ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Παρουσίαση με θέμα: "ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

2 " Όταν γεννιέμαι,είμαι μαύρος, Όταν μεγαλώσω,είμαι μαύρος, Όταν κάθομαι στόν ήλιο,είμαι μαύρος, Όταν φοβάμαι,είμαι μαύρος, Και όταν πεθαίνω,ακόμα είμαι μαύρος. Κιεσύ,λευκέ άνθρωπε Όταν γεννιέσαι,είσαι ρόζ, Όταν μεγαλώνεις,γίνεσαι λευκός, Όταν κάθεσαι στόν ήλιο,γίνεσαι κόκκινος, Όταν κρυώνεις,γίνεσαι μπλέ, Όταν φοβάσαι,γίνεσαι κίτρινος, Όταν αρρωσταίνεις,γίνεσαι πράσινος, Κι όταν πεθαίνεις,γίνεσαι γκρί. Και λές εμένα έγχρωμο? Πάντως και οι δύο είμαστε Άνθρωποι....." -

3 Ρατσισμός Ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής.  Η έννοια του διευρύνεται όταν αφορά στην κοινωνική, θρησκευτική, ταξική καταγωγή ή στο φύλο, οπότε αναφερόμαστε σε κοινωνικό ρατσισμό. Αιτία του ρατσισμού είναι συνήθως ένα μίγμα υπεροψίας και φόβου. Δηλαδή, από τη μια πλευρά αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη - πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη κτλ. - ενώ από την άλλη αισθανόμαστε ότι η άλλη φυλή με κάποιο τρόπο μας απειλεί: είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε ακόμη και στο επίπεδο εξεύρεσης εργασίας. Το αποτέλεσμα, μέσα μας, είναι να βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με εχθρότητα και προκατάληψη. Ο ρατσισμός ενέχει πάντοτε το στοιχείο της διαστρεβλωμένης όρασης. Στους μεν εαυτούς μας, βλέπουμε μόνο καλά, μόνο αρετές, μόνο μεγαλείο. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποιο ελάττωμα, εύκολα το δικαιολογούμε. Στη δε αντίπαλη φυλή βλέπουμε μόνο πάθη, μόνο πονηρία, μόνο μικρότητα. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποια καλοσύνη, εύκολα την ανάγουμε στην υστεροβουλία.

4 . Ο κάθε λαός βρίσκει τα δικά του προσχήματα όταν θέλει να στραφεί προς το ρατσισμό. Η ναζιστική Γερμανία είχε προφασιστεί τη γενετική καθαρότητα. Η Αγγλία της αποικιοκρατίας προφασίστηκε την πολιτιστική ανωτερότητα. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όταν έχουμε κρούσματα ρατσισμού, συνήθως αναζητούμε πρόσχημα στην εθνική μας καταγωγή, στην ελληνικότητά μας και στην ένδοξη ιστορία μας.    Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας συνεισέφεραν πολλά στον πανανθρώπινο πολιτισμό, ίσως και περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο λαό της εποχής εκείνης. Το έκαναν όμως αυτό καλλιεργώντας τη δημοκρατία και το σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο, προς το ανθρώπινο πρόσωπο αυτό καθ’ εαυτό. Αν τώρα εμείς - εν ονόματι των αρχαίων - περιφρονούμε κάποιους εκ των συνανθρώπων μας, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να φανερώνουμε ότι δεν είμαστε γνήσια παιδιά τους. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε κι εμείς: Έχει δηλαδή την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Ίσως σε κάποια εξωτερικά ιδιώματα ή σε κάποιες συνήθειες να διαφέρει από εμάς, αλλά αυτό θα έπρεπε να ξυπνούσε το ενδιαφέρον μας μάλλον - πώς να γνωριστούμε καλύτερα - παρά το φόβο, την κατάκριση, την περιφρόνηση. 

5 Η καλύτερη ισορροπία όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, είναι να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας, όπου αποδεχόμαστε τον άλλο γι' αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε και τον εαυτό μας γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που έχει. Αν προσέξουμε στον άλλο άνθρωπο, στην άλλη φυλή, κάποια ελαττώματα, ας θυμηθούμε ότι έχουμε και εμείς, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον άλλα εξ' ίσου σοβαρά ελαττώματα. Αν αντιληφθούμε κάποια προτερήματα, ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να τα διαστρεβλώσει με σκέψεις του τύπου "Μπορεί αυτοί να είναι ευγενικοί αλλά είναι κατά βάθος ψυχροί, ενώ εμείς που όλοι μέρα βριζόμαστε κατά βάθος έχουμε καλή καρδιά". Δηλαδή, αν προσπαθούσαμε λίγο περισσότερο, αν είχαμε την διάθεση να μάθουμε, δε θα μπορούσαμε εμείς να γίνουμε και ευγενικοί και να έχουμε καλή καρδιά; Ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος, ο πραγματικά μεγάλος λαός, είναι αυτός που ξέρει να μαθαίνει από τα προτερήματα των άλλων ενώ ταυτόχρονα διατηρεί αλώβητη τη δική του ταυτότητα.  

6 Μετανάστευση Ο άνθρωπος πάντα, όταν ο τόπος που γεννήθηκε δεν του προσφέρει εκείνα που θέλει για να ζήσει μια ζωή υποφερτή, πασχίζει να βρει καλύτερη τύχη. Έτσι αρχίζει η μετακίνηση και η αναζήτηση καλύτερης τύχης. Όταν λέμε μετανάστευση, εννοούμε το φαινόμενο της μετακίνησης του πληθυσμού από την πατρική του γη ή σε ξένες χώρες (η λεγόμενη εξωτερική μετανάστευση) ή σε άλλο τόπο της ίδιας χώρας (η λεγόμενη εσωτερική μετανάστευση) με σκοπό πάντα, και στις δυο περιπτώσεις, την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Η μετακίνηση αυτή του πληθυσμού παρουσιάζεται όταν το περιβάλλον κοινωνικό, οικονομικό κλπ., μέσα στο οποίο ζει και κινείται το άτομο, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει τις επιδιώξεις του και να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του. Εκτός από οικονομικούς λόγους οι άνθρωποι μεταναστεύουν για λόγους θρησκευτικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Στην Ελλάδα υπήρξαν περίοδοι έντονης οικονομικής αλλά και πολιτικής μετανάστευσης

7 Η ελληνική πληθυσμιακή καθυστέρηση οφείλεται και στην αθρόα μετανάστευση, που άρχισε από το  Αλλά και πριν από την περίοδο αυτή, το φαινόμενο της μετανάστευσης είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, πράγμα, όμως που δεν επιδρούσε και τόσο αισθητά στην πληθυσμιακή κίνηση. Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, και ιδιαίτερα μετά το 1954, το μεταναστευτικό ρεύμα μεγάλωσε απότομα και πήρε ανησυχητικές διαστάσεις. Ξεπέρασε και το ρεύμα του , με μόνη τη διαφορά ότι τώρα αντί να κατευθύνονται οι μετανάστες στην Αμερική, η μετανάστευση πήρε άλλη κατεύθυνση. Κινήθηκε προς τις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα τη Δυτική Γερμανία. Ενώ το κύμα της εξωτερικής μετανάστευσης είχε κορυφωθεί, με σοβαρές συνέπειες στη χώρα μας, από το 1970 και μετά ο αριθμός των Ελλήνων, που ζητούσε καλύτερη τύχη στη ξενιτιά, άρχισε όλο και να λιγοστεύει ενώ, σύγχρονα, άρχισε να αυξάνει ο αριθμός των Ελλήνων που ξαναγύριζαν στην πατρίδα τους (παλιννόστηση). Μια εξισορρόπηση γίνεται το 1974, που ο αριθμός αυτών που μετανάστευσαν ήταν περίπου ίδιος με τον αριθμό αυτών που γύρισαν πίσω στην πατρίδα. Ήταν η πρώτη εξισορρόπηση και η ελπίδα για να σταματήσει το ρεύμα της μετανάστευσης. Να μη φύγει πια ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, για τα ευρωπαϊκά εργοστάσια, για την πικρή ξενιτιά. Και από το 1975 και μετά η ευχή γίνεται πραγματικότητα και, για πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας, αυτοί που γυρίζουν πίσω στον τόπο τους, είναι περισσότεροι απ' αυτούς που την εγκαταλείπουν. Αυτό είναι ένα γεγονός ιστορικής σημασίας και δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον. Δημιουργεί την πίστη για το σταμάτημα της πληθυσμιακής αιμορραγίας και την παλιννόστηση όλων των ξενιτεμένων. Τώρα το ρεύμα έγινε αντίστροφο και η Ελλάδα δέχεται μετάγγιση ανθρώπινου δυναμικού (προπαντός νέου) και εξαιρετικής ποιότητας, γιατί όλοι αυτοί που γυρίζουν είναι άτομα παραγωγικά από άποψη ηλικίας και δραστήρια. Ακόμα είναι φορείς προηγμένης τεχνολογίας, γιατί έζησαν σε χώρες βιομηχανικά και τεχνολογικά ανεπτυγμένες, έχουν ειδικότητες απαραίτητες στη γρήγορα αναπτυσσόμενη ελληνική οικονομία και, το καλύτερο, ότι δε συγκεντρώνονται πάλι όλοι στα αστικά κέντρα αλλά εγκαθίστανται, σε αναλογία ένας στους τρεις, σε αγροτικές περιοχές.

8 Προκατάληψη Προκατάληψη είναι μια γνώμη ή άποψη η οποία έχει σχηματιστεί κατά έναν μη αντικειμενικό/επιστημονικό τρόπο. Συχνά σχηματίζεται ως αποτέλεσμα έλλειψης πληροφόρησης ή μειωμένης αντίληψης. Προκαταλήψεις είναι για παράδειγμα διάφορες στέρεες πεποιθήσεις που έχει ο άνθρωπος, όχι μέσα από τη γνώση και την αναζήτηση της αλήθειας αλλά από διάφορες κατά καιρούς γενικεύσεις,απλουστεύσεις, μυστικισμούς, θρησκοληψίες, μεταφυσικές πεποιθήσεις, κ.λ.π. Μια κλασική πηγή προκαταλήψεων είναι η αντιμετώπιση ατόμων ως αντιπροσωπευτικών δειγμάτων των εθνικών τους (ή άλλων) ομάδων. Έτσι για παράδειγμα ένας κάτοικος ενός απομακρυσμένου νησιού μπορεί να έχει την εντύπωση ότι όλοι οι Βορειοευρωπαίοι μοιάζουν με καμένους από τον ήλιο τουρίστες με σανδάλια. Το λάθος αυτού του κατοίκου είναι η άγνοια των νόμων της στατιστικής και κυρίως του νόμου του Μπέις. Ξεχνά λοιπόν αυτός ο νησιώτης, ότι ένας άνθρωπος διαλέγοντας το συγκεκριμένο νησί, την συγκεκριμένη εποχή κλπ. δεν είναι πια ένα οποιοδήποτε τυχαίο άτομο αντιπροσωπευτικό της γλωσσικής ή εθνοτικής του ομάδας. Παρομοίως, οι κάτοικοι μιας πόλης μπορούν να υποθέσουν, λαμβάνοντας υπόψιν τους οικονομικούς μετανάστες από την χώρα Χ, ότι όλοι οι κάτοικοι της χώρας είναι σχετικά φτωχοί ή με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Αυτό βέβαια θα ήταν λάθος, μια και οι μετανάστες αυτοί δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της χώρας τους. Έχουν επιλέξει να μεταναστεύσουν ακριβώς επειδή δεν έχουν καλό οικονομικό ή εκπαιδευτικό επίπεδο.

9 Στερεότυπα Το στερεότυπο είναι μια απλουστευμένη ή/και τυποποιημένη αντίληψη ή μια εικόνα, που συχνά κατέχουν από κοινού οι άνθρωποι για μια άλλη ομάδα.  Τα στερεότυπα μπορούν να είναι θετικά ή αρνητικά και είναι χαρακτηριστικές γενικεύσεις βασισμένες στην ελάχιστη ή περιορισμένη γνώση για μια ομάδα ανθρώπων.  Τέτοιες υπεραπλουστευμένες αντιλήψεις, απόψεις, ή εικόνες, είναι βασισμένες στην υπόθεση ότι υπάρχουν κοινές ιδιότητες και κοινά χαρακτηριστικά που τα μέλη της άλλης ομάδας έχουν.  Τα στερεότυπα είναι όχι μόνο ενάντια στα δικαιώματα των άλλων, αλλά και τους βλάπτουν με την ενθάρρυνση της προκατάληψης και της διάκρισης.  

10 Ερωτηματολόγιο Οι μαθητές του Σχολείου μας απάντησαν στο παρακάτω ερωτηματολόγιο Θελήσαμε να διερευνήσουμε τις αντιλήψεις των συμμαθητών μας για το ρατσισμό και γενικά τη στάση τους απέναντι στους μετανάστες

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25 \ \

26 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

27 Μαρτυρία 1η Αριόλα Καραμέτα
Μαρτυρία 1η Αριόλα Καραμέτα.  Είμαι μια κοπέλα 16 χρονών, ήρθα στην Ελλάδα σε ηλικία 12 χρονών. Είμαι από την Αλβανία, στην Ελλάδα ήρθα με τους γονείς μου και τον αδερφό μου. Την πρώτη ημέρα στο σχολείο με πήγαν οι γονείς μου, δεν ήξερα κανέναν, ένας καθηγητής με είδε και μου είπε να μην ντρέπομαι και να μην στεναχωριέμαι γιατί πολύ γρήγορα θα κάνω φίλους και δεν θα είμαι μόνη. Στο σχολείο είχα γνωστούς που με σύστησαν με άλλα παιδία, μια κοπέλα που ήταν και αυτή από την Αλβανία είχε χρόνια εδώ και ήξερε τι γλώσσα με βοήθησε να μάθω την γλώσσα αλλά και να έχω καλές σχέσεις με τα αλλά παιδιά που μου έκαναν παρέα, την κοπέλα εκείνη την κοπέλα εκείνη την γνώρισα για πρώτη φορά. Είχα μια ξαδέλφη μακρινή που μου φέρθηκε με άσχημο τρόπο είχε χρόνια εδώ, με απομακρυνε δεν με βοηθούσε όταν είχα ανάγκη, όμως αλλά κορίτσια Ελληνίδες με βοηθούσαν πάντα και μου λέγαν να μην στεναχωριέμαι γιατί θα έρθει εκείνη η μέρα που εσύ θα γελάσεις και δεν θα χρειαστείς την βοήθεια κανενός. Με τους καθηγητές είχα πολλές καλές σχέσεις με βοηθούσαν συνέχεια δεν με ξεχώριζαν από τα άλλα παιδιά σιγά σιγά άρχιζα να μάθω και τη γλώσσα, τώρα έχω καλές σχέσεις με τα παιδιά στα μαθήματα προσπαθώ όσο μπορώ και είμαι ευτιχισμενή εδώ όμως καμία φορά νιώθω ότι δεν είμαι σαν τους άλλους , νιώθω ότι είμαι διαφορετική και ότι όλοι οι άλλοι γελάνε μαζί μου επειδή είμαι ξένη , η μόνη που γελάει μαζί μου είναι η ξαδέλφη μου αλλά δεν με ενδιαφέρει.

28 Μαρτυρία 2η Erald Ο Erald είναι παιδί μεταναστών από την Αλβανία
Μαρτυρία 2η Erald Ο Erald είναι παιδί μεταναστών από την Αλβανία. Ηρθε στην Ελλάδα όταν ήταν 9 χρονών. Άρχισε το σχολείο από την τρίτι δημοτικού. Οι δυσκολίες που αντιμέτοπισε στο δημοτικό και γενικά τα υπόλοιπα παιδικά χρόνια ήταν ελάχιστες, διότι πολλοί άνθρωποι τον βοηθήσαν. Στο δημοτικό ο δάσκαλος του τον βοήθησε ιδιαιτέρα με αποτέλεσμα να μάθει την γλώσσα και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Επιπλέον , οι γείτονες βοήθησαν την οικογένεια του, βλέποντας ότι είναι καλοί και τίμιοι άνθρωποι. Μεγαλώνοντας όμως ,ο Erald άρχισε να βλέπει και την κακή πλευρά των ανθρώπων (Ελλήνων ). Έβλεπε πολλούς Έλληνες να κοροϊδεύουν άλλα παιδία από άλλες χώρες όπως η Ρωσία , Βουλγαρία αλλά και από την Αλβανία. Όπως μας λέει αυτό το παιδί , όταν έβριζαν παιδία από την Αλβανία και ήταν και αυτός παρόν του ζητούσαν συγγνώμη μετά από λίγο, αλλά τι να την κάνει τι συγγνώμη ; Όταν τον ρώτισα για το σχολείο μου είπε πως έχει σκοπό να τελειώσει το λύκειο και να πάει να σπουδάσει στο εξωτερικό. Στην συνέχεια όταν τον έκανα την ερώτηση αν θα γυρίσει πίσω στην πατρίδα του , μου απάντησε ότι φυσικά θα γυρίσει. Μου είπε, ομώς , πως θα έιναι ευγνόμων για μια ζώη, στους ανθρώπους που βοήθησαν αυτόν και την οικογένεια του.

29 Μαρτυρία 5η Δημήτρης Ο Δημήτρης είναι και αυτός από την Αλβανία
Μαρτυρία 5η Δημήτρης Ο Δημήτρης είναι και αυτός από την Αλβανία . Είναι σήμερα χρονών και ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν δυο χρονών. Πρώτη φορά που πήγε σχολειό ήταν στα νήπια. Εκεί όμως μου είπε τα παιδιά δεν του έκαναν παρέα γιατί είναι Αλβανός. Τον έλεγαν επίσης κακά λόγια. Με τη παρέμβαση της δασκάλας που προσπαθούσε να τους σταματήσει τα παιδιά άλλαζαν στάση μπροστά του. Στην συνεχεία μου είπε πως στο δημοτικό στην αρχή αντιμετώπισε μερικά προβλήματα, ώσπου τα παιδιά στην συνέχεια τον δεχτήκαν. Όταν τον ρώτησα αν θα γυρνούσε πίσω στην πατρίδα του, μου είπε πως αν μαζέψει αρκετά λεφτά , ίσως γυρνούσε γιατί ο λόγος που έφυγαν οι γονείς του ήταν να κάνουν μια ευκολότερη ζωή.  

30 Mαρτυρια 4η Ο Πέτρος είναι ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία

31 Μαρτυρία 5η Είμαι 16 χρονών και πιστεύω στην θρησκεία Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πιστεύω σε αυτήν την θρησκεία από πολύ μικρή ηλικία. Οι γονείς μου δεν με έβαλαν με το ζόρι ήταν επιλογή μου. Οι φίλοι μου όταν έμαθαν ότι δεν είμαι Χριστιανή αντέδρασαν φυσιολογικά γιατί σήμερα όλα τα παιδιά γενικά όλοι οι άνθρωποι έχουν ενημερωθεί για τη θρησκεία μου ξέρουν πολλά πράγματα για μας και γι’αυτο με αντιμετωπίζουν φυσιολογικά. Βεβαία σε αλλά σχολεία εδώ στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τους αποδέχονται γιατί έχουν μείνει στα παλιά τα χρόνια που οι άνθρωποι δεν αποδέχονται άλλη θρησκεία εκτός από τη δικιά τους. Οι περισσότεροι μας λένε πως είμαστε επειδή είναι οι γονείς μας , επίσης πολλοί λένε πως η θρησκεία μας δεν είναι αποδεκτή από το κράτος και πως είναι παράνομη. Πολλά παιδιά δεν μας κάνουν παρέα γιατί μόλις ακούν τη θρησκεία μας απομακρύνονται γιατί ακούνε από τους άλλους και από τους γονείς τους ότι δεν είναι καλό να μας κάνουν παρέα και πως αν μας κάνουν θα τους κάνουμε σαν εμάς

32 ΜΑΡΤΙΡΙΑ 6η Είμαι 20 χρονών και καταγομαι από Ρωσία
ΜΑΡΤΙΡΙΑ 6η Είμαι 20 χρονών και καταγομαι από Ρωσία. ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 6 χρονών, όταν πρωτοήρθα δεν ήξερα τίποτα για την Ελλάδα και κύριος δεν ήξερα ελληνικά. για να μάθω τι γλωσσά με βοηθείσαι η μητέρα μου και κάποιοι γνωστή μου που ήταν και αυτή από την Ρωσία. Από πολύ μικρή ηλικία δεχτικά τον ρατσισμό. Κύριος όμως από παιδιά στην ηλικία μου, με κορόιδευαν επειδή δεν μιλούσα σωστά ελληνικά και επειδή δεν ήξερα να μιλαω και εγώ σαν αυτούς. Όταν πήγα σχολειό δεν δεχτικά ρατσισμό από καθηγητή αλλά το αντίθετο, με έπαιρναν και μου έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα για να μάθω καλά τι γλωσσά. Αυτά τα άτομα είναι πολύ ξεχωριστά και θα τους είμαι ευγνώμον για μια ζωή. Στο γυμνάσει δεχτικά , όμως για λίγο χρονικό διάστημα. Γιατί μετά με βοηθούσε στα μαθήματα. Όσο αναφορά τα παιδιά μου θέτονταν απαίσια. Με κορόιδευαν έφτασαν στο σημείο να μου κάψουν τα βιβλία. Τότε πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην πατρίδα μου. Πήγα εκεί και τελείωσα το σχολειό. Χωρίς ρατσισμό χάρις καταπίεση. Αυτό που μου έλειπε ποιο πολύ από την Ελλάδα ήταν κύριος οι γεύσης της όσο αστείο και αν σας φαίνεται μου έλειπαν τα φαγητά της. Έξαλλου εδώ πέρασα τι μίση μου ζωή σχεδόν όλα μου τα παιδικά χρόνια. Επίσης γύρισα για να δω ξανά τα άτομα που με κορόιδευαν όταν ήμουν μικρός. Τους κάνω ότι μου κανέναν. Μου έχει τύχει όμως να μου ζητήσει συγγνώμη κάποιος που φέρθηκε άσχημα στο παρελθόν γιατί τώρα είμαστε φιλί κολλητή και μάλιστα δουλεύουμε και μαζί. Σκεφτομαι να γυρίσω στην πατρίδα μου μόνο όταν γεράσω και είμαι έτυμος να πεθάνω γιατί τώρα είμαι καλά εδώ που είμαι.

33 Μαρτύρια 7η Είμαι 35 χρονών και κατάγομαι από Μολδαβία
Μαρτύρια 7η Είμαι 35 χρονών και κατάγομαι από Μολδαβία. Ήρθα στην Ελλάδα το 2000 όταν ήρθα δεν ήξερα ελληνικά και κανέναν Έλληνα παρά μόνο κάποιους φίλους που ήρθαμε παρέα εδώ. Έμαθα ελληνικά μονή μου και παντρεύτηκα εδώ με Έλληνα. Όταν πήγαινα για να βρω μια δουλεία κάθε φορά που με ρωτούσαν από πού είμαι τους έλεγα από εξωτερικό και δεν με έπαιρναν στην δουλεία. Ο καθένας με κορόιδευε και με ρωτούσαν γιατί ήρθα στην Ελλάδα; Μου έλεγαν πως δεν ανήκω εδώ και πως πρέπει να πάω στην πατρίδα μου πίσω. Όμως μετά από ένα σημείο και μετά δεν έδινα σημασία και δεν τους άκουγα γιατί ο σύζυγος μου είναι διπλά μου και με υποστηρίζει . Μετά σκεφτόμουν την οικογένεια μου και έλεγα θα είμαι δυνατή. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να επιστρέψω στην πατρίδα μου και να συνεχίσω εκεί τι ζωή μου όμως μετά είπα όχι έχεις και εδώ μια οικογένεια και έτσι συνέχιζα …. δεν το έβαλα ποτέ κάτω παρόλο που δεν έβρισκα δουλεία γιατί πάντα ήθελα και θέλω να δουλεύω. Τώρα σκέφτομαι πως με την οικονομική κρίσι που υπάρχει κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο μπορεί να επιστρέψω στην πατρίδα μου και αν δεν επιστρέψω τώρα μέσα στον χρόνο θα επιστρέψω μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Μου λυπεί πολύ η οικογένεια μου και πολλά αλλά πράγματα από την παρτίδα μου , βέβαια πέρα από αυτό ξέρω πως θα μου λείψει η Ελλάδα γιατί έχω πολλά πρόσωπα εδώ που τους αγαπώ και με αγαπούν εδώ όποτε θα μου λυπούν.

34 .

35 .

36 .

37 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Παρά τις συχνές αναφορές στον ενωτικό χαρακτήρα των αθλητικών εκδηλώσεων, ο αθλητισμός υπήρξε συχνά χώρος στον οποίο αναπτύσσονται ρατσιστικές και σοβινιστικές συμπεριφορές Το ποδόσφαιρο ως το πιο δημοφιλές άθλημα εμφανίζει συχνότερα τέτοια κρούσματα

38 Η αρχή του κακού Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με ακρίβεια πότε υπήρξε το πρώτο κρούσμα ρατσισμού στο ποδόσφαιρο, αλλά πηγές ανά τον κόσμο αναφέρουν ότι στην Αγγλία στις αρχές του 20ού αιώνα έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτες αντιδράσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώτος επαγγελματίας έγχρωμος ποδοσφαιριστής που έπαιξε στον Νησί ήταν ο Άρθουρ Γουάλτον την περίοδο 1889, για λογαριασμό της Ντάρλινγκτον.

39 Ο Ρατσισμός δεν έχει.. καταγωγή
Ρατσισμός στην υπόλοιποι Ευρώπη . Ο Ρατσισμός δεν έχει.. καταγωγή Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια χώρα δεν είναι υπεύθυνη για το απαράδεκτο φαινόμενο αφού σε ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο κατά διαστήματα έχουν παρουσιαστεί εικόνες ντροπής που σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις ξεφεύγουν κατά πολύ από τα όρια. Συγκεκριμένα στο Βέλγιο το 2004 ο αμυντικός της Σταντάρ εκείνη την περίοδο Ογκούσι Ουνιέγου δέχθηκε επίθεση ενώ ήταν στο αυτοκίνητο του από ομάδα ρατσιστών, οι οποίοι τον χτύπησαν άσχημα ενώ δεν δίστασαν ακόμα και να πυροβολήσουν προς την κατεύθυνση του. Ο παίκτης παρόλα αυτά σε μια επίδειξη πολιτισμού και ευγένειας ξεχώρισε αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά λέγοντας ότι δεν είναι αρκετά έτσι ώστε να σπιλώσουν ολόκληρη την χώρα, αλλά και οπαδούς άλλων ομάδων. Στην Γερμανία ομάδες νεοναζί οπαδών την δεκαετία του 90' χρησιμοποιούσαν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες με σκοπό να βγάλουν τα άρρωστα αισθήματα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό του Βραζιλιάνου αμυντικού της Ντόρτμουντ Ζούλιο Σέζαρ, το οποίο και περίμεναν μετά την λήξη αγώνα σε μπαρ για να του επιτεθούν ζητώντας του να αποχωρίσει από την ομάδα τους. Η αλήθεια είναι ότι στην Αγγλία πρωτοεμφανίστηκαν οργανωμένα ρατσιστικά φαινόμενα με πιο χαρακτηριστικό αυτό της δεκαετία του 1970, όταν και οπαδοί διαφόρων ομάδων κάθε φορά που μαύρος παίκτης ακουμπούσε την μπάλα έκαναν ήχους μαϊμούς με σκοπό να τους εξευτελίσουν. Το φαινόμενο όμως αντί να βρεθεί σε ύφεση επεκτάθηκε επικίνδυνα με αποκορύφωμα την σεζόν , όταν στο ντεμπούτο του ο ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ Τζον Μπαρνς δέχθηκε βροχή από μπανάνες από τους οπαδούς της Έβερτον οι οποίοι μάλιστα άφησαν μια μαϊμού ελεύθερη στον αγωνιστικό χώρο. Νωρίτερα το 81' σε μια μεγάλη φωτιά που είχε συγκλονίσει την Αγγλία τραγικό θάνατο βρήκαν 13 έγχρωμοι νεαροί. Λίγες ημέρες αργότερα οι οπαδοί της Μίλγουολ φώναξαν ένα σύνθημα που ανάγκασε ακόμα και την κυβέρνηση της χώρας να πάριε μέτρα, συγκεκριμένα το σύνθημα που ακούστηκε ήταν: Είναι αλήθεια και το ξέρουμε όλοι ότι οι νέγροι καίγονται καλύτερα και από το πετρέλαιο Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι στην Αγγλία το 25% των ποδοσφαιριστών είναι μαύροι, ενώ αρκετοί προέρχονται από άλλες χώρες. Αυτός είναι ένας λόγος που οι γηγενείς κάτοικοι έχουν αρχίσει να δυσαρεστούνται με αυτό το φαινόμενο.

40 Ο ρατσισμός ως φαινόμενο….
Θα ήταν λάθος, φυσικά, να υποστηρίξει κανείς ότι το ποδόσφαιρο γέννησε το ρατσισμό. Ο τελευταίος, ένα κοινωνικό φαινόμενο με πολύ βαθύτερες ρίζες, άλλωστε, προϋπήρχε του ποδοσφαίρου! Πιο σωστό είναι λοιπόν να ψάξουμε, πρώτα, την ιστορία του ρατσισμού του ίδιου, προτού ασχοληθούμε με την έκφανσή του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Γράφει ο κοινωνιολόγος Άντονυ Γκίντενς (Κοινωνιολογία, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα, 2002, σελ ): «Η πρώιμη περίοδος της αποικιοκρατίας συνέπεσε με την εμφάνιση του ρατσισμού. […] Γιατί άνθησε ο ρατσισμός; Οι λόγοι είναι ποικίλοι. Ένας είναι ότι η αντίθεση μεταξύ λευκού και μαύρου, ως πολιτιστικών συμβόλων, είχε βαθιές ρίζες στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Το λευκό συνδέθηκε επί μακρόν με την αγνότητα και το μαύρο με το κακό». Και συνεχίζει ο Γκίντενς (ό.π., σελ. 310): «Ένας δεύτερος σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στο σύγχρονο ρατσισμό ήταν η εφεύρεση και η διάδοση αυτής ετούτης της έννοιας της φυλής (ή ράτσας). […] Η έννοια της φυλής, ως συνόλου κληρονομημένων χαρακτηριστικών, προέρχεται από την ευρωπαϊκή σκέψη του 18ου και 19ου αιώνα». O Αρτύρ ντε Γκομπινό Αυτές οι απόψεις επηρέασαν το Ζοζέφ Αρτίρ ντε Γκομπινό, αλλά με ένα… ιδιαίτερο τρόπο. Ο Γάλλος τούτος φιλόσοφος του 19ου αιώνα, θεωρείται ως ο πατέρας του ρατσισμού, μιας και πρώτος αυτός διατύπωσε τα αξιώματά του. Διέκρινε τρεις ανθρώπινες φυλές: τη λευκή (με την ανώτερη νοημοσύνη, την ηθική, και τη βούληση), τη μαύρη (λιγότερο ικανή, με ζωώδη φύση, συναισθηματικά ασταθής και δίχως ηθική) και την κίτρινη. Και οι ιδέες του ντε Γκομπινό, όπως και άλλων που υποστήριζαν τα ίδια, παρουσιάστηκαν ως… επιστημονικές θεωρίες!!! Τούτες αργότερα επηρέασαν και εκείνο τον Αυστριακό, που έγινε καγκελάριος της Γερμανίας το Αδόλφος Χίτλερ, τ’ όνομά του… Τέλος, ο Άντονυ Γκίντενς αναφέρει κι ένα τρίτο λόγο ανάπτυξης του ρατσισμού, που «βρίσκεται στις σχέσεις εκμετάλλευσης των μη λευκών λαών, που καθιέρωσαν οι Ευρωπαίοι. Το δουλεμπόριο δε θα μπορούσε να συνεχιστεί, αν δεν ήταν διαδεδομένη στους Ευρωπαίους η πεποίθηση ότι οι μαύροι ανήκαν σε μια υποδεέστερη, ακόμα και υπάνθρωπη, φυλή. Ο ρατσισμός συνέβαλε στο να δικαιολογήσει την αποικιακή κυριαρχία επί των μη λευκών πληθυσμών και να τους αρνηθεί τα δικαιώματα της πολιτικής συμμετοχής που είχαν κατακτήσει οι λευκοί στις ευρωπαϊκές πατρίδες τους». Στην πορεία, βέβαια, ο ρατσισμός απέκτησε οικονομικές, πολιτιστικές, κλπ, εκφάνσεις. Ο ρατσισμός ως φαινόμενο…. O Αρτύρ ντε Γκομπινό

41 Ο ρατσισμός όμως, όταν δεν είναι τόσο έκδηλος, μπορεί να είναι και πιο υπόγειος. Στην Αγγλία σημειώνουμε το παρακάτω στοιχείο: έπρεπε να φτάσει το 1979, για να γίνει ο πολύ μοντέρνος θαυμάσιος μπακ Βιβ Άντερσον ο πρώτος έγχρωμος που έπαιξε ποτέ στην εθνική ομάδα της χώρας! Κι ακόμα, έπρεπε να περιμένουμε ως τη δεκαετία του ’90, για να φορέσει ο Πωλ Ινς, αυτός ο εξαιρετικός έγχρωμος μέσος, το περιβραχιόνιο του αρχηγού της εθνικής!!! Ο Πωλ Ινς, επίσης, έγινε το 2008 και ο πρώτος έγχρωμος προπονητής στην Πρέμιερ Λιγκ, όταν ανέλαβε τη Μπλάκμπερν… Ή μήπως είναι τυχαίο που, όταν έγινε η κλήρωση των ομίλων του Μουντιάλ του 2010, την ομάδα της διοργανώτριας Νότιας Αφρικής εκπροσώπησε ο ποδοσφαιριστής Μάθιου Μπουθ, ο μοναδικός λευκός της (κατά τ’ άλλα γεμάτης έγχρωμους) ομάδας, που μάλιστα δεν έπαιξε ούτε… λεπτό στο Παγκόσμιο Κύπελλο που τελείωσε πριν λίγες μέρες;… .

42 … και η σύγχρονη εποχή. Παρά τις προσπάθειες, τις ενημερώσεις, τις καμπάνιες, κλπ, πολλών και διάφορων φορέων, τα γήπεδα του κόσμου βρίθουν στις μέρες μας περιστατικών ρατσισμού. Και από οπαδούς προς παίκτες, μα και από τους τελευταίους προς τους συναδέλφους τους. Το 2006, ο Καμερουνέζος Σάμουελ Ετό, παίκτης της Μπαρτσελόνα ακόμα, απείλησε να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο στην αναμέτρηση της ομάδας του με την Σαραγόσα, λόγω των ρατσιστικών συνθημάτων που φώναζαν οι φίλαθλοι της Σαραγόσα. Ο άσος της Μπάρτσα έδειξε χαρακτηριστικά το χρώμα του δέρματός του, φώναξε “Δεν πάει άλλο, δεν παίζω άλλο!” και κινήθηκε προς τα αποδυτήρια. Από την πλευρά της, η Βασίλισσα Ρεάλ φημίζεται για τη μη… βασιλική υποδοχή που επιφυλάσσει στους έγχρωμους παίκτες. Οι “Ultras”, οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της, μιμούνταν κραυγές πιθήκων κι έφτασαν μέχρι και στο σημείο να φωνάζουν ρυθμικά “Χίτλερ, Χίτλερ” κάθε φορά που οι παίκτες της Λεβάντε, Εντουίν Κονγκό και Φέλιξ Ετιέν, ακουμπούσαν την μπάλα, στον αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων στις 17 Απριλίου του 2005. Στην Ιταλία, θύμα υπήρξε (μεταξύ… πολλών άλλων) ο Ιβοριανός Μαρκ Ζόρο της Μεσίνα. Στο 66ο λεπτό της αναμέτρησης της ομάδας του με την Ιντερ, τον Νοέμβριο του 2005, ο άσος από την Ακτή Ελεφαντοστού πήρε την μπάλα και απείλησε να αποχωρήσει από το γήπεδο, με τους συμπαίκτες του τελικά να τον συγκρατούν. Αιτία, τα ρατσιστικά συνθήματα που άκουγε εναντίον του καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα… Εδώ στην Ελλάδα, οι οπαδοί του Αιγάλεω φώναζαν στον Γκανέζο Κόφι Αμπονσά «Μαύρε, αράπη, φύγε από ‘δω!». Η γελοιότητα της κίνησής τους ενισχύεται απ’ το γεγονός ότι ο Αμπονσά έπαιζε… στην ομάδα τους! Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες άλλα παραδείγματα, αλλά θα χρειαζόμασταν… άλλα τόσα posts!…

43 Ο Μαρκ Ζόρο με τη μπάλα στα χέρια απειλεί να αποχωρήσει

44 Όταν ο ρατσισμός παίζει μπάλα
Όταν ο ρατσισμός παίζει μπάλα... Στην Ιταλία οι αρχές απειλούν ότι θα κλείσουν τα γήπεδα, στη Βρετανία βρίζουν τους μαύρους. Το πρόβλημα είναι παλιό αλλά επανήλθε και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις .

45 . ΟΙ ΣΒΑΣΤΙΚΕΣ στα ιταλικά γήπεδα έγιναν πιο πολλές από τα ταμπούρλα. Οι μαύροι ποδοσφαιριστές στην Αγγλία διαμαρτύρονται ότι, όπου και αν πάνε, περνάνε δραματικές στιγμές από τους οπαδούς αλλά και τους αντιπάλους τους μέσα στο γήπεδο! Οι αρχές, ανήσυχες, ψάχνουν μια λύση και απειλούν να κλείσουν τα γήπεδα αν δεν σταματήσουν τα ρατσιστικά φαινόμενα. Ο (αθλητικός) κόσμος βρέθηκε τις τελευταίες εβδομάδες μπροστά σε κάτι που νόμιζε ότι είχε θάψει βαθιά μέσα του πριν από δεκαετίες. Προφανώς έκανε λάθος... Ως φυσιολογικό υποσύνολο της κοινωνίας, ο χώρος του αθλητισμού επηρεαζόταν και αυτός από το ρατσιστικό κλίμα της εποχής. Στις αρχές του αιώνα η διάσημη αφαίρεση των ολυμπιακών μεταλλίων του αμερικανού υπεραθλητή Τζιμ Θορπ είχε να κάνει λιγότερο με το ότι είχε πάρει αμοιβή σε κάποια στιγμή της ζωής του και περισσότερο με το ότι ήταν βέρος Ινδιάνος. Ως το 1947 ούτε ένας μαύρος δεν είχε παίξει στο αμερικανικό πρωτάθλημα μπέιζμπολ και υπήρχαν τα πρωταθλήματα για τους μαύρους, τα περίφημα «negro leagues» ­ τον αποκλεισμό έσπασε ο Τζάκι Ρόμπινσον, που πήγε εκείνη τη χρονιά στους Μπρούκλιν Ντότζερς. Ακόμη και η διάσημη φωτογραφία των νικητών των 400 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού το 1968, οι οποίοι σήκωσαν τα χέρια τους κάνοντας το σήμα των επονομαζομένων «Μαύρων Πανθήρων», απεικόνιζε την εξτρεμιστική ατμόσφαιρα της εποχής στα θέματα ρατσισμού. Λίγες ημέρες όμως πριν από το 2000, με τα σπορ να είναι πια υποθέσεις δισεκατομμυρίων, τους πρωταγωνιστές τους να μετρούν μεροκάματα εκατομμυρίων, με τους πιο πλούσιους αθλητές να είναι μαύροι (Τάιγκερ Γουντς, Μάικλ Τζόρνταν κ.ά.) και με τα εισιτήρια πανάκριβα, θα πίστευε κανείς ότι τέτοια φαινόμενα θα έχουν ατονήσει. Πάλι λάθος...

46 ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ: Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΝΟΜΟΣ
«Απαρτχάιντ» (ολλανδική λέξη: διάκριση) λέγεται το σύστημα διακυβέρνησης, κατά το οποίο, όπου εφαρμοζόταν, ο πληθυσμός χωριζόταν με βάση φυλετικά κριτήρια σε καθορισμένες γεωγραφικές ζώνες. Πρωτοεφαρμόστηκε το 1948 στη Νότιο Αφρική από τους λευκούς αποικιοκράτες και καταργήθηκε στις 30 Ιουνίου Σύμφωνα με το απαρτχάιντ, η γεωγραφική θέση, η εθνικότητα και η κοινωνική θέση ενός ατόμου εξαρτιόταν από τη φυλή του ενώ επεκτεινόταν στην πολιτική, κοινωνικοοικονομική και γεωγραφική οργάνωση της Νότιας Αφρικής. Οι απόγονοι των πρώτων αποίκων ονομάζονται αρχικά Μπόερς και στη συνέχεια αποκαλούνταν Αφρικάνερς, προκειμένου να υποδηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα (Λευκοί) και τη θρησκεία τους (Καλβινισμός). Το 1918, ιδρύεται η Αδελφότητα των Αφρικάνερς στο Γιοχάνεσμπουργκ, που στηριζόταν ιδεολογικά στην θεολογία και στο δόγμα «λύτρωσης μέσω πίστης». Το βασικό σημείο της διδασκαλίας της αδελφότητας αυτής ήταν το ότι ο θεός είναι πανταχού παρών και κυρίαρχος καθορίζοντας τη ζωή των ανθρώπων. Κάποιοι άνθρωποι είναι καθορισμένοι να είναι φτωχοί, κάποιοι να είναι ανώτεροι από άλλους και για αυτό το λόγο υποστήριζαν τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε ανώτερους (λευκούς) και κατώτερους (έγχρωμους). Αναπτύσσονται μάλιστα «επιστημονικές» θεωρίες για να τεκμηριωθεί ο ρατσισμός. Σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός της Ν. Αφρικής, Γιοχάνενς Στρατιώνες ( ), είπε: « Ο Λευκός άνθρωπος πρέπει να είναι ο κυρίαρχος στην ανθρωπότητα».

47 . Από το 1953, τέθηκε σε ισχύ και ο νόμος που αφορούσε την πρόσβαση σε υπηρεσίες και δημόσιους χώρους (από δημόσιες τουαλέτες μέχρι σιντριβάνια), με αποτέλεσμα ταμπέλες με την επιγραφή "Μόνο Λευκοί" να υπάρχουν σε όλη τη Νότια Αφρική. Απαγορεύτηκαν οι μεικτοί γάμοι και Θεσπίστηκαν οι Pass Laws που υποχρέωναν τους Μαύρους άνω των 16 ετών να έχουν πάντοτε μαζί τους ένα έγγραφο σαν πάσο, που όριζε αν είχαν κυβερνητική άδεια να βρίσκονται σε συγκεκριμένες συνοικίες. Περιορίστηκε ακόμα περισσότερο το δικαίωμα των μαύρων Αφρικανών στην κατοχή γης. Επισημοποιήθηκε ο φυλετικός διαχωρισμός στους χώρους εργασίας, απαγορεύτηκε το δικαίωμα απεργίας και επαγγελματικής κατάρτισης στους Μαύρους εργάτες ενώ όλα τα σχολεία υποχρεώθηκαν να διδάσκουν στην αφρικάανς τα κυριώτερα μαθήματα. Το 1950 τέθηκε σε ισχύ ο νόμος καταστολής του κομμουνισμού που επέτρεπε στην κυβέρνηση να απαγορεύσει την ύπαρξη κομουνιστικού πολιτικού κόμματος. Τα νομοθετήματα του απαρτχάιντ προκάλεσαν οργή στους Μαύρους και στις άλλες μειονότητες. Έτσι επεδίωξαν να διεκδικήσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους. Το 1955, το Κομμουνιστικό Κόμμα Νότιας Αφρικής συνεργάζεται με το κόμμα Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο και άλλα κινήματα αντίστασης και υιοθετούν μαζί μια Χάρτα διεκδικήσεων για κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και εγκαθίδρυση δημοκρατικού πολιτεύματος. Για αυτή την ενέργεια Δεκάδες άτομα συνελήφθησαν με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας επειδή «σχεδίαζαν την εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος».

48 Νόμοι του απαρτχάιντ Νόμος απαγόρευσης των μεικτών γάμων (1949)
Νόμος για την εκπαίδευση Μπαντού (1953), που αφορούσε το σχολικό πρόγραμμα των Μαύρων. Απαγόρευση των απεργιών στους Μαύρους εργάτες και της παθητικής αντίστασης (1953). Νόμος μετεγκατάστασης γηγενών πληθυσμών (1954), που επέτρεπε την εκδίωξη Μαύρων που ζούσαν σε περιοχές που είχαν αποδοθεί στους Λευκούς. Νόμος περί Εργασίας και Ορυχείων (1956), που επισημοποιούσε τις φυλετικές διακρίσεις στο χώρο εργασίας. Νόμος προώθησης αυτόνομων Μαύρων κυβερνήσεων, κατά τον οποίο δημιουργήθηκαν Μπαντουστάν υπό διοίκηση μη-Λευκών. Νόμος περί ιθαγένειας των Μαύρων, που αφαιρούσε τη νοτιοαφρικανική ιθαγένεια από τους Μαύρους που ζούσαν στα Μπαντουστάν. Διάταγμα περί αφρικάανς (1974), το οποίο υποχρέωνε όλα τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να διδάσκουν στην αφρικάανς τα μαθηματικά, τις κοινωνικές επιστήμες, ιστορία και γεωγραφία. Νόμος απαγόρευσης της επαγγελματικής κατάρτισης των Μαύρων (1976) Νόμος απαγόρευσης των μεικτών γάμων (1949) Νόμος ανηθικότητας(1950), που τιμωρούσε τη σεξουαλική επαφή μεταξύ Λευκών και μη-Λευκών. Νόμος κατηγοριοποίησης του πληθυσμού ανάλογα με τη φυλή τους (1950) Νόμος καταστολής του κομουνισμού (1950), που επέτρεπε στην κυβέρνηση να απαγορεύσει την ύπαρξη κομουνιστικού πολιτικού κόμματος Νόμος ξεχωριστών κατοικιών (27 Απριλίου 1950), που καθόριζε τις αστικές ζώνες κατοίκησης μες στην πόλη Pass Laws (1952), οι οποίοι υποχρέωναν τους Μαύρους άνω των 16 ετών να έχουν πάντοτε μαζί τους ένα έγγραφο σαν πάσο/διαβατήριο, που όριζε αν είχαν κυβερνητική άδεια να βρίσκονται σε συγκεκριμένες συνοικίες. Νόμος για ξεχωριστή χρήση των δημοσίων χώρων (1953), π.χ. δημόσιες τουαλέτες, πλατείες, σιντριβάνια κ.ά.

49 Κατάργηση του απαρτχάιντ
Το 1989, η εξουσία περνάει στον Φρεντερίκ ντε Κλερκ, τον τελευταίο Λευκό πρόεδρο της Νοτίου Αφρικής. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής του, απελευθερώνεται ο Νέλσον Μαντέλα στις 11 Φεβρουαρίου 1990, με τον οποίο μοιράστηκε το 1993 το Νόμπελ Ειρήνης, "για τη συνεισφορά τους στον ειρηνικό τερματισμό του απαρτχάιντ και για τη θεμελίωση μιας νέας δημοκρατικής Νότιας Αφρικής". Επίσης, νομιμοποιούνται τα άλλοτε απαγορευμένα πολιτικά κόμματα και από το Μάρτιο του 1990 αρχίζουν επίσημες διαπραγματεύσεις με το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο. Η πλειονότητα των νόμων του απαρτχάιντ καταργούνται μεταξύ του 1989 και 1991 και τον Απρίλιο του 1992 πραγματοποιείται συνταγματική συνέλευση. Μετά από τέσσερα χρόνια συνταγματικών διαπραγματεύσεων, οι πρώτες πολυφυλετικές εκλογές διεξάγονται τον Απρίλιο του 1994, οι οποίες οδηγούν στην εκλογή του Νέλσον Μαντέλα, πρώτου μαύρου προέδρου της Νοτίου Αφρικής. Από το 1996 ως το 1998, η Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης διέσχισε όλη τη χώρα για να συλλέξει μαρτυρίες θυμάτων και καταπιεστών, οπαδών ή αντιπάλων του απαρτχάιντ, προκειμένου να καταγράψει όλες τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ 1960 και 1993 και να διαλευκάνει τα εγκλήματα και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν είτε από την κυβέρνηση είτε από τα απελευθερωτικά κινήματα. Η τελική έκθεση της Επιτροπής υπογραμμίζει την έλλειψη μεταμέλειας ή επεξηγήσεων ορισμένων πρώην πολιτικών ηγετών του καθεστώτος του απαρτχάιντ, αλλά και την ανάλογη συμπεριφορά ορισμένων αρχηγών του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου. Η πλειοψηφία όσων βρέθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης, αθωώθηκαν λόγω ελλιπών αποδείξεων ή συμμόρφωσης με τους κανόνες.

50 . Ήταν μεσημέρι σε λεωφορείο που κατευθυνόταν προς Κηφισιά από κέντρο. Ξαφνικά ένας παππούς άρχισε να φωνάζει ότι του έκλεψαν το πορτοφόλι. Το αποτέλεσμα ήταν να κλειδώσουν οι πόρτες και να περιμένουμε την αστυνομία χωρίς να μπορούμε να φύγουμε. Τελικά η αστυνομία κατέφτασε και το πρώτο που ρώτησε ήταν: Ποιος είναι αλλοδαπός. Ούτε καν που καθόταν το θύμα!!!! Κατευθείαν: ποιος είναι αλλοδαπός. Ένας δύσμοιρος σήκωσε το χέρι του!!! Είχε επίσης την ατυχία να κάθεται σχετικά κοντά στο θύμα. Με απίστευτα άσχημο τρόπο οι αστυνομικοί τον ανάγκασαν να τους ακολουθήσει. Τον έβριζαν παρά το γεγονός ότι στο λεωφορείο υπήρχαν και μικρά παιδιά! Το λεωφορείο ξεκίνησε και στην επόμενη στάση ένας ΕΛΛΗΝΑΣ που καθόταν δίπλα στο θύμα άρχισε να τρέχει προς την έξοδο. Όλοι καταλάβαμε. Αμέσως μετά μία κυρία δίπλα μου μονολόγησε: Τον είδα εγώ ότι ήταν αυτός αλλά δεν πειράζει. Ας καθαρίζει ο κόσμος από τους ξένους!!! Δεν ξέρω ποιο ήταν το χειρότερο: Αυτό που είπε ή το γεγονός ότι εγώ δεν αντέδρασα καθόλου και απλά έσκυψα το κεφάλι!!!!!!!

51 Η ΑΝΘΙΣΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ
Ανθεί ο ρατσισμός στην Ελλάδα και το νομικό οπλοστάσιο για την καταπολέμησή του είτε δεν υπάρχει είτε όπου υπάρχει δεν εφαρμόζεται από τους εκπροσώπους του κράτους (Αστυνομία, Δικαιοσύνη κ.λπ.). Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κατά του Ρατσισμού (ΕΚΔΡ) που δημοσιεύθηκε στις στο έθνος η Ελλάδα κατέχει μία από τις τρεις τελευταίες θέσεις στον πίνακα των 20 ευρωπαϊκών χωρών ως προς την ελλιπή εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας της σχετικής με την ισότιμη μεταχείριση των ατόμων ανεξάρτητα από τη φυλετική ή εθνοτική καταγωγή τους, καθώς και την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας και επαγγελματικής κατάρτισης. H Eλλάδα ενσωμάτωσε στην εσωτερική της νομοθεσία τις σχετικές κοινοτικές οδηγίες με μεγάλη καθυστέρηση, ψηφίζοντας υπό την απειλή της παραπομπής της στο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο, τον νόμο 3304/2005. O νόμος αυτός εφαρμόζεται ελάχιστα στη χώρα μας. Oι δημόσιες υπηρεσίες, η Aστυνομία, οι αρμόδιοι φορείς του Δημοσίου σε θέματα μετανάστευσης, αλλά και οι ίδιοι οι Eλληνες πολίτες, δεν φαίνεται να κατανοούν ότι ο ρατσισμός και η διακριτή μεταχείριση ανθρώπων συνιστούν παραβίαση του νόμου που επιφέρει κυρώσεις. Η Eλλάδα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό ξενοφοβίας μεταξύ των κοινοτικών χωρών, που αγγίζει το 80% του πληθυσμού της χώρας. Οι περισσότερες διατάξεις του ελληνικού νόμου κατά του ρατσισμού δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται επιλεκτικά και τμηματικά. Θύματα αυτής της ελλειμματικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες με πρώτους τους μετανάστες, τους μουσουλμάνους, τους τσιγγάνους, ελληνικής υπηκοότητας, αλλά και αλλοδαπούς προερχόμενους από την Aλβανία. H Eλλάδα δεν γλιτώνει από την κατηγορία του επίσημου κρατικού ρατσισμού που στρέφεται εναντίον κυρίως των μουσουλμάνων μεταναστών, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που να δικαιολογούν αυτή την κακή μεταχείρισή τους. Ωστόσο η συμπεριφορά του ελληνικού Tύπου βελτιώθηκε και ευαισθητοποιήθηκαν πολλοί δημοσιογράφοι όσον αφορά τα προβλήματα που συνδέονται με την κακομεταχείριση των μεταναστών, αλλά οι ιδιωτικές τηλεοράσεις υποκύπτουν στα στερεότυπα κινδυνολογίας εναντίον των μεταναστών κι αυτό διότι αυξάνουν έτσι τη θεαματικότητά τους.

52 ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ, ρατσισμός, μισαλλοδοξία (το μίσος εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη π.χ. πολιτική τοποθέτηση, θρησκεία κ.λπ) και απαξιωτική αντιμετώπιση, είναι μερικά από τα φαινόμενα της συμπεριφοράς του Έλληνα πολίτη, που καταγράφονται στο ερευνητικό πρόγραμμα ‘Τοπική Αυτοδιοίκηση και μετανάστευση’ που έχει εκπονήσει Επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης( 26 Απριλίου 2007). Ο σύγχρονος Έλληνας πιστεύει ότι οι ξένοι ευθύνονται για την εγκληματικότητα, (7 στους 10 ), για την αύξηση της ανεργίας και θεωρεί ότι τα παιδιά των αλλοδαπών πρέπει μεν να πηγαίνουν στον ίδιο σχολείο με τα ελληνόπουλα αλλά σε διαφορετικές τάξεις! Οι 7 στους 10 Έλληνες, συμπαθούν περισσότερο τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς κτλ.), τους Λατινοαμερικανούς και τους Σέρβους, αντιπαθούν όμως τρομερά τους Αλβανούς, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους και τους Αμερικανούς (αντιαμερικανισμός). Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει σημαντικό πρόβλημα ενημέρωσης για τον Έλληνα πολίτη και έλλειψη κατάρτισης και ευαισθητοποίησης σε θέματα που αφορούν τους μετανάστες στη χώρα μας. Επιπλέον, το 69% υποστηρίζει ότι οι μετανάστες ευθύνονται για την αύξηση της ανεργίας των Ελλήνων, ενώ οι 9 στους 10 απαντούν θετικά στην ανάγκη λήψης επιπλέον μέτρων για αποτελεσματικότερο έλεγχο των συνόρων, προκειμένου να εισέρχονται στη χώρα μόνο οι αλλοδαποί που έχουν «νόμιμα χαρτιά». Το 28% απαντάει θετικά στην ερώτηση αν αντιμετώπισαν προσωπικά προβλήματα με την ασφάλειά τους λόγω της παρουσίας αλλοδαπών. Επίσης, το 75% πιστεύει ότι τα παιδιά των ξένων πρέπει μεν να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία με τα ελληνόπουλα, αλλά όχι και στις ίδιες τάξεις, ενώ το 55% απάντησε ότι πρέπει να συσταθούν ειδικές τάξεις για τους αλλοδαπούς μαθητές!!! Το 84% των ερωτηθέντων κρίνει ότι χρειάζεται να λειτουργήσουν ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης για να βοηθηθούν οι μετανάστες, ενώ το 64% διαφωνεί με την άποψη ότι οι αλλοδαποί πρέπει να εισέρχονται στη χώρα μόνο ως τουρίστες. Τα ποσοστά συμπάθειας του Έλληνα είναι τα εξής: περισσότερο συμπαθείς με 63,5% είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες και ακολουθούν οι Λατινοαμερικάνοι με 47,3% και οι Σέρβοι και οι Παλαιστίνιοι στο ίδιο μήκος κύματος! Οι Αλβανοί «αντιπαθούνται» κατά 58,15%, οι Ρουμάνοι κατά 32,4%, οι Βούλγαροι κατά 29,7% και οι πολίτες των ΗΠΑ με 18,9% αντιπάθεια!!! Εντυπωσιακό είναι επίσης το ποσοστό 9,5% αποδοχής για πολίτες από την Ανατολική Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, την Ασία και τη Μέση Ανατολή.

53 Ταινίες με αντιρατσιστικό περιεχόμενο που θα άξιζε να βλέπατε είναι οι εξής:
Ο Μισισιπής φλέγεται του Τζιν Χάκμαν. Στα σύνορα του κόσμου του Μάικλ Γουίντερμποτομ. Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας του Τόνι Κέι. ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ του Barmak Akram "Απ' το χιόνι" του Σωτήρη Γκορίτσα. "Η μπαλάντα του Μπλάκσμιθ" του Φέρεντ Σκέπιζι. "Ο μισαλλόδοξος" του Στίβεν Σίλενχα "Μάλκολμ Χ" του Σπάικ Λι. "Ελα να δεις τον Παράδεισο" του Αλαν Πάρκερ "Θα 'θελα να 'σουν εδώ" του Ντ. Λίλαντ "Rom" του Μ. Καραμαγκιώρη , "Ο Ψαλιδοχέρης" του Τιμ Μπάρτον και "Ο θάνατος του Γκασταρμπάιντερ" του Π. Πάτζακ .

54 Αβραμίδου Μαρία Αναγνώστου Αικατερίνη Γεωργούλα Στεφανία-Χριστίνα Γιαννούλας Ελευθέριος Γιέλι Εράλντ Γουδώνης Θεόφιλος-Αλέξανδρος Δημου Στυλιανός Δουλγερίδου Σαββούλα Ιστράτι Λουντμίλα Καραμέτα Αριόλα Καραμίχου Ελισάβετ Καρατζιούλας Αθανάσιος Καστίγιο-Κούντη Ελεάνα Κατσίβελος Απόστολος Κιρτζαλιώτης Κυριάκος Κουτσένκο Ντάρια Λίκα Τζενισίλντα Χατζηγεωργίου Γεώργιος