20ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Παρουσίαση με θέμα: "20ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 20ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ 29-4-2009 ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ
ΜΠΟΥΛΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

2 Γεννήθηκε to 1952 στη Μύρινα της Λήμνου

3 Διεξάγει ανασκαφικές έρευνες στην Κρήτη, στη Σαντορίνη, στην αρχαία Ήλιδα και στη Λήμνο. Δίδαξε αρχαιολογία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης ιστορία της αιγαιακής Τέχνης Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1985 είναι αρχαιολόγος - ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών.

4 Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά από το 1987
Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά από το Μέχρι τώρα έχει εκδώσει περισσότερο από είκοσι βιβλία σε διάφορους εκδοτικούς οίκους.

5 Το πρώτο του παιδικό βιβλίο με τίτλο Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της Λεύκας τιμήθηκε το 1989 από το Πανεπιστήμιο της Padova με το Βραβείο PIER PAOLO VERGERIO. Το 1994 και το 2000 τιμήθηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για τα έργα του Με τα Φτερά του Πήγασου και το Αγαλμα που κρύωνε αντίστοιχα. Στη Γενέτειρα του Λήμνο, η προσωπική του συλλογή Παιχνιδιών και παιδικών βιβλίων αποτέλεσε τον πυρήνα για την ίδρυση του Μουσείου Ιστορίας Παιδικού Παιχνιδιού και Βιβλίου.

6 Μερικά από τα παιδικά βιβλία του Χρ. Μπουλώτη είναι:
[] Έργα του Μερικά από τα παιδικά βιβλία του Χρ. Μπουλώτη είναι: Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας Α΄ βραβείο Πανεπιστημίου Padova. Η Σεμέλη διώχνει το νέφος Θυμάμαι-Θυμάσαι; 1989. Ο κύριος Αύριο-βράδυ Μια ερωτική ιστοριούλα με καλό τέλος και μια άλλη Επτά ιστοριούλες γιορτινές και παράξενες, επτά Το στρατιωτάκι που ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας και ποιητής Τρεις ιστορίες για δυο πολιτείες κι ένα χρυσό αβγό Με τα φτερά του Πήγασου Η κουκλίτσα Καρέττα-Καρέττα και το παλιό Φολκσβάγκεν Ο Κάδμος, η σκυλίτσα του και το φεγγάρι Το άγαλμα που κρύωνε Ο Γάτος της οδού Σμολένσκη Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για παιδιά Μέσης Σχολικής Ηλικίας.

7 Δύο κολλητά φιλαράκια που πήγαιναν σχολείο με βαριά καρδιά, ζωγραφίζουν κρυφά στους τοίχους του κάτι τεράστια φτερά! Ξαφνικά, το σχολείο αρχίζει να υψώνεται σιγά σιγά στον ουρανό και...

8 Η περιπλάνηση μιας χελωνίτσας καρέττα-καρέττα που έχασε το δρόμο της, είναι το πρόσχημα που μας φέρνει κοντά στο μαγικό της κόσμο. Ο Χρήστος Μπουλώτης έγραψε και η Σοφία Φόρτωμα εικονογράφησε αριστουργηματικά μια πανέξυπνη ιστορία.

9 ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ ΚΑΠΕΛΟ
Ήτανε ένα καπέλο που 'λεγε συνέχεια θέλω... Οι περιπέτειες ενός φαντασμένου καπέλου σε στίχους, από έναν από τους πιο γνωστούς Έλληνες συγγραφείς για παιδιά.

10 ΟΙ 12 ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΡΔΙΣΤΟΣ ΛΥΚΟΣ
Οι δώδεκα Κοκκινοσκουφίτσες είναι οι κόρες της Κοκκινοσκουφίτσας από το γνωστό παραμύθι. Λαχταρούν να ζήσουν κι αυτές μια περιπέτεια στο δάσος με κακό λύκο, όπως η διάσημη μαμά τους. Όμως το δάσος είχε κοπεί από χρόνια, και οι λύκοι έφυγαν μακριά, στα πέρα βουνά. Έτσι, τα δώδεκα κορίτσια αποφασίζουν να ζωγραφίσουν ένα παράξενο δάσος. Κι ο λύκος; παραγγέλνουν στην Κίνα ένα λύκο κουρδιστό που είναι σαν αληθινός. Κι όλα αρχίζουν σαν ένα γλυκό, φανταστικό παιχνίδι. Μα το παιχνίδι γυρνάει γρήγορα σε απρόβλεπτη περιπέτεια...

11 Ήταν ένα αβγό που το έλεγαν Μήτσο
Ήταν ένα αβγό που το έλεγαν Μήτσο. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο αυτός ο Μήτσος. Γι' αυτό, κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό που χιονίζει, το έσκασε κρυφά από το κοτέτσι...

12 ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΠΟΥ ΚΡΥΩΝΕ “Εκείνο τον Αύγουστο, τον πιο ωραίο Αύγουστο του αιώνα, η πανσέληνος ασήμωσε ένα παράξενο ταξίδι που έμοιαζε πολύ με παραμύθι. Παραμύθι όμως δεν ήταν”. Το ταξίδι αυτό ξεκινά από παλιά. Από τότε που το μικρό μαρμάρινο αγόρι, το άγαλμα άφησε σαν προσφυγάκι την πατρίδα του στη Μικρασία και στεγάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Από τότε κρύωνε ολοένα, γιατί νοσταλγούσε αθεράπευτα την πατρίδα του στην αντίπερα άκρη του Αιγαίου. Και κρύωνε ακόμη γιατί του έλειπαν οι ελληνικές φωνές. Τα πράγματα θ΄αλλάξουν όμως όταν θα βρει δυο φίλους καρδιάς, την Γαλάτεια, την καθαρίστρια του Μουσείου, και το μικρό Λάμπη, το γιο του νυχτοφύλακα. Τα πράγματα θ΄αλλάξουν μ΄ένα παράξενο όνειρο. Από τ΄όνειρο θα φτερουγίσει στο Μουσείο ένα μεγάλο γαλάζιο πουλί που θα τους ταξιδέψει μια νύχτα με πανσέληνο στις χαμένες πατρίδες, στη Μικρασία. Σε τούτο το βιβλίο τ΄αγάλματα ζωντανεύουν, νοσταλγούν και περιμένουν....

13

14

15 ΝΑ 'ΡΧΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ Ένα κείμενο ποιητικό, ευαίσθητο, ρομαντικό. Ένα ποίημα από καρδιάς, έκκληση στην αγαπημένη ή στον αγαπημένο να' ρθει έστω και στ' όνειρο, να συντροφέψει το έτερον ήμισυ με τρυφεράδα, ψιθυρίζοντας τα αιώνια μυστικά, παρασύροντάς το σε ταξίδια του νου, ακροβατώντας, παίζοντας, γελώντας. Ένα φεγγάρι στην αγκαλιά, ρούχα πολύχρωμα, αποσκευές με νόημα... Οι ζωγραφιές της Σοφίας Φόρτωμα είναι ένα κόσμημα. Αναδεικνύουν τον ποιητικό λόγο ενώ και οι ίδιες είναι ένα ποίημα με χρώματα. «Στο ίδιο όνειρο εμείς οι δύο/ να παίζουμε τρίλιζα στα κατώφλια του καλοκαιριού/ σε πύργους από φίλντισι/ και ακριβό βελούδο» ευελπιστεί ο Χρήστος Μπουλώτης και είναι σίγουρος καταλήγοντας: «Γιατί τα όνειρα βγαίνουν αληθινά, μόνο αν τα πιστεύεις»

16 Η ΧΕΛΩΝΙΤΣΑ ΚΑΡΕΤΤΑ-ΚΑΡΕΤΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΦΟΛΚΣΒΑΓΚΕΝ Η περιπλάνηση μιας χελωνίτσας καρέττα-καρέττα που έχασε το δρόμο της, είναι το πρόσχημα που μας φέρνει κοντά στο μαγικό της κόσμο. Ο Χρήστος Μπουλώτης έγραψε και η Μαρία Φόρτωμα εικονογράφησε αριστουργηματικά μια πανέξυπνη ιστορία.

17 ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ Όταν ο Πήγασος έχει πια βαρεθεί το μοναχικό του πέταγμα στους ουρανούς και το ξύλινο αλογάκι του καρουζέλ, λαχταράει να πετάξει, τότε ένα μικρό, παράξενο κορίτσι, η Αννα, τα βοηθά ν' αλλάξουνε για λίγο ρόλους. Με τα δανεικά φτερά του Πήγασου αρχίζει το ξύλινο αλογάκι ένα θαυμαστό ταξίδι στα πέρατα της γης. Έχει όμως όρους τούτο το ταξίδι: την τρίτη νύχτα, πριν το μεγάλο ρολόι του δημαρχείου σημάνει μεσάνυχτα, θα πρέπει να 'ναι το ξύλινο αλογάκι πίσω, στο καρουζέλ, στη θέση του ξανά. Γιατί αλλιώς... Κι έχει συννεφένιες πολιτείες τούτο το ταξίδι και μαγικούς κήπους συννεφένιους, και περιπέτειες και νοσταλγία, κι άλλα πολλά. Έχει και την Κινεζούλα Αν Να, σε μια πολιτεία της μακρινής Καντόνας. Πώς μπλέκονται όλα αυτά και πώς ξεμπλέκονται; Και πώς θα καταλήξει τούτο το ταξίδι;

18 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΡΙΟ ΒΡΑΔΥ Τυχερά τα παιδιά της μικρής γειτονιάς! Είχαν κοντά τους ένα γερο-ναυτικό, τον κύριο Ευρυβιάδη, που μπέρδευαν συνέχεια τ' όνομά του και τον φώναζαν κύριο "Αύριο-βράδυ". Κι εκείνος που αγαπούσε όλα τα παιδιά σαν εγγονάκια του, τους έλεγε ιστορίες, παραμύθια, τους έφτιαχνε παιχνίδια και προπαντός γλυκά όνειρα για τον ύπνο τους.

19 Ο ΠΙΝΟΚΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Τι εξωθεί τον Πινόκιο να ταξιδέψει νυχτιάτικα απ' την πατρίδα του την Ιταλία στην Ελλάδα, και μάλιστα πετώντας πάνω στη ράχη ενός χελιδονόψαρου; Οι περιπέτειές του, που αρχίζουν τούτη τη φορά απ' την Ακρόπολη, μια νύχτα με πανσέληνο, ως φαίνεται, δεν έχουν τελειωμό. Ο Ιταλός συγγραφέας Κολόντι δε μας είπε τα πάντα για το καλόκαρδο αυτό ξύλινο αγόρι με τη σουβλερή μύτη.

20 ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΜΙΑ ΒEΛΟΝΑ,ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΒΕΛΟΝΑ
Στη δυστυχισμένη πολιτεία που τη λέγανε Σαρλενάκ και την είχαν πλακώσει οι συμφορές, εμφανίστηκε το μικρό κορίτσι με την παράξενη, κελαηδιστή φωνή για να φέρει την παλιά, χαμένη ευτυχία. Κανείς δεν θα μπέρδευε πια το αλμυρό με το γλυκό και τα παιδιά θα έβλεπαν πάλι όνειρα στον ύπνο και στον ξύπνιο τους. Και τι ζήτησε για όλα αυτά ; Μια βελόνα, μια απλή βελόνα...Όμως ο πονηρός κυβερνήτης και το Μεγάλο συμβούλιο συνεδριάζουν: "Γιατί άραγε να ζητήσει μόνο αυτό το δώρο, ενώ εμείς της προσφέραμε πράγματα πολύτιμα και ακριβά;"

21 ΕΠΤΑ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ
Οι με την ίδια μαγική ζύμη: παραμυθιού σταγόνες μέσα στις τωρινές μας μέρες. Όχι η πραγματικότητα εδώ και τα παραμύθια εκεί. Εμείς τα λέμε ένα....Εσύ;

22 Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣΗ ζωή αρχίζει να χαμογελάει στη μοναχική λεύκα όταν το άσπρο άλογο εμφανίζεται στο λιβάδι. Μια παράξενη αγάπη γεννιέται, που άλλοι την κοροϊδεύουν και άλλοι τη θαυμάζουν. 'Υστερα από ένα σωρό δοκιμασίες, όταν το ολοστρόγγυλο φεγγάρι τους χαρίζει τη μαγική χρυσόσκονη που θα τα κάνει ίδια για να χαρούν την αγάπη τους χωρίς εμπόδια, αυτά με μια φωνή θα δώσουν μιαν απάντηση ολότελα απρόσμενη.

23 Η ΣΕΜΕΛΗ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟ ΝΕΦΟΣ
Πως άλλαξε εκείνη η παραμυθένια πόλη; Πως έγιναν οι άνθρωποι της γκρίζοι και γιατί; "Ποιός φταίει", αναρωτιέται η μικρή Σεμέλη, "που έπαψε να κελαηδάει η καρδερίνα και μαράθηκε το γιασεμί;" Κι αφού οι μεγάλοι είναι μόνο παχιά λόγια και υποσχέσεις, αποφασίζουν τα παιδιά, με αρχηγό τη Σεμέλη, να ξανακάνουν την πόλη τους παραμυθένια. Χρειάζεται όμως φαντασία και κουράγιο...

24 ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΟΥ
Με γλώσσα και διάθεση ποιητική και παιχνιδιάρικη, ο γνωστός αρχαιολόγος και ερευνητής της Ακαδημίας Αθηνών, Χρήστος Μπουλώτης σκαρώνει φράσεις γεμάτες παιδικές σκανδαλιές, ημέρες ξεγνοιασιάς και αθωότητας μέσα από τα μάτια ενός μεγάλου που μένει βαθιά μέσα του πιστός στα παιδικά του παιχνίδια. Γλυκές αναμνήσεις ατσαλάκωτες από το χρόνο με μυρωδιές και αρώματα, με χρώματα και μουσικές και με παιχνίδια, πολλά παιχνίδια, κάθε λογής παιχνίδια ζωγραφισμένα με μεράκι από τον Βασίλη Παπατσαρούχα. Αισθήσεις ξεχασμένες ή αφξμένες στο πλάι, αναδύονται μαζί με εικόνες από τρενάκια που συφίζουν μολυβένια στρατιωτάκια, καραβάκια από χαρτί, αυτοκινητάκια, αλογάκια, κούκλες...

25 ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
Μια μεγάλη φιλία γεννιέται ανάμεσα σε ένα μικρό αγόρι κι ένα μενεξεδί αρνί, τον Αιμίλιο, που αγαπάει πολύ τον ήλιο και μήλα απ' το Πήλιο. Πώς όμως να σωθεί το αρνί σε μια πόλη όπου οι περισσότεροι το φαντάζονται στη σούβλα ή ψητό στο ταψί; Φαντασία χρειάζεται και τόλμη, και πατάτες με κουδούνια στο φούρνο!

26 Ο ΓΑΙΔΑΡΑΚΟΣ ΠΟΥ ΗΠΙΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Σε μιαν αφέγγαρη χώρα έλαμπε το φεγγάρι μόνο σαν ανάμνηση πια μέσα σε παλιές ιστορίες. Ώσπου ένα κορίτσι καταφέρνει να το ξαναφέρει στον ουρανό της χώρας κάνοντας ευτυχισμένους όλους τους υπηκόους. Και το κορίτσι το λέγαν Φεγγαρένια. Όμως ο βασιλιάς, σκληρός, αυταρχικός κι ανόητος, έβγαλε διαταγή πως μόνο αυτός είχε δικαίωμα να υψώνει τα μάτια του στον ουρανό. Μόνο δικό του το φεγγάρι. Όλοι οι άλλοι έπρεπε να πηγαίνουν με σκυφτό κεφάλι. Κι αν τολμούσε κάποιος να παραβεί την εντολή του, η τιμωρία θάνατος! Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όταν μια νύχτα πίνοντας νερό στην ακροποταμιά ο γαϊδαράκος της Φεγγαρένιας κατάπιε την εικόνα του φεγγαριού. Κι ευθύς αμέσως χάθηκε από τον ουρανό και το πραγματικό φεγγάρι. Και τώρα;... Εδώ αρχίζουν τα βάσανα του γαϊδαράκου και της Φεγγαρένιας. Σε ποιον ανήκει το φεγγάρι τελικά;

27 Ο ΓΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΣΜΟΛΕΝΣΚΗ
Καλά τα ρωσικά, καλά τα πιροσκί και οι βόλτες με τη Μάρω, καλές και οι τσιχλόφουσκες, μα πάνω απ' όλα η μουσική!" σκεφτόταν ο Γατούλης. Δεν πίστευε στην τύχη του. Τι ευτυχία να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα της κυρίας Λελέ, όποτε του κάπνιζε. Κεραμιδόγατος και σπιτόγατος μαζί. Κι αυτό το πιάνο! Τι μαγικό όργανο! Τι μουσική! Δε χόρταινε ν' ακούει την κυρία Λελέ, που όταν έπαιζε πιάνο γινόταν, λες, κοριτσάκι, της έφευγαν μεμιάς οι πόνοι απ' τα χέρια και τα πόδια. Τα δάχτυλα της γλιστρούσαν στα πλήκτρα, πότε γρήγορα και δυνατά, κι άλλοτε πάλι σαν πούπουλο, σαν βελουδένιο χάδι. Κι όσο εκείνη έπαιζε, λικνιζόταν ο Γατούλης ρυθμικά, μαζί κι ο Ποντικούλης

28 Ο ΤΟΜ ΤΙΡΙΤΟΜ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΔΥΟ
Οι δυο πολιτείες η Έλκα και η Ζίνη ήταν κάποτε μια πολιτεία που την έλεγαν Ελκαζίνη. Και στη μέση της πολιτείας ήταν ένα γεφύρι με επτά καμάρες, που κάποια στιγμή οι κάτοικοί τους το γκρέμισαν. Και τότε δυο παράξενα, μα πολύ παράξενα πράγματα συνέβησαν: όλα τα ρολόγια σταμάτησαν, κι οι κάτοικοι έχασαν όλοι τη φωνή τους ή, μάλλον, μιλούσαν τόσο ψιθυριστά που πια δεν ακούγονταν. Ποιος είναι ο Τομ και τι ρόλο έπαιξε στην εξέλιξη της ιστορίας μάς διηγείται ο Χρήστος Μπουλώτης σ’ αυτή την τρυφερή ιστορία

29 ΠΕΤΑΕΙ ΠΕΤΑΕΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ Παππούς και εγγονή βγαίνουν πάλι βόλτα στη μεγάλη πλατεία με το σιντριβάνι. Κι ένας ευαίσθητος σκύλος Δαλματίας που είναι μπαλόνι φουσκωμένο ανεβάζει ψηλά στη συννεφένια πόλη το μικρό κορίτσι. Το θαυμαστό ταξίδι στον ουρανό έχει πολλές χαρές και φαντασία, έχει όμως και απρόοπτα. Πόσο ψηλά θα τους πετάξει, αλήθεια, η φαντασία;

30 Η ΑΡΚΟΥΔΙΤΣΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ-ΚΑΤΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χρήστος Μπουλωτής μας εκπλήσσει με την ευαισθησία του, το λεπτό και εύθραυστο χιούμορ του, την οξυδέρκειά του και την τρυφερότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα. Αυτά και πολλά άλλα διαπιστώνει κανείς όχι σε επιστημονικές μελέτες, αλλά σε βιβλία που τυπικά εντάσσονται στο είδος των παιδικών. Ο προϊστοριολόγος Χρήστος Μπουλωτής, στο περιθώριο των ανασκαφών στη Λήμνο, δημιούργησε μια νέα ηρωίδα. Την Κατερίνα - Κατίνα. Την πιο χαριτωμένη και σύγχρονη αρκουδίτσα, που ο δημιουργός της την πηγαίνει στο σχολείο με αφορμή το σημείωμα ενός θαυμαστή της στο τσίρκο. Στο σχολείο λοιπόν η Κατερίνα - Κατίνα μαθαίνει γραφή και ανάγνωση χάρη στον έρωτά της για τον Εμίλ, το νεαρό βιολιστή από τη Σερβία. Η αρκουδίτσα Κατερίνα - Κατίνα μέσα από τα κείμενα του Χρήστου Μπουλωτή που ευτύχησαν να συγκατοικήσουν με τις ζωγραφιές της Σοφίας Φόρτωμα, κριτικάρει με κέφι την ελληνική κοινωνία, ερωτεύεται και γνωρίζει τη δόξα.

31 ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ Όταν ο Πήγασος έχει πια βαρεθεί το μοναχικό του πέταγμα στους ουρανούς και το ξύλινο αλογάκι του καρουζέλ, λαχταράει να πετάξει, τότε ένα μικρό, παράξενο κορίτσι, η Αννα, τα βοηθά ν' αλλάξουνε για λίγο ρόλους. Με τα δανεικά φτερά του Πήγασου αρχίζει το ξύλινο αλογάκι ένα θαυμαστό ταξίδι στα πέρατα της γης. Έχει όμως όρους τούτο το ταξίδι: την τρίτη νύχτα, πριν το μεγάλο ρολόι του δημαρχείου σημάνει μεσάνυχτα, θα πρέπει να 'ναι το ξύλινο αλογάκι πίσω, στο καρουζέλ, στη θέση του ξανά. Γιατί αλλιώς... Κι έχει συννεφένιες πολιτείες τούτο το ταξίδι και μαγικούς κήπους συννεφένιους, και περιπέτειες και νοσταλγία, κι άλλα πολλά. Έχει και την Κινεζούλα Αν Να, σε μια πολιτεία της μακρινής Καντόνας. Πώς μπλέκονται όλα αυτά και πώς ξεμπλέκονται; Και πώς θα καταλήξει τούτο το ταξίδι;

32 Ο ΓΑΤΟΣ ΛΕΟΠΟΛΔΟΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Έπεσε σε μαύρη απελπισία ο Λεοπόλδος. Πώς να περιμάζευε τόσες χιλιάδες ποντίκια; Έτρεχε σαν τρελός στους δρόμους και όποια συναντούσε τα παρακαλούσε να επιστρέψουν μες στους πίνακες του, εκεί ήταν η θέση τους. Μα εκείνα ούτε παρακάλια άκουγαν ούτε φοβέρες. Οι καθηγητές, η μάνα του, οι φίλοι και οι συμφοιτητές του πολύ τον συμπονούσαν και σκέφτονταν με ποιον τρόπο να τον βοηθήσουν. Να έπιαναν τα ποντίκια με δίχτυα και απόχες; Αδύνατον, γιατί ειδικά αυτά τα ποντίκια ήταν στα πόδια πολύ πιο γρήγορα από γάτες και ανθρώπους. Να τα σκότωναν με σανίδες; Δεν άντεχε να ακούσει κάτι τέτοιο ο γάτος Λεοπόλδος, αφού σαν δημιουργήματα του που ήταν, τα θεωρούσε παιδιά του. Έτσι συμβαίνει πάντα με τους αληθινούς καλλιτέχνες.

33 ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΑΒΓΟ Ήταν ένα αβγό που το έλεγαν Μήτσο. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο αυτός ο Μήτσος. Γι' αυτό, κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό που χιονίζει, το έσκασε κρυφά από το κοτέτσι...

34 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΥΣΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Το τελευταίο χρυσό αυγό του κόσμου βρίσκεται στα χέρια ενός κοριτσιού που το θυσιάζει για την αγάπη της πάπιας. Ένα βιβλίο τρυφερό που μιλά για τις μεγάλες αξίες τις ζωής, την αληθινή φιλία και αγάπη.

35 ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΑΒΓΟ
Οι τρεις αυτές ιστορίες λένε για πολιτείες που 'ναι χωρισμένες στα δύο, με τους κατοίκους τους να 'χουν χάσει τη φωνή τους και με σταματημένα όλα τα ρολόγια εκατόν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Για κερασιές που δεν ανθίζουν και για τεράστια χρυσά αβγά που για χάρη τους ξεσπούν πόλεμοι. Απ' το Μεγάλο Λεξικό σβήνονται από μόνες τους οι πιο όμορφες λέξεις. Ποιητές και υφάντρες μπερδεύουνε τα χρώματα. Κι ένα σωρό ακόμη συμφορές, όλες απ' την αμυαλοσύνη των μεγάλων. Ένα παιδί κάθε φορά ξεκινάει να δέσει τ' όνειρο και τα παραμύθια με την πραγματικότητα, να ξαναδώσει στη ζωή αυτό που δικαιωματικά της πρέπει. Γιατί όπως έλεγε και το μικρό βιβλίο με τις μεγάλες σοφίες «μόνο ένα παιδί μπορεί να γίνει φως και να φωτίσει τα σκοτάδια των μεγάλων».

36 Η ακρίδα η Λέλα ονειρευόταν κόκκινα γοβάκια, δούλεψε καλοκαίρια, της πόνεσαν τα χέρια. Χτυπήστε παλαμάκια, τα αγόρασε τα κόκκινα γοβάκια! Και μια νύχτα αυγουστιάκη με χάρη, από ένα νυχτολούλουδο πηδάει στο φεγγάρι.