2015-2016 Ερευνητική εργασία Β τετραμήνου Αθλητισμός Β τάξη των Λυκειακών Τάξεων του Γυμνασίου Παλαίρου.

Παρουσίαση με θέμα: "2015-2016 Ερευνητική εργασία Β τετραμήνου Αθλητισμός Β τάξη των Λυκειακών Τάξεων του Γυμνασίου Παλαίρου."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 2015-2016 Ερευνητική εργασία Β τετραμήνου Αθλητισμός Β τάξη των Λυκειακών Τάξεων του Γυμνασίου Παλαίρου

2 2 Οι μαθητές τηςΒ τάξης ΕΙΣΑΓΩΓΗ των Λυκειακών τάξεων τουΓυμνασίου Παλαίρου, στα πλαίσια του μαθήματος ερευνητική εργασία – Πρότζεκτ του 2 ου Τετραμήνου επέλεξαν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Χωρίστηκαν σε ομάδες, κατηγοριοποίησαν τα αθλήματα σε ομαδικά, ατομικά και σε όσα ανήκουν και στις δυο κατηγορίες. Αναζήτησαν και συνέλεξαν πληροφορίες για την ιστορία του κάθε αθλήματος, την προέλευση και τον τρόπο που παίζεται καθώς και για τα οφέλη του. Επιλέχθηκαν αθλήματα τα οποία είναι δημοφιλή στη χώρα μας καθώς και ανάμεσα στα ίδια τα παιδιά της τάξης. Ομάδες: Α. Ομαδικά αθλήματα:Δελαπόρτα Αλεξάνδρα, Μαγκανάκη Σοφία, Μπουρδούβαλης Δημητρης Β.Ατομικάκαιστίβος:ΧαχάμηςΣτάθης,ΔώνοςΔημήτρης, Τριαντακωσταντής Σπύρος, Γατσούλη Αναστασία Γ. Πολεμικές Τέχνες :Βίτσα Ανδρομάχη, Γιαννιάς Νίκος, Ζερβούλη Παρασκευή, Κατσαμπίρης Δημήτρης Υπεύθυνη Καθηγήτρια : Γαρίδα Κωνσταντίνα ΠΕ06 Πηγές: Wikipedia, ελληνική ομοσπονδία καλαθοσφαίρησης, οδηγίες μαθηματος φυσικης αγωγής, ομοσπονδία ταε κβο ντο στην Ελλάδα

3 3 ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ(μέρος Α) ΑΘΛΗΜΑ(ορισμός):η ατομική ή ομαδική δραστηριότητα που αποσκοπεί στη γύμναση του σώματος και περιλαμβάνει συχνά τον ανταγωνισμό για την επίτευξη καλύτερων επιδόσεων. Ράφτινγκ Το Ράφτινγκ είναι ομαδικό σπορ κατάβασης ποταμού με φουσκωτή βάρκα. Το πλήρωμα αποτελείται από έναν επαγγελματία οδηγό ποταμού και από 6-12 κωπηλάτες, ανάλογα με το μέγεθος της βάρκας το οποίο καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας του ποταμού και την ποσότητα των νερών του. Όπως όλα τα σπορ περιπέτειας έτσι και το ράφτινγκ έχει κάποιο βαθμό επικινδυνότητας συνεπώς και κάποιους κανόνες ασφαλείας. Έχει πάρει την ονομασία του από την αγγλική λέξη raft (σχεδία). Η ιστορία του Rafting Το Rafting ήταν μια από τις πρώτες μορφές μεταφοράς ατόμων, τροφίμων αλλά χρησιμοποιόταν και για κυνήγι.Το 1960 το Rafting καθιερώθηκε στην Αμερική.H δεκαετία του '70 σηματοδότήθηκε μια σημαντική αναβάθμιση στη δραστηριότητα αυτή όταν εντάχθηκε στην Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου.Εξοπλισμός και εργαλεία αναπτύχθηκαν και οι τεχνικές βελτιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Στη δεκαετία του 1980, τα ποτάμια στη Νότια Αμερική και την Αφρική, για να αναφέρουμε μερικά, είχαν προστεθεί στον κατάλογο των ποταμών whitewater της διασκέδασης του κόσμου.Το 1992, το Ραφτινγκ συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996. Επιπλέον, ο ποταμός Ocoee στο Tennessee Valley φιλοξένησε τις εκδηλώσεις whitewater των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1997, η Διεθνής Ομοσπονδία του Ράφτινγκ ιδρύθηκε και το πρώτο επίσημο διεθνές πρωτάθλημα διεξάχθηκε το 1999.Με τις εξελίξεις στις λέμβους, τις δεξιότητες και τον εξοπλισμό, το Rafting συνεχώς γίνεται ολο και πιο δημοφιλες σε όσους αρέσουν τα extreme sport. Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν την διασκέδαση και την περιπέτεια που προσφέρει αυτή η δραστηριότητα. http://www.snowguide.gr/rafting/item/i-istoria-tou-rafting https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3% CE%BA

4 Ρυθμική γυμναστική H ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα στο οποίο άτομα ή ομάδες αθλητριών (από 2 έως 6 άτομα) χειρίζονται ένα ή περισσότερα από τα εξής όργανα:  σχοινί,  κορύνες (δύο ανά αθλήτρια),  στεφάνι,  μπάλα,  κορδέλα  ή ελεύθερα (χωρίς αντικείμενα, τα λεγόμενα "floor routine") 4

5 Ένας ατομικός αθλητής χειρίζεται μόνο 1 όργανο κάθε φορά. Όταν πολλές αθλήτριες εκτελούν μια ρουτίνα μαζί σ’ ένα ανώτατο όριο δύο τύποι αντικειμένων μπορούν να χρησιμοποιούνται από την ομάδα. Ένας αθλητής μπορεί να ανταλλάξει αντικείμενο με ένα μέλος της ομάδας ανά πάσα στιγμή μέσω της ρουτίνας. Ως εκ τούτου, ένας αθλητής μπορεί να χειριστεί μέχρι και δύο διαφορετικά κομμάτια του αντικειμένου κατά την διάρκεια της παράστασης. Η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που συνδυάζει στοιχεία από μπαλέτο, γυμναστική, χορό, και πράξεις χειραγώγησης αντικειμένων. Νικητής είναι ο συμμετέχων που κερδίζει τους περισσότερους βαθμούς΄ καθορίζεται από μια επιτροπή κριτών για στα άλματα, στις πιρουέτες (άξονες), στις ευελιξίες, στο χειρισμό αντικειμένων, στην εκτέλεση και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. *Ρυθμική γυμναστική Ανδρών* Η ρυθμική γυμναστική διεξάγεται επί το πλείστον από γυναίκες και κορίτσια, αλλά ένας αυξανόμενος αριθμός των ανδρών συμμετέχουν σε μερικές χώρες. Οι αθλητές κρίνονται σε μερικές από τις ίδιες φυσικές ικανότητες και δεξιότητες, όπως οι αθλήτριες αντίστοιχα, όπως το χέρι/ σώμα-μάτι του συντονισμού, αλλά η δύναμη και οι δεξιότητες πολεμικών τεχνών είναι το επίκεντρο, σε αντίθεση με την ευελιξία και το χορό στη ρυθμική γυμναστική γυναικών. https://www.google.gr/search?q=RAFTING&biw=1242&bih=606&source=lnms&tbm=isch&s 5

6 a=X&ved=0ahUKEwi- 1f303uXKAhXBOxoKHZAUBdwQ_AUIBigB#tbm=isch&q=%CE%A1%CF%85%CE%B8%CE%BC% CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%B3%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE% B9%CE%BA%CE%AE+&imgrc=_ Συγχρονισμένη κολύμβηση Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι άθλημα του υγρού στίβου. Συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων μόλις το 1977. Έχει τρία αγωνίσματα. Το ατομικό, τα ζευγάρια (ή ντουέτο) και το ομαδικό. Το άθλημα είναι αποκλειστικά για γυναίκες, αν και γίνεται κάποια προσπάθεια για να γίνει και άθλημα των αντρών. Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι ένα είδος επίδειξης μέσα στο νερό, στο οποίο οι αθλήτριες κρίνονται για την εκτέλεση ορισμένων κολυμβητικών κινήσεων που έχουν εγκριθεί από τις αρμόδιες αθλητικές αρχές. Οι αθλήτριες βαθμολογούνται για την εκτέλεση μιας σειράς από φιγούρες και για ένα τυπικό κολυμβητικό πρόγραμμα που γίνεται με τηΣτις εθνικές και διεθνείς συναντήσεις η πισίνα πρέπει να είναι τετράγωνη με ελάχιστο μήκος πλευράς 12 μέτρα. Το βάθος της πρέπει να είναι τουλάχιστον τρία μέτρα για τις φιγούρες και 1,7 μέτρα για το τυπικό πρόγραμμα. Η ελάχιστη θερμοκρασία της πισίνας πρέπει να είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Οι διοργανωτές των αγώνων είναι υποχρεωμένοι να έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα για την αναπαραγωγή της μουσικής που επιθυμούν οι αθλήτριες. Σε αυτά περιλαμβάνονται και υποβρύχια ηχεία που τηρούν τους κανόνες ασφάλειας. Για τις υποχρεωτικές φιγούρες οι αθλήτριες πρέπει να φοράνε μαύρο μαγιό με άσπρο σκουφάκι. Για το τυπικό κολυμβητικό πρόγραμμα μπορούν να φορέσουν οποιοδήποτε μαγιό θεωρείται κατάλληλο. συνοδεία μουσικής.Οι ελάχιστες ανάγκες σε διεθνείς συναντήσεις είναι ένας διαιτητής που επιβλέπει τα αγωνίσματα, διορίζει και κατευθύνει τους υπόλοιπους κριτές, δίνει το σύνθημα για την έναρξη των αγωνισμάτων, επιβάλλει ποινές και εγκρίνει τη βαθμολογία. Υπάρχουν μια ή δυο ή τρεις ομάδες από πέντε ή επτά κριτές που βαθμολογούν τις κολυμβήτριες και ένας βοηθός του διαιτητή σε κάθε ομάδα κριτών, αρμόδιος για τις υποχρεωτικές φιγούρες. 6

7 Χόκεϊ επί πάγου Το χόκεϊ επί πάγου, γνωστό απλώς ως χόκεϊ στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ομαδικό άθλημα που παίζεται πάνω στον πάγο, ένα από τα πιο γρήγορα αθλήματα του κόσμου. Οι παίκτες κινούνται πάνω σε παγοπέδιλα στην επιφάνεια φυσικού ή τεχνητού πάγου. Ως άθλημα πάγου απαιτούντα:  παγοπέδιλα 7

8  μια ρακέτα (συνήθως ξύλινη, σπανιότερα από αλουμίνιο η πλαστικό). Οι τελείως μα τελείως σκληρές επιφάνειες του χώματος και των σφαιρών που πετούν με υψηλή ταχύτητα (μέχρι πάνω από 160 χιλιόμετρα), θέτουν ένα εξοπλισμό ασφάλειας. Οι παίκτες χόκεϊ είναι εξοπλισμένοι με μια σειρά αντικειμενων ασφάλειας για να ελαττώσουν τον κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού. Αυτό περιλαμβάνει συνήθως: 1.ένα κράνος 2.μαξιλάρια ώμων 3.τα μαξιλάρια αγκώνων 4.τα προστατευτικά γάντια 5.τα βαριά γεμισμένα σορτς 6.φρουρές αντικνημίων 7.φρουρά λαιμών ~ Μάσκες ένδυσης του τερματοφύλακα και πολύ ογκωδέστερος, εξειδικευμένος εξοπλισμός με σκοπό να τους προστατεύσει από πολλά άμεσα χτυπήματα από τη σφαίρα.~ http://www.icehockey.gr/ Χαρακτηριστικό σχεδιάγραμμα μιας επιφάνειας πάγου στο Χόκεϊ επί πάγου 8

9 Χόκεϊ επί χόρτου Το χόκεϊ επί χόρτου είναι άθλημα που παίζεται σε ειδικά διαμορφωμένα μεγάλα γήπεδα με συνθετικό χλοτάπητα (outdoor), αλλά και σε κλειστές αίθουσες σάλας (indoor).Οι ομάδες αποτελούνται για το "outdoor" από 11 παίχτες η κάθε μία και στο "indoor" από 6 παίχτες. Κάθε αθλητής κρατάει ένα μπαστούνι το οποίο είναι καμπυλωτό απο τη μία μεριά και απο την άλλη επίπεδο. Με τη μεριά του μπαστουνιού την επίπεδη επιτρέπεται να χειρίζεσαι μια μικρή μπάλα κατασκευασμένη από καουτσούκ και άμμο στο εσωτερικό της.Αντικειμενικός σκοπός του παιχνιδιού είναι να σκοράρει στο αντίπαλο τέρμα. Οπωσδήποτε οι κανονισμοί διαφέρουν από το ποδόσφαιρο, αλλά μοιάζουν, αφού υπάρχουν φάουλ, πέναλτι, αποβολές. Είναι ολυμπιακό αγώνισμα και έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα ως "κερητίζειν". Το χόκεϊ είναι διαδεδομένο σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως την Αγγλία, το Πακιστάν, την Νέα Ζηλανδία,την Ισπανία,την Ολλανδία,την Γερμανία. 9

10 Παίκτες στην αρχαιότητα 10

11 Υδατοσφαίριση Η Υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται σε πισίνα, από δύο επταμελείς ομάδες - έξι παίκτες και έναν τερματοφύλακα. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η επίτευξη τερμάτων με την ρίψη της μπάλας μέσα στο τέρμα που φυλάσσεται από τον τερματοφύλακα, και νικήτρια είναι η ομάδα με τα περισσότερα τέρματα. Το παιχνίδι έχει ομοιότητες με τη χειροσφαίριση και το χόκεϊ επί πάγου. Ιστορία Διεξάγεται από το 1996[εκκρεμεί παραπομπή], αν και από τότε έχει αλλάξει πολύ. Συχνά οι κανονισμοί αλλάζουν, σε μια προσπάθεια της διεθνούς ομοσπονδίας να κάνει το άθλημα πιο κινητικό και θεαματικό. Σύμφωνα με μια φήμη, κάποτε στις Ινδίες Άγγλοι έφιπποι παίζοντας το πόλο από στραβό χτύπημα έστειλαν τη μπάλα σε παρακείμενη λίμνη. Οι πολίστες βρήκαν την ευκαιρία να βουτήξουν στο νερό για να δροσίσουν την μπάλα και διαπίστωσαν ότι μπορεί να γίνει ένα ανάλογο παιχνίδι μέσα στο νερό. Έτσι, με μια μικρή μπάλα του πόλο παίχτηκε για πρώτη φορά πόλο σε πισίνα που είχε για τέρματα δυο βάρκες σε απόσταση 50 μέτρων. 11

12 Κέρλινγκ Το κέρλινγκ (curling) είναι ομαδικό άθλημα, που παρουσιάζει ομοιότητες με τα παιχνίδια bowls και shuffleboard. Παίζεται από δύο ομάδες, αποτελούμενες από μία τετράδα παικτών η καθεμιά σε ένα ορθογώνιο στρώμα από πάγο, ο οποίος είναι παρασκευασμένος με ιδιαίτερη προσοχή. Οι ομάδες γυρίζουν σέρνοντας στον πάγο βαριές πέτρες με λεία επιφάνεια από γρανίτη με σειρά ομόκεντρων κύκλων[1] προς το στόχο τους, που ονομάζεται "σπίτι" (house). Δύο άτομα με σκούπες συνοδεύουν τους συμπαίκτες. Το σκούπισμα εξυπηρετεί στο να λειανθεί ο πάγος από τους πολλούς μικρούς κρυστάλλους που εμποδίζουν την πέτρα να ολισθαίνει.[2] Κάθε αγώνας περιλαμβάνει 10 innings (ή ends). Για κάθε πέτρα που είναι πιο κοντά στον μπλε, κεντρικό κύκλο (tee) κερδίζει ένα πόντο η κάθε ομάδα[3]. Στόχος είναι να φέρει η ομάδα τις περισσότερες πέτρες κοντά στο κέντρο. Η περίπλοκη φύση του αθλήματος έκανε ορισμένους να αναφέρονται σε αυτό ως "σκάκι πάνω στον πάγο" Ιστορική αναδρομή Πατρίδα του κέρλινγκ θεωρείται η Σκωτία, όπου μετρά 5 αιώνες συνεχούς παρουσίας. Το άθλημα είναι πολύ δημοφιλές στον Καναδά και στις σκανδιναβικές χώρες. Το κέρλινγκ είναι επίσημα άθλημα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων από το 1998. Είναι επίσης άθλημα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες (κέρλινγκ με αμαξίδιο). Η Παγκόσμια Ομοσπονδία του Κέρλινγκ (WCF) ιδρύθηκε το 1966. 12

13 13

14 ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ (Β) Τα ομαδικά παιχνίδια χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: 1)Παιχνίδια εξ επαφής (ποσόσφαιρο, καλαθοσφαίρηση, χειροσφαίριση) 2)Παιχνίδια τα οποία οι αθηλητές δεν έχουν επαφή μεταξύ τους και αναμεσα τους υπάρχει ενα δικτυ (πετοσφαίρηση, τένις) Τα οφέλη του ομαδικού αθλήματος Η εργατικότητα Η επιμονή  Η φιλία  Ο σεβασμός  14 Η αυτοπεποίθηση  Μερικά ομαδικά αθλήματα είναι το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το μπάσκετ και το χάντμπολ.

15 Καλαθοσφαίριση Η καλαθοσφαίριση ή πιο συχνά μπάσκετ, είναι ένα ομαδικό άθλημα. Εμπνευστής και δημιουργός του ήταν ο Καναδός, James Naismith καθηγητής φυσικής αγωγής στο Σπρίνγκφηλντ των ΗΠΑ,. Ημερομηνία δημιουργίας του αθλήματος έχει καταγραφεί η 15/29 Δεκεμβρίου 1891. 15

16 Κανόνες 16

17 17 Παίζεται με δύο ομάδες των πέντε ατόμων σε ένα (συνήθως κλειστό, που στο έδαφός του έχει παρκέ) γήπεδο με δύο αντικριστά καλάθια. Οι παίκτες επιτρέπεται να ακουμπήσουν την μπάλα μόνο με τα χέρια (ωστόσο δε συνιστά παράβαση εάν αυτή ακουμπήσει και οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, εκτός από τα πόδια). Σκοπός των ομάδων είναι να βάλουν με [σουτ] την μπάλα μέσα από το καλάθι όσο το δυνατόν περισσότερες φορές στα 40 λεπτά του αγώνα (τέσσερα δεκάλεπτα). Η ομάδα που θα πετύχει περισσότερους πόντους είναι η νικήτρια. Εάν ο αγώνας λήξει ισόπαλος, οι ομάδες συνεχίζουν σε πεντάλεπτη παράταση. Κάθε ομάδα έχει 5 παίκτες ανά πάσα στιγμή μέσα στο γήπεδο, ενώ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλους 7 παίκτες (που βρίσκονται στον πάγκο), πραγματοποιώντας αλλαγές. Ανάλογα με το ποια ομάδα κατέχει την μπάλα, οι παίκτες παίζουν αμυντικά ή επιθετικά. Ο συνολικός χρόνος της επίθεσης μιας ομάδας είναι 24 δευτερόλεπτα, ενώ για να περάσει μια ομάδα την μπάλα από το μισό γήπεδο έχει μόνο 8 δευτερόλεπτα. Δεν επιτρέπεται να τρέχει κάποιος κρατώντας την μπάλα (βήματα): Πρέπει ή ταυτόχρονα να κτυπά τη μπάλα στο πάτωμα (ντρίμπλα) ή να σταματήσει και να δώσει πάσα. Αλλιώς η μπάλα πηγαίνει στην αντίπαλη ομάδα. Κάθε αγώνας διαρκεί 4 περιόδους ίσης διάρκειας. Ανάμεσα στην 1η και τη 2η, καθώς και ανάμεσα στην 3η και την 4η, μεσολαβεί διάλειμμα 2 λεπτών. Ανάμεσα στην 2η και την 3η, υπάρχει διάλειμμα 15 λεπτών, το λεγόμενο ημίχρονο. Κάθε προπονητής έχει το δικαίωμα να καλέσει τους παίκτες του στον πάγκο για να τους δώσει οδηγίες, τέσσερις φορές στον αγώνα. Αυτό λέγεται time out και κατά τη διάρκειά του ο αγώνας διακόπτεται για 1 λεπτό, ενώ οι παίκτες συγκεντρώνονται στους πάγκους. Στο παρκέ υπάρχει η γραμμή του τρίποντου (στα 6,75 μέτρα στην Ευρώπη για διοργανώσεις υπό την αιγίδα της FIBA, 7.25 στο NBA), που ορίζει την αξία κάθε σουτ. Οι αθλητές μπορούν να σκοράρουν για 2 πόντους (μέσα από τη γραμμή) ή για 3 (έξω από αυτήν, εφόσον δεν την πατούν). Για 1 πόντο μετράει η βολή, την οποία σουτάρουν οι παίκτες, κατόπιν υποδείξεως των διαιτητών (ενώ ο χρόνος έχει διακοπεί) μετά από φάουλ ή τεχνική ποινή.

18 Το μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες Το 1904, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, το μπάσκετ παρουσιάστηκε ως σπορ επίδειξης και 32 χρόνια αργότερα, στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα ως ολυμπιακό άθλημα. Το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης επιτράπηκε για πρώτη φορά η συμμετοχή επαγγελματιών μπασκετμπολιστών. 18

19 Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών εκπροσωπεί την Ελλάδα στις διεθνείς καλαθοσφαιρικές διοργανώσεις. Είναι η πρώτη ελληνική εθνική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο ανδρών σε οποιοδήποτε άθλημα, καθώς και η μοναδική που πέτυχε συνεχόμενες πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις. Θεωρείται ως μία σημαντική δύναμη του παγκοσμίου μπάσκετ, έχοντας κερδίσει το Ευρωμπάσκετ δύο φορές, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων το 1995 και έχοντας φτάσει στο φάιναλ φορ στα 3 από τα 6 τελευταία Παγκόσμια Πρωταθλήματα της 19

20 ομάδαδιευθύνεταιαπότην ΕλληνικήFIBA (1994, 1998, 2006).Ηεθνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Ελλάδα Κατάταξη FIBA105 Προσχώρηση FIBAFIBA1932 Ζώνη FIBAFIBA Ευρώπη ΟμοσπονδίαEOK ΠροπονητήςΦώτης Κατσικάρης Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Συμμετοχές4 ΜετάλλιαΚανένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIBA Συμμετοχές7 ΜετάλλιαΑργυρό: 20062006 20

21 Ευρωμπάσκετ Συμμετοχές25 Μετάλλια19871987, 20052005 1989 1949, 2009 Η πετοσφαίριση είναι ένα ομαδικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο παίζεται από ανδρικές και γυναικείες ομάδες των έξι παικτών. Επινοήθηκε το 1895 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες εντάχθηκε το 1964 στο Τόκιο. Στην Ελλάδα εποπτεύεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να περάσει η μπάλα πάνω από το φιλέ και να ακουμπήσει στο γήπεδο του αντιπάλου ή να αναγκαστεί ο αντίπαλος να την πετάξει εκτός γηπέδου. Για να πετύχει το σκοπό αυτό η κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να κάνει τρεις μπαλιές με οποιοδήποτε μέρος του χεριού. Το μπλοκ δεν υπολογίζεται στις επαφές με τη μπάλα της ομάδας. Το πόδι δεν επιτρέπεται.Ο ίδιος παίκτης δεν έχει δικαίωμα να κάνει δύο συνεχόμενες μπαλιές. Επίσης, μετά από κάθε χτύπημα η μπάλα πρέπει να αναπηδήσει, δηλαδή δεν μπορεί να κρατηθεί από τον παίχτη. ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ:Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από 21

22 22 τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο παράρτημα της ΧΑΝ του Χόουλιοκ, στην πολιτεία Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα ομαδικό παιχνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμών, επινόησε το βόλεϊ. Αρχικά ονόμασε το παιχνίδι "μιντονέτ". Το όνομα βόλεϊ δόθηκε λίγο αργότερα, έπειτα από έναν αγώνα επίδειξης, μάλλον από τον Άλφρεντ Χάλστιντ.Το νέο άθλημα διαδόθηκε πολύ γρήγορα, κυρίως μέσω των παραρτημάτων της Χ.Α.Ν. στις πολιτείες των ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου από τους Αμερικανούς στρατιώτες. ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ (ΤΕΝΝΙΣ) Η Αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τένις είναι ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι.Οι παίκτες χρησιμοποιούν ρακέτες για να χτυπήσουν μια κοίλη λαστιχένια σφαίρα που καλύπτεται με χνουδωτό ύφασμα πέρα από ένα δίχτυ στο γήπεδο του αντιπάλου. Με προέλευση την Ευρώπη, προς το τέλος του 19ου αιώνα, η αντισφαίριση διαδόθηκε πρώτα σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων.Η αντισφαίριση είναι για μια ακόμη φορά ολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, από όλες τις ηλικίες, και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.Με εξαίρεση την υιοθέτηση της παράτασης στη δεκαετία του '90, οι κανόνες του έχουν παραμείνει εντυπωσιακά αμετάβλητοι από τα 1890's. Μαζί με τα εκατομμύρια παικτών του, εκατομμύρια θεατών παρακολουθούν την αντισφαίριση, ειδικά τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό χλοοτάπητα πράσινου χρώματος και ένα «τέρμα» στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να οδηγήσει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, δηλαδή «να βάλει γκολ» (από την αγγλική λέξη goal που σημαίνει σκοπός) ή «να σκοράρει», όπως λέγεται στην ειδική ποδοσφαιρική γλώσσα. Οι παίκτες χειρίζονται τη μπάλα κυρίως με τα πόδια, αλλά και με τον κορμό ή το κεφάλι. Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του παιχνιδιού κερδίζει. Στις μέρες μα το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του 21ου αιώνα ασχολούνταν με αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε περισσότερα από 200 κράτη.

23 Ομαδικά- ατομικά Το σκι ή χιονοδρομία είναι ένα χειμερινό άθλημα. Το σκι απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι οι ποικίλες καιρικές συνθήκες σε ορεινό έδαφος και οι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί κίνδυνοι. Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες τεχνικές κίνησης όπως σε άλλα αθλήματα. Είναι ατομικό άθλημα και ο κάθε αθλητής χρησιμοποιεί ειδική προστατευτική ενδυμασία, παπούτσια και κατάλληλα πέδιλα. Υπάρχει διεθνής χιονοδρομική ομοσπονδία, και στην Ελλάδα έχει εξαπλωθεί τα τελευταία χρόνια, το σκι όπως και η δημιουργία και οργάνωση χιονοδρομικών κέντρων στον Παρνασσό, στο Παγγαίο, στο Βέρμιο και σε πολλές άλλες ορεινές τοποθεσίες. Το πρώτο οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο στην Ελλάδα είναι αυτό του Σελίου, το οποίο βρίσκεται στο όρος Βέρμιο και λειτουργεί και στις μέρες μας. Το άθλημα του σκι περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ιστορία Προέρχεται από την Σκανδιναβία και αρχικά κάλυπτε την ανάγκη μετακίνησης των ανθρώπων πάνω στο χιόνι. Αυτό επιτυγχάνονταν με ένα ζευγάρι μακρόστενες ξύλινες σανίδες, οι οποίες δένονταν σε παπούτσια ή σε μπότες, τα γνωστά ως σκι από τα οποία πήρε το όνομά του το άθλημα. Τα αρχαιότερα δείγματα σκι βρέθηκαν στη Σουηδία και τη Φινλανδία και έχουν ηλικία 4.000 έως 5.000 χρόνων. Ήταν κοντύτερα και πιο πλατιά από τα σημερινά πέδιλα. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα δεν υπήρχε ικανοποιητικός τρόπος σταθερής πρόσδεσης των σκι στις μπότες. Αυτό άλλαξε το 1860, όταν ο Νορβηγός Sondre Nordheim χρησιμοποίησε πρώτος δέστρες που σταθεροποιούσαν τις μπότες στα σκι, όχι μόνο στο μπροστινό τους μέρος αλλά και στη φτέρνα. Η βελτίωση αυτή το εκανε μέσο τόσο αναψυχής όσο και άθλησης. Το1924 ιδρύθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία Σκι (F.I.S.). Παράλληλα με το χειμερινό σκι υπάρχει και το θαλάσσιο σκι, που έχει τους δικούς του κανονισμούς, το δικό του ξεχωριστό εξοπλισμό και βέβαια τη δική του ομορφιά. Τα τελευταία χρόνια έχει διαδοθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, αφού διαθέτει ατέλειωτες παραλίες κατάλληλες για το θαλάσσιο σκι όπως και πολύ καλές καιρικές συνθήκες για την άσκησή του. 23

24 24 ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ Το άθλημα της Ιστιοπλοΐας διεξάγεται σε υδάτινες επιφάνειες, σε θάλασσα ή σε λίμνη, αρμενίζοντας μια προκαθορισμένη διαδρομή. Ο ιστιοπλοϊκός αγώνας (που ονομάζεται και ρεγγατα) αποτελείται από μια ή περισσότερες κούρσες που είναι βαθμολογικάανεξάρτητες Κάθε σκάφος πουσυμμετέχει ιστιοδρομία, ανάλογα φυσικά μεταξύ τους και καλούνται ιστιοδρομίες. στον αγώνα λαμβάνει βαθμολογία σε κάθε με τη σειρά τερματισμού και στο τέλος της διοργάνωσης αθροίζονται τα αποτελέσματα ώστε να ανακηρυχθεί ο νικητής. Οι αθλητές μπορεί να αγωνίζονται είτε με πανομοιότυπα σκάφη, είτε με διαφορετικού τύπου σκάφη. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί στην ίδια διοργάνωση να αγωνίζονται περισσότερες από μια κατηγορίες σκαφών, με ιστιοδρομίες και αποτελέσματα ανά κατηγορία. Στην δεύτερη περίπτωση, αν και τα σκάφη εκκινούν ταυτόχρονα και ιστιοδρομούν την ίδια διαδρομή, στην πραγματικότητα αγωνίζονται με αντίπαλο το χρονόμετρο. Ο χρόνος που σημειώνει κάθε σκάφος για την ολοκλήρωση κάθε ιστιοδρομίας, διορθώνεται βάσει ενός συντελεστή ο όποιος προκύπτει κυρίως από τον τύπο και τον εξοπλισμό κάθε σκάφους. Κάθε ιστιοδρομία μπορεί να διαρκεί από λίγα λεπτά έως μερικές εβδομάδες. ΤΥΠΟΙ ΑΓΩΝΩΝ:  Fleet αγώνες Στους αγώνες αυτούς παίρνουν μέρος από τέσσερις έως εκατοντάδες λέμβοι. Μια λεμβοδρομία περιλαμβάνει τουλάχιστον τρεις αγώνες και για κάθε συμμετέχοντα αθροίζονται οι θέσεις. Νικητής είναι αυτός που έχει το χαμηλότερο σύνολο.  Match racing Σε αυτούς τους αγώνες διαγωνίζονται δύο λέμβοι μεταξύ τους  Ομαδικοί αγώνες Οι ομαδικοί αγώνες είναι συνήθως μεταξύ δύο ομάδων με τρεις λέμβους η κάθε μία

25 ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΗΣΗ Η επιτραπέζια αντισφαίριση (πινγκ-πονγκ) είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο. Παίζεται σε εσωτερικό χώρο και απαιτεί σχετικά μικρό κόστος εξοπλισμού. Αν και έχει αρκετές ομοιότητες με το τένις (κυρίως ως προς τους κανονισμούς), η σύγκριση μεταξύ τους σταματά εδώ. Το βάρος της μπάλας, η μικρή περιοχή του τραπεζιού, ο περιορισμένος χρόνος αντίδρασης κάνουν το παιχνίδι αρκετά σύνθετο και δύσκολο, ενώ απαιτείται, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ιδιαίτερα καλή φυσική κατάσταση. Είναι Ολυμπιακό άθλημα και εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών αγώνων του 1988 στη Σεούλ. Ιστορία Η επιτραπέζια αντισφαίριση (όπως και το τέννις) γεννήθηκε στην Μεγάλη Βρεταννία περίπου το 1880, όπου παιζόταν από μέλη της ανώτερης τάξης ως ομαδικό παιχνίδι εσωτερικού χώρου μετά το δείπνο. Έχει προταθεί ότι το παιχνίδι εξελίχθηκε αρχικά από αξιωματικούς του βρεταννικού στρατού στην Ινδία ή την Νότια Αφρική, οι οποίοι το φέρανε μαζί τους επιστρέφοντας στην πατρίδα. Μια σειρά βιβλίων τοποθετούνταν στη μέση ενός τραπεζιού ως φιλέ και άλλα δυο βιβλία χρησιμοποιούνταν ως ρακέτες για να χτυπάνε ένα μπαλάκι του γκολφ από τη μια πλευρά του τραπεζιού στην άλλη. Εναλλακτικά το παιχνίδι παιζόταν με μεταλλικές τσιγαροθήκες για ρακέτες και μπαλάκια φτιαγμένα από φελούς σαμπάνιας. Η δημοφιλία του παιχνιδιού οδήγησε τους κατασκευαστές να αρχίσουν να πουλάνε τον εξοπλισμό. Οι πρώτες ρακέτες ήταν συχνά κομμάτια δέρματος τεντωμένα πάνω σε πλαίσια και ο ήχος που παραγόταν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού έδωσε και τα πρώτα ονόματα στο παιχνίδι: «πινγκ πονγκ» και «γουιφ γουαφ». 25

26 26 Έπειτα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σύδνεϋ, η Διεθνής Ομοσπονδία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης εισήγαγε νέους κανόνες ώστε το παιχνίδι να γίνει πιο προσιτό για τους τηλεθεατές. Κατ' αρχήν από το 2000 αυξήθηκε η διάμετρος της μπάλλας από τα 38 χιλιοστά στα 40 χιλιοστά, πράγμα που αύξησε την αντίσταση του αέρα και μείωσε αποτελεσματικά την ταχύτητα του παιχνιδιού. Στη συνέχεια, το 2001, άλλαξε και η διάρκεια του σετ από τους 21 πόντους στους 11. Αυτό είχε ως σκοπό να αυξήσει τον ρυθμό του παιχνιδιού και να το κάνει πιο συναρπαστικό. Επίσης αλλάχθηκε ο κανονισμός που επέτρεπε στον παίκτη που σερβίρει να κρύβει την μπάλλα κατά τη διάρκεια του σερβίς, ώστε να μειωθεί το πλεονέκτημα του παίκτη που σερβίρει και κατά συνέπεια να αυξηθεί η μέση διάρκεια των πόντων. Η ποδηλασία είναι η χρήση του ποδηλάτου για μεταφορά, ψυχαγωγία και άσκηση, ιδιαίτερα διαδεδομένη σε όλον τον κόσμο. Επίσης, με τον όρο ποδηλασία εννοείται και η κίνηση με ανθρώπινη δύναμη κάθε μορφής τρίκυκλων, τετράκυκλων, μονόκυκλων ή άλλων οχημάτων. Η αγωνιστική ποδηλασία περιλαμβάνει αρκετά αγωνίσματα, αρκετά εκ των οποίων είναι ή υπήρξαν αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η αγωνιστική ποδηλασία διαιρείται επίσημα σε: Ποδηλασία Δρόμου, πολύ απαιτητικό, επίπονο και δύσκολο άθλημα. (Αγώνες ανοιχτής οδού και ομαδική χρονομέτρηση). Ποδηλασία Πίστας (Ταχύτητα, Χρονομέτρηση, Καταδίωξη, Αγώνας Πόντων, Μάντισον, Σκρατς κ.α) Ορεινή Ποδηλασία (Κρος Κάντρυ, Μαραθώνιοι, Κατάβαση, Τετραπλό 4Χ)kj Χωμάτινο ΒΜΧ Συκλοκρός (CX) Τράιαλ Καλλιτεχνική Ποδηλασία Τον έλεγχο του αθλήματος έχει η Παγκόσμια Ένωση Ποδηλασίας (UCI), που έχει ως μέλη τις Εθνικές Ομοσπονδίες Ποδηλασίας, 180 περίπου χωρών. Υπάρχουν επίσης και Ηπειρωτικές συνομοσπονδίες, που δρουν στα αντίστοιχα γεωγραφικά όρια των ηπείρων και διοργανώνουν αντίστοιχα πρωταθλήματα.

27 27 Στην Ελλάδα, η ποδηλασία ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Μάλιστα, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896), η Ελλάδα κατέκτησε μεταξύ άλλων χρυσό μετάλλιο στην Ποδηλασία Δρόμου, με τον Αριστείδη Κωνσταντινίδη. Σημαντικότερος, σύγχρονος έλληνας ποδηλάτης είναι ο Κανέλλος Κανελλόπουλος. Επίσης, μεγάλος ποδηλάτης ο οποίος υπήρξε και αναμορφωτής του αθλήματος στην Ελλάδα ήταν ο Ηλίας Κελεσίδης. Στην σύγχρονη εποχή οι σημαντικότεροι Έλληνες αθλητές της Ποδηλασίας είναι οι Χρήστος Βολικάκης, Γιάννης Ταμουρίδης και Περικλής Ηλίας αμφότεροι με μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Στην Ελλάδα,υπεύθυνη για την οργάνωση και διάδοση του αθλήματος είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας (Ε.Ο.Π.) Ιδρύθηκε το 1973 και έχει ως έμβλημα ποδηλάτη με ποδήλατο δρόμου, με φόντο την Ελληνική Σημαία. Έδρα της είναι το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο, που περιλαμβάνεται στο αθλητικό συγκρότημα του Ο.Α.Κ.Α. Το άθλημα καλλιεργείται σήμερα επίσημα από 80 περίπου σωματεία, στην Αττική, την Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Πάτρα, την Τρίπολη, την Σπάρτη, τον Πύργο, την Καλαμάτα, την Κάτω Αχαΐα, το Αίγιο, την Λάρισα, τα Τρίκαλα, τον Βόλο, την Λαμία, την Χαλκίδα, την Δράμα, την Φλώρινα, τις Σέρρες, την Καβάλα, την Κομοτηνή, την Νάουσα, τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, την Ρόδο, και την Μυτιλήνη. Στην Ελλάδα υπάρχουν και τρεις ανδρικές επαγγελματικές ομάδες ποδηλασίας δρόμου (SP Tableware, Heraklion και Team Worldofbike.Gr), που έχουν στο δυναμικό τους την ελίτ των αθλητών του δρόμου.

28 Πινγκ- πονγκ Ποδηλασία Ατομικά και αθλήματα στίβου 28

29 29 O κλασικός αθλητισμός είναι από τα πιο αγαπημένα αθλήματα των φιλάθλων γιατί, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό αγωνισμάτων με διαφορετικά χαρακτηριστικά (δρόμοι ταχύτητας με ή χωρίς υπερπήδηση εμποδίων, δρόμοι αντοχής-ημιαντοχής, άλματα, ρίψεις και κάποια αγωνίσματα συνεργασίας όπως οι σκυταλοδρομίες). Συνοπτικά, τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού είναι: α) δρόμοι, β) ρίψεις και γ) άλματα. Οι δρόμοι ταχύτητας και η ιστορία τους Oι δρόμοι ταχύτητας θεωρούνται από τα εντυπωσιακότερα αγωνίσματα, καθώς η διάρκειά τους είναι πολύ σύντομη. O δρόμος των 100 μέτρων λέγεται και «αγώνας της μιας ανάσας» γιατί η απόσταση είναι τόσο μικρή που οι αθλητές και οι αθλήτριες πρέπει να καταβάλουν όλες τους τις δυνάμεις μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δηλαδή «όσο κρατά μια ανάσα». Το αγώνισμα του δρόμου είναι ίσως η αρχαιότερη μορφή αθλητικού συναγωνισμού. Το άθλημα είναι τόσο αρχαίο, ώστε είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο και τόπο εμφάνισής του. Στην αρχαιότητα, τα παιδιά διδάσκονταν από μικρή ηλικία τις τεχνικές και τη φιλοσοφία του δρόμου, αγωνίσματος που καθιερώθηκε ως βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής τους. Στους 41 πρώτους Oλυμπιακούς Αγώνες το μόνο αγώνισμα που γινόταν ήταν ο στάδιος δρόμος (ή αλλιώς «στάδιον» ή «δρόμος»). Μάλιστα ο νικητής στο «στάδιον» έδινε το όνομά του στην Oλυμπιάδα. Τα δρομικά αγωνίσματα στους αρχαίους Oλυμπιακούς Αγώνες ήταν: ##Στάδιον (δρόμος ταχύτητας ενός σταδίου, περίπου 200 μέτρων). ##Δίαυλος (δρόμος ταχύτητας 2 σταδίων, περίπου 400μ.). ##Δόλιχος (δρόμος ημιαντοχής-αντοχής με μήκος που διέφερε από αγώνα σε αγώνα, αφού αναφέρονται δόλιχοι δρόμοι από 7-24 στάδια, περίπου 1.400- 4.800μ.). ##Oπλίτης δρόμος (δρόμος ημιαντοχής μήκους 2-4 σταδίων, περίπου 400-800μ.). ##Ίππιος δρόμος (δρόμος ημιαντοχής μήκους 4 σταδίων, περίπου 800μ.). Εκτός από τα παραπάνω, διάφορα αγωνίσματα δρόμου διεξάγονταν σε γιορτές. Για παράδειγμα, στα Hραία (αγώνες που διεξάγονταν κάθε 4 χρόνια ανεξάρτητα από τους Oλυμπιακούς Aγώνες, μέσα όμως στο στάδιο της Oλυμπίας), έτρεχαν μόνο γυναίκες. Yπήρχε ένας κώδικας τιμής που ακολουθούσαν όλοι οι αθλητές. Αυτός ο κώδικας αποτελούνταν από κάποιες βασικές αρχές. Αυτές οι αρχές δεν επέτρεπαν στους αθλητές να εμποδίζουν τους αντιπάλους σπρώχνοντας, χτυπώντας ή κρατώντας τους και πάνω από όλα επέβαλλαν στους αθλητές να απέχουν από τη δωροδοκία ή τη μαγεία. Όταν ένας αθλητής χρησιμοποιούσε τρόπους, οι οποίοι δεν ήταν σύμφωνοι με αυτόν τον κώδικα, οι Ελλανοδίκες (οι κριτές της εποχής εκείνης), τον απέβαλλαν αποκλείοντάς τον από τους αγώνες.Κάποτε, οι δρομείς φορούσαν ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από τη μέση τους. Αυτό αργότερα εγκαταλείφθηκε και οι

30 30 αθλητές έτρεχαν εντελώς γυμνοί. Μοναδική εξαίρεση αποτελούσε ο οπλίτης δρόμος, στον οποίο οι αθλητές φορούσαν κράνος, κνημίδες και ασπίδα, όπως στον πόλεμο, ενώ σε μεταγενέστερες Oλυμπιάδες έφεραν μόνο ασπίδα. Oι αθλητές ξεκινούσαν από την όρθια θέση με το ένα πόδι λίγο πιο μπροστά από το άλλο, με το σώμα να κλείνει λίγο προς τα εμπρός και με τα γόνατα ελαφρά λυγισμένα. Το σημείο στο οποίο οι αθλητές τοποθετούσαν τα πόδια τους ονομαζόταν βαλβίς. Oι αθλητές έπαιρναν τη θέση τους μετά από κλήρωση και μπροστά τους υπήρχε μια άσπρη γραμμή την οποία δεν έπρεπε να πατήσουν. Στην αρχή οι αθλητές ξεκινούσαν με το παράγγελμα του αφέτη. Επειδή μερικοί αθλητές μπορούσαν να κερδίσουν λίγο στην εκκίνηση σε βάρος των άλλων επινοήθηκαν μόνιμες γραμμές χαραγμένες πάνω σε πλάκες στις οποίες οι αθλητές τοποθετούσαν τα πόδια τους. Στις πλάκες αυτές υπήρχαν και σανίδες οι οποίες εμπόδιζαν τους αθλητές να ξεκινήσουν νωρίτερα. Oι σανίδες αυτές συνδέονταν με σχοινιά τα οποία κρατούσε ο αφέτης. Όταν ο αφέτης άφηνε ταυτόχρονα τα σχοινιά, δηλαδή έπεφτε η ύσπλιγγα, οι σανίδες έπεφταν συγχρόνως και οι αθλητές ξεκινούσαν όλοι μαζί. Τα άλματα και η ιστορία τους Τόσο το άλμα σε μήκος όσο και το άλμα σε ύψος είναι Oλυμπιακά αγωνίσματα και περιλαμβάνονται στο άθλημα του κλασικού αθλητισμού που θεωρείται ο βασιλιάς των σύγχρονων Oλυμπιακών Αγώνων. Και στα δύο αγωνίσματα επιδίδονται άντρες και γυναίκες. Είναι πολύ συναρπαστικά και επιφυλάσσουν εκπλήξεις μέχρι το τελευταίο άλμα του κάθε αθλητή. Ανατρέχοντας στους Oλυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας θα συναντήσουμε το άλμα σε μήκος, το οποίο, σε γενικές γραμμές, εκτελούνταν με τον ίδιο τρόπο που εκτελείται και σήμερα, με τη μόνη διαφορά ότι ο άλτης στην αρχαιότητα κρατούσε στα χέρια του αλτήρες, τους οποίους πιθανότατα πετούσε λίγο πριν την προσγείωση. Γενικότερα τα άλματα διακρίνονται σε οριζόντια (μήκος, τριπλούν) και κατακόρυφα (ύψος και επί κοντώ). Στα οριζόντια άλματα στόχος του αθλητή είναι να εκτινάζει το σώμα του οριζόντια όσο το δυνατό μακρύτερα. Κυρίαρχο στοιχείο για ένα μεγάλο άλμα είναι η οριζόντια ταχύτητα του αθλητή. Στα κατακόρυφα άλματα τον καθοριστικό ρόλο έχουν οι κάθετες δυνάμεις και στόχος του αθλητή είναι να εκτινάζει το σώμα του όσο ψηλότερα μπορεί. Αρχικά, στις σύγχρονες Oλυμπιάδες τα άλματα ήταν αντρικό προνόμιο αλλά από την Oλυμπιάδα του 1928 για το ύψος και του 1948 για το μήκος συμμετέχουν και οι γυναίκες. Τόσο η τεχνική εκτέλεσης των αλμάτων, όσο και ο τρόπος με τον οποίο προπονούνται οι αθλητές εξελίσσονται συνεχώς με αποτέλεσμα τη θεαματική αύξηση των επιδόσεων με την πάροδο του χρόνου. Oι επιδόσεις για τους άντρες ξεκίνησαν (Oλυμπιάδα του 1896, Αθήνα) από 6,35 μέτρα στο μήκος και 1,81 μέτρα στο ύψος και έφτασαν σήμερα στα 8,95 μέτρα και στα 2,45 μέτρα αντίστοιχα. Για τις γυναίκες οι επιδόσεις ξεκίνησαν από 5,69 μέτρα στο μήκος (Oλυμπιάδα του 1948, Λονδίνο) και 1,59 μέτρα στο ύψος (Oλυμπιάδα του 1928, Άμστερνταμ) και έφτασαν

31 31 σήμερα στα 7,52 μέτρα και στα 2,09 μέτρα αντίστοιχα. Oι ρίψεις και η ιστορία τους Η ρίψη είναι επίσης μια βασική δεξιότητα όπως το τρέξιμο και το άλμα. Τα ριπτικά αγωνίσματα στο στίβο είναι τέσσερα για άνδρες και γυναίκες: α) το ακόντιο, β) ο δίσκος, γ) η σφαίρα και δ) η σφύρα. Oι ρίψεις θεωρούνται ότι είναι τα αγωνίσματα των δυνατών, γιατί για μια υψηλή επίδοση, απαιτείται να έχει κανείς καλή τεχνική, ταχύτητα και δύναμη.Το ακόντιο ως αγώνισμα συνδεόταν στενά με την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Με ακόντια κυνηγούσαν για να βρουν τροφή, αλλά και πολεμούσαν. Το ακόντιο αναφέρεται ως αγώνισμα στην Ιλιάδα του Oμήρου. O Αχιλλέας το συμπεριέλαβε στους αγώνες που διοργάνωσε προς τιμ ή του νεκρού φίλου του Πάτροκλου. Τα ακόντια που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα ήταν μακριά ξύλινα κοντάρια μήκους 1,50-2 μ., με μυτερές άκρες, με ή χωρίς μεταλλική αιχμή. Yπήρχαν δύο διαφορετικές τεχνικές ακοντισμού: α) ο «εκηβόλος» ακοντισμός, δηλαδή βολή του ακοντίου σε μήκος (όπως περίπου και στη σύγχρονη εποχή) και β) ο «στοχαστικός» ακοντισμός, δηλαδή βολή σε προκαθορισμένο στόχο. Η συνηθέστερη μορφή του στοχαστικού ακοντισμού ήταν ο έφιππος ακοντισμός στον οποίο η ρίψη του ακοντίου γινόταν από ιππείς, οι οποίοι σημάδευαν έναν στρογγυλό στόχο, συνήθως μια ασπίδα, στημένη στην κορυφή ενός ψηλού πασάλου. Η σφαιροβολία λέγεται ότι έχει τις ρίζες της στη λιθοβολία (πέταγμα βαριάς πέτρας). Στο Oλυμπιακό πρόγραμμα συμπεριελήφθη το 1896 στην πρώτη σύγχρονη Oλυμπιάδα της Αθήνας ΠολεμικεςΤέχνες Muay Thai Το Muay Thai (Μουάι Τάι), στη γλώσσα μας Ταϊλανδέζικη Πυγμαχία, είναι η εθνική πολεμική τέχνη και πολιτιστική κληρονομιά της Ταϊλάνδης. Έχει μία μακρόχρονη ιστορία 2.500 χρόνων περίπου στην Ταϊλάνδη και σήμερα είναι ο εθνικός αθλητισμός της Χώρας.

32 Δημιουργήθηκε για την προάσπιση της ελευθερίας του Ταϊλανδέζικου λαού και την αυτοάμυνα των πολεμιστών Thai στις δύσκολες περιόδους των πολέμων. Στο Muay Thai ο αθλητής χρησιμοποιεί τα χέρια, τους αγκώνες, τα γόνατα και τα πόδια, γι'αυτό συχνά αποκαλείται "Η τέχνη των οχτώ άκρων". Προωθεί τις πνευματικές και φυσικές ικανότητες, αναπτύσσοντας επιπλέον πειθαρχία, ηθική και πνευματική παιδεία. Το 1922 η Ταϊλανδέζικη κυβέρνηση θέλοντας να αναπτύξει το Muay Thai και να το καθιερώσει ως διεθνές στυλ Πυγμαχίας, όρισε κανόνες, οι πυγμάχοι να φορούν γάντια, να μην επιτρέπονται οι ανατροπές, τα κλειδώματα, τα σπασίματα, οι ρίψεις και η πάλη εδάφους. Έτσι μειώθηκαν τα χαρακτηριστικά του αυθεντικού Muay Thai για να έρθουμε σήμερα στην πιο απλή πλέον μορφή του το αγωνιστικό Muay Thai, που έχει κατακλύσει όλο τον κόσμο παγκόσμια. Το Muay Thai είναι ένα άθλημα που διέπεται από την φιλοσοφία ενός αγώνα και η εκμάθησή του γίνεται με ειδικό εξοπλισμό και υπό την καθοδήγηση προπονητή. Βελτιώνει τις περισσότερες παραμέτρους της φυσικής κατάστασης, όπως: την ταχύτητα, τη δύναμη, την εκρηκτικότητα και τη συνεργασία χεριών και ποδιών. Σήμερα το Muay Thai είναι ένα ειρηνικό και απολύτως ασφαλές άθλημα. Οι κανόνες ασφαλείας που διέπουν τον εξοπλισμό των αθλητών εκμηδενίζουν τις πιθανότητες τραυματισμού. 32

33 33 Ταε Κβο Ντο Το Τάε Κβον Ντο είναι η πιο δημοφιλής κορεάτικη πολεμική τέχνη και το εθνικό σπορ της Κορέας. Είναι μια από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 το αγωνιστικό κομμάτι της μάχης έγινε επίσημο ολυμπιακό άθλημα. Στα Κορεάτικα Τάε σημαίνει «πόδι» ή «χτύπημα με το πόδι», Κβον σημαίνει «χτύπημα με το χέρι» και Ντο σημαίνει «τρόπος ζωής». Επομένως Τάε Κβον Ντο μπορεί να μεταφρασθεί ελεύθερα ως «ο δρόμος του ποδιού και του χεριού» Βασική αρχή του Τάε Κβον Ντο είναι η πειθαρχία και η αυτοσυγκέντρωση, οι οποίες βοηθούν το άτομο να αποδώσει σωματικά, γι' αυτό και καλλιεργούνται συνεχώς στην προπόνηση από αυτούς που ασκούν το άθλημα. Αν και το Τάε Κβον Ντο διδάσκει και τη χρήση των χεριών στη μάχη, τόσο ως μέσου άμυνας όσο και ως μέσου επίθεσης, εν τούτοις είναι μια πολεμική τέχνη που δίδει έμφαση στα λακτίσματα. Οι αρχές του Τάε Κβον Ντο, όπως τις κατέγραψε ο ιδρυτής του αθλήματος Στρατηγός Τσόι Χονγκ Χι μέσα στην Εγκυκλοπαίδεια του Τάε Κβον Ντο που ο ίδιος έγραψε, είναι οι εξής:  Ευγένεια (Γε Ούι)  Εντιμότητα (Γιομ Τσι)  Επιμονή (Ιν Νάε)  Αυτοέλεγχος (Γκουκ Γκι)  Ακατάβλητο Πνεύμα (Μπαεκιούλ Μπουλγκούλ )

34 34 Τα δύο κυριότερα είδη Τάε Κβον Ντο είναι αυτό Διεθνούς Ομοσπονδίας ITF που αντιπροσωπεύει την παραδοσιακή πλευρά της μαχητικής τέχνης και αυτό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας WTF που θεωρείται ως η αθλητική και πιο προοδευτική μορφή του με τους Ολυμπιακούς αγώνες ως πρωταρχικό στόχο και κορυφαία συμμετοχή. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο περισσότερο διαδεδομένο είναι το WTF. Στο Ταε Κβον Ντο, όπως και σε άλλες πολεμικές τέχνες, χρησιμοποιείται ένα ιεραρχικό σύστημα ζωνών, το οποίο προσδιορίζει το επίπεδο τεχνικής και εμπειρίας του αθλητή. Συνολικά υπάρχουν 10 βαθμοί, οι οποίοι στα κορεάτικα ονομάζονται κουπ. Ο χαμηλότερος βαθμός είναι ο 10ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη λευκή ζώνη και ο μεγαλύτερος είναι ο 1ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη μαύρη. Πιο συγκεκριμένα η αντιστοίχιση βαθμών με το χρώμα της ζώνης γίνεται ως εξής:  10th Gup (Λευκή Ζώνη): Συμβολίζει την αγνότητα καθώς ο αρχάριος μαθητής δεν έχει προηγούμενη γνώση του Τάε Κβον Ντο.  8th Gup (Κίτρινη Ζώνη): Συμβολίζει τη γη από την οποία φυτρώνει ο βλαστός του φυτού και στο οποίο στάδιο θεμελιώνονται οι αρχές του Τάε Κβον Ντο.  6th Gup (Πράσινη Zώνη): Συμβολίζει την ανάπτυξη του φυτού όπως και στο Τάε Κβον Ντο εδώ ξεκινά η ανάπτυξη της ικανότητας του μαθητή.  4th Gup (Μπλε Zώνη): Συμβολίζει τον ουρανό προς τον οποίο μεγαλώνοντας το φυτό μετατρέπεται σε δέντρο όπως η εξάσκηση Τάε Κβον Ντο αναπτύσσεται.  2nd Gup (Κόκκινη Zώνη): Συμβολίζει κίνδυνο και εφιστώντας την προσοχή του μαθητή να έχει αυτοσυγκράτηση και να προειδοποιεί τον αντίπαλο του.  1st Gup (Μισή Μαύρη Zώνη) 1ο Cup

35 35  1st Dan (Μαύρη Zώνη): Το αντίθετο του λευκού, και άρα ο συμβολισμός της ωριμότητας και της προχωρημένης γνώσης του Τάε Κβον Ντο. Συμβολίζει επίσης την τόλμη και το θάρρος αυτού που τη φοράει. Η νέα ζώνη αποκτάται μετά από εξετάσεις στις οποίες ο αθλητής εφαρμόζει κυρίως τεχνικές ενάντια σε φανταστικούς αντιπάλους (τουλ ή πουμσε), παρόντως του δασκάλου και άλλων κριτών. Όσο ο αθλητής έχει κάτω από μαύρη ζώνη, βρίσκεται στον βαθμό των κουπ. Στην λευκή ζώνη έχει 10 κουπ. Κάθε φορά που αλλάζει ζώνη, τα κουπ του μειώνονται κατά 1 ώσπου να αποκτήσει ένα κουπ στην μισή μαύρη ζώνη. Μόλις πάρει τη μαύρη ζώνη αποκτάει ένα νταν. Στη συνέχεια, μπορεί να συνεχίσει να δίνει εξετάσεις στην εθνική ομοσπονδία Τάε Κβο Ντο της χώρας του για να αποκτήσει περισσότερα. Ο μέγιστος αριθμός νταν είναι 9 Το Τάε Κβον Ντο χαρακτηρίζεται απο θεαματικά λακτίσματα ψηλά και χαμηλά (μέχρι το ύψος της ζώνης, στο στομάχι και όχι χαμηλότερα). Το άθλημα Κικ Μποξινγκ έχει δανειστεί πολλά απο τα λακτίσματα του Τάε Κβον Ντο. Κατά την διάρκεια ενός αγώνα, απαγορεύονται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, στην πλάτη,η γροθιά στο πρόσωπο (στο WTF),οι λαβές, τα κλεισίματα, το σπρώξιμο, το γύρισμα πλάτης, η εκούσια πτώση. Οι κανονισμοί από το το 2014, έχουν γίνει αυστηρότεροι, όπου προστέθηκαν οι παρακάτω απαγορεύσεις (παραβάσεις): η ακούσια πτώση ελλείψει ισορροπίας, η οπισθοχώρηση περισσοτέρων των 3 βημάτων, χωρίς αμυντικό χτύπημα, η κυκλική κίνηση γύρω από τον αντίπαλο.

36 Οι δυο αντίπαλοι φοράνε κάσκα, θώρακα,,επικαλαμίδες και γάντια, και μάχονται σε 3 γύρους των 2 λεπτών. Ανάλογα με το τι χτυπήματα κάνουν και πού χτυπάνε (στο θώρακα: 1 πόντος για απλό λάκτισμα, 2 πόντοι για περιστροφικό, ενώ στο κεφάλι: 3 πόντοι για απλό χτύπημα, 4 πόντοι για περιστροφικό) παίρνουν πόντους. Οι παραβάσεις αφαιρούν πόντους. Για την ασφάλεια των αθλητών, σε περιπτώσεις εμφανούς άνισου αγώνα, όπως της διαφοράς πόντων μεγαλύτερης των 12, ο αγώνας διακόπτεται από το διαιτητή. Τον αγώνα επιβλέπουν από κοντά ο διαιτητής και από μεγαλύτερη απόσταση οι κριτές. [3] [3] Στο τέλος του αγώνα, νικητής είναι ο μαχητής με τους περισσότερους πόντους, εκτός αν προκληθεί νοκ άουτ, και αποσυρθεί ο ένας εκ των δύο μαχητών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, ακόμα και μετά τον χρυσό πόντο, νικητής ανακηρύσσεται, ο αθλητής με τα περισσότερα επιθετικά χτυπήματα 36