ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ Θαλής ( π.Χ.) Αναξίμανδρος ( π.Χ.)

Παρουσίαση με θέμα: "ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ Θαλής ( π.Χ.) Αναξίμανδρος ( π.Χ.)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ Θαλής (625-547 π.Χ.) Αναξίμανδρος (610-547 π.Χ.)
ΙΩΝΙΑ (6ος π.Χ.) Θαλής ( π.Χ.) Αναξίμανδρος ( π.Χ.) Αναξιμένης ( π.Χ.) Ξενοφάνης ( π.Χ.) Ηράκλειτος ( π.Χ.) Αναξαγόρας ( π.Χ.) Απω Ανατολή Κίνα Αιγύπτιοι Λαοί Μεσοποταμίας-Βαβυλώνιοι Ελληνες κοσμολόγοι Ομηρος (8ος π.Χ.) Ησίοδος (7ος π.Χ.)

2 Μεγάλη Ελλάδα (Ν.Ιταλία – Σικελία) 5ος π.Χ.
Μεγάλη Ελλάδα (Ν.Ιταλία – Σικελία) 5ος π.Χ. Παρμενίδης (512 π.Χ. – 450 π.Χ.) Εμπεδοκλής (493 π.Χ. – 433 π.Χ.) Πυθαγόρας (560 π.Χ. – 480 π.Χ.) Φιλόλαος (5ος αι.π.Χ.) Λεύκιππος Δημόκριτος (460 π.Χ. – 370 π.Χ.)

3 ΑΘΗΝΑ 5ος – 4ος π.Χ. Πλάτων (427 π.Χ. – 347 π.Χ.) Εύδοξος
(408 π.Χ. – 355 π.Χ.) Κάλλιπος (330 π.Χ.) Αριστοτέλης (384 π.Χ. – 322 π.Χ.) ΑΘΗΝΑ 5ος – 4ος π.Χ.

4 ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ 3 π.Χ. – 3 μ.Χ.
Ευκλείδης (300 π.Χ.) Αρχιμήδης (287 π.Χ. – 212 π.Χ.) Αρίσταρχος (310 π.Χ. – 230 π.Χ.) Ερατοσθένης (276 π.Χ. – 195 π.Χ.) Απολλώνιος (250 π.Χ. – 175 π.Χ.) Ιππαρχος (161 π.Χ. – 126 π.Χ.) Κλαύδιος Πτολεμαίος (100 μ.Χ. – 170 μ.Χ.)

5 ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγαθοκλής ο Κορίνθιος, Αγάθων ο Κορίνθιος, Αγαμήδης ο Αρχιτέκτων, Αγασικράτης ο Κορίνθιος, Άγναπτος ο Αρχιτέκτων, Αλκαμένης ο Αθηναίος, Αμμώνιος ο Αρχιτέκτων, Αναξικράτης ο Μηχανικός, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιμαχίδης ο Αρχιτέκτων, Αντιστάτης ο Αθηναίος, Αντίφιλος ο Αρχιτέκτων, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς, Απολλώνιος o Αρχιτέκτων, Αρισταίνετος ο Κυζικηνός, Αρίστανδρος ο Μεγαλοπολίτης, Αρκέσιος ο Τραλλιανός, Αρχέδημος ο Θηραίος, Αρχίας ο Κορίνθιος, Αρχίλοχος ο Αθηναίος, Ασκληπιάδης ο Κυζικηνός, Ασκληπιάδης ο Λαμψακηνός, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός, Απαίος ο Μύσιος, Βαθυκλής ο Μαγνήσιος, Βούπαλος ο Χίος, Γιτιάδας ο Σπαρτιάτης, Γοργώνιος ο Αντιοχεύς, Δαίδαλος ο Αθηναίος, Δάφνις ο Μιλήσιος, Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δεξιφάνης ο Κνίδιος, Δημήτριος ο Εφέσιος, Δημοκλής ο Αρχιτέκτων, Δημοκόπος ο Συρακούσιος, Διοκλής ο Ρήγιος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Διονύσιος ο Τμώλειος, Δίων ο Ιταλικός, Επικλής ο Συρακούσιος, Επικράτης ο Βυζάντιος, Ερμογένης ο Πριηνεύς, Ερμόδωρος ο Σαλαμίνιος, Ερμοκρέων ο Αρχιτέκτων, Ερμων ο Αρχιτέκτων, Ευθύδομος ο Αθηναίος, Ευπόλεμος o Αργείος, Ζήνων ο Κιτιεύς, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Λίβυος, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδοτος ο Αρχιτέκτων, Θεόδωρος ο Σάμιος, Θεόδωρος ο Φωκαεύς, Θέρσιλος ο Μεγαλοπολίτης, Θρασυμήδης ο Πάριος, Ικτίνος o Αθηναίος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ισίδωρος ο Νεώτερος, Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Κάλαισχρος ο Αρχιτέκτων, Καλλικράτης ο Αθηναίος, Καλλίμαχος ο Αθηναίος, Καλλίνος ο Κορίνθιος, Καρπίων ο Αρχιτέκτων, Κηφισόδοτος ο Αθηναίος, Κλεισθένης ο Ερετριεύς, Κλεομένης ο Συρακούσιος, Κλέων ο Σπαρτιάτης, Κόροιβος ο Αρχιτέκτων, Κύρος ο Ιταλικός, Λάκρατης ο Αρχιτέκτων, Λεωνίδας ο Νάξιος, Λίβων ο Ηλείος, Μεγακλής ο Αρχιτέκτων, Μελάνιππος ο Αρχιτέκτων, Μένεσθης o Αρχιτέκτων, Μεταγένης ο Κνώσσιος, Μεταγένης ο Ξυπέτιος, Μνησικλής ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ξενόδωρος ο Κορίνθιος, Ξενοκλής ο Χολαργεύς, Παιώνιος ο Εφέσιος, Παρμενίων ο Μακεδών, Περίπας ο Μηχανικός, Ποθαίος ο Συρακούσιος, Πολύκλειτος ο Αργείος, Πόντιος ο Αλεξανδρεύς, Πορίνος ο Αρχιτέκτων, Πυθέος ο Αλικαρνασσεύς, Πύρρος ο Αρχιτέκτων, Ροίκος ο Φιλαίου, Σάτυρος ο Πάριος, Σκόπας ο Πάριος, Σμίλις ο Αγινεύς, Σπίνθαρος ο Κορίνθιος, Σώατρατος ο Κνίδιος, Τηλεκλής ο Σάμιος, Τηλεφάνης ο Φωκαεύς, Τροφώνιος ο Αρχιτέκτων, Φανέας o Δήλιος, Φίλαγρος ο Αρχιτέκτων, Φιλίσκος ο Αρχιτέκτων, Φιλοκλής ο Αχαρνεύς, Φίλων ο Ελευσίνιος, Χάρης ο Λίνδιος, Χειροκράτης ο Εφέσιος, Χερσίφρων ο Κνώσσιος. ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ Αγλαονίκη η Θεπαλίς, Αγρίππας ο Βιθύνιος, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Αντίπατρος ο Τύριος, Απολλώνιος ο Λαοδικείας, Απολλώνιος ο Μύνδιος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρίσταρχος ο Σάμιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρίστυλλος ο Σάμιος, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Αχιλλεύς Τάτιος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμάσκιος ο Δαμασκηνός, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Δημόφιλος ο Αστρονόμος, Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Δωρόθεος ο Σιδώνιος, 'Εκφαντος ο Κροτωνιάτης, Ελικών ο Κυζικηνός, Επιγένης ο Βυζάντιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Επιμενίδης o Κρης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ηλιόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Ηρακλείδης ο Ποντικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Ηφαιστίων ο Θηβαίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεανώ η Θουρία, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόφιλος ο Εδεσσαίος, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θράσυλλος ο Αλεξανδρεύς, lκέτας ο Συρακούσιος, Ιουλιανός ο Λαοδικεύς, Ιουλιανός ο Αυτοκράτωρ, Ιππαρχος ο Ρόδιος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ιωάννης Μαλάλας, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάλλιππος ο Κυζικηνός, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλεόστρατος ο Τενέδιος, Κόνων ο Σάμιος, Κριτόδημος ο Αλεξανδρεύς, Κρίτων ο Νάξιος, Λεπτίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξέναρχος ο Σελεύκειος, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παύλος ο Αλεξανδρεύς, Πορφύριος ο Τύριος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σωσιγένης o Αλεξανδρεύς, Σωσιγένης ο Περιπατητικός, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος o Λοκρός, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Σύριος, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, Χάρμανδος ο ΜαΘηματικός. ΒΙΟΛΟΓΟΙ Αθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος. ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙ Αισχυλίδης ο Αθηναίος, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Αρατος ο Σολεύς, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Διοκλής ο Καρύστιος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διοσκορίδης ο Πεδάνιος, Κάσσιος ο Ιτυκαίος, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς, Φανίας ο Ερέσιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος. ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ - ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙ Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος, Αγαθήμερος ο Ορθωνος, Αγαθοδαίμων ο Αλεξανδρεύς, Αγαθοκλής ο Μιλήσιος, Αγαθοκλής ο Χίος, Αγάθων ο Σάμιος, Αγάκλυτος ο Περιηγητής, Αθηνόδωρος ο Αγχιαλεύς, Ακέσανδρος ο Κυρηνεύς, Ακεστόδωρος ο Μεγαλοπολίτης, Ακουσίλαος ο Αργείος, Αλέξανδρος ο Λύχνος, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ, Αλκέτας ο Περιηγητής, Αμμιανός ο Αντιοχεύς, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύντας ο Βηματιστής, Αναξικράτης ο Εξερευνητής, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδροίτας ο Τενέδιος, Ανδροσθένης ο Θάσιος, Ανδρων ο Αλικαρνασσεύς, Ανδρων ο Τήιος, Αντιφάνης ο Θραξ Αντώνιος Διογένης, Απελλάς ο Κυρηναίος, Απελάς ο Ποντικός, Απίων ο Πλειοστονίκης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλωνίδης ο Νικαεύς, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, 'Αρατος ο Κνίδιος, Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστοκράτης ο Σπαρτιάτης, Αρμενίδας o Θηβαίος, Αρριανός ο εκ Νικομηδείας, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος, Αρχίας o Πελλαίος, Αρχίλοχος ο Πάριος, Ασκληπιάδης ο Κύπριος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίων ο Αβδηρίτης, Βίων ο Σολεύς, Βωτθαίος o Γεωγράφος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαίμαχος ο Πλαταιεύς, Δημήτριος ο Καλλατιανός, Δημήτριος ο Σκήψιος, Δημοδάμας ο Μιλήσιος, Δικσίαρχος ο Μεσσήνιος, Διογένης ο Κυζικηνός, Διογένης ο Σικυώνιος, Διόδωρος ο Περιηγητής, Διόδωρος ο Σάμιος, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Βυζάντιος Διονύσιος ο Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διονύσιος ο Ρόδιος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Εκαταίος ο Αβδηρίτης, Εκαταίος ο Ερετριεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Εκαταίος ο Τήιος, Ελλάνικος ο Λέσβιος, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Εύδοξος ο Κυζικηνός, Εύδοξος ο Ρόδιος, Ευήμερος ο Μεσσήνιος, Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Ευσέβιος ο Καισαρεύς, Εφορός ο Κυμαίος Ζήμαρχος ο Κιλίκιος, Ζηνοθέμις ο Γεωγράφος, Ζώπυρος ο Αλεξανδρεύς, Ηλιόδωρος o Αθηναίος, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Ηρακλείδης ο Στρατηγός, Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, Ηρωδιανός ο Αντιόχειος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεοδόσιος o Τριπολίτης, Θεόπομπος ο Χίος, Ιάμβουλος ο Σύριος, Ιππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππύς ο Ρήγιος, Ισίδωρος ο Χαρακηνός, Ιστρος ο Καλλιμάχειος Ιωάννης Μαλάλας, Κλείταρχος ο Μακεδών, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλέων ο Σικελιώτης, Κόνων ο Σάμιος, Κοσμάς ο Ινδοκοπλεύστης, Κράτης ο Μαλλώτης, Κτησίας ο Κνίδιος, Κτησιφών ο Γεωγράφος, Κωλαίος ο Σάμιος, Λύκος ο Ρηγίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης, Μαρσύας ο Πελλαίος, Μεγασθένης ο Ιων, Μενεκλής ο Αθηναίος, Μενεκράτης ο Ελαϊτης, Μένιππος ο Περγαμεύς, Μνασέας ο Πατρεύς, Νέαρχος ο Κρης, Νίκανδρος ο Θυατειρηνός, Νικίας ο Μαλλώτης, Νύμφις ο Ηρακλειώτης Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναγόρας ο Ηρακλειώτης, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ξενοφών o Αθηναίος, Ξενοφών ο Λαμψακηνός, 'Ομηρος, Ονησίκριτος ο Αιγινεύς Οφέλας ο Κυρηναίος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Πατροκλής ο Μακεδών, Παυσανίας ο Περιηγητής, Πλάτων ο Αθηναίος, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολέμων ο Περιηγητής, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Πολύκλειτος ο Λαρισαίος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Προκόπιος ο Καισαρεύς, Πρωταγόρας ο Περιηγητής, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Ριανός ο Βηναίος, Σεραπίων ο Αντιοχεύς, Σιμμίας ο Ρόδιος, Σιμωνίδης ο Μεροεύς, Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Σκύμνος ο Χίος, Στέφανος ο Βυζάντιος, Στράβων ο Αμάσειος, Σωκράτης ο Αργείος, Σώσανδρος ο Κυβερνήτης, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος ο Ταυρομένιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Αθηναίος, Φιλήμων ο Περιηγητής, Φίλων ο Γεωγράφος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χάρων ο Λαμψακηνός. ΓΕΩΠΟΝΟΙ - ΦΥΤΟΛΟΓΟΙ Αγαθοκλής ο Χίος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αισχρίων ο Γεωπόνος Αμερίας ο Μακεδών, Ανατόλιος ο εκ Βυρηττού, Αντίγονος ο Κυμαίος, Απολλόδωρος ο Λήμνιος, Αριστοφάνης ο Μαλλώτης Αρχύτας ο Γεωπόνος, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Βίων ο Σολεύς, Βόλος ο Μενδήσιος, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοφάνης ο Νικαεύς, Επιγένης ο Ρόδιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Μενέστωρ ο Συβαρίτης, Νίκανδρος o Κολοφώνιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος. ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Ηγήσιππος ο Ταραντίνος. ΖΩΟΛΟΓΟΙ - ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙ Αγαθοκλής ο εξ Ατρακτος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης o Βυζάντιος, Δίφιλος ο Λαοδικεύς, Δωρίων ο Ιχθυολόγος, Μενεκράτης ο Εφέσιος, Οππιανός ο Απαμεύς, Οππιανός ο Κιλίκιος, Τιμόθεος ο Γαζαίος. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγησίστρατος ο Σπαρτιάτης, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αθήναιος ο Κυζικηνός, Αθήναιος ο Τακτικός, Αίθρα η Τροιζηνία Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύκλας ο Ηρακλιώτης, Ανατόλιος ο Αλεξανδρεύς, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιφών ο Αθηναίος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρετή η Κυρηνεία, Αριγνώτη η Σαμία, Αρισταίος ο Κορτωνιάτης, Αρισταίος o Πρεσβύτερος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης ο Γεωμέτρης, Αρχιμήδης ο Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιάδης ο Αλεξαν- δρεύς Ασκληπιός ο Τραλλεύς, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιτανεύς, Βασιλείδης ο Τύριος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βούθηρος o Κυζικηνός, Βρύσων ο Ηρακλειώτης, Βόλος ο Μενδήσιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμώ η Κροτωνία, Δεινόστρατος ο Γεωμέτρης, Δημήτριος ο Αθηναίος, Δημήτριος ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Λάκων, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Κυρηναίος, Διονυσόδωρος ο Αμάσειος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δομνίνος ο Λαρισσαίος, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Ελίκων ο Κυζικηνός, Επιμενίδης ο Κρής, Ερμείς ο Αθηναίος, Ερμότιμος ο Κολοφώνιος, Ερμόφιλος ο Τυφλός, Ερυκηνός ο Σικελιώτης, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκλείδης ο Αλεξανδρεύς, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ζηνόδωρος ο Γεωμέτρης, Ζήνων ο Ελεάτης, Ηλιόδωρος ο Λαρισαίος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεαίτητος Αθηναίος, Θεανώ η Θουρία, Θεμιστόκλεια η Δελφίς, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδωρος ο Κυρηναίος, Θεόδωρος ο Σολεύς, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Θεύδιος ο Μάγνης, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θέων ο Σμυρναίος, Θυμαρίδας ο Πάριος, Ιάμβλιχος ο Χαλκιδηνός, Ίππαρχος ο Ρόδιος, 'Ιππασος ο Μεταποντίνος, Γππίας ο Ηλείος, Ιππόδαμος ο Χίος, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κόνων ο Σάμιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεπίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωδάμας ο Θάσιος, Λέων ο Βυζάντιος, Λέων ο Μαγνήσιος, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρίνος ο Φλάβιος, Μέναιχμος ο Θράξ, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Μητρόδωρος ο Χίος, Μνασέας ο Πατρεύς, Μοίρις ο Γεωμέτρης, Ναυκράτης ο Περγαμεύς, Νεοκλείδης ο Γεωμέτρης, Νικόμαχος ο Γερασηνός, Νικομήδης ο Αλεξανδρεύς, Νικοτέλης ο Κυρηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παναίτιος ο Ρόδιος Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίων ο Μακεδών, Περικτιόνη η Αθηναία, Περοεύς ο Γεωμέτρης, Πλάτων ο Αθηναίος, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολυγνώτη η Πυθαγόρειος, Πορφύριος ο Τύριος, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθαίς η Ζηνοδώρου, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σέξτος ο Εμπειρικός, Σεραπίων o Αντιοχεύς, Σερήνος ο Αντινοεύς, Σιμπλίκιος ο Κιλίκιος, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σπεύσιππος ο Αθηναίος, Σπόρος ο εκ Νικαίας, Στράτων ο Λαμψακηνός, Συριανός ο Αλεξανδρεύς, Σωκράτης ο Αθηναίος, Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς, Τίμαιος ο Λοκρός, Τυμίχα η Σπαρτιάτις, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος Φιλόδημος ο Γαδαρεύς, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Φίλων ο Τυανεύς, Φιλωνίδης ο Λαοδικεύς, Χάρμανδρος ο Μαθηματικός. ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΙ Γλαύκος ο Χίος, Γόργος ο lάσιος, Φίλων ο Μεταλλουργός. ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙ Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αρατος ο Σολεύς, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Βόηθος ο Σιδώνιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εύδοξος ο Κνίδιος, 'lππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς. ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Αγησίστρατος ο Σπαρτιατης, Αθήναιος ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Ανεξικράτης ο Μηχανικός, Ανάχαρσις ο Σκύθης, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Αριστόβουλος o Κασσανδρεύς, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρτέμων ο Κλαζομενεύς, Αρχιμήδης o Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός Απαίος ο Μύσιος, Αυξέντιος ο Αδανεύς, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίτων ο Τακτικός, Δαίδαλος ο ΑΘηναίος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Πολιορκητής, Δημόκλειίος ο Εφευρέτης, Δημομέλης ο Παιανιεύς, Διάδης ο Πελλαίος, Δίδυμος ο Μηχανικός, Διογένης ο Κυζικηνός, Διονύσιος ο Πολιορκητής, Διονύσιος ο Πρεσβεύτερος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Δωρίων ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Επίμαχος ο Αθηναίος, Ευπαλίνος ο Μεγαρεύς, Ευρυκλής ο Σπαρτιάτης, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Ζώπυρος ο Ταραντίνος, Ηγήτωρ ο Βυζάντιος, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Ηρων ο Λίβυος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεόδωρος ο Σάμιος, Ιππίας ο Μηχανικός Ισίδωρος ο Αβυδηνός, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Καλλίας ο Ρόδιος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεόδημος ο Βυζάντιος, Κλεόξενος o Μηχανικός, Κράτης ο Μαλλώτης, Κράτης ο Ολύνθιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Μανδροκλής ο Σάμιος, Μέτων ο Αθηναίος, Νικωνίδας ο Θεσσαλός, Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ονήσανδρος ο Στρατηγικός, Πακόνιος ο Εφέσιος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Περίπας ο Μηχανικός, Πεφρασμένος ο Τύριος, Πολέμων ο Περηγητής, Πολύειδος ο Μηχανικός, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σώστρατος ο Κνίδιος, Τρύφων ο Αλεξανδρεύς, Φαίαξ ο Ακραγαντίνος, Φίλων ο Βυζάντιος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χαιρεφάνης ο Ευβοεύς, Χαρίας ο Μακεδών, Χάρων ο Μαγνήσιος, Χρύσης ο Αλεξανδρεύς. ΝΑΥΠΗΓΟΙ Αμεινοκλής ο Κορίνθιος, Αρχίας ο Κορίνθιος. ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΟΙ Δράκων ο Κερκυρεύς, Νικίας ο Μαλλώτης, Σώτακος ο Καρύστιος. ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ Αιλιανός ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Σκληπιάδης ο Αλεξανδρεύς, Πολύαινος ο Μακεδών. ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ Αθήναιος ο Απαλικός, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Ανδρόμαχος ο Νεώτερος, Ανδρόμαχος ο Πρεσβύτερος, Απολλόδωρος ο Ιολόγος, Αρχιγένης ο Απαμεύς, Ασκληπιάδης ο Φαρμακίων, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοσκορίδης o Πεδάνιος, Εύδημος ο Αθηναίος, Εύδημος ο Χίος, Ηρακλείδης ο Ταραντίνος, Κλέων ο Κυζικηνός, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Κρίτων ο Φαρμακοποιός, Μενεκρατης ο Ρωμαίος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς, Φιλίνος ο Κώος, Φίλων ο Ταρσεύς. ΦΥΣΙΚΟΙ Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Αντιφών ο Αθηναίος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βόλος ο Μενδήσιος, Δαμιανός ο Ηλιοδώρου, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διογένης ο Απολλωνιάτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Ζηνόθεμις ο Γεωγράφος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ιππων ο Σάμιος, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεύκιππος ο Μιλήσιος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίδης ο Ελεάτης, Στράτων ο Λαμψακηνός, Σώτακος ο Καρύστυος. ΧΗΜΙΚΟΙ Αντίοχος ο Επιφανής, Δημόκριτος ο Μυσταγωγός, Ζώσιμος ο Πανοπολίτης, Κλεοπάτρα η Αλεξανδρίς, Κλεοπάτρα η Φιλοπάτωρ, Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ, Ολυμπιόδωρος ο Θηβαίος, Συνέσιος ο Κυρηναίος. Ο Κατάλογος προέρχεται από το βιβλίο "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" του Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

6 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ Ομηρος (8ος π.Χ.) Νερό- θερμό - ψυχρό
Ησίοδος (7ος π.Χ.) Θερμό – ψυχρό +Υγρό – ξηρό > Γη – Θάλασσα- Ουρανό- Αέρα Ερωτας – εποχές

7 ΙΩΝΙΑ (6ος π.Χ.) συγκέντρωσαν τις γνώσεις της Ανατολής
Επαφη με πολιτισμούς Αλλαγή στην πολιτική , κοινωνική και θρησκευτική ζωή η ανακάλυψη της φύσης και η έξωση του υπερ­φυσικού από τις ερμηνείες των φυσικών          φαινομένων, η πρακτική της δημόσιας αντιπαράθεσης απόψε­ων και της ορθολογικής κριτικής. Θαλής ( π.Χ.)

8 ΘΑΛΗΣ ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ ( π.Χ.). Σε όλη την αρχαιότητα θαυμάζονταν ως μεγάλος σοφός, με αποτέλεσμα περί το 582 π.Χ. να χαρακτηριστεί σαν ο πρώτος σοφός του Ελληνισμού. ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ Εισήγαγε την έννοια των παραλλήλων ευθειών. Εισήγαγε την έννοια των γωνιών και τα πρώτα τους θεωρήματα. Εισήγαγε την απόδειξη των γεωμετρικών προτάσεων, στηριγμένη σε ορισμούς, αξιώματα και κοινές έννοιες της Λογικής. Ανακάλυψε κριτήρια ισότητας και ομοιότητας τριγώνων. Ανακάλυψε το ομώνυμό του, Θεώρημα του Θαλή. Ανακάλυψε το θεώρημα της γωνίας της εγγεγραμμένης στο Ημικύκλιο. Εκτιμάται ότι ανακάλυψε το θεώρημα των τριών γωνιών τριγώνου. Υπολόγισε με όμοια τρίγωνα το 'Yψος των Πυραμίδων (περί το 565 π.Χ.). Υπολόγισε με όμοια τρίγωνα την απόσταση πλοίου από το λιμάνι.

9 ΘΑΛΗΣ ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ (640-547 π.Χ.). ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
ΘΑΛΗΣ ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ ( π.Χ.). ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ Ανακάλυψε την ανισότητα των εξαμήνων (θερινού και χει-μερινού). Μέτρησε τη διάρκεια του έτους (365 ημέρες). Μελέτησε τις τροπές και τις ισημερίες του 'Hλιου και ανέπτυξε μεθόδους εντοπισμού των αντίστοιχων ημερών μέσα στο έτος. Ανέπτυξε μέθοδο υλοποίησης στο έδαφος της ακριβούς διεύθυνσης Βορράς-Νότος. Εκτιμάται ότι πρόβλεψε μία έκλειψη Ηλίου (Μάιος 585 π.Χ.). 'Eγραψε τα βιβλία "Περί Τροπής και Ισημερίας" και "Ναυτική Αστρολογία". Βασική του αρχή, για την προέλευση του κόσμου, ήταν η παραδοχή ότι τα πάντα προέρχονται από το ΝΕΡΟ. Η πρωτοπόρα αυτή άποψη για την ενιαία υλική βάση του Σύμπαντος, τον οδήγησε στην δεύτερη βασική του εκτίμηση ότι η Γη μας είναι επίπεδη και επιπλέει στα νερά του μεγάλου Ω-κεανού. Προβλεψη σοδειάς Πηγάδι

10 ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (610-547 π.Χ.) μαθητής του Θαλή
Εφηύρε και κατασκεύασε τον πρώτο στην παγκόσμια ιστορία χάρτη, ενώ του αποδίδεται και η ανακάλυψη του γνώμονα ο πρώτος που οριοθέτησε τον έως τότε γνωστό κόσμο και τον αποτύπωσε σε κάποιο υλικό (λ.χ. ξύλο).

11 ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (610-547 π.Χ.) μαθητής του Θαλή
Με το όργανο αυτό, που ονομάστηκε επίσης και σκιοθήρης (εφήυρε τη σκιά), μπορούσε να υπολογίζει τη διάρκεια της ημέρας, τις ώρες και την ακριβή χρονική στιγμή στη διάρκεια της ημέρας. ότι εισήγαγε πρώτος στην ιστορία της φιλοσοφίας την έννοια του απείρου. Το άπειρον είναι η αρχή του κόσμου, η αρχή όλων των πραγμάτων, αυτό που είναι πίσω από την απέραντη ποικιλία και τις διαφορετικές τους ιδιότητες. προσδιορίζει το άπειρον ως στοιχείο αγέννητο, άφθαρτο και αθάνατο - είναι ύλη που περιέχει τα πάντα. Από το άπειρο αποσπώνται οι αντίθετες ύλες "ψυχρόν" και "θερμόν" και από την ανάμιξη τους το νερό. Από το νερό προκύπτουν τα άλλα στοιχεία, η γη , ο αέρας και η φωτιά. Από τον αέρα και τη φωτιά σχηματίζονται τα αστέρια που έχουν την λάμψη της φωτιάς και την ρυθμική κίνηση των ρευμάτων του αέρα.

12 ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (610-547 π.Χ.) ΑΠΕΙΡΟ= εξέλιξη της έννοιας του Χάους
Στοιχεία απείρου + δίνη, Βαρύτερα > κέντρο Γη – ακίνητη Ισορροπεί λόγο της ισης απόστασης από τα πράγματα κυλινδρική = βάθος 1/3 του πλάους της ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Ο κύκλος που διαγράφει ο ήλιος είναι είκοσι επτά φορές μεγαλύτερος από τη διάμετρο της γης, ο κύκλος της σελήνης δέκα οκτώ φορές και ο κύκλος των απλανών αστέρων εννέα φορές. Η ιδέα αυτής της μηχανικής ερμηνείας της κυκλικής αστρικής κινήσεως διασώζεται από τον Αέτιο και υπήρξε αποφασιστική στην ιστορία της αστρονομίας.

13 Αναξιμένης (585-524 π.Χ.)μαθητής του Αναξίμανδρου
Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει: "Αυτός είπε ότι η θεμελιώδης υλική αρχή είναι ο αέρας και το άπειρο και ότι τα άστρα δεν κινούνται κάτω από τη γη αλλά γύρω απ’ αυτή. Ο φόβος του Αναξιμένη για την καταστροφή της Μιλήτου φαίνεται χαρακτηριστικά σε μία επιστολή του προς τον Πυθαγόρα Θεόφραστος, σύμφωνα με την περίληψη του Σιμπλίκιου (Φυσικά 24,26) (2) λέει και αυτός ότι η θεμελιώδης ουσία είναι μία και άπειρη, όπως ακριβώς υποστήριζε και εκείνος, αλλά δεν την άφησε απροσδιόριστη όπως ο Αναξίμανδρος, παρά την προσδιόρισε, ταυτίζοντας την με τον αέρα, και ο χαρακτήρας της μεταβάλλεται με την πύκνωση και την αραίωση. Ιππόλυτος, Ελληνικά Ι. (2) Ο Αναξιμένης … είπε ότι ο άπειρος αέρας είναι η θεμελιώδη αρχή, από την οποία προέρχονται όσα γεννήθηκαν, όσα γεννιούνται και όσα θα γεννηθούν, οι θεοί και τα θεία, ενώ τα υπόλοιπα προέρχονται από τα παράγωγα του. Πλούταρχος, Περί του πρώτου ψυχρού 7, 947f. (2) … όπως πίστευε ο αρχαίος Αναξιμένης, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι το ψυχρό και το θερμό έχουν ουσιαστική υπόσταση, αλλά ότι είναι κοινά παθήματα της ύλης, που συνακολουθούν διάφορες μεταβολές, γιατί όπως λέει, ή ύλη, που συστέλλεται και συμπυκνώνεται είναι ψυχρή, ενώ αυτή που είναι αραιή και ‘χαλαρή’ είναι θερμή.

14 Κρυστάλλινες σφαίρες Αναξιμένης > Αριστοτέλης > Κοπέρνικος
Κρυστάλλινες σφαίρες Αναξιμένης > Αριστοτέλης > Κοπέρνικος Γη Επίπεδη- στηρίζεται από τον αέρα Αστέρια καρφωμένα Αυτά που πλέουν στον αέρα = πλάνήτες Διάκριση σε πλανήτες και απλανείς αστέρες

15 Ξενοφάνης ( π.Χ.) φιλόσοφος, θεολόγος και ποιητής Κολοφώνα της Μ.Ασίας αργότερα κατέφυγε στην Κάτω Ιταλία και στην Σικελία. Εκεί έζησε ως ραψωδός και ποιητής. άσκησε κριτική ενάντια στον πολυθεϊσμό και διακήρυξε την ύπαρξη του ενός και άφθαρτου Θεού. όλα αποτελούνται από χώμα και νερό. προχριστιανικό φιλόσοφο ήταν ο πρώτος σκεπτικιστής φιλόσοφος και μάλιστα αμφισβήτησε ακόμα και τις δικές του απόψεις! ο ιδρυτής της Ελεατικής Σχολής στην Ελέα (ελληνική αποικία των Φωκαέων στην Κάτω Ιταλία). Γη επίπεδη με ρίζες που φθάνουν στο άπειρο Ο Ηλιος ανανεώνεται καθημερινά – κινείται ευθύγραμμα Οπισθοδρόμηση αστρονομίας

16 Ηράκλειτος (540-480 π.Χ.) ο «σκοτεινός φιλόσοφος»
Η φιλοσοφική του αντίληψη ήταν αντίθετη με την παραδοσιακή θρησκεία και στηριζόταν στις αριστοκρατικές αρχές. To αντικείμενο της φιλοσοφίας του δεν είναι η υλική αρχή αυτού του κόσμου, αλλά ο εσωτερικός ρυθμός, ο Λόγος για τον οποίο ο κόσμος κινείται και ρυθμίζεται. Η κίνηση αυτή του γίγνεσθαι εκφράζεται με την συνεχή ροή του ποταμού που ολοένα ανανεώνεται. το πυρ. Η ύπαρξη του πυρός δημιουργεί μαζί με τον λόγο ένα κόσμο άπειρο, άναρχο, αυτορυθμιζόμενο που μετατρέπεται σε ποικίλες μορφές. Ο κόσμος αυτός είναι η αρμονία των αντιθέσεων. Οι αντιθέσεις δημιουργούν την ενότητα των πάντων με τη σύνθεση τους. 

17 Αναξαγόρας (500-426 π.Χ.) Κλαζομενές
Ακολουθεί τους Ιωνες , αλλά ζει πολλά χρόνια στην Αθήνα Θεωρεί τις αισθήσεις έγκυρες και απαραίτητες Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, απέδειξε την αντίσταση του αέρα φουσκώνοντας μια ζωική κύστη Ο άνθρωπος γεννιέται για να ερευνά ΜΑΖΑ > ΣΠΕΡΜΑΤΑ ΝΟΥΣ >ΚΙΝΗΣΗ-ΔΙΝΗ + ΜΑΖΑ > διαχωρισμός συστατικών > ΑΙΘΕΡΑΣ (ή φωτιά απ’έξω) + ΑΕΡΑΣ (εσωτερικά)   ΑΕΡΑΣ > συννεφα , νερό, γη, πέτρες Πυκνά+υγρά+σκοτεινά + κρύα> κέντρο Αραια+ξηρά+φωτεινά+θερμά > περιφέρεια Οι πέτρες που εκσφενδονίστηκαν λόγω της δίνης έγιναν αστρα (πυρακτώθηκαν). Γη επίπεδη – Σελήνη ετερόφωτη – υποψία σφαιρικότητας της Γης Επειδή με τις απόψεις του αυτές ήταν ασεβεής τον εξόρισαν στην Αθήνα!!!!!!

18 Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός Φιλότης, Νείκος, Πρωταρχικά Στοιχεία
Μιλήσιοι Πυθαγόρειοι Ελεάτες Ανεξάρτητοι Φυσιολόγοι Ατομικοί Θαλής ο Μιλήσιος  Ύδωρ  Πυθαγόρας  ο Σάμιος  Αριθμός  Παρμενίδης  ο Ελεάτης  Ον  Ηράκλειτος  ο Εφέσιος  Πυρ και Λόγος  Δημόκριτος 'Ατομον  Αναξίμανδρος  Απειρον  Φιλόλαος  Ζήνων Χωροχρόνος  Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός Φιλότης, Νείκος, Πρωταρχικά Στοιχεία  Λεύκιππος  'Ατομον Αναξιμένης  Αήρ  Αλκμαίων  ο Κροτωνιάτης  Πόροι Εγκεφάλου, Αντίθετες Δυνάμεις  Μέλισσος ο Σάμιος  Ξενοφάνης  ο Κολοφώνιος Μονοθεϊσμός  Ανάξαρχος  Αρχύτας  Αναξαγόρας  ο Κλαζομένιος  Νους, Σπέρματα  Μητρόδωρος ο Χίος  Έκφαντος Διογένης ο Απολλωνιάτης Ικέτας

19 Μεγάλη Ελλάδα (Ν.Ιταλία – Σικελία) 5ος π.Χ.
Μεγάλη Ελλάδα (Ν.Ιταλία – Σικελία) 5ος π.Χ. Παρμενίδης (512 π.Χ. – 450 π.Χ.) Στίχους εφάρμοσε τη λογική στα επιχειρήματα των Πυθαγορείων, θέτοντας έτσι τις βάσεις της μεθοδικής λογικής. ακινησία του όντος όλα τα πράγματα απορρέουν από μία και μόνη ουσία - το ΕΝΑ- η πραγματικότητα είναι μία, αιωνία και αναλλοίωτη. «γνωρίζουμε» την πραγματικότητα όχι μέσα από τις αισθήσεις μας που μπορούν να μας οδηγήσουν σε απογοητεύσεις, αλλά μέσα από τον ανθρώπινο νου - από τη λογική σκέψη μας. Η επιχειρηματολογία αυτή θα γίνει η κεντρική αντίληψη της φιλοσοφικής σκέψης του Πλάτωνα. ΦΩΣ - ΣΚΟΤΑΔΙ - ΑΝΤΙΘΕΤΑ Σύμπαν -δακτύλιοι - αραιοί – πυκνοί- μεικτοί (φως-σκοτάδι) Σελήνη ετερόφωτη γυρίζει γύρω από τη Γη

20 ο Θαλής ο Μιλήσιος θεωρεί αρχή των πάντων το “Υδωρ” και βλέπει έναν θεό μέσα σε καθετί
Αναξίμανδρος το “Άπειρο” Αναξιμένης τον “Αέρα” Ηράκλειτος το “Πυρ” Παρμενίδης το “Ον". “Υλοζωιστές” (δηλ. “αυτοί που πιστεύουν ότι η ύλη είναι ζωντανή”) επειδή έδιναν έμβια χαρακτηριστικά σε άψυχα στοιχεία (νερό, αέρας, φωτιά).

21 Εμπεδοκλής ( π.Χ.) Η φύση χαρακτηρίζεται από μία αιώνια εναλλαγή βρίσκεται ανάμεσα στην αλλαγή του Ηράκλειτου (Γίγνεσθαι) και την σταθερότητα του Παρμενίδη (Είναι). Πρωταρχική αιτία γέννησης όλων των όντων την κίνηση τεσσάρων πρωταρχικών στοιχείων που ονομάζει "ριζώματα". Η φωτιά (Ζευς) - Το νερό (Νήστις) - Η γη (Αϊδωνεύς ή Άδης) - Ο Αέρας (Ήρα). Η κίνηση αυτών των στοιχείων οφείλεται σε δύο αντίθετες δυνάμεις που τις ονομάζει Φιλότητα και Νείκος. Η Φιλότητα είναι η θετική δύναμη της αγάπης που ενώνει τα πράγματα και Νείκος η αρνητική που τα διαχωρίζει. Η σχέση αυτών των αντίρροπων δυνάμεων είναι αυτή που διατηρεί την ισορροπία στο σύμπαν ("Σφαίρος"). Η γένεση και ο θάνατος, η Φιλότητα και το Νείκος είναι ένας αιώνιος κύκλος, μία εναλλαγή που εξασφαλίζει τη διαιώνιση του κόσμου Το έργο του αποτελείται από δύο εξάμετρα ποιήματα, το Περί Φύσεως (2.000 στίχοι) και οι Καθαρμοί (3.000 στίχοι). Οι 450 στίχοι που διασώθηκαν από όλο το έργο του αποτελούν το μεγαλύτερο σωζόμενο κείμενο προσωκρατικού φιλοσόφου.

22

23 Εμπεδοκλής (493-433 π.Χ.) Γύρω από τη Γη περιστρέφονται 2 ημισφαίρια
Πύρινο > ημέρα Σκοτεινό (φωτιά και αέρας)> Νύχτα Σχηματισμός εποχών Ηλιος = αντανάκλαση του πύρινου Σελήνη ετερόφωτη Η έννοια της σφαίρας και της κίνησης ενισχύονται

24 Πυθαγόρας ( π.Χ.) Οι μαθητές του 5 χρόνια παρέμεναν σιωπηλοί και άκουγαν μόνο τις ομιλίες του Πυθαγόρα χωρίς ποτέ να βλέπουν τον ίδιο. Μετά από αυτή τη δοκιμασία γίνονταν μέλη του σπιτιού του και είχαν δικαίωμα να τον βλέπουν. Είναι ο πρώτος που ονόμασε τον εαυτό του "φιλόσοφο" και ο πρώτος που ανακάλυψε τα μουσικά διαστήματα από μία χορδή. Ο Πρόκλος (Νεοπλατωνικός φιλόσοφος π.Χ.) λέει πως πρώτος ο Πυθαγόρας ανύψωσε την γεωμετρία σε ελεύθερη επιστήμη, γιατί θεώρησε τις αρχές της από πάνω προς κάτω και όχι με βάση τα υλικά αντικείμενα. Ο Απολλώνιος ο λογιστικός αναφέρει ότι πρόσφερε εκατόμβη, όταν βρήκε ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το τετράγωνο των δύο άλλων. Η σχολή των Πυθαγορείων εμφανίζεται συγκροτημένη μέσα στις πόλεις της Μεγάλης Ελλάδος ως κίνημα πολιτικό και θρησκευτικό.

25 ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ (ο ίδιος)
Πυθαγόρας ( π.Χ.) πίστευε στη μετεμψύχωση ( αιγυπτιακή διδασκαλία ή την Ινδική). η ουσία των πραγμάτων βρίσκεται στους αριθμούς και στις μαθηματικές σχέσεις. τα αισθητά υπάρχουν κατ' απομίμηση ατελή του τέλειου νοητού κόσμου. Εισάγει την αντίληψη των 2 κόσμων, νοητού και αισθητού >>> κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνα. Η αληθινή πηγή της σοφίας για τους Πυθαγόρειους είναι η τετρακτύς : : οι τέσσερις πρώτοι φυσικοί αριθμοί που θεωρείται ότι συνδέονται μεταξύ τους με διάφορες σχέσεις. Οι αναλογίες τους δημιουργούν την αρμονία (το άκουσμα για το ωραίο) με κυριολεκτικά κοσμική σημασία. ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ (ο ίδιος) το Σύμπαν προήλθε από το χάος - απέκτησε μορφή με το μέτρο και την αρμονία, γι' αυτό και πρώτος το ονόμασε «ΚΟΣΜΟ», δηλαδή τάξη και αρμονία. Γη = σφαίρα, Ουράνια σωματα = θεϊκά Τέλειο σχήμα σφαιρικό (1ος) ΜΑΘΗΤΕΣ: Κεντρικό πυρ – θόρυβος από την κίνηση των ουρανίων σωμάτων- ουράνια μελωδία ΙΚΕΤΑΣ = 1ος η γη κινείται γύρω από τον άξονά της – 1 ημέρα η 1 περιστροφή Τα υπόλοιπα = ακίνητα

26 Η τριχοτόμηση της γωνίας,
δηλαδή το πρόβλημα του χωρισμού μιας δοσμένης γωνίας σε τρία ίσα μέρη. 2. Ο διπλασιασμός του κύβου, δηλαδή η εύρεση της πλευράς ενός κύβου με όγκο διπλάσιο από τον όγκο ενός δοσμένου κύβου (το αποκαλούμενο Δήλιο Πρόβλημα). 3. Ο τετραγωνισμός του κύκλου, δηλαδή η εύρεση τετραγώνου, που το εμβαδό του να είναι ίσο με το εμβαδό δοσμένου κύκλου. Αρχικά οι μαθηματικοί του 5ου π.Χ. αϊ. θα προσπαθούσαν μάταια να τα επιλύσουν ώσπου να αντιληφθούν ότι αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει με χρήση μόνο ευθειών και κύκλων (δηλαδή μόνο με τη χρήση αδιαβάθμητου κανόνα και διαβήτη). Το αδύνατο της επίλυσης τους με τα μέσα αυτά αποδείχθηκε μόλις το 19ο αιώνα.

27 Φιλόλαος (5ος π.Χ.) Κέντρο κόσμου = φωτιά (όχι ήλιος)
ΓΗ – ΗΛΙΟΣ – 5 ΠΛΑΝΗΤΕΣ : περιστρέφονται σε κύκλους Απλανείς αστέρες + ΑΝΤΙΓΗ : περιστρέφονται σε κύκλους Η ΑΝΤΙΓΉ προστέθηκε για να συμπληρωθεί ο ιερός αριθμός 10 ΓΗ = ΣΦΑΙΡΑ Το κατοικημένο ημισφαίριο της Γης βρίσκεται στην πλευρά που δεν κοιτά στην ΑΝΤΙΓΗ

28

29 Δημόκριτος (460 π.Χ. – 370 π.Χ.) Φυσική(4), Μαθηματικά(3), Μουσική(2), Τεχνικά Θέματα(2),Ηθική(2) Γεωμετρία "Κάθε κώνος έχει όγκο ίσο με το τρίτο του περιγεγραμμένου του κυλίνδρου" (Στοιχεία 10/XII, Αρχιμήδης). Το σημαντικότερο έργο: Μέγας Διάκοσμος , για το οποίο τιμήθηκε με 500 τάλαντα και 20 χάλκινα αγάλματα. Ανακάλυψε ότι όλα τα νυχθήμερα έχουν ίδια διάρκεια Διογένης Λαέρτιος: μαθήτευσε κοντά σε Μάγους και Χαλδαίους ταξίδεψε στην Ινδία και στην Αίγυπτο για να μάθει γεωμετρία από τους ιερείς.

30 Δημόκριτος (460 π.Χ. – 370 π.Χ.) η γνώση προέρχεται μέσα από την αντίληψη των αισθήσεών μας, διατήρησε την Παρμενίδεια εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη λογική επεξεργασία. πέρασε 10 χρόνια παρατηρώντας τις αλλαγές ενός δέντρου καταλήγοντας σε συμπεράσματα που στη συνέχεια αποτέλεσαν την βάση της ατομικής του θεωρίας. Το όν είναι γεμάτο και στερεό, το μη όν άδειο και αραιό, αυτά τα δύο μαζί είναι οι υλικές αιτίες των πραγμάτων που υπάρχουν" (Αριστοτέλης, Μεταφυσικά) Ο Κόσμος= ένα κενό διάστημα κι έναν άπειρο αριθμό ατόμων (α – τομος = ο μη δυνάμενος να κοπεί σε μικρότερα κομμάτια). Υπάρχουν άπειροι κόσμοι (Γεννιούνται & καταστρέφονται)

31 Δημόκριτος (460 π.Χ. – 370 π.Χ.) Η διαίρεση των σωμάτων δεν είναι δυνατόν να προχωρεί επάπειρον Αιώνια και αδιαίρετα, τα άτομα αυτά μετακινούνται μέσα στο κενό του διαστήματος. Η κίνηση αυτή υπακούει σε καθαρά μηχανικούς νόμους Κατηγορήθηκε επειδή δεν καταπιάστηκε με το θέμα της πρωταρχικής αιτίας της κίνησης ύλη αποτελείται από άτομα, τα οποία ευθύνονται για κάθε μεταβολή μέσα στον φυσικό κόσμο. καθένα από τα αδιαίρετα σώματα είναι βαρύτερο ανάλογα με το πόσο μεγαλύτερο είναι. Η ελαφρότερη ύλη κινείται προς τα πάνω και σχηματίζει τον ουρανό, τη φωτιά και τον αέρα, ενώ η βαρύτερη αποτελεί τη γη. Το μόνο που στην πραγματικότητα είναι σταθερό είναι τα άτομα και το κενό. Τα άτομα : πολύ μικρά, σχεδόν αόρατα αγκιστροειδή σωματίδια, άπειρα στο πλήθος και το σχήμα.

32 ΠΛΑΤΩΝ ( 427π.Χ. – 347 π.Χ.) ΑΚΑΔΗΜΙΑ:
1. Μαθητής του Σωκράτη(γνώθι σ’αυτόν- Διάλογος – Μαιευτική Εν οίδα ότι ουδέν οίδα έντονες πυθαγόρειες επιδράσεις η Γεωμετρία και τα Μαθηματικά = εργαλεία για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του και τους κρυμμένους νόμους της φύσης, να πλησιάσει το Ον. ΑΚΑΔΗΜΙΑ: Η φράση : “Ουδείς αγεωμέτρητος εισί” ήθελε τη φύση οργανωμένη με μαθηματικούς νόμους και αναλογίες, αποτυπωμένους σ’ ένα “γεωμετρικό” μοντέλο του κόσμου.

33 ΠΛΑΤΩΝ ( 427π.Χ. – 347 π.Χ.) “Τίμαιο”: μια κοσμογονία σύμφωνα με μια πυθαγόρεια γραμμή και παρουσιάζει τη μουσική να στηρίζεται σε μαθηματικούς λόγους. Θεός δημιουργός-υπερφυσικό στοιχείο πυθαγορείων Κόσμος κατ’ εικόνα και ομοίωση: σώμα + νόηση + ψυχή 4 στοιχεία : φωτιά – αέρας – νερό – γη ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ 2 κόσμοι : αισθήσεις – ιδεατός Αλληγορία της σπηλιάς

34 Η φύση προτιμά το τέλειο ΑΠΛΑΝΕΙΣ ΑΣΤΈΡΕΣ< ΚΑΘΑΡΉ ΦΩΤΙΆ
ΠΛΑΤΩΝ ( 427π.Χ. – 347 π.Χ.) ηλιοκεντρικό μοντέλο με την αντίληψη της ομαλής κυκλικής κίνησης των ουρανίων σωμάτων γύρω απ’ την κεντρική εστία, θέλοντας ίσως να δώσει μια νομοτελειακή και μαθηματικά αρμονική όψη του Σύμπαντος. Η φύση προτιμά το τέλειο ΑΠΛΑΝΕΙΣ ΑΣΤΈΡΕΣ< ΚΑΘΑΡΉ ΦΩΤΙΆ

35 Συμμετέχει στην ημερήσια περιστροφή του Σύμπαντος γύρω από τη Γη
ΠΛΑΤΩΝ ( 427π.Χ. – 347 π.Χ.) ΚΆΘΕ ΠΛΑΝΉΤΗΣ: Συμμετέχει στην ημερήσια περιστροφή του Σύμπαντος γύρω από τη Γη Κυκλική κίνηση με αντίθετη φορά από την προηγούμενη, ακολουθώντας την εκλειπτική ΕΛΙΚΟΕΙΔΗΣ ΚΙΝΗΣΗ Η πραγματική κίνηση κάθε πλανήτη δεν είναι ανώμαλη, φαίνεται έτσι λόγω του συνδυασμού των κινήσεων (έστι δεν αντιτίθεται στην αρμονική κυκλική κίνηση) Τροπές = μετατοπίσεις εμπρός και πίσω –παλινδρόμηση 1η φορά διακριση πραγματικής και φαινόμενης κίνησης Οι φαινόμενες ανώμαλες κινήσεις των πλανητών δεν ανήκουν στην πραγματικότητα. Δεν καταρρέει η τελειότητα του κύκλου ΣΩΖΕΙΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

36 «ΣΩΖΕΙΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ»

37 Εύδοξος ( π.X.) μαθητής του Πλάτωνα – θεμελιωτής της επιστημονικής αστρονομίας ΓΗ = ΣΦΑΊΡΑ 1η ιστορικά καταχωρημένη θεωρητική εξήγηση της κίνησης των πλανητών θεωρία των ομοκέντρων σφαιρών στην οποίαν εξηγούσε τις περιστασιακές οπισθοδρομικές κινήσεις των πλανητών - Ηλίου, Σελήνης και των πέντε άλλων μικρών πλανητών Σε καθέναν αποδίδει 4 ομόκεντρες σφαίρες, ενώ στον Ήλιο και τη Σελήνη 3. τα ουράνια σώματα περιστρέφονται σε διαφορετικούς άξονες, οι οποίοι βρίσκονται γύρω από τη Γή. ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ κάθε πλανήτης βρισκόταν πάνω σε μία μικρότερη σφαίρα, η οποία περιστρεφόταν μέσα σε μια άλλη ακόμη μικρότερη και ούτω καθ’ εξής. (27 συνολικά σφαίρες). Προστέθηκαν κι άλλες σφαίρες για να καταστήσουν το σύστημα αυτό ακόμη πιο ακριβές (Αριστοτέλης 55 σφαίρες). Κινηση πλανήτη = συνδυασμός ταυτόχρονων ομαλών κυκλικών κινήσεων αδυνατούσε να εξηγήσει γιατί δεν εμφανίζονται οι πλανήτες εξίσου λαμπροί ανάλογα με τη θέση τους, όπως θα έπρεπε να είναι αν κινούνταν γύρω από τη Γή σε σταθερές τροχιές και άρα σε σταθερές αποστάσεις. Aυτό το μοντέλο της κίνησης των πλανητών ενσωματώθηκε αργότερα στην κοσμολογική θεωρία του Aριστοτέλη η οποία επικράτησε για τους επόμενους αιώνες. > >ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ

38 Εύδοξος ( π.X.)

39 που είναι και η δόξα του ότι:
ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ( 390π.Χ. – 339 π.Χ.) 47 βιβλία διαφόρων κατηγοριών (ηθικών, φυσικών, γραμματικών, μουσικών, ρητορικών, ιστορικών) ακτινοβόλο πνεύμα - παράδοξες για την εποχή του δοξασίες στα ουράνια φαινόμενα, που είναι και η δόξα του ότι: η Γη στρέφεται περί τον άξονά της και προκαλείται φαινομένη και όχι πραγματική κίνηση του ουράνιου θόλου και ότι η Αφροδίτη στρέφεται γύρω από τον Ήλιο. πρόδρομος και εμπνευστής του ηλιοκεντρικού συστήματος όπως το ανέπτυξε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος και μετά 18 αιώνες ο μοναχός Κοπέρνικος. Μαζί με τον Εύδοξο ήταν τρίτοι στην ιεραρχία των εταίρων της Ακαδημίας