Νεράιδες και Δράκοντες

Παρουσίαση με θέμα: "Νεράιδες και Δράκοντες"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Νεράιδες και Δράκοντες
Σταυρούλα και Ελένη

2 Νεράιδες  Λέγονται και Ανεράιδες ή Ανεράδες. Το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες, τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών. Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι Νεράιδες γίνονται Ξωτικά, Αγερικά, Ανεμικές, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Καλούδες. Εμφανίζονται στα σπήλαια, στις πηγές, κοντά στα πηγάδια, στα ποτάμια αλλά και στους αγρούς και στα αλώνια.  Οι νεράιδες, τις περισσότερες φορές, εμφανίζονται να χορεύουν. Ο χορός και μάλιστα ο δετός είναι η πιο προσφιλής ενασχόληση με τη συνοδεία τραγουδιού και μουσικής. Παρουσιάζονται όμως και να πλένουν ή να κουβαλούν νερό ή να καβουρδίζουν καφέ ή να φουρνίζουν ή να φτυαρίζουν θησαυρό γι΄ αυτό θεωρούνται και φύλακες θησαυρών όπως και τα «στοιχειά» ή να παντρεύονται και στους γάμους τους προσκαλούν και μουσικούς θνητούς. Ακόμη παρουσιάζονται με μορφή ανεμοστρόβιλου. 

3 Δράκοντες  Οι δράκοντες είναι μυθικά τέρατα που κατέχουν τα νερά των πηγών (Δρακονέρια). Μύθοι για το δράκο που εμποδίζει τη χρήση του νερού και τον ήρωα που τον σκοτώνει υπάρχουν σε πολλούς λαούς και θρησκείες. Στη χριστιανική θρησκεία τέτοιος ήρωας είναι ο Άγιος Γεώργιος.    Άλλες φορές τα στοιχειά των ποταμών παρουσιάζονται πολύ ευαίσθητα και ρομαντικά.

4 Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος
Ο Άγιος Γεώργιος είναι προστάτης του Ελληνικού στρατού. Μαρτύρησε το 303 επί Διοκλητιανού. Λαϊκή παράδοση έπλασε τον εξής μύθο με τον δράκο. Ο δράκος φύλαγε τα νερά μιας πηγής και τα άφηνε να ρέουν όταν έτρωγε έναν άνθρωπο. Έτσι οι κάτοικοι όριζαν με κλήρο τον άνθρωπο που επρόκειτο να φάει ο δράκος. Ο κλήρος έπεσε στην βασιλοπούλα που την έσωσε ο Άγιος αφού σκότωσε τον δράκο. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς.Ο μύθος υπάρχει με διάφορες παραλλαγές σε διάφορες εποχές. Τον Άγιο Γεώργιο πήραν από το Βυζάντιο οι Ρώσοι και άλλοι Ευρωπαίοι και τον έβαλαν στις σημαίες τους. Από εκεί τον πήραν οι Έλληνες και τον έβαλαν στις σημαίες τους επί Τουρκοκρατίας.

5 Βιβλιογραφία