Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Ελικοβακτηριδιο του πυλωρου (άρθρο απο βικιπαιδεια)

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Ελικοβακτηριδιο του πυλωρου (άρθρο απο βικιπαιδεια)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ελικοβακτηριδιο του πυλωρου (άρθρο απο βικιπαιδεια)
Δημήτρης Ζυγογιώργος

2 Το άρθρο θα το βρείτε στη βικιπαιδεία στη διεύθυνση http://el
Το άρθρο θα το βρείτε στη βικιπαιδεία στη διεύθυνση %CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CE%B A%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CF% 84%CE%BF%CF%85_%CF%80%CF%85%CE%BB%CF %89%CF%81%CE%BF%CF%8D

3 Αφορα σε: Το άρθρο μας στη βικιπαιδεία αφορά στο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και αναλύει τη μικροβιολογία του, τα συμπτώματά του καθώς και την παθοφυσιολογία του. Ακόμη, το άρθρο μας προτείνει τρόπους για τη διάγνωση και την πρόληψή του.

4 Απευθυνεται σε: Απευθύνεται κυρίως σε γιατρούς και γενικά εργαζομένους στο χώρο της υγείας. Ακόμη χρήσιμο θεωρείται και για τυχόν πάσχοντες από γαστρικά έλκη ή γαστρίτιδα.

5 ΣτοχοΣ του άρθρου Στόχος του άρθρου είναι να ενημερώσει τους αναγνώστες του για ό,τι αφορά στο ελικαβακτηρίδιο του πυλωρού. Συγκεκριμένα, αναλύει τα εξής: 1 Συμπτώματα 2 Μικροβιολογία 3 Παθοφυσιολογία 4 Διάγνωση 5 Πρόληψη 6 Θεραπεία 7 Πρόληψη 8 Επιδημιολογία 9 Ιστορία

6 Λιγα λογια για το ελικοβακτηριδιο του πυλωρου
Το ελικοβακτήριο του πυλωρού, αρχικά γνωστό ως Campylobacter Pyloridis, είναι ένα Gram(-) αρνητικό μικροαερόφιλο βακτήριο που εντοπίζεται στον στόμαχο. Ταυτοποιήθηκε το 1982 από τον Μπάρι Μάρσαλ (Barry Marshall) και τον Ρόμπιν Ουόρεν (Robin Warren), οι οποίοι βρήκαν ότι το ελικοβακτήριο του πυλωρού ήταν παρόν σε ασθενείς με χρόνια γαστρίτιδα και γαστρικά έλκη, καταστάσεις οι οποίες αρχικά δεν θεωρούνται ότι οφείλονται σε μικροβιακά αίτια. Είναι, επίσης, συνδεδεμένο με την ανάπτυξη του δωδεκαδακτυλικού έλκους και καρκίνου του στομάχου. Παρόλα αυτά , πάνω από το 80% των ατόμων τα οποία έχουν μολυνθεί με το βακτηρίδιο είναι ασυμπτωματικά και πιθανολογείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στο φυσικό περιβάλλον του στομάχου. Περισσότερο από το 50% του πληθυσμού φιλοξενεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στον ανώτερο γαστρεντερικό σωλήνα του. Η μόλυνση είναι πιο διαδεδομένη στις αναπτυσσόμενες χώρες, και η επίπτωση μειώνεται στις δυτικές χώρες. Το σχήμα έλικας του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού ( από το οποίο προέρχεται η γενική ονομασία) πιστεύεται ότι έχει εξελιχθεί για να διαπερνάει την βλεννώδη εσωτερική επιφάνεια του στομάχου.

7 Συμπτωματα Οι περισσότεροι άνθρωποι (πάνω από το 80%) που έχουν μολυνθεί με το ελικοβακτήριο του πυλωρού δεν εμφανίζουν συμπτώματα.[1] Οξεία μόλυνση μπορεί να παρουσιαστεί ως οξεία γαστρίτιδα με στομαχόπονο ή ναυτία.[2] Όταν η κατάσταση αυτή εξελίσσεται σε χρόνια γαστρίτιδα , τα συμπτώματα –αν υπάρχουν- είναι συχνά αυτά της μη ελκώδους δυσπεψίας : γαστρικοί πόνοι, ναυτία, φούσκωμα, ερυγές, και μερικές φορές εμετός.[3][4] Άτομα μολυσμένα με ελικοβακτήριο του πυλωρού έχουν % πιθανότητα να αναπτύξουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους πεπτικά έλκη και 1-2% πιθανότητα να αποκτήσουν καρκίνο του στομάχου . Φλεγμονή του πυλωρικού άντρου είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε δωδεκαδακτυλικά έλκη , ενώ φλεγμονή του σώματος του στομάχου είναι πιο πιθανό να δημιουργήσει γαστρικά έλκη και γαστρικό καρκίνωμα.

8 Μικροβιολογια Το ελικοβακτήριο του πυλωρού είναι είναι ένα ελικοειδές, Gram(-) αρνητικό βακτήριο, 3μm μήκους με διάμετρο 0,5μm. Είναι μικροαερόφιλο, δηλαδή απαιτεί οξυγόνο σε μικρότερη συγκέντρωση από αυτήν που εντοπίζεται στην ατμόσφαιρα. Περιέχει μια υδρογενάση, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παροχή ενέργειας μέσω οξείδωσης μοριακού υδρογόνου το οποίο παράγεται από τα εντερικά βακτήρια.[5] Παράγει οξειδάση, καταλάση και ουρεάση. Είναι ικανό να σχηματίζει βιοφίλμ[ασαφές] και μπορεί να μετατραπεί από την ελικοειδή σε μια βιώσιμη αλλά μη καλλιεργήσιμη κοκκώδη μορφή.[6] Και οι δύο μορφές πιθανόν ενισχύουν την επιβίωσή του και αποτελούν αιτιολογικούς παράγοντας στην επιδημιολογία του βακτηρίου. Το ελικοβακτήριο του πυλωρού έχει πέντε κύριες εξωτερικές μεμβρανικές πρωτεϊνικές οικογένειες.Η μεγαλύτερη οικογένεια περιλαμβάνει γνωστά και υποθετικά μόρια προσκόλλησης. Οι υπόλοιπες τέσσερις περιλαμβάνουν πορίνες, μεταφορείς σιδήρου, πρωτεΐνες συνδεόμενες με μαστίγιο, καθώς και πρωτεΐνες άγνωστης λειτουργίας. Όπως και άλλα τυπικά Gram(-) αρνητικά βακτήρια, η εξωτερική μεμβράνη του ελικοβακτηρίου του πυλωρού συνίσταται από φωσφολιπίδια και λιποπολυσακχαρίτες. Το αντιγόνο Ο του LPS μπορεί να υποστεί γλυκόλυση και μιμείται τα αντιγόνα Lewis των ομάδων αίματος που βρέθηκαν στο γαστρικό επιθήλιο. Η εξωτερική μεμβράνη περιέχει,επίσης, γλυκοζίτες χοληστερόλης, οι οποίοι έχουν εντοπιστεί και σε μερικά άλλα βακτήρια. Τα ελικοβακτήριο του πυλωρού έχει 4 με 6 λοφιότριχα μαστίγια. Όλα τα γαστρικά και εντεροηπατικά είδη ελικοβακτηρίου είναι ιδιαίτερα κινητικά εξαιτίας των μαστιγίων που διαθέτουν. Τα χαρακτηριστικά επενδυμένα μαστιγιακά νήματα του ελικοβακτηρίου αποτελούνται από δύο συμπολυμερισμένες φλαγγελίνες, τις FlaA και FlaB.

9 Διαγνωση Η διάγνωση της μόλυνσης συνήθως γίνεται μέσω ελέγχου για δυσπεπτικά συμπτώματα και διαμέσου τεστ τα οποία ταυτοποιούν την μόλυνση από ελικοβακτήριο του πυλωρού. Συνήθως , χρησιμοποιούνται : το τεστ που ανιχνεύει αντισώματα στο αίμα, το αντιγονικό τεστ κοπράνων , καθώς και το τεστ αναπνοής ( στο οποίο ο ασθενής πίνει 14C- ή 13C-σημασμένη ουρία, την οποία το βακτήριο μεταβολίζει, παράγοντας σεσημασμένα μόρια διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μπορεί να ανιχνευθεί με την αναπνοή).[7] Παρόλα αυτά, η πιο αξιόπιστη μέθοδος για την ανίχνευση μόλυνσης από ελικοβακτήριο είναι η βιοψία κατά τη διάρκεια ενδοσκόπησης με ένα γρήγορο τεστ ουρεάσης , η ιστολογική εξέταση και η μικροβιακή καλλιέργεια. Υπάρχει ,ακόμη, και ένα τεστ ουρίας ELISA με 96% ευαισθησία και 79% ιδιαιτερότητα. Όλες οι παραπάνω μέθοδοι έχουν πιθανότητα αποτυχίας.Ακόμα και η βιοψία εξαρτάται από τη θέση βιοψίας. Το τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων στο αίμα , για παράδειγμα, κυμαίνεται σε ευαισθησία 76%-84%. Μερικά φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν τη δραστηριότητα της ουρεάσης και να δώσουν ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα.

10 Θεραπεια Μόλις το ελικοβακτήριο του πυλωρού εντοπιστεί σε ασθενείς με πεπτικό έλκος, η συνήθης διαδικασία είναι να το εξαλείψουμε και να επιτρέψουμε στο έλκος να επουλωθεί. Η τυπική θεραπεία πρώτης γραμμής είναι μιας εβδομάδας «τριπλή θεραπεία» που αποτελείται από αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, όπως η ομεπραζόλη, η λανσοπραζόλη και τα αντιβιοτικά κλαρυθρομυκίνη και η αμοξυκιλλίνη. Παραλλαγές της τριπλής θεραπείας έχουν αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια, όπως η χρήση διαφορετικού αναστολέα της αντλίας πρωτονίων, όπως με παντοπραζόλη ή ραμπεπραζόλη, ή η αντικατάσταση αμοξικιλλίνης με μετρονιδαζόλη για τους ανθρώπους που είναι αλλεργικοί στην πενικιλίνη. Μια τέτοια θεραπεία έχει φέρει επανάσταση στη θεραπεία του πεπτικού έλκους, και έχει κάνει μια θεραπεία για την ασθένεια αυτή δυνατή. Προηγουμένως, η μόνη επιλογή ήταν ο έλεγχος των συμπτωμάτων με αντιόξινα, H2-ανταγωνιστές ή αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και μόνο. Ένας αυξανόμενος αριθμός μολυσμένων ατόμων βρίσκονται να έχουν ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αρχική αποτυχία της θεραπείας και απαιτεί πρόσθετους γύρους θεραπείας με αντιβιοτικά ή εναλλακτικές στρατηγικές, όπως μια τετραπλή θεραπεία, η οποία προσθέτει ένα βισμούθιο κολλοειδές, όπως υποσαλικυλικό βισμούθιο. Για τη θεραπεία των ανθεκτικών στην κλαρυθρομυκίνη στελεχών του ελικοβακτηρίου του πυλωρού, προτείνεται η χρήση της λεβοφλοξασίνης ως μέρος της θεραπείας. Ένα άρθρο στο περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition βρήκε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι «η πρόσληψη βακτηρίων του γαλακτικού οξέος ασκεί μια κατασταλτική επίδραση στην λοίμωξη από το ελικοβακτήριο του πυλωρού σε ζώα και ανθρώπους», σημειώνοντας ότι «η συμπλήρωση με Lactobacillus και Bifidobacterium-που περιέχουν γιαούρτι (AB-γιαούρτι) έδειξε να βελτιώνει τα ποσοστά εξάλειψης του ελικοβακτηρίου του πυλωρού σε ανθρώπους».

11 Προληψη Το ελικοβακτήριο του πυλωρού αποικίζει το στομάχι και προκαλεί χρόνια γαστρίτιδα, μια μακροχρόνια φλεγμονή του στομάχου. Το βακτήριο παραμένει στο στομάχι για δεκαετίες στους περισσότερους ανθρώπους. Τα περισσότερα άτομα που έχουν μολυνθεί από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού δεν πρόκειται ποτέ να βιώσουν κλινικά συμπτώματα παρά την χρόνια γαστρίτιδα. Περίπου το 10-20% αυτών στους οποίους αποίκησε το ελικοβακτήριο του πυλωρού θα αναπτύξουν τελικά γαστρικό και δωδεκαδακτυλικό έλκος. Η λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού επίσης σχετίζεται με κίνδυνο 1-2% κατά τη διάρκεια ζωής για καρκίνο του στομάχου και λιγότερο από κίνδυνο 1% για γαστρικό MALT λέμφωμα. Ελλείψει θεραπείας η λοίμωξη από το ελικοβακτήριο του πυλωρού – όταν καθιερωθεί στο γαστρικό τοίχωμα - πιστεύεται ότι παραμένει για όλη τη ζωή. Στους ηλικιωμένους, ωστόσο, είναι πιθανό η λοίμωξη να εξαφανιστεί καθώς ο βλεννογόνος του στομάχου γίνεται όλο και πιο ατροφικός και αφιλόξενος για αποικισμό. Το ποσοστό των οξέων λοιμώξεων που εξακολουθούν να υπάρχουν δεν είναι γνωστό, αλλά αρκετές μελέτες που ακολούθησαν τη φυσική ιστορία σε πληθυσμούς, αναφέρουν εμφανή αυθόρμητη αποβολή. Η συχνότητα της οξέας γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, ο οισοφάγος Barrett, και ο καρκίνος του οισοφάγου έχουν αυξηθεί δραματικά. Το 1996, ο Μάρτιν Μπλέιζερ (Martin J. Blaser) ανέπτυξε την υπόθεση ότι το ελικοβακτήριο του πυλωρού έχει μια ευεργετική επίδραση: τη ρύθμιση της οξύτητας των περιεχομένων του στομάχου. Η υπόθεση δεν είναι καθολικά αποδεκτή καθώς αρκετές τυχαίες ελεγχόμενες δοκιμές δεν κατάφεραν να αποδείξουν επιδείνωση των συμπτωμάτων της οξέας παλινδρόμησης μετά από εξάλειψη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Παρ 'όλα αυτά, ο Blaser τελειοποίησε την άποψή του σχετικά με το ότι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του στομάχου. Αυτός θεωρεί τις αλλαγές στη φυσιολογία του στομάχου, που προκαλούνται από την απώλεια ποσότητας του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, αιτία για την πρόσφατη αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκία και άσθμα. Η ομάδα του πρόσφατα έδειξε ότι ο αποικισμός του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού συνδέεται με χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης του παιδικού άσθματος

12 Επιδημολογια Τουλάχιστον το μισό του πληθυσμού έχει μολυνθεί από το βακτήριο, κάνοντάς το την πιο διαδεδομένη μόλυνση στον κόσμο. Τα πραγματικά στατιστικά μόλυνσης ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Ο αναπτυσσόμενος κόσμος έχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά μόλυνσης από τη δύση( Δυτική Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αυστραλία), όπου τα ποσοστά υπολογίζονται στο 25%. Οι μολύνσεις συνήθως συμβαίνουν στην παιδική ηλικία σε όλες τις χώρες. Παρόλ΄αυτα, το ποσοστό μόλυνσης παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι υψηλότερο από τις βιομηχανοποιημένες χώρες, πιθανόν εξαιτίας σε φτωχές συνήθειες υγιεινής. Στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι ασυνήθιστο να βρίσκεις μολυσμένα παιδιά, αλλά το ποσοστό μολυσμένων ανθρώπων αυξάνει με την ηλικία, με περίπου 50% μολυσμένους γι αυτούς πάνω από την ηλικία των 60, ενώ με 10% για ηλικίες ανάμεσα σε χρονών. Η επικράτηση φαίνεται υψηλότερη σε Αφροαμερικάνους και σε ισπανικούς πληθυσμούς, πιθανόν εξαιτίας κοινωνικοοικονομικών παραγόντων. Το χαμηλότερο ποσοστό μόλυνσης στη Δύση οφείλεται στο υψηλότερο επίπεδο υγιεινής και στη διαδεδομένη χρήση αντιβιοτικών. Παρά το υψηλά ποσοστά μόλυνσης σε συγκεκριμένες περιοχές του κόσμου, η συνολική συχνότητα του ελικοβακτηριδίου πέφτει. Όμως, αντιβιοτική αντίσταση εμφανίζεται. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μεταδοτικό, αν και τα ακριβή αίτια μετάδοσης δεν είναι γνωστά. Άτομο σε άτομο μετάδοση πιθανότατα συμβαίνει με είτε στόμα με στόμα είτε στόμα-κόπρανα. Τα βακτήρια έχουν απομονωθεί από τα κόπρανα αλόγων, το σάλιο και την οδοντική πλάκα ορισμένων μολυσμένων ανθρώπων. Η μετάδοση συμβαίνει κυρίως ανάμεσα στις οικογένειες στις ανεπτυγμένες χώρες αλλά επίσης και στις κοινότητες στις αναπτυσσόμενες χώρες.

13 Επιλογοσ Το άρθρο είναι ενημερωτικό και ελπίζω να σας βοηθήσει να αντιληφθείτε την επικινδυνότητα του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Επίσης, προτείνονται τρόποι θεραπείας.


Κατέβασμα ppt "Ελικοβακτηριδιο του πυλωρου (άρθρο απο βικιπαιδεια)"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google