Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Κυριακή 3-6-2007.

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Κυριακή 3-6-2007."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Κυριακή

2 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

3 ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
Χρήστος Χρυσόπουλος ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ (ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΡΑΦΟΥΝ) Γιώργος Χαντζής 15 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ

4 Ι.

5 Drive your cart and plow over the bones of the dead.

6 Η σχέση του συγγραφέα με την παρακαταθήκη διέπεται από μια ηθική ασυνεπή, ταγμένη (με ασυνέπεια και πάλι) στο συμφέρον της γραφής. Αδιαφορία, κλοπή, εξύμνηση, αντιγραφή, προσκόλληση, αντίθεση, επίκληση, διάψευση, παράφραση, όλα «παίζουν» όταν γράφεις, και τότε κανένας συγγραφέας (νεκρός ή ζωντανός), και κανένα κείμενο δεν είναι ασφαλές. Οδήγησε το κάρο και το αλέτρι σου πάνω από τα κόκαλα των νεκρών.

7 (Χέηλυ, Αϊντάχο, 1885 – Βενετία 1972)
Έζρα Πάουντ (Χέηλυ, Αϊντάχο, 1885 – Βενετία 1972) Σύμφωνο (1913) Από τη συλλογή   Lustra (1916)

8 Σύμφωνο (1913) Υπογράφω σύμφωνο μαζί σου Γουώλτ Γουίτμαν
Σύμφωνο (1913)   Υπογράφω σύμφωνο μαζί σου Γουώλτ Γουίτμαν. Σε αποστρεφόμουν αρκετό καιρό. Σε πλησιάζω σαν παιδί που μεγάλωσε πια Ένα παιδί ξεροκέφαλου πατέρα· Είμαι σε ηλικία πλέον που μπορώ να κάνω φίλους. Ήσουν εσύ που έκοψες το νέο ξύλο, Τώρα είναι η ώρα για το σκάλισμα. Έχουμε κοινή ρίζα και χυμούς – Ας αρχίσουν οι ανταλλαγές μεταξύ μας.

9 IΙ.

10 Εισαγωγή στην ποίηση (1988) Το μήλο που ξάφνιασε το Παρίσι (1988)
Μπίλυ Κόλλινς (Νέα Υόρκη, 1941-) Εισαγωγή στην ποίηση (1988)  Από τη συλλογή Το μήλο που ξάφνιασε το Παρίσι (1988)

11 Εισαγωγή στην Ποίηση (1988) Τους ζητώ να πάρουν ένα ποίημα και να το κρατήσουν στο φως σαν χρωματιστό σλάϊντ ή να στήσουν αυτί στο βουητό του. Λέω ρίξτε ένα ποντίκι μέσα σε ένα ποίημα και παρατηρήστε το να ψάχνει την έξοδό του, ή περπατήστε στο δωμάτιο του ποιήματος και ψηλαφίστε τους τοίχους για έναν διακόπτη φωτός. Τους θέλω να κάνουν θαλάσσιο σκι στην επιφάνεια ενός ποιήματος χαιρετώντας το όνομα του συγγραφέα στην ακτή. Αλλά εκείνοι το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να δένουν το ποίημα σε μια καρέκλα με σχοινί και να το βασανίζουν μέχρι να ομολογήσει. Αρχίζουν να το χτυπούν με μία μάνικα για να βρουν τι πραγματικά σημαίνει.

12 A fool sees not the same tree a wise man sees.

13 Πολλές φορές το δέντρο του τρελού είναι ομορφότερο από εκείνο που βλέπει ο γνωστικός. Σε κάθε περίπτωση μιλώ εκ μέρους μιας λογοτεχνίας πολυσθενούς, δεκτικής στην πολυμέρεια, ακόμα και στην συμπαραδήλωση. Όταν ακόμα και η πιο ανοίκεια ανάγνωση είναι για εκείνην μια επιβράβευση. Ο τρελός δεν βλέπει το ίδιο δέντρο που βλέπει ο γνωστικός.

14 ΙΙΙ.

15 Ο βασιλιάς Πόπιελ και άλλα ποιήματα (1962)
Τσέσλαβ Μίλος (Ζέτεναϊ, Λιθουανία 1911 – Κρακοβία, Πολωνία 2004) ARS POETICA? (1961) Από τη συλλογή  Ο βασιλιάς Πόπιελ και άλλα ποιήματα (1962)

16 ARS POETICA? (1961)   Nα γιατί η ποίηση ορθά λέγεται ότι υπαγορεύεται από ένα δαιμόνιον [… ] Ποιος λογικός άνθρωπος θα επιθυμούσε να αποτελεί πόλη δαιμόνωνοι οποίοι συμπεριφέρονται σαν να είναι στα μέρη τους, μιλούν σε πολλές γλώσσες, και δεν ικανοποιούνται με το να αρπάξουν τα χείλη ή το χέρι του,μα εργάζονται να αλλάξουν το γραφτό του προς διευκόλυνσή τους; [… ] Ο σκοπός της ποίησης είναι να μας υπενθυμίζει πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει ακέραιο το άτομο,όταν το σπίτι του είναι ανοικτό, δεν υπάρχουν κλειδιά στις πόρτες, και αόρατοι φιλοξενούμενοι μπαίνουν και βγαίνουν όποτε θέλουν.

17 Prudence is a rich ugly old maid courted by Incapacity.

18 Το ζήτημα δεν είναι να αφήνεις τον εαυτό σου διαθέσιμο στο τυχαίο, ή να λες εκείνο το δημοφιλές ότι το κείμενο είναι συχνά αυτό που σε καθοδηγεί, ή ότι οι ήρωες και τα γεγονότα «ζωντανεύουν», ή ότι η γλώσσα αυτονομείται… κοκ. Αυτά δεν αρκούν. Δεν σε πάνε μακριά. Το ζήτημα είναι να καλλιεργείς ενσυνείδητα και με επιδίωξη –σχεδιασμένα– την αλλαγή, τη διακινδύνευση, τον πειραματισμό. Δεν αρκεί να λες ότι τα πράγματα συμβαίνουν. Πρέπει να ρισκάρεις. Η Σύνεση είναι μια πλούσια κι άσχημη γεροντοκόρη, που τη φλερτάρει η Ανικανότητα.

19 ΙV.

20 Bring out number, weight and measure in a year of dearth.

21 Η γραφή δεν είναι οραματισμός και ελκυστική φαντασία, Δεν είναι αναχώρηση και δώρο της έμπνευσης. Δεν είναι παρόρμηση και αυθορμητισμός. Δεν είναι παραμύθι, ρόλος, διαφυγή, έκφραση, απελευθέρωση. Η γραφή είναι πρωταρχικά και πάνω απ’ όλα ψυχρός υπολογισμός, μέτρημα, ζύγισμα και λεπτομερής -επώδυνα λεπτομερής- καλλιέργεια της γλώσσας. Γι’ αυτό οι στιγμές της ενθουσιώδους έξαρσης δεν είναι κατάλληλες για την πραγμάτωση του έργου. Ο συγγραφέας οφείλει να αναπτύξει έναν τρόπο να υποδεχτεί την αυτόκλητη έκλαμψη, να την δεξιωθεί, να την θρέψει όσο μπορεί, να την καταγράψει και τέλος να την απαρνηθεί. Μόνο τότε θα μπορέσει να γράψει, όταν πια αυτή η πλάνη θα έχει περάσει. Αν παρασυρθεί, χάθηκε. Η γραφή καλλιεργείται πάνω σε στεγνό χώμα. Το δίσεκτο χρόνο ζύγισε, το δίσεκτο χρόνο μέτρα.

22 Σκέψεις για ένα δώρο από πίκλες καρπουζιού
Ναόσι Κοριγιάμα (Νήσος Κικάϊ, Καγκοσίμα, Ιαπωνία, 1926-) Ένα καρβέλι ποίηση (1996) Από τη συλλογή Σκέψεις για ένα δώρο από πίκλες καρπουζιού και άλλοι σύγχρονοι στίχοι (1996)

23 Ένα καρβέλι ποίησης (1996) αναμιγνύετε την ζύμη της εμπειρίας με το προζύμι της έμπνευσης και το ζυμώνετε καλά με αγάπη και το σφυροκοπάτε με όλη σας την δύναμη και κατόπιν το αφήνετε μέχρι να φουσκώσει με τις δικές του δυνάμεις και έπειτα το ζυμώνετε πάλι και του δίνετε στρογγυλό σχήμα και το ψήνετε στον φούρνο της καρδιά σας

24 V.

25 The road of excess leads to the palace of wisdom.

26 Λένε ότι η λογική είναι κακός οδηγός για την τέχνη, και ότι –σε κάθε περίπτωση– τα σπουδαία έργα αφορούν πάντοτε μια θεμελιώδη υπερβολή: είτε αυτή είναι λύπη είτε θυμός· κομπασμός ή ανικανότητα· θάρρος ή δυστυχία· χαρά ή πλάνη…κλπ. Μπορεί να ’ναι κι έτσι. Όμως αυτό ελάχιστα μας διαφωτίζει. Θα ισχυριζόμουν μάλιστα ότι το ζήτημα είναι αδιάφορο. Για την πραγμάτωση της γραφής οι προϋποθέσεις είναι άλλες: διαύγεια, ησυχία, θέληση, ψυχραιμία, υπομονή. Ορίστε, λοιπόν, μια μεταφορά –όχι για τη διαδρομή– αλλά για την κατάληξη της γραφής: Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας.

27 Γιώργος Χαντζής (Αθήνα, 1972-) O2 (2006)

28 O2   ο κ. archie πέρασε με ένα τρομπόνι από τη βόρεια καρολίνα αυτοσχεδιάζοντας· στον δρόμο συγκρότησε μια μπάντα·   […]   o rәuzlæn ο ίδιος ένας ήχος είναι!   αυτά, που κοροϊδεύουμε κατά μόνας ως περιγραφές πεθαμένων αισθημάτων: η ποίηση   είναι σσστοίχημα: το σσσύρσιμο της σουσουράδας (που δεν υπάρχει· η σουσουράδα δεν σέρνεται ούτε σέρνει την ουρά της)   μία αναλογία των οξύμωρων ακόμη πιο πέρα: ως εργαλείο να διερευνήσουμε το μέλλον:   ένα ωραίο παγκάκι που τρως πασατέμπο πάνω του καθώς το περιμένεις!   ακόμη και η αισθητική χωρίς ουλές, τρύπες, λάθη [του ποιήματος] είναι αντιαισθητική, αλλά εντάξει τρώγεται:   καθώς μία ρώσικη ρουλέτα από πικρά σποράκια συνεχίζει να γυρίζει εν αγνοία σου!   […]   καλύτερος στόχος η έρευνα επί τη εμφανίσει του ήθους της σιωπής και του ήχου της ανυσυχίας·   αλήθεια όμως, πώς ελέγχεται η δράση της μη αναγώγιμης σκέψης   όταν η εποπτεία σου ασκείται από κουτιά μέσα σε άλλα κουτιά στο βάθος του διανοητικού σου τοπίου

29 VΙ.

30 He who desires but acts not breeds pestilence.

31 Αυτή είναι μια νύξη, όχι για τον «τόνο» του καλλιτέχνη, αλλά για τη φιλοδοξία που γεννά η γραφή. Ας πούμε λοιπόν και αυτό: ότι ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται και μιας μορφής υπευθυνότητα. Σιωπηλά ή όχι, άμεσα ή δολίως, ξεκάθαρα ή μέσω τρίτων, ο δημιουργός μιλά εκ μέρους του έργου. Ό,τι κι αν λέμε για τον θάνατο του συγγραφέα, το έργο (το όποιο έργο) απαιτεί την υπεράσπιση του δημιουργού του. Ή έτσι το αντιλαμβάνεται εκείνος. Και στις μέρες μας αυτή δεν είναι μια φιλοφρόνηση απέναντι στο εγώ, αλλά μια ουσιώδης υπεράσπιση της ίδιας της τέχνης. Όποιος μένει αδρανής και μόνο επιθυμεί, θρέφει την πληγή που τον κατατρώγει.

32 (Νήσος του Πρίγκηπα Εδουάρδου, Καναδάς, 1934-)
Μαρκ Στραντ (Νήσος του Πρίγκηπα Εδουάρδου, Καναδάς, 1934-) Τρώγοντας ποίηση (1968)  Από τη συλλογή Λόγοι κίνησης (1968)

33 Τρώγοντας ποίηση (1968) Μελάνι τρέχει από την άκρες του στόματός μου
Τρώγοντας ποίηση (1968)   Μελάνι τρέχει από την άκρες του στόματός μου. Δεν υπάρχει ευτυχία σαν την δική μου. Τρώω ποίηση καιρό. Η βιβλιοθηκάριος δεν πιστεύει ό,τι βλέπει. Τα μάτια της είναι λυπημένα . και περπατάει με τα χέρια μέσα στο φόρεμά της. [... ] Δεν καταλαβαίνει. Όταν την βάζω στα γόνατά μου και γλείφω το χέρι της, ουρλιάζει. Είμαι νέος άνθρωπος, Γρυλίζω και της γαβγίζω Κάνω τρέλες χαρούμενος στο βιβλιοφάγο σκοτάδι

34 VII.

35 The hours of folly are measured by the clock,
but the moment of wisdom no clock can measure.

36 Η επιδίωξή μας δεν είναι το «καλό» έργο
Η επιδίωξή μας δεν είναι το «καλό» έργο. Ο συγγραφέας δεν γνωρίζει καν τι είναι το καλό έργο, και κάθε φορά προχωρά με συγκρίσεις, πεποιθήσεις που αλλάζουν, τη νοσταλγία για το αίσθημα που διαφεύγει. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αποκλείσει τη πιθανότητα να βρίσκεται δίπλα στην ιδιοφυΐα. Ή έστω ένα βήμα μακριά από την κορφή του λόφου. Ακόμα κι αν είναι καταδικασμένος να βαδίζει διαρκώς στους πρόποδες ή να γυρίζει χαμένος στα πρανή. Οι ώρες της πλάνης μετριούνται με το ρολόι, μα τη στιγμή της σοφίας δεν υπάρχει ρολόι που μπορεί να τη μετρήσει.

37 Της σύγχρονης ποίησης (1942) Μέρη ενός κόσμου (1942)
Γουάλας Στήβενς (Ρέντινγκ, Πενσυλβάνια, 1879 – Χάρτφορντ, Κονέκτικατ 1955) Της σύγχρονης ποίησης (1942) Από τη συλλογή Μέρη ενός κόσμου (1942)

38 Σχετικά με την μοντέρνα ποίηση (1942)   Το ποίημα του νου στην πράξη της αναζήτησης Αυτού που αρκεί. Δεν χρειάστηκε πάντα να το αναζητήσει: . Το σκηνικό είχε στηθεί· επαναλάμβανε Ό,τι έγραφε το σενάριο. Ύστερα το θέατρο εξελίχθηκε Σε κάτι άλλο. Το παρελθόν του ήταν ένα σουβενίρ [... ] Ο ηθοποιός είναι Ένας μεταφυσικός στο σκοτάδι, κρούοντας Ένα όργανο, κρούοντας μία συρμάτινη χορδή Παράγοντας ήχους που διαπερνούν την απρόσμενη ευθύτητα, Και περιέχουν απόλυτα τον νου∙ κάτω από αυτούς δεν μπορεί Να καταδυθεί, πέρα από αυτούς δεν θέλει να υψωθεί Πρέπει Να είναι η αναζήτηση μιας ικανοποίησης [... ] Το ποίημα της πράξης του νου.   [Μτφ. Χάρης Βλαβιανός]

39 VIII.

40 A dead body revenges no injuries.

41 Ας μιλήσω για ένα ποίημα
Ας μιλήσω για ένα ποίημα. Ένα ποίημα που οι στροφές του είναι ακατάληπτες, που οι στίχοι του σπάζουν στη μέση, που τα νοήματά του μοιάζουν με παρανοήσεις, που οι ήχοι του τρίζουν, ίσως να επιζεί στη μνήμη των αναγνωστών του, αλλά δεν μπορεί να εντυπωσιάσει κανέναν με τη ρώμη του. Δεν φταίει όμως ο ποιητής που έχει κάνει μια τόσο ελάχιστη συνεισφορά στην τέχνη. Σε κάθε περίπτωση, το φθαρμένο ποιητικό του κεφάλαιο, είναι ένα κεφάλαιο που πριν από εκείνον δεν υπήρχε καθόλου. Ένα θνησιγενές ποίημα λέει πολλά ψέματα την ίδια στιγμή που το πνίγει μια αφανέρωτη αλήθεια. Το νεκρό σώμα δεν επιστρέφει τα χτυπήματα.

42 Ποιήματα και αντι-ποιήματα (1954)
Νίκανορ Πάρρα (Τσιλάν, Χιλή 1914-) Νέοι ποιητές Από τη συλλογή Ποιήματα και αντι-ποιήματα (1954)

43 Νέοι ποιητές   Γράψε όπως θέλεις Σε οποιοδήποτε ύφος σου αρέσει Έχει τρέξει πολύ μελάνι κάτω από τη γέφυρα Για να συνεχίζεις να πιστεύεις Πώς μόνο ένας δρόμος είναι ο σωστός.   Στην ποίηση όλα επιτρέπονται.   Με μόνο αυτόν τον όρο φυσικά, Οφείλεις να βελτιώσεις την λευκή σελίδα

44 ΙΧ.

45 No bird soars too high if he soars with his own wings.

46 Το πουλί δεν μπορεί να δανειστεί τα φτερά κάποιου άλλου πτηνού
Το πουλί δεν μπορεί να δανειστεί τα φτερά κάποιου άλλου πτηνού. Μπορεί όμως να «καβαλήσει» ένα ρεύμα του ανέμου. Το ζήτημα είναι ότι ο συγγραφέας δεν έχει φτερά, παρά μόνο χέρια με τα οποία γαντζώνεται από τα σώματα των άλλων συγγραφέων. Κι έτσι, κοιτώντας κανείς από απόσταση τους συγγραφείς, βλέπει μια μακριά κατακόρυφη στήλη σωμάτων που αιωρείται στο κενό, και σώματα περιπεπλεγμένα που πιάνεται το ένα από το άλλο και κινούνται διαρκώς σαν να ψάχνουν να βρουν μια μόνιμη θέση, ή από φόβο μήπως πέσουν. Κανένα πουλί δεν πετά πολύ ψηλά, μόνο με τα δικά του φτερά.

47 Έτσι είπα είμαι ο Έζρα (1965) Ποιήματα του Νόρθφηλντ (1966)
 Α.Ρ. Άμμονς (Γουάιτβιλ, Βόρεια Καρολίνα, Ίθακα, Νέα Υόρκη, 2001) Έτσι είπα είμαι ο Έζρα (1965) Από τη συλλογή Ποιήματα του Νόρθφηλντ (1966)

48 Έτσι είπα είμαι ο Έζρα (1965)   Έτσι είπα είμαι ο Έζρα και ο άνεμος μαστίγωσε τον λαιμό μου τυχερό παιχνίδι για τους ήχους της φωνής μου Άκουσα τον άνεμο να περνά πάνω από το κεφάλι μου και να εκτινάσσεται στην νύχτα Απευθυνόμενος στην θάλασσα είπα Είμαι ο Έζρα αλλά δεν γύρισε καμία ηχώ από το νερό Οι λέξεις καταπνίγηκαν στην βοή των κυμάτων ή πηδώντας πάνω από την φουσκοθαλασσιά χάθηκαν στον ωκεανό […] Είμαι ο Έζρα Όπως μία επαναλαμβανόμενη λέξη χάνει την ουσία της έτσι εγώ ο Έζρα βγήκα έξω μέσα στην νύχτα σαν σήκωμα της άμμου […]

49 Χ.

50 Kώστας Καρυωτάκης Σταδιοδρομία Ελεγεία και Σάτιρες (1927)
(Τρίπολη, 1896 – Πρέβεζα 1928) Σταδιοδρομία Από τη συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες (1927)

51 Σταδιοδρομία Tη σάρκα, το αίμα θα βάλω σε σχήμα βιβλίου μεγάλο
Σταδιοδρομία   Tη σάρκα, το αίμα θα βάλω σε σχήμα βιβλίου μεγάλο. «Oι στίχοι παρέχουν ελπίδες» θα γράψουν οι εφημερίδες. «Kλεαρέτη Δίπλα-Mαλάμου» και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου. Tην ψυχή και το σώμα πάλι στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη. Aλλά, με τη δύση του ηλίου, θα πηγαίνω στου Bασιλείου. Eκεί θα βρίσκω όλους τους άλλους λογίους και τους διδασκάλους. Tα λόγια μου θα 'χουν ουσία, η σιωπή μου μια σημασία. Θηρεύοντας πράγματα αιώνια, θ' αφήσω να φύγουν τα χρόνια. Θα φύγουν, και θα 'ναι η καρδιά μου σα ρόδο που επάτησα χάμου.

52 The most honest act is to set yourself before others.

53 Η πιο ισχυρή συναίνεση των ημερών μας συνοψίζεται στο διαχωρισμό παλαιών - νέων και επιβάλλει οι συγγραφείς που υπολείπονται στη διαδικασία νομιμοποίησης (αν και μπορεί να έχουν την ίδια ηλικία με τους «καθιερωμένους») να τοποθετούνται a priori στον αντίποδα αυτού που κάνουν οι «φτασμένοι» συγγραφείς, επειδή αγωνιούν να αποποιηθούν οποιοδήποτε σημάδι «λογοτεχνικής γήρανσης». Ενώ, από την άλλη πλευρά, οι «καθιερωμένοι» συγγραφείς δεν βλέπουν στους νέους τίποτε άλλο, παρά μόνο μια γιγάντια και κενή φιλοδοξία. Εδώ ο χρόνος δεν υπάρχει ως διάρκεια αλλά ως συσσώρευση. Η μια εποχή πέφτει πάνω στην άλλη, κάθε «νεωτερισμός» καλύπτει τον προκάτοχό του όπως τα αρχαιολογικά στρώματα σε μια ανασκαφική τομή. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν πλέον εξέλιξη και διαδοχή, παρά μόνο πρόκληση (provocation) και αντικατάσταση. Η ειλικρινέστερη πράξη είναι να βάλεις τον εαυτό σου πριν από τους άλλους.

54 ΧΙ.

55 Prisons are built with stones of law,
brothels with bricks of religion.

56 Δεν ξέρω ακριβώς τι θέλει να πει αυτή η φράση, όμως υποπτεύομαι ότι για τον συγγραφέα σημαίνει ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ετεροκαθορίζεται. Η αγωνία της επίδρασης που διακηρύσσει ο Μπλουμ, ο «δυνατός ποιητής» -που βρίσκεται τόσο κοντά στον Νίτσε- και κατάφερε να ξεπεράσει την «αγωνία να γίνει απλώς ένα αντίγραφο ή μια ρέπλικα», ο ποιητής που μπόρεσε να σκεφτεί με κάποιες νέες μεταφορές, που ανασυνέθεσε όλα τα παραδοσιακά «έτσι είναι» σε ένα δικό του «έτσι το θέλησα», οροθετεί την ταυτότητά του μέσω «αυτού που δεν είναι». Στο τείχος που προστατεύει την επικράτεια του δημιουργού ορθώνονται οι λέξεις των άλλων. Οι φυλακές χτίζονται με τις πέτρες του νόμου, τα πορνεία με τα τούβλα της θρησκείας.

57 Γ. Χ. Ποίημα κατά παραγγελία -ή- ποίημα σε ανάκλιντρο -ή- πικρία για την απεικονιστική θεωρία -ή- Entrée à une poetique nue (2006)

58 Ποίημα κατά παραγγελία ή ποίημα σε ανάκλιντρο ή πικρία για την απεικονιστική θεωρία ή Entrée à une poetique nue   ∂   Μία φαντασιακή ζωή πέρα από ανταμοιβές και δίπολα. Ως ορμή που εκτυλίσσεται από το υπογάστριο ως τον μετωπιαίο φλοιό και πιο πέρα ως χειρονομία, κινηματογραφία θα έπρεπε πεις, πάνω από τους παρατηρητές. Κάποιος ωθεί περισσότερο, και κάποιος μεταθέτει τα όρια.   Casting για τρεις ρόλους: προβολέα, υποβολέα, εντολοδόχου   Ίσως υπονοείται μία χρήση. Ταυτόχρονα όμως δεν επιτρέπεται η εκμετάλλευση του πραγματικού γεγονότος. Δεν έχεις το δικαίωμα να εκθέσεις την επιθανάτια επιθυμία του μεσήλικα αστού απέναντί σου (ας της δώσουμε το προσωρινό όνομα βενετία). Δεν έχεις το δικαίωμα να ενθέσεις στο ποίημα την κατάστασή του (εδώ που τα λέμε και την δική σου)   Μία ισχυρή αντιστοιχία που ξεχάστηκε (ως ενδεχόμενο)· μία άγνωστη αντιστοιχία που αναφάνηκε (ως επιφαινόμενο)· κι όλα θα γίνουν σούπα σε καμπίνα διαστημοπλοίου.   Όχι πλαστογράφος αλλά αρχιτέκτονας της ρευστής ύλης (ούτε Ευπαλίνος). Με τις κ α τ η γ ο ρ ί ε ς αχαρτογράφητες άλλα εκ του αποτελέσματος διακριτές –με όρους διαφορετικότητας θα ήταν μια ωραία ιδέα.   Cartes postales (που ξέχασες και βλέπεις κυριακή απόγευμα) α. οι έννοιες είναι οντότητες που κυκλοφορούν εκεί έξω (Φιλοσοφικές έρευνες) β. η μόνη ορατή μορφή τους κυκλοφορεί εντός του παιχνιδιού εδώ μέσα (ψευδο Φιλοσοφικές έρευνες)   Δεν μπορεί να γίνει άλλη παραχώρηση στην διαμεσολάβηση. Το θέμα δεν μπορεί να είναι η μορφή του. Το εγώ (που δεν είναι ego) δεν μπορεί να είναι μια δέσμη εντυπώσεων. Δεν μπορούν όλα αυτά να σταματήσουν μία απλή φράση που το υποκείμενο λέει πριν καταρρεύσει και καταρρέει.   Μια βόλτα με την γόνδολα ενώ ο ορίζοντας λιώνει σε κείνες τις γνωστές αποχρώσεις, ένα ποτήρι λευκό κρασί… και το σημείωμα πάνω στο τραπέζι.

59 ΧΙΙ.

60 The glory of the peacock is the pride of God.

61 Όσο κι αν μερικές φορές θέλουμε να παρουσιάζουμε ότι αδιαφορούμε, δεν είναι εύκολο να αποστασιοποιηθούμε από το έργο μας. Σύμφωνοι, το έργο διαθέτει έναν βαθμό αυτονομίας, το νόημα είναι μια κατασκευή της πρόσληψης, ο δημιουργός δεν είναι αποκλειστικός κάτοχος των ποικίλων ερμηνειών του έργου… εντούτοις, όταν επαινούν ένα βιβλίο μας κολακευόμαστε. Σύμφωνα με την τετριμμένη έκφραση: «όπως καμαρώνεις για ένα παιδί». Κοιτάς το έργο σαν να είναι το είδωλό σου -ή μάλλον ό,τι λέγεται για εκείνο αντανακλά σε σένα. Κατά κάποιο τρόπο, ένα φάντασμα που σου μοιάζει κατοικεί μέσα στο βιβλίο. Τι συμβαίνει όμως αλήθεια μέσα στα βιβλία; Η περηφάνια του παγωνιού είναι η δόξα του Θεού. Τι θα είχε να πει γι’ αυτό το ίδιο το παγώνι;

62 Γ. Χ. Parmigianino (2007)

63 Parmigianino Του Χ.Β < J.A. < F.P. To χέρι τεντώνεται να φτάσει τον φακό Το πρόσωπο στιγμιαία παραμορφώνεται Αν σταματήσει τώρα θα φιλήσει μια στρεβλή εικόνα Ποιανού; Θα σε θυμάμαι πάντα και πάντα. Θα σε θυμάμαι μετά τον θάνατό μου Δεν θα περίμενες να εκφραστώ με τέτοιο τρόπο; Δεν είμαι εγώ αυτός Eίναι το υποκείμενο αυτού του ποιήματος Αυτό ζει τώρα όχι τα χέρια και το βλέμμα από πάνω του Θέλει να βρει πώς να απλώσει το χέρι του (με τέτοιο τρόπο αυτή την φορά) Ώστε… Να δώσει όλη την αγάπη του χωρίς να το νοιάζει πόση θέλεις εσύ Κι όμως αυτό είναι ένα ιστορικό ποίημα ανάμεσα σε δύο κάτοπτρα. Aν μπορεί η αγάπη μας να αποτελεί ιστορία.

64 XIII.

65 What is now proved was once only imagined.

66 Η λογοτεχνία είναι μια ανάληψη ευθύνης που γίνεται σε ένα προγλωσσικό επίπεδο: άνευ σκέψεων. Για να είμαι λοιπόν ελεύθερος να γράψω, δεν ξεκινώ από μια πραγματολογική κρίση, αλλά από ένα προγλωσσικό «κάτι» που πασχίζω να παραμείνει πολυσθενές. Μια διάκριση είναι εδώ πολύ ουσιαστική: η λογοτεχνία δεν είναι «εσωτερική γνώση», δεν μεταδίδει μια ενδόμυχη αντιληπτικότητα, γιατί δεν υπάρχει κάποιο είδος πρωταρχικής πραγματικότητας, που θα ονομαζόταν «το πράγμα καθ’ εαυτό». Η λογοτεχνία είναι λόγος που προβάλλει τα νοήματα στο μέλλον και -ως ουροβόρος- θρέφει η ίδια τον εαυτό της. Είναι -όμως- και λόγος πληθυντικός. Κάθε λογοτεχνική μεταφορά είναι, σύμφωνα με την έκφραση του Πωλ Ρικέρ, «ένα κείμενο σε μικρογραφία». Μπορούμε να σκεφτούμε ως εξής: η αφετηρία της γραφής βρίσκεται οπωσδήποτε προτού αγγιχτούν το μολύβι με το χαρτί, εντούτοις ο συγγραφέας στοχάζεται εξαρχής ταιριάζοντας λέξεις. Η διαφορά είναι ότι δεν έχει στο νου του μια ιδέα του όντος, ανεξάρτητη από τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει για τη διατύπωσή της. Εδώ δεν χωράει διαζευκτικό. Η «προγλωσσική» θέση είναι κιόλας από την αρχή λεκτική, αλλά δεν αποτελεί αναπαράσταση κάποιου είναι. Παρουσιάζεται ως μια χρονική στιγμή στην οποία αναφερόμαστε με ρήματα σκέψεως. Ό,τι είναι τώρα αποδεδειγμένο, υπήρξε κάποτε μόνο γέννημα της φαντασίας.

67 Γ. Χ. Εψ = Ηψ ; (2006)

68 Εψ = Ηψ ;   μεγαλώνεις ένα ποίημα όπως συνθέτεις ένα παιδί (στο μυαλό σου) όλη αυτή η αντίληψη για το άλλο, τον άλλον, πόσο νοιάζει το Άλλο;   πέρα από τα λογοπαίγνια πόσο νοιάζει την πραγματικότητα το κουτσομπολιό μας   […]   η αναπαραγωγή όπως και ποίηση είναι οι παραστατικές τέχνες του καιρού μας! όλα τα άλλα μοιάζουν απλές αναπαραστάσεις, της νεκρής φύσης μας   […]   αν το παιχνίδι της γλώσσας, αν, δεν ήτανε παιχνίδι τότε θα μπορούσαν τα συναισθήματα (σκέψεις) να συνταχθούν   …φάσματα φάσματα ίσως κάποτε εξισωθούν!   δεν είναι ότι το πείραμα αλλοιώνει ο παρατηρητής αλλά δεν υπάρχει και τίποτα να μετρηθεί   αφού αναλογικά ότι/όπως λέγεται μόνο τότε φανερώνεται: φοβερό φαντάσου φάσματα   (τουλάχιστον όχι φαντάσματα) και ως τέτοιο σε ονειρεύτηκα;   […]

69 XIV.

70 Eternity is in love with the productions of time.

71 ν κερδίσεις ποτέ μια εφήμερη νίκη στη μάχη με τον λόγο, θα είναι μόνο επειδή δεν φοβήθηκες να απολέσεις την έκφραση που πίστευες για δική σου. Το δυσκολότερο στοίχημα της γραφής δεν είναι να επιτύχεις, αλλά αντιθέτως να απαλλαγείς από την ιδιοσυγκρασία: «Δεν θέλω να γράφω με τον ίδιο τρόπο, έστω κι αν υπάρχει ένας τρόπος που με επιβραβεύει». Γι’ αυτό η επιδίωξη της υστεροφημίας είναι επιζήμια για τη γραφή. Θα έπρεπε να γράφει κανείς σαν να υπήρχε μόνο το χθες και το τώρα. Η αιωνιότητα είναι ερωτευμένη με τους καρπούς του χρόνου.

72 Ανοησίες και σαχλαμάρες (2005)
 Α.Ρ. Άμμονς (Γουάιτβιλ, Βόρεια Καρολίνα, 1926 – Ίθακα, Νέα Υόρκη, 2001) Άτιτλο (1997) Από τη συλλογή Ανοησίες και σαχλαμάρες (2005)

73 Άτιτλο (1997)  ... γάμησε τις επιδιώξεις σου για αθανασία: κανένας λόγος να είσαι αθάνατος στα σώματα των άλλων ενώ το δικό σου σώμα λιώνει ή ξεφλουδίζει σε κιτρινιάρικα κομμάτια... Ξεχνάει κανείς προτού τον ξεχάσουν Γι’ αυτό μην νοιάζεσαι αν σε θυμούνται Μόνο να σε απασχολεί το να είσαι, μόνο γι’ αυτό αξίζει να νοιάζεσαι.

74 XV.

75 The bee has no time for sorrow.

76 Ο συγγραφέας δεν έχει χρόνο για τις διαφορετικές ιδέες που παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές. Ούτε ψάχνει στις θεωρίες και στα έργα των άλλων για αφορμές. Η μέλισσα δεν έχει χρόνο για το αύριο, ούτε έχει την υπομονή να δοκιμάζει διαρκώς διαφορετικά λουλούδια. Ο συγγραφέας δεν έχει χρόνο να νοιαστεί για το ξένο έργο. Η έγνοια του είναι στο φορτίο που κουβαλά ο ίδιος. Το έργο του «κοιτά προς τα πίσω», ναι, αλλά θέλοντας να «βρεθεί μπροστά». Δηλαδή κανείς δεν στέκει να παρασταθεί σε κανέναν. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι αυτή: ό,τι λαμβάνω από τους άλλους, οφείλω να το κάνω γρήγορα δικό μου. Η μέλισσα δεν έχει χρόνο για λύπηση.

77 Μετά το τέλος της ομορφιάς (2003)
Χάρης Βλαβιανός (Ρώμη 1957-) Ποιος; Από τη συλλογή Μετά το τέλος της ομορφιάς (2003)

78 ΠΟΙΟΣ; […] Η προσήλωση που δείχνω στον εαυτό μου Μπορεί να θεωρηθεί ναρκισσισμός. Ωστόσο υπερασπίζομαι την τιμή μου Θέτοντάς την διαρκώς υπό αίρεση. Επιβεβαιώνομαι μέσω μιας ανάκρισης Που πολλές φορές οδηγεί στον διασυρμό μου. Η ιστορία μου δεν είναι παρά το χρονικό αυτής της ανάκρισης. Κάθε ποίημα που διεκδικεί μια θέση στην ιστορία μου Οφείλει να την αφηγηθεί εκ νέου, Με τρόπους όμως που δεν είναι εκ των προτέρων γνωστοί. Αν το παρελθόν μου οφείλει να το προϋποθέτει, Το μέλλον μου πρέπει ήδη να το περιέχει. Όμως ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει το μέλλον; Εσύ;

79 ΤΕΛΟΣ


Κατέβασμα ppt "Κυριακή 3-6-2007."

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google