Understanding Why Crime Fell in the 1990s: Four Factors that Explain the Decline and Six that Do Not Steven D. Levitt.

Παρουσίαση με θέμα: "Understanding Why Crime Fell in the 1990s: Four Factors that Explain the Decline and Six that Do Not Steven D. Levitt."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Understanding Why Crime Fell in the 1990s: Four Factors that Explain the Decline and Six that Do Not Steven D. Levitt

2 Τι πραγματεύεται το άρθρο Ο κ. Steven D. Levitt στο άρθρο του αυτό πραγματεύεται την εντυπωσιακή και καθόλου αναμενόμενη πτώση της εγκληματικότητας στις Η.Π.Α κατά τη δεκαετία του ’90 και διερευνά τα αίτιά της. Πίσω από τον αινιγματικό τίτλο του άρθρου κρύβεται η διαπίστωση που έκανε, πως η ραγδαία πτώση του εγκλήματος δεν εξηγείται άμεσα και επαρκώς από τους λόγους που συχνότερα επικαλούνταν οι αναλυτές και ο Τύπος κατά την περίοδο 1991 – 2001. Πίνακας 1 Έτσι ο Levitt παραδέχεται 4 λόγους με ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην εκκίνηση και διαμόρφωσης της πτώσης και καταρρίπτει τους 6 συχνότερα αναφερόμενους μιας μακροσκελούς λίστας εξηγήσεων.

3 Ας δούμε όμως, τι συνέβει ακριβώς στη δεκαετία του ’90, οπότε το έγκλημα άγγιξε τα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 35 χρονών κάνοντας βουτιά 43% και διαψεύδοντας τις προβλέψεις κορυφαίων ερευνητών που διέβλεπαν εκρηκτική άνοδο στην εγκληματικότητα.

4 Χαρακτηριστικά της πτώσης του εγκλήματος Τα χαρακτηριστικά της πτώσης του εγκλήματος κάνουν το γεγονός εντυπωσιακό, αποδεικνύουν την απολυτότητά του και τον αιφνιδιασμό που προκάλεσε. Το απόλυτο μέγεθος της πτώσης, η σταθερότητα στην πτωτική πορεία και η διαπίστωση της πτώσης σε κάθε κατηγορία εγκλήματος με βάση τους δείκτες :Uniform Crime Reports του F.B.I. (προκύπτει από τα εγκλήματα που έχουν αναφερθεί στις αστυνομικές αρχές) και National Crime Victimization Survey, NCVS (προκύπτει κατόπιν τηλεφωνικής έρευνας)απόλυτο μέγεθος Η πτωτική τάση καταγράφεται σε όλη την επικράτεια των Η.Π.Α. και είναι παρούσα ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το φύλο, την ηλικία. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πόλεις με κατοίκους άνω των 50.000 προηγούνται των μικρότερων πόλεων. Η πτώση στην εγκληματικότητα τη δεκαετία του ’90 ήταν εντελώς απροσδόκητη. Κορυφαίοι επιστήμονες (James Alan Fox, James Q. Wilson, John DiIulio) προέβλεπαν ζοφερό το μέλλον των Η.Π.Α. και ήταν τόσο πεπεισμένοι γι’αυτό ώστε ακόμα και αρκετά μεταγενέστερα αφότου άρχισε η πτώση την υποβίβαζαν σε προσωρινή ή απατηλή. Ακόμα και ο πρόεδρος Clinton ανέμενε χαοτική κατάσταση αν δεν λαμβάνονταν μέτρα.

5 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΚΡΥΦΗ ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΠΛΟΚΑΤΟΧΗΣ ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΚΑΙ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Η ΙΣΧΥΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ‘90 Η ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ 6 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ

6 ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ ΑΥΞΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ CRACK 4 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ

7 Κατά την δεκαετία του 1990 η αμερικανική οικονομία γνώρισε βιώσιμη ανάπτυξη. Αλλά οικονομετρικές μελέτες για την επίδραση των μακροοικονομικών μεταβλητών πάνω στο έγκλημα συμφωνούν στο ότι δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση στα εγκληματα που δεν έχουν οικονομικά κίνητρα, πχ. ανθρωποκτονίες, βιασμοί και στα μακροοικονομικά μεγέθη. Επιπλέον οι απότομες και οξείς αυξήσεις του εγκλήματος κατά τη δεκαετία του 1960, μιας δεκαετίας δηλαδή ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, επιβεβαιώνουν την ασθενή συσχέτιση μεταξύ μακροοικονομικών μεγεθών και εγκλήματος. Κατά τον Levitt ένα πιθανό κανάλι επηρεασμού είναι αυτό των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού που θα ενισχύσουν την χρηματαδότηση του Αστυνομικού Σώματος και του Σωφρονιστικού Συστήματος.

8 Κατά τη δεκαετία του ’90 αυξήθηκε το όριο ηλικίας και αυτό επέφερε πτωτική τάση στο έγκλημα καθώς οι ηλικιωμένοι έχουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας σε σύγκριση με τις νέους. Όμως την πτωτική πίεση του γερασμένου πληθυσμού αντισταθμίζουν 2 άλλες μεταβολές στην πληθυσμιακή σύνθεση: η αύξηση του έγχρωμου πληθυσμού που κατά γενική ομολογία και με βάση τα στατιστικά στοιχεία τείνει να έχει υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας (ιδίως ανθρωποκτονιών) συγκριτικά με τους υπόλοιπους Αμερικανούς. το οτι υπήρξε άνοδος των γεννήσεων συνεπάγεται αύξηση των εφήβων και νεαρών ενηλίκων κατα τα επόμενα έτη και επομένως ώθηση στην εγκληματικότητα, καθών οι ηλικίες 15-24 είναι οι συχνότερα εμπλεκόμενες σε εγκλήματα. Την περίοδο 1995-2010 αναμένεται αύξηση της ηλικιακής ομάδας 15-24 κατά 20%. Ο Levitt εκτιμώντας και συνυπολογίζοντας τις αντίθετεσ αυτές απιδράσεις πάνω στο έγκλημα καταλήγει πως ένα μικρό ποσοστό, το 1/6 της συνολικής πτώσης, είναι τελικά η συμβολή των δημογραφικών αλλαγών.

9 Ο Δημαρχος της Ν.Υ. Rudi Guiliani και ο Αστυνομικός Διευθυντής William Bratton ηγήθηκαν μιας εκστρατείας καταπολέμησης του εγκλήματος με την υιοθέτηση καινοτομικών μεθόδων αστυνόμευσης. Μάκιστα πολλές άλλες μεγάλες πόλεις εφάρμοσαν τα νεοεισαχθέντα μέτρα. Και πράγματι στη ΝΥ σημειώθηκε η μεγαλύτερη πτώση στα επίπεδα του εγκλήματος σε σχέση με τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις. Όμως: η πτωτική τάση είχε ήδη ξεκινήσει πριν αναλάβουν οι Guiliani και Bratton. οι καινοτομικές μέθοδοι συνδυάζονται με πολύ μεγάλη αύξηση του δυναμικού της αστυνομίας πόλεις όπως το Los Angeles και η Washington D.C αντιμετώπισαν πολλά σκάνδαλα και προβλήματα στις αστυνομικές τους διευθύνσεις αλλά παραταύτα κατέγραψαν εντυπωσιακή πτώση στην εγκληματικότητα. Η ΝΥ είχε το υψηλότερο ποσοστό αμβλώσεων σε όλη την επικράτεια από το 1970 που έγινε η νομιμοποίησή τους εκεί, δηλ. 3χρόνια νωρίτερα από τη γενική πτώση σε όλες τις ΗΠΑ. Ο Levitt υποστηρίζει πως το ποσοστό των αμβλώσεων σχετίζεται θετικά με τα μεταγενέστερα επίπεδα εγκλήματος Τελικά καταλήγει στο ότι η συμβολή των νέων στρατηγικών αστυνόμευσης είναι μηδαμινή.

10 Η υψηλή ιδιωτική κατοχή πυροβόλων όπλων στις ΗΠΑ είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο: 1/3 του συνόλου. Και επίσης αδιαφιλονίκητη είναι η υψηλή συμμετοχή τους στις ανθρωποκτονίες: στα 2/3 των ανθρωποκτονιών έχει εμπλακεί πυροβόλο όπλο. Όμως ο Levitt συγκρίνοντας μελέτες που έχουν γίνει, καταλήγει πως είναι ελάχιστα ή ανύπαρκτα τα στοιχεία που βεβαιώνουν ότι αλλαγές στους νόμους περί οπλοκατοχής κατα τη δεκαετία του ’90 συνέβαλαν ουσιαστικά στην πτώση του εγκλήματος Όσο αυστηροί και περιοριστικοί και αν είναι οι νόμοι, δεδομένα όπως για παράδειγμα αυτό της μαύρης αγοράς όπλων, αντιμάχονται την ευεργετική τους επίδραση πάνω στο έγκλημα.

11 Η ερευνητική δουλειά των Lott και Mustard (1997) ισχυρίζεται τεράστιες μειώσεις στα εγκλήματα κατά ζωής χάριν στους νόμους που επιτρέπουν την κρυφή οπλοφορία. Η θεωρία τους ισχυρίζεται πως ένα οπλισμένο θύμα έχει μεγαλύετρο κόστος για τον πιθανό δράστη σε σχέση με ένα άοπλο. Όμως τα εμπειρικά δεδομένα δεν φαίνεται να στηρίζουν την θέση αυτή, μεταξύ των άλλων και γιατί η άδεια κρυφής οπλοφορίας επιδρά άμεσα και ενθαρρυντικά σε εγκλήματα όπως η ένοπλη ληστεία όπου περιλαμβάνεται η προσωπο- πρόσωπο επαφή του δράστη και του θύματος και συμβαίνει εκτός του οικιακού περιβάλλοντος. Ο Levitt δεν υπάρχει αξιόλογη επίδραση των νόμων στην πτώση του εγκλήματος

12 Με βάση τον τρόπο που διενεργείται η θανατική ποινή στις ΗΠΑ (παρά την αύξηση των θανατικών ποινών η πιθανότητα να εκτελεστεί κάποιος που διέπραξε ανθρωποκτονία είναι λιγότερο απο 1/200) είναι εξαιρετικά απίθανο να έχει πτωτική τάση στο έγκλημα και να λειτουργεί αποτρεπτικά διότι: με βάση τον υπολογισμό των πιθανοτήτων επιβολής και εκτέλεσης της ποινής κανένας ορθολογικός Αμερικανός εγκληματίας δεν θα αποτρεπόταν από τη διάπραξη του εγκλήματος. σύμφωνα με μελέτες και εμπειρικά δεδομένα φαίνεται πως η μεγάλη αύξηση των εκτελέσεων, από 14 το 1991 σε 66 το 2001, οδηγεί σε λιγότερο από το 1/25 της συνολικής πτώσης των ανθρωποκτονιών εκείνης της περιόδου ( Ehrlich 1975, Mocan and Gittings 2003)

13 Παρά το πρόβλημα ενδογένιας που αντιμετωπίζουν αρκετοί ερευνητές στην διερεύνηση της σχέσης δυναμικού της αστυνομίας και ποσοστού εγκληματικότητας, κατάλληλα υποδείγματα που καταφέρνουν να το ξεπεράσουν και που χρησιμοποιούν στην ανάλυσή τους το εργαλείο της ελαστικότητας του εγκλήματος ως προς τον αριθμό του δυναμικού της αστυνομίας, καταλήγουν στο ότι η αύξηση του αριθμού των αστυνομκών μπορεί να εξηγήσει το 1/5-1/10 της συνολικής πτώσης. Μάλιστα με βάση τη σύγκριση του οριακού κόστους της αύξησης αυτής και του οριακού οφέλους από την πτώση στο έγκλημα, προκύπτει οτι η άυξηση των αστυνομικών είναι ωφέλιμη και για την κοινωνία.

14 Τη δεκαετία του ’90 σημειώθηκε τεράστια αύξηση των φυλακισμένων (4 φορές περισσότεροι από τους φυλακισμένους το 1972) κυρίως λόγω της οξείας αύξησης των ποινών φυλάκισης σε υποθέσεις με ναρκωτικά, της αύξησης των άρσεων αποφυλάκισης υπό όρους και της επιβολής μακροχρονιότερων ποινών φυλάκισης. Η θεωρία που υποστηρίζει την αρνητική συσχέτιση της αύξησης των κρατουμένων και του εγκλήματος έχει δύο επιχειρήματα: 1. Οι φυλακισμένοι κρατούνται μακρυά από τους δρόμους και τα σημεία οπου εγκλημάτισαν και αυτό τους αποτρέπει από το να εγκληματίσουν ξανά 2. Η πιθανότητα φυλάκισης είναι πολύ ισχυρή και αυτό αποτελεί αντικίνητρο αλλά και στοιχείο υπολογισμού για έναν ορθολογικό εγκληματία.

15 Η αγορά του κρακ σημείωσε αρχικά άνοδο και μετά πτώση συμπαρασύροντας σε κάθε μεταβολή της και τα ποσοστά ιδιαίτερα των ανθρωποκτονιών και μάλιστα αυτών που είχαν δράστες νεαρούς αφροαμερικανούς Ο Levitt κανοντας μελέτη με ομάδες ελέγχου νέων 14-24 και μεγαλύτερων 25+, έγρωμων και λευκών φθάνει στο συμπέρασμα ότι η πτώση της αγοράς κρακ εξηγεί το 15% της πτώσης των ανθρωποκτονιών.

16 Αρκετά εμπειρικά δεδομένα και στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η νομιμοποίηση των αμβλώσεων εξηγεί ένα σημαντικό μέρος της πτώσης του εγκλήματος. H θεωρία έχει δύο συνιστώσες: 1.Παιδιά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες έχουν ισχυρότερη πιθανότητα να εμπλακούν σε έγκλημα 2.Οι νόμιμες αμβλώσεις οδηγούν σε μείωση του αριθμού των ανεπιθύμητων κυήσεων.

17 Το επίπεδο των ανθρωποκτονιών θεωρείται ασφαλής ένδειξη του επιπέδου εγκληματικότητας καθώς η ανθρωποκτονία αποτελεί το σοβαρότερο έγκλημα και επίσης μπορούμε να έχουμε ακριβείς μετρήσεις. Μελετώντας τα στατιστικά στοιχεία των ετών 1950-2001 παρατηρούμε ότι για την περίοδο 1950-1965 το ύψος των ανθρωποκτονιών έφθανε με σχετική σταθερότητα στις 4-5 ανά 100.000 πληθυσμού και συνέχισε να ανέρχεται έως το 1980 οπότε και σημείωσε τη μέγιστη τιμή του, 10.2 ανά 100.000 κατοίκων. Κατά τη δεκαετία 1980-1991 οι ανθρωποκτονίες κυμάνθηκαν στις 8-10 ανά 100.000 πληθυσμού και από εκεί και ύστερα ξεκίνησε μια μεγάλη και σταθερή πτώση της τάξης του 44% : από το 1991 έως το 2000 το επίπεδο των ανθρωποκτονιών μειώθηκε από 9.8 σε 5,5 ανά 100.000 άτομα και μετά σταθεροποιήθηκε.

18 Media Explanations for the Decline in Crime in the 1990s, Ranked by Frequency of Mention Explanation Number of mentionsInnovative policing strategies 52 Increased reliance on prisons 47 Changes in crack/other drug markets 33 Aging of the population 32 Tougher gun control laws 32 Strong economy 28 Increased number of police 26 All other explanations 34 Notes: Based on a Lexis-Nexis search of articles written about the national decline in crime in leading newspapers over the period 1991–2001. Newspapers included in the tabulation are the New York Times, Washington Post, USA Today, Houston Chronicle, San Francisco Chronicle, Chicago Sun Times, Boston Globe, Atlanta Journal Constitution, Minneapolis Star Tribune and San Diego Union-Tribune. These are the ten largest circulation newspapers that are included in Lexis-Nexis.

19 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Ο Levitt για την εξήγηση της ραγδαίας και απρόβλεπτης πτώσης του εγκλήματος κατα την δεκαετία του 1990 παραδέχεται 4 λόγους ώς σημαντικούς και ενεργούς: αυξημένη φυλάκιση, περισσότερη αστυνόμευση, πτώση της αγοράς του κρακ, νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Και παραδέχεται ως επουσιώδεις συχνά αναφερόμενες αιτίες: ισχυρή οικονομία, αλλαγή στα δημογραφικά, ρηξικέλευθες διαδικασίες αστυνόμευσης, νόμοι περί όπλων και αύξηση της θανατικής ποινής και θεωρεί αληθινό αίνιγμα γιατί η π΄τωση δεν άρχισε νωρίτερα. Στην ερώτηση τι διαβλέπει για το μέλλον και με με βάση το ότι το δυναμικό της αστυνομίας θα συνεχίσει να αυξάνεται και οι αμβλώσεις να ειναι νόμιμες καταλήγει στο συμπέρασμα πώς η συνέχιση της πτώσης είναι μια ρεαλιστική προοπτική, αλλά θεωρεί πως θα ακολουθήσει μετριοπαθή ρυθμό χωρίς εντυπωσιακές μεταβολές. Επέκταση ανάλυσης στην περίοδο 1973-1991 Η αύξηση που παρατηρήθηκε την περίοδο 1973-1991 δεν μπορεί να εξηγηθεί ικανοποιητικά από κανέναν από τους παράγοντες που παρουσιάζονται στην ανάλυση αυτή.

20