Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Ενθύμιο των μαθητών του Στ 2 για τη σχολική χρονιά

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Ενθύμιο των μαθητών του Στ 2 για τη σχολική χρονιά"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ενθύμιο των μαθητών του Στ 2 για τη σχολική χρονιά 2013 - 2014
Ενθύμιο των μαθητών του Στ 2 για τη σχολική χρονιά

2 Το σχολείο μας

3 Το σχολείο μας

4 Η τάξη μας

5 Το Τμήμα μας

6 Γιάννης Αντωνόπουλος Οι αγαπημένοι μου δάσκαλοι είναι ο κύριος Πάνος στην Στ΄ Δημοτικού, η κυρία Κατερίνα στην Δ΄Δημοτικού και η κυρία Ματούλα στο μάθημα των Γερμανικών. Η αγαπημένη μου συνοδός είναι η κυρία Κούλα. Οι εκδρομές που έχουμε πάει με το σχολείο και θα μείνουν για πάντα στη μνήμη μου, είναι η μονοήμερη στα Καλάβρυτα, η επίσκεψή μας στην Παλαιά Βουλή και η φετινή επίσκεψη μερικών παιδιών από την τάξη μου στο sportcamp. Γεγονότα που θα τα θυμάμαι για πάντα ήταν που στη γιορτή της 25ης Μαρτίου, έπαιξα τον Κολοκοτρώνη και όταν κάναμε το πρόγραμμα μετάβασης και χωριστήκαμε σε ομάδες φτιάχνοντας τη δική μας αφίσα ελπίδων για το γυμνάσιο. Το σχολείο μου όλα αυτά τα χρόνια, μου προσέφερε γνώση, ευαισθησία για τα βιβλία, εξοικείωση με τους υπολογιστές και γενικότερα με την τεχνολογία και με βοήθησε να κατανοήσω τα πνευματικά αγαθά στη ζωή μου.

7 Γιάννης Αντωνόπουλος Οι αγαπημένες μου ασχολίες είναι η ζωγραφική, η μουσική, η φωτογράφηση τοπίων, το διάβασμα κόμικς, το διάβασμα λογοτεχνικών και ιστορικών βιβλίων καθώς και η ασχολία μου με τα playmobils και τα αυτοκίνητα. Τα αγαπημένα μου αθλήματα είναι το μπάσκετ και το μπιλιάρδο. Οι φίλοι μου είναι οι: Αλέξανδρος Οικονόμου, Αγγελική Χριστοφάλου, Μιχαήλ Πατεράκης, Γιάννης Μαραγκουδάκης, Δημήτρης Γαλάτης, Σωτήρης Γρηάς, Στέλιος Φαλτσέτας, Νικολέτα Καρβελά, Χριστίνα Κοτζακωνσταντίνου, Γεωργία Δημητροπούλου, Μπέτυ Ιερωνυμάκη, Ελευθερία Αρσένου, Μανώλης Κωτάκης, Πάνος Κατοίκος, Δήμητρα Μυρίλλα, Νικόλας Τέντης. Αισθάνομαι λύπη που τελειώνω το δημοτικό αλλά νιώθω και αγωνία καθώς θα συναντήσω μπροστά μου μια πύλη η οποία λέγεται Γυμνάσιο και πιο μετά μια άλλη που λέγεται κοινωνία. Για το μέλλον μου ονειρεύομαι ένα μαχητή που θα ζει μία απλή και λιτή ζωή. Ονειρεύομαι τέλος τα παιδιά του Στ2 ενωμένα που και πάλι θα έχουν ενωθεί σχηματίζοντας πάλι μια παρέα.

8 Ελευθερία Αρσένου Γεια σας! Με λένε Ελευθερία Αρσένου. Φέτος είναι η τελευταία μου χρονιά στο Δημοτικό. Τη χρονιά αυτή λοιπόν την πέρασα στη Λακωνική σχολή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι γονείς μου είναι στρατιωτικοί δηλαδή αλλάζουν κατοικία κάθε δύο με τρία χρόνια. Έτσι λοιπόν μου είναι δύσκολο να εκφράσω τις αναμνήσεις μου από το δημοτικό. Ο τελευταίος όμως χρόνος στη Λακωνική σχολή θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη μου και θα φωλιάζει για πάντα στην καρδιά μου!!! Δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς δασκάλους του σχολείου όμως θεωρώ πως ο κ. Πάνος είναι ο καλύτερος. Λατρεύει την ιστορία την οποία μας διδάσκει με τρόπο απλό και κατανοητό. Μας βάζει έξυπνα προβλήματα μαθηματικών και μας δίνει πλούσιο λεξιλόγιο στις εκθέσεις.

9 Ελευθερία Αρσένου Εκτός όμως από μάθημα το σχολείο μας διοργανώνει αξέχαστες εκδρομές καθώς και εκδηλώσεις. Στις θύμησες μου φέρνω την επίσκεψή μας στο Ιστορικό μουσείο. Κάθε αίθουσα και μια σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας. Κάναμε μάθημα στο μουσείο κι ο δάσκαλος μας καμάρωνε! Μια ξεχωριστή εκδήλωση που θα μου μείνει αξέχαστη είναι εκείνη που κάναμε στο σχολείο με αφορμή τις Απόκριες. Όλοι ξεφαντώσαμε και χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσεως. Τα κοστούμια μας ήταν επίσης υπέροχα!!! Έτσι λοιπόν φτάνω στο συμπέρασμα πως η Λακωνική Σχολή μού προσέφερε πολλές γνώσεις στη φαρέτρα μου καθώς και άφθονη διασκέδαση. Δεν σας έχω μιλήσει πολύ όμως για εμένα. Λατρεύω τον χορό και τη μουσική. Δεν έχω όμως τόσο πολύ ταλέντο στη ζωγραφική. Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι ο χορός, τα μαθηματικά, η ιστορία και η φυσική. Ασχολούμαι επίσης, με τον αθλητισμό. Αν και είναι λίγο ασυνήθιστο μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Αγαπώ το μπάσκετ και το τένις. Έχω επίσης πολλούς φίλους. Οι δυο κολλητές μου είναι η Νικολέτα και η Γεωργία και οι φίλοι μου είναι ο Δημήτρης, ο Στέλιος και ο Γιάννης.

10 Ελευθερία Αρσένου Όλες αυτές οι αναμνήσεις θα σβηστούν σε μια στιγμή. Όλα αυτά τα ωραία γεγονότα θα χαθούν. Τα εύκολα μαθήματα θα τελειώσουν και μια καινούργια πόρτα της ζωής μου θα ανοίξει. Είμαι πολύ λυπημένη που θα αφήσω τους φίλους μου και τη Λακωνική Σχολή. Ελπίζω όμως οι γνώσεις που κατέκτησα και οι κόποι μου να ανταμειφθούν. Θα ήθελα λοιπόν, όταν μεγαλώσω να επιτύχω στη ζωή μου να μείνω για πάντα καθαρή στην ψυχή κάνοντας χαρούμενους τους γονείς μου αλλά και τους δασκάλους μου! Μέσα από την ψυχή μου ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα εφόδια που μου προσφέρατε στην έως τώρα ζωή μου!!!

11 Δημήτρης Γαλάτης Κανέναν δεν θα ξένιζε αν έλεγα ότι το σχολείο μου είναι το δεύτερο μου σπίτι, γιατί σε αυτό περνάω πολλές ώρες καθημερινά και έχω περάσει πάνω από τα μισά μου χρόνια σε αυτό αφού είμαι στο σχολείο 7 χρόνια και ζω μόλις δώδεκα. Όπως και στα περισσότερα σπίτια έτσι και σε αυτό ζει μία οικογένεια που χρειάζεται τη συνεργασία πολλών ανθρώπων ώστε να λειτουργεί σωστά. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους παθιασμένους για την δουλειά τους ανθρώπους εγώ έχω ξεχωρίσει τους δασκάλους μου, τους συνοδούς μου, αλλά και τους διευθυντές του σχολείου μου. Αυτοί είναι ο κύριος Πάνος, η κα Ελένη, η κα Μαρία, η κα Κατερίνα, η κα Δέσποινα, η κα Βίκη, η κα Γεωργία, η κα Ματούλα και η κα Τότα που ήταν οι δάσκαλοι μου, η κα Μαρία, ο κος Φώτης και ο κος Βασίλης που ήταν οι συνοδοί μου και ο κος Παναγιώτης, η κα Σοφία και ο κος Γιάννης που ήταν οι διευθυντές του σχολείου μου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μου μετάγγισαν μέσα από πολύ σκληρή δουλειά και κόπο τις γνώσεις τους. Ονομάζομαι

12 Δημήτρης Γαλάτης Αναμοχλεύοντας τις αναμνήσεις μου θα έλεγα ότι οι αγαπημένες μου εκδρομές σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν αυτή στην Καινούργια και Παλαιά Βουλή, η τετραήμερη εκδρομή στις Σέρρες και η εκδρομή στο Γεώργιο Αβέρωφ. Μερικές από τις στιγμές που θα κουβαλάω πάντα μαζί μου είναι σίγουρα τα πάρτυ έκπληξη που κάναμε στους δασκάλους μας. Για παράδειγμα στην κα Μαρία είχαμε φτιάξει ένα πανό και στο διάλειμμα το σηκώσαμε και πηγαίνοντας προς το μέρος της τραγουδάγαμε το τραγούδι των γενεθλίων. Ένα ακόμα παράδειγμα ήταν αυτό με το πάρτυ του κου Πάνου που κάναμε τρέλες για να μη καταλάβει τις προετοιμασίες που γίνονταν στην τάξη, ενώ η τούρτα που του πήραμε ήταν παγωτό και έλιωσε. Πόσο πολύ είχαμε γελάσει τότε!!! Το σχολείο μου σε συνεργασία με τους γονείς μου με έμαθαν να κατασκευάζω το εφαλτήριο που θα με βοηθάει να ξεπερνάω κάθε εμπόδιο. Αυτή την περίοδο οι αγαπημένες μου ασχολίες είναι η καλαθοσφαίριση, η κολύμβηση, το τένις, η ζωγραφική και το βόλεϊ, ενώ τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η μουσική ο χορός τα μαθηματικά, η ιστορία, η φυσική και η πληροφορική.

13 Δημήτρης Γαλάτης Μέσα σε αυτή την οικογένεια όμως απέκτησα και πολλούς "αδελφούς" και "αδελφές" φίλους και φίλες που με βοηθάνε και στα δύσκολα και στα εύκολα. Όλοι μαζί είμαστε σαν μία γροθιά και κάτι παραπάνω. Εκτός από αυτό όμως είμαστε και πολύ ευαίσθητοι και λόγω των χρόνων που είμαστε μαζί έχουμε ενωθεί αδελφικά ακόμα και αν καμιά φορά μαλώνουμε. Σίγουρα τελειώνοντας το Δημοτικό κλείνει το πιο ωραίο αγαθό και ανέμελο στάδιο της ζωής μου, χωρίς όμως να σημαίνει ότι παύει να ζει μέσα μου, γιατί έχει γραφτεί με ότι ποιο ανεξίτηλο, την αγάπη!! Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω ξανά την ευκαιρία να είμαι σε ένα τόσο οικογενειακό σχολείο όσο η Λακωνική και με τιμά που φοίτησα σε αυτήν. Το σχολείο αυτό για μένα σημαίνει οικογένεια, αγάπη, εκπαίδευση και πολλά άλλα βαθύτερα νοήματα και γ' αυτό στενοχωριέμαι που θα το αποχωριστώ. Ωστόσο είναι και θα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

14 Δημήτρης Γαλάτης Γράφοντας αυτό το κείμενο δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου γιατί συνειδητοποίησα ότι η αποχώρηση μου από το σχολείο και από τις καθημερινές μου συνήθειες δεν είναι ένα κακόγουστο αστείο, αλλά η πραγματικότητα. Δεν με φοβίζει τόσο πολύ το γυμνάσιο, μόνο περιέργεια έχω γι' αυτό, αλλά για το μόνο που τρέμω αυτή τη στιγμή και τρομάζω είναι η ιδέα του αποχωρισμού από τους φίλους μου. Αυτό που ελπίζω για το μέλλον μου είναι να βρω και να αγαπήσω ένα επάγγελμα, για να το κάνω με όλο μου το ζήλο ώστε να μπορέσω να βοηθήσω την πατρίδα μου να αναδειχθεί. Επίσης όμως, θέλω να ανταμείψω τους δασκάλους μου για όλα αυτά τα χρόνια που με μάθαιναν να ζω με βούληση, διδάσκοντάς μου αξίες και υψηλά ιδανικά. Σίγουρα όμως αυτό που θέλω περισσότερο από όλους για το κοντινό μέλλον είναι να προοδεύσω στο καινούργιο περιβάλλον του Γυμνασίου χωρίς όμως να αλλοιωθώ και να γίνω ρίψασπις, παρατώντας τα όπλα μου, τις αξίες και τα ιδανικά μου. Τέλος όμως δεν θέλω να χάσω την επαφή και την επικοινωνία με τους φίλους μου!!

15 Σωτήρης – Νικόλαος Γρηάς
Είμαι ο Σωτήριος – Νικόλαος Γρηάς και είμαι 11 χρονών. Βρίσκομαι στη Λακωνική Σχολή εδώ και 8 χρόνια. Οκτώ χρόνια γεμάτα χαρά, γλέντια και ανεμελιά. Χρόνια που γνώρισα τους καλύτερους δασκάλους όλου του κόσμου όπως την κυρία Τότα, τον κύριο Σάκη, τον κύριο Παναγιώτη, τον άλλο κύριο Παναγιώτη, την κυρία Γεωργία καθώς επίσης και την κυρία Ματούλα αλλά και πολλούς άλλους. Επίσης, έμαθα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα για το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας στην ιστορία, έμαθα τα μαθηματικά και την γλώσσα της πρώτης Γυμνασίου προνόμιο πολύ σημαντικό για την πρόοδό μου στο μέλλον.

16 Σωτήρης – Νικόλαος Γρηάς
Επιπρόσθετα, μέσα από αυτό το σπουδαίο σχολείο κατάφερα να γεμίσω την φαρέτρα με τις σωστές αξίες και τα ιδανικά, πράγμα πολύ σημαντικό για να πετύχω τους στόχους μου όταν σταθώ στα πόδια μου και γίνω μέλος της κοινωνίας. Χάρις σ’ αυτά τα εκπαιδευτήρια έμαθα πως υπάρχουν πολλά επαγγέλματα που μπορώ να κάνω και μέσα από αυτό το σχολείο έμαθα να τα κάνω όλα. Δυστυχώς όμως φεύγω τώρα από αυτό το σχολείο…. Φεύγω για πάντα και τα αφήνω όλα πίσω. Όμως η ζωή συνεχίζεται. Προχωράμε. Ανεβαίνουμε επίπεδο στη σκάλα της ζωής. Αλλά, ποτέ δε θα ξεχάσω το σχολείο αυτό, όσα χρόνια κι αν περάσουν αυτό θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου.

17 Γεωργία Δημητροπούλου
Ποιος θα φανταζόταν ότι σήμερα, ως μαθήτρια της έκτης τάξης, θα έπρεπε να μιλήσω για τον εαυτό μου. Με λένε Γεωργία Δημητροπούλου και είμαι 12 χρονών. Από ότι θυμάμαι, η πρώτη φορά που αντίκρισα τη Λακωνική Σχολή, ήταν όταν ήμουν στο προνήπιο. Όταν ήταν η ώρα να διασχίσω αυτή τη μεγάλη πύλη, μέσα μου κυριαρχούσε ο φόβος, το άγχος και η ανησυχία για το τι θα συναντήσω. Όμως με το που είδα τους δασκάλους μου, μέσα μου κάτι άλλαξε, κάτι ένιωσα. Εκείνη τη στιγμή το μόνο συναίσθημα που κυριαρχούσε ήταν η αγάπη και η δοτικότητα. Επίσης μέσα από όλα αυτά τα χρόνια ένιωσα το σχολείο μου, σαν μια δεύτερη οικογένεια, σαν ένα δεύτερο σπίτι μου.

18 Γεωργία Δημητροπούλου
Η εικόνα που έπλασα από τόσα χρόνια της παραμονής μου εδώ, ήταν εξαιρετική, καθώς το σχολείο μας πρόσφερε πολλά πράγματα, άλλοτε σε εκπαιδευτικό επίπεδο και άλλοτε σε συναισθηματικό. Στη Λακωνική Σχολή μπόρεσα να κάνω πολλούς φίλους. Απ’ όλους αυτούς όμως οι καλύτεροι είναι η Νικολέτα, η Ελευθερία, ο Στέλιος, ο Μιχάλης και ο Δημήτρης. Ακόμη πάντα αποτελούσα το πιο κεφάτο μέλος της παρέας, γιατί συνεχώς τους έκανα να γελάνε. Τέλος, το όνειρό μου και οι φιλοδοξίες μου είναι πολλές. Στο μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που θα μου αρμόζει. Όσο γι’ αυτό δεν φοβάμαι τίποτα, καθώς έχω τις καλύτερες βάσεις. Μακάρι να μην έφευγα ποτέ!!!!

19 Απόστολος Θεολόγης Ονομάζομαι Απόστολος Θεολόγης και φοιτώ στη Λακωνική Σχολή. Είναι μεγάλη μου χαρά που φοίτησα εδώ γιατί έξι χρόνια σε αυτό το σχολείο έχω δεθεί και έχω κάνει πολύ στενές φιλίες, όπως η σχέση με την τάξη, η σχέση μου με τον Προκόπη, το Βασίλη Μπαντούνα και πολλούς άλλους. Είμαι όμως πολύ στενοχωρημένος που θα φύγω φέτος και θα πάω στο γυμνάσιο, γιατί δε θα γνωρίζω κανέναν και θα χρειαστεί να βρω φίλους που να με αγαπούν, να με εμπιστεύονται και να μην είναι υποκριτές.

20 Απόστολος Θεολόγης Θυμάμαι τότε, όταν είχα πρωτοέρθει σε αυτό το σχολείο και μπήκα μέσα στην τάξη, ένιωσα τόσο άβολα και περίεργα που δεν ήξερα τι να κάνω. Αυτό συνέβη γιατί γνώριζα κανέναν. Όμως μετά όσο περνούσαν τα χρόνια δεθήκαμε με τα παιδιά, άσχετα με το αν υπήρχαν κάποιες απώλειες. Θυμάμαι επίσης εκείνη τη χρονιά που δασκάλα μου ήταν η κυρία Ελένη. Ήταν η πρώτη ωραία χρονιά που είχα περάσει σε τούτο το σχολείο. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κύριο Παναγιώτη Κωνσταντινόπουλο, καθώς ήταν ο άνθρωπος που μου έμαθε τι σημαίνει πραγματική γνώση, μου δίδαξε να μην παίρνω στα σοβαρά τις κατακρίσεις των άλλων και όταν κάνω μια σύγκρουση με τον εχθρό, να προσέχω το πότε και το πώς την κάνω. Επίσης, θέλω να τον ευχαριστήσω για την οικειότητα που μου έδειξε και που με έκανε να νιώσω βολικά με τους υπόλοιπους συμμαθητές μου κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας με βοήθησαν να γεμίσω την πνευματική μου φαρέτρα με εφόδια, τα οποία θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσω με σύνεση για να ξεπεράσω οποιοδήποτε εμπόδιο. Λοιπόν, αυτά είχα να πω. Γεια σου, Λακωνική Σχολή, θα μου λείψεις…

21 Ζαμπέτα Ιερωνυμάκη-Ασλάμ
Γεια σας! Ονομάζομαι Ζαμπέτα- Ιερωνυμάκη – Ασλάμ και είμαι μαθήτρια της Στ’ τάξης του σχολείου «Λακωνική Σχολή Φραγκή». Στο σχολείο αυτό βρίσκομαι περίπου 6 χρόνια που πέρασαν ευχάριστα, και γέμισαν γνώσεις, δεν έλειψαν όμως και οι λύπες και οι διαφορές. Λυπάμαι πολύ που φέτος θα πρέπει ν’ αφήσω το σχολείο που μεγάλωσε και τους δασκάλους και τους φίλους που δέχθηκα. Τέλος, ελπίζω και στο νέο μου σχολείο να ‘χω την τύχη να συναντήσω τόσο καλούς φίλους αλλά και φυσικά τέτοιους δασκάλους. Ονομάζομαι

22 Νικολέττα Καρβελά Έφτασα και εγώ στους απόφοιτους της Λακωνικής Σχολής μετά από τόσα χρόνια. Οι αγαπημένοι μου δάσκαλοι ήταν και θα είναι για πάντα η κυρία Ελένη, που την είχα στην Δευτέρα Δημοτικού, η κυρία Κατερίνα στην Τρίτη τάξη, η κυρία Μαρία στην Πέμπτη Δημοτικού και ο κύριος Παναγιώτης στην έκτη Δημοτικού. Όλα αυτά τα χρόνια άλλαξα πολλούς συνοδούς στο σχολικό, η κυρία Αγγελική όμως ήταν μια από τις καλύτερες. Επίσης ποτέ δε θα ξεχάσω το διευθυντή μου, τον κύριο Παναγιώτη Φραγκή, που πάντα ήταν δίκαιος. Πέρασα όμως και αξέχαστες εκδρομές που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μου. Μια από αυτές ήταν η εκδρομή στο ράντζο στο Λουτράκι. Εκεί είχα την ευκαιρία να κάνω ιππασία. Άλλη εκδρομή ήταν η διήμερη στην Δημητσάνα με καταπληκτικά αξιοθέατα και η τελευταία και καλύτερη η τριήμερη στη λίμνη Πλαστήρα. Ονομάζομαι

23 Νικολέττα Καρβελά Καθόλη τη διάρκεια των χρόνων που πέρασα στο Δημοτικό συνέβησαν πολλά αστεία γεγονότα, αλλά κάποια και λίγο λυπητερά. Στους κολυμβητικούς αγώνες στην Πέμπτη δημοτικού δυστυχώς έπεσα πριν σφυρίξει ο γυμναστής και ακυρώθηκα. Το σχολείο με έκανε να καταλάβω πως η γνώση δεν είναι το παν. Σημαντικό είναι να έχεις φίλους και ανθρώπους που σε νοιάζονται. Αν αποκτήσεις αυτό το σπουδαίο αγαθό μετά έρχεται και η γνώση. Όλα αυτά τα χρόνια είχα μια δεύτερη οικογένεια και πάντα θα την έχω. Αγαπημένες μου ασχολίες ήταν πάντα ο χορός, η συγχρονισμένη κολύμβηση και το τραγούδι. Αγαπημένα μαθήματά μου ήταν και θα είναι τα μαθηματικά, η ιστορία και η φυσική. Αγαπημένα μου αθλήματα ήταν η γυμναστική, οι παραδοσιακοί χοροί, η κολύμβηση και ο στίβος.

24 Νικολέττα Καρβελά Υπήρξαν παιδιά που με στήριζαν όμως και που με έκριναν. Όλοι ήταν φίλοι μου καλοί αλλά λίγοι υποστηρικτικοί. Λίγοι ήταν εκεί όταν τους χρειάστηκα, παρόλα αυτά εγώ συνεχίζω να τους αγαπάω όλους σαν αδέρφια μου. Ελπίζω φεύγοντας από την Λακωνική να έχω συμφιλιωθεί με όλους. Εννοείται πως στεναχωριέμαι πολύ που φεύγω από την Λακωνική. Και θα μου λείπουν πολύ και οι συμμαθητές μου,οι δάσκαλοί μου και γενικά όλο το σχολείο. Βέβαια, το γεγονός πως θα γνωρίσω καινούργια άτομα και καινούργια σχολεία, θα αναπτύξω καινούργιες φιλίες με χαροποιεί. Ελπίζω στο μέλλον να γίνω μια σπουδαία δικηγόρος και να πολεμάω για το δίκαιο των ανθρώπων που το αξίζουν. Ποτέ μου όμως δε θα κοιτάξω το συμφέρον αλλά αυτό που έχει πιο πολλή σημασία να κάνω σωστά τη δουλειά μου.

25 Παναγιώτης – Σπύρος Κατοίκος
Γεια σας. Ονομάζομαι Πάνος Κατοίκος. Η Λακωνική Σχολή είναι ένα από τα καλύτερα σχολεία από τον Διευθυντή μέχρι και τον οδηγό του σχολικού… Ενδιαφέρονται για την πρόοδο του παιδιού και ένα σχολείο που έχει απίστευτη λειτουργία σε όλους τους τομείς. Ευχαριστώ όλους τους δασκάλους μου. Περισσότερο όμως την περσινή δασκάλα μου την κυρία Μαρία στην Πέμπτη, την κυρία Κατερίνα στην Τρίτη και την κυρία Ελένη στην Δευτέρα. Αλλά περισσότερο τον κύριο Πάνο που μας λέει αστεία όλη την ώρα. Προσπαθούσε για εμάς και πάντα είχε κάτι να μας πει για τα μαθήματα. Αγαπώ πάρα πολύ το σχολείο μου που θα μου λείψει όταν πάω στο Γυμνάσιο! Ονομάζομαι

26 Χριστίνα Κοτζακωνσταντίνου
Γεια σας! Ονομάζομαι Χριστίνα Κοτζακωνσταντίνου και φοιτώ στη Στ’ τάξη του Δημοτικού. Σε αυτό το σχολείο είμαι 7 χρόνια και για να πω την αλήθεια ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν. Σε λίγους μήνες η Λακωνική για μένα θα αποτελεί παρελθόν. Θαρρώ να πω πάντα ήθελα να πάω στη Στ’ τάξη διότι απ’ ό,τι είχα ακούσει κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα όπως ψυχαγωγικές αλλά και διδακτικές εκδρομές, Eurovision Κλπ. Τώρα, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Θα ευχόμουν να ξαναγύριζα πίσω στο νηπιαγωγείο. Στεναχωριέμαι πολύ που θα πρέπει να φύγω, να αποχωριστώ τους φίλους και τους δασκάλους μου, τους ανθρώπους που με αγάπησαν πραγματικά. Ονομάζομαι

27 Χριστίνα Κοτζακωνσταντίνου
Μέσα απ’ αυτό το σχολείο έμαθα ποικίλα πράγματα. Να κολυμπάω, να παίζω μουσική, να χορεύω κλπ. Οι καλύτερές μου φίλες τολμώ να πω πως είναι όλες οι συμμαθήτριές μου αλλά αυτές που ξεχωρίζουν είναι η Δήμητρα, η Αγγελική, η Μπέτυ, καθώς και η Ματίνα, η οποία έφυγε δυστυχώς απ’ αυτό το σχολείο ένα χρόνο πριν. Αυτές είναι και ελπίζω πως θα είναι για πάντα οι κολλητές μου. Οι αγαπημένοι μου δάσκαλοι ήταν η κυρία Μαρία, η κυρία Τότα και οι κυρίες των Αγγλικών και γαλλικών, αλλά αυτός που ξεχωρίζει είναι ο κύριος Πάνος, ο οποίος με έμαθε να αγαπάω την Ιστορία και τα κείμενα, μαθήματα που μέχρι πέρσι μου ήταν παντελώς αδιάφορα, δίνοντάς μου πολλά εφόδια για την ζωή μου.

28 Χριστίνα Κοτζακωνσταντίνου
Το σχολείο αυτό μου πρόσφερε αγάπη, διδάσκοντάς μου πράγματα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Όλες οι εκδρομές, τα αστεία, τα πειράγματα θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου, ειδικά αυτά που βίωσα στην Ε’ και στην Στ’ Δημοτικού. Αυτές οι δύο τάξεις θα μου μείνουν αξέχαστες. Αισθάνομαι ποικίλα συναισθήματα τώρα που “αποχωρώ” από τούτο το σχολείο. Αρχικά, αισθάνομαι λύπη που θα “αποχαιρετήσω” για πάντα τους φίλους μου και τους δασκάλους μου αλλά ταυτοχρόνως χαρά και ανυπομονησία διότι θα γνωρίσω νέα παιδιά, νέους χώρους και πράγματα καθώς και θα αποκτήσω νέες γνώσεις γεμίζοντας και άλλο λίγο τη φαρέτρα των γραμμάτων που με τον καιρό θα γίνεται όλο και πιο βαριά. Ευχαριστώ πολύ για όλα Λακωνική Σχολή! Δε θα σε ξεχάσω ποτέ!

29 Μανώλης Κωτάκης Γεια σας! Ονομάζομαι Μανώλης Κωτάκης. Πρώτα θα ήθελα να ξεκινήσω με αυτά τα χρόνια που έζησα στο δημοτικό. Από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου μέχρι τώρα έχω να θυμάμαι πάρα πολλές αναμνήσεις. Στα χρόνια αυτά μπορώ να πω πως πέρασα υπέροχα. Πάντα θα θυμάμαι τους συμμαθητές μου, τα αστεία μας, τους τσακωμούς αναμεταξύ μας που πάντα κρατούσανε πολύ λίγο και μετά συμφιλιωνόμαστε πάλι. Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε φίλοι για όλα μας τα χρόνια. Η ευχή μου είναι να μην χωρίσουμε ποτέ γιατί έχουμε κτίσει δυνατή φιλία. Ονομάζομαι

30 Μανώλης Κωτάκης Θέλω να ευχαριστήσω όλους/όλες τους δασκάλους μας για όσα μας δίδαξαν και πάνω απ’ όλα γιατί μας έμαθαν να λειτουργούμε σαν οικογένεια. Πάντα θα θυμάμαι τα θεατρικά μας, τις εκδρομές μας και τα γλέντια μας στις γιορτές. Η αλλαγή από το δημοτικό στο Γυμνάσιο σίγουρα με αγχώνει γιατί είναι κάτι καινούργιο για εμένα. Ξέρω ότι οι υποχρεώσεις θα είναι μεγαλύτερες αλλά πάντα στη ζωή μας είπε ο δάσκαλός μας “Όλες τις αλλαγές θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε αισιόδοξα και με θετική στάση”.

31 Γιάννης Μαραγκουδάκης
Μέσα στα χρόνια της Λακωνικής σχολής έχω ζήσει σχεδόν όλη την ζωή μου. Αρχίζω να θυμάμαι τις στιγμές που έζησα στο νηπιαγωγείο μέχρι τώρα μαζί με τους φίλους μου. Παράλληλα ο δάσκαλος ο οποίος πραγματικά με άγγιξε πνευματικά ήταν ο κύριος Πάνος της Στ’ τάξης, ο οποίος όχι μόνο μου έδωσε στόχους που πρέπει να πετύχω, αλλά με οδήγησε στο σωστό μονοπάτι και με έκανε να συνειδητοποιήσω τι είχε πραγματικά σημασία και αξία στη ζωή. Αξέχαστη όμως θα μου μείνει η επίσκεψη στο μουσείο της παλιάς Βουλής, στο οποίο αντίκρισα όσα μας είχε μάθει ο δάσκαλός μας ενώ ταυτόχρονα είδα θαυμάσια ιστορικά αντικείμενα. Ονομάζομαι

32 Γιάννης Μαραγκουδάκης
Από τα μαθήματα λατρεύω τη Φυσική και τα αγγλικά, ενώ στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι με τους δύο κολλητούς μου, τον Μιχάλη και τον Σωτήρη. Μου είναι αρκετά δύσκολο που αποχωρίζομαι τη Λακωνική Σχολή, αλλά ταυτόχρονα νιώθω μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον μου. Στοχεύω να γίνω βιολόγος και να ανακαλύψω θεραπεία για τις σύγχρονες αρρώστιες αλλά και για την βαρεμάρα!

33 Λάμπρος Μαραθεύτης Γεια σας! Ονομάζομαι Λάμπρος Μαραθεύτης.
Έχοντας κλείσει 6 πανέμορφα χρόνια σε ένα τέτοιο σπουδαίο σχολείο το οποίο μου πρόσφερε απλόχερα ό,τι θα μπορούσα να ζητήσω. Σίγουρα νιώθω λύπη να το αποχωρίζομαι. Θα μου μείνουν αξέχαστα όλα αυτά τα άτομα που συνάντησα εδώ συμπεριλαμβανομένων όλων των φίλων μου και των απίθανων δασκάλων μου. Θυμάμαι που μικρός, όταν πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά σε αυτό το σχολείο και σκεφτόμουν πώς θα ήταν στην έκτη και τι με περιμένει, τώρα νιώθω λύπη να αποχωρίζομαι αυτές τις εγκαταστάσεις που μου πρόσφεραν πολλές πολύτιμες γνώσεις και με θωράκισαν κατάλληλα για να αντεπεξέλθω σε ό,τι μου εμφανιστεί στο μέλλον. Ονομάζομαι

34 Λάμπρος Μαραθεύτης Υπάρχουν αρκετά πράγματα που δε θα ξεχάσω γι’ αυτό το σχολείο όπως τους φίλους μου που πάντα προσπαθούσαν να μου φτιάξουν το κέφι και να με κάνουν να νιώσω καλύτερα όταν με απασχολούσε κάτι. Όμως δύο άτομα που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι μερικοί εκπαιδευτικοί μου, όπως ο Παναγιώτης Φραγκής και ο κος Πάνος στην Έκτη τάξη που με καταλάβαινε σε ό,τι κι αν του έλεγα και ήξερε ότι με απασχολεί κάτι από την πρώτη στιγμή που με κοίταζε. Τέλος, ελπίζω να κρατήσω επαφή με αυτό το σχολείο και να παραμείνει το ίδιο όμορφο για πάντα.

35 Σπυριδένια Μπακούρου Έφθασε τελικά η τελευταία μου χρονιά στη Λακωνική Σχολή. Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω την πρώτη μου φορά εδώ πριν 8 χρόνια κοριτσάκι 4 χρονών πάτησα το πόδι μου στα σκαλοπάτια του Νηπιαγωγείου γεμάτη φόβο. Θα έβρισκα φίλους; Θα προσαρμοζόμουν εύκολα; Αυτά τα ερωτήματα βασάνιζαν το μικρό μυαλό μου. Σύντομα όμως όλα εξαφανίστηκαν. Όχι μόνο έκανα φίλους αλλά κι αυτό το σχολείο έγινε κομμάτι της καρδιάς μου. Και να με τώρα 12 χρονών κοπέλα έτοιμη να πω αντίο σε τόσες όμορφες αναμνήσεις που έζησα εδώ. Το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι. Λέω δεν μπορεί. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη, τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα. Ονομάζομαι

36 Σπυριδένια Μπακούρου Υπήρξαν κάποιες στιγμές και κάποια άτομα που θα μείνουν πάντα μέσα μου. Θυμάμαι Τετάρτη δημοτικού στη διήμερη εκδρομή στη Σπάρτη παίξαμε ανέμελα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να είμαι βρεγμένη μέσα σε ένα ποτάμι. Όλοι μου οι φίλοι ακόμη και η μαμά μου είχαν σκάσει στα γέλια. Όμως ας έρθουμε λίγο πιο πρόσφατα. Πριν από 2 μήνες η τάξη μου επισκέφθηκε το μουσείο τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ. Μάθαμε ποιοι δημιούργησαν τα πρώτα τηλέφωνα. Πειραματιστήκαμε, ψάξαμε. Ήταν πολύ όμορφα. Μέσα από το σχολείο κατάφερα να γνωρίσω τον πραγματικό εαυτό μου, και να διευρύνω και τις γνώσεις μου. Αυτό το σχολείο μου έμαθε να αγαπώ τον συνάνθρωπο, να σέβομαι τους μεγαλύτερους και να είμαι καλός άνθρωπος. Είμαι καλή μαθήτρια. Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η ιστορία και η γλώσσα. Ο δάσκαλός μας ο κύριος Πάνος μας διδάσκει καινούργια πράγματα που θα μας χρησιμεύσουν στο μέλλον. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό και την μουσική. Παίζω 5 χρόνια κιθάρα και είμαι τώρα μπασκετμπολίστρια.

37 Σπυριδένια Μπακούρου Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους φίλους μου. Όλους τους αγαπάω και όλοι με αγαπάνε. Μα πάνω από όλα αγαπώ την Νικολέττα Καρβελά. Είναι η κολλητή μου. Γνωριστήκαμε στην πρώτη δημοτικού. Είναι ψηλή και κοινωνικός άνθρωπος. Με υπερασπίζεται όποτε βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Άλλος ένας πολύ αγαπητός μου φίλος είναι ο Δημήτρης Γαλάτης. Πάντα υποστηρίζει εμένα και την Έρρικα. Μας ενθαρρύνει και μας βοηθάει όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Μια μέρα ένα κοριτσάκι από την Τρίτη Δημοτικού. «Πώς νιώθεις Σπυριδένια που φέτος τελειώνει το σχολείο;». Δεν της απάντησα, έφυγα. Όμως τώρα νομίζω πως είναι ώρα. Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Από τη μία χαίρομαι γιατί μεγαλώνω και θα ζήσω καινούργια πράγματα. Από την άλλη δεν είναι εύκολο να κλείσω την πόρτα σε τόσες αναμνήσεις, σε τόσους φίλους. Στο μέλλον όμως ελπίζω να ξανασυναντηθούμε. Ονειρεύομαι να γίνω δικηγόρος. Έχω πίστη στις δυνάμεις μου και πιστεύω πως με αρκετό διάβασμα ελπίζω να τα καταφέρω.

38 Έρρικα Μπακούρου Τέλειωσε και αυτή η χρονιά! Η τελευταία μου χρονιά σ’ αυτό το σχολείο! Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα! Από τη μία είμαι λυπημένη που φεύγω από αυτό το σχολείο που με είδε να ωριμάζω και να γαλουχούμαι με αρετές, όμως από την άλλη είμαι χαρούμενη αφού τώρα που θα πάω στο Γυμνάσιο θα γεμίσω την φαρέτρα μου με καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις που θα μου χρησιμεύσουν στην υπόλοιπη ζωή μου. Τι να πρωτοθυμηθώ από τη ζωή μου στη Λακωνική σχολή; Τις εκδρομές, τις εκδηλώσεις μας.. Η πιο όμορφη εκδρομή που κάναμε με την τάξη μου ήταν φέτος, στη Βουλή των Ελλήνων! Εκεί μπόρεσα και είδα από πού πηγάζει η εξουσία του κράτους και επίσης είδαμε την έκθεση που ήταν αφιερωμένη στο μεγάλο διπλωμάτη Χαρίλαο Τρικούπη. Πραγματικά μοναδική εμπειρία αυτή η εκδρομή! Ονομάζομαι

39 Έρρικα Μπακούρου Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι εκδρομές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου αλλά οι άνθρωποι του σχολείου. Από τους δασκάλους μέχρι τον κ. Διευθυντή, ο καθένας ξεχωριστός και τα καθήκοντά του με βοήθησαν για να διανύσω ομαλά αυτή τη περίοδο της ζωής μου! Ο αγαπημένος μου δάσκαλος είναι ο κύριος Πάνος! Ο φετινός μου δάσκαλος! Είναι ένας άνθρωπος που βλέπει τη δουλειά του ως λειτούργημα και αγαπάει πολύ τα παιδιά. Πιστεύει ότι όλα τα παιδιά που περνάνε από τα χέρια του μπορούν να αλλάξουν το μέλλον της Ελλάδας! Ο κύριος Πάνος είναι ένας αυστηρός δάσκαλος που η αυστηρότητα του αποφέρει καρπούς. Ωστόσο, δε θα πρέπει να παραλείψω ότι ο κύριος Πάνος είναι πολύ χιουμορίστας. Κάθε φορά που λέει ένα αστείο όλοι ξεκαρδιζόμαστε μέσα στην τάξη! Ακόμα, ένας άνθρωπος που αγαπάω πολύ μέσα στο σχολείο είναι η καθηγήτρια μουσικής η κα Τότα. Την αγαπώ πολύ γιατί αυτή αναγνώρισε την έφεση που έχω στη μουσική και με έσπρωξε να ακολουθήσω το όνειρό μου! Θα την ευγνωμονώ για μια ζωή!

40 Έρρικα Μπακούρου Στο σχολείο, κατάφερα να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου! Τώρα, έχω καταλάβει ότι έχω έφεση στη μουσική. Παίζω βιολί και τραγουδάω. Πέρυσι, μάλιστα, τραγούδησα στο αφιέρωμα που κάναμε για τον Οδυσσέα Ελύτη. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και με είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Όταν όμως ξεκίνησα να τραγουδάω όλα άλλαξαν. Ήταν λες και ήμουν σε άλλο κόσμο! Τι όμορφα! Αγαπημένα μου μαθήματα είναι η γλώσσα, η ιστορία και η μουσική. Μου αρέσει ο τρόπος που τα διδάσκουν οι δάσκαλοί μου! Ωστόσο, το χειρότερό μου μάθημα είναι τα μαθηματικά! Σ’ αυτό ταιριάζουμε με τη φίλη μου την Αγγελική. Την Αγγελική τη γνωρίζω από τότε που πρωτοήρθα στο σχολείο! Είναι ένα εξαιρετικό παιδί που κάθε φορά όταν χαμογελάει είναι σαν να γελάει όλη η πλάση. Η Αγγελική, επίσης, είναι μια εξαιρετική ζωγράφος και της εύχομαι ολόψυχα να γίνει μια σπουδαία ζωγράφος. Στόχος μου για το μέλλον είναι να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις δυσκολίες της ζωής και να μην αλλοτριωθώ. Το πιο σημαντικό όμως είναι να κάνω υπερήφανους τους δασκάλους μου και να μην απογοητεύσω!!! Σ’ ευχαριστώ Λακωνική Σχολή για όλα και προπάντων επειδή μ’ έκανες έναν άξιο άνθρωπο ώστε να βγω στην κοινωνία!!!

41 Δήμητρα Μυρίλλα Γεια σας, ονομάζομαι Δήμητρα Μυρίλλα και φοιτώ στην έκτη τάξη. Σε αυτό το σχολείο έχω περάσει 10 χρόνια της ζωής μου. Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο σχολείο, δεν ήξερα κανέναν και ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα έφτανα μέχρι την έκτη τάξη, ο δρόμος τότε μου φαινόταν γιγαντιαίος. Τα χρόνια κύλησαν σαν νερό, ούτε που το κατάλαβα πότε ήμουν στην Α’ τάξη και πότε έφτασα στην Στ΄ τάξη. Πάντοτε ονειρευόμουν την τελευταία τάξη του Δημοτικού όμως τώρα τη μισώ αφού ξέρω πως σε λίγο καιρό η Λακωνική Σχολή δεν θα είναι πια το δεύτερό μου σπίτι.

42 Δήμητρα Μυρίλλα Αυτό το σχολείο μου χάρισε πολλές γνώσεις σε όλους τους τομείς. Εδώ έμαθα να κολυμπώ να διαβάζω, να γράφω, να μετρώ, να ζωγραφίζω πράγματα τα οποία θα μου χρησιμεύσουν σε όλη μου τη ζωή. Τα δύο τελευταία χρόνια δύο δασκάλους ξεχώρισα, την πολυαγαπημένη μου δασκάλα της πέμπτης την κυρία Μαρία Παναγιωτοπούλου και τον φετινό μου δάσκαλο τον κύριο Πάνο Κωνσταντινόπουλο. Αυτός ο κύριος μου έδειξε τον πλούτο του τόπου μας μέσα από το μάθημα της ιστορίας και την ομορφιά των καλοσυνταγμένων και ορθογραφημένων κειμένων, πράγματα τα οποία στις προηγούμενες τάξεις με άφηναν παντελώς αδιάφορη. Οι γνώσεις που είχε πάνω σε κάθε μάθημα αλλά και ο μόχθος του για να καταλάβουμε ό,τι μας έλεγε αποτέλεσε τον κυριότερο παράγοντα για να με παροτρύνει να διαβάσω και κάτι παραπάνω σε κάποιο μάθημα που μου άρεσε πολύ. Στεναχωριέμαι πολύ που θα φύγω από αυτό το σχολείο εδώ έχω όλους μου τους φίλους και τις τρεις κολλητές μου φίλες τη Χριστίνα, την Αγγελική και τη Ματίνα που έφυγε ένα χρόνο πριν. Υπόσχομαι πως πάντα θα την θυμάμαι και θα την επισκέπτομαι αφού μπόρεσε και μπήκε βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Λακωνική Σχολή σε αγαπώ πολύ, να το θυμάσαι πάντα!!!

43 Αλέξανδρος Οικονόμου Από τότε που πάτησα το πόδι μου στο κατώφλι αυτού του Δημοτικού ένιωσα ότι θα περάσω τα καλύτερα χρόνια ως μαθητής. Στην πορεία των σχολικών χρόνων γνώρισα δασκάλους που από τον καθένα πήρα ξεχωριστές γνώσεις. Από την πρώτη Δημοτικού είχα μια πολύ καλή δασκάλα, την κυρία Βίκυ, η οποία μου έδωσε τις βάσεις για να προχωρήσω στις επόμενες τάξεις. Η επόμενη δασκάλα που μου ήταν πολύ αγαπητή ήταν η κυρία Κατερίνα. Εκείνη με βοήθησε να έχω καλές επιδόσεις στις μεσαίες τάξεις του Δημοτικού. Μια από τις πιο αγαπημένες μου δασκάλες ήταν η κυρία Μαρία η οποία πέρα από τις γνώσεις που μου μετέδωσε ήταν και πολύ γλυκός άνθρωπος. Τέλος ο κύριος Πάνος ο δάσκαλος που έχουμε τώρα ο οποίος είναι λίγο αυστηρός, αλλά δίκαιος και σπουδαίος σαν παιδαγωγός. Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις για όλους τους ανθρώπους του σχολείου οι οποίοι ήταν εξαιρετικά ευγενικοί. Ονομάζομαι

44 Αλέξανδρος Οικονόμου Η αγαπημένη μου εκδρομή ήταν στο σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ήταν συγκλονιστικό αυτό που είδαμε εκεί μέσα. Ένα ξεχωριστό γεγονός που έγινε αυτή τη χρονιά ήταν όταν κάναμε πάρτι έκπληξη στον κύριο Πάνο. Στα μάτια του φάνηκε η χαρά που ένιωσε απ’ την πρωτοβουλία μας. Ήταν κάτι που δεν το περίμενε. Το σχολείο μου πρόσφερε τις απαραίτητες βάσεις εκπαίδευσης για να μπορέσω να προχωρήσω. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής μου θητείας είχα και αγαπημένες ασχολίες όπως: να πηγαίνω σινεμά, να διαβάζω και να ζωγραφίζω. Επίσης έχω και αγαπημένα μαθήματα. Ένα απ’ αυτά είναι η ιστορία, η γεωγραφία, η γλώσσα και τα μαθηματικά. Ακόμα λατρεύω τα αθλήματα. Μου αρέσει πολύ το kick –boxing, το Taekwondo και το μπάσκετ.

45 Αλέξανδρος Οικονόμου Από το νηπιαγωγείο είχα αποκτήσει πολλούς φίλους, όπως τον Νίκο, το Γιάννη, το Στέλιο, τον Ανδρέα, το Σωτήρη και το Δημήτρη. Έχουμε ένα ισχυρό δεσμό. Έχουν περάσει πολλά χρόνια που είμαι εδώ και δε θέλω να φύγω. Αισθάνομαι θλίψη που αποχωρίζομαι αυτό το σχολείο, τους δασκάλους και τους φίλους μου. Όμως είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Δε θα μείνω εκεί για πάντα πρέπει να προχωρήσω, να συνεχίσω την πορεία μου. Από μικρός ονειρευόμουν να γίνω πιλότος. Λατρεύω τα αεροπλάνα, είτε επιβατικά είτε μαχητικά. Επίσης θα ήθελα να γίνω και καθηγητής Ιστορίας. Είμαι μαχητής και κατέχω αυτόν τον τίτλο.

46 Μιχαήλ Πατεράκης Γεια σας! Με λένε Μιχαήλ Πατεράκη και είμαι τελειόφοιτος δημοτικού στη Λακωνική Σχολή. Πέρασα πολύ ωραία αλλά ήρθε η ώρα να αποχωριστώ αυτό το σχολείο. Είμαι ένα παιδί με διάφορες ασχολίες. Πιο πολύ όμως μου αρέσουν η καλαθοσφαίριση και οι παραδοσιακοί χοροί. Πολλές φορές, σε διάφορες εκδηλώσεις και γιορτές που οργανώνει το σχολείο μου, συχνά μαζί με τους φίλους μου αρχίζουμε το χορό. Στο σχολείο μου κάνουμε πολλά ωραία μαθήματα. Το πιο ωραίο όμως χωρίς αμφιβολία, είναι η ιστορία. Πραγματικά μπορεί να μάθει κανείς πολλά για την ιστορία του τόπου μας ξεφυλλίζοντας απλώς ένα βιβλίο. Ονομάζομαι

47 Μιχαήλ Πατεράκης Εγώ πιστεύω ότι το πιο σημαντικό κομμάτι ενός σχολείου είναι οι φίλοι. Έτσι κι εγώ μόλις πάτησα το πόδι μου στο σχολείο και έριξα μια ματιά στην τάξη τότε δέθηκα αμέσως με κάποια παιδιά που θα με συνοδεύουν για όλη μου τη ζωή. Αυτοί οι πιστοί συνοδοιπόροι λοιπόν είναι οι: Γιάννης Αντωνόπουλος, Γιάννης Μαραγκουδάκης, Στέλιος και Σωτήρης. Στο σχολείο αυτό έζησα πολύ ωραία πράγματα. Το καλύτερο ήταν τότε που κάναμε ένα πάρτυ έκπληξη στον καλύτερο δάσκαλο του κόσμου, τον κύριο Πάνο Κωνσταντινόπουλο. Δέκα χρόνια δουλεύει εδώ και εμείς έπρεπε να του κάνουμε κάτι αξέχαστο. Έτσι λοιπόν, κάποιοι συμμαθητές μου του ετοίμασαν κάποια δώρα ενώ άλλοι ετοίμασαν την τούρτα. Ήταν πραγματικά μεγάλη επιτυχία και ελπίζω και ο ίδιος ο κύριος μας να το ευχαριστήθηκε!

48 Μιχαήλ Πατεράκης Τώρα, τις τελευταίες μέρες ένα πέπλο με ζοφερά χρώματα με έχει σκεπάσει και ο λόγος είναι πως σιγά σιγά το σχολείο τελειώνει. Ξέρω ότι όλοι σκεφτόμαστε διακοπές, μπάνια στην παραλία και άφθονο χρόνο για παιχνίδια. Όμως δεν είναι το ίδιο να έρχεσαι στο σχολείο να καλημερίζεις τους συμμαθητές σου και να φεύγεις ξέροντας ότι έχεις μάθει κάτι παραπάνω. Σίγουρα θα μου λείψει αυτό. Το μέλλον μου το φαντάζομαι ήρεμο. Δε θα ήθελα να αποκτήσω πολλά λεφτά ή να γίνω εργοστασιάρχης. Απλώς θα επιθυμούσα μια δουλειά η οποία μπορεί να βοηθάει τον κόσμο.

49 ‘Αννα Σταμούλη “Πρόσφατη” ανάμνησή μου, είναι το πρώτο μου βήμα, στο κατώφλι της Λακωνικής. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσα τη ζεστασιά και την οικειότητα αυτού του μέρους. Θυμάμαι τα πάντα απ’ αυτό το σχολείο με κάθε λεπτομέρεια. Μοιάζει με όνειρο! Ακόμα δεν άρχισε, τελείωσε. Δεν θέλω να αφήσω κάτι που τόσο αγαπώ. Κι όχι τόσο το σχολείο όσο το προσωπικό και τους μαθητές του. Έχω περάσει απ’ τα χέρια πολλών δασκάλων. Κάποιοι έφυγαν απ’ το σχολείο, όμως έμειναν στην καρδιά και το νου μου. Κι αυτό είναι που μετράει, το ότι είναι ανεξίτηλα κομμάτια του εαυτού μου. Ονομάζομαι

50 ‘Αννα Σταμούλη Ίσως να σας φανεί παράξενο κι αλλόκοτο, αλλά αυτό που θα μου λείψει περισσότερο είναι οι φωνές του φετινού μου δασκάλου, του κυρίου Πάνου. Όπως, αυτός μας συστήνεται μπουχεσόβιος. Όμως όσο κι αν το λέει δεν είναι. Γιατί βάζει όλη του την ψυχή κι αγωνίζεται, για να είμαστε εμείς καλά. Επίσης, θα μου λείψουν οι εκδρομές, οι πλάκες, οι χαζομάρες που έκανα με τους συμμαθητές και το δάσκαλό μου. Θα ‘θελα όμως να σου πω το πιο αστείο από όλα. Κι είμαι σίγουρη ότι κι εσείς θα γελάσετε. Λοιπόν, όταν ο δάσκαλός μου είχε γενέθλια δύο συμμαθήτριές μου, του είχαν πάρει τούρτα, όμως δεν ήξεραν ότι ήταν παγωτό και να’τη που έλιωσε. Φυσικά, τη βάλαμε στο ψυγείο, αφού σβήσαμε τα κεράκια, όπως κι όπως, γιατί δυσκολευόμασταν να τη ρουφήξουμε με το καλαμάκι. Μιλάμε τούμπανο φάση. Τα ενδιαφέροντά μου είναι το Μπάσκετ και οι Λάτιν χοροί. Έχω μια αδερφή τη Γεωργία που είναι πλέον 16 χρόνων κι έχει περάσει κι αυτή απ’ τα χέρια της Λακωνικής. Η αδελφή μου ήταν η αιτία που ήρθα σ’ αυτό το υπέροχο σχολείο. Το μόνο που έχω να πω πλέον είναι «Κύριε Πάνο σας αγαπώ!», «Λακωνική θα μου λείψεις !» και «Λακωνική, … αντίο!»

51 Νίκος Τέντης Γεια σας, έφθασε η μέρα που τελικά δεν με χαροποιεί. Έφτασε το τέλος της σχολικής χρονιάς και μάλιστα της σχολικής χρονιάς που θα με κάνει να αποχωριστώ το σχολείο μου που τόσο αγάπησα, τους συμμαθητές μου, τους δασκάλους μου και όσους ήταν δίπλα μου όλα τα χρόνια που ήμουν μαθητής στο σχολείο αυτό. Δεν θα ξεχάσω όταν ξεκίνησα τις πρώτες ημέρες στο Νηπιαγωγείο της Λακωνικής Σχολής και το σχολικό περνούσε να με πάρει μέχρι να φτάσω στο σχολείο έψαχνα στο δρόμο να δω τη μαμά μου να μας ακολουθεί. Όπως δε θα ξεχάσω τις πρώτες ημέρες που ενώ έκλαιγα η κυρία Βάγια και άλλες κυρίες προσπαθούσαν να με κάνουν να ξεχαστώ. Ονομάζομαι

52 Νίκος Τέντης Από όλες τις τάξεις έχω πολλά να θυμηθώ και κυρίως καλές στιγμές. Απέκτησα πολλές γνώσεις και τα εφόδια που πήρα είναι αμέτρητα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους δασκάλους μου και κυρίως την κυρία Κατερίνα, την κυρία Μαρία, τον κύριο Πάνο, τον κύριο Παναγιώτη, τους καθηγητές των ξένων γλωσσών, της γυμναστικής, την κυρία Ιώ και την κυρία Τότα. Δεν θα ξεχάσω την κυρία Σοφία, τις κυρίες από την γραμματεία, τις συνοδούς και τους οδηγούς που κάθε ημέρα είμαστε μαζί. Επίσης θα κρατήσω καλά στο μυαλό μου φυλαγμένες τις συμβουλές που μας έδινε ο κύριος Γιάννης. Λυπάμαι που αποχωρίζομαι το σχολείο μου, θέλω όμως να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους τους συμμαθητές μου, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους στην ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ κα να τους δώσω την υπόσχεση ότι θα τους θυμάμαι για πάντα.

53 Στέλιος Φαλτσέτας Ονομάζομαι Στέλιος Φαλτσέτας είμαι μαθητής της Στ’ τάξης Δημοτικού Σχολείου Λακωνικής Σχολής των Εκπαιδευτηρίων Φραγκή. Φοιτώ στο σχολείο από ηλικία τεσσάρων χρόνων. Έχω πολλά ενδιαφέροντα, όπως το τζούντο που έχω διακριθεί αρκετές φορές σε αγώνες που έχω λάβει μέρος, το σκάκι, τη ζωγραφική και φυσικά να παίζω και να περιποιούμαι τα σκυλιά μου. Από την πρώτη μέρα που πήγα στο σχολείο έκανα πολλούς φίλους που είμαστε μαζί μέχρι και σήμερα. Οι αγαπημένοι μου φίλοι είναι ο Σωτήρης, ο Δημήτρης, ο Νίκος, ο Μιχαήλ κ.ά.. Παίζουμε καθημερινά μαζί και περνάμε αξέχαστες στιγμές. Πάντα ο ένας συμβουλεύει τον άλλο και χαιρόμαστε που είμαστε μαζί. Δε θυμάμαι ποτέ να έχουμε μαλώσει και αν συμβεί κρατάει ελάχιστα. Τώρα όμως που φοιτούμε στη Στ΄ Δημοτικού τελειώνει το σχολείο και πλησιάζει ο χρόνος που θα αποχαιρετιστούμε και στεναχωριέμαι αφάνταστα. Ονομάζομαι

54 Στέλιος Φαλτσέτας Οι δάσκαλοι της Λακωνικής Σχολής μου έμαθαν να συνεργάζομαι με τους συμμαθητές μου, νοιάστηκαν για μένα και μου παρείχαν γνώσεις διδάσκοντας με την καρδιά τους. Θα ξεχωρίσω όμως τον κύριο Παναγιώτη, το δάσκαλό μου (δάσκαλος της έκτης τάξης) που μ’ έκανε ν’ αγαπήσω τη γλώσσα, το μάθημα που δε μου άρεσε καθόλου, με έκανε να λατρεύω την Ιστορία, αλλά τέλος είναι ο μόνος δάσκαλος που δε θα ήθελα ποτέ μου να στεναχωρήσω. Δε θα ήθελα όμως να παραλείψω το προσωπικό που απαρτίζει το σχολείο. Δε θα ξεχάσω την κυρία Κούλα τη συνοδό που πάντα το πρωί χαμογελαστή μου λέει «καλώς τον κούκλο μου» και όλο με πειράζει. Επίσης ο κύριος Σάκης ο γυμναστής μας μαθαίνει παραδοσιακούς χώρους και κολύμβηση. Είναι πάντα χαμογελαστός και έχει κέφι να μας πειράζει συνέχεια γι’ αυτό και εμείς τον αγαπάμε. Στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι ότι οι μέρες που θα αποχωριστώ τους φίλους που με συντρόφευαν όλα αυτά χρόνια πλησιάζουν. Το μόνο πράγμα που μου δίνει θάρρος είναι ότι θα συναντιόμαστε συχνά.

55 Αγγελική Χριστοφάλου Γεια σας, είμαι η Αγγελική Χριστοφάλου, μαθήτρια της Στ2’ τάξης. Θα προσπαθήσω να σας αφηγηθώ τις όμορφες αναμνήσεις μου από τις εμπειρίες, που βίωσα κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στο αγαπημένο μου σχολείο “Λακωνική Σχολή – Εκπαιδευτήρια Φραγκή”. Σε αυτό το “ανθοκήπιο” γνώσεων βρέθηκα κι εγώ, όταν ήμουν μόλις 6 ετών. Ο υπεύθυνος εκεί ήταν και είναι ο κ. Γιάννης Φραγκής. Έχει μαζί του και πολλούς άλλους, σπουδαίους βοηθούς. Αγαπάνε τα παιδιά και έχουν μία ζεστή αγκαλιά. Γνωρίζουν γράμματα πολλά και πράγματα σοφά. Ονομάζομαι

56 Αγγελική Χριστοφάλου Όλοι οι δάσκαλοί μου μαζί, μου έδωσαν τις κατάλληλες πρώτες ύλες ώστε να καλλιεργηθώ, να κοινωνικοποιηθώ, να συνεργάζομαι και να αποκτήσω τη δική μου προσωπικότητα. Ο ξεχωριστός τρόπος διδασκαλίας των δασκάλων μου με έκαναν να αγαπήσω τα βιβλία, τις γνώσεις και μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον να μάθω όλο και περισσότερα. Απέκτησα, επίσης, πολλούς και έμπιστους φίλους. Το σχολείο μας αποτέλεσε το δεύτερο σπίτι μας. Περάσαμε πολλές ευχάριστες στιγμές, που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη μου. Οι ώρες διδασκαλίας με τον καλόκαρδο και πολυμήχανο κύριο Παναγιώτη. Οι ώρες των αγαπημένων μου Γερμανικών με την κυρία Ματούλα. Οι ώρες παιχνιδιού και χαλάρωσης στο κολυμβητήριο με τον κύριο Σάκη, την κυρία Νορίτα και την κυρία Σοφία.

57 Αγγελική Χριστοφάλου Οι ώρες της Μουσικής, των αγγλικών και των υπολογιστών με την κυρία Τότα, την κυρία Γεωργία και την κυρία Ιώ. Τι να πρωτοθυμηθώ; Όμως δεν μπορώ να παραλείψω τις καταπληκτικές, καλοκαιρινές γιορτές και τις ενδιαφέρουσες εκδρομές, που πραγματοποιήσαμε όπως στα Καλάβρυτα, στις περιηγήσεις στα μουσεία, στα θέατρα και στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Όλες αυτές οι εμπειρίες με τροφοδότησαν με αγάπη για τη ζωγραφική συγγραφή κειμένων και την μελέτη διάφορων επιστημονικών άρθρων. Όλα ωραία και καλά, αλλά καμιά φορά: Ούφ … ξεφώνιζα! Τι μαθήματα πολλά!!! Εργασίες, τετράμηνα, μαθηματικά, φύλλα εμπεδωτικά, εκθέσεις … Αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί είμαι τυχερή και χάρη σε αυτά έχω μάθει τόσα πολλά! Η βαλίτσα μου με τις εμπειρίες και τις γνώσεις είναι τώρα φορτωμένη. Θα φύγω από το Δημοτικό, προς το Γυμνάσιο θα διαβώ, όμως ένα μέρος της καρδιάς μου θα είναι πάντα εδώ, στην Λακωνική Σχολή. Ονειρεύομαι να γίνω μια έμπειρη γιατρός – ερευνήτρια που θα ανακαλύπτει σπουδαία επιτεύγματα, για να προσφέρω στους συνανθρώπους μου ιατρική περίθαλψη, φροντίδα και αγάπη.

58 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
 Αγαπημένα μου παιδιά, Έφτασε ο καιρός που πάλι στέκομαι στο κατώφλι του σχολείου, τώρα πια όχι για να σας υποδεχτώ με ανοικτές αγκάλες, αλλά για να σας κατευοδώσω με ένα χάδι στην καρδιά προς το νέο σας δρόμο! Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου βαθιά συγκινημένος σας καμαρώνω να δρασκελίζετε με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση στο νέο στίβο της ζωής σας! Πεταρίζει η καρδιά σας και ανεπαίσθητα, ειρηνικά σκιρτά και η δική μου καρδιά, γιατί έχω τη βεβαιότητα πως πορεύεσθε προς το σωστό δρόμο.

59 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
Η γλυκύτητα της ψυχής σας, η καθαρότητα των αισθημάτων σας, η ανυπόκριτη συμπεριφορά σας και η προσήνεια του χαρακτήρα σας αιχμαλωτίζουν αναπόδραστα την ψυχή μου και στρέφουν το βλέμμα μου προς τα πίσω, στο χρονικό διάστημα που συμπορευτήκαμε ως οικογένεια, για να πετύχουμε τους πολλαπλούς μας στόχους. Γνώρισα, λοιπόν, παιδιά με επαινετές δεξιότητες και ξεχωριστά χαρίσματα! Όλοι σας, καθημερινά, λειτουργήσατε ως παράγοντες συνοχής και συσπείρωσης, για την τάξη μας. Οικοδομήσαμε όλοι μαζί μια ισχυρή σχέση εμπιστοσύνης και αναπτύξαμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας βασισμένο στην αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό. Συχνά οι παρεμβάσεις σας στο μάθημα και τα διεισδυτικά σας σχόλια έδιναν το έναυσμα και διαμόρφωναν τις προϋποθέσεις για ασύλληπτες γνωστικές προεκτάσεις, ενώ ταυτόχρονα αναθεωρούσαν τους στόχους του μαθήματός μας.

60 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
Άλλοτε πάλι ως έμπειροι αναλυτές τη ζωής βασισμένοι σε ιστορικά δεδομένα, αναπτύσσατε το καυστικό σας σχόλιο και κατακεραυνώνατε τα κακώς κείμενα της καθημερινότητάς μας, ενώ παράλληλα διατυπώνατε ρηξικέλευθες, λυτρωτικές προτάσεις για την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Οδηγούσατε τα πράγματα σε μια άλλη διάσταση, υπερβατική. Κάθε σας εκδήλωση, ενέργεια ή λόγος απέπνεε ήθος και αρετή!!! Μπρος σ’ αυτή τη μαγική εικόνα, την πνευματική μέθεξη η τάξη μας έχανε την υλική της υπόσταση. Η ψυχή μου αποτραβιόταν και πάντοτε με συγκίνηση ψέλλιζε: «Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που υπάρχουν αυτά τα παιδιά στη ζωή μου, γιατί μου δείχνουν, μου ορίζουν το μέτρο της δικής μου προσπάθειας και αρετής». Με τον ανερμήνευτο αυτό τρόπο, τον απροσπέλαστο με τη στείρα λογική, μου θέσατε εμπρός μου έναν καθρέφτη, για να βλέπω τις αδυναμίες μου και συνεχώς να βελτιώνομαι. Μου δείξατε με το δυναμισμό σας πως το εύρος των δικών μου επιδιώξεων πρέπει να κινείται στην ουσιαστική κατάκτηση της γνώσης και όχι να εξαντλείται σε μια άγευστη διεκπεραιωτική διαδικασία μάθησης.

61 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
Αυτή την αληθινή παιδεία, όπου η ζέουσα καρδιά φλογίζει το νου και οδηγεί τον άνθρωπο στα κράσπεδα της αυτογνωσίας επιδιώξαμε φέτος να κάνουμε κτήμα μας. Έχω τη στερεή πεποίθηση πως γευτήκαμε αυτούς τους πνευματικούς καρπούς αφού προτάξαμε ως αξίες ζωής: την αυτοβελτίωση, την υπευθυνότητα, την κριτική σκέψη, την ωριμότητα, την απενοχοποίηση του λάθους και την αναγνώρισή του ως στοιχείου οικοδόμησης του σωστού. Αγαπητά μου παιδιά, το καλάθι της ψυχής σας είναι κούμουλο (γεμάτο) από ευγενή αισθήματα και ζηλευτές γνώσεις! Διατηρήστε αλώβητο, αναλλοίωτο τον εσωτερικό θησαυρό που έχετε. Αυτή η αύρα, η νοτιά της αγνής ψυχής σας θα δώσει ώθηση και νόημα στα έργα σας! Να είστε «ζήλω πεπυρωμένοι» ώστε να γίνετε παράδειγμα προς μίμηση για άλλους, οι οποίοι θα θελήσουν να δροσιστούν και να μάθουν για τη γεύση του δικού σας πνευματικού κόσμου. Εκεί που θα απαγκιάζει η δική σας ψυχή, θα αναζητήσουν καταφύγιο και στήριγμα κι άλλοι.

62 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
Τότε ακριβώς και οι γονείς σας θα νιώθουν αναπαυμένοι και δικαιωμένοι, γιατί ο αγώνας τους δεν πήγε χαμένος. Θα αισθανθούν πως οι άοκνες προσπάθειές τους και οι θυσίες τους για την πρόοδό σας καρποφόρησαν. Μην ξεχνάτε πως μετά το θεό είναι οι γονείς μας και η ευχή τους μας θωρακίζει και μας ενδυναμώνει να προχωρήσουμε με θάρρος στη ζωή. Να τους φροντίζετε και να τους αγαπάτε! Παιδιά μου, ζητώ ειλικρινά συγγνώμη για τις αδυναμίες μου, τις παραλείψεις μου και τα όποια λάθη μου. Να ξέρετε, όμως, πως δεν υπήρχε κακή πρόθεση ή εμπάθεια, αλλά πάθος για δουλειά. Η ψυχή μου θα είναι αναπαυμένη, όταν θα μαθαίνω για την πρόοδό και την προκοπή σας! Αν ο καθένας από εσάς καταυγάσει τον εαυτό του με το αχειροποίητο φως των αρετών του, τότε είμαι βέβαιος πως η πατρίδα μας, που βρίσκεται στη δίνη των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων, θα αναγεννηθεί!!!

63 Ο δάσκαλός μας Πάνος Κωνσταντινόπουλος
Παιδιά μου, μη λησμονάτε πως η μεγαλύτερη επαναστατική πράξη σήμερα είναι, να ενεργεί κάποιος με τιμιότητα και αξιοπρέπεια! Βρίσκεστε στων καιρών το γύρισμα και σεις με την καλλιέργειά σας θα επωμιστείτε το βάρος να οδηγήσετε την Ελλάδα μας «προς ύψη ουρανοφόρα» στην αναγέννησή της! Καλό κατευόδιο και ο καλός θεός να είναι αρωγός σε κάθε σας βήμα!!! Σας αγαπώ Ο Δάσκαλός σας Κωνσταντινόπουλος Παναγιώτης

64 Η δασκάλα των Υπολογιστών
Έφτασε για άλλη μια χρονιά η ώρα που θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε δύο ακόμα τάξεις μαθητών μας καθώς ολοκληρώσατε τη φοίτησή σας στο σχολείο μας. Μαζί ταξιδέψαμε στον υπέροχο κόσμο των Νέων Τεχνολογιών και στο ταξίδι αυτό ελπίζω να μαζέψατε εμπειρίες και γνώσεις που θα σας φανούν χρήσιμες στο μέλλον. Μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι καλή συνέχεια σε οτιδήποτε αποφασίσετε να ασχοληθείτε στη συνέχεια! Καλή αρχή στο Γυμνάσιο και καλή δύναμη στη ζωή που σας περιμένει να την κατακτήσετε! Με αγάπη, Ιώ Παπαδημητρίου

65 Μήνυμα από τον διευθυντή μας Ιωάννη Φραγκή
Αγαπημένα μου παιδιά, Η σχολική χρονιά που τελειώνει τον Ιούνιο αποτελεί το σημείο ΜΟΝΟ του σχολικού αποχωρισμού μας, γιατί είμαι σίγουρος ότι με το συναισθηματικό δέσιμο που υπάρχει μεταξύ μας, και όμως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια πίσω, θα έρχεστε όποτε σας μένει έστω και λίγος χρόνος για να μας συναντάτε στο γνώριμο χώρο, που είναι για εσάς η ζεστή σχολική φωλιά, που γέννησε, ζέστανε και μεγάλωσε τα παιδικά όνειρά σας, όπου ζήσατε στιγμές οικογενειακής θαλπωρής και ασφάλειας, μέσα απ’ όσα μάθατε ενεργά και συμμετοχικά στην τάξη, στο διάλειμμα, στις δραστηριότητες, στις εκδηλώσεις και στις εκδρομές μας.

66 Μήνυμα από τον διευθυντή μας Ιωάννη Φραγκή
Είμαι σίγουρος ότι μέσα σας όλα αυτά τα χρόνια έχετε ξεκαθαρίσει και κατανοήσει απόλυτα, ότι για την πρόοδό σας απαραίτητη προϋπόθεση για ό,τι κάνετε στη ζωή είναι η ΑΓΑΠΗ, Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ και Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ, αξίες που καθημερινά βιώσατε μέσα στο μικρό μας σχολείο. Σας ευχαριστώ από καρδιάς προσωπικά εγώ, αλλά και όλοι μας εδώ στη «ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ» για τα κοπιαστικά, παραγωγικά, αλλά όμορφα και γλυκά χρόνια που βιώσαμε πλάι σας. Το σχολείο μας θα είναι παντοτινά ανοιχτό σ’ εσάς και στους γονείς σας, για οτιδήποτε χρειαστείτε στο μέλλον. Με αγάπη και σεβασμό στα όνειρά σας Ο Δ/ντης σας Γιάννης Φραγκής

67 Φωτογραφίες

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

83

84

85

86

87

88

89

90 Όχι αντίο! Εις το επανιδείν!


Κατέβασμα ppt "Ενθύμιο των μαθητών του Στ 2 για τη σχολική χρονιά"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google