Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

1 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΙΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΑΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2014-2015 ΠΑΡΑΔΟΣΗ 1 η ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ - ΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "1 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΙΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΑΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2014-2015 ΠΑΡΑΔΟΣΗ 1 η ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ - ΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 1 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΙΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΑΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2014-2015 ΠΑΡΑΔΟΣΗ 1 η ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ - ΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

2 2 Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

3 3 Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ

4 4 Ο ΧΗΜΕΙΟΤΡΟΦΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο οργανισμός μας δεν παράγει, ούτε εξαφανίζει, ενέργεια, μετατρέπει μορφές ενέργειας. Την παραλαμβάνει από την τροφή ως χημική και τη μετατρέπει σε χημική, ωσμωτική, ηλεκτρική, μηχανική και θερμική ενέργεια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των μορφών ενέργειας αποδίδεται τελικά προς το περιβάλλον με τη μορφή θερμικής ενέργειας (θερμότητα). Η χημική ενέργεια των τροφών πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί με τη διάσπαση χημικών δεσμών και να ενσωματωθεί σε ένα νέο παραγόμενο χημικό δεσμό (συνήθως στο ΑΤΡ).

5 5 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΥ Οι τροφές περιέχουν διάφορες χημικές ενώσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται θρεπτικά συστατικά και τα οποία είναι απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Θερμιδογόνα, αυτά που παρέχουν ενέργεια κατά την καύση (οι υδατάνθρακες, τα λίπη και οι πρωτεΐνες). Μη θερμιδογόνα, που δεν παρέχουν ενέργεια (βιταμίνες, ανόργανα στοιχεία, λειτουργικά μόρια).

6 6 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Μέσα στα κύτταρα του σώματος γίνονται οξειδωτικές διασπάσεις γλυκόζης, λιπαρών οξέων, αμινοξέων, παρουσία οξυγόνου, με αποτέλεσμα τη μετατροπή τους σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό (συν ουρία) και την απόδοση ενέργειας. Σημαντικό ποσό από αυτή την ενέργεια χρησιμοποιείται για τη σύνθεση του ATP (adenosine triphosphate ή τριφωσφορική αδενοσίνη) ενώ το υπόλοιπο αποδίδεται ως θερμότητα.

7 7 TO ATP

8 8 H ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ATP

9 9 TL: Translocator

10 10 Η συνθετάση του ATP

11 11 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Το ATP, μέσω ποικίλων ενζυμικών συστημάτων, διασπάται χωρίς τη χρησιμοποίηση οξυγόνου και αποδίδει ενέργεια για την επιτέλεση λειτουργιών (σύνθεση ουσιών, μετακίνηση ουσιών, έκκριση, μεταβίβαση νευρικών ώσεων, συστολή μυών κλπ.). Κατά τις μετατροπές αυτές, ένα μέρος της ενέργειας αποδίδεται και πάλι με τη μορφή της θερμότητας.

12 12

13 13 ΘΕΡΜΙΔΟΓΟΝΑ Η ενέργεια που εισάγεται στο σώμα μας με την τροφή, καθώς και αυτή που μετατρέπεται με τις καύσεις στα κύτταρά μας, μετράται σε μεγάλες θερμίδες (kcal). Οι υδατάνθρακες και οι πρωτεΐνες αποδίδουν in vivo περίπου 4,1 θερμίδες (kcal) ανά γραμμάριο, τα λίπη αποδίδουν περίπου 9,2 kcal ανά γραμμάριο, το δε οινόπνευμα αποδίδει 7 kcal/γραμμάριο.

14 14

15 15 ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΛΛΗΛΟ- ΜΕΤΑΤΡΟΠΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ Τα μακροθρεπτικά μπορεί να υπόκεινται σε ορισμένες αλληλομετατροπές. Εάν δεν χρησιμοποιηθούν σαν «καύσιμο» η μετατροπή των CHO σε λίπος καίει/σπαταλά το 23% της ενέργειας ATP στους CHO. Η εναποθήκευση λίπους “καίει” μόνο το 3% της ενέργειας στο λίπος.

16 16 Ο ΡΥΘΜΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

17 17 ΡΥΘΜΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Ο ρυθμός με τον οποίο χρησιμοποιείται η ενέργεια στο σώμα μας δεν είναι πάντα ο ίδιος. Εάν αποκλειστούν όλοι οι μεταβλητοί παράγοντες (π.χ. σε άτομο νηστικό για 12 ώρες, ξαπλωμένο στο κρεβάτι, με θερμοκρασία περιβάλλοντος αδιάφορη), η ενέργεια που χρησιμοποιεί είναι η ελάχιστη για την επιτέλεση των βασικών λειτουργιών (όπως η κυτταρική αναπνοή, η λειτουργία της καρδίας, οι συστολές των αναπνευστικών μυών, η λειτουργία των νεφρών κ.λπ.). Ο ρυθμός της μετατροπής της ενέργειας στο σώμα κάτω από αυτές τις συνθήκες, ονομάζεται ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ (BMR).

18 18 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ BMR Ο βασικός μεταβολισμός (ΒΜR): θερμίδες (kcal) ανά m2 του σώματος, ανά 24ωρο. Ο ΒΜ αρχίζει από 1.400 kcal περίπου σε ηλικία 1 έτους, ελαττώνεται στις 980 kcal περίπου στον άντρα σε ηλικία 20 ετών (ενώ στη γυναίκα σε 860), σε 860 kcal περίπου στον άντρα σε ηλικία 50 ετών (ενώ στη γυναίκα σε 800), ενώ σε ηλικία 70 ετών οι αντίστοιχες τιμές είναι 800 και 770 περίπου. Άτομα με ποσοστά σωματικού λίπους χαμηλότερα από τα φυσιολογικά έχουν μεγαλύτερο ΒΜ και άτομα με υψηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους έχουν μικρότερο ΒΜ.

19 19 BMR = περίπου 75% RMR BMR= Basic metabolic rate, RMR= Resting metabolic rate, TEA= Thermic effect of activity, TEF= Thermic effect of feeding, AT= Adaptive thermogenesis

20 20 ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ (BMR/RMR ) Εξίσωση Mifflin – St. Jeor Το S είναι +5 για άνδρες και −161 για γυναίκες. Εξίσωση Harris-Benedict (BMR) για ανδ./γυν.

21 21 Έμμεση θερμιδομετρία

22 22 ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ (Resting Metabolic Rate ή Energy Expenditure ) Τα όργανα με μεγάλες ενεργειακές ανάγκες απoτελούν μόλις το 5% του ΣΒ, όμως χρησιμοποιούν το 58% REE: Ήπαρ = 21%, εγκέφαλος 20%, καρδιά 9%, νεφροί 8% (καρδιά και νεφροί = η υψηλότερη EE/g). Η EE των μυών είναι το 3% της καρδιάς ανά/g σε ανάπαυση και αποτελεί το 22% του RMR. Ο λιπώδης ιστός συνεισφέρει 4% του RMR σε λεπτούς ανθρώπους και έως 10% σε παχύσαρκους Το υπόλοιπο 16% προέρχεται από το δέρμα, τους πνεύμονες, τα οστά κ.λπ.

23 23 ΦΥΛΟ, ΗΛΙΚΙΑ, ΣΥΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ Οι γυναίκες έχουν γενικά μικρότερο RMR από τους άνδρες ιδίου βάρους και ύψους. RMR παιδιών > ενηλίκων > τρίτης ηλικίας Η % άλιπη μάζα σώματος προσδιορίζει το RMR περισσότερο από την % λιπώδη μάζα. Οι παχύσαρκοι μπορεί να έχουν υψηλότερους RMRs από το αναμενόμενο (μεγάλη μυϊκή μάζα και λίπος). Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη ότι οι γυναίκες έχουν λιγότερους μύες και άλιπη μάζα (FFM), όπως και μικρότερο VO 2 -max, έχουν πάλι 3-10% μικρότερο RMR από τους άνδρες. Οι λόγοι αδιευκρίνιστοι: (?) Ορμονικοί, διαφορές στους τύπους των μυϊκών ινών, συμπαθητικό ΝΣ.

24 24 Σχέση RMR και FFM

25 25 ΗΛΙΚΙΑ - ΑΥΞΟΜΕΙΩΣΕΙΣ RMR Mία απαραίτητη διόρθωση είναι αυτή που αφορά τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Οι παραπάνω τιμές πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε άτομα που έχουν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους και η ηλικία τους είναι από 19 έως 39 ετών. Στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας υπολογίζουμε μείωση του βασικού μεταβολισμού, κατά 5% για κάθε δεκαετία μετά την ηλικία των 40 ετών. Η μείωση αυτή συμβαίνει κυρίως λόγω μείωσης της μυϊκής μάζας και μειωμένης λειτουργία του ορμονικού συστήματος.

26 26 Μεταβολισμός και ηλικία

27 27 ΟΡΜΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ RMR Οι κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη, ΝΕ) αυξάνουν τον RMR κατά ~20%, μέσω διέγερσης αδρενεργικών υποδοχέων της καρδιάς και των μυών. Η Τ4 και Τ3 (θυρεοειδείς ορμόνες) αυξάνουν τον RMR έως 80% (απαιτείται διάστημα ημερών). Η λεπτίνη επίσης αυξάνει τον RMR και την EEact (energy expenditure of activity).

28 28 Φυλή και RMR Differences in Resting Metabolic Rate between White and African-American Young Adults Teresa A. Sharp, Melanie L. Bell, Gary K. Grunwald, Kathryn H. Schmitz, Stephen Sidney, Cora E. Lewis, Kim Tolan and James O. Hill. Obesity Research (2002) 10, 726–732.

29 29 ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΥΨΗΛΟΥ/ΧΑΜΗΛΟΥ RMR Στους Ινδιάνους Pima (γενετικά προδιατεθειμένοι για παχυσαρκία και διαβήτη ΙΙ): Ο κίνδυνος της αύξησης βάρους είναι πολύ μεγαλύτερος σε αυτούς (τα άτομα) με κανονικό-χαμηλό RMR από ότι με κανονικό-υψηλό RMR. Γενετική επίδραση στον RMR – πολυγονιδιακό χαρακτηριστικό. Αν σταθμισθεί ως προς το βάρος και με 95% CI (διάστημα εμπιστοσύνης σε ένα πληθυσμό φυσιολογικών ενηλίκων) ο RMR κυμαίνεται +/-250 kcal/d.

30 30

31 31 ΘΕΡΜΟΓΕΝΕΣΗ Η θερμογένεση βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και κυρίως του υποθαλάμου. Πλήθος ορμονών και νευροδιαβιβαστών ασκούν τη δράση τους στις περιοχές αυτές: CRF (Corticotropin Releasing Factor), κυτοκίνες, νευροπεπτίδιο-Y (NPY), σεροτονίνη κ.α. Οι κυριότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη θερμογένεση είναι το σωματικό βάρος, η ηλικία, η σωματική δραστηριότητα, η θυρεοειδική λειτουργία, η ποιοτική σύσταση του σώματος και κυρίως του μυϊκού ιστού (αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης 24-ώρου),

32 32 ΘΕΡΜΟΓΕΝΕΣΗ Επίσης τη θερμογένεση επηρεάζουν η επιφάνεια σώματος, η περίοδος ανάπτυξης, η κατά την σίτιση θερμογένεση, η δραστηριότητα του Συμπαθητικού Ν.Σ. (εκδηλώνεται μέσω του Φαιού Λιπώδους Ιστού, που έχει πλούσια αιμάτωση & νεύρωση από ίνες του συμπαθητικού), η θερμοκρασία περιβάλλοντος και το κλίμα (adaptive thermogenesis), η σωματική και συναισθηματική κατάσταση (κόπωση, κατάθλιψη).

33 33 ΘΕΡΜΟΓΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ Thermic Effect of Feeding (TEF) Καλείται και DIT (diet-induced thermogenesis) Είναι το «ενεργειακό κόστος» της πέψης, της απορρόφησης, επεξεργασίας και αποθήκευσης των θρεπτικών συστατικών. Αποτελεί περίπου το 5-10% της TEE γενικά σε κατάσταση ανάπαυσης. Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές λόγω ηλικίας ή φύλου. Όμως οι παχύσαρκοι εμφανίζονται να έχουν μικρότερα TEFs.

34 34 ΘΕΡΜΟΓΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ

35 35 ΘΕΡΜΟΓΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ Thermic Effect of Feeding (TEF) Η TEF αυξάνει με την ποσότητα της τροφής και την συχνότητα των γευμάτων. Η TEF μπορεί να προσδιορισθεί και εξαρτάται από τον τύπο του τροφίμου (ως % του τροφίμου όταν αυτό μεταβολίζεται πλήρως): Υδατάνθρακες: γλυκόζη 8-10 %, άμυλο υψηλότερη Πρωτεΐνη: 20-30% Λίπος: 2-5% Οινόπνευμα: 22% Αν οι τροφές κρύες, υψηλότερη TEF

36 36 ΔΑΠΑΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ Εάν στον BMR/RMR προσθέσουμε τις δαπάνες λόγω της δραστηριότητας του ατόμου (π.χ. κίνηση) και της θερμορύθμισης προκύπτει ο ολικός μεταβολισμός, δηλαδή η ολική ενέργεια που δαπανά ο άνθρωπος ανά 24ωρο. Οι συνήθεις τιμές ολικού μεταβολισμού για τον μέσο εργαζόμενο είναι γύρω στις 2.500 kcal ανά 24ωρο. Μπορεί όμως, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αυτές να φτάνουν ακόμα και στις 6.000 kcal/24ωρο. Για τον καθορισμό της ενεργειακής δαπάνης των καθημερινών δραστηριοτήτων ο κυριότερος παράγοντας είναι η επαγγελματική απασχόληση.

37 37 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ Κατατάσσουμε λοιπόν τα επαγγέλματα σε αυτά που χρειάζονται χαμηλή σωματική δραστηριότητα, στα μέσης σωματικής δραστηριότητας και στα υψηλής σωματικής δραστηριότητας. Για τα άτομα που έχουν χαμηλή δραστηριότητα συνήθως υπολογίζουμε 10% επιπλέον θερμίδες από αυτές που χρειάζεται στον βασικό μεταβολισμό. Για τα άτομα με μέτρια δραστηριότητα 20% επιπλέον θερμίδες και για τα άτομα με υψηλή δραστηριότητα 30% επιπλέον θερμίδες.

38 38

39 39 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΗΣ Η συμμετοχή σε προγράμματα άσκησης συντελεί στη συντήρηση ή ακόμη μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του μυϊκού ιστού. Ο μυϊκός ιστός είναι μεταβολικά δραστήριος και καταναλώνει περίπου 25 Kcal ανά 100 γραμμάρια βάρους, σε αντίθεση με τον λιπώδη ιστό που καταναλώνει περίπου 1 Kcal ανά 100 γραμμάρια βάρους. Η συμμετοχή σε προγράμματα προπόνησης με βάρη (αναερόβια προπόνηση) οδηγεί σε αύξηση του μεταβολισμού όχι μόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης αλλά και τις ώρες που ακολουθούν την προπόνηση.

40 40

41 41 Άσκηση και Μεταβολισμός Μετά από αερόβια άσκηση νεαρών ανδρών (τρέξιμο στο διάδρομο) και άσκηση με αντιστάσεις (βάρη), ο μεταβολικός ρυθμός αυξάνεται κατά περίπου 150 θερμίδες μετά το τέλος της άσκησης με αντιστάσεις και κατά περίπου 280 θερμίδες, 10 ώρες μετά το τέλος της αερόβιας άσκησης. Ο μεταβολικός ρυθμός παρέμεινε σημαντικά αυξημένος μέχρι και 48 ώρες μετά το τέλος της άσκησης. Τα ίδια αποτελέσματα βρέθηκαν, όταν η άσκηση πραγματοποιήθηκε από νεαρές γυναίκες.

42 42

43 43 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΒΑΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΤΕΕ) Με την απώλεια βάρους ο RMR ελαττώνεται ανάλογα με την ελάττωση της FFM. Αυτή η ελάττωση μπορεί να ανασταλεί διατηρώντας την μυϊκή μάζα με ασκήσεις μυϊκής αντοχής. Η TEF (thermic effect of feeding/food) ελαττώνεται στη δίαιτα (κατανάλωση λιγότερης τροφής). Η TEF αυξάνεται όταν επανερχόμαστε σε κανονική διατροφή. Η EEact ελαττώνεται όπως ελαττώνεται η Ecost της κίνησης. Απαιτείται λοιπόν αύξηση της κίνησης και της άσκησης για εξισορρόπηση.

44 44 ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ

45 45 ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Εκτός από τη συστηματική άσκηση, αύξηση της μεταβολικής δραστηριότητος παρατηρείται σε: Εκτεταμένα εγκαύματα, στην εγκυμοσύνη και θηλασμό, στην εφηβεία, σε κακοήθη νοσήματα (δράση TNF-α και IL-6), σε υπερθυρεοειδισμό, στις χρόνιες πνευμονοπάθειες, στον σακχαρώδη διαβήτη, κατά την λήψη ασπιρίνης, σε βαριά σηπτικά shock κλπ.

46 46 ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Αντίστοιχα, μείωση της μεταβολικής δραστηριότητος παρατηρείται σε πτώση δραστηριότητας του συμπαθητικού Ν.Σ., σε υπογοναδισμό, στους υπερήλικες, κατά την ακινητοποίηση στο κρεβάτι για >7 ημέρες, σε υποσιτισμό, σε μειωμένη μάζα ελεύθερη λίπους (FFM) δηλαδή σε έλλειψη μυϊκού ιστού, στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών κλπ. Επίσης, οι γυναίκες έχουν μικρότερη ενεργειακή κατανάλωση (~3%) από τους άνδρες. Η μείωση του μεταβολισμού γίνεται αντιληπτή με μείωση της θερμοκρασίας, ξηροδερμία, δυσκοιλιότητα, ασθενή σφυγμός, χαμηλή πίεση.

47 47 TO “ΥΟΥΟ” ΚΑΙ Ο ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ: H ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ, Η ΕΞΕΛΙΞΗ, ΤΟ ΠΡΙΟΝΩΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΒΑΡΟΥΣ Body weight instability, which is also generally referred to as the 'yoyo phenomenon', seems to be the normal biological reaction to uncontrolled and quantitatively important negative energy balance. The weight regain that generally follows this large energy deficit may exceed weight loss so that a net weight gain may be the outcome of such a weight cycle. Future Lipidol. 2007;2(6):651-658. ©2007 Future Medicine Ltd.

48 48 TO “ΥΟΥΟ” ΚΑΙ Ο ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ: H ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ, Η ΕΞΕΛΙΞΗ, ΤΟ ΠΡΙΟΝΩΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΒΑΡΟΥΣ An athletic male explorer was first tested in the Laval University respiratory chamber under well-standardized experimental conditions. As shown in Figure 1, this measurement was followed by pre-expedition overfeeding that induced a 5 kg weight gain. After overfeeding, he engaged in a 22-day cross-country skiing expedition through Greenland that resulted in a weight loss of 8.5 kg. Figure 1 also shows that indirect calorimetry measurements were repeated after he had recovered his baseline morphological profile. It is also important to note that this post-expedition measurement was performed under conditions similar to baseline measurement for energy and macronutrient intake, as well as for spontaneous physical activity in the chamber. Despite this optimal standardization for factors influencing 'obligatory thermogenesis', daily energy expenditure was reduced by 1.4 MJ (approximately 350 kcal) following the expedition. Future Lipidol. 2007;2(6):651-658. ©2007 Future Medicine Ltd.

49 49 Adaptive Thermogenesis & Body Weight Instability: Variations in body weight and daily energy expenditure in response to a weight cycle imposed by an expedition in Greenland (Subject 1) and in Antarctica (Subject 2).

50 50 Ο φαύλος κύκλος

51 51 ΤΟ ΠΡΙΟΝΩΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΒΑΡΟΥΣ, ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

52 52 Daily Energy Intake and Resting Metabolic Rate Before and After a 15-week Weight-reducing Program in a Woman Resistant to Weight Loss VariableBeforeAfter Body weight (kg)79.781.8 Energy intake (kcal/day)23581870 Resting metabolic rate (kcal/day)1479927 Future Lipidol. 2007;2(6):651-658. ©2007 Future Medicine Ltd. ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΔΥΝΑΤΙΖΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ

53 53 ΟΙ ΑΥΞΟΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΔΙΑΒΗΤΗ An impressive body of epidemiological evidence suggests that a history of large perturbations in body weight earlier in life, independently of excess weight, is a risk factor for later development of insulin-related complications, namely central obesity, type 2 diabetes and cardiovascular disease. Such an increased risk has been reported in men and women who in young adulthood experienced weight fluctuations that involved weight recovery after weight loss caused by disease, famine or voluntary 'yoyo' dieting, and is particularly strong when the weight fluctuations occurred much earlier in life and are characterized by catch-up growth after foetal and/or neonatal growth retardation. As the phase of weight recovery/catch-up growth is associated with both hyperinsulinaemia and an accelerated rate for recovering fat mass (i.e. catch-up fat), the questions arise as to whether, why and how processes that regulate catch-up fat might predispose to hyperinsulinaemia and to insulin-related diseases. A. G. Dulloo. A role for suppressed skeletal muscle thermogenesis in pathways from weight fluctuations to the insulin resistance syndrome Acta Physiologica Scandinavica, Volume 184 Issue 4, Pages 295 – 307, Published Online: 15 Jul 2005

54 54 ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΔΙΑΙΤΕΣ ΓΙΟΓΙΟ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΔΙΑΙΤΑΣ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ, Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΥ

55 55 ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΔΙΑΙΤΕΣ «ΓΙΟΓΙΟ»? 1. ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ 2. ΑΡΓΟ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ 3. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ 4. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ «ΑΝΤΑΜΟΙΒΗΣ» 5. ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΑ 6. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ 7. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΕΣΜΟΥ


Κατέβασμα ppt "1 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΙΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΑΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2014-2015 ΠΑΡΑΔΟΣΗ 1 η ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ - ΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ."

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google