Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών 3 Ιουλίου 2016.

Παρουσίαση με θέμα: "Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών 3 Ιουλίου 2016."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών 3 Ιουλίου 2016

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

53

54

55

56

57

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

83

84

85

86

87

88

89

90

91

92

93

94

95

96

97

98

99 το τιποτα κι εσυ το μονο

100 Γλυκο μου βαθος του ελαφρου φωτος της επιφανειας.

101 Βουνα ουρανου κοντα μου.

102 Γεννηθηκες στον κοσμο η παρουσια.

103 Kαλαμι σ’ εχει τουτη η ανοιξη και σε κουναει στον κοσμο.

104 Να γινει ο ηλιος νερο μες στο ποτηρι.

105 Eτουτο που μας βρηκε σαν του πιο ηδονικου η ψυχη δικο, πως θαν το πουμε; Ολα οπως ηρθανε καλα. Eιμαστε εμεις.

106 Δε ζητω τιποτα, μοναχα να τελειωσουν τα δαχτυλα μου στο φως κι ενα κομπο νερο για να μεινω δε ζητω τιποτα, ν’ αγγιζω μοναχα τον κοσμο με δικα μου δαχτυλα κι ουτε κοκκο χωμα δεν παιρνω δε χανω σταγονα νερο 

107 Πού πανε τα κυματα διπλα στα πραγματα πώς περναει ο αερας του κοσμου τους γλαρους τι να πω στα γλυκα μου γονατα. Με πολυ φως στα ματια ξεστρατισε η πεταλουδα στη θαλασσα ωραια γελουν τα δαχτυλα μου διχως επαφη για ενα κομπο μελι πηγαν οι νεκροι μου.

108 Εσυ μηλα μηλοπουλα κι εγω χερια χεροπουλα, γλυκομηλια.

109 Σ’ ολο τον κοσμο αντρωνομαι κι εσυ μου κοριτσωνεσαι.

110 Σιγα σιγα η αγαπη μου γλυκα γλυκα κινησε τους καρπους των δεντρων και τα φυλλα ευωδιασαν σκιες κι υπνο παλιο αναμεσα στα δαχτυλα της αγαπης μου που μυριζαν σιωπη και κοσμο και μενα που ωριμαζα κεραυνος και βροχη της βαθιας μου αγαπης.

111 Μελι και γαλα σ’ ετρεφα, ψυχη μου, και μου ’φυγες αερας και νερο

112 Πού πανε τα κυματα διπλα στα πραγματα πώς περναει ο αερας του κοσμου τους γλαρους τι να πω στα γλυκα μου γονατα.

113 Ετσι καλα, κι ετσι γλυκα κινιεμαι – κι ετσι σε πονεσα, πουλι μου, εδω περα, που σφαλισα τον κοσμο μ’ εφτα ουρανους.

114 Μισος με το νερο, μισος στον ουρανο κι ολοκληρος ανοιγω τα ματια κι ωραιος μ’ αυτο το κορμι στ’ ασπρα πετουμενα. κυματα γνωστα κι ανωνυμα δε χορταινω αυτη τη γνωση της ανωνυμιας.

115 Αμμος της θαλασσας χερι στο μαρμαρο να με, χαζο νοημα ερημε κοσμε ντυμενε, γδυσου να σε γνωρισω –ειμαι;

116 Περναει το αιωνιο παχνη κι αχνογινονται κορμοι κι αναστηματα κι ωραια προσωπα.

117 Λοιπον στρεφω στα κυματα πανομορφος με βαθια ματια γλυκια προσευχη γυμνος της αμμου του νερου και γυρο μου ιριδιζουν οι αυρες λαμποκοπανε τα οστρακα λοξευουν πουλια

118 ασε το χαρτι μου, Ιερωνυμε, παρ’ τα χερια, δε ζωντανευει ο χρονος διχως ερωτα

119 Επιμελιδα, αναμεσα μας το χαρτι, αναμεσα μας μονο αυτος ο κοσμος ομορφος και τελειωμενος

120 Πατερα μου, λαχταρισα τα πουλια τα χορταρια που μυριζουν στο βιος μας κι εκει κι εδω και τωρα κι ενα καρρο αργο στην ανασα μας να κυλαει με ροδες μεγαλες ακτινωτες ζωγραφισμενες που ζωγραφιζουνε τον κοσμο

121 –ει Αλφειε αγορι μου Επιταλιωτη, το θυμασαι το αγορι σου που ταξιδευε τα συννεφα

122 Σωκρατης επι αμμου Σωκρατης ο ων ο γυμνουμενος στο νερο σου ολη τη ζωη ως τα ματια της ως τα παιδια μου, Ξενη κορη μου Λαμπρος αγορι μου Στεφανια χαϊδεμενο μου

123 Παει η γιαγια μου και τιποτα δεν επαθε ο κοσμος τι να παθει, Μαριτσα, εδω ειναι η γιαγια μου, Μαριγουλα –γιαγιουλα μου, πρωτο χωμα στην ποδια σου, σ’ αγαπαω πειναω λαχταραω ψωμι, καρβελι στο σπιτι σου –Ελα μο’ δω! –να με!

124 Ο παππους μου ο Αλεξης ζουσε ελαφρα κι ανασαινε σιγα να μην ταραξει τα βουνα και τ’ αστερια

125 Γραμμη το που μπορει να μη σταθει κι η σταση του μου το ’δωκε τομη· τ’ αχνο που μεσα του βρεθει η χαθει και το που ζει κι ειναι κρυφο γραμμη.

126 Και παντα μιλαω με τη θαλασσα και μ’ ακουει κυματα ιδια παντα μιλαμε στην ευτυχια λαμποκοπη νερου στις βαθιες ρυτιδες μου

127 Στη λευκοτητα μ’ ασπρα ματια δροσερος κι ακμαιος προς τον κοσμο πορευομαι σχηματισμενος της λαχταρας

128 Παιζουμε την αληθεια πραγματα παιδιου.

129 Κλεινω τα σαραντα μπαινω στα πενηντα στα εκατο, κλεινω την πορτα μπαινω στον αερα στη θαλασσα, κλεινω το στομα μου μασαω τη μπουκια καλα κι ανοιγω.

130 Πετρα στην απλα μελι παλμος της υπαρξης, ωραια δεν υπαρχω ασπρη στερεοτητα γλυκα μονη.

131 Περναει το αιωνιο παχνη κι αχνογινονται κορμοι κι αναστηματα κι ωραια προσωπα.

132 Η ομορφια ερχεται η ομορφια γερνει και μ’ αγγιζει. Α ζωη μου.

133 Ολοκληρος ολα το τιποτα

134 Ειναι άπλα, τυλιγεται, κυλαει, παει, μενω μονος επιτελους.

135 Ευωδιαζω πραγματικοτητα.

136 Μ’ αναγνωριζει το παιδι μου κι αναγνωριζομαι ολοκληρος ακινητος.

137 Η ορμη μου. Κι ειμαι εδω. Κοιταζομαι αυτος ο απειρος αλλα ολος κοσμος

138 Ρεει ρεομαι η ωραιοτητα

139 Ειμαι ολα μονος κιονας της ολοτητας ιδεα και ποθος.

140 Ενα δεντρο ειναι η ζωη ελευθερο στον ανεμο

141 Λυγερο πρασινο χορταρι της αληθειας παρουσια ολης της μνημης

142 Το προσωπο που με κοιταει προσωπο μου

143 φτανω εχω φτασει θα φτανω ροη νερου.

144 Με παιρνει το νερο του ονειρου λαμπερο καθαρο

145 Γλύκα της αστραφτερης θαλασσας που υγραινει την παρουσια

146 Η απουσια σου παρουσια μου αυτο ο κοσμος ουσια

147 Μεγαλα συννεφα πανω μου στην απλα εικονα που μ’ εχει

148 Νοημα ο κοσμος κελαρυσμα αναπνοη ανανοημα αναπαυλα.

149 Γραφη αγραφη λευκη παρουσια.

150 Αδεια λευκη στιγμη το ωραιο τιποτα προσωπο

151 Περπατω στην αθανασια το νοημα χανεται στη λεξη

152 η πετρα κι εγω στο ειναι το κοιταμε.

153 αυτος ο εγω της λευκης μαυρης στιγμης

154 Το πραγματικο ειναι αθανατο το αθανατο ειναι πραγματικο

155 Η αισθηση μονη της πριν απο γευση πριν απο νου πριν απο αυτο τον εαυτο που με κοιταει

156 Ενα κινημα χορταριου στην αυρα και να ολη η ζωη

157 Γραμμες λογια ψυχες του ανεμου

158 κοσμος γυμνος απο αθανασια να το χαλικακι.

159 Καποτε ωραια ο κοσμος αρχισε κι ωραια καποτε θα τελειωσει

160 Ολυμπος μαρμαρου και ποταμια ζωης στο φως του προσωπου

161 φιλον ητορ Αγαπημενη, ανασα του νερου

162 Αν το βουνο αν ο ηλιος αν η θαλασσα οπως το φυλλο αν το νερο αν η πετρα οπως εγω αν εσυ οπως αυτο τελειωνει ο κοσμος.

163 Στη λευκοτητα μ’ ασπρα ματια δροσερος κι ακμαιος προς τον κοσμο πορευομαι σχηματισμενος της λαχταρας

164 Η παει το χερι μου η το παω πετρα η θελω η δε θελω νερο η ειμαι η δεν ειμαι κυλαει η πετρα στο νερο βρεχει το νερο την πετρα πραγματικο τιποτα.

165 Η γλωσσα ξερει με μαθαινει και κοιταζω.

166 Το τελειωμενο πραγμα δεν τελειωνει δεν τελειωνει η τελειοτητα ως τις ωραιες ακρες μου

167 Με κοιτας η οντοτητα οικεια ως την πετρα που κινω διαθεση ανοικεια κυριαρχο προσωπο αυτης της οψης που κοιταζεται.

168 Αναγνωριστηκα η οικειοτητα ακινητη

169 Ουτε αρχη o υτε τελος ουτε εγω ουτε αυτο, παιδι, ουτε ηρθες ουτε θα εισαι, ουτε λογος ουτε σιωπη, παιδι, ουτε αληθεια ουτε φως ουτε η γευση, παιδι, ουτε γυμνοτητα, παιδι, ουτε τιποτα, παιδι, και ουτε αυτ o το ωραιο ουτε, παιδι των ολων παιδι μου.

170 Τα παιδια πανε ωραια στην απλα ονοματα του κοσμου η Αθηνα-Ευαγγελια η Αλεξανδρα-Στεφανια της ακρης και της αλλης ακρης στο κεντρο της αναπνοης που λαμπει τα πραγματα πρωτα οπως τ’ αλλα ονοματα ο Θανος-Σωκρατης η Χρυσα χρωματα γευσεις του αλλου ονοματος του ενος αυτου που μ’ εχει ονομασει παρουσια των γελαστων της οντοτητας παιδιων που ανοιγουμε και κλεινουμε αναστηματα ολο παιδια κι ολο εγω του ενος ονοματος.

171 Μια ανατολη μια δυση ειναι η ζωη ενας ηλιος απ’ το βουνο της πραγματικοτητας λαμψη ολη εαυτος που τα λεει ολα

172 Ενα κινημα χορταριου στην αυρα και να ολη η ζωη σ’ αυτον τον κοσμο που την κοιταει

173 Το εσυ που ανασαινω νοημα ζωης διαθεση αθανασια.

174 Γραφω της ανασας γραφω του ανεμου γραφω του χωματος μαυρες γραμμες στο λευκο λευκες γραμμες στο μαυρο λευκο μαυρο μαυρο λευκο γραφομαι γραμμες ελευθερες μονες αυτης της μονωσης κοσμος παρουσια εγω.

175 Η απουσια σου παρουσια μου αυτο ο κοσμος ουσια νατο.

176 Οι ωραιοι μυθοι, λευκες γραμμες μορφων και νου, οι ωραιες ερωτησεις που γινονται ομορφια και γερνουν εδω να γινουν αυτα. Ειμαι μυθος και μυθογραφω, γραμμες απο λευκοτητα στη λευκοτητα. Ενα χαρτι για λογια μυθολογα.

177 Λοιπον τρωω ερωτα, εαυτο, κοσμο. Τρωω θανατο, το θανατο και γινομαι ζωη. Και στεκομαι ορθος στο κυμα που ’ ρχεται θαλασσα, βουνα, κινησεις, παμε.

178

179 Ετσι ζω ετσι λεω ετσι γραφω εδω.