Αλκοόλ και κοινωνική ζωή

Παρουσίαση με θέμα: "Αλκοόλ και κοινωνική ζωή"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Αλκοόλ και κοινωνική ζωή
σχ. Ετος ΣΧΟΛΙΚΉ ΜΟΝΆΔΑ: 3ο ΓΕΛ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Τμήμα: Β’3 Υπεύθυνες Καθηγήτριες: Αγγέλου Βασιλική Δουλάκη Χρυσή

2 ΤΑ ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ : Το αλκοόλ και η επίδραση του στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Κεραμαράκη Δήμητρα Γρηγορίου Μαρία-Αννα Καραβαριώτη Σοφία Κεσκίνης Άνθιμος Γκαρνέτας Παναγιώτης ΤΡΕΛΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ : Η παραγωγή αλκοολούχων ποτών Γκουντινούδη Ειρήνη Γκαβανόζη Ιωάννα Καπούλας Ευριπίδης Αρβανιτόπουλος Θανάσης Ηλιάκης Θοδωρής Βουκουρεσλής Δημήτρης ΤΖΙΟ : Επιπτώσεις του αλκοόλ και οι κοινωνικές συμπεριφορές των νέων υπό την επήρεια του. Ντάνι Τζι Βαφειάδου Αναστασία Θεοδώρου Ευαγγελία Κατεργάρη Εφη Βαλαβάνης Γιάννης Γουδουλάκης Στάθης ΜΠΕΚΡΟΚΑΝΑΤΕΣ : Εμπόριο και κατανάλωση του κρασιού Γραμματοπούλου Ευαγγελία Γκουντινούδης Παναγιώτης Αθαναδιάδου Πολυξένη Καραθανάση Γεωργία Βαβέτσης Παναγιώτης

3 ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ‘Τα αμπελάκια’ Γκαρνέτας Παναγιώτης Γρηγορίου Μαριάννα Καραβαριώτη Σοφία Κεραμαράκη Δήμητρα Κεσκίνης Άνθιμος

4 Περιεχόμενα: Εισαγωγή Τρόποι διασκέδασης στην Αρχαία Ελλάδα
Γιορτές προς τιμήν του Διονύσου Παράδοση του τρύγου Σχέση Ρώμης και Βυζαντίου με το κρασί Στη σύγχρονη εποχή Συμπεράσματα Βιβλιογραφία Παράρτημα

5 Περίληψη: Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το θέμα «Αλκοόλ και κοινωνική ζωή» και συγκεκριμένα τη συσχέτιση του κρασιού με τον άνθρωπο στην πάροδο του χρόνου. Αρχικά αναφέρονται οι τρόποι διασκέδασης, με το συμπόσιο να έχει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή των Αρχαίων Ελλήνων και οι γιορτές προς τιμήν του Διονύσου όπως: τα Λήναια, τα Ανθεστήρια, τα Διονύσια και τα Αγριώνια. Έπειτα γίνεται μια αναφορά στην παράδοση του τρύγου και στη σχέση της Ρώμης και του Βυζαντίου με το κρασί. Τέλος επισημαίνεται η σημασία του κρασιού για τον άνθρωπο ακόμη και στη σύγχρονη εποχή μέσα από δύο αποσπάσματα κειμένων αναγνωρισμένων συγγραφέων.

6 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
Αλκοόλ, κοινωνική ζωή και ιστορική αναδρομή. ΣΤΟΧΟΙ: Διερεύνηση της σχέσης του ανθρώπου και γενικότερα της κοινωνίας με το αλκοόλ, πως επηρεάζει το άτομο από την αρχαιότητα έως σήμερα και πως βοήθησε στη διαμόρφωση πολιτισμού. ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ : Ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Τέχνη και πολιτισμός.

7 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ: Με ποιον τρόπο έτασσαν οι αρχαίοι Έλληνες το κρασί και αν υπάρχει αναλογία στις μέρες μας; Ποιες γιορτές γίνονταν στην αρχαιότητα με θέμα το κρασί και ποιες είναι οι αντίστοιχες στις μέρες μας; Έχει σχέση ο θεσμός φιλοξενίας στην αρχαιότητα με το κρασί; Ποια η διαδικασία του τρύγου σήμερα και ποια στην αρχαιότητα; Ποια η σχέση της Ρώμης και του βυζάντιου με το κρασί; Έχουν διατηρηθεί κάποιες συνήθειες από τότε στην εποχή μας;

8 Ορισμοί: Με τον όρο κοινωνία εννοείται το σύνολο των ανθρώπων που συμβιώνουν σε κάποιον τόπο ή σε μία ιστορική περίοδο και έχει ευρεία (ανθρωπότητα) ή στενή εφαρμογή (ομάδες ανθρώπων στο χώρο και τον χρόνο) ως έννοια. Σε έναν εναλλακτικό ορισμό ως κοινωνία φέρεται η διαρκής στο χρόνο συνεργατική ομάδα, τα μέλη της οποίας ανέπτυξαν οργανωμένα πρότυπα σχέσεων μέσω της διαρκούς αλληλεπίδρασής τους H κοινωνικοποίηση είναι ένας κοινωνιολογικός όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από κοινωνιολόγους, κοινωνιοψυχολόγους, ανθρωπολόγους, πολιτικούς και παιδαγωγούς, εννοώντας τη διαδικασία μετάδοσης ηθών, εθίμων, κανόνων και ιδεολογιών. Μέσω της κοινωνικοποίησης, μεταδίδονται στο άτομο οι δεξιότητες και συνήθειες οι οποίες είναι απαραίτητες για τη συμμετοχή του στην κοινωνία στην οποία ανήκει. Κοινωνικοποίηση επίσης είναι η εσωτερίκευση των κοινωνικών κανόνων και αξιών, η αφομοίωση δηλαδή από το άτομο, των προτύπων συμπεριφοράς που κάθε κοινωνία ή κοινωνική ομάδα θεωρεί αποδεκτά. Ο Αλκοολισμός είναι μια πρωτογενής και χρόνια ασθένεια, της οποίας η εξέλιξη και οι εκδηλώσεις επηρεάζονται από γενετικούς, ψυχο-κοινωνικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Η εν λόγω ασθένεια είναι συχνά προϊούσα και θανατηφόρα. Χαρακτηρίζεται, σε συνεχή ή περιοδική βάση, από: μειωμένη ικανότητα ελέγχου χρήσης της ουσίας, έντονη και συνεχή πνευματική ενασχόληση με το «ναρκωτικό» αλκοόλ, τη χρήση αλκοόλ παρόλες τις δυσμενείς συνέπειες, όπως επίσης διαστρεβλωμένο τρόπο σκέψης και ιδιαίτερα άρνηση.

9 Το Συμπόσιο είναι ένας από τους Σωκρατικούς διαλόγους του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Πλάτωνα, μαθητή τού Σωκράτη. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους του συγγραφέα και ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας. Ο χρόνος συγγραφής του τοποθετείται μετά το έτος 385 π.Χ. από όλους εκείνους, οι οποίοι σχετίζουν όσα λέγονται για το σκόρπισμα των Μαντινιέων σε χωριά. Στην ελληνική μυθολογία, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, που θεωρούνταν οι σημαντικότεροι, υπήρχαν και άλλοι θεοί που δεν κατοικούσαν στο θεϊκό αυτό βουνό. Ένας απ' αυτούς ήταν και ο θεός Διόνυσος. Ήταν ο πιο πρόσχαρος από τους θεούς και από τους πιο αγαπητούς στους ανθρώπους. Όπως ο Προμηθέας τους έδωσε τη φωτιά ή ο Ασκληπιός τις πρώτες βάσεις της ιατρικής, έτσι και ο Διόνυσος τους πρόσφερε το αμπέλι και το κρασί. Ο τρύγος είναι η τελευταία φάση της δραστηριότητας της αμπελοκομίας και αφορά το μάζεμα των σταφυλιών. Ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει μεγάλη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Σε γενικές γραμμές ο τρύγος γίνεται τους μήνες Αύγουστο-Σεπτέμβριο. Τα σταφύλια που είναι έτοιμα για μάζεμα πρέπει να είναι ώριμα και ο βαθμός ωριμότητας βρίσκεται είτε εμπειρικά με το μάτι, ή με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού. Παραδοσιακά τα τρυγημένα σταφύλια συγκεντρώνονται σε ειδικά κοφίνια (τρυγοκόφινα) ή σε μεγάλα πλαστικά δοχεία χωρητικότητας 20 κιλών. Για την κοπή των τσαμπιών χρησιμοποιούνται ειδικοί σουγιάδες, ψαλίδια ή λεπίδες. Στην ελληνική ύπαιθρο ο τρύγος, μαζί με το πάτημα των σταφυλιών που τον ακολουθούσε, ήταν μια από τις σημαντικότερες αγροτικές εργασίες και γινόταν αφορμή για γιορτή, συνοδευόμενος από τα ανάλογα έθιμα.

10 Τρόποι διασκέδασης στην αρχαία Ελλάδα
Στην Αρχαία Ελλάδα ενόψει οικογενειακών γιορτών, εορταστικών εκδηλώσεων της πόλης, αθλητικών νικών, ποιητικών αγώνων, εξαιτίας του ερχομού ή της αναχώρησης κάποιου φίλου τελούνταν συμπόσια. Το συμπόσιο στην κλασική Αθήνα αποτελούσε μία κοινωνική εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν μόνον άντρες, και είχε ιδιωτικό ή δημόσιο χαρακτήρα. Στην πρώτη φάση γινόταν περιορισμένη κατανάλωση κρασιού, ενώ στη δεύτερη, που διαρκούσε περισσότερη ώρα, οι συμποσιαστές έπιναν κρασί, το οποίο συνόδευαν με τραγήματα. Δεν έλειπαν επίσης οι συζητήσεις γύρω από διάφορα θέματα, δεν έλειπαν όμως η μουσική, τα πνευματικά παιχνίδια, ( γρίφοι ή αινίγματα ) αλλά ακόμη και παιχνίδια επιδεξιότητας. Ο “συμποσίαρχος”, προϊστάμενος συχνά μιας στρατιάς από “κεραστές” και “οινοχόους”, επέβλεπε τόσο το νέρωμα του κρασιού, όσο και την ποσότητα που θα έπινε ο κάθε συμπότης ανάλογα με την κατάστασή του. Φαίνεται λοιπόν, πόσο σημαντική υπόθεση ήταν η αποφυγή της μέθης και η διατήρηση μιας πολιτισμένης ατμόσφαιρας καταδίκη της μέθης είναι πανάρχαια, από την εποχή του Ομήρου και οι μέθυσοι Κύκλωπες αποτελούσαν προηγούμενα προς αποφυγήν. Έτσι, οι συμποσιαστές μπορούσαν να χαίρονται το γεύμα, το ποτό, τη συζήτηση. Στο τέλος έφευγαν ικανοποιημένοι. Εξάλλου, στα συμπόσια γεννήθηκε και η λυρική ποίηση. Στην αρχή, οι Έλληνες έπιναν το κρασί ανέρωτο, «άκρατων οίνων», αλλά αργότερα διαπίστωσαν πως πίνοντας νερωμένο κρασί, «κερωμένων οίνων», μπορούσαν να αποφύγουν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες του άκρατου οίνου.

11 Γιορτές προς τιμήν του Διονύσου
Η λατρεία του Διονύσου βρήκε πρόσφορο έδαφος και εξαπλώθηκε τόσο πολύ, ώστε να γίνονται μια σειρά από γιορτές στο όνομα του θεού του κρασιού. Μεταξύ των ελληνικών διονυσιακών εορτών είναι δυνατόν να διακρίνουμε τέσσερις τουλάχιστον τύπους: 1.Τα Λήναια εορτάζονταν στις 12 του μήνα Γαμηλιώνος, ο οποίος τοποθετούνταν στα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου. Το όνομα της γιορτής συνδέονταν είτε με τη λέξη ληνός που σήμαινε πατητήρι, είτε με τη λέξη Λήναι που ήταν οι Μαινάδες. 2. Τα Ανθεστήρια, που γιορτάζονταν από τις 11 ως τις 13 του μήνα Ανθεστηριώνος, ο οποίος τοποθετούνταν στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, κυρίως στις ιωνικές-αττικές περιοχές και είχαν άμεση σχέση με το άνοιγμα των πιθαριών που περιείχαν κρασί και την οινοποσία 3. Τα Διονύσια ήταν στην πραγματικότητα δύο γιορτές: τα «εν άστει» και τα «κατ’ αγρούς» Διονύσια. Τα "εν άστει" εορτάζονταν το μήνα Ελαφηβολιώνα, στο τέλος Μαρτίου με αρχές Απριλίου στον ναό του Διονύσου, στους πρόποδες της Ακροπόλεως. Η γιορτή διαρκούσε πολλές ημέρες και στην κορύφωσή της μια πομπή μετέφερε το ξόανο του θεού μέσω του Κεραµεικού, στο ιερό του Διονύσου. Η γιορτή περιλάμβανε θυσία ταύρου και μετά την ολοκλήρωση της ποµπής, οι πολίτες τριγυρνούσαν στην πόλη γιορτάζοντας με χορούς και τραγούδια. Παρόµοια διαδικασία ακολουθούνταν και στα «κατ’ αγρούς» Διονύσια, τα οποία όμως γιορτάζονταν το μήνα Ποσειδεών, στα τέλη Δεκεμβρίου με αρχές Ιανουαρίου.

12 4. Τα Αγριώνια γιορτάζονταν ανά τρία έτη, από την 23 ή ως την 26 η του μηνός Αγριωνίου, αρχή του έτους των Βοιωτών κυρίως στη Θήβα, την Κρήτη, τηΛ έσβο και τη Χίο. Στη γιορτή έπαιρναν μέρος αποκλειστικά γυναίκες, που αναζητούσαν τον Διόνυσο, τρέχοντας μαινόμενες στους αγρούς και τα όρη. Εκτός από αυτές τις αρκετά γνωστές γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο Διόνυσο, υπήρχαν και άλλες για τις οποίες οι γνώσεις μας είναι περιορισμένες, αφού τα στοιχεία που σώζονται είναι αποσπασματικά . Αυτές ήταν τα Αγράνια, τα Προτρύγαια, τα Θεοίνια (κατά δήμον Διονύσια), τα Ωσχοφόρια (ώσχος: κλαδί με σταφύλια), τα Καταγώγια, τα εοδαίσια κ.α. Οι αφιερωμένες στο Διόνυσο γιορτές είχαν σαν κοινό παρονομαστή την αντιστροφή της υπάρχουσας τάξεως με επανάσταση των γυναικών, «μανία» και ανθρωποφαγία τα πρώτα χρόνια εξάπλωσης της λατρείας και με δρώμενα που παρέπεμπαν σε αυτήν αργότερα, με θυσίες ζώων και φαλλικές πομπές. Κοινή φαίνεται να είναι σε όλες η ενθουσιαστική ασυδοσία για ένα διάστημα.

13 Παράδοση του τρύγου Απόσταγμα γνώσης και εμπειρίας αιώνων… Το αμπέλι μαζί με το σταφύλι και τα παράγωγα του ήταν γνωστά ακόμη από την παλαιολιθική εποχή. Κατά την μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης, και βοσκός του βασιλιά Οινέα. Ο Στάφυλος παρατήρησε ότι όταν έβοσκε τις κατσίκες του, κάποια από αυτές τρώγοντας τον καρπό των αμπελιών ''τρελαινόταν''! Ο Στάφυλος μάζεψε μερικά σταφύλια και τα πήγε στον βασιλιά του. Ο Οινέας παρασκεύασε τότε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε "οίνο", ενώ στον καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι) προς τιμήν του. Αυτή την εποχή, από τέλη Σεπτεμβρίου ως και τα μέσα Οκτωβρίου όπως σε όλη την Μακεδονία έτσι και στην περιοχή της Βισαλτίας ξεκινάει ο τρύγος. Η γνώση της καλλιέργεια της αμπέλου είναι διαδεδομένη από τα βάθη της αρχαιότητας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την λατρεία του Διονύσου από τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής. Γεγονός που επιβεβαιώνει και αρχαίος οργανωμένος ληνός (πατητήρι σταφυλιών) που έχει βρεθεί στην Τερπνή Σερρών άλλα και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας. Τα παλιότερα χρόνια ο τρύγος είχε περισσότερο την μορφή πανηγυριού παρά μιας αγροτικής εργασίας. Και σήμερα όμως η όλη διαδικασία από τον τρύγο και το πάτημα των σταφυλιών, μέχρι και την παρασκευή του παραδοσιακού τσίπουρου, αποτελεί μια ευχάριστη διαδικασία για ανθρώπους κάθε ηλικίας που φροντίζουν να βρίσκονται αυτές τις ημέρες σε όλες αυτές τις πραγματικές "τελετουργίες". Μετά το πάτημα τα σταφύλια θα παραμείνουν στα βαρέλια για έναν περίπου μήνα, ως που να μεταφερθούν στα "καζάνια" για την παραγωγή και την απόσταξη του τσίπουρου. Εκεί θα στηθεί η πραγματική γιορτή και το αποκορύφωμα της όλης διαδικασίας!!

14 Σχέση Ρώμης και Βυζαντίου με το κρασί
Η εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας Το 146 π. Χ. η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Ήταν φυσικά και το τέλος της Ελληνικής κυριαρχίας στο χώρο του κρασιού. Τα ελληνικά κέντρα εμπορίου έπεσαν σε παρακμή και την θέση τους πήραν τα ρωμαϊκά. Παρά το ότι το εμπόριο του κρασιού έσβησε η τεχνική και οι γνώσεις των Ελλήνων αμπελουργών – οινοποιών άρχισαν, μέσω των Ρωμαίων, να διαδίδονται και να εφαρμόζονται σε άλλες χώρες. Οι Ρωμαίοι ήταν και αυτοί λάτρεις του κρασιού και γνώριζαν την αμπελουργία από τους Ετρούσκους. Καλλιεργούσαν διάφορες ποικιλίες αμπέλου κατά την διάρκεια του 2ου αιώνα κυκλοφορούσαν στη Ρώμη πολλοί τύποι κρασιών. Τα Ελληνικά κρασιά όμως παρέμεναν τα πιο φημισμένα και για λόγους ανταγωνισμού αλλά και σπανιότητας τα ποιο ακριβά. Αναφέρεται ότι ο Καίσαρας για να ευχαριστήσει πολλές φορές αξιωματούχους της Ρώμης, τους προσέφερε ελληνικά κρασιά. Όσον αφορά την αμπελουργία οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που έβαλαν στηρίγματα στα αμπέλια και διαμόρφωσαν την ¨κρεβατίνα’’

15 Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, δε σημειώθηκαν ουσιαστικές αλλαγές στην οινοποιία, παρόλο που η αύξηση του πλούτου είχε ως αποτέλεσμα μια συνεχή αναζήτηση ολοένα και πιο βελτιωμένης γεύσης. Η πλήρης ωρίμανση ωστόσο του κρασιού ήταν αδύνατη, μέχρις ότου γενικεύτηκε η χρήση του μπουκαλιού και του φελλού. Αρκετά από τα κρασιά της αρχαίας Ρώμης απέκτησαν μεγάλη φήμη. Τα κρασιά αυτά, όπως και τα ελληνικά, βράζονταν, στη συνέχεια τους προσέθεταν αρωματικές ουσίες (καρπούς ή άνθη) ή τα αναμίγνυαν με ουσίες που ως σκοπό είχαν την εξασφάλιση καλύτερης και πιο μακροχρόνιας συντήρησης (ρητίνη , μέλι , πίσσα κ,α.). Τα κρασιά φυλάγονταν σε βαρέλια, ασκούς από δέρμα κατσίκας ή πήλινους αμφορείς και "πωματίζονταν" με λάδι ή κουρέλια βουτηγμένα σε λίπος.  Οι ρωμαϊκές κτήσεις επέτρεψαν στην αμπελουργία να εξαπλωθεί αρχικά σε όλη την περιοχή της Μεσογείου και στη συνέχεια και σε βορειότερες χώρες. Η επέκταση αυτή ωστόσο δεν ήταν απρόσκοπτη: ο Δομιτιανός είχε απαγορεύσει την αμπελοκαλλιέργεια το έτος 92 μ.Χ., ενώ ο Πρόβος την αναβίωσε και την ενίσχυσε το 282.

16 Στο Βυζάντιο Στις αρχές του 4ου αι
Στο Βυζάντιο Στις αρχές του 4ου αι. η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταφέρεται στο Βυζάντιο ( ) και μετονομάζεται σε Κωνσταντινούπολη, από τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο. Ο χριστιανισμός διαδίδεται επίσημα ευρέως (δύο αιώνες περίπου πριν την άλωση της Πόλης, ο Αγ. Τρύφωνας γίνεται ο προστάτης των αμπελουργών). Για την επόμενη χιλιετία ένας μεγάλος πολιτισμός θα αναπτυχθεί στον ελλαδικό χώρο, διατηρώντας από τον αρχαίο ελληνικό, ανάμεσα σε άλλα, τη γλώσσα και τη μεγάλη παράδοση στην καλλιέργεια του αμπελιού και την παραγωγή κρασιού, του βυζαντινού κρασιού. Κάποιες οινοποιητικές πρακτικές διατηρήθηκαν, άλλες εξελίχθηκαν, το ελληνικό κρασί όμως παίζει πάντα σημαντικό ρόλο, τόσο εμπορικό, όσο και κοινωνικό. Η συμβολή του χριστιανισμού θα είναι καταλυτική για την ιστορική συνέχεια του κρασιού στην Ελλάδα, αφού το αμπέλι διανθίζει –κυριολεκτικά– όλη τη βυζαντινή τέχνη, τα μοναστήρια δραστηριοποιούνται αμπελοοινικά (Άγιο όρος) και η Θεία κοινωνία απαιτεί γλυκούς οίνους, από ονομαστά κρασιά, που εξακολουθούν να παράγονται στα ελληνικά νησιά. Ωστόσο, η αμπελουργία στον ελλαδικό χώρο, παρά τη στήριξη από το Βυζάντιο, θα περάσει κατά καιρούς, πολύ δύσκολες στιγμές, αφού εχθρικές επιδρομές στην ηπειρωτική χώρα και πειρατείες στα νησιά διαταράσσουν τη μόνιμη και μακρόχρονη ηρεμία που επιζητά το αμπέλι, ενώ υπάρχουν και περίοδοι επανόδου των ελληνικών κρασιών. Από την άλλη μεριά, πολλές περιοχές, με επικεφαλής για άλλη μια φορά τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και την Κρήτη, με τον οίνο Πάσσο, πρωτοστατούν στις εξαγωγές κρασιών, νέσω των θαλάσσιων οινικών δρόμων, αλλά και στα πλούσια τραπέζια των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

17 Οι βυζαντινοί χρόνοι Κατά την βυζαντινή περίοδο, η αμπελουργία στο μεγαλύτερο της μέρος γινόταν από μοναχούς. Στις συνήθειες των βυζαντινών, σχετικά με το κρασί, βρίσκει κανείς αρκετές διαφορές σε σχέση με τους αρχαίους. Οι βυζαντινοί δεν αραίωναν το κρασί τους με νερό μάλιστα το έπιναν ζεστό, συνήθεια που αποτελούσε δείγμα πολυτέλειας. Συνήθιζαν επίσης να καταναλώνουν ορισμένες τροφές πριν το κρασί για να μην μεθούν εύκολα, όπως ωμό λάχανο και πικραμύγδαλα. Τα ονομαστά βυζαντινά κρασιά προέρχονται από διάφορες περιοχές της αυτοκρατορίας αλλά κυρίως από τα νησιά. Εκείνη την εποχή, όπως θα περίμενε κανείς, ο Διόνυσος βρισκόταν υπό διωγμό. Υπήρχε νόμος που έλεγε ότι αν κατά την ώρα του τρύγου ή του πατήματος των σταφυλιών αναφέρει κάποιος το όνομα του Διονύσου θα τιμωρείται. Αν είναι κληρικός θα καθαιρείται. Παρά την νομοθεσία οι Βυζαντινοί κράτησαν τα έθιμα για πολύ καιρό. Τα αγγεία τα οποία μεταχειρίζονταν οι βυζαντινοί για να πίνουν κρασί ονομάζονταν ποτήρια αλλά το κυριότερο ποτήρι, το πιο κατάλληλο για κρασί, λεγόταν καύκος ή καυκίον. Έτσι λοιπόν τραγουδούσε ο δήμος προς τον μέθυσο αυτοκράτορα Φωκά ¨πάλιν τον καύκον έπιες πάλι τον νουν απώλεσας¨. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι κατά τους βυζαντινούς χρόνους απαντώνται ειδικά καταστήματα πώλησης οίνου, τα λεγόμενα οινοπωλεία ή ταβερνεία ή κρασοπουλειά ή καπηλεία. Οι καταστηματάρχες λέγονταν κάπηλοι.

18 …Στη σύγχρονη εποχή! Ο ρόλος που παίζει το κρασί στη ζωή μας είναι πολυσύνθετος. Πλουτίζει το διαιτολόγιο των ανθρώπων, επιδρά υγιεινά στην ανάπτυξή τους, όταν δεν γίνεται κατάχρηση, και την ίδια στιγμή είναι στοιχείο ψυχαγωγίας τόσο με την αρχαία της έννοια – αγωγή της ψυχής – όσο και με την έννοια του κεφιού και της χαράς.

19 Συμπεράσματα: Η ερευνητική εργασία «Αλκοόλ και κοινωνική ζωή» αναπτύχθηκε σύμφωνα με τα ερευνητικά ερωτήματα που τέθηκαν και διατυπώθηκαν στην αρχή του πρώτου τετραμήνου. Έτσι η εργασία σε όλη την έκτασή της βασίζεται στην προβληματική μας. Από αυτήν πηγάζουν τα εξής συμπεράσματα: Το κρασί ήταν ανέκαθεν ένα μέσο διασκέδασης γι΄αυτό και οι άνθρωποι επιμελούνταν ιδιαίτερα την παρασκευή του ,δηλαδή τον τρύγο. Επιπλέον έχουν καθιερωθεί αρκετές γιορτές με θέμα το κρασί, γεγονός που υποδεικνύει τη σπουδαιότητά του και πολλές από αυτές διατηρούνται μέχρι σήμερα . Έτσι παρακολουθώντας την εξέλιξη του κρασιού, βλέπουμε και την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού.

20 Βιβλιογραφία:

21 ΕΠΙΛΟΓΟΣ Δημήτρης Χατζηνικολάου Πωλ Κλωντέλ
«…Ο θαυμάσιος καρπός της γης μας προσφέρει τη δυνατότητα σήμερα να υπερβούμε τη πεζή μας καθημερινότητα και από τη συμβατική κατάσταση του ζην να γευτούμε τη μεθυστική φιλοσοφία του ευ ζην.» Δημήτρης Χατζηνικολάου ‘Οίνος και Αίνος’ Η ιστορία του κρασιού δεν είναι η ιστορία όλου του κόσμου ; Πωλ Κλωντέλ 21

22 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ
ΤΡΕΛΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ : Η παραγωγή αλκοολούχων ποτών Γκουντινούδη Ειρήνη Γκαβανόζη Ιωάννα Καπούλας Ευριπίδης Αρβανιτόπουλος Θανάσης Ηλιάκης Θοδωρής Βουκουρεσλής Δημήτρης

23 ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής οινοπαραγωγής και η ανάπτυξη του εμφιαλωμένου κρασιού στην Ελλάδα ξεκινά τα πενήντα τελευταία χρόνια, τη δεκαετία του Τότε αρχίζουν να γίνονται και οι πρώτες σοβαρές επενδύσεις σε εγκαταστάσεις και μηχανολογικό εξοπλισμό με αποτέλεσμα τη θεαματική βελτίωση των ελληνικών κρασιών σε ότι αφορούσε την τεχνολογία. Παράλληλα, γίνεται και μερική ανασύσταση αμπελώνων με φύτευση εκλεκτών ποιοτικά ποικιλιών οιναμπέλου βάσει αξιολογήσεων που πραγματοποιήθηκαν από το Ινστιτούτο Οίνου, ενώ ήδη από την πρώτη δεκαετία θεσμοθετούνται οι περιοχές για την παραγωγή οίνων Ονομασίας Προελεύσεως από το Υπουργείο Γεωργίας. Σημαντικότατο ρόλο έπαιξε φυσικά και ο ανθρώπινος παράγοντας, οι Έλληνες οινολόγοι που μετέφεραν τις επιστημονικές τους γνώσεις στην παραγωγή αλλά και οι ίδιοι οι οινοπαραγωγοί οι οποίοι ευαισθητοποιούνταν απέναντι στις νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονταν. Το γεγονός ότι η ανάκαμψη συντελέσθηκε μέσα σε τόσο λίγα χρόνια δείχνει όλο το δυναμισμό του αμπελοοινικού τομέα ως κλάδου της γεωργικής οικονομίας.

24 ΟΡΙΣΜΟΙ Με τον όρο ζύμωση στη Χημεία εννοείται η διαδικασία παραγωγής ενέργειας κατά τη μετατροπή μιας ή περισσοτέρων οργανικών ενώσεων, όπως είναι οι υδατάνθρακες, σε ένα οξύ ή μια αλκοόλη. Ειδικότερα, ο όρος ζύμωση είναι πιθανό να αναφέρεται στη χρήση μιας ειδικής κατηγορίας μυκήτων (τους λεγόμενους "ζυμομύκητες") για τη μετατροπή ενός σακχάρου (είδος υδατάνθρακα) σε αλκοόλη ή στη χρήση βακτηρίων για την παραγωγή γαλακτικού οξέος σε μερικά τρόφιμα. Κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, η ζύμωση πραγματοποιείται αυθόρμητα σε πολλές τροφές. Πρόκειται για μια διαδικασία που εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν, ευνοώντας την πραγματοποίησή της. Η παρασκευή, για παράδειγμα, άρτου και αλκοολούχων ποτών, όπως το κρασί και η μπύρα, γίνεται με ζύμωση. Η ζύμωση σε χυμό φρούτων (σταφυλιών, μήλων κλπ), κατά την οποία τα ζάκχαρα μετατρέπονται σε αλκοόλη, ονομάζεται αλκοολική ζύμωση. Απόσταξη ονομάζεται η μέθοδος με την απομονώνεται ένα υγρό συγκεκριμένου σημείου βρασμού από ένα μίγμα. Με τη μέθοδο αυτή θερμαίνεται ένα μίγμα που περιέχει υγρό μέχρι το υγρό να βράσει, οπότε σχηματίζει ατμούς. Οι ατμοί αυτοί οδηγούνται σε σχετική διάταξη ενός μέσου που λέγεται συμπυκνωτής όπου εκεί ψύχονται και μετατρέπονται σε "καθαρότερη μορφή υγρού".

25 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΕΡΙ ΟΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ
Δεν είναι βεβαιωμένο από που διδάχθηκαν την οινοποιία. Το πιο πιθανό όμως είναι ότι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια πριν το 1700 π.χ. Πιθανοί δάσκαλοί τους οι ανατολικοί λαοί (Φοίνικες, Αιγύπτιοι). Άλλες αναφορές φέρουν το κρασί να έρχεται από τη Θράκη (ας μην ξεχνάμε ότι η λατρεία του Διονύσου θεωρείται θρακικής – μικρασιατικής προέλευσης). Απ’ όπου και αν έμαθαν την τέχνη της αμπελοκαλλιέργειας, οι Έλληνες αγάπησαν το κρασί. Έπιναν το κρασί με πολλούς τρόπους, με επικρατέστερο αυτόν της ανάμειξης του κρασιού με νερό (ένα μέρος κρασιού, τρία μέρη νερού), ή ένα 1:2 ή 1:3. Υπήρχαν ειδικά σκεύη για την ανάμειξη (κρατήρες και κύαθοι, δηλ. μεγάλες, βαθιές κουτάλες), αλλά και για την ψύξη πριν την κατανάλωση. Οι τεχνικές της εποχής δεν διαφέρουν πολύ από αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα, με υψηλές μάλιστα επιδόσεις εμπόριο του κρασιού υπήρξε μια από τις κύριες δραστηριότητες των αρχαίων Ελλήνων. Τα πιο φημισμένα κρασιά ήταν αυτά του βορείου Αιγαίου: Λήμνος, Θάσος, Λέσβος, Χίος, Ικαρία και Σάμος. Μετά την κλασική εποχή απέκτησαν ιδιαίτερη φήμη τα κρασιά της Ρόδου, της Κω και των άλλων Δωδεκανήσων, της Θήρας, της Νάξου, της Κρήτης, αλλά και της Κύπρου.

26 Βασικά χαρακτηριστικά του κρασιού
ΦΡΟΥΤΑ Υπάρχουν ποικίλες ποσότητες φρούτων σε κάθε κρασί. Η φρουτώδης γεύση του κρασιού εξαρτάται από τον τύπο των σταφυλιών, ο οποίος επηρεάζει το κρασί. Τέλος, η περιοχή του αμπελώνα και η ωρίμανση των σταφυλιών κατά τον τρύγο επηρεάζουν επίσης την ένταση των φρούτων. Ανάλογα με τον τρύγο, τα φρούτα στο κρασί μπορεί να έχουν γεύση φρεσκάδας. ΑΛΚΟΟΛΗ Τα αλκοολούχα ποτά υπάρχουν σε διεθνές επίπεδο: από το ζυμωμένο γάλα φοράδας στην Σιβηρία, στο κρασί ρυζιού στην Νοτιοανατολική Ασία, στη σαμπάνια της Γαλλίας, και το πίβο (ρΐνο) ή μπύρα στην Τσεχία. Ο τρόπος παραγωγής είναι απλός: οτιδήποτε περιέχει σάκχαρα μπορεί να ζυμωθεί και να μετατραπεί σε αλκοολούχο ποτό, με την προσθήκη μαγιάς. Τα κρασιά με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι κατά κύριο λόγο δυνατά και δύσπεπτα, ενώ τα κρασιά με χαμηλό αλκοόλ είναι ελαφριά, λεπτά και έχουν φίνα φρουτώδη γεύση.

27 ΟΞΥΤΗΤΑ Αυτή η λέξη προκαλεί ένα δυσάρεστο αίσθημα σε πολλούς ανθρώπους που πίνουν κρασί. Παρόλα αυτά, η οξύτητα επηρεάζει αποφασιστικά τον χαρακτήρα του κρασιού. Μια κατάλληλη οξύτητα δεν αποτελεί μόνο μια ένδειξη της ποιότητας, αλλά και της χημικής σύνθεσης. Η ολική οξύτητα του κρασιού περιλαμβάνει διάφορους τύπους οξύτητας, οι πιο σημαντικές από τις οποίες είναι το τρυγικό οξύ, το μαλικό οξύ, και το γαλακτικό οξύ. Η οξύτητα προέρχεται κυρίως από τα σταφύλια και μόνο ένα μικρό μέρος δημιουργείται κατά την ζύμωση. ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Η γλυκύτητα, η οξύτητα, τα φρούτα και το αλκοόλ είναι τα βασικά συστατικά του κρασιού. Τα τέσσερα αυτά στοιχεία πρέπει να είναι σε ισορροπία και όσο πιο ισορροπημένα είναι, τόσο καλύτερο είναι το κρασί. ΔΙΑΡΚΕΙΑ Η διάρκεια είναι ένα αλάθητο στοιχείο ποιότητας. Ένα καλό κρασί πρέπει να παραμένει στον ουρανίσκο για τουλάχιστον 20 με 30 δευτερόλεπτα μετά την κατάποση. Αναφερόμαστε σε μια «κατανάλωση μακράς διάρκειας», σε μια «μακριά ουρά παράτασης» ή σε ένα «φινάλε». Όλες οι περιγραφές σημαίνουν το ίδιο πράγμα: η γεύση του κρασιού πρέπει να διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα!

28 ΒΑΘΟΣ Ένα καλό κρασί δεν πρέπει να είναι άνοστο ή μονοδιάστατο, αλλά να έχει σύνθετα αρώματα και φίνες αποχρώσεις, οι οποίες «αφρίζουν» στην επιφάνεια και απελευθερώνονται «μασώντας το κρασί». ΣΥΝΘΕΣΗ Ένα καλό κρασί πρέπει να προκαλεί τις αισθήσεις και το αισθητήριο της γεύσης σε διαφορετικά επίπεδα και με περίπλοκους τρόπους. ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ Είναι από τις πιο δύσκολες πλευρές της εκτίμησης του κρασιού, η οποία προϋποθέτει κάποια εμπειρία. Ο συμβολισμός είναι ένας τρόπος κατάταξης των αρωμάτων και των αποχρώσεων της γεύσης που βρίσκονται σε κάθε καλό κρασί. Για παράδειγμα, τα αρώματα και οι γεύσεις Κασί (Cassis) θυμίζουν έντονα πράσινη πάπρικα και είναι τυπικά παραδείγματα αυθεντικών Καμπερνέ Σοβινιόν (Cabernet Sau-vignon).

29 Βασικά χαρακτηριστικά Τσίπουρου
Τα βασικά χαρακτηριστικά για την παραγωγή ενός τσίπουρου υψηλής ποιότητας, ενός τσίπουρου που αξίζει το άριστα δέκα, πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις : Να διαθέτει ο αποσταγματοποιός ποιοτικά στέμφυλα τα οποία προφανώς προκύπτουν από καλής ποιότητας σταφύλια. Η ζύμωση των στέμφυλων να πραγματοποιηθεί χωρίς προβλήματα σε χαμηλές θερμοκρασίες, ούτως ώστε να παραμείνουν σε αυτά μόνο οι επιθυμητές ενώσεις. Αυτές οι ενώσεις, που παραμένουν στα στέμφυλα μετά την αλκοολική τους ζύμωση, θα μετουσιωθούν σε πολύτιμες σταγόνες αποστάγματος, από τα έμπειρα χέρια του αποσταγματοποιού σε ένα σύγχρονο αποστακτήριο.

30 ΣΤΑΔΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΟΥ
Βάζουμε τα στέμφυλα (τα πατημένα σταφύλια) στο καζάνι μαζί με νερό για 1-2 ώρες. Βράζουμε τα στέμφυλα στους 80ο C. Το τσίπουρο εξατμίζεται και μέσω του σωλήνα πηγαίνει στον ψυκτήρα όπου υγροποιείτε. Το τσίπουρο σε αυτήν την φάση έχει 25% οινόπνευμα και 75% νερό. Το τσίπουρο το ξαναβάζουμε στο καζάνι και το βράζουμε μέχρι το οινόπνευμα να γίνει 50%. Μπορεί να γίνει και 3η απόσταξη αν θέλουμε να γίνει πιο τσουχτερό. Στην 3η απόσταξη το νερό είναι 25% και το οινόπνευμα είναι 75%.

31 ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΖΥΜΩΣΗ Η αλκοολική ζύμωση είναι η διαδικασία μετατροπής του φρέσκου χυμού των σταφυλιών (γλεύκος) σε κρασί και αποτελεί το πλέον κρίσιμο σημείο της οινοποίησης. Η αλκοολική ζύμωση προκαλείται από τις ζύμες (ζυμομύκητες), μονοκύτταρους οργανισμούς, που βρίσκονται στο φλοιό του σταφυλιού και έχουν πλέον περάσει στο χυμό. Η κυριότερη δουλειά τους είναι να μετατρέψουν τα σάκχαρα του γλυκού χυμού του σταφυλιού σε αλκοόλη. Η αλκοολική ζύμωση είναι η διαδικασία παραγωγής αιθυλικής αλκοόλης και διοξειδίου του άνθρακα από τη διάσπαση σακχάρων, όπως η γλυκόζη, σύμφωνα με την αντίδραση: C6H12O6->2C2H5ΟH + 2CO2 Κατά τη διάρκεια της εργασίας μας, ασχοληθήκαμε με το φαινόμενο της αλκοολικής ζύμωσης και πειραματιστήκαμε με αυτό.

32 Πείραμα: Αλκοολική Ζύμωση

33 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

34

35 ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Στην εργασία μας θα αναλύσουμε τις επιπτώσεις και τις κοινωνικές συμπεριφορές που προκαλούνται από την υπερβολική χρήση αλκοόλ. Αρχικά θα αναφερθούμε στις επιπτώσεις που επιφέρει το αλκοόλ στη ζωή μας και ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία, που αποτελεί μόνη της μια περίοδο επαναστατικότητας, πειραματισμού και σημαντικής επιρροής από συνομήλικους. Οι έφηβοι είναι ευάλωτοι στις υπερβολές και συχνά, τους είναι δύσκολο να αυτό-οριοθετούνται με αποτέλεσμα να φτάνουν σε ακραίες συμπεριφορές που συμπεριλαμβάνουν και τη συνεχή χρήση-κατάχρηση αλκοολούχων ποτών, πιστεύοντας ότι η χρήση του αλκοόλ μπορεί να μειώσει το άγχος τους και να τους διευκολύνει κοινωνικά. Στόχος της εργασίας είναι η ανάδειξη του κινδύνου και η πρόληψη κατά του αλκοολισμού. Σύμφωνα με έρευνες η εφηβεία είναι η καταλληλότερη ηλικία για παρέμβαση στο σκοπό αυτό, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή όπου οι νέοι πιέζονται ιδιαίτερα και καταφεύγουν στις καταχρήσεις ουσιών, όπως το αλκοόλ, στο οποίο έχουν εύκολη πρόσβαση και θεωρείται "νόμιμο". Αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους μελλοντικούς ενήλικες αλκοολικούς.

36 Επιπτώσεις του Αλκοόλ - Ερωτηματολόγιο

37 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜATA ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
Σε µια έρευνα που κάναµε µε ερωτηµατολόγιο για να βρούµε στατιστικά στοιχεία σχετικά µε την κατανάλωση αλκοόλ στην εφηβεία τα αποτελέσµατα ήταν ενδιαφέροντα και ανησυχητικά. Η πλειοψηφία των εφήβων έχει ξεκινήσει την κατανάλωση αλκοόλ πριν την ηλικία των 16. Στην ερώτηση για ποιο λόγο ξεκίνησαν να πίνουν οι περισσότεροι απάντησαν για λόγους χαλάρωσης και άμεσης επιρροής της παρέας. Ένα θετικό στοιχείο που βγαίνει από τις απαντήσεις των εφήβων είναι ότι δεν ξεπερνούν τα όρια της κατανάλωσης συχνά. Σε αντίθεση όµως µε το παραπάνω θετικό µήνυµα ανησυχητική είναι η απάντηση μικρού ποσοστού νέων που ισχυρίζονται ότι καταναλώνουν αλκοόλ για την αποφυγή προβλημάτων ή για λόγους εθισμού.

38 Όσον αφορά τη συχνότητα της κατανάλωσης οι περισσότεροι έφηβοι απάντησαν ότι κάνουν χρήση αλκοόλ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Σχετικά µε το γιατί οι νέοι δεν θέτουν κάποια όρια στην κατανάλωση αλκοόλ οι περισσότεροι απάντησαν ότι θέλουν να προκαλέσουν εντύπωση στους άλλους και γιατί δε νοείται πλέον έξοδος χωρίς ποτό. Τέλος όσον αφορά την τελευταία ερώτηση στο αν πιστεύουν ότι η πολιτεία θα έπρεπε να εφαρμόζει αυστηρότερους ελέγχους στην κατανάλωση αλκοόλ από τους ανήλικους το μεγαλύτερο ποσοστό απάντησε θετικά.

39

40

41

42

43 ΤΙΤΛΟΣ ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΑΣ: <<ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ>> ΟΝΟΜΑ ΟΜΑΔΑΣ: <<ΜΠΕΚΡΟΚΑΝΑΤΕΣ>> ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΒΑΒΕΤΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΟΥΝΤΙΝΟΥΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ-ΒΑΙΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ 43

44 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Τη σχολική χρονιά το τμήμα μας Β3’ επέλεξε ως θέμα ερευνητικής εργασίας το αλκοόλ , και πιο συγκεκριμένα, ένα προϊόν του αλκοόλ, το κρασί. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες κα. Αγγέλου και κα. Δουλάκη όρισαν σε κάθε ομάδα από μια υποενότητα που αφορά το κρασί στους διάφορους τομείς της ζωής. Η ομάδα μας (Μπεκροκανάτες) ανέλαβε την οικονομία. Μια ιδέα όμως άλλαξε την πορεία της εργασίας μας. Σε αυτήν την ερευνητική εργασία δημιουργήσαμε ένα τουριστικό οδηγό του νομού μας, Έβρου, προκειμένου να καθοδηγήσουμε τους λάτρεις ή ανερχόμενους λάτρεις του κρασιού και των ταξιδιών σε νέους ορίζοντες και νέες γνώσεις. Σκοπός μας είναι οι τουρίστες καθώς και οι ντόπιοι πολίτες να ανακαλύψουν σε βάθος τις παραδοσιακές ομορφιές του νομού μας. Ο οινοτουριστικός αυτός οδηγός περιέχει τοπικές ποικιλίες σταφυλιών, τουριστικά αξιοθέατα, βασική οινογνωσία, καθώς και τον οινοτουρισμό, όπως τον ορίζει το υπουργείο τουρισμού και πολιτισμού. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματοποίηση της εργασίας είναι η διαδικτυακή έρευνα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, η συγκέντρωση πληροφοριών με βάση τουριστικούς οδηγούς και τη συνέντευξη που πήραμε σχετικά με το βιολογικό κρασί. Η δουλειά μας είναι καθαρά συνεργατική και ελπίζουμε το αποτέλεσμά της να είναι ανάλογο του μόχθου και της προσπάθειας που καταβάλαμε κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

45 Οινοτουριστικός Οδηγός Έβρου

46 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ www.wineroads.gr www.wikipedia.org
Google εικόνες για τις διάφορες αναζητήσεις

47 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Φωτογραφικό Υλικό

48 Επίσκεψη σε αποστακτήριο τσίπουρου

49

50 Συνέντευξη με οινοπαραγωγό

51

52

53