ΕΙΣΑΓΩΓΗ Με την εργασία μας αυτή θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε έννοιες που πολλές φορές χρησιμοποιούνται ανάλαφρα, επιφανειακά και ίσως επιπόλαια.

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΙΣΑΓΩΓΗ Με την εργασία μας αυτή θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε έννοιες που πολλές φορές χρησιμοποιούνται ανάλαφρα, επιφανειακά και ίσως επιπόλαια."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1

2 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Με την εργασία μας αυτή θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε έννοιες που πολλές φορές χρησιμοποιούνται ανάλαφρα, επιφανειακά και ίσως επιπόλαια. Α1 ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΥΛΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:

3 Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ
Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Δουλάμη Παρασκευή Καραμπάτσου Δανάη-Μαρίνα Καρκατζούλη Γεωργία

4

5 ΕΘΝΟΣ Σύνολο ανθρώπων που διακρίνεται και θέλει να διακρίνεται ως τέτοιο με βάση μια μακρόχρονη συνοίκηση στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, μια κοινή ιστορική και πολιτιστική εξέλιξη, μια (υποθετική ή πραγματική) φυλετική ομοιογένεια. ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ Η απόλυτη και με πάθος προσήλωση των ατόμων στο έθνος τους, η οποία φτάνει ως την περιφρόνηση και την εχθρότητα προς άλλα έθνη Η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης Η υπέρμετρη προσήλωση στην παράδοση και στα εθνικά ιδεώδη. Αποκλειστική και υπερβολική προσήλωση στα εθνικά ιδεώδη, που χαρακτηρίζεται από τάση εκμετάλλευσής τους, για επικράτηση έναντι των ξένων εθνών Είναι ένα ιδεολογικό κίνημα που έχει σαν σκοπό την απόκτηση και την διατήρηση της αυτονομίας, της ενότητας και της ταυτότητας ενός έθνους.

6 Ο Εθνικισμός είναι όρος συνώνυμος του Πατριωτισμού, της Φιλοπατρίας και αντίθετος του Διεθνισμού.
Υποδηλώνει αφενός μεν την στάση ενός ατόμου με ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση το όποιο αγωνίζεται αδιάκοπα για την προκοπή του Έθνους του, αφετέρου δε την κοσμοθεωρία εκείνην της οποίας θεμελιώδης αρχή είναι η άποψη ότι το συμφέρον του Έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής. Οι εθνικιστές επιδιώκουν να γίνουν μέλη ενός υπό κατασκευήν ή υπάρχοντος κράτους, με το όποιο ταυτίζουν την ύπαρξη τους. Ο εθνικισμός διακρίνεται από τον πατριωτισμό, αφού δεν αφορά στην αγάπη για την πατρίδα, αλλά στην έχθρα και το μίσος για τα μέλη άλλων εθνοτήτων, ιδιαίτερα των «κατώτερων». Οι διάφορες μορφές του εθνικισμού ποικίλουν από τη μετριοπαθή, που είναι συμβατή με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέχρι την εξτρεμιστική που αποτελεί πρόβλημα για την ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων.

7 ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
Τα εθνικιστικά αισθήματα δηλώνουν ότι το άτομο που τα αναπτύσσει έχει ως ανώτερη αξία το έθνος, δηλαδή ότι τοποθετεί τα εθνικά ιδεώδη –όπως και από όποιον αυτά καθορίζονται- πάνω και από το δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή, πάνω και από την ειρήνη, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ Ιδιαίτερα πριν την εμφάνιση των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης τα εκπαιδευτικά συστήματα, σ’ ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιήθηκαν για να αναπτύξουν και να εδραιώσουν τις εθνικές αφηγήσεις και τα εθνικιστικά αισθήματα στις νέες γενιές. Τα σχολεία κατηγορήθηκαν ότι ενστάλαξαν το «δηλητήριο» του άγριου εθνικισμού και συνέβαλλαν στις διαμάχες μεταξύ κρατών. Η εθνικιστική παιδαγωγική συνέβαλε στην εδραίωση ενός αισθήματος μοναδικότητας και ανωτερότητας του ημέτερου «αρχοντικού / αριστοκρατικού γένους» / έθνους. Επιπρόσθετα, καθόρισε το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να είναι γεμάτα με αρνητικούς επιθετικούς προσδιορισμούς, υποτιμητικές εκφράσεις και ρατσιστικές αναφορές για τους «εχθρούς» του έθνους.

8 Οι εθνικιστές επιδιώκουν μια εκπαίδευση που θα προτάσσει την τυφλή υποταγή στην πατρίδα και στις κοινωνικές ιεραρχίες, θα καλλιεργεί τον ανορθολογισμό και την προσήλωση σε μεταφυσικές έννοιες, δοξασίες, προκαταλήψεις και στερεότυπα. Μια τέτοια εκπαίδευση, έχει άλλωστε βαθιές ιστορικές ρίζες στη χώρα μας: Βιβλία λογοκρίθηκαν ή αποσύρθηκαν ως αντεθνικά, ενώ εκπαιδευτικοί απολύθηκαν, διώχθηκαν, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν ως «αντεθνικώς δρώντες». Τον φανατικό, με επεκτατικές-επιθετικές βλέψεις, πατριωτισμό δηλώνει η ξενικής (γαλλικής) προελεύσεως λ. σοβινισμός (από το ήρωα θεατρικού έργου, του αφοσιωμένου στον Ναπολέοντα πατριώτη N. Chauvin). Ο εθνισμός δηλώνει τον αγνό πατριωτισμό, το δε εθνικισμός τις εθνικιστικές επεκτατικές βλέψεις. Απέναντι σε αυτό το ζεύγος η λ. διεθνισμός παρέμεινε από παλιά να δηλώνει το ξεπέρασμα της έννοιας του έθνους και την υποκατάστασή της από τη διεθνική αντίληψη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν όρια που να χωρίζουν τους λαούς, αντίληψη την οποία προέβαλε ο κομουνισμός, η κατεξοχήν διεθνιστική ιδεολογία.

9 Ο Εθνικισμός στην αρχαία Ελλάδα
Διεθνισμός: Θεωρία που αποβλέπει στην ένταξη των κρατών σε ένα ευρύτερο πλαίσιο με κοινές αρχές. Για να υλοποιηθεί η θεωρία αυτή, απαιτείται παραμερισμός των τοπικιστικών αντιλήψεων, κατάργηση συνόρων και υποταγή των εθνικών συμφερόντων στο υπερεθνικό συμφέρον. Κυρίαρχος στόχος του διεθνισμού είναι η συναδέλφωση των λαών, η ανάπτυξη διεθνών σχέσεων στον πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό, πολιτιστικό και οικονομικό τομέα μεταξύ των λαών. Κάθε λαός όμως πρέπει να διατηρεί την ιδιαιτερότητα του, τα χαρακτηριστικά εκείνα που το διακρίνουν από τους άλλους, την ταυτότητά του. Ο Εθνικισμός στην αρχαία Ελλάδα Είναι φανερό ότι οι αρχαίοι Έλληνες, μόνο εθνικιστές δεν ήταν. Και ο τίτλος έχει λογοτεχνική και μόνο σημασία. Και το πας μη Έλλην βάρβαρος, προφανώς έχει άλλη σημασία. Οι αρχαίοι είχαν τον ισχυρότερο πολιτισμό του κόσμου (γιατί όχι και του σημερινού) και η λέξη 'Ελληνας αντιπροσώπευε την παιδεία, όχι την εθνική-αιματολογική καταγωγή.

10 Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης διαχώριζαν τους ανθρώπους σε Έλληνες και Βαρβάρους. Ο όρος «Βάρβαρος», ως συλλογικός προσδιορισμός, αφορμάται από τις ακατάληπτες (φωνητικό ρέκασμα βρ..βρρ) για τους Έλληνες γλώσσες που μιλούσαν οι λαοί της Μικράς Ασίας. Μετά τους Περσικούς πολέμους ο όρος αυτός απέκτησε ένα υποτιμητικό νόημα που κρατάει μέχρι και σήμερα. Ο εθνικισμός λοιπόν είναι μια αγνή λέξη με την οποία αυτοαποκαλέστηκαν πολλοί μεγάλοι Έλληνες στο παρελθόν, όπως: Ίων Δραγούμης, Κωστής Παλαμάς, Αλέξανδρος Παπαναστασίου κ.α. Η λέξη εθνικισμός είναι παράγωγο της πανάρχαιας ελληνικής λέξης έθνος. Το τι ακριβώς εννοούσαν λέγοντας έθνος οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας αναφέρει ο Ηρόδοτος «το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και ομόθρησκον και ομότροπον» δηλαδή ίδιο αίμα, ίδια γλώσσα, ίδια θρησκεία, και ίδια ήθη και τρόποι...

11 Οι κυριότερες πολιτικές εκφάνσεις του εθνικισμού
Φιλελεύθερος εθνικισμός Ο φιλελεύθερος εθνικισμός δέχεται ότι η ανθρωπότητα είναι εκ φύσεως διαιρεμένη σε έθνη που το καθένα έχει ξεχωριστή ταυτότητα, ενώ διασυνδέεται με τη λαϊκή κυριαρχία. Βασική θεματική αρχή του φιλελεύθερου εθνικισμού είναι η εθνική αυτοδιάθεση, ενώ ο ίδιος ο φιλελεύθερος εθνικισμός είναι αυτού καθ' αυτού βασισμένος πάνω σε αρχές, χωρίς να προωθεί τα συμφέροντα ενός έθνους σε βάρος ενός άλλου, υπό την έννοια ότι όλα τα έθνη είναι ίσα. Τελικός σκοπός του είναι η οικοδόμηση ενός κόσμου κυρίαρχων εθνών-κρατών. Συντηρητικός εθνικισμός Χρονολογικά, ο συντηρητικός εθνικισμός μάλλον έπεται, του φιλελεύθερου εθνικισμού. Για τον συντηρητικό εθνικισμό στόχος ήταν κυρίως η κοινωνική συνοχή, δημόσια τάξη και ασφάλεια, ενώ οι συντηρητικοί εθνικιστές πίστευαν πως το έθνος είναι μια οργανική οντότητα που πηγάζει από μια βασική επιθυμία των ανθρώπων να συναναστρέφονται με εκείνους που έχουν ίδιες απόψεις, συνήθειες και τρόπο ζωής με αυτούς.

12 Αυτό το είδος εθνικισμού ευδοκιμεί σε εδραιωμένα έθνη-κράτη και όχι σε έθνη υπό διαδικασία εθνογέννεσης, ενώ θεωρεί ότι υπάρχουν εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. Οι εσωτερικοί εχθροί είναι ο ταξικός ανταγωνισμός, με τον κίνδυνο κοινωνικής επανάστασης, ενώ εξωτερικοί εχθροί είναι ο διεθνισμός και η μετανάστευση. Κύριο γνώρισμα του συντηρητικού εθνικισμού είναι η εσωστρέφεια και ο απομονωτισμός. Τέλος, ως κριτική του συντηρητικού εθνικισμού διαφαίνεται πως μπορεί να τεθεί το γεγονός χειραγώγησης της εξουσίας από τη διοικούσα ελίτ. Επεκτατικός Εθνικισμός Αυτή η μορφή εθνικισμού έχει καθαρά επιθετικό, στρατιωτικό και επεκτατικό χαρακτήρα, ενώ είναι αντίθετη με τα πιστεύω του φιλελεύθερου εθνικισμού, όπως παραδείγματος χάριν την πίστη στα ίσα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση.

13 Αυτή η μορφή εθνικισμού είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη τόσο με σοβινιστικές απόψεις και θεωρίες, όσο και με οπισθοδρομικού χαρακτήρα μυθοπλασιών (π.χ. ο Μουσολίνι (Mussolini ) και οι Ιταλοί φασίστες ανακαλούσαν την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή ο Χίτλερ και οι Γερμανοί ναζί παρέπεμπαν τόσο στο Δεύτερο Ράιχ του Μπίσμαρκ (Bismark) όσο και στο Πρώτο Ράιχ του Καρλομάγνου και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αντιαποικιοκρατικός Εθνικισμός Ο αναπτυσσόμενος κόσμος γέννησε διάφορες μορφές εθνικισμού, οι οποίες είχαν ως κοινή αρχή την πάλη ενάντια στην αποικιοκρατία. Οδήγησε σε ένα αίσθημα εθνικότητας που διαμορφώθηκε από την κοινή επιθυμία "εθνικής απελευθέρωσης". Πολιτειακός Εθνικισμός Αυτή η μορφή εθνικισμού αδιαφορεί για τις αξιώσεις περί της φυλής ή του αίματος, αναπτύσσεται περισσότερο σε χώρες που τις απαρτίζουν μετανάστες όπως είναι οι Η.Π.Α, ο Καναδάς, η Αυστραλία κ.λπ..

14 Οι νέοι μετανάστες ζουν για κάποιο χρονικό διάστημα στην χώρα και έπειτα δίνουν όρκο πίστης στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, με αυτό τον τρόπο γίνονται πολίτες του κράτους ανεξάρτητα την καταγωγή ή την εθνικότητα που είχαν πριν. Η κατάρρευση διεθνικιστών ιδεολογιών (πτώση υπαρκτού σοσιαλισμού),που δημιούργησε κενό ιδεολογίας και εξουσίας και έτσι ήταν εύκολη η προώθηση του μεγάλου ιδεαλισμού και εθνικιστικής προπαγάνδας από εθνότητες που μέχρι τότε διαβιούσαν στα ασφυκτικά πλαίσια υπερεθνικών κρατών. Η επεκτατική πολιτική ισχυρών κρατών οξύνει συνειδητά τις εθνικιστικές αντιλήψεις και οδηγεί σε συγκρούσεις ορισμένες χώρες. Τα οικονομικά συμφέροντα ισχυρών κρατών και η προσπάθεια δημιουργίας ζωνών οικονομικής και πολιτικής επιρροής. Η αντιδημοκρατική πολιτική εξουσία, συχνά, επιζητεί την έξαρση του εθνικισμού. Στόχος της ο αποπροσανατολισμός των πολιτών από σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Αίτια Εθνικισμού

15 Τον εθνικισμό ενισχύει, ακόμη, το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης με τα ισοπεδωτικά της χαρακτηριστικά. Οι εθνικιστικές αντιλήψεις προβάλλονται ως αντίσταση στην εθνική και πολιτιστική αλλοτρίωση. Η στάση των μειονοτήτων: Η παραβίαση των δικαιωμάτων τους λειτουργεί συσπειρωτικά και αναδεικνύει με επιθετικό τρόπο τις εθνολογικές, φυλετικές, θρησκευτικές διαφορές η επιδίωξη των ηγετών τους να καλλιεργήσουν τον εθνικισμό με στόχο την ανεξαρτητοποίησή τους. Η εξάρτηση της ανεργίας που για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, αποδίδεται αποκλειστικά στους μετανάστες και γενικά στους ξένους. Η γενικότερη κρίση των ηθικών αρχών και αξιών, που ευνοεί την υπονόμευση της ανθρώπινης αξίας και την έξαρση του φυλετικού και εθνικού εγωισμού. Η έλλειψη παιδείας και το χαμηλό πνευματικό επίπεδο, ώστε εύκολα να δέχεται ο λαός την εθνικιστική προπαγάνδα κυρίως σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

16 Η απουσία πνευματικής καλλιέργειας καθιστά τα άτομα ευάλωτα στην προπαγάνδιση ακραίων εθνικιστικών αντιλήψεων. Το χαμηλό βιοτικό επίπεδο αλλά και η γενικότερη απογοήτευση του πολίτη από την διαφθορά, την κοινή διαχείριση και την έλλειψη κρατικής μέριμνας. Τροφοδοτείται επίτηδες το πνεύμα του εθνικισμού, ώστε ο λαός να αποπροσανατολιστεί από τα ζωτικά του προβλήματα. Η ευρύτερη κρίση πολιτικών συστημάτων, ιδεολογιών και αξιών, με την απογοήτευση που καλλιεργεί, ευνοεί την υιοθέτηση εθνικιστικών αντιλήψεων. Η διαχρονική αδυναμία κατανόησης των εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Ο θρησκευτικός φανατισμός και η υπερεκτίμηση του εθνικού πολιτισμού. Η καταπάτηση των μειονοτικών δικαιωμάτων που δημιουργεί τριβές και εντάσεις. Οι ιστορικές διαφορές που διαιωνίζονται και αναπαράγονται από εκπαίδευση, μέσα ενημέρωσης, οικογένεια και κράτος καθώς επίσης και η υπεράσπιση της ιστορίας και των παραδόσεων στείρο τρόπο (προγονολατρεία).

17 Συνέπειες εθνικισμού Προκαλεί διαμάχες και συγκρούσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων με διαφορετική εθνολογική η πολιτική ταυτότητα. Ρατσισμός, παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων , βία, εγκληματικότητα, περιθωριοποίηση εθνικών ομάδων. Ανάσχεση της συνεργασίας, της αλληλοκατανόησης και της δημιουργικής συμπόρευσης μεταξύ λαών. Προσβολή της εθνικής αξιοπρέπειας, υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας. Εγκλωβισμός σε δόγματα και αντιλήψεις που περιχαρακώνουν το πνεύμα και εμποδίζουν την πνευματική καλλιέργεια. Ενίσχυση της πολιτικής αστάθειας και κρίση της δημοκρατίας. Καθιστά δυσχερή έως αδύνατη τη διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση παγκόσμιας εμβέλειας , προβλημάτων. Κατάλυση της ειρήνης, ενίσχυση των πολέμων, αποκτήνωση και έξαρση των ανθρώπινων ενστίκτων και παθών.

18 Προτάσεις Συνειδητοποίηση από άτομα και λαούς των αρνητικών συνεπειών του εθνικισμού σε κοινωνικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Παιδεία...Καλλιέργεια δημοκρατικού πνεύματος , ορθή οριοθέτηση στη συνείδηση του νέου, μέσα από τη γνώση και την κριτική σκέψη, του πατριωτισμού από τον εθνικισμό, επιδίωξη προσέγγισης και επικοινωνίας μεταξύ των λαών με αποβολή προκαταλήψεων και ρατσιστικών αντιλήψεων. Πνευματικοί άνθρωποι... Προβολή μέσα από το έργο τους ανθρωπιστικών αξιών και δημοκρατικών αρχών. Με τη δράση τους ως θετικών προτύπων να συμβάλλουν στην καλλιέργεια πνεύματος υγιούς διεθνισμού. Απαραίτητη η διεθνής συμβολή, με την ενεργειακή παρέμβαση διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε) για τον ευρύτερο εκδημοκρατισμό των χωρών , ώστε να περιοριστούν οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη εθνικιστικών αντιλήψεων. Επικράτηση πνεύματος διαλόγου και σεβασμού ιδιαιτεροτήτων μεταξύ χωρών ή εθνοτήτων για ειρηνική επίλυση των διαφορών.

19 ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ Κατά το πρώτο μισό του 19 ου αιώνα, εμφανίζονται, με μεγαλύτερη έμφαση από κάθε προηγούμενη περίοδο, έργα τέχνης που αντανακλούν το σύγχρονό τους πολιτικό – ιδεολογικό πλαίσιο δημιουργίας, δηλαδή την ιδεολογική διάστασή τους, όπως εκφράζεται μέσω της τεχνοτροπίας και του θεματολογικού περιεχομένου τους. Αντίστοιχα στη μουσική του 19ου αιώνα, ο εθνικισμός που συνόδευσε το σχηματισμό των εθνικών κρατών την επηρέασε πολύ. Ως ιδεολογία, αντανακλάται στη μουσική, ιδίως στην όπερα, από το πρώτο μισό του αιώνα. Αναφέρονται τρεις περιπτώσεις: Η γερμανική ρομαντική όπερα (Βέμπερ), Βέρντι και Risorgimento, και Ρωσική όπερα (Γκλίνκα).

20 Ο καλυμμένος εθνικισμός του «Ναμπούκο»
Ο «Ναμπούκο» δεν είναι απλώς μια σύγκρουση Εβραίων και Βαβυλωνίων. Η όπερα αυτή είναι εμπνευσμένη από τον εθνικό αγώνα των Ιταλών για απελευθέρωση και ενοποίηση, μεταφερμένη όμως σε εξωτικά μέρη για τον φόβο των Αυστριακών. Με πρόφαση την καταπίεση των Εβραίων από τον τυραννικό Ναμπούκο, ο Βέρντι έστελνε το μήνυμα όχι μόνο στους Ιταλούς, αλλά σε όλους τους εθνικά υπόδουλους λαούς της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων, αλλά και πιο πέρα, στα Βαλκάνια. Ειδικότερη έμφαση δόθηκε στην χρήση της χορωδίας, που εξέφραζε τον πόνο και την ψυχική θλίψη των «Εβραίων» (Ιταλών). Τόσο είχε συνδεθεί το όνομα του Βέρντι με τους εθνικούς αγώνες των Ιταλών, που το σύνθημα «Viva Verdi» (Ζήτω ο Βέρντι) γραφόταν στους τοίχους ως ακρωνύμιο του «Viva Vittorio Emmanuel, Roi De Italiani» (Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ, Βασιλεύς των Ιταλών). Ο καλυμμένος εθνικισμός του «Ναμπούκο»

21 Ο «Ναμπούκο» εξέφραζε στην πραγματικότητα τον πόνο και την θλίψη των εθνικά καταπιεσμένων Ιταλών.

22 O Δημήτρης Πλατανιάς στον ρόλο του Ναμπούκο.

23 Το σύνθημα «Viva Verdi» ήταν ακρώνυμο για το «Ζήτω ο Βιττόριο Εμμανουήλ, Βασιλέας των Ιταλών».