Τα φαντασματα … υπαρχουν;;

Παρουσίαση με θέμα: "Τα φαντασματα … υπαρχουν;;"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Τα φαντασματα … υπαρχουν;;

2 Φαντάσματα αναφέρονται σ' όλες τις χρονικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ως φαντάσματα θεωρούνται οι εμφανίσεις ειδώλων ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Υπάρχουν μαρτυρίες για φαντάσματα εντελώς στέρεα και ορατά, τα.... οποία μπορείς να αισθανθείς με την αφή (προσοχή όμως: τα χέρια τους είναι πα- γω- με-να!!), φαντάσματα που φαίνονται αχνά σαν σκιές ή ομίχλη και φαντάσματα εντελώς διάφανα που μόλις και φαίνεται το περίγραμμά τους. Υπάρχουν άνθρωποι φαντάσματα, ζώα φαντάσματα, αντικείμενα φαντάσματα, ακόμα και σπίτια ή λόφοι ή δέντρα φαντάσματα. Η πιο κοινή θεωρία για τα φαντάσματα, λέει ότι αυτά είναι ψυχές πεθαμένων που δε μπορούν να αναπαυθούν λόγω κάποιας εκκρεμότητας στον επάνω κόσμο, ή κάποιας μεγάλης αδικίας που τους έγινε ή που αυτά κάνανε, ή λόγω μεγάλης λύπης για κάτι, ή λόγω μεγάλου ψυχικού δεσίματος με κάποιο συγκεκριμένο μέρος, ή γιατί πέθαναν ξαφνικά και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πέθαναν και πάει λέγοντας. Πιο μοντέρνες θεωρίες απορρίπτουν την μετά θάνατον ζωή των φαντασμάτων. Άλλες θεωρίες πάλι, βλέπουν τα φαντάσματα σαν οντότητες ανεξάρτητες από το θανόν άτομο, του οποίου τη μορφή οικειοποιούνται και άλλες πάλι λένε άλλα που, αν τα γράφαμε, δεν θα 'χαμε τον τελειωμό μας. Τα φαντάσματα έχουν και ημερομηνία λήξης και σχεδόν κανένα δεν επιζεί περισσότερο από 500 ή 600 το πολύ χρόνια. Οι θρύλοι και οι ιστορίες θέλουν τα φαντάσματα άλλοτε καλά κι άλλοτε κακά και συνήθως αδιάφορα. Η εμφάνισή τους πάντως, συχνά συνοδεύεται από αίσθημα ψύχους, μελαγχολικά προαισθήματα ή αισθήματα ματαιότητας και κατάθλιψης, κάποτε κι από τρομώδες παραλήρημα. Γι' αυτό και οι μάρτυρες είναι πολλές φορές αρνητικοί στο να εκθέσουν την εμπειρία τους, γιατί δε θέλουν να παραδεχτούν πόσο τρόμαξαν και σοκαρίστηκαν από αυτό που είδαν (ο άλλος λόγος είναι ότι δεν περιμένουν να τους πιστέψει ο κόσμος,). Οι κακές γλώσσες, αφήνουν υπαινιγμούς για την εμμονή των φαντασμάτων με χώρους κακοφωτισμένους ή θεοσκότεινους ή περιοχές με συχνές ομίχλες (βάλτοι, λίμνες, Αγγλία). Άλλες γλώσσες, πιο κακές αυτές, κάνουν σχόλια για την κακή όραση των μαρτύρων και τη διανοητική ή σωματική τους κούραση την ώρα του συμβάντος. Τέλος, οι χειρότερες απ'όλες τις γλώσσες, επισημαίνουν την τάση των φαντασμάτων να εμφανίζονται σε άτομα με σχιζοφρενική προδιάθεση. Και αυτά είναι τα όσα λένε οι κακές οι γλώσσες περί των φαντασμάτων. Οι παρακάτω ιστορίες είναι αληθινές.

3 ΙΣΤΟΡΙΑ 1 Ήταν ένα ζευγάρι στο χωριό που μετά από αρραβώνα αποφάσισαν να παντρευτούν. Την ημέρα του γάμου ο γαμπρός σκοτώθηκε και η κοπέλα έπεσε σε μεγάλη κατάθλιψη. Περνώντας ο καιρός εκείνη τον είδε στον ύπνο της να της λέει ότι σε 1 έτος ακριβώς από την ημερομηνία θανάτου του, θα την έπαιρνε μαζί του και θα ήταν για πάντα μαζί. Εκείνη όλο χαρά ανέφερε το όνειρο στους δικούς της, οι δικοί της άνθρωποι σοκαρίστηκαν και προσπαθούσαν να την καθησυχάσουν και ότι πρέπει να συνεχίσει την ζωή της. Κάποια στιγμή εκείνη άρχισε να τους λέει ότι ο αγαπημένος της έρχεται κάθε βράδυ στο σπίτι της και περνούν ώρες μαζί.. Η ανησυχία τον δικών της στο ότι τρελάθηκε η κοπελιά τους ανάγκασε να επισκεφτούν γιατρούς αλά και να προσπαθούν να την κάνουν να ξεχαστεί. Εκείνη επέμενε ότι κάθε βράδυ είναι μαζί και πέρναγαν καλά. Με την επιμονή της ανάγκασε των 1 από τους 2 αδελφούς της να στήσει καρτέρι με όπλο, γιατί υπέθεσαν ότι κάποιος εκμεταλλεύεται την ευαισθησία της και επισκέπτεται τα βράδια κρυφά. Το βράδυ ο αδελφός είδε έναν νεαρό που έμοιαζε με των νεκρό να προσπαθεί να μπει στο σπίτι αλλά από την οργή του ότι κάποιος εκμεταλλεύεται την αδελφή του, έριξε μια προς το μέρος του. Την άλλη μέρα το πρωί η κοπέλα υπερβολικά θυμωμένη τα έβαλε με την οικογένεια ότι προσπαθούν να την χωρίσουν από τον αγαπημένο της και ότι δεν θα τα καταφέρουν, καθώς ανέφερε ότι τον πλήγωσαν με το όπλο την προηγούμενη νύχτα Έντρομοι η οικογένεια με άδεια του παπά άνοιξαν τον τάφο να κάνουν έλεγχο και βρήκαν το κουστούμι του κόσκινο από τα σκάγια!. Όπως υποστηρίζουν, ξέχασαν να του βάλουν κεραμίδι στο στόμα και από τότε δεν ενόχλησε... Αλλά η κοπέλα πέθανε ακριβώς 1 χρόνο μετά.

4 ΙΣΤΟΡΙΑ 2 Κάποτε ήταν ένα παιδί ο Στάθης ο οποίος υπηρετούσε την θητεία του στον ελληνικό στρατό σε ένα στρατόπεδο σε ένα νησί της Ελλάδας. Όπως και κάθε άλλος στρατεύσιμος δικαιούταν κάποιες εξόδους και άδειες. Έτσι λοιπόν σε μια έξοδό του γνώρισε μια κοπέλα και από τότε άρχισαν να κάνουν παρέα. Έβγαιναν για αρκετό καιρό και είχαν γίνει πολύ καλοί φίλοι. Όποτε μπορούσε και έβγαινε ο Στάθης από το στρατόπεδο πήγαινε και την έπαιρνε από το σπίτι της όπου και έδιναν ραντεβού. Ένα βράδυ λοιπόν που είχαν βγει να απολαύσουν την βόλτα τους η κοπελιά άρχισε να κρυώνει οπότε ο Στάθης έβγαλε το μπουφάν του και της το έδωσε να το φορέσει για να ζεσταθεί. Αφού τελείωσε η βραδινή βόλτα ο Στάθης μαζί με την κοπέλα επέστρεψαν στο σπίτι τους αφού ο Στάθης την πήγε σπίτι της. Τη επόμενη μέρα ο Στάθης διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει να πάρει το μπουφάν του. Έτσι λοιπόν πήγε στο σπίτι της να ζητήσει το μπουφάν του γιατί το χρειαζόταν. Όταν χτύπησε το κουδούνι του άνοιξε μια κυρία οπότε και ο νεαρός ζήτησε να δει την κοπέλα και εξήγησε και τον λόγο της επίσκεψής του. Τότε η γυναίκα του είπε πως η κοπέλα που ζητούσε να δει είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια. Ο Στάθης έμεινε άναυδος και άρχισε να της εξιστορεί όλη την ιστορία με την γνωριμία με την κοπέλα. Τότε η γυναίκα του υπέδειξε σε ποιο νεκροταφείο και σε ποιο ακριβώς σημείο είναι θαμμένη η κοπέλα. Ο Στάθης πήγε στο νεκροταφείο του χωριού και έψαξε να βρει το μνήμα της κοπέλας. Μετά από λίγη ώρα τον βρήκε και διαπίστωσε κάτι πραγματικά απίστευτο, η κοπέλα ήταν όντως θαμμένη εκεί και πάνω στην ταφόπλακα υπήρχε παρατημένο το μπουφάν του.

5 Το πνεύμα του εκτυπωτή Σε κάποια περιοχή της Αγγλίας, μία οικογένεια με δύο παιδιά είχε αγοράσει ένα παλιό σπίτι για να μείνει, μετά από τη μετάθεση που πήρε ο άντρας. Η δουλειά του ήταν μηχανικός λογισμικού και όπως ήταν φυσικό ο Η/Υ και ο εκτυπωτής ήταν σε καθημερινή βάση ανοιχτοί για τη δουλειά του. Τα μικρά παιδιά της οικογένειας δεν μπορούσαν να συνηθίσουν την αλλαγή του περιβάλλοντος και γιαυτό το βράδυ δεν μπορούσαν να κοιμηθούν εύκολα, λέγοντας σαν δικαιολογία ότι κάποιος έκανε φασαρία! Στο σπίτι δεν υπήρχε κανείς άλλος εκτός από τα τέσσερα άτομα! Αυτή η ιστορία με το πρόβλημα των παιδιών συνεχίστηκε για αρκετό χρονικό διάστημα, και είχε φτάσει σε σημείο να νευριάζουν οι γονείς τους, οι οποίοι δεν τους πίστευαν. Όταν μία μέρα έγινε αυτό που κανείς δεν πίστευε. Ο μπαμπάς έγραφε κάτι στο Η/Υ όταν η μητέρα τους φώναξε για φαγητό. Ο πατέρας έκλεισε τον Η/Υ και τον εκτυπωτή και πήγε να κάτσει στο τραπέζι, το οποίο ήταν μακριά από το δωμάτιο που ήταν ο Η/Υ-εκτυπωτής. Κάθισαν και οι τέσσερις να φάνε, όταν ξαφνικά ακούστηκε ο θόρυβος του εκτυπωτή! Ο πατέρας ήταν σίγουρος ότι τον είχε κλείσει. Και οι τέσσερις κοιτάχτηκαν στα μάτια και σηκώθηκαν να πάνε να δούνε τι είχε συμβεί. Προχωρώντας προς το δωμάτιο ο θόρυβος σταμάτησε. Μπαίνοντας στο δωμάτιο είδαν τον Η/Υ και τον εκτυπωτή κλειστό. Όμως ο εκτυπωτής είχε ένα χαρτί εκτυπωμένο. Το πιάνει ο μπαμπάς και το διαβάζει « Μην φοβάστε είμαι το φάντασμα του σπιτιού. Δεν πρόκειται να σας πειράξω. Ζητάω συγνώμη από τα παιδιά. Δεν πρόκειται να σας ξαναενοχλήσω, αύριο φεύγω!» Και κάτω-κάτω στο χαρτί γραμμένο με πένα το όνομα Άρθουρ Ίργκεν, 1856

6 ΕΡΕΥΝΑ… ΜΕΡΟΣ 1/5 Στις 11 Νοεμβρίου του 2007, η κάμερα ασφαλείας ενός πρατηρίου καυσίμων στην Πάρμα, στο Οχάιο των ΗΠΑ, συνέλαβε τη φιγούρα ενός... φαντάσματος. Το ντοκουμέντο γρήγορα διαδόθηκε παντού. Στο YouTube μπορεί να το δει όποιος θέλει ακόμα και σήμερα. Ο ιδιοκτήτης του πρατηρίου, ο Παλαιστίνιος Αμίντ Αμπουζαρί, δήλωσε ότι είχε ξαναδεί το φάντασμα, όταν ήταν παιδί και βρισκόταν στη χώρα του. Μάλιστα υποστήριξε ότι είχε εμφανιστεί πλάι σε ένα δέντρο, ήταν πιο ανοιχτόχρωμο και είχε ανθρώπινη μορφή. Αντίθετα, το φάντασμα του Οχάιο έμοιαζε με ένα γιγάντιο μπλε δάκρυ. Η μυστηριώδης φιγούρα εμφανιζόταν να γλιστρά ανάμεσα σε αντλίες, αυτοκίνητα και πελάτες. Πολλοί επιχείρησαν να δώσουν μια πειστική ερμηνεία στην εικόνα. Κάποιοι υποστήριξαν ότι στην πραγματικότητα η μπλε θολούρα ήταν μια σακούλα σκουπιδιών που την έπαιρνε ο αέρας. Άλλοι θεώρησαν ότι η εικόνα έκρυβε κάποιο μυστήριο, ίσως έναν άγγελο. Μάλιστα κάποιος συνέδεσε την παρουσία του με ένα νεκροταφείο ιθαγενών που βρισκόταν στην περιοχή. Κάποιος άλλος βεβαίωνε ότι το είχε δει να απομακρύνεται από το πρατήριο... Ώσπου, τελικά, δόθηκε μια λογική εξήγηση: ήταν κάποιο μικροσκοπικό ζώο που κατέγραψε ο φακός της κάμερας. Το πιθανότερο είναι να επρόκειτο για κάποιο έντομο του είδους Lepisma saccharina, που φυσικά δεν πλησίασε πελάτες ή αντικείμενα που βρίσκονταν στο πρατήριο αλλά μόνο την κάμερα που το συνέλαβε. Κανείς δεν το είδε ποτέ. Ούτε ο οδηγός του αυτοκινήτου πάνω στο παρμπρίζ του οποίου φαινόταν να ανεβαίνει το παρατήρησε. Και μια σημαντική λεπτομέρεια: η κάμερα ήταν στερεωμένη σε έναν τοίχο που ήταν βαμμένος μπλε. Ο άνθρωπος που υποστήριξε πρώτος ότι επρόκειτο για έντομο αναπαρήγαγε το φαινόμενο στο σπίτι του, προκειμένου να αποδείξει ότι το χρώμα του τοίχου έκανε το μικροσκοπικό ζώο να φαίνεται μπλε. Του ήρθε αυτή η ιδέα, όταν παρατήρησε προσεκτικά μια ρεπόρτερ που κάλυπτε το μυστήριο: από την κάμερα ασφαλείας φαινόταν να φορά μπλε ρούχα, ενώ στην πραγματικότητα τα ρούχα της ήταν κόκκινα.

7 ΜΕΡΟΣ 2/5 Ανάλογες ιστορίες έχουν καταγραφεί σε όλους τους πολιτισμούς και σχεδόν πάντα συνδέονταν με τη θρησκεία και τους εκπροσώπους της. Όμως, όλα αυτά πριν από την εμφάνιση του σύγχρονου πνευματισμού, το 1848, όταν κάποιοι επιστήμονες αποφάσισαν να ερευνήσουν σοβαρά το ζήτημα. Το 1894, το βρετανικό ίδρυμα Society for Psychical Research, που δημιουργήθηκε από μια ομάδα πανεπιστημιακών καθηγητών, εξέδωσε ένα δοκίμιο 400 σελίδων με τίτλο Census of Hallucinations. Επρόκειτο για το αποτέλεσμα πενταετούς έρευνας και συγκέντρωνε μαρτυρίες πιθανών εμφανίσεων φαντασμάτων. Στόχος των ερευνητών ήταν να προσδιορίσουν το ποσοστό των ανθρώπων που υποστήριζαν ότι είχαν δει φαντάσματα, ενώ ήταν ξύπνιοι. Από το σύνολο των περιπτώσεων που καταγράφηκαν, μόλις στις 830 το φάντασμα είχε ανθρώπινη μορφή, ενώ το 20% των μαρτυριών ανήκαν σε άτομα που δε ζούσαν πια. Στην πλειονότητά τους οι εμφανίσεις αφορούσαν συναντήσεις με ζωντανούς και κάποιες φορές τα φαντάσματα αποκτούσαν απροσδιόριστες μορφές. Οι συγγραφείς του δοκιμίου κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ένα στα δέκα άτομα βίωναν ανάλογες εμπειρίες, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Μεταγενέστερες μελέτες στη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ επιβεβαίωσαν τα στατιστικά στοιχεία τους. Οι έρευνες που ακολούθησαν αφορούσαν την κλασική εμφάνιση των φαντασμάτων με το αέρινο σεντόνι. Συχνότερες ήταν οι σύντομες επισκέψεις ανθρώπινων μορφών, που διαφοροποιούνταν ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής. Ποικιλία παρουσίαζε και ο βαθμός στον οποίο γίνονταν ορατές. Επιπλέον, συνήθως υπήρχε κάποια αιτία για την εμφάνισή τους, η οποία συνδεόταν με συγκεκριμένους κανόνες: πνευματική αστάθεια του ατόμου στο οποίο εμφανίζονταν, ένα υποβλητικό σκηνικό, ο τόπος ενός εγκλήματος ή κάποια τοποθεσία όπου επρόκειτο να συμβεί κάποια καταστροφή. Μέχρι σήμερα, οι ιστορίες για φαντάσματα προσδίδουν σε αυτά τα παράξενα πλάσματα κάποια κοινά χαρακτηριστικά: γίνονται απόλυτα αντιληπτά ή είναι σχεδόν αόρατα * δημιουργούν σκιά * εμφανίζονται ξαφνικά και χάνονται όταν εισέρχονται σε κτίρια * μειώνουν το φως μιας λάμπας * αντανακλώνται σε καθρέφτες * σπάνια αγγίζουν ανθρώπους ή τους μιλούν, άλλες φορές βαδίζουν μόνα τους, αγνοώντας τον κόσμο γύρω τους * οι επισκέψεις τους παραμένουν σύντομες. Ωστόσο η γκάμα των πράξεων ή των παραλείψεών τους είναι τόσο ευρεία, ώστε δύσκολα μπορεί να βγει οποιοδήποτε ασφαλές συμπέρασμα γι’ αυτά.

8 ΜΕΡΟΣ 3/5 Στο πρόσφατο παρελθόν, το 1980, ο ψυχίατρος Μόρτον Σάτζμαν δημοσίευσε μια περίπτωση από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε αρκετά συμπεράσματα. Επρόκειτο για τη μοναδική μαρτυρία ανθρώπου που ισχυριζόταν ότι ήταν σε θέση να ελέγξει τα φαντάσματα. Η Ρουθ, μια γυναίκα 25 ετών, είχε κάνει έναν επιτυχημένο γάμο και ήταν μητέρα δύο παιδιών. Οδηγήθηκε στον Σάτζμαν, επειδή υπέφερε από εφιάλτες και συχνά έβλεπε το φάντασμα του πατέρα της, παρ’ όλο που ήταν ζωντανός, ο οποίος την είχε κακοποιήσει όταν ήταν δέκα ετών. Τα οράματα ήταν πολύ ρεαλιστικά και η Ρουθ ήταν σε θέση να ανακαλέσει αρκετές λεπτομέρειες όσον αφορά το ρουχισμό, την εξωτερική εμφάνιση, τη χαρακτηριστική οσμή, τις κινήσεις και τις εκφράσεις. Φυσικά, το φάντασμα του προγόνου της είχε τη μορφή που εκείνη είχε δημιουργήσει και όχι την πραγματική, εκείνη τη χρονική περίοδο, δεδομένου ότι η Ρουθ ζούσε στην Αγγλία και ο πατέρας της στις ΗΠΑ. Το αέρινο πλάσμα ξεγλιστρούσε ανάμεσα σε τραπέζια και καρέκλες, άνοιγε και έκλεινε την πόρτα, δημιουργούσε σκιά, έκανε θόρυβο όταν πλησίαζε, η μορφή του φαινόταν στον καθρέφτη και η Ρουθ μπορούσε να νιώσει το βάρος του στο κρεβάτι, όταν ξάπλωνε. Με τη θεραπεία, στα οράματα της Ρουθ εισήλθαν και άλλα πρόσωπα που της ήταν οικεία. Σταδιακά και με τη βοήθεια του γιατρού Σάτζμαν, η νεαρή κατάφερε να τα εμφανίζει και να τα εξαφανίζει κατά βούληση. Μάλιστα, είχαν τη δική τους προσωπικότητα: «Δεν μπορώ να τα υποχρεώσω να κάνουν κάτι που δε θέλουν ή να τους απαγορεύσω να κάνουν κάτι που επιθυμούν. Είναι σαν τον κανονικό κόσμο», σχολίαζε.

9 ΜΕΡΟΣ 4/5 Στη διάρκεια μιας συνεδρίας, ο ψυχίατρος τής ζήτησε να αναγκάσει το φάντασμα να περάσει μέσα από μια λάμπα. Η γυναίκα επέμενε ότι το δωμάτιο σκοτείνιασε, όμως ο Σάτζμαν της απάντησε ότι τα μάτια του έβλεπαν άπλετο φως. Οι αισθήσεις της είχαν εξαντληθεί. Κάτι συνέβαινε στο μυαλό της. Τελικά τα κατάφερε. Οι παραισθήσεις της άρχισαν να αποτελούν γι’ αυτήν ένα είδος διασκέδασης με το οποίο επέλεγε να ασχοληθεί, όποτε ένιωθε μοναξιά ή πλήξη. Κατανόησε ότι, αν το μυαλό είναι σε θέση να προκαλέσει την εμφάνιση φαντασμάτων, τότε μπορεί και να τα αναγκάσει να εξαφανιστούν. Οι άνθρωποι στις μέρες μας συναντούν φαντάσματα; Και αν ναι, η εμφάνισή τους συνδέεται με τη φυσιολογία του εγκέφαλου; Αυτό ακριβώς ισχυριζόταν ο Ρόμπερτ Α. Μπέικερ, επίτιμος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι στις ΗΠΑ. «Δεν υπάρχουν μαγικές καταστάσεις, υπάρχουν μαγεμένοι άνθρωποι», βεβαίωνε. Ένα από τα αγαπημένα του περιστατικά ήταν εκείνο ενός νεαρού ζευγαριού που ζούσε σε μια μικρή πόλη του Κεντάκι. Ήταν τρομοκρατημένο από το πνεύμα μιας μικρής που κανείς δεν είχε δει, ούτε είχε ακούσει. Με υπομονή, ο Μπέικερ ανακάλυψε ότι οι δύο νέοι επιθυμούσαν απεγνωσμένα να αποκτήσουν απογόνους. Ο ψυχολόγος τούς συμβούλεψε να υιοθετήσουν ένα παιδί και, όταν το έκαναν, το φάντασμα εξαφανίστηκε. Άραγε, ο εγκέφαλός μας «γεννά» και τα φαντάσματα συγγενικών ή πολύ αγαπημένων προσώπων που δεν βρίσκονται πια κοντά μας; Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση επιχειρεί να δώσει ένας από τους πιο διάσημους κυνηγούς φαντασμάτων των τελευταίων ετών, ο ψυχολόγος Ρίτσαρντ Γουάισμαν, του Πανεπιστημίου του Χέρτφορντσαϊρ στη Βρετανία. Επέλεξε δύο από τις πιο τρομακτικές περιοχές στη Βρετανία: τις κρύπτες της γέφυρας Σάουθ Μπριτζ στο Εδιμβούργο και το Χάμπτον Κουόρτ, το ανάκτορο του Ερρίκου Η΄, όπου λέγεται ότι πλανάται το φάντασμα της πέμπτης συζύγου του, Κάθριν Χάουαρντ, που αποκεφαλίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου. Οδήγησε σε αυτές τις τοποθεσίες διάφορα άτομα και στη συνέχεια τους ζήτησε να διηγηθούν τι έζησαν εκεί. Οι αφηγήσεις τους αποδείχτηκε ότι ταυτίζονταν πλήρως με τις παραδοσιακές ιστορίες των στοιχειωμένων σπιτιών: θόρυβοι στους διαδρόμους, ανατριχίλα, η αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθούσε... Στο τέλος της επίσκεψης σημείωναν πάνω σε ένα σχέδιο τα σημεία που τους είχαν φανεί πιο τρομακτικά. Παρ’ όλο που οι συμμετέχοντες δε γνώριζαν ποια ήταν τα κατά την παράδοση στοιχειωμένα, τα σημείωναν ως τα πιο τρομακτικά. «Υπάρχουν τοποθεσίες όπου ο κόσμος βιώνει εμπειρίες πέρα από τις συνηθισμένες», σχολιάζει ο Γουάισμαν, «και τα φαντάσματα αποτελούν έναν τρόπο για να τις ερμηνεύσει». Είναι αυτή η σωστή ερμηνεία; Η ομάδα του ψυχολόγου υποστηρίζει πως όχι: υπάρχουν στοιχειωμένες τοποθεσίες, όμως δεν υπάρχουν φαντάσματα.

10 ΜΕΡΟΣ 5/5 Οι σύγχρονοι κυνηγοί φαντασμάτων δρουν και τη νύχτα, καθώς μελετούν σκοτεινές τοποθεσίες όπου συχνάζουν τα φαντάσματα και παρατηρούνται μυστήριες καταστάσεις. Αντικείμενο της μελέτης τους αποτελούν τα στάδια της ύπνωσης και οι εμπειρίες που πολλοί άνθρωποι βιώνουν στη διάρκεια περιόδων αϋπνίας ή στο στάδιο ανάμεσα στην αγρύπνια και τον ύπνο. Συνοδεύονται από πολύ ασυνήθιστες σκέψεις και μονολόγους που, αρχικά, δίνουν την εντύπωση ότι το άτομο έχει τις αισθήσεις του, όμως στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι έχει το ακαταλόγιστο και λέει... ασυναρτησίες. Το συγκεκριμένο επίπεδο διαταραγμένης συνείδησης εκδηλώνεται με ποικίλα συμπτώματα, ανάλογα με το άτομο. Κάποιοι αναφέρουν ότι στην αρχή βλέπουν φωτεινές λάμψεις και χρώματα ή γεωμετρικά σχήματα και στη συνέχεια πρόσωπα και διάφορα αντικείμενα. Στο τέλος, κυριαρχούν περίπλοκες σκηνές, όπου πρωταγωνιστούν αλλόκοτες μορφές με λεπτομέρειες πολύ χαρακτηριστικές. Λιγότερο συχνά, το άτομο έχει την αίσθηση ότι ακούει θορύβους, είτε πρόκειται για μουσική είτε για ομιλίες είτε για κάποιον που απλώς φωνάζει το όνομά του. Όλες οι αφηγήσεις για φαντάσματα θα παρέμεναν ανέκδοτα με περιορισμένο κοινό, αν δε συνδέονταν με το ευρύτερο πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής τους, που τις βοήθησε να διαδοθούν. Γι’ αυτό σήμερα οι επιστήμονες λαμβάνουν υπόψη από ψιθύρους μέχρι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των περίφημων αστικών μύθων, προκειμένου να αντλήσουν περισσότερες πληροφορίες για τη γέννηση και την προέλευση των φαντασμάτων.

11 http://www.focusmag.gr/articles/view- article.rx?oid=411053
4/ fantasmatwn-yparhoyn-h-ohi-eseis-tha-mas- peite.html

12 Made by Εύα Παπασταματίου Ελένη Τσιμόγιαννη Έλσα Χάρκα