία όπου το καλό δεν μπορεί εύκολα να αντιπαρατεθεί στο κακό, μια κοινωνία όπου το αίμα αποτελεί τη μόνη διαχρονική αξία. Μια συγκλονιστική κατάδυση στο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής, από τον βραβευμένο με το Πούλιτζερ καθώς και με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ Κόρμακ ΜακΚάρθυ, τον αναμφισβήτητο Τεχνίτη του πιο σπαραχτικού μονολόγου της αμερικανικής ερημιάς. Περίληψη

5 «…Το πρώτο που θα ξενίσει τον ανυποψίαστο αναγνώστη είναι το γεγονός ότι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι ήρωες δε δικαιολογούνται… Πρόθεση του συγγραφέα, να προσωποποιήσει την αλόγιστη βία που δεν εξηγείται με κοινωνιολογικές αναλύσεις σε ήρωες που δε δικαιολογούνται από κανένα πρόχειρο ψυχογράφημα… Η δεύτερη –και ίσως σημαντικότερη– ιδιαιτερότητα του βιβλίου είναι η παντελής απουσία έστω και μιας υποψίας αισιοδοξίας, οποιασδήποτε ελπίδας για ένα αίσιο τέλος… Η κεντρική πλοκή μοιάζει τελικά όχημα, κι όχι αυτοσκοπός. Το «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» δεν είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα. Δεν είναι καν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Είναι, όμως, ένα βιβλίο που εγείρει προβληματισμούς. Και είναι ένα βιβλίο που δημιουργεί συναισθήματα έντονα, από εκείνα που καμιά φορά ξεχνάμε ότι πρέπει να δημιουργεί η καλή λογοτεχνία. Κι αυτό είναι ένα επίτευγμα εξαιρετικά δύσκολο….» Ηρώ Κουνάδη Κριτικές για το βιβλίο

6 «…Το βιβλίο του Κόρμακ ΜακΚάρθυ «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία και παγίωσε τη θέση του συγγραφέα του στο σύγχρονο λογοτεχνικό στερέωμα. Το «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» είναι ένας τίτλος που κερδίζει άμεσα τον αναγνώστη ή τον θεατή… Ό, τι και να αναφέρουμε ή να αναλύσουμε για το βιβλίο του Κόρμακ ΜακΚάρθυ έχω την αίσθηση ότι θα είναι λίγο. Είναι ένα βιβλίο πλήρες και μεστό από κάθε άποψη. Η καταπληκτική στοιχειοθέτηση των χαρακτήρων και η δημιουργική ανάλυση της ανθρώπινης υπόστασης δίνει μια απλή, αλλά τόσο ουσιαστική σημασία στο κείμενο. Η ροή εξελίσσεται σ’ ένα σταθερό, σχετικά γρήγορο μοτίβο, που «υποχρεώνει» τον αναγνώστη να διαβάσει το βιβλίο απνευστί. ένα βιβλίο που «απαιτεί» την αφοσίωση του αναγνώστη, αλλά τον κερδίζει καθ’ όλη την εξέλιξη της ιστορίας και ακόμα και μετά την τελευταία του σελίδα. Η μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ είναι εξαιρετική, διατηρώντας ακέραια και έντονα, τα δυνατά στοιχεία του κειμένου. Χωρίς περιττά λόγια, με διαλόγους που αποτελούν υπόδειγμα ιδιοφυίας και κυνικής ειλικρίνειας, ο Μακ Κάρθυ στήνει ένα σκηνικό απ’ όλες τις απόψεις ολοκληρωμένο…» Στέφανος Ξένος 2008

7 « …Μ’ ένα τυχαίο γεγονός ανοίγει η υπόθεση, μ’ ένα τυχαίο κλείνει. Δύο κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι παρουσιάζονται με ιδιαίτερη μαεστρία από τον συγγραφέα. Αλλά και το γράψιμο του ΜακΚάρθυ είναι τόσο λιτό ακόμα κι όταν μιλάει για σκληρά πράγματα… Ο λόγος κοφτός, συμπυκνωμένος, μεταφέρει τον παράδοξο συναισθηματικό κόσμο ορισμένων χαρακτήρων, το σκότος της «ψυχής», την απόγνωση.Το “Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους” είναι ένα δυνατό βιβλίο, το οποίο αφήνει για πολύ καιρό τα ίχνη του στον αναγνώστη…» Χρύσα Σπυροπούλου, Καθημερινή, 2/3/2008

8 «…Ο ΜακΚάρθι χαρτογραφεί με υπόκωφη ένταση την εκτεταμένη επιβολή της βίας,της οποίας θύμα, όπως άλλωστε και αυτουργός, μπορεί να γίνει ο καθένας από μας. Γραφή παγερή, υποτονική και βραδύκαυστη, άρρηκτα συναρτημένη με την αναπαράσταση ενός υπνωτισμένου, δυσκίνητου κόσμου για τον οποίο μόνον η μυρωδιά του αίματος είναι διεγερτική. Αξιοσημείωτο είναι πως οι ρόλοι του απόλυτου θύματος και του απόλυτου θύτη, δεν αποκλίνουν τόσο μεταξύ τους… Ο Κόρμακ ΜακΚάρθι σε αυτό το υπέροχο και ενίοτε εξουθενωτικό (εξαιτίας της επιτήδειας υποτονικότητας) μυθιστόρημα σκιαγραφεί υπό λοξή γωνία, με φόντο το Τέξας της δεκαετίας του 80, τη σημερινή τοπιογραφία της Αμερικής, παγιδευμένης σε μια ανέκκλητη, αυτοκαταστροφική τροχιά. Η δυστοπία βρίσκεται εκεί απ όπου δεν μπορείς να φύγεις…». ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/03/2008

9 Η ταινία

10 Στοιχεία της ταινίας Σενάριο – Σκηνοθεσία: Οι αδερφοί Τζόελ και Ίθαν Κοέν Πρωταγωνιστές : Τζος Μπρόλιν, Χαβιέ Μπαρδέμ, Τόμι Λι Τζόουνς, Κέλι ΜακΝτόναλντ Φωτογραφία : Roger Deakins Μοντάζ : Ethan Coen, Joel Coen (as Roderick Jaynes) Μουσική : Carter Burwell Εικόνα : Έγχρωμη Γλώσσα : Αγγλικά – Ισπανικά Σκηνικά : Nancy Haigh Κοστούμια : Mary Zophres Χρονολογία παραγωγής : 2007 Χώρα παραγωγής : ΗΠΑ Διάρκεια : 122' Είδος ταινίας : ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΘΡΙΛΕΡ Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

11

12 Κριτικές της ταινίας «…Θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα νεο-γουέστερν, ρεβιζιονιστικό τοποθετημένο σχεδόν στο σήμερα (28 χρόνια πριν) αλλά κρατώντας τον ομφάλιο λώρο και τους στενούς δεσμούς του με τους κώδικες αφήγησης που το καθιέρωσαν αλλά και της αιματηρής δράσης. Αυτό είναι και το δεύτερο προσόν της πιο ώριμης ταινίας των αδελφών Κοέν, σε συνδυασμό με το ανέκαθεν σαρδόνιο και υποχθόνιο χιούμορ τους να διαλύει συθέμελα αξίες και σύμβολα…Ηρωικοί χαρακτήρες, δυνατοί, αντι-κοινωνικοί, ατομικιστές μα και εύθραυστοι, με πληγές που αντί να επουλώνονται, μάλλον επεκτείνονται...» του Δημήτρη ΠαπαμίχουΔημήτρη Παπαμίχου

13 «…Βία, χρήμα, μαύρο χιούμορ. Η δοσολογία και η σύνθεση είναι ιδανικές και οι Κοέν μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν φτιάξει το αριστούργημά τους. Το αριστούργημα των Κοέν, με εξαιρετική ερμηνεία του Χαβιέ Μπαρδέμ… Ένα άξιο ‘Οσκαρ καλύτερης ταινίας, η τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν είναι μια εξαιρετική σπουδή επάνω στη βία, την επιρροή του χρήματος και τις εμμονές με τις δύο προηγούμενες έννοιες… Αλλόκοτες καταστάσεις. Χωρίς happy end. Τα πάντα στην ταινία είναι υποδειγματικά. Οι Κοέν έχουν γυρίσει μια ταινία με τόσο σασπένς και αγωνία, που σε κάνει να θέλεις να σταματήσεις να βλέπεις τη σκηνή, χωρίς όμως να μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη. Μια γερή δομή σκηνοθεσίας και σεναρίου καλύπτεται από τη θαυμάσια φωτογραφία του Ρότζερ Ντίκινς και τις ισοδύναμες ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών. Το βασικό όμως πλεονέκτημα της ταινίας είναι ότι οι Κοέν δεν ξεχνούν ότι, εκτός από το ό,τι έχει να πει μια ταινία, το σινεμά οφείλει να είναι και ψυχαγωγικό. Και αυτή η ταινία είναι ακαταμάχητα γοητευτική…» Του Παναγιώτη Παναγόπουλου

14

15 «…Η συγκεκριμένη ταινία φαντάζει σα μία ζωντανή οντότητα και έτσι, αρχικά θα της αποκριθούμε: το να είσαι μία ταινία των Coen σημαίνει πως είσαι ιδιαίτερη, ακόμα και αν δεν είσαι η καλύτερη τους. Το Καμία Πατρίδα για τους μελλοθάνατους είναι ένα μικρό διαμάντι υψηλής ποιότητας και ένα ολοκληρωμένο έργο, προσεγμένο από την πρώτη ως και την τελευταία σκηνή. Οι Coen δημιουργούν έναν από τους γοητευτικότερους κινηματογραφικούς ήρωες (αυτόν που ερμηνεύει τέλεια ο Javier Bardem), δεν αφήνουν στο περιθώριο τους υπόλοιπους, προσαρμόζουν ή μάλλον επιλέγουν ένα μυθιστόρημα που μπορούσε να έχει βγει από τη δική τους πένα, αφήνουν κενά στη δράση για να τα υπονοήσει ο θεατής τροφοδοτώντας του τη φαντασία και ενώ, κάτι το πρωτότυπο, ξεχνούν όλους τους αγαπημένους τους ηθοποιούς, εμπιστεύονται και πάλι το ίδιο τεχνικό-καλλιτεχνικό επιτελείο που τους έχει βοηθήσει στο παρελθόν καταφέρνοντας να δώσουν στην ταινία τη δική τους χαρακτηριστική οπτική χροιά…» Σταύρος Γανωτής του Σταρου Γ

16 «…Μια ταινία από αυτές που σου κόβουν την ανάσα. Ως ένα βαθμό, αυτή η ταινία των αδερφών Coen είναι μια μελέτη του χαρακτήρα του σερίφη Bell, ενός τίμιου ανθρώπου του νόμου, ο οποίος είναι σοφός, παρατηρητικός, γαντζωμένος στην πραγματικότητα και με μακροχρόνια μνήμη. Η ταινία “No Country for Old Men” είναι πραγματικά η ιστορία του. Η υπόθεση της ταινίας είναι αρκετά απλή, με ελάχιστες ανατροπές. Δίνεται πολύς χρόνος και προσοχή για διαδικαστικές ενέργειες, όπως το γέμισμα ενός όπλου, το δέσιμο μιας πληγής... Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι και υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία κυριαρχεί η σιωπή. Το γενικό casting και οι ερμηνείες είναι εντυπωσιακές. Ιδιαίτερα η απόδοση του Tommy Lee Jones, ο οποίος φαίνεται πως είναι μια φυσική επιλογή για το ρόλο του σερίφη. Οι ερμηνείες των Javier Bardem και Josh Brolin είναι άψογες, όπως και οι δευτερεύοντες ρόλοι που ερμηνεύονται εξαιρετικά. Η κινηματογράφηση της ταινίας είναι αρκετά καλή, ιδιαίτερα στους υπαίθριους μακρινούς πυροβολισμούς κάτω από το σφύριγμα του ανέμου στο Δυτικό Τέξας, σπάζοντας τη σιωπή. Παρά την εκπληκτική ομορφιά του τοπίου, αυτή η πατρίδα μπορεί γρήγορα να γίνει εχθρική και ασυγχώρητη προς όλους τους απροετοίμαστους για τους κρυμμένους κινδύνους της…»No Country for Old MenTommy Lee JonesJavier BardemJosh Brolin Ιωσήφ Βικτωράτος SevenArt

17

18 «…Πίσω από μια σφιχτοδεμένη ιστορία καταδίωξης και μια πλοκή που βρίσκεται με το ένα πόδι γερά πατημένο στο νουάρ και με το άλλο στο θρίλερ, στην καινούργια δημιουργία των Κοέν καραδοκεί μια φοβερή αίσθηση ματαιότητας. Που διαβεβαιώνει ότι τα πάντα επί γης είναι προδιαγεγραμμένα και πως μοναδική σταθερά σε ένα σύμπαν που παραδίδεται ολοένα και βαθύτερα στο σκοτάδι είναι ο θάνατος. Έναν κόσμο στον οποίο τα τέρατα των παραμυθιών έχουν αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο και κυκλοφορούν ανάμεσά μας (όπως ο ανατριχιαστικός κακός που υποδύεται ο Μπαρδέμ), οι καλοί δεν νικούν σχεδόν ποτέ και το μόνο που μπορεί κανείς να ευχηθεί είναι το τέλος που θα τον βρει να μην είναι βίαιο και οδυνηρό. Είναι ένας κόσμος τον οποίο οι Κοέν αντιμετωπίζουν σαν να κατοικείται μόνο από καταραμένους και μελλοθάνατους. Θύτες και θύματα, καλοί και κακοί, αθώοι και ένοχοι, όλοι αιμορραγούν σε αυτό το σφοδρό ταξίδι της σφαγής. Και όλοι σχεδόν πεθαίνουν, δίχως να μπορούν ποτέ να καταλάβουν το γιατί…» Λουκάς Κατσίκας

19

20 «…σφιχτό μοντάζ, ευέλικτες λήψεις με την κάμερα, άψογος ηχητικός σχεδιασμός, και παραδίδουν στον θεατή ένα καλογυρισμένο φιλμ, με έντονα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, με αργό, αλλά όχι πάντα σταθερό ρυθμό, και σχεδόν διεστραμμένη αφήγηση. Χρησιμοποιούν σκληρά, απέραντα ερημικά τοπία, ερημωμένους αστικούς δρόμους, και (το φετίχ τους) κλασικά αμερικάνικα φτηνά μοτέλ, για να δομήσουν την εικόνα μιας παρηκμασμένης Αμερικής, η δε πνιγηρή σιωπή της ταινίας παράγει έντονη ένταση. Η αφηγηματική σκηνοθεσία ίσως δεν είναι αρκετά επεξηγηματική, αλλά οι Coen παραμένουν συνεπείς στο στυλ τους και δημιουργούν μια ταινία σκοτεινή, αιματηρή, αγωνιώδης, βαθιά φιλοσοφική και με αρκετά ψήγματα του μαύρου χιούμορ που τους διακρίνει. Οι διάλογοι είναι αραιοί, αλλά υπάρχει οικονομία λόγου σε τέτοιο βαθμό, όπου όχι μόνο κάθε λέξη, αλλά και κάθε χειρονομία έχει τη σημασία της. Έχουν την τύχη η ταινία τους να υποστηρίζεται από την εξαιρετική φωτογραφία του σχεδόν μόνιμου συνεργάτη τους, Roger Deakins, αλλά και από τρείς, συνεπείς και ευθείς ερμηνείες…»Roger Deakins Νάσος Αρίμης

21 «…Οι Κοέν έχουν ευρωπαϊκό μυαλό, χρωστάνε τις σεναριακές τους σκέψεις στον Μπέκετ και στον Σαρτρ, αλλά η κινηματογράφησή τους είναι καθαρά αμερικανική. Το τεράστιο ταλέντο τους έγκειται στο ότι δεν τα μπερδεύουν. Όσο για το θέμα της βίας που θίγουν συχνότατα, είναι πληρωτέοι άμα τη εμφανίσει: Η αισθητική τους είναι και η ηθική τους. Ξεκάθαρα, πιάνουν έναν και δυο και τρεις πρωταγωνιστές και τους πετάνε σε μια μεθόριο, κυριολεκτική και μεταφορική, και τους σπρώχνουν στο κυνήγι. Αν ψάχνετε την τυπική πλοκή, μπείτε στη διπλανή αίθουσα. Αν πάλι θέλετε να δείτε μια τραγωδία σε εκκρεμότητα, χωρίς τα πατροπαράδοτα σχήματα του μεγαλόστομου δράματος, είσαστε στο σωστό σημείο…» Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

22 «…Με πλάνα ρεαλιστικά, λιτό και αληθοφανές στήσιμο των ηθοποιών και, βέβαια, με τη συνήθη κυνική παρουσίαση, εμπλουτισμένη διακριτικά με σουρεαλιστικά στοιχεία, αποτυπώνεται στην οθόνη μια ολοκληρωμένη εικόνα των προσώπων, των καταστάσεων και των τόπων. Ακόμα και οι κομπάρσοι και τα σκηνικά δένουν άρρηκτα με το κύριο περιεχόμενο του έργου. Μεγάλη εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι σ’ ολόκληρη την ταινία δεν υπάρχει μουσική επένδυση, ένα τρικ που ενδυναμώνει την αύρα των χαρακτήρων και τη φυσικότητα της ταινίας, αφού οι ήχοι που ντύνουν το έργο είναι καθ’ όλα φυσικοί….» Στέφανος Ξένος

23 Διακρίσεις της ταινίας Το κακό ξεσπά επί δικαίων και αδίκων σε μια Αμερική που παραδίδεται στο παράλογο και την τυφλή βία. Γουέστερν, φιλμ νουάρ, κωμωδία, road movie και θρίλερ, η ταινία των Κοέν αποτελεί την αποθέωση της κινηματογραφικής ευαισθησίας και της σκηνοθετικής αποτελεσματικότητας. Πάμπολα βραβεία κριτικών, δύο Χρυσές Σφαίρες και τέσσερα βασικά βραβεία ΟΣΚΑΡ το 2008, το Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους αναδείχθηκε η καλύτερη ταινία της χρονιάς. Οι Τζόελ και Ίθαν Κοέν απέσπασαν το βραβείο σκηνοθεσίας και διασκευασμένου σεναρίου, ενώ στους πρώτους ρόλους νικητές αναδείχθηκαν οι Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Μαριόν Κοτιγιάρ. Όπως αναμενόταν, τα φοβερά αδέλφια του αμερικανικού σινεμά Τζόελ και Ίθαν Κοέν αναδείχθηκαν οι μεγάλοι νικητές της βραδιάς. Η ταινία τους Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους απέσπασε τέσσερα βραβεία: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου και Β΄ ανδρικού ρόλου. Το χρυσό αγαλματάκι για δεύτερο ανδρικό ρόλο παρέλαβε ο Χαβιέρ Μπαρντέμ για την ερμηνεία του. Είναι ο πρώτος Ισπανός ηθοποιός που κατακτά το χρυσό αγαλματίδιο. «Ήταν ένα από τα χειρότερά μου κουρέματα» δήλωσε, πριν ευχαριστήσει τους αδελφούς Κοέν «που ήταν αρκετά τρελοί για να πιστέψουν σε μένα», την ηθοποιό μητέρα του και την πατρίδα του στα ισπανικά.

24

25 Το βιβλίο του Κόρμακ ΜακΚάρθυ «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία και παγίωσε τη θέση του συγγραφέα του στο σύγχρονο λογοτεχνικό στερέωμα. Από την άλλη πλευρά, η ομώνυμη ταινία κέρδισε τα σημαντικότερα βραβεία Όσκαρ, προσδίδοντάς της μεγαλύτερη φήμη και αίγλη. Έτσι, βιβλίο και ταινία συνεχίζουν παράλληλα την πετυχημένη διαδρομή τους, ενισχύοντας διαρκώς τη φήμη το ένα του άλλου. Η υπόθεση του βιβλίου μεταφέρεται σχεδόν ολόκληρη στην οθόνη, με εξαίρεση μια μικρή ιστορία προς το τέλος του βιβλίου, που όμως η αφαίρεσή της δεν επηρεάζει καθόλου τη ροή. Για να ακριβολογούμε, το βιβλίο έχει μεταφερθεί αυτούσιο στον κινηματογράφο. Ακόμα, οι διάλογοι είναι ακριβώς ίδιοι, η εξέλιξη ακολουθεί κατά πόδας την πλοκή του βιβλίου και οι χαρακτήρες προσωποποιούνται άριστα, ικανοποιώντας τη φαντασία και την απαίτηση και του πιο δύσπιστου θεατή. Πέρα από το σενάριο, το οποίο αποτελεί εν πολλοίς μια αντιγραφή του βιβλίου, οι αδελφοί Κοέν έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά και στη σκηνοθεσία. Με πλάνα ρεαλιστικά, λιτά, πρόκειται για μια ταινία που απαιτεί την προσοχή του θεατή και πραγματικά τον αποζημιώνει για τις δυο ώρες που περνά παρακολουθώντας τη μεταφορά του εν λόγω βιβλίου στον κινηματογράφο. Σύγκριση βιβλίου - ταινίας

26